Αρχείο κατηγορίας Καταστολή

Η εκκένωση του εφετείου και οι νυφίτσες της δημοκρατίας

Τρίτη 21 Ιουλίου, και η επί εβδομάδων επιχείρηση εκκένωσης του εφετείου, με στόχο εκατοντάδες μετανάστες που εδώ και μήνες είχαν αναζητήσει εκεί στέγη, έφτασε στο τέλος της. Το κτίριο του πρώην Εφετείου είναι πλέον κενό, στη διάθεση των αρχών και των αρχόντων της Αθήνας.

Παρόλη την κρατική και μιντιακή υστερία των τελευταίων μηνών, προκειμένου να αναδείξουν μία αυθόρμητη κατάληψη άστεγων, εξαθλιωμένων, πεινασμένων και κυνηγημένων ανθρώπων ως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα μίας στο σύνολό της ασφυκτικής πρωτεύουσας, κατά την εκκένωση επικράτησε μία σχετική και αναντίστοιχη ησυχία από τους κυρίαρχους.

Μία σιωπή όμως που όσο ειδεχθής κι αν είναι, δε θα έπρεπε να παραξενεύει κανέναν και καμία. Μια σιωπή που αναλογεί σε μία βαρβαρότητα που δεν έχει κανένα πρόσχημα και καμία δικαιολογία για να κρυφτεί. Μετά τις χαρακτηριστικές δηλώσεις και τις κορώνες για τον σεβασμό που θα δείξει η δημοκρατία στα “ανθρώπινα δικαιώματα” που πλασάρει και στον πόνο των μεταναστών, μετά τις υποκριτικές κραυγές υπουργών, κρατικών-δημοτικών και υγειονομικών φορέων περί ευαισθητοποιημένης διαχείρισης του ζητήματος, όλοι σίγησαν. Κι αυτό διότι η εξέλιξη της επιχείρησης φανέρωσε για ακόμη μία φορά τις διαθέσεις της δημοκρατίας και τη συναίνεση/συμμετοχή των “ευαισθητοποιημένων” ανθρώπων της σε ένα διαρκές έγκλημα.

Το σχέδιο, απλό. Ασφυκτικός κλοιός γύρω από την περιοχή του Εφετείου και περιπολίες ένστολων και μη φασιστοειδών που τρομοκρατούσαν τους μετανάστες. Προσαγωγές, έλεγχοι και τραμπουκισμοί σε μία περιοχή (δίπλα από το ένδοξο Α.Τ. της Ομόνοιας του μισανθρωπισμού, που έχει αποδείξει επανειλλημένως τη “φροντίδα” που παρέχει σε μετανάστες) που σιγά σιγά έγινε απαγορευτική. Έτσι, πολύ απλά, το κτίριο του εφετείου άδειαζε. Η “πρόνοια” που επέδειξε η δημοκρατία για τους μετανάστες δεν ήταν τίποτα άλλο από μία εξοντωτική και σχεδιασμένη περικύκλωση, που αργά η γρήγορα θα γινόταν αφόρητη για τον οποιοδήποτε μετανάστη, που θα αναγκαζόταν πολύ απλά -εάν γλίτωνε τις προσαγωγές- να συνεχίσει την οδύσσειά του κάπου αλλού. Σε συντονισμό, τα ΜΜΕ και οι απανταχού φιλάνθρωποι σίγησαν και κάλυψαν την επιχείρηση.

Η συνέχεια είναι γνωστή. Τη σιωπή θα διαδεχθεί μετά από σύντομο χρονικό διάστημα η επαναφορά του ζητήματος. Αφενός για τη διαστρέβλωση των προαναφερθέντων γεγονότων και την “παρασημοφόρηση” των δραστών και αφετέρου για τη συνέχιση και ανανεωμένη προπαγάνδιση ενός νέου εφετείου που θα στοχοποιήσουν.

Είναι πασιφανές όμως ότι ο στόχος είναι οι μετανάστες αυτοί καθεαυτοί. Για να πάρουν σειρά ύστερα και άλλες κοινωνικές ομάδες. Στόχος είναι ο διαρκής και ενισχυόμενος κοινωνικός έλεγχος. Στόχος είναι η καταστολή κάθε δυνατής αντίστασης. Στόχος τους είναι να μπορούν να στοχεύουν και να περικυκλώνουν όποιον θελήσουν.

Σαν τις νυφίτσες…

dsc03226

dsc03216

Ούτε να το σκέφτεστε…

Για ακόμα μια φορά, το Indymedia (athens.indymedia.org, patras.indymedia.org) αποτελεί στόχο των εξουσιαστών, με την επίθεση να κορυφώνεται μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη. Αισθανόμενοι, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, την επικινδυνότητα του μέσου προς αυτούς ως μοναδική πηγή αντιπληροφόρησης και ενημέρωσης των κινηματικών διαδικασιών, προσπαθούν με όλα τα μέσα να το φιμώσουν. Ξεκινώντας με γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα από τα φύλλα του Ριζοσπάστη, αστικών φυλλάδων και ιστοχώρων εθνικιστικών-φασιστικών ιδεολογιών φτάνει να γίνει μέχρι και συζήτηση στο κ(υ)νοβούλιο με αφορμή την επερώτηση βουλευτή του χουντικού-φασιστικού λα.ο.ς. Κορύφωση όλων αυτών αποτελούν οι εξαγγελίες του Σανιδά για άρση της ανωνυμίας σε κάθε πτυχή του διαδικτύου και τα εξώδικα του ΟΤΕ στον ΕΔΕΤ (Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας), αναφορικά με τη χρήση των οπτικών ινών του Πολυτεχνείου από πλευράς Indymedia.

Η συγκεκριμένη επίθεση πέραν του σκοπού να πλήξει το Indymedia ως μέσο, είναι μέρος της γενικευμένης επίθεσης εναντίων του πανεπιστημιακού ασύλου, της ελευθερίας στο διαδίκτυο και της ελεύθερης πρόσβασης κάθε κομματιού της κοινωνίας στους δημόσιους πόρους. Αυτοί που τόσο καιρό σκυλιάζουν με τα δήθεν ορμητήρια “κουκουλοφόρων” μέσα από το πανεπιστημιακό άσυλο και τη δήθεν κατάργηση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, είναι οι ίδιοι που απαιτούν με εισαγγελική παρέμβαση την κατάσχεση ενός διακομιστή (server) που στηρίζει την ελεύθερη αυτή διακίνηση των ιδεών. Πέρα από αυτό, με μια σειρά διατάξεων και νόμων που προσπαθούν να περάσουν (επωνυμία των blogs, παρακράτηση προσωπικών δεδομένων κ.α.) θέλουν να τιθασεύσουν, αλλά κυρίως να καταργήσουν την ελευθερία ενός ανεξέλεγκτου μέσου, όπως είναι το διαδίκτυο. Τέλος, έχουν φτάσει στο σημείο να αμφισβητούν-καταργούν τα αυτονόητα που είναι η πρόσβαση στους δημόσιους πόρους από όλη την κοινωνία. Όλες οι παραπάνω ενέργειές τους, δεν είναι κάτι καινούργιο, απλά τώρα απροκάλυπτα συνθλίβουν με τα ίδια τους τα χέρια τη μάσκα της δημοκρατίας που φοράνε τόσα χρόνια.

Το Indymedia είναι ένα δίκτυο αντιπληροφόρησης, ελεύθερης έκφρασης και αδιαμεσολάβητης ενημέρωσης. Η συντονιστική του ομάδα λειτουργεί με χαρακτηριστικά αυτοδιαχείρισης και αυτοοργάνωσης, μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και οι κριτικές που δέχεται είναι γνωστά, αλλά είναι επίσης γνωστό ο τόπος και χρόνος συνάντησης της συντονιστικής ομάδας. Η εύκολη κριτική μπορεί και οφείλει να γίνει έμπρακτη βοήθεια και υποστήριξη του μέσου.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΕΤΑΙ

Away From Keyboard

ιούλιος 2009

Πατρίς, Θρησκεία, Αστυνομοκρατία…

Στις 18/7 πέρασε στο β΄ θερινό τμήμα της βουλής (με συνοπτικές διαδικασίες φυσικά) η λειτουργία καμερών-ρουφιάνων δρόμου όλο το 24ωρο. Επίσης η δημιουργία τράπεζας DNA και η κατάργηση των καρτοκινητών χωρίς ονοματεπώνυμο (τα γνωστά σε όλους). Σε αστικά δημοσιεύματα αναφέρεται επίσης και η χρήση 2 κοριών, ένας εκ των οποίων βρίσκεται στον 9ο όροφο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης 3.000 έως 3.500 τηλεφώνων και γραπτών μηνυμάτων. Το δεύτερο μηχάνημα το έχει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και σίγουρα κάτι θα έχει βρει να το κάνει και αυτή.


Η κυριαρχία έχει κάνει τις επιλογές της. Δίχως να νοιάζεται πλέον ούτε καν για τα μέχρι πρότινως απαραίτητα μεταπολιτευτικά της προσχήματα, θέτει το “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” σε δημοκρατική επανέκδοση. Κι αν μέχρι τώρα ο Μεγάλος Αδερφός έμοιαζε με το συγγενή που όλη η “οικογένεια” των εξουσιαστών παρουσίαζε λίγο έως πολύ σαν το αναγκαίο κακό, ήρθε η ώρα που οι μάσκες όλων έπεσαν για να τον καλωσορίσουν επιτέλους στα ειδεχθή ηνία της κεφαλής τους.


Μεταμορφώνοντας το κέντρο της πόλης σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή εμπόλεμου κράτους. Δημιουργώντας νέες αστυνομικές συμμορίες και έχοντας ως κύριο μέλημα την αναπτέρωση των κατασταλτικών δυνάμεων. Αναδιαρθρώνοντας και αναβαθμίζοντας τις αρμοδιότητες Κυπατζίδων, μπάτσων και παρακρατικών. Θερίζοντας τους αντιστεκόμενους/ες με την “τυφλή” τους Δικαιοσύνη, η οποία κλείνει το μάτι συγκαταβατικά στις ορέξεις των αφεντών και των υπηρετών τους. Θέτοντας όλους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς σε συντονισμό, απονοηματοδοτώντας, διαστρεβλώνοντας και παρουσιάζοντας τα γεγονότα με τρόπο που να εξυπηρετήσει τη βέλτιστη χειραγώγηση των ανθρώπων. Σκορπίζοντας το φόβο, την αποξένωση, το ρατσισμό και το μίσος μεταξύ των “από κάτω”, προσπαθώντας να μειώσουν τις αντιστάσεις. Δημιουργώντας τους νέους εσωτερικούς εχθρούς πάνω στους οποίους θα επιχειρήσει να εδραιώσει την παντοδυναμία “Του”. Διώκοντας, βασανίζοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας ήδη μία κοινωνική ομάδα (την πλέον ανυπεράσπιστη, αυτή των μεταναστών χωρίς χαρτιά) που ήδη της στερείται το “δικαίωμα” στην ύπαρξη, όντας “λαθραία”. Έτσι, όπως στη Μακρόνησο ο τότε εσωτερικός εχθρός “έκανε τα μπάνια του”, τις ασκήσεις του και λάμβανε την εθνική διαπαιδαγώγηση για να ξαναγίνουν “χρήσιμοι” άνθρωποι για την πατρίδα, έτσι και τα τωρινά στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια θα αποτελέσουν “κέντρα φιλοξενίας”, με διακριτική φύλαξη, πλήρως εξοπλισμένες εγκαταστάσεις και πρόσβαση των φιλοξενούμενων σε ό,τι ζητήσουν, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με νομικές διαδικασίες. Η χαρά των βασανιστών, δηλαδή…


Και όλα αυτά ενώ τα αφεντικά ήδη έχουν ξεκινήσει τα μέτρα τους, για τη νέα καπιταλιστική κρίση, με απολύσεις, απειλές, εκφοβισμούς, περικοπές μισθών κ.α.

Χέρι-χέρι κράτος και αφεντικά εξαπολύουν τη νέα κοινωνική-ταξική επίθεσή τους.


Όταν όμως ξεσπάσει και πάλι η οργή των αντιστεκόμενων, των καταπιεσμένων, των εργαζόμενων και των ανέργων, των ανυπότακτων μαθητών/τριών, των μεταναστών και των αλληλέγγυων, τότε θα καταλάβουν τι είναι η επίθεσή τους μπροστά στην Αντίσταση.

Αλληλεγγύη στον απεργό πείνας Θ. Ηλιόπουλο

«Κάνατε τα πάντα για να με θάψετε

Αλλά ξεχάσατε ότι είμαι σπόρος»


Ο Θ. Ηλιόπουλος συνελήφθη στην αθήνα, στις 18/12/2008, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης που ακολούθησε την δολοφονία του 15χρονου Α. Γρηγορόπουλου. Κατηγορήθηκε για συμμετοχή σε συγκρούσεις με τους μπάτσους σε βαθμό κακουργήματος και βρίσκεται προφυλακισμένος στις δικαστικές φυλακές κορυδαλλού από τις 22/12/2008. Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής του έχει καταγγείλει το σαθρό κατηγορητήριο, που βασίζεται αποκλειστικά σε μαρτυρίες μπάτσων, αρνείται τη συμμετοχή του στις κακουργηματικές πράξεις που του αποδίδονται και ζητά την ελευθερία του.


Στις 8/7/2009 το συμβούλιο πλημμελειοδικών αποφάσισε να απορρίψει την αίτηση αποφυλάκισης του, παρατείνοντας για ακόμα 6 μήνες την ομηρία του στα κολαστήρια των φυλακών. Ο Θ. Ηλιόπουλος είναι ο τελευταίος από τους δεκάδες προφυλακισθέντες, συλληφθέντες του Δεκέμβρη που παραμένει έγκλειστος στις φυλακές κορυδαλλού. Από τις 10 Ιούλη, μη έχοντας άλλο μέσο να παλέψει για την ελευθερία του, επίταξε σε αυτόν τον αγώνα το ίδιο του το σώμα.


Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία.
Να καταγγείλω το μίσος και την εμπάθεια των μηχανισμών του «ποινικού νόμου». Να καταγγείλω την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής «δικαιοσύνης» και των ακόμη περισσότερο «τυφλών» υπαλλήλων της.
Από την Παρασκευή 10 Ιουλίου σταματώ να παίρνω τροφή και καταθέτω δήλωση γνωστοποίησης απεργίας πείνας στην διεύθυνση της φυλακής.


Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών , αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού χωρίς ποινή ή και με ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στην δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.


Από τώρα τους ευχαριστώ.
Θοδωρής Ηλιόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού


ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ Θ. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ


ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ


Τί έγινε στο Πεδίον του Άρεως ;

Το καλεσμα της συγκέντρωσης κατοίκων και αλληλέγγυων ήταν για τις 5μμ στο άγαλμα του Κωνσταντίνου. Από τις 4 μμ εμφανίστηκαν δυο χακί διμοιρίες μπροστα από το άγαλμα της Αθηνάς όπου πριν από 15 μέρες οι διαδηλωτές είχαν καταστρέψει πληρως την περίφραξη. Στο άγαλμα της Αθηνάς υπηρχε κι ένας εργατης που δουλεύει στα εργα κρατώντας την πορτα του εργοταξιου ανοιχτή για να μπουν μέσα, αν χρειαζόταν, τα ΜΑΤ. Καποια στιγμή, λίγο πριν τις 5, η αστυνομία πρεπει να ειδοποιήθηκε ότι σε διαφορα σημεία του πάρκου καποιοι έσπαγαν τα λουκέτα ανοίγοντας τις πόρτες της περίφραξης γιαυτό και εμφανίστηκαν περιμετρικά του πάρκου ασφαλίτες και ομαδες της Δελτα. Εμφανίστηκε επίσης μια ακόμη διμοιρία χακί και διαφοροι μπατοι μπλε που παραταχθηκαν απέναντι από τους πρωτους συγκεντρωμένους στο άγαλμα του Κωνσταντίνου.

Παρόλη την αστυνομοκρατία κρεμαστηκε ένα πάνω ενάντια στην ανάπλαση και η συγκέντρωση έγινε κι ακολουθησε συζήτηση. Στη συζήτηση παρευρισκόταν΄κι ένας από την λεγόμενη “Επιτροπή για το Πεδίο του Άρεως” η οποία έχει συναινέσει στην ανάπλαση αλλά από καιρό τώρα έχει εξαφανιστεί. Αυτός από την Επιτροπή αδυνατούσε να απαντήσει στα ερωτήματα των συγκεντρωμένων γιατί συναίνεσε στα μπετά που πέφτουν μέσα στο Πεδίο, στο άνοιγμα νέων δρόμων, στην περίφραξη με αιχμηρά κάγκελα και άλλα. Μια κυρία που είχε ερθει από την Επιτροπή του Άλσους Παγκρατίου τον κατηγόρησε για τη σταση του στο ζήτημα της ανάπλασης και είπε ότι έχει θέσει το θέμα που εχει δημιουργηθεί στο Πεδίο στο Συντονιστικό των ελευθερων χώρων όπου πρέπει επιτέλους να συζητηθεί και να σταματήσει αυτή η σιωπή. Ο της Επιτροπής του Πεδίου την κορόιδευε και καποιοι του είπαν αν πάει να κατσει με τα ΜΑΤ απέναντι.

Η συνέλευση καλεσε ανοιχτή συζήτηση για το Πεδίο την ερχόμενη Πέμπτη στις 7μμ στο πάρκο της Ναυαρίνου στα Εξάρχεια.

Ακολούθησε πορεία μεσα στο πάρκο από δεκάδες συγκεντρωμένους …ακολουθούμενους από δεκάδες μπάτσους! Οι διαδηλωτές φωνάζοντας συνθήματα και μοιραζοντας κείμενα στον κόσμο έφθασαν μπροστα στην περίφραξη στο ύψος του αναψυκτηριου “Γαρδένια”. Και σε αυτό το σημείο η περίφραξη είχε καταστραφεί πριν από 15 μερες για να ανοίξει η πρόσβαση στο εργοταξιο του Πεδίου και να δουν όλοι τι γίνεται μεσα. Η περίφραξη εχει ξαναστηθεί και σε εκείνο το σημείο τους διαδηλωτές τους προσπέρασαν οι αστυνομικές δυναμεις, 3 διμοιρίες χακι ΜΑΤ και αλλοι, και παρατάχθηκαν μπροστα τους εμποδίζοντας τους να προχωρήσουν.

Ξαφνικά μια ομαδα των συγκεντρωμένων, περνώντας μέσα στο εργοταξιο από καποιο σημείο που είχε ήδη ανοίξει στη περίφραξη ,εμφανίστηκε πίσω από τα παραταγμένα ΜΑΤ φωναζοντας συνθήματα. Ακολούθησε χαμός με τον κόσμο να φωνάζει μέσα και εξω από την περίφραξη και την αστυνομία να προσπαθεί να τους διώξει απειλώντας με συλλήψεις. Ακολούθησαν διαφορες αντιπαραθέσεις και αντεγκλήσεις ενώ εμφανίστηκαν κι αλλοι ακόμα αστυνομικοί, μια διμοιρία μπλε κ.ά. Σε εκείνο μαλιστα το σημείο του εργοταξιου όπου είχαν μπει οι διαδηλωτές έχει πέσει παρα πολλά τσιμέντα τα οποίο για να μη φαίνονται τα είχαν σκεπάσει με χαλίκια! Είναι αυτό ακριβώς το σημείο: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1044910

Ο κόσμος που βρισκόταν εκείνη τη στιγμή στο πάρκο είχε μείνει αναυδος μπροστα στα γεγονότα και σαφώς οι περισσότεροι εκφραζονταν θετικά για τους διαδηλωτές που φωναζαν: Το παρκο θα μείνει τσιμεντο δεν θα γίνει, Ο φραχτης στο Πεδίο δεν στεριώνει μπατσοι γουρούνια δολοφόνοι, Το πάθος για τα δεντρα και τη λευτερια είναι δυνατότερο απ΄όλα τα μπετα, Αναπλαση με ΜΑΤ κι αστυνομία – η χουντα δεν τελείωσε το 73, Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές, Μπατσοι σκυλιά φυλατε τα μπετά και αλλα. Τελικά οι μπάτσοι αρχισαν να τραβούν με τη βία τους διαδηλωτές που βρίσκονταν μέσα στο εργοταξιο και δεν αποχωρούσαν με τίποτα. Σε έναν περασαν χειροπέδες κι αρχισαν να τον τραβούν εξω συλλαμβανοντας τον γιατί είπε ότι το βραδυ θα πάει έτσι κι αλλιώς να ρίξει την περίφραξη. Μετα από αυτό αρχισαν να φωναζουν όλοι μαζί οι υπόλοιποι: Θα ρθούμε το βραδυ να ρίξουμε το φραχτη!  Πέφτοντας οι μπατσοι να τραβήξουν ενα αλλον διαδηλωτή που είχε αρπαχτει από το φραχτη ο φραχτης υποχώρησε κι έτρεχαν τα ΜΑΤ απέξω να τον κρατήσουν για μην πέσει τελειως κατω. Μέσα από το φραχτη είχαν αρπαχτει επίσης και μια ομαδα από κοπέλες που τις τραβούσαν για να τις βγαλουν έξω. Με τα πολλά και μεσα σε συνεχείς αντεγκλήσεις με τους συγκεντρωμένους οι μπατσοι αφησαν τελικά ελευθερο τον συλληφθεντα για να εκτονωθεί η κατασταση αλλά αυτός με ενα άλλον ακόμα βλέποντας να τραβούν τις κοπέλες μέσα στο εργοταξιο ξαναμπήκαν μέσα από καποιο σημείο της περιφραξης… Καποιοι στιγμή οι μπατσοι “καταφεραν” επιτελους να εκκενώσουν το εργοταξιο ενώ ο κόσμος που συγκεντρωνόταν όλο και περισσότερος απέξω τους χλευαζε.

Ήταν πραγματικά αστείο να βλέπεις δεκαδες κρανοφόρους να φυλανε ένα παλιοφραχτη από διαλυμενα πλεγματα και από πίσω τα μπετα που ο εργολάβος είχε σκεπάσει με χαλίκια. Και θύμιζε όντως τη γελοιότητα των δεκαδων κρανοφόρων που φυλαγαν τα κομενα δεντρα του Κακλαμάνη στο Πάρκο της Κύπρου και το ψεύτικο χριστουγεννιατικο δεντρο στο Σύνταγμα τον Δεκέμβρη.

Οι συγκεντρωμένοι αποχώρησαν με πορεία φωναζοντας συνθηματα και γραφοντας ενάντια στην αναπλαση πάνω στις διαφημιστικές πινακίδες του εργου…

Αντιγράφω από ένα χαρτί που μοιραζόταν σήμερα στον κόσμο με τη φωτογραφία μιας μπετονιέρας που ρίχνει μπετό μέσα στο Πεδίο:

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΕΤΟΝΙΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ

Καμμιά ανάπλαση στο Πεδίον του Άρεως – μόνο αναδάσωση. Όχι στη διάνοιξη νέων δρόμων μέσα στο πάρκο. Όχι στην μετατροπή του Πεδίου του Άρεως σε εργοτάξιο και την περίφραξή του. Να σταματήσουν τώρα τα έργα βιτρίνας και να καταστραφούν αμέσως οι τσιμεντένιες κατασκευές που απλώνονται παντού. Όχι στο μπετόν – Μόνο χώμα και πράσινο στο Πεδίον του Άρεως. Όχι στις επεκτάσεις του Πανελληνίου Γ.Σ. και τα αυθαίρετα κτίσματα του Μ. Κυριακού. Να επιστραφούν τα καταπατημένα 5,6 στρέμματα που ανήκουν στο πάρκο. Ενοποίηση του Πεδίου του Άρεως με τη φυσική του συνέχεια, το Άλσος της Ευελπίδων και το λόφο Φινόπουλου. Όχι στην εμπορευματοποίηση του Πάρκου, την ανακαίνιση κι “αξιοποίηση” του πρώην “θεάτρου Άλσους” και την επαναλειτουργία της καφετέριας Green Park. Όχι στην περιχαράκωση του Πάρκου με κάγκελα και στον περιορισμό των εισόδων του – Ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλους, κανένας κοινωνικός αποκλεισμός στη χρήση του.

ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΑΝΑΟΙΚΕΙΟΠΟΙΗΘΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

*μαρτυρία από το athens.indymedia.org

Ενημέρωση από Ολλανδία

40 χρόνια κατάληψη Freeplace Koppenhinksteeg. 40 χρόνια δημιουργικής αντίστασης. Καλεσμα αλληλεγγύης Το Σαββατοκύριακο 15-17 Μάη 2009 η παλαιότερη κατάληψη της Ολλανδίας “Freeplace Koppenhinksteeg” θα γιορτάσει τα 40στά της γενέθλια. Η γιορτή 8α γίνει με ένα 40ωρο party το οποίο θα περιλαμβάνει πορεία το Σάββατο 16 Μάη – θα ξεκινήσει από την οδό Koppenhinksteeg στις 14:00. Η πορεία είναι μια σημαντική διαμαρτυρία για την απειλή έξωσης της Freeplace Koppenhinksteeg.

Έπειτα από έναν επικό αγώνα 15 ετών να διατηρηθεί η Freeplace, το δημοτικό συμβούλιο του Leiden αποφάσισε να πουλήσει το κτήριο της κατάληψης. Η απόφαση αυτή είναι κατά παράβαση συμφωνίας του 2005 μεταξύ του δήμου και της κατάληψης, που περιελάμβανε συμβόλαιο ενοικίασης του χώρου σε χαμηλή τιμή. Μετά τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης, το σοσιαλιστικό δημοκρατικό κόμμα (PvdA) και οι Green Left απέσυραν τη στήριξή τους: η όλη συμφωνία ακυρώθηκε! Από τότε η Freeplace μάχεται ενάντια στο δημοτικό συμβούλιο σε πολυάριθμες δίκες, δημοτικά συμβούλια, ανά φάσεις στους δρόμους, και μέσα από χιλιάδες γραμμάτα διαμαρτυρίας που υποστηρικτές της κατάληψης έχουν στείλει στο δήμο. Για 40 χρόνια η κατάληψη Freeplace είναι χώρος συνάθροισης (rallying point) αντίστασης, δημιουργικότητας και συζήτησης. Παρόλα αυτά το δημοτικό συμβούλιο του Leiden είναι έτοιμο να πουλήσει τα κτήρια της κατάληψης (1300 τετραγωνικών μέτρων) σε ιδιώτη επενδυτή προς κατασκευή πολυτελών κατοικιών, με αποτέλεσμα το κλείσιμο της Freeplace. Από τα τέλη της δεκαετίας του 60, κοινωνικές και πολιτιστικές δραστηριότητες έχουν πραγματοποιηθεί στην Koppenhinksteeg. Η αρχή έγινε από μια ομάδα αναρχικών καλλιτεχνών που δημιούργησαν ένα μουσείο νεολαίας στο χώρο αυτό. Στην δεκαετία του 70, νέοι άνθρωποι μέλη ενός ακτιβιστικού συνδικάτου κατέλαβαν το χώρο. Ακολούθησε το αριστερό ριζοσπαστικό βιβλιοπωλείο Manifest στη δεκαετία του 80. Σήμερα τα κτήρια σφύζουν ακόμα από δράσεις όπως η αντιρατσιστική οργάνωση No One Is Illegal, το πολιτιστικό κέντρο Bar & Boos, μία σχολή πολεμικών τεχνών και την Eurodusnie collective η οποία διαχειρίζεται ένα δημοφιλές Freeshop και ένα καφέ με χώρο εκδηλώσεων. Δεκάδες ακόμα ανεξάρτητες πρωτοβουλίες, κοινωνικές πολιτιστικές ή/και πολιτικές χρησιμοποιούν το χώρο της Freeplace για τις δραστηριότητές τους. Οι πρωτοβουλίες αυτές προσθέτουν όλες κάτι το ιδιαίτερο στην κοινότητα. Κατά μέσο όρο 2000 άτομα τη βδομάδα επισκέπτονται την Freeplace, η οποία λειτουργεί σε εθελοντική βάση, αυτόνομα και είναι πολιτικά ανεξάρτητη.

Οι πρωτοβουλίες δείχνουν προς μία διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας, μια οργάνωση αλληλεγγύης και ισότητας, όπου η απληστία δεν είναι η κατευθυντήρια αρχή. Οι ελεύθεροι χώροι όπως ετούτος στο Leiden είναι σπάνιοι και σχέδον οπουδήποτε υπάρχουν, δέχονται επίθεση από το κεφάλαιο και τα τσιράκια του (stoogies). Ξέρουμε πολύ καλά ότι η Freeplace Koppenhinksteeg δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Από την Βραζιλία μέχρι την Ολλανδία όλο και περισσότεροι καταληψίες αχρησιμοποίητων χώρων και κτηρίων διώκονται. Η προσιτή στέγαση και οι χώροι οργάνωσης θυσιάζονται στο βωμό των συμφερόντων του χοντρού χρήματος. Οι δημοτικές αρχές λένε πως βελτιώνουν έτσι τα κέντρα των πόλεων, αλλά στην πραγματικότητα τα μετατρέπουν σε αποκλειστικούς χώρους πλούσιων ιδιοκτητών και ανόητων καταναλωτών. Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση, η αντίσταση δεν είναι επιλογή: είναι χρέος!

Η Freeplace Koppenhinksteeg θεώρει τον εαυτό της κομμάτι ενός παγκόσμιου κινήματος που μοιράζεται τις ίδιες αξίες. Λειτουργούσε πάντα με συνείδηση της ύπαρξής μας: στον κόσμο των αφεντικών, είμαστε όλοι ξένοι. Μέχρι και τώρα η Freeplace δικαιώνει τα αντεθνικιστικά της ιδανικά φιλοξενώντας για παράδειγμα δι-εβδομαδιαία διεθνή συνέλευση και δρώντας αλληλέγγυα με μετανάστες σε ποικίλα ζητήματα. Η Freeplace Koppenhinksteeg ανέκαθεν συμμετείχε σε πολυάριθμα κινήματα αλληλεγγύης και παγκόσμια δίκτυα αντίστασης. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα που πρέπει εμείς να καλέσουμε για αλληλεγγύη στον αγώνα για την ύπαρξή μας. Και ξέρετε..; είναι περίεργο και άβολο, αφού γνωρίζουμε ότι πολλοί που θα διαβάσουν αυτό το κάλεσμα, βρίσκονται πιθανώς σε πολύ χειρότερη θέση. Ωστόσο σας καλούμε να εκτείνετε την αλληλεγγύη σας, γιατί την χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο από ποτέ! Τι μπορείτε να κάνετε;

– Αν βρίσκεστε στην Ολλανδία, ελάτε στην πορεία του Σαββάτου 16 Μαϊου στις 14.00

– Διαφορετικά, διαδηλώστε εξω από αντιπροσωπευτικούς χώρους της Ολλανδικής κυβέρνησης και κεφαλαίου.

– Στείλτε γράμματα διαμαρτυρίας στις δυνάμεις του κακού, αλλιώς γνωστές ως τοπική κυβέρνηση στο sleutel@leiden.nl. Μην ξεχάσετε να μας στείλετε αντίγραφο (bcc) στο legaal@koppenhinksteeg.nl

-Μείνετε ενημερωμένοι από το www.koppenhinksteeg.nl, όπου θα βρείτε και μικρό κομμάτι στα Αγγλικά.

η πορεία στα προπύργια κοινωνικής αντίστασης

Χτες δόθηκε μια ουσιαστική απάντηση στα κατασταλτικά σχέδια. Η παρακαταθήκη του Δεκέμβρη είναι πολύ πιο δυνατή από την προσπάθεια παλινόρθωσης της Δημοκρατίας. 3.000 άνθρωποι, με πολύ παλμό και δύναμη, κέφι και αποφασιστικότητα δηλώσανε παρουσία απέναντι στις απειλές, την φοβοκρατία, την ένστολη θρασυδειλία, την απάθεια, την υποταγή, την πλήξη… Η πορεία ξεκίνησε από το αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο Ναυαρίνου και Χ. Τρικούπη εκεί όπου η αστυνομία χτύπησε χαράματα κυριακής όποιον έβρισκε μπροστά της προσπαθώντας να εκτονώσει τα επιχειρησιακά της αδιέξοδα. Πέρασε από την κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, ένα μεταδεκεμβριανό εγχείρημα  που οργανώνεται απέναντι στα σχέδια του ΝΑΤ, στις εξαγγελίες Σανιδά και τις επερωτήσεις του Βορίδη στη Βουλή. Επόμενη στάση η κατάληψη Βίλα Αμαλίας, 20 χρόνια αντίστασης και επιμονής στην κοινωνική δράση. Στη συνέχεια η κατάληψη Λ. Καραγιάννη, 20 χρόνια αγκάθι στα σχέδια της κρατικής καταστολής, αγκάθι σε μια δύσκολη περιοχή φορτισμένη με ένα σκληρό πεδίο κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Και τέλος, το πάρκο Κύπρου και Πατησίων που οι κάτοικοι στέκονται όρθιοι παρά τα χτυπήματα τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Όμορφα και ζωντανά σημεία μέσα στην πολεοδομική ασχήμια. Προπύργια κοινωνικών αντιστάσεων…Ακόμη πιο δυνατά μετά και την χτεσινή πορεία.

poreia1

η πορεία μπροστά από την κατάληψή μας

dscn1545

η συνάντηση

dscn1544

η υποδοχή

Για την πορεία της τρίτης 28/4

poreia-5.indd

Δεν είναι ΧΟΥΝΤΑ. Δεν μας χρειάζεται μια χούντα. Η δημοκρατία τα καταφέρνει μια χαρά από μόνη της. Και ομολογεί απερίφραστα πως και πριν 36 χρόνια

ΤΟ ΤΑΝΚ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ
για τους ίδιους ακριβώς λόγους

«δεν θέλουμε να καταργήσουμε το άσυλο, αυτό που ζητάμε είναι να εφαρμοστεί ο νόμος» σκυλιάζουν στα τηλεοπτικά παράθυρα τα αφεντικά και οι μισθοφόροι τους. Υποκρινόμενοι πως θρηνούν για την «καταστροφή της δημόσιας περιουσίας» όλοι αυτοί που λεηλατούν τον κοινωνικό πλούτο, αφήνοντας πίσω τους ανέχεια και απόγνωση. Και ο λόγος για την επιμονή τους είναι ότι γνωρίζουν πως, όπως συνέβη στην εξέγερση του Δεκέμβρη, οι πανεπιστημιακοί χώροι αποτελούν το έδαφος όπου επικοινωνούν οι «από κάτω» για να αντιπαρατεθούν στην κρατική βαρβαρότητα, την ένταση της εκμετάλλευσης και σε κάθε είδους καταπίεση που εμφανίζονται σαν μονόδρομοι επιβίωσης. «Στις καταλήψεις επιτελούνται έκνομες ενέργειες», τραυλίζουν οι θεματοφύλακες της τάξης και της ομαλής κυκλοφορίας του εμπορεύματος, γιατί αν κάτι τους φοβίζει αυτό είναι η εξάπλωση των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε γειτονιές, σχολές και χώρους εργασίας, η σύνδεση των κοινωνικών αντιστάσεων σε έναν επιθετικό σχηματισμό απέναντι στην έρημο των κυρίαρχων κοινωνικών σχέσεων. Όταν η κατασταλτική υπόσχεση και ο εμπαιγμός της δημοκρατικής συμμετοχικότητας βυθίζονται στην καπιταλιστική κρίση το μόνο που μπορούν να διαχειριστούν οι κρατούντες είναι ο τρόμος. Εκεί που σάπισε το «κράτος πρόνοιας» γεννήθηκε το κράτος ασφάλειας για να εξασφαλίσει πως κανένας δεν θα σηκώσει κεφάλι. Γι’ αυτό αυξάνονται διαρκώς τα αστυνομικά στρατεύματα κατοχής, γι’ αυτό χρειάζονται τις κάμερες και τις τράπεζες dna, γι’ αυτό προπαγανδίζεται ο αφανισμός των καταλήψεων. Οι κυρίαρχοι ζουν με την απειλή μιας νέας εξέγερσης που θα σαρώσει κάθε προνόμιο και καταναγκασμό αυτού του παρακμασμένου κόσμου. Και έχουν κάθε λόγο να φοβούνται.


ΝΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ.

ΠΟΡΕΙΑ Τρίτη 28.04.09, 06:00 μμ. Πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής (Εξάρχεια)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

η εξέγερση θα σαρώσει την καταστολή, όλοι στους δρόμους!

Η κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά καλεί -μεταξύ πολλών καταλήψεων, αυτοδιαχειριζόμενων στεκιών & συντρόφων- στη συναυλία και τη διαδήλωση αλληλεγγύης ενάντια στα προωθούμενα κατασταλτικά μέτρα, ενάντια στον κοινωνικό φόβο που καλλιεργούν κι επιβάλλουν οι κυρίαρχοι. Το ερχόμενο Σάββατο 25 Απρίλη στη συναυλία του Θησείου και την Τρίτη 28 Απρίλη στην πορεία η οποία θα ξεκινήσει από το αυτοοργανωμένο πάρκο των Εξαρχείων, να υποδείξουμε προς όσους κάνουν τα πάντα για να παραμείνει αυτός ο παρακμασμένος κόσμος έτσι όπως είναι, πως τίποτα δεν τελείωσε! Η εξέγερση θα σαρώσει την καταστολή!

net_kat

Η στοχοποίηση και οι απειλές από μπάτσους, ΜΜΕ, εισαγγελείς για βίαιη εισβολή των ΜΑΤ στους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα αποτελούν μέρος της ευρύτερης αντιεξεγερτικής επιχείρησης της Δημοκρατίας, τη στιγμή που οι ιδέες και οι πρακτικές της αυτοοργάνωσης διαχέονται κοινωνικά σε συνθήκες κοινωνικής εξαθλίωσης και κρίσης του συστήματος.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Η συνεχιζόμενη ομηρία των συλληφθέντων της εξέγερσης του Δεκέμβρη, το ιδιώνυμο με βάση τα μέσα αυτοπροστασίας όσων αγωνίζονται στους δρόμους, η ποινικοποίηση αντικρατικών συνθημάτων, η στρατιωτικοποίηση της καθημερινότητας με τις εκατοντάδες κάμερες και τα νεα σώματα καταστολής, η απόπειρα κατάργησης του ασύλου, είναι αποτελέσματα του φόβου τους μπροστά στη διάχυτη κοινωνική ανταρσία.

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΣΥΝΑΥΛΙΑ Σάββατο 25 Απρίλη, Θησείο, 8μμ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ Τρίτη 28 Απρίλη, πάρκο Ναυαρίνου & Ζ. Πηγής. 6μμ

Καταλήψεις, Αυτοδιαχειριζόμενα Στέκια, Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/στριες

Νέα κατασταλτικά μέτρα, κατειλημμένοι χώροι και συλλογικές απαντήσεις

«Επίσης, θα εκπονηθεί σχέδιο κρίσης για γενικευμένη εξέγερση ή κατά μέτωπο σύγκρουση με κουκουλοφόρους» (από άρθρο αστικής εφημερίδας στις 28/03/08, για τα νέα κατασταλτικά μέτρα της ΕΛ.ΑΣ.)

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από την πόλη. Όχι, δεν είναι οι δεκάδες χιλιάδες απολύσεις, η τεράστια ποσότητα κοινωνικού πλούτου που μεταφέρεται στις τράπεζες, οι σφαίρες και οι χειροβομβίδες που εκτοξεύονται στα σώματα μας, ο περιβαλλοντικός βιασμός του οικοσυστήματος από το κεφάλαιο. Οι κρατικοί μηχανισμοί προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία ότι για την εντεινόμενη ανασφάλεια γύρω από τις ίδιες της συνθήκες της ύπαρξης της, ευθύνεται η κατασκευασμένη από το θέαμα φιγούρα του «κουκουλοφόρου», ενώ ταυτόχρονα στοχοποιούνται οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων ως τόποι τέλεσης εγκλημάτων.

Αναγορεύοντας σε νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό τους διαδηλωτές που στέκονται μαχητικά στον δρόμο απέναντι στους δολοφόνους και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα των καταλήψεων, το κράτος και τα αφεντικά δεν προσπαθούν απλώς να κρύψουν την καταστροφική και εγκληματική φύση τους, που έγινε φανερή κοινωνικά από τις 06/12 κι έπειτα. Επιχειρούν την τρομοκράτηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας (αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος, καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενα στέκια), όντας οι ίδιοι τρομοκρατημένοι από το μέγεθος και την δυναμική της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη. Η καταστολή είναι η μόνη πρόληψη του συστήματος, μπροστά στην δομική κρίση που αντιμετωπίζει, αφού γνωρίζει ότι η σχεδιαζόμενη μεταφορά του κόστους της κρίσης στις πλάτες των εκμεταλλευόμενων ενέχει τον κίνδυνο ενός ακόμα μεγαλύτερου κι ωριμότερου εξεγερσιακού κινήματος.

Τα τελευταία χρόνια τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αυξήθηκαν τόσο γεωμετρικά όσο και κοινωνικά, παράλληλα και σε αλληλεπίδραση με τους αγώνες που ξεσπούσαν σε διάφορα πεδία του κοινωνικού και ταξικού ανταγωνισμού (φοιτητικές, μαθητικές καταλήψεις, απεργιακές κινητοποιήσεις για το ασφαλιστικό, περιβαλλοντικοί/ τοπικοί αγώνες, κινητοποιήσεις μεταναστών και κρατουμένων κ.α.). Στα Δεκεμβριανά του 2008 συνενώθηκε ένα πλήθος υποκειμένων που δεν χωρούσαν στο ηττοπαθές πεδίο της διαμεσολάβησης και της αποσπασματικότητας, στο οποίο περιόριζαν τους αγώνες η αριστερά και οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες. Μέσα από την φωτιά της εξέγερσης ξεπήδησε ένα πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων σε γειτονιές κι εργασιακούς χώρους, πολλές από τις οποίες εδαφικοποίησαν σε κατειλημμένους χώρους, ένα άλλο μοντέλο οργάνωσης των αναγκών και των αγώνων μας, το οποίο στηρίζεται σε αντιεραρχικές συνελεύσεις, στην αυτενέργεια και την αυτοοργάνωση των ίδιων των δρώντων υποκειμένων, σε αντιεμπορευματικές σχέσεις συντροφικότητας και αλληλεγγύης.

Σε αυτή την τάση κοινωνικής-ταξικής εξάπλωσης και σύνδεσης των αυτοοργανωμένων / κινηματικών (υπο)δομών προσπαθούν να επιτεθούν με τα νέα κατασταλτικά μέτρα που σχεδιάζουν. Στοχοποιούν τις αναρχικές/αντιεξουσιαστικές καταλήψεις για να επιτεθούν συνολικά στις συλλογικότητες που μεταμορφώνουν εγκαταλειμμένους χώρους του αστικού τοπίου, σε δημόσιους χώρους συνεύρεσης και δημιουργίας. Στοχοποιούν τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια των σχολών και το πανεπιστημιακό άσυλο, για να επιτεθούν στην εξάπλωση του κοινωνικού ασύλου πέρα από τα ακαδημαϊκά τείχη, για να προλάβουν το ενδεχόμενο καταλήψεων σε εργασιακούς χώρους. Στοχοποιούν όσους διαδηλωτές χρησιμοποιούν μέσα αυτοπροστασίας και αντιβίας, για να προλάβουν την χρήση τους από ευρύτατα κοινωνικά κομμάτια (όπως έγινε και τον Δεκέμβρη). Φτάνουν στο σημείο να ποινικοποίησουν την εκφορά του κοινωνικά πιο διαδεδομένου συνθήματος (που όλους μας ενώνει), κατασκευάζοντας τις αφορμές με βάση τις οποίες θα εξαπολύουν τις δολοφονικές τους επιθέσεις τα ΜΑΤ, απέναντι σε όσους/ες θα κατέβουν στον δρόμο για να αντισταθούν.

Ενισχυτικά ως προς την νομοθετική θωράκιση των μηχανισμών καταστολής, στέκεται η ιδεολογική καταστολή που εξαπολύουν τα ΜΜΕ. Προσπαθούν να διαχωρίσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα σε «βίαιους κουκουλοφόρους» και σε «ειρηνικούς διαδηλωτές», σε «κακούς/εγκληματικούς» και «καλούς/κοινωνικά χρήσιμους» κατειλημμένους χώρους, προσπαθούν να διαχωρίσουν τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές από το ευρύτερο κοινωνικό κίνημα στο οποίο συμμετέχουν και συνδιαμορφώνουν. Ο διαχωρισμός και η κατηγοριοποίηση των αγωνιζόμενων, προλειάνει το έδαφος της κατασταλτικής επίθεσης που σχεδιάζουν και εξαπολύουν.

Επιπροσθέτως, η θεαματική προβολή τη καταστολής αναλαμβάνει να αποθαρρύνει κι ένα ποσοστό δυνητικών εχθρών (με συμπληρωματικό στόχο τη πρόκληση απέχθειας όχι γι’ αυτούς που χρησιμοποιούν τα όπλα καταστολής, αλλά για τους δημιουργούς της αταξίας στην πόλη). Οι σύγχρονοι ειδικοί της καταστολής άντλησαν σημαντικά διδάγματα απ’ τα πειράματα συμπεριφοριστών ψυχολόγων των αρχών και μέσων του εικοστού αιώνα. Η δημιουργία μιας ισχυρής τραυματικής ανάμνησης ως συνέπεια μίας αυθόρμητης ή μη πράξης προκαλεί στο άτομο την εγκαθίδρυση μιας λογικά αυθαίρετης σχέσης αιτίου-αποτελέσματος, ερεθίσματος- αντίδρασης· ενός εξαρτημένου αντανακλαστικού. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής προσπαθεί να επανεγκαθιδρυθεί ως γενικευμένη συνθήκη στην μητρόπολη, μετά το καίριο πλήγμα που δέχθηκε τον Δεκέμβρη, μέσω αυτής της στρατηγικής. Κάθε πρακτική αντιβίας, κάθε πρόθεση εκφοράς αντισυστημικού λόγου, κάθε αυτοοργανωμένη πρακτική, πρέπει να έχει στο νου της την κατασταλτική συνθήκη που εξαπολύεται εναντίον της.

Μέσα σε αυτήν την συνθήκη, μέσα σε ένα πλέγμα καταστολής που έρχεται να υπερασπιστεί την πασιφανή σαθρότητα και το αδιέξοδο του πολιτικού/ κοινωνικού συστήματος, ο ρόλος που μπορούν να διαδραματίσουν οι καταλήψεις μπορεί να είναι από καίριος ως και καθοριστικός για τη διάρρηξη των κατεστημένων κοινωνικών δομών. Ο χώρος που καταλαμβάνεται αποκτά ζωή, μορφή και περιεχόμενο, έξω από λογικές ιδιοκτησίας, επιχειρώντας να συγκροτήσει μια αντισυστημική νησίδα με προοπτικές εξάπλωσης και διάχυσης στο κοινωνικό όλον. Το εγχείρημα δεν αποζητά μια εσωστρεφή, αυτάρεσκη και εναλλακτική πολιτική οριοθέτηση, αφομοιώσιμη και οριακά επαινετή από το κρατικό κατεστημένο. Αποσκοπεί στην αποδόμηση του κοινωνικοπολιτικού είναι, μέσα από τη μετωπική του σύγκρουση με αυτό και παράλληλα μέσα από την οικοδόμηση της νέας πραγματικότητας. Μια πραγματικότητα που στα θεμέλια της αλληλεγγύης και της αμοιβαιότητας παράγει νέο λόγο και δράση μέσα από αυτοοργανωμένες συνελεύσεις και πολιτικές ζυμώσεις.

Πολιτικές ζυμώσεις που δεν εξαντλούνται ούτε στη μερικότητα των διαμεσολαβημένων διεκδικήσεων, ούτε στην αυτάρκεια των ιδεολογικών περιχαρακώσεων, αλλά βασίζονται στην ανάγκη σύνδεσης των κοινωνικών απαντήσεων με τα συνολικότερα προτάγμάτα που άφησε ο Δεκέμβρης και απαιτεί η οξύτητα της επίθεσης που δέχεται το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας. Τα πάρκινγκ που γίνονται πάρκα, τα άδεια σπίτια που γεμίζουν ζωή, οι λαϊκές συνελεύσεις στις γειτονιές που κοιτάνε τον ορίζοντα πέρα από τα σπίτια τους, οι συλλογικότητες εργαζομένων που σκέφτονται πέρα από τον κλάδο τους. Όλα αυτά τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα χρειάζεται να συντονίσουν τις λέξεις και τις πράξεις τους ενάντια στο άγονο έδαφος των μερικοτήτων, των διαχωρισμών, των ιεραρχήσεων και των πολιτικών στρατηγικών που μηχανορραφουν υπέρ της σταθερότητας του παλαιού κόσμου.

(το κείμενο βασίστηκε πάνω στην εισήγηση για εκδήλωση – συζήτηση στις 26/03 με θέμα «Νέα κατασταλτικά μέτρα, στοχοποίηση καταλήψεων και οι συλλογικές μας απαντήσεις»

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

ενημέρωση-συζήτηση με σύντροφο από τις Η.Π.Α.

amerikanos

Ενημέρωση-συζήτηση με σύντροφο από τις Η.Π.Α..

“Στρατηγικές και μέθοδοι καταστολής που χρησιμοποιούνται στις Η.Π.Α., αντιτρομοκρατική εκστρατεία, τεχνολογία επιτήρησης, πολιτισμός της τιμωρίας, αυταρχικοποίηση των νόμων, στρατηγικές παρείσφρησης και η οργάνωση των απαντήσεών μας («…& how to beat it!»)”

Δευτέρα 13 Απριλίου 2009 στις 7 μ.μ.

στην κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Είναι αποφασισμένοι και οι εξεγερμένοι!

korudallos-11-04021xk3yux

Αποφασισμένοι-ες στους δρόμους της αλληλεγγύης βρέθηκαν 500 περίπου αλληλέγγυοι-ες έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού χθες Σάββατο 11 Απρίλη.

Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Ελευθερίας ύστερα από μικροφωνική αντιπληροφόρησης η οποία λειτούργησε για περίπου μιάμιση ώρα στην πλατεία. Γύρω στις 1:30 λοιπόν, τα ηχεία αποσυνδέθηκαν, τα μικρόφωνα μαζεύτηκαν κι όλοι προετοιμάζονταν να κατέβουν στο δρόμο για τις φυλακές, στο δρόμο της απαίτησης για άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων της εξέγερσης.

korudallos-11-040207h35xq

Τα πανό άνοιξαν, οι σημαίες της περιφρούρησης μοιράστηκαν, το μπλοκ συγκροτήθηκε έτοιμο και αποφασισμένο να πορευτεί προς τις φυλακές και φυσικά έτοιμο και αποφασισμένο να υπερασπιστεί την ακεραιότητά του στο δρόμο. Η πρώτη διμοιρία των ματ έκανε την εμφάνισή της από απόσταση σε κάθετο του δρόμου της πορείας στενό, λίγο πριν την άφιξη του μπλοκ έξω από τον περίβολο των γυναικείων φυλακών. Εκεί έγινε κι η πρώτη «στάση» του μπλοκ με συνθήματα αλληλεγγύης να δονούν την σιωπή που κυριαρχεί στις φυλακές. Τότε εμφανίστηκε κι ο αστυνομικός στρατός της Δημοκρατίας, τοποθετώντας αρκετές διμοιρίες ματ περιφερειακά του μπλοκ. Λίγο αργότερα η πορεία ξαναξεκίνησε με κατεύθυνση το νότιο τμήμα του περιβόλου των γυναικείων φυλακών και τότε ήταν που δεκάδες ένστολοι επιχείρησαν να προσεγγίσουν σε απόσταση αναπνοής το πίσω και πλαϊνό μέρος της πορείας.

korudallos-11-04016

Η περιφρούρηση της πορείας λειτούργησε συντονισμένα και ανέκοψε τις προκλητικές προθέσεις των διμοιριών, κατοχυρώνοντας το δρόμο και τα πεζοδρόμια ως χώρους διαδήλωσης και όχι ως χώρους παρέλασης του ένοπλου και ροπαλοφόρου στρατού της Δημοκρατίας. Εισαγγελέας και αξιωματικοί επιτηρούσαν από απόσταση το πίσω μέρος της πορείας. Στη συνέχεια πραγματοποιήθηκε και δεύτερη «στάση» του μπλοκ έξω από το νότιο τμήμα των γυναικείων φυλακών όπου υπήρχε οπτική επαφή με τις κρατούμενες οι οποίες και βγήκαν στα κάγκελα των παραθύρων των κελιών τους φωνάζοντας συνθήματα και ανεμίζοντας πανιά.

korudallos-11-04040eaaxns

Επικράτησαν συγκινητικές στιγμές αμοιβαίων χαιρετισμών και αλληλεγγύης, ιδιαίτερα μάλιστα λίγες βδομάδες μετά τη δολοφονία της κρατούμενης Κατερίνας Γκουλιώνη. Η πορεία συνεχίστηκε αποφασισμένη να καταλήξει στην πλατεία Ελευθερίας διασχίζοντας τον κεντρικό εμπορικό δρόμο της περιοχής όπου και οι ένστολοι και πάνοπλοι επιτηρητές δέχτηκαν τα -ουκ ολίγα- σχόλια αποστροφής από τους κάτοικους της περιοχής και τους περαστικούς. Λίγο αργότερα η πορεία τελείωσε. Αλλά φυσικά όλα συνεχίζονται!

Το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι και για αυτό είναι αποφασισμένοι!

Δεν είναι παρά ένα βήμα από την Πατησίων ως την Κοπεγχάγη…Προβολή σήμερα στην κατάληψη

squat69_preview_forweb

KAI ME KONTΡA TON ANEMO, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

Στο μητροπολιτικό τοπίο της καταστολής, του ελέγχου, της μισθωτής σκλαβιάς, του καταναλωτισμού και της αποξένωσης, κατειλημμένοι χώροι δημιουργούν το απελευθερωμένο έδαφος, μέσα στο οποίο η ζωή βρίσκει περάσματα. Αναζητά συνεχώς μονοπάτια προς τη διάρρηξη των επιβολών. συνθέτοντας παράλληλα την καθημερινότητα των αρνήσεων, της συλλογικότητας, των ισότιμων σχέσεων και της δράσης, ενάντια στην εξουσία, την εκμετάλλευση και την αποξένωση, την καθημερινότητα του αγώνα, για την πραγματική ανθρώπινη ελευθερία.

ΠΡΟΒΟΛΗ του ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ

“Κατάληψη 69” για την προσφάτως εκκενωμένη κατάληψη “Ungdomshuset ” στην Κοπεγχάγη της Δανίας

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ στις 8μ.μ. στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ

η Δημοκρατία εκκολάπτει τα αυγά της κοινωνικής υποταγής

katalipsi

Τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν τα δημοσιεύματα στους επικοινωνιακούς μηχανισμούς του κράτους για τους σχεδιασμούς και τις αποφάσεις των κρατικών επιτελείων και των πολιτικών διαχειριστών τους γύρω από την αντιμετώπιση των αναρχικών και όχι μόνο. Τα αυγά της δημοκρατίας εκκολάπτονται έτσι ώστε μόλις σπάσουν να επιχειρήσουν την ευθεία επίθεση σε κάθε εγχείρημα και πρακτική αντίστασης πέρα από τα όρια που θέτει η Δημοκρατία. Η Δημοκρατία που δομεί και δομείται με βάση τις “αξίες” της ανισότητας, της ανελευθερίας, της επιβολής, αυτή η Δημοκρατία είναι που τώρα επιδιώκει να επιβάλλει ένα νέο καθεστώς κοινωνικής υποταγής και ολοκληρωτικού ελέγχου. Τα αυγά μπορεί να εκκολάπτονται, οι κοινωνικές αντιστάσεις δεν μπορεί παρά να επαγρυπνούν.

Ακολουθούν κάποια επίκαιρα και “ανεπίκαιρα” αποσπάσματα.

«Υπολογίζουμε ότι σε όλη την Ελλάδα δραστηριοποιούνται μετά τα γεγονότα του Δεκεμβρίου περισσότεροι από 5.000 αντιεξουσιαστές, ενώ συμμετέχουν και αλλοδαποί»αναφέρει στέλεχος του υπουργείου Εσωτερικών. «Μας προβληματίζει ιδιαίτερα η δράση αντιεξουσιαστών εκτός από την Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες περιοχές, όπως η Λάρισα,η Πάτρα,η Τρίπολη,τα Χανιά, το Ηράκλειο και πόλεις της Θράκης. Στην Αθήνα υπάρχουν σήμερα 27 στέκια αντιεξουσιαστών, που πλαισιώνονται ολοένα με περισσότερα άτομα»σημειώνει. […] Σε αυτές τις συνθήκες αποφασίστηκε άρον άρον κατά τη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ την προηγούμενη Τρίτη η επαναλειτουργία των 1.100 καμερών στους δρόμους του Λεκανοπεδίου, η δημιουργία τράπεζας DΝΑ, η δυνατότητα άρσης του πανεπιστημιακού ασύλου με ταχύτερες διαδικασίες, ο τερματισμός καταλήψεων, οι κατ΄ οίκον έλεγχοι και η άρση του απορρήτου των επικοινωνιών με ταχείες διαδικασίες.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=32&artId=262404

“… κυβερνητικά στελέχη ζητούν πλέον ευθέως να αφεθεί η Αστυνομία να λειτουργήσει ανεξάρτητη, υπονοώντας ότι οι πολιτικές παρεμβάσεις και όχι η περιορισμένη επιχειρησιακή ικανότητα ευθύνονται για τα αρνητικά αποτελέσματα και μια σειρά ατυχή (και τραγικά) περιστατικά. Ενδεικτικά, ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, Χρήστος Μαρκογιαννάκης, αναγνωρίζει ότι η Αστυνομία λειτουργεί πλέον στα όριά της, διαπίστωση που επιβεβαιώνουν και σε κάθε ευκαιρία υψηλόβαθμα στελέχη της ΕΛ.ΑΣ.” […]

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_05/04/2009_310052

[αποσπάσματα από τον αστικό τύπο στην Ελλάδα, Απρίλης 2009]


«οι περιορισμοί των ατομικών ελευθεριών, όπως του δικαιώματος της ελεύθερης έκφρασης, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του τύπου και του δικαιώματος συνάθροισης και συνεταιρισμού, οι παραβιάσεις της εμπιστευτικότητας των ταχυδρομικών, τηλεγραφικών και τηλεφωνικών επικοινωνιών, η δυνατότητα κατ’ οίκον ερευνών, περιορισμών στη χρήση ή και κατάσχεση περιουσιών νομιμοποιούνται πέραν των ορίων που θέτουν άλλοι σχετικοί νόμοι»

[απόσπασμα από λόγο του Χίτλερ το 1933 μετά τον εμπρησμό του Ράιχσταγκ]


εντός των τειχών της κατάληψης

Αυτό που θα καταρρεύσει είναι η προπαγάνδα…

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=8400&pubid=2802810

Καταρρέει το σπίτι της Κάλλας

Παραδομένο στην εγκατάλειψη παραμένει εδώ και 10 χρόνια το νεοκλασικό κτίριο όπου έζησε η μεγάλη ντίβα

Από την περίτεχνη είσοδο του κτιρίου στην οδό Σκαραμαγκά και Πατησίων στο Μουσείο περνούσε η ντίβα της όπερας, η Ελληνίδα σοπράνο Μαρία Κάλλας λίγες ώρες μετά την πρώτη της ραδιοφωνική εμφάνιση στον Σταθμό Αθηνών.

Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου στον αριθμό 61 της Πατησίων. Εδώ έζησε η Μαρία Κάλλας με τη μητέρα και την αδελφή της. Τώρα το κτίριο τελεί υπό κατάληψη αναρχικών

Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου στον αριθμό 61 της Πατησίων. Εδώ έζησε η Μαρία Κάλλας με τη μητέρα και την αδελφή της. Τώρα το κτίριο τελεί υπό κατάληψη αναρχικών

Εκεί επέστρεφε μετά την υπογραφή του πρώτου συμβολαίου της με τη Λυρική Σκηνή το 1940. Εκεί βρισκόταν το σπίτι της. Ενα διαμέρισμα στο μέγαρο Παπαλεονάρδου που νοίκιασε μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της μετά από έξι μετακομίσεις εντός της Αθήνας…

Καταρρέει το σπίτι της Κάλλας

Στη θέση του σήμερα, κομμάτια από σανίδες, παραπετάσματα και σιδερένιες σκαλωσιές για να συγκρατούν το ερειπωμένο οίκημα και να προστατεύουν τους περαστικούς.

Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου, το νεοκλασικό κτίριο που στολίζει το νούμερο 61 της οδού Πατησίων, είναι ένα ιστορικό, πολιτιστικό και αρχιτεκτονικό μνημείο, που παραμένει παραδομένο στην εγκατάλειψη, την κακοποίηση του χρόνου και την απαξίωση εκείνων που το θεώρησαν απλώς τσιμέντο. Τις τελευταίες περίπου 10 ημέρες τελεί υπό κατάληψη αναρχικών στο πρότυπο αρκετών πλέον κτιρίων στο κέντρο της πόλης…

Στόχος τους, όπως λένε, είναι «να εδαφικοποιήσουν στον χώρο κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες τους», προκειμένου να το μετατρέψουν σε ένα ορμητήριο ζωής. «Σε έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο με αυτοοργάνωση και συλλογικότητα…».

Η εικόνα της εγκατάλειψης δεν είναι πρόσφατη. Ακολουθεί το κτίριο σχεδόν μία δεκαετία, στα χνάρια των εξελίξεων που το συνοδεύουν.

«Πέρυσι κάλεσα το υγειονομικό, γιατί η κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει ήταν άθλια», εξηγεί η γιατρός κ. Χάρις Γιαννοπούλου, το σπίτι της οποίας βρίσκεται ακριβώς δίπλα στο μέγαρο Παπαλεονάρδου.

«Εχω κάνει τα τελευταία χρόνια τουλάχιστον 1.000 τηλεφωνήματα στο ΝΑΤ προειδοποιώντας τους ότι πρέπει να λάβουν συγκεκριμένα μέτρα για την ασφάλεια όλων μας και γιατί φυσικά είναι κρίμα να καταστραφεί ένα τέτοιο κτίριο. Εφτασα ακόμη και μέχρι στην εισαγγελέα ακροάσεως», προσθέτει.

Χ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
Καταγγέλλει αδιαφορία από τις αρχές

«Είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι κανείς, ούτε το υπουργείο Πολιτισμού ούτε το Ιδρυμα Μαρία Κάλλας ούτε ακόμη και το ίδρυμα Ωνάση και φυσικά το ΝΑΤ, δεν ενδιαφέρθηκαν να φτιάξουν στο σπίτι της Κάλλας ένα μουσείο αφιερωμένο στη σοπράνο», λέει η Χάρις Γιαννοπούλου.

«Εχω απευθυνθεί πολλές φορές στο ΝΑΤ για το συγκεκριμένο ζήτημα, αλλά η αδιαφορία και η γραφειοκρατία που επικρατούν είναι χαρακτηριστικές. Τουλάχιστον μετά την κατάληψη το κτίριο καθαρίστηκε από τα παιδιά…», λέει.

Οπως φαίνεται, εκεί όπου το κράτος αδράνησε, ανέλαβε… η κατάληψη. Οι συμμετέχοντες σε αυτήν προσκάλεσαν μηχανικό, ο οποίος πραγματοποίησε αυτοψία για τις ρωγμές που είχαν προκληθεί στο κτίριο από το χτύπημα του Εγκέλαδου το 1999.

Και στη συνέχεια οι ίδιοι πήραν μυστρί και πηλοφόρι και ξεκίνησαν το έργο. Καινούργιες υδροροές, τσιμέντο για να καλυφθούν οι ρωγμές ήταν οι πρώτες από τις εργασίες που συνεχίζονται με αμείωτους ρυθμούς.

Το απαιτεί, άλλωστε, η «επανοικειοποίηση» του εγκαταλειμμένου κτιρίου, όπως ονομάζουν την παρουσία τους στον χώρο οι καταληψίες, φοιτητές στην πλειονότητά τους, οι οποίοι συμμετείχαν στα γεγονότα του Δεκέμβρη που ξέσπασαν μετά τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια.

Η τύχη του κτιρίου στο μέλλον παραμένει άγνωστη.

Το σίγουρο είναι πως το διατηρητέο οίκημα ζητεί επειγόντως αποτελεσματικές δράσεις, καθώς καταρρέει και αφήνει πίσω του μπάζα εκεί όπου άλλοτε αντηχούσε η κρυστάλλινη φωνή της εξαίσιας σοπράνο…

ΕΡΓΟ Χ. ΚΙΤΣΙΚΗ
Κόσμημα στην περιοχή από το 1925

Χτισμένο το 1925 σε σχέδια του πρωτοπόρου αρχιτέκτονα Κώστα Κιτσίκη, το μέγαρο ήταν αντάξιο της αίγλης που ακτινοβολούσε η περιοχή του Μουσείου στα χρόνια του Μεσοπολέμου.

Γειτονιά μεσαίων και ανώτερων οικονομικά στρωμάτων η περιοχή ήταν σπαρμένη με νεοκλασικά κτίρια τα οποία, στην πλειονότητά τους, ζουν πλέον την παρακμή που έμελλε να γνωρίσει και το σπίτι της Μαρίας Κάλλας.

Η πολυκατοικία Παπαλεονάρδου αποτελεί ακόμη και σήμερα, σύμφωνα με τους ειδικούς, ένα εντυπωσιακό κτίριο, χαρακτηριστικό δείγμα του ρεύματος Γιούγκεντστιλ που κυριάρχησε τον 19ο αιώνα, τάση που ασπάστηκε ο Κιτσίκης ως φοιτητής στο Βερολίνο.

Με βασικό στόχο τη λειτουργικότητα των χώρων, το οίκημα των 1.590 τ.μ. στέγασε, εκτός της Μαρίας Κάλλας, και άλλες προσωπικότητες της εποχής, που χάζευαν την οδό Πατησίων από τα χαρακτηριστικά τριπλά παράθυρα της πρόσοψης… Τίποτε τότε δεν προμήνυε την εγκατάλειψη που θα ακολουθούσε…

Διατηρητέο
Το 1950 το μέγαρο επήλθε στην ιδιοκτησία του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου, το οποίο το εκμεταλλεύτηκε οικονομικά μέχρι το 1999 μισθώνοντάς το σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Δέκα χρόνια αργότερα, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη, το κτίριο κηρύχθηκε διατηρητέο.

Ομως ο σεισμός της Πάρνηθας το 1999 του επέφερε ζημιές, ενώ πυρκαγιά που εκδηλώθηκε λίγα χρόνια αργότερα επέτεινε τη δραματική του κατάσταση. Εγινε καταφύγιο για τοξικομανείς, αστέγους και… αρουραίους, ενώ στα λευκά μάρμαρα των εσωτερικών του χώρων στοιβάχτηκαν σκουπίδια, ακαθαρσίες και σύριγγες.

Για τον λόγο αυτόν, οι πόρτες κλειδώθηκαν με λουκέτο και το κτίριο σφραγίστηκε. «Στα γεγονότα του Δεκέμβρη ξέσπασε πάλι φωτιά, την οποία αναγκάστηκα να σβήσω κι εγώ μαζί με την Πυροσβεστική για να μην καούμε όλοι μαζί», εξηγεί η Χάρις Γιαννοπούλου. Πριν από περίπου δέκα ημέρες, η κλειδαριά παραβιάστηκε και το κτίριο τελεί υπό κατάληψη, ενώ πληροφορίες αναφέρουν πως το ΝΑΤ σκοπεύει να το εκμεταλλευτεί ξανά ενοικιάζοντάς το ως χώρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΟΒΒΑ
ΦΩΤΟ: ΓΡ. ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ

Αυτά λοιπόν τα καταπληκτικά γράφονται σε σημερινό ολοσέλιδο αφιέρωμα στο “Έθνος”  με όψιμο ενδιαφέρον για το “σπίτι της Κάλας”. Η κατάληψη ενεργοποιεί τους ιδιοκτήτες που θέλουν να νοικιάσουν το κτίριο ως χώρο “πολιτιστικών δραστηριοτήτων”. Πολλαπλή διάδραση λοιπόν μεταξύ ΝΑΤ, Σανιδά και αστικού τύπου με συντονισμένες κινήσεις για να εξανθρωπίσουν και να νομιμοποιήσουν κοινωνικά τα επερχόμενα σχέδια καταστολής της κατάληψης.

Αμ δε!

με την ομοθυμία ενός κοινού σχεδίου

H μεγάλη συμμετοχή στην σημερινή εκδήλωση της κατάληψης επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητα των συλλογικών απαντήσεων στην καινούργια κατασταλτική στρατηγική. Ας μην ξεχνάμε το γεγονός ότι η εκδήλωση έγινε σε ένα κατειλημμένο έδαφος που απελευθερώθηκε προτού καν αναπτυχθούν οι πρώτοι κρατικοί σχεδιασμοί κι ότι αυτό αποτελεί από μόνο του μια πρώτη απάντηση από μεριάς κάποιων εξεγερμένων δηλωτική αυτών που θα συνεχίσουν. Μετά την εισήγηση από ομάδα των καταληψιών ξεδιπλώθηκαν τόσο τοποθετήσεις και εκτιμήσεις για την συγκυρία όσο και προτάσεις για την αποτροπή της ωμής κρατικής βαρβαρότητας στην προσπάθειά της να κερδίσει το χαμένο της έδαφος μετά τον Δεκέμβρη. Η πολύτιμη παρουσία καταληψιών από διάφορα σχετικά εγχειρήματα της μητρόπολης έδωσε τη ευκαιρία για μια ενημέρωση από πρώτο χέρι όσον αφορά τους κατειλημμένους χώρους και μια συνακόλουθη ανταλλαγή απόψεων γύρω από το κοινωνικό σχεσιακό τους πεδίο. Οι διαθέσεις συνέκλιναν κι αυτό προβλήθηκε στην ομόθυμη δρομολόγηση ενός κοινού σχεδίου αντίστασης.

ΥΓ1. Το κρύο είναι βαρύ αυτές τις ώρες με το Μάρτη να επιμένει παραδοσιακά στην υπονόμευση της άνοιξης. Αυτό δεν εμποδίζει το κτίριο της κατάληψης να σφύζει από ζωή, από θερμές συμφωνίες και έντονες διαφωνίες, με τις παρέες να επιμένουν ξενυχτώντας σε μια κοινωνική άνοιξη που έχει αρχίσει από τον Δεκέμβρη.

ΥΓ2. Χτες το πρωί, 25η Μαρτίου, ένα μέρος των ευελπίδων του ελληνικού στρατού συνοδεία τεθωρακισμένων πέρασε παρελαύνοντας μπροστά από το κτίριο της κατάληψης στο απέναντι ρεύμα επί της πατησίων. Εκείνη την ώρα φροντίσαμε να χαλάσουμε τον βηματισμό τους: από τα ηχεία μας ακουγόταν το «μπήκαν στην πόλη οι οχτροί»…

κάλεσμα για συζήτηση σήμερα στην κατάληψη

kalesma

Η κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά πραγματοποιεί ανοιχτό κάλεσμα για συζήτηση γύρω από τα νέα κατασταλτικά μέτρα, τη στοχοποίηση των καταλήψεων και των απελευθερωμένων χώρων αλλά και γύρω από το ζήτημα των συλλογικών απαντήσεων που απαιτούν οι περιστάσεις.

Στον χώρο της κατάληψης, την Πέμπτη 26 Μάρτη, στις 8 το βράδυ.

σε ραγισμένο τοίχο

σκασμένο χρώμα σε τοίχο της κατάληψης

Τις τελευταίες ημέρες πληθαίνουν τα δημοσιεύματα τα οποία στοχοποιούν τους αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις. Στο μάτι των επίδοξων ηγεμόνων και των φιλόδοξων ραβδούχων δε βρίσκονται απλά τα σκασμένα ντουβάρια και τα εγκατελλειμένα κτίρια. Στο μάτι όλων αυτών βρίσκονται οι συλλογικές, αυτοοργανωμένες, αντισυναινετικές, αδιαμεσολάβητες διαδικασίες που γεννήθηκαν πριν, κατά τη διάρκεια αλλά και μετά το Δεκέμβρη. Οι διαδικασίες αυτές οι οποίες- με τα ιδιάιτερά τους η καθεμία χαρακτηριστικά- στέκονται ανταγωνιστικά απέναντι στο υπάρχον Σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Τα δεκεμβριανά φαίνεται πως δεν τελείωσαν ακόμη. Οι νέες εξεγέρσεις είναι αυτές που πάντα είναι σε θέση να ανακόψουν τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις των σύγχρονων ηγεμόνων της αστικής δημοκρατίας.

“εντός των τειχών της κατάληψης”

Ένα διαρκώς επίκαιρο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού…

Ο Δούλος που δραπέτευσε έλεγε προσευχές στους φιλήσυχους πολίτες

γονατίζοντας σε λιγδωμένα προσκέφαλα.

Εγώ δεν ήλπιζα πως μπορεί να σωθεί.

Οι χωροφύλακες έχουν γερή όραση – δε διαλύονται με αυταπάτες και ψυχοσάββατα.

Τώρα αυτός που επέμενε να ρωτάει

φαίνεται θαταν αποφασισμένος για θάνατο

ή θαταν κατάσκοπος που δε φοβάται.

Εγώ πάντως εξακολουθώ να βλέπω τον επερχόμενο μεσαίωνα

με φάλαγγες πιστών

με αργυρά δισκοπότηρα αφρίζοντα αίμα

με σημαιοστολισμούς και παρελάσεις

με ραβδούχους καλοθρεμμένους καλόγερους

εικόνες από παλιές εκστρατείες και τυφεκισμούς ήρωες με αυστηρά βλέμματα

Αμές δε γ’ εσόμεθα πληρωμένη εκπαίδευση

θεός αγέρας τα στοιχεία της φύσεως

κλειδωμένα στην εποχή σε χάλκινα θησαυροφυλάκια.

Αν άξαφνα σας γεννηθεί το ερώτημα

πως τα κατάφερε αυτός ο θνητός

μέσα σ’ αυτό το βαρύγδουπο διαπασών των ύμνων

να δραπετεύσει με αληθινό λαμπερόν ήλιο

με αληθινές εξαρτήσεις του βίου –

αν δε μπορείτε να καταλάβετε

τι τον οδήγησε σ’ αυτό το τελευταίο διάβημα

που βρήκε την έξοδο αφού γύρω ήταν μπετόν

αφού γύρω τραγουδούσε η φοιτήτρια

ένα τραγούδι ιστορικό παλιών ηρώων

τότε

δε θα’ χετε δεί κάτι κρυφές μικρές πόρτες

όμως ολοφάνερες στα μάτια των ειδικών

δεν θαχετε δεί το ραγισμένο τοίχο

όπου βλασταίνουν κάτι φυτά πάνω σ’ ασβέστη κίτρινο απ’ την πολυκαιρία.

Το ζήτημα πια έχει τεθεί :

Η θα εξακολουθούμε να γονατίζουμε όπως αυτός ο δραπέτης

ή θα σηκώσουμε άλλον πύργο ατίθασο απέναντί τους.