ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

Από τις 4 Ιουνίου, ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της παρατεταμένης προφυλάκισής του αφού έκλεισε πλέον 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει ακόμα καταδικαστεί για κάποια υπόθεση. Από τις 17/6 μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στο δωμάτιο-κελί του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, φρουρούμενος από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.

Ο Κ. Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010, στο πλαίσιο μιας ακόμα θεαματικής επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής σε διάφορα σημεία της Αθήνας και της Κρήτης με ΕΚΑΜίτες, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αναρχικών, δημοσιεύσεις φωτογραφιών και διοχέτευση σεναρίων επί σεναρίων στα κοράκια των ΜΜΕ. Αποτέλεσμα του mega project ήταν 6 συλλήψεις που μετατράπηκαν σε προφυλακίσεις με κατηγορία για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση» και διακεκριμένη οπλοκατοχή. Τέσσερις μήνες μετά, η δικογραφία άλλαξε και από τότε κατηγορείται για συμμετοχή στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς μολονότι δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία. Πριν τη λήξη όμως, της 18μηνης προφυλάκισης η κράτησή του παρατάθηκε και πάλι για 12 μήνες κατηγορούμενος για μια σειρά ενεργειών της Σ.Π.Φ. Αυτή τη φορά η γελοιότητα των διωκτικών-δικαστικών μηχανισμών έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε στη δικογραφία ο Σακκάς να μην αναφέρεται ούτε ονομαστικά σε κάποια δράση της οργάνωσης.

Ο Κώστας Σακκάς δεν αρνήθηκε την πολιτική του ταυτότητα ή το γεγονός της σύλληψής του με οπλισμό. Αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στην οποία αυθαίρετα τον εντάσσουν, πράγμα που αρνείται άλλωστε και η ίδια η οργάνωση. Στην περίπτωση του συντρόφου το κράτος επιδιώκει την εξόντωσή του προς παραδειγματισμό όσων βρίσκονται έξω από τα τείχη, όσων αντιστέκονται ξεφεύγοντας από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας.

Είναι πασιφανές ότι η πρακτική των τεμαχισμένων δικογραφιών και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις σε ήδη φυλακισμένους συντρόφους γίνεται προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή αποφυλάκιση υπόδικων, ιδίως όταν αυτοί υπερασπίζονται την αναρχική και ανατρεπτική τους δράση. Πρακτική βέβαια που χρόνια τώρα εφαρμόζεται σιωπηρά όσο και απρόσκοπτα σε κομμάτι του γενικού πληθυσμού των κρατουμένων.

Οι φαινομενικές «αυθαιρεσίες» του κράτους και η επαναλαμβανόμενη και σε κάθε πεδίο επέμβαση των λειτουργών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αστικής δικαιοσύνης και των αστυνομικών μηχανισμών, προκειμένου όχι μόνο να επιβάλουν το νόμο αλλά και να τον παραβιάσουν δεν αποτελεί μόνο νομική ή συνταγματική εκτροπή. Ο νόμος άλλωστε, και κυρίως ο τρόπος που εφαρμόζεται δια της επιβολής ή της συναίνεσης, είναι μια δυναμική διαδικασία, απότοκος των κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών και μεταβολών.

Σήμερα, από πλευράς της κυριαρχίας κάθε προσπάθεια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης ως μέθοδος διατήρησης των «ισορροπιών», δηλαδή διατήρησης της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής διαστρωμάτωσης έχει εγκαταλειφτεί. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί αποτυπώνεται εν μέρει με τους αλλεπάλληλους βιασμούς που υφίστανται οι καταπιεσμένοι οι οποίοι καλούνται να τους αποδεχθούν ως «θυσίες» με πρόσχημα την έξοδο από την κρίση.

Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι επιστρατεύεις απεργών, οι χιλιάδες απολύσεις, τα χαράτσια, η κατάργηση της μετενέργειας και η γενικότερη υποτίμηση της εργασίας δεν είναι κυβερνητική αυθαιρεσία. Οι άνευ προηγουμένου επιθέσεις και οι συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ο «Ξένιος Δίας» και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι ξυλοδαρμοί κρατουμένων στις φυλακές από τα ΕΚΑΜ, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών με τις ευλογίες της επιστήμης (ΚΕΕΛΠΝΟ), η καταστολή εις βάρος των κατοίκων που αγωνίζονται στις Σκουριές προς χάριν μιας επένδυσης κι άλλα τόσα παραδείγματα κρατικής βαρβαρότητας δεν είναι απλώς μια μελανή σελίδα της δημοκρατίας. Είναι η μία όψη του καπιταλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, του τρόπου που σήμερα, εν μέσω κρίσης, αναδιατάσσεται και ανασυντάσσεται προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις. Διασπείροντας ταυτόχρονα, το αίσθημα του φόβου, της ματαίωσης και της ενοχής και προσφεύγοντας κάθε τόσο στον κοινωνικό αυτοματισμό προκειμένου η οργή να εκτονώνεται μεταξύ των από κάτω.

Έτσι, οι «δικαστικές αυθαιρεσίες» που υφίσταται ο αναρχικός Κώστας Σακκάς –όπως και ο Γερ. Τσάκαλος, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στη ΣΠΦ και βρίσκεται στο ίδιο καθεστώς– οι εύκολες «προληπτικού τύπου» προφυλακίσεις και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις συνιστούν κομμάτι αυτή της κατάστασης. Η επιμονή των δικαστικών αρχών να επιτείνουν με κάθε τρόπο, ακόμη και χωρίς στοιχεία, την κράτηση του Σακκά δεν είναι παρά ένα μήνυμα προς όλους εμάς και προς κάθε ζωντανό και εξεγερμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας που περνά από την διαμαρτυρία και την αντίσταση, στην έμπρακτη ρήξη με τις αξίες, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς αυτού του συστήματος. Από τις δικαστικές ακροβασίες μέχρι τις φωτογραφίες συλληφθέντων με μελανιασμένα πρόσωπα και τις διώξεις βάσει DNA το μήνυμα είναι κοινό και αφορά μια ηχηρή υπενθύμιση ότι όποιος τολμά να αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας θα εξοντώνεται, θα απομονώνεται, θα φυλακίζεται και θα δίνεται βορρά στην προπαγάνδα των media προκειμένου να αποπολιτικοποιήσουν την ουσία και τα νοήματα του αγώνα.

Η απεργία πείνας του Κ. Σακκά δεν είναι κάποιο είδος παράκλησης, αλλά η ύστατη ίσως προσπάθεια του φυλακισμένου να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως όπλο και μέσο διεκδίκησης. Η απεργία πείνας με όλο τον κίνδυνο που εμπεριέχει δεν είναι άρνηση της ζωής, αλλά αποφασιστική διεκδίκηση της, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που όταν κανείς αγωνίζεται για την ελευθερία βρίσκεται να ρισκάρει την ίδια του την ελευθερία. Μα πάνω από όλα η απεργία του συντρόφου δεν είναι απλά μια ατομική επιλογή αγώνα, αλλά μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη που θα έχει. Όσο δύσκολη κι αν είναι η συγκυρία μέσα στην οποία διεξάγεται, άλλο τόσο πεισμωμένος πρέπει να είναι ο αγώνας από τη μεριά μας. Τη μεριά των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων, όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά επιμένουν και αντιστέκονται. Να γίνουμε η φωνή του Κώστα Σακκά έξω από τη φυλακή διεκδικώντας την απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του ενάντια στο καθεστώς, που επιτείνει έναν κόσμο καθολικής εκμετάλλευσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ,
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 11.30

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Για τη σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων στην Κοζάνη, το βασανισμό και τη διαπόμπευσή τους από τη δημοκρατία.

Η ληστεία τράπεζας που πραγματοποιήθηκε στο Βελβεντό της Κοζάνης θα μπορούσε να έχει περάσει στα ψιλά των ειδήσεων, όπως αμέτρητες άλλες ληστείες τραπεζών. Η τεράστια διάσταση που αποδόθηκε στη συγκεκριμένη ληστεία από τα ΜΜΕ, κατόπιν εντολής του υπουργείου των μπάτσων, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι οι συλληφθέντες είναι αναρχικοί. Από την πρώτη στιγμή τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της αστυνομίας άρχιζαν να προσδίδουν στην υπόθεση «άρωμα τρομοκρατίας»,  μιλώντας  για αδίστακτους κακοποιούς. Σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν το πεδίο για την πολιτική απομόνωση, την εγκληματοποίηση, το διασυρμό, τη διαπόμπευση και την απονοηματοδότηση των αγωνιστικών κινήτρων των συλληφθέντων. Γι΄ αυτό τα βασανιστήρια που υπέστησαν επί ώρες στα κρατητήρια και η συνειδητή πολιτική επιλογή από τη μεριά του κράτους να διατάξει τους εντολοδόχους του στα ΜΜΕ να δημοσιεύσουν τις – εμφανώς επεξεργασμένες- φωτογραφίες των  παραμορφωμένων προσώπων των 4 αναρχικών, έχουν πολύ συγκεκριμένους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς.

Οι εξευτελισμοί, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες μέσα στα αστυνομικά τμήματα ήταν, είναι και θα είναι κομμάτι της  εύρυθμης λειτουργίας τους. Συνέχεια ανάγνωσης Αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες συντρόφους στην Κοζάνη →

Σύντροφοι και συντρόφισσες από την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά συμμετείχαμε σήμερα στην συγκέντρωση των επιστρατευμένων ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά. Στη διάρκεια της συγκέντρωσης μοιράσαμε κείμενο εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στον αγώνα για αξιοπρεπή διαβίωση, που αντιμετωπίστηκε από κράτος και εφοπλιστές με το χουντικό μέτρο της επίταξης. Το τελευταίο δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη κεφάλαιο του δόγματος της "μηδενικής ανοχής" και "σιδηράς πυγμής", που στέλνει ένα και μοναδικό μήνυμα:όποιος αντιστέκεται, όποιος τολμά να σηκώνει το κεφάλι, θα τσακίζεται. Στο πλαίσιο αυτό ενημερώσαμε τους ναυτεργάτες και αλληλέγγυους που βρέθηκαν στη συγκέντρωση για την επίθεση στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και τις καταλήψεις ως τμήμα της κρατικής κατασταλτικής κίνησης προς τους αγωνιζόμενους, προτάσσοντας ως απάντηση τους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και τη διασύνδεση και αλληλεγγύη των αντιστεκόμενων κομματιών.  

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0ZWRb4aTU44 [/youtube]

Αντίστοιχη παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου είχε πραγματοποιηθεί από συντρόφους/-ισσες της κατάληψης Σκαραμαγκά και στην πρώτη απεργιακή συγκέντρωση των ναυτεργατών στις 31 Ιανουαρίου.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης [κατεβάστε σε pdf]

Συνέχεια ανάγνωσης ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΕΛΤΕΣ →

Δεμένοι παρέμειναv χθες οι κάβοι στο λιμάνι του Πειραιά μετά τη κήρυξη της 48ωρης απεργίας που αποφάσισε ομόφωνα η Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ). Στις 10.30 το πρωί πραγματοποιήθηκε απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι για την περιφρούρηση της απεργίας, καταθέτοντας ταυτόχρονα το στίγμα του αγώνα. Βρεθήκαμε κι εμείς εκεί, μοιράζοντας το κείμενο συμπαράστασης στους απεργούς και στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα αλληλεγγύης και διασύνδεσης των αγώνων.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εξέλιξη του αγώνα δείτε εδώ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

Την Πέμπτη 31/1 και την Παρασκευή 1/2/2013 η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία έχει κυρήξει 48άωρη απεργία ως μία πρώτη κίνηση ανάσχεσης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου, να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο, τις ζωές χιλιάδων ναυτεργατών. Με το νέο νομοσχέδιο που προτείνει το Υπουργείο Ναυτιλίας – τσιφλίκι των εφοπλιστών, καταργούνται οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων, καταργείται η δεκάμηνη απασχόληση στην ακτοπλοία και εισάγεται η ατομική σύμβαση εργασίας ανοίγοντας το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της συλλογικής.

Στο συγκεκριμένο κλάδο που οι εφοπλιστές κάνουν κουμάντο, η ανεργία έχει φτάσει το 27%, οι περικοπές στις συντάξεις είναι της τάξης του 20%, έχουν αυξηθεί τα όρια συνταξιοδότησης, δεν καταβάλλονται τα δεδουλευμένα σε χιλιάδες εργαζόμενους και ταυτόχρονα απειλούνται πως αν τα διεκδικήσουν δεν πρόκειται να ξαναπροσληφθούν από κανέναν. Και μην ξεχνάμε φυσικά τους 60.000 ανασφάλιστους για τους οποίους οι εφοπλιστές δε δίνουν δεκάρα στο ΝΑΤ διογκώνοντας το έλλειμμα του ταμείου ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν 56 καθ'όλα νόμιμες φοροαπαλλαγές με τον ν.27/1975. Με πρόσχημα τη διάσωση του ΝΑΤ και ο πρόεδρός του Χ.Φωτίου επικαλείται την "αξιοποίηση" των ακινήτων του, πρωτοστατεί στην εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και επιχειρεί να χαρίσει, κυριολεκτικά, το κτήριο στο δήμο Αθηναίων προς εκμετάλλευση.

Αυτοί που κυβερνούν με τα ΜΑΤ, που επιστράτευσαν τους εργαζόμενους σε μετρό & ΗΣΑΠ, που χτύπησαν και συνέλαβαν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επιχειρούν όχι μόνο την εκμηδένιση των αποδοχών των εργαζομένων αλλά την απάλοιψη οποιασδήποτε δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης και φυσικά την πάταξη οποιασδήποτε αντίστασης. Από την καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων ως τις εκκενώσεις αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων το μήνυμα είναι το ίδιο. Στο πλαίσιο του δόγματος της μηδενικής ανοχής, η μόνη φωνή που θα ακούγεται θα είναι οι κορώνες των φερέφωνων της κυριαρχίας, και το μόνο χέρι που θα σηκώνεται θα είναι αυτό του μπάτσου. Οι κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες είναι οι μόνοι που μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα και η σύνδεση των αγωνιζόμενων κομματιών, αυτό που αποτελεί πραγματική απειλή.

Οι καταπιεσμένοι είναι αυτοί που τους αναλογεί να αγωνιστούν για να μην αφανιστούν.

ΑΓΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

"…όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά…"

Από τις 17 Ιανουαρίου οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ και στον ΗΣΑΠ απεργούν, ενάντια στην ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο και την ταυτόχρονη κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας που λήγει τον Απρίλιο του 2013. Μέσα σε μια συνθήκη ευρύτερης φτωχοποίησης, οι εργαζόμενοι, αρνούνται να παραδώσουν τις ζωές τους ως λάφυρα στον πόλεμο που έχουν κηρύξει σε ολόκληρη την κοινωνία, το κράτος και το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο. Σε τέτοιες μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις το επίδικο δεν είναι μόνο οι μειώσεις των αποδοχών της συγκεκριμένης ομάδας εργαζομένων αλλά η δυνατότητα να διαπραγματεύονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους όρους εργασίας τους, η δυνατότητα της συλλογικής απάντησης στην καπιταλιστική επέλαση και κυρίως η δυνατότητα της έμπρακτης κοινωνικής – ταξικής αντίστασης.

Αυτό ακριβώς είναι που δε μπορεί να αφήσει η τρικομματική κυβέρνηση να περάσει έτσι. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο που μοιράζεται για την απεργία στα ΜΜΜ →

[Το παρακάτω κείμενο μοιράζεται σε παρεμβάσεις στις γειτονιές του 6ου διαμερίσματος.]

Στις αρχές Νοεμβρίου, οργανωμένοι χρυσαυγίτες μαζί με ρατσιστές κατοίκους της περιοχής ξαμολήθηκαν στους δρόμους της Αχαρνών και της Μ.Βόδα όπου τραμπούκισαν, κυνήγησαν, χτύπησαν σοβαρά μετανάστες και κατέστρεψαν  αρκετά από τα μαγαζιά τους.  Αφορμή για αυτό το ξέσπασμα μίσους ήταν ο τραυματισμός με μαχαίρι ενός καταστηματάρχη της περιοχής, δίχως να αφαιρεθούν χρήματα ή αντικείμενα, όπου σύμφωνα με το θύμα δράστης της επίθεσης ήταν κάποιος… «σκουρόχρωμος». Το γεγονός ότι ποτέ και κανένας δεν έμαθε τελικά αν ο δράστης ήταν μετανάστης ή όχι, δε λειτούργησε αποτρεπτικά στο να επιδοθεί σ’ ένα άγριο πογκρόμ στις γειτονιές των Πατησίων μία δράκα «αγανακτισμένων» ελλήνων ρατσιστών. Δεν χρειάζονταν διαπιστευτήρια, το «πλήθος» ούτως ή άλλως ζητούσε αίμα…

Το ζήτημα για εμάς δεν είναι να αναζητήσουμε εάν ο δράστης ήταν αρκετά ανοιχτόχρωμος, επαρκώς έλληνας, χριστιανός ή σατανιστής. Γιατί για όλους αυτούς τους κατοίκους που συμμετείχαν στο πογκρόμ ή έκαναν «πλάτες» στα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής, δεν είχε κανένα νόημα αν ήταν μετανάστης! Ο ελληνικός εθνικός κορμός, άλλωστε, έχει θραφεί εδώ και δεκαετίες με ισχυρές δόσεις ξενοφοβίας, «ελληνικής περηφάνιας» και «ρατσιστικής λεβεντοσύνης». Τελικά, το μίσος ενάντια σε καθετί διαφορετικό, φαίνεται σα να μην χρειάζεται τίποτε άλλο από αφορμές για να εκδηλωθεί… και μερικές δεκάδες χρυσαυγιτών για να οργανωθεί. Άλλωστε, το πολιτικό έδαφος είναι πλήρως διαμορφωμένο. Η επίθεση στον άτυχο κουρέα ακόμα κι αν δεν είχε συμβεί, θα έπρεπε να κατασκευαστεί!

Ο ελληνικός ρατσισμός διυλίζεται εδώ και δεκαετίες στο καζάνι που λέγεται «πατριωτισμός». Προσφάτως, στις τελευταίες εκλογές, πήρε τη μορφή του 7% και μετονομάστηκε σε «εθνικισμός». Σιγά το νέο.

«Δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι μαύροι»

Ο εθνικισμός είναι η οργάνωση του ρατσισμού και θεμελιώνεται στη διαφορά και την ανωτερότητα ενός έθνους έναντι των άλλων. Είναι μια θεωρία μίσους που τους τελευταίους δύο αιώνες αποτέλεσε το κατάλληλο ιδεολόγημα για να δικαιολογήσει την ιμπεριαλιστική στρατηγική του κεφαλαίου, να παράξει τους εκατοντάδες αποικιοκρατικούς πολέμους, να καταλήξει σε δύο παγκόσμιους και να στείλει στα θυμαράκια εκατομμύρια ανθρώπους. Και το πιο αστείο απ’ όλα: ο εθνικισμός δεν αποτελεί έμπνευση των φασιστικών και ναζιστικών καθεστώτων του 20^ου αιώνα, αλλά των φιλελεύθερων αστικών δημοκρατιών των προηγούμενων.

Επομένως, αν και δε θέλουν να το παραδεχτούν οι σημερινοί νοσταλγοί του Χίτλερ, οι ιστορικές καταβολές του φασισμού/ναζισμού ανήκουν στις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Καθόλου τυχαίο μιας και οι δύο μορφές οργάνωσης του κράτους μοιράζονται τελικά περισσότερα απ’ όσα μερικοί νομίζουν. Αλλά πριν φτάσουμε εκεί ας δούμε τι συμβαίνει στις πολύπαθες γειτονιές του κέντρου της Αθήνας.

Πίσω στις γειτονιές της Αθήνας

Προηγουμένως ισχυριστήκαμε ότι η επίθεση στον κουρέα ακόμη κι αν δεν είχε συμβεί, θα έπρεπε να κατασκευαστεί. Πρόκειται για πεποίθησή μας που εμπνέεται από την ακαριαία αντίδραση της Χρυσής Αυγής να βρεθεί στο σημείο της επίθεσης και να επιδίδεται σε επαναλαμβανόμενα πογκρόμ με την παρουσία και την ανοχή της αστυνομίας σχεδόν κάθε βράδυ σε μία προσπάθεια να τα κεφαλαιοποιήσει κομματικά με την παρουσία κορυφαίων στελεχών της. Θεωρώντας με έναν άτυπο τρόπο πως «όλα εδώ παίζονται».

Μα τι «παίζεται» τελικά στις γειτονιές του κέντρου;

Στην ευρύτερη ζώνη του 6^ου δημοτικού διαμερίσματος της Αθήνας εμφανίζονται συμπυκνωμένα τα βασικά φαινόμενα που γεννά η κρίση του ελληνικού καπιταλισμού: καθίζηση της αγοράς, μαζικό κλείσιμο μαγαζιών, ανεργία, φτώχεια, παραβατικότητα, τοξικοεξάρτηση, κρατική καταστολή, κοινωνικός κανιβαλισμός, φασίστες. Στοιχεία μίας κοινωνίας που αιμορραγεί ακατάπαυστα… Ντόπιοι και μετανάστες βιώνουν τις ίδιες άθλιες συνέπειες ενός συστήματος που όταν καταρρέει γεννά ακόμα περισσότερη εκμετάλλευση, ακόμη περισσότερη καταπίεση.

Μέσα σε αυτόν ακριβώς τον ορυμαγδό, έρχεται κράτος και ΧΑ, όχι να «λύσουν κάποιο πρόβλημα», αλλά το ακριβώς αντίθετο: να διαχειριστούν μία κατάσταση κατά το δοκούν και προς όφελός τους. Και όλα αυτά σε ένα κλίμα απόλυτης ιδεολογικής και πρακτικής σύμπλευσης που αλληλοσυμπληρώνει ο ένας τον άλλο: από τη μία οι νεοναζί πιέζουν το πολιτικό φάσμα προς την εμπέδωση της ατζέντας τους, και από την άλλη μετατοπίζεται συνεχώς η κεντρική πολιτική ατζέντα (κυβέρνηση, ΜΜΕ, αστυνομία κλπ.) προς ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές ενσωματώνοντας/νομιμοποιώντας τους νεοναζί. Σε γενικές γραμμές το πολιτικό σύστημα ζέχνει εθνικισμό, ρατσισμό, ομοφοβία, συνωμοσιολογία, νεοφιλελευθερισμό, ολοκληρωτισμό. Ο ναζισμός έχει έρθει για να μείνει;

μπάτσοι-χρυσαυγίτες-διπλοθεσίτες

Η φασιστική βία των «αγανακτισμένων κατοίκων» και των ταγμάτων εφόδου της ΧΑ δεν οδηγεί στην αναίρεση του μονοπωλίου της κρατικής βίας, αλλά στην επικύρωσή της. Δε χτυπά το κράτος αλλά την ίδια την κοινωνία και στοχεύει πρώτα και κυρίαρχα στο να προκαλέσει την παρέμβαση του κράτους και τη σκλήρυνση αυτού[1]. Έτσι επικαλούμενη μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, εφαρμόζει την κρατική πολιτική του «Ξένιου Δία» δίχως να χρειάζεται να τηρεί κάποιες θεσμικές προϋποθέσεις, νόμους δικαίου κλπ. Το πρωί η αστυνομία συλλαμβάνει και ξυλοκοπεί, το βράδυ οι χρυσαυγίτες μαχαιρώνουν. μπάτσοι-χρυσαυγίτες-διπλοθεσίτες. Από την άλλη κατασκευάζονται οι όροι εφαρμογής ενός άτυπου στρατιωτικού νόμου στην περιοχή όπου την αστυνόμευση αναλαμβάνουν πλέον οι τραμπούκοι χρυσαυγίτες, εκκενώνοντας το κράτος από τη παραδοσιακή κατασταλτική λειτουργία του: «αφού μπορούν να φαγωθούν μεταξύ τους, δεν χρειάζεται να τους ελέγχω».  Το παράδειγμα του Αγ. Παντελεήμονα είναι η πλήρης εφαρμογή αυτής της πολιτικής στρατηγικής.

«Κουτσοί, στραβοί…»

Η περιφερόμενη καράφλα του Παναγιώταρου, οι συγκεντρώσεις της ΧΑ στη Νιόβης[2], το ρατσιστικό συσσίτιο στην πλ. Αττικής κλπ. αποτελούν προσπάθειες διεύρυνσης του μοντέλου του Αγ. Παντελεήμονα σε ευρύτερες ζώνες του κέντρου. Αποτελούν όμως και κάτι ακόμα σημαντικότερο.   

Η πολιτική των φασιστών, των επιφορτισμένων με τα καθήκοντα του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης, δεν είναι απλά «έξω όλοι οι ξένοι». Η ΧΑ επικαλείται συνεχώς τον λεγόμενο «αφελληνισμό» των περιοχών αυτών για να δικαιολογήσει τα πογκρόμ και τις καταδρομικές επιθέσεις σε σπίτια και στέκια μεταναστών. Ποιος όμως πραγματικά πιστεύει πως οι «Έλληνες» θα επιστρέψουν σε αυτές τις περιοχές; Αυτό δεν το πιστεύει ούτε ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος![3] Αποτελεί, απλά, μία ουτοπική διακήρυξη της ακροδεξιάς προσπαθώντας να «ξεχειλώσει» την πολιτική ατζέντα της ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ. Το ζήτημα δεν είναι η λύση κάποιου προβλήματος, αλλά η κατασκευή μίας νέας χωροθέτησης, η κατασκευή νέων ειδικών ζωνών όπου οι πληθυσμοί (ασχέτως αλλοδαπής ή ημεδαπής καταγωγής) θα επιβιώνουν περιθωροποιημένοι υπό ένα καθεστώς πλήρους κοινωνικής εξαίρεσης. Οι μετανάστες είναι η αρχή και ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση: δίχως χαρτιά, δίχως εργασιακά δικαιώματα, σε απόλυτη εργασιακή επισφάλεια, τρομοκρατία στο δρόμο, στη γειτονιά, στο σπίτι… Οι ζωές τους συγκροτούνται στη βάση ενός «ορίου» που ξεπερνά τα συνήθη «κοινωνικά περιθώρια». Οι ζωές τους βρίσκονται στην «κόψη του ξυραφιού»· μεταφορικά και κυριολεκτικά!

Είναι οι μοντέρνες φυλακές που μας έχουν ετοιμάσει για τις γειτονιές μας. Είναι οι «μικρές» χούντες με συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι τα άτυπα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο κέντρο της Αθήνας με ανθρωποφύλακες τους χρυσαυγίτες. Και σε αυτές τις ζώνες, ο «ξένος» δε θα είναι μονάχα ο εθνοτικά διαφορετικός, ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας. Θα είναι επίσης ο άστεγος, η τοξικοεξαρτημένη, η εκδιδόμενη, ο άνεργος, η κομμουνίστρια, ο αναρχικός, ο ομοφιλόφιλος, η λεσβία… Όποιος δε θα είναι με το μέρος του τραμπούκου Παναγιώταρου και τη δολοφονική συμμορία του, θα βαφτίζεται «αλβανική κωλοτρυπίδα» και θα οδηγείται στο Άουσβιτζ. Όποιος δε θα χωράει στο νέο εθνικό «εμείς», όποιος δε θα ταυτίζει το συμφέρον του με το εθνικό συμφέρον του λευκού-έλληνα-άντρα θα «εξοστρακίζεται» και θα εκτίθεται άμεσα στον κίνδυνο του  θανάτου. Όπως τότε.

Ζούμε σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης με τη χρεωκοπία να τίθεται συνέχεια ως ο κυρίαρχος εκβιασμός. Μία έκτακτη ανάγκη που καλείται να δικαιολογήσει κάθε απόφαση – οικονομική ή κοινωνική – όσο σκληρή και απάνθρωπη κι αν ακούγεται. Το στρατιωτικό καθεστώς που οραματίζονται οι αυστραλοπίθηκοι ναζιστές αποτελεί την επέκταση των «ζωνών εξαίρεσης» σε κάθε πτυχή της κοινωνικής και οικονομικής ζωής. Ένα απέραντο σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Περί «αντισυστημικότητας»…

Υποσχεθήκαμε και αφήσαμε, όμως, για το τέλος κάτι. Ανάμεσα σε Χρυσή Αυγή και Δημοκρατία υπάρχει ένα σημείο συνάντησης. Την εκλεκτική συγγένεια του φασισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας μπορούμε να την αναζητήσουμε στην ιδεολογία της καπιταλιστικής οικονομίας της ελεύθερης αγοράς. Η Χρυσή Αυγή αποτελεί το «νόθο παιδί» του (νέο)φιλελευθερισμού: όλοι εναντίον όλων, ανταγωνισμοί σε κάθε κοινωνικό πεδίο, διάκριση ανάμεσα σε επιτυχημένους και αποτυχημένους, ανάμεσα σε άξιες και περιττές. Ελιτισμός, ατομισμός, κατακερματισμός, αποξένωση. Απόλυτη ιεραρχία και «στρατιωτική» πειθαρχία. Τεχνοκρατισμός και εμπορευματοποίηση κάθε πτυχής της ζωής. Όσα δηλαδή, τόσα χρόνια μας πάσαραν από την τηλεόραση και τα περιοδικά. Όσα μας μάθαιναν να είμαστε και να κάνουμε στο σχολείο, στο στρατό, στη δουλειά, στην οικογένεια, στη διασκέδαση, στο κρεβάτι.

Δε θέλουμε να μιλήσουμε για το τι κάνει η Χρυσή Αυγή, αλλά για το τι είναι.

Είναι κοσμοαντίληψη, είναι το νόθο παιδί του Συστήματος, η «ολοκλήρωση» του Κράτους και του καπιταλισμού.

Η κρίση και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης αποτελεί την πρόφαση για την μετάβαση στον απολυταρχικό Ολοκληρωτισμό, στην πλήρωση των εξουσιών, στην άμεσα πραγματοποιημένη απόπειρα ολικής κυριαρχίας επί του ανθρώπου. Τότε και σήμερα.

…και «δημοκρατίας»

Από τους δημοκράτες του κοινοβουλίου δεν περιμένουμε τίποτα. Πρόκειται για μετριοπαθή νερόβραστα θρασίμια σε συσκευασία δουλοπάροικου που ο αντιφασισμός τους αρχίζει και τελειώνει το πολύ σε ανέξοδες δηλώσεις. Τα χρυσαυγιτάκια, τα μπάσταρδα του Κράτους θα είναι πάντα υπό τη σκέπη των Βενιζέλων, των Παπαδρέηδων, του Σαμαρά, του Δένδια και του Βορίδη. Και όταν θα ξεμένουν από μπάτσους και νόμους θα στέλνουν – όπως πάντα – τους παρακρατικούς μπάτσους-χρυσαυγίτες-«αγανακτισμένους πολίτες» να εφαρμόζουν τους έκτακτους στρατιωτικούς νόμους επικυρωμένους με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου. Η Δημοκρατία, όντως, δεν έχει αδιέξοδα!

Η άρση των κοινωνικών προνομίων θα γίνει μονάχα με τη διεύρυνσή τους

Ο κόσμος της αυτοοργάνωσης δεν έχει να μοιραστεί τίποτα με τον κόσμο του φασισμού. Οι Λαϊκές Συνελεύσεις δεν έχουν να κάνουν σε τίποτα με τη ρατσιστική επιτροπή κατοίκων του Άγιου Παντελεήμονα. Δεν είναι η ταυτότητα του κατοίκου που τις συνδέει, αλλά η αντίληψη για την ισότητα και την ελευθερία που τις διαχωρίζει. Η αντίληψη ότι όλοι… ΟΛΟΙ μαζί, ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, εθνικότητας, ηλικίας, νοητικής κατάστασης, μόρφωσης, ικανοτήτων κοκ. πρέπει να πολεμήσουμε για να καταστρέψουμε τον κόσμο της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για να στείλουμε στα βάθη της ιστορίας την εξουσία.

Να αντισταθούμε στην επέλαση της βαρβαρότητας με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Να ενδυναμώσουμε και να δημιουργήσουμε νεές αντιιεραρχικές και αυτοοργανωμένες δομές: λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης, εργατικές κολλεκτίβες, καταλήψεις σε σχολεία, σχολές, εργασιακούς χώρους.

Ούτε σπιθαμή γης για τους ρατσιστές και τους φασίστες!

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Δεκέμβριος 2012

ας αρχίσουμε το διάλογο…

"Θα παρακαλέσω, όπως σε κάθε συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής -γιατί θυμίζουμε περισσότερο, πράγματι, στρατιωτική μονάδα- σε στάση προσοχής, μετά το παράγγελμα, να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τον εθνικό μας ύμνο"

Δηλώσεις του φασίστα-τηλεοπτικού μαϊντανού Elias Κασιδιάρης, 30-9-2012.

Δεν το λέμε εμείς, το μαρτυράνε από μόνοι τους. Το νεοναζιστικό κόμμα της Χρυσής  Αυγής  είναι  το κόμματων μπάτσων και του στρατού, το κόμμα των μπράβων, των νταβατζήδων. Είναι το κόμμα των νοσταλγών του Χίτλερ, του ολοκαυτώματος, των ταγμάτων ασφαλείας (συνεργάτες των ναζί), της χούντας του Παπαδόπουλου. Είναι αυτοί που πλασάρονται ως «αντισυστημικοί», που βαφτίζουν το άσπρο μαύρο, θεωρώντας ότι όλη η κοινωνία είναι τόσο ηλίθια και δουλική όσο και οι ψηφοφόροι τους.

Είναι τόσο «αντισυστημικοί» λοιπόν, που τσεπώνουν τα εκατομμύρια ευρώ της κρατικής επιχορήγησης, για να εξυπηρετήσουν τα κομματικά τους οφέλη. Μαζί με τις βουλευτικές αποζημιώσεις και τα βολέματα στελεχών και συγγενών τους στα βουλευτικά τους γραφεία. Όταν το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας οδηγείται στη φτώχια και την εξαθλίωση, ζητάνε από τα βουλευτικά τους έδρανα τη φοροαπαλλαγή των κακομοίρηδων εφοπλιστών. Για να υπάρξει ανάπτυξη λένε, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Σαν κι αυτές που προσφέρουν για το δικό τους «έλληνα» εργάτη με μεροκάματο πείνας 18 ευρώ, μέσω του δουλεμπορικού γραφείου ευρέσεως εργασίας που έχουν φτιάξει.

Από το βήμα της βουλής οι χρυσαυγίτες ωρύονταν για τις περικοπές στα σώματα ασφαλείας, ενώ ψηφιζόταν το τρίτο μνημόνιο. Χαϊδεύοντας τους κατεξοχήν «αντισυστημικούς» ψηφοφόρους τους, τους μπάτσους. Τους χρυσαυγίτες εκείνους, που σε κάθε απεργία και κοινωνικό αγώνα είναι εκεί και φοράνε χακί στολή, κρατάνε ασπίδες, κλομπ και δακρυγόνα, δέρνουν και συλλαμβάνουν. Τους μπάτσους που μπουκάρουν σε μαθητικές καταλήψεις, συλλαμβάνοντας μαθητές. Τους μπάτσους που δολοφόνησαν τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, πυροδοτώντας την εξέγερση του Δεκέμβρη, όπου χιλιάδες μαθητές συγκρούονταν για μέρες με τους ένστολους δολοφόνους.

Γιατί κάπως αλλιώς φαντάζονται τους μαθητές: μαζί με τα αφεντικά και τους στρατιωτικούς σας θέλουν «σούζα»… «Βούλωσέ το και διάβαζε» σήμερα, «βούλωσέ το και δούλευε» αύριο, «βούλωσέ το και θυσιάσου» μεθαύριο. Γι’ αυτό ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν όταν ζητάνε υποχρεωτική στράτευση αγοριών και κοριτσιών στα 18.

Τα γραφεία τους τα νοικιάζουν δίπλα σε αστυνομικά τμήματα και σε πολλές περιοχές,  για να μπορέσουν να τα ανοίξουν, φρουρούνται από αστυνομικές δυνάμεις. Κλαψουρίζουν ότι δεν τους παίζουν τα συστημικά κανάλια και πουλάνε και την ψυχή τους στο διάολο για να βρεθούν σε ένα τηλεοπτικό πάνελ, να κερδίσουν έστω και λίγα λεπτά δημοσιότητας. Οι χρυσαυγίτες είναι οι «αντισυστημικοί» του συστήματος, όσο ακριβώς το ΠΑΣΟΚ ήταν οι «αντιεξουσιαστές» της εξουσίας, όπως γελοία δήλωσε ο Γ.Παπανδρέου το 2009.

Τα πράγματα όμως ούτε γελοία ούτε αστεία είναι. Εκατοντάδες μετανάστες/στριες και πρόσφυγες δέχονται επιθέσεις από τους φασίστες στους δρόμους, στα σπίτια  τους, στους χώρους που δουλεύουν. Τα ρατσιστικά πογκρόμ στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας και η φυλάκιση εκατοντάδων μεταναστριών/των σε στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Τη μέρα η αστυνομία συλλαμβάνει και τη νύχτα οι φασίστες μαχαιρώνουν. Ή μήπως τη μέρα οι φασίστες συλλαμβάνουν και τη νύχτα οι μπάτσοι μαχαιρώνουν;

Οι χρυσαυγίτες  δεν θα έμεναν προφανώς μόνο στους μετανάστες. Στο στόχαστρό τους έχουν μπει οι τσιγγάνοι, οι ομοφυλόφιλοι, ακόμη και τα παιδιά των μεταναστριών στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Και θα ακολουθήσει οποιοσδήποτε έχει διαφορετική άποψη και στάση ζωής από τα πρότυπα του δόγματός τους. Θα προσπαθήσουν να διαχύσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο και το φασιστικό τους μίσος σε κάθε κοινωνικό χώρο. Όπως πρόσφατα που απειλούσαν ότι θα «επισκεφτούν» σχολεία στις 17 Νοέμβρη για να πατάξουν τους παραβατικούς μαθητές και καθηγητές.  

Γι’ αυτό όποιος στέκεται στο ίδιο πλευρό με τους ξυρισμένους μαχαιροβγάλτες της χρυσής αυγής έχει ήδη πάρει θέση στο ερώτημα, ή ναζί ή άνθρωπος. Όποιος  επιτίθεται σε μετανάστες και μετανάστριες – πάντα με τις πλάτες των μπάτσων – για να αισθανθεί ισχυρός και νομίζει ότι έτσι κάνει την επανάστασή του, να ξέρει ότι οι επιλογές του έχουν και συνέπειες. Το ομοιόμορφο στρατιωτικό look και οι δήθεν άτρωτες ομάδες κρούσεις, που κάποιοι τις θαυμάζουν και νομίζουν ότι προκαλούν φόβο, μόνο οργή προκαλούν.

 Ο φασισμός δεν είναι «φάση» ή «μόδα που θα περάσει», όταν «μεγαλώσουμε». Είναι συγκεκριμένη πολιτική επιλογή ζωής που θα την πληρώσουμε όλοι μας πολύ ακριβά. Στο σήμερα και στο αύριο. Ο φασισμός στην αρχή έρχεται για τους «άλλους», μετά για όλους. Και τίποτα από όλα αυτά δεν είναι χαβαλές. Είναι κατάντια να «σπας πλάκα» με τους μετανάστες, να γελάς με ρατσιστικά βιντεάκια και ανέκδοτα, να θεωρείς ότι κοινωνικοποιείσαι  κάνοντας like στο facebook σε σχόλια ρατσιστικού οχετού. Ή είσαι με αυτούς ή τους πολεμάς, δεν χωράνε πλέον συμψηφισμοί και ίσες αποστάσεις. η καθεμία και ο καθένας έχει υποχρέωση να πάρει θέση στον πόλεμο που διεξάγεται στους δρόμους, στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία.

Να σταθούμε εμπόδιο σε όσους θέλουν να μετατρέψουν την κοινωνία σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Σε όσους επιδιώκουν, οι ανθρώπινες σχέσεις να βασίζονται στην επιβολή, την εξουσία και την επίδειξη ισχύος. Ούτε σωτήρες ούτε προστάτες και νταβατζήδες χρειαζόμαστε. Να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας  με σεβασμό στις διαφορετικές δυνατότητες και ανάγκες που μπορεί να έχει ο καθένας μας. Αυτοοργανωμένα, ως ίσος προς ίση. Μακριά από διαχωρισμούς με βάση το φύλο, το χρώμα, τη γλώσσα. Να μιλήσουμε τη γλώσσα των κοινών προβλημάτων που έχουμε στην καθημερινότητά μας. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Γιατί ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό είναι ο πόλεμος της ζωής ενάντια στο θάνατο…

… τσακίζοντας τους φασίστες

* Nationalsozialismus:  εθνικοσοσιαλισμός στα γερμανικά (ιδεολογία του κόμματος του Χίτλερ ΝSDAP).

Από τη γερμανική λέξη προέρχεται η αγγλική Nazism και η ελληνική Ναζισμός και Ναζί.

Όταν λοιπόν οι χρυσαυγίτες λένε ότι δεν είμαστε ναζί αλλά εθνικοσοσιαλιστές ή εθνικιστές, κρύβουν την αλήθεια τους. Γιατί είναι και τα δύο, αφού είναι το ίδιο πράγμα.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ

Τον τελευταίο χρόνο παρακολουθούμε να εντείνεται ένα σχέδιο εξόντωσης των αγωνιζόμενων μέσα από τη συγκρότηση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης που έρχεται να σαρώσει τα πάντα. Από τα σχέδια επί χάρτου που πραγματοποιούνται προς αυτήν την κατεύθυνση δεν θα μπορούσε να λείπει η επίθεση στις υποδομές και στους χώρους αυτοοργάνωσης του αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις κτιρίων.

Συνέχεια ανάγνωσης κείμενο για την πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα →

Κάτω τα χέρια σας από την κατάληψη Σκαραμαγκά [pdf]

Στις 23/10/12 ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο), παραχώρησε συνέντευξη στην ραδιοφωνική εκπομπή του Γ. Αυτιά σχετικά με την κατάσταση του ταμείου, τα οικονομικά προβλήματα του κλάδου και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου. Λίγο πριν τελειώσει η συνέντευξη, κι αφού αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με τον γλοιώδη «εθνικό τελάλη» των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, κέρδισε λίγο χρόνο για να απευθυνθεί σε εμάς: στους καταληψίες του κτιρίου της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, ιδιοκτησίας ΝΑΤ.

[Το κτίριο] δυστυχώς είναι κατειλημμένο από ανθρώπους οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι αντικρατιστές και με την ευκαιρία αυτή, μου επιτρέπεις να πω σ΄ αυτούς που ‘χουν καταλάβει το κτίριο και νομίζουν ότι έτσι επιτελούν το επαναστατικό τους καθήκον και το λέω εγώ αυτό που ξέρεις ποιος είμαι. Αυτό το κτίριο αποκτήθηκε από τις εισφορές των λαδάδων, των θερμαστάδων, των βατσιμάνιδων, των ψαράδων, των καπεταναίων, των μηχανικών, τα καμαροτάκια και οι  μάγειροι το πλήρωσαν… δηλαδή οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ιδεολογικά εκφράζονται από αυτούς τους κυρίους που το κατέχουν τέσσερα χρόνια τώρα. Και το επίσημο κράτος ακόμα δεν μπόρεσε να τους εξώσει. Παρικάλεσα δια εγγράφου μου από 27/9 …Ακόμα δικαστήριο δεν έχει  γίνει 3 χρόνια πια. Ενημέρωσα τον κ. Δένδια και τον παρακαλώ και πάλι μέσω της εκπομπής σου, να βρεθεί ένα τρόπος, ειρηνικός τρόπος, δεν μιλάω για έξωση με βίαιες ενέργειες, να πεισθούν οι άνθρωποι αυτοί να μας παραδώσουν το κτίριο να το αξιοποιήσουμε γιατί τα έσοδά του θα πάνε στις οικογένειες των ανθρώπων που χάσανε τους ανθρώπους τους στις θάλασσες και στους ωκεανούς του κόσμου.

[το απόσπασμα της συνέντευξης απο το 20:18 έως και το 25:00]

Κάποια πράγματα για να ξηγηθούμε! Πρώτον, κάποιοι από εμάς ανήκουμε σε οικογένειες ναυτικών, όπως και τόσοι άλλοι χιλιάδες. Δεύτερον, πολλοί σύντροφοί μας εργάζονται στις σύγχρονες «γαλέρες» των εφοπλιστών. Τρίτον, γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στο ΝΑΤ και στον κλάδο εν γένει. Και τέλος, ξέρουμε κι εμείς ποιος είναι ο Φωτίου και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί.

Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο, λοιπόν. Ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ, είναι γνωστός «πρασινοφρουρός»: έχει διατελέσει αιρετός δήμαρχος Κερατσινίου, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β’ Πειραιά, Υφυπουργός Εμπορίου επί κυβερνήσεων Ανδ. Παπανδρέου, πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της "ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ Α.Ε." κα. Επίσης είναι κολλητός με τον διαπλεκόμενο Γιάννη Διαμαντίδη και διορίστηκε – ως προσωπική επιλογή του – πρόεδρος του ΝΑΤ το ‘10, την περίοδο που ο τελευταίος διατελούσε Υπουργός Θαλάσσιων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας.

Η οδύσσεια ενός κλάδου

Αλλά η μαριονέτα Φωτίου είναι ένα μικρό μέρος της τραγωδίας που ονομάζεται «ελληνική ναυτιλία»· τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι περίπου 158.800 εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι του κλάδου τον ξεπερνούν παρασάγγας. Ας μιλήσουμε για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές: για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές και το κράτος δεν «δίνουν» μία. Να μιλήσουμε για τους 16.800 εργαζόμενους ναυτικούς  – τους οποίους επικαλείται ο Φωτίου – των οποίων οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν ΠΝΟ και Ναυτεργατικά Σωματεία, αμφισβητούνται. Να μιλήσουμε για τους – εδώ και μήνες – απλήρωτους εργαζόμενους και για τον άγραφο νόμο της «μαύρης λίστας», που υπό την απειλή της ανεργίας τους εκβιάζει με απόλυση εάν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Για τους 72.000 συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους να βουλιάζουν στον πάτο της θάλασσας: περικοπές τις τάξης του 20%, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ένταξη του Οίκου Ναύτη στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ κοκ. … το τίμημα της απόφασης να φάνε τα χρόνια τους μακριά από τα σπίτια τους. Να μιλήσουμε για τους 10.000 ανέργους, τους οποίους το κράτος καλεί να πληρώσουν τα εξοντωτικά χαράτσια της έκτακτης εισφοράς επειδή κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπίτι. Και να μην ξεχάσουμε όλα αυτά που θα αυξήσουν το ποσοστό της ανεργίας: την άρση του καμποτάζ, την κατάργηση της δεκάμηνης επάνδρωσης των πλοίων και τη μείωση του εργατικού δυναμικού των πληρωμάτων.

Κυρίως, όμως, να μην ξεχάσουμε τους πάνω από 60.000 ανασφάλιστους εργαζόμενους. Για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές δεν δίνουν στο ΝΑΤ ούτε ένα ευρώ δημιουργώντας τα τεράστια ελλείμματα του ταμείου. Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα οι δικαστές ουσιαστικά αθωώνουν τους εφοπλιστές για φοροδιαφυγές εκατομμυρίων: προχτές, στις 30/10/12, ο πλοιοκτήτης Γερ. Αγούδημος (GΑ Ferries) καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, με αναστολή και με χρηματική εγγύηση ύψους 15.000 ευρώ, για τις οφειλές του στο ΝΑΤ της τάξης του 1.630.000 ευρώ ενώ είναι ο ίδιος εφοπλιστής που χρωστάει στο ταμείο για το Κεφάλαιο Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων (ΚΑΕΟ) περίπου 20.000.000 ευρώ!! Και αυτή είναι μία περίπτωση – ανάμεσα σε δεκάδες άλλες – που αποτελεί, όμως, άξιο δείγμα των αιτιών για την άθλια κατάσταση του ταμείου. Ενός πολύπαθου ταμείου του οποίου η κρατική επιχορήγηση μειώθηκε κατά 152 εκ. ευρώ και τα αποθεματικά του λεηλατήθηκαν έως και 70%, μετά το κούρεμα από το PSI. Ενός από τα πολλά ταμεία, που τα αποθεματικά τους «θυσιάστηκαν» στο βωμό των σκανδάλων των δομημένων ομολόγων και του χρηματιστηρίου…

Ο μεσιέ Φωτίου θυμήθηκε τους «θερμαστάδες», τους «βατσιμάνηδες», θυμήθηκε τα «καμαροτάκια» [sic], θυμήθηκε μέχρι και εμάς, τους καταληψίες αντικρατιστές, αλλά  ξέχασε να αναφερθεί – καθόλου τυχαία – σε αυτούς των οποίων οι τσέπες φουσκώνουν με αυτήν την κατάσταση. Ξέχασε τους εφοπλιστές! ­Δεν είπε κουβέντα για τις 56 νόμιμες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστικές εταιρίες (με τον ν.27/1975). Τους «πατριώτες» εφοπλιστές που ανοίγουν Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού στην Ασία τροφοδοτώντας τις εταιρίες τους με φθηνό και «ελαστικό» εργατικό δυναμικό ενώ εδώ ρίχνουν πόρτα στους αντίστοιχους ναυτικούς. Τους πατριώτες εφοπλιστές που με τη διάλυση των Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα μπορούν πλέον να κάνουν τη ζωή λάστιχο όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά και των «συμπατριωτών» τους ελλήνων δίχως να χρειάζονται την καβάτζα των «οικονομικών παραδείσων» και των off–shore εταιριών. Λησμόνησε αυτούς που ελαττώνουν τα δρομολόγια στα νησιά ανάλογα με το ιδιωτικό συμφέρον ή και ακόμα ακινητοποιούν πλοία – παραβιάζοντας την 10μηνη υποχρεωτική λειτουργία – καταδικάζοντας τους κατοίκους των νησιών στον εφιάλτη της απομόνωσης. Γιατί ο Φωτίου τα ξέχασε όλα αυτά;

Ο Φωτίου, ως άλλος ταχυδακτυλουργός,  προσπάθησε να στρέψει την προσοχή των ναυτικών στην ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ. Προσπάθησε να μας παρουσιάσει ως κλέφτες και καταπατητές για να τους πείσει ότι η αξιοποίησή της θα είναι η λύση στα προβλήματά τους.  Ξέχασε όμως κάτι ακόμα προσπαθώντας να φέρει τους ναυτικούς απέναντί μας. Ότι είτε έχουμε στις οικογένειες μας και στις παρέες μας ναυτικούς, είτε όχι, όλοι μας αντιμετωπίζουμε την ίδια ζοφερή κατάσταση, ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Γι’ αυτό και τα «κόλπα» του είναι φθηνά.

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του  αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε. Το γιατί ο Φωτίου, απευθυνόμενος στον Δένδια και στον Καμίνη, το ξαναθυμήθηκε τώρα, μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, θα το δούμε παρακάτω. Ας κοιτάξουμε όμως πρώτα προσεχτικά πόσο στέκουν αυτά που λένε οι ίδιοι περί «αξιοποίησης».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ, απαντώντας στην ερώτηση του φασίστα Βορίδη σχετικά με την κατάσταση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου και πιο συγκεκριμένα για το κτίριο μας [6565/23-11-10], η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει:

Το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση […]

Για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις […] Σε κάθε περίπτωση η διάρκεια της εκμετάλλευσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20ετής, αφού ακόμα και στην περίπτωση της βέλτιστης εκμετάλλευσης τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς).

Η περίπτωση ανάληψης από το ίδιο το ΝΑΤ της διαδικασίας ανακαίνισης – αποκατάσταση με σύναψη δανείου θεωρητικά είναι δυνατή όμως το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Ο πιθανοί Ανάδοχοι της περιόδου αυτής (2010) σύμφωνα με την ίδια έκθεση ήταν: (α) η «Εταιρία για το κτίριο της όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης “Μαρία Κάλλας”» για τη στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και (β) η κατασκευαστική εταιρία «Γηγερτόν ΑΕ». Και οι δύο αποσύρθηκαν της προσφοράς την ίδια περίοδο, η πρώτη με δημόσια ανακοίνωση στις 26/02/10, έπειτα από παρέμβασή μας.

Επομένως τα όσα μας ανακοινώνει ο Φωτίου είναι απλά ψέματα. Δεν υπάρχει καμία εταιρία που να διεκδικεί το κτίριο για στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και καμία ανάδοχη εταιρία που να αναλαμβάνει το τεράστιο ρίσκο της επένδυσης.

Τα κατασταλτικά σχέδια των Δένδια, Καμίνη, Φωτίου

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων του. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης  «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη  (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014») και στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η κατάληψη μας εκτίθεται στην καταστολή ή δέχεται επίθεση. Στα 3 1/2 χρόνια που βρισκόμαστε εδώ έχουμε να αναφέρουμε παραδείγματα όλων των ειδών: κοινοβουλευτικές ερωτήσεις από βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ, αστυνομικές παρενοχλήσεις, επισκέψεις του Καμίνη με μπράβους έξω από την πόρτα μας, επιθέσεις χρυσαυγιτών με τη συνδρομή των μπάτσων, παρακρατικές επιθέσεις φασιστόμπατσων, πυρπολήσεις οχημάτων μας… με αποκορύφωμα την αστυνομική εισβολή στο κτίριο στις 29/7/11 και τη σύλληψη ενός συντρόφου.

Η εισβολή στην κατάληψη Κ* Βοξ στα Εξάρχεια, η εκκένωση της Δημοτικής αγοράς στην Κυψέλη, η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη – με σύλληψη 10 συντρόφων και συντροφισσών, η εκκένωση της νέας κατάληψης στη Βέροια – με σύλληψη 8 συντρόφων και συντροφισσών – καθώς και οι απειλές για εισβολή στις καταλήψεις Φάμπρικα Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη και Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο αποτελούν κομμάτι αυτού του σχεδιασμού… Όταν λοιπόν ο «δημοκράτης» κύριος Φωτίου κάνει έκκληση στον υπουργό των μπάτσων Δένδια να μας κάνει έξωση  από το κτίριο, ας μας κάνει τη χάρη να μην επικαλείται ειρηνικούς και μη βίαιους τρόπους, γιατί ξέρει πολύ καλά τι επιλέγει. Άλλωστε, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι είναι το λαμόγιο. Ενδεχόμενη εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά συνεπάγεται συλλήψεις, διώξεις, πιθανούς ξυλοδαρμούς και πρόκληση φθορών από τους μπάτσους στις υποδομές της κατάληψης, όπως έχει γίνει αμέτρητες φορές σε άλλες καταλήψεις. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας τις επιλογές του, αναλαμβάνοντας ξεκάθαρα την ευθύνη και τις συνέπειες τους, όντας υπόλογος όχι μόνο σε εμάς αλλά στο σύνολο των κατειλημμένων χώρων, των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του να θυμηθεί τον «σεβασμό στην ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτοοοραγνωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτοοργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

01/11/12

Τις επόμενες μέρες ετοιμάζεται ένα νέο πακέτο μέτρων που θα αποτελέσει την «τελική λύση» εναντίον των εργαζομένων και θα στείλει στον καιάδα το μέλλον ολόκληρης της κοινωνίας. Εν μέσω, λοιπόν, μίας κοινωνικής γενοκτονίας που οδηγεί τον πληθυσμό της χώρας σε πρωτόγνωρη έκρηξη, η κοινή γνώμη «συγκλονίζεται» από την θεατρική παράσταση «Corpus Christi» και το σκάνδαλο του «Γέροντα Παστίτσιου». Η προσπάθεια των ΜΜΕ να προβάλλουν τα γεγονότα αυτά ως κεντρικά πολιτικά ζητήματα με στόχο τον αποπροσανατολισμό είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με μία βρώμικη συνεργασία που ζέχνει εθνικισμό, φονταμενταλισμό και σκοταδισμό και που έχει μακρά ιστορία στην ελληνική πραγματικότητα: ανάμεσα στην Εκκλησία και την Άκρα Δεξιά.

Από τις απαρχές του σύγχρονου ελληνικού κράτους ως στις μέρες μας, η Εκκλησία αποτέλεσε τον πιο συντηρητικό και οπισθοδρομικό θεσμό συμβάλλοντας στη καλλιέργεια της αμάθειας, της μισαλλοδοξίας και του ακραίου εθνικιστικού μίσους. Τι άλλο θα περίμενε κανείς από αυτούς που αγιοποίησαν και προσφωνούν «Μέγα» ανθρώπους που στο όνομα του Χριστού κατάσφαξαν εκατομμύρια λαών; «Μέγας» ο Θεοδόσιος, «Μέγας» ο Κωνσταντίνος, «Μέγας» ο Ιουστινιανός και «Μέγας» ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος… «Πεφωτισμένοι ηγέτες τις Ορθοδοξίας» των οποίων οι κτηνωδίες διδάσκονται στα σχολεία υπό ατμόσφαιρα έπαρσης και εθνικής περηφάνιας!

Έλληνα, ζήσε το μύθο σου!

Η Εκκλησία, παρόλα αυτά, θα ταυτιστεί με το έθνος και το κράτος μόνο εκ των υστέρων. Ακόμα και τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης η Εκκλησία δεν αποτελούσε έναν «πρόμαχο του υπόδουλου έθνους» – όπως θέλει να αυτοαναγορεύεται – παρά ο ποιμένας των χριστιανικών πληθυσμών που ζούσαν υπό την υποτέλεια ενός αλλόθρησκου ηγεμόνα. Ο πλούτος και η δυναμική των μετα-επαναστατικών γεγονότων θα αναγκάσουν τους παπάδες, έστω και καθυστερημένα, να οικειοποιηθούν την έννοια του «ελληνικού έθνους» και να δεχτούν τους όρους του νέου παιχνιδιού που επιβάλλουν οι φιλελληνικές ευρωπαϊκές δυνάμεις. Εξού και η μετέπειτα έμπνευση των δήθεν «κρυφών σχολειών», των μαχόμενων παπάδων στα πεδία της Επανάστασης, εξού και το γεγονός πως κάθε χρόνο χιλιάδες μαθητές ντύνονται τσολιαδάκια την 25η του Μάρτη, μέρα εορτής της Παναγίας. Ο εορτασμός της εθνικής επετείου καθιερώνεται το 1838 με το Βασιλικό Διάταγμα της Κυβέρνησης Όθωνος και η Εκκλησία αναλαμβάνει την ιδεολογική κατίσχυση ενός ασαφούς Γένους, ενός κράματος γλωσσών, πολιτισμών και εθνοτήτων. Οι Γραικοί βαφτίζονται Έλληνες και το έθνος τους γίνεται ο μύθος που θα χρησιμεύσει ως άξονας της ιδεολογίας του «ελληνοκεντρισμού» και του αγώνα των «αλύτρωτων πατρίδων».

Με την εγκαθίδρυση του νέου εκμεταλλευτικού συστήματος η Εκκλησία καλείται να σηκώσει το «εθνικό λάβαρο» παρόλη την πίεση των αντιφάσεων που η εθνική ιδεολογία του νεοέλληνα συμπαρασύρει. Τα τσολιαδάκια, ο Παρθενώνας, ο δικέφαλος, ο «Μέγας» Αλέξανδρος και οι λιπόσαρκοι χριστιανομάρτυρες  συνιστούν μία ανακατεμμένη κουτοσαλάτα συμβόλων που παρότι προκαλεί γέλιο λόγω της βλαχομπαρόκ όψης αποδεικνύεται ικανή να πείθει, δυστυχώς, μέχρι τις μέρες μας αρκετούς. Η ετερονομία της νεοελληνικής ταυτότητας συνίσταται σε ένα απλό γεγονός: κάθε προσπάθεια γενεαλογικής σύνδεσης της σύγχρονης Ελλάδας με την αρχαία αποτελεί αναγκαία μία λαθροχειρία· θα πρέπει να ακολουθήσεις ένα νήμα μήκους τουλάχιστον 2500 χρόνων! Η εικόνα που έχει η νέα Ελλάδα για τον εαυτό της είναι εκείνη που κατασκεύασε και της παρέδωσε ο δυτικός «φιλλέλην» Διαφωτισμός κατά την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους. Επίσης η εικόνα που έφτιαξε ο «φιλέλλην» Διαφωτισμός για τη νέα Ελλάδα βασίστηκε στην εικόνα που είχε ο ίδιος για την αρχαία Ελλάδα. Kι αν ο δυτικός ορθολογισμός του Διαφωτισμού βρίσκει τις αρχές του στην αρχαία Ελλάδα, δεν χρειάζεται να συνδεθεί με αυτήν γενεαλογικά, εν αντιθέσει με τον σύγχρονο Έλληνα. Και το χειρότερο: ενώ ο σύγχρονος Έλληνας επιμένει να βλέπει στο Βυζάντιο και στην Ορθοδοξία ένα κομμάτι του εαυτού του, για την εξορθολογισμένη Δύση τα δύο αυτά στοιχεία δεν ανήκουν στην παράδοση του δυτικού πολιτισμού.

Το «περιούσιον» και «ανάδελφο» ελληνικό έθνος πατώντας με το ένα πόδι στην Ανατολή και το άλλο στη Δύση αναζητεί απεγνωσμένα μία εθνική ταυτότητα, ένα σταθερό σημείο ικανό να συγκροτήσει το χάος των αντιφάσεων. Οι διαδηλωτές που μαζεύονται σήμερα στο Πεδίον του Άρεως πέρα από «πολύ Έλληνες» (τι σόι;) είναι σίγουρα ένα ακόμη πράγμα: πολύ μπερδεμένοι. 

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=K9xGIuVR4e0 [/youtube]

[Η κιτσάτη εθνικοφροσύνη της χούντας. Απολαύστε!]

Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιάνων: ρουφιάνων, δολοφόνων και ρατσιστών

Παρόλα αυτά, η Εκκλησία με όπλα την αμάθεια κατάφερε να ανταπεξέλθει και να ηγεμονεύσει στο πεδίο της εθνικοφροσύνης και του ελληνοκεντρισμού καθόσον οι φιλοδοξίες των παπάδων για πολιτική ισχυροποίηση προχώρησε στην αναζήτηση συμμαχιών. Τα παραδείγματα των πολιτικών/στρατιωτικών δυνάμεων που συνεργάστηκαν κατά περιόδους με την Εκκλησία είναι ενδεικτικά: ακροδεξιοί, βασιλιάδες, δικτάτορες, χουντικοί και ναζιστές.

Ο κοινός παρανομαστής των ολοκληρωτικών και των θεοκρατικών καθεστώτων ήταν πάντοτε  ο σκοταδισμός κι ενόσω υπάρχει ακροδεξιός συρφετός, πάντοτε η μια άκρη του κουβαριού θα οδηγεί σε ρασοφόρο…

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Κατά τη διάρκεια της κατοχής μεγάλο μέρος του ανώτερου κλήρου της Εκκλησίας (Ιωαννίνων Σπυρίδων, Σερρών Κωνσταντίνος, Καστοριάς Νικηφόρος, Φθιώτιδας Αμβρόσιος, Κασσανδρείας Ειρηναίος και άλλοι) καλούσε το λαό να υποτάσσεται και να υπακούει τις ναζιστικές αρχές, πέραν συγκεκριμένων περιπτώσεων που υποδέχτηκαν μετ’ ενθουσιασμού τα ναζιστικά στρατεύματα.

[Επίσκοπος Πατάρων Μελέτιος, υποδέχεται τα ναζιστικά στρατεύματα στην Αλεξανδρούπολη, Μάιος 1941]

[Ο μητροπολίτης Χανίων Αγαθάγγελος και ο Έλληνας γενικός διοικητής Κρήτης χαιρετούν χιτλερικά στη διάρκεια γερμανικής τελετής]

Η φιλοχουντική στάση της Ιεραρχίας το 1967 ήταν το αποτέλεσμα της συνεπούς συστράτευσής της με το μετεμφυλιακό σύμπλοκο εξουσίας: στρατός-παλάτι-αστικές δυνάμεις. Όσοι υπηρέτησαν στα κολαστήρια της Μακρονήσου ως νεαροί στρατιωτικοί παπάδες κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και μετά, στη συνέχεια ανελίχθηκαν στην κληρική ιεραρχία: μητροπολίτες Πατρών Νικόδημος, Μεσογαίας Αγαθόνικος, Πρεβέζης Στυλιανός, Λευκάδος Νικηφόρος και Ν.Ιωνίας Τιμόθεος.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Xp41F8Kty1k [/youtube]

[Ο Παπαδόπουλος παραδίδει το νέο Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας στον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο]

Με την Μεταπολίτευση έγιναν πολλές προσπάθειες ώστε κάποια πράγματα να μπουν κάτω από το χαλάκι. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα η περίπτωση του αγαπημένου παιδιού της φιλοχουντικής εφημερίδας «Στόχος». Ο Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης το 1968 είναι διορισμένος από τον χουντικό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο στη θέση του γραμματέα της Ιεράς Συνόδου και το 1974, λίγες μέρες πριν πέσει η χούντα, χειροτονείται Μητροπολίτης. Παρόλα αυτά, ο "μακαρίτης" Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, το 2001, διακηρύσσει κατηγορηματικά:

Ομολογώ ότι δεν ήξερα ότι γίνονταν βασανιστήρια, πως υπήρχε ΕΑΤ-ΕΣΑ… […] Θα πει κανείς ότι ήμουν βαθιά νυχτωμένος. Μπορεί γιατί εγώ τότε σπούδαζα.

Η αναγνώριση του γεγονότος από τον ίδιο ότι ήταν «βαθιά νυχτωμένος» δεν μας εκπλήσσει, αντιθέτως μας χαροποιεί… το ζήτημα είναι αν θα τους αφήσουμε να μας στείλουν κι εμάς στο «σκοτάδι» τους ή τουλάχιστον «αδιάβαστους»!

[Ο νεαρός Χριστόδουλος (πίσω δεξιά) σε ένα από τα διαλείμματά του]

Πατρίδα, θρησκεία, οικόπεδα

Η Εκκλησία πέραν της ιδεολογικής λειτουργίας της ως μηχανισμός χειραγώγησης αποτελεί έναν επιχειρηματικό κολοσσό με αμύθητη περιουσία και τεράστιες δραστηριότητες. Ένα αδίστακτο αφεντικό που εν καιρώ καπιταλιστικής κρίσης θα συνεργαστεί και με το διάολο για να διαφυλάξει τα συμφέροντά της. Για ποιον διάολο μιλάμε; Προφανώς αυτόν…

[Ο Καρατζαφέρης τιμά τα ιερά οικόπεδα της Μονής Βατοπεδίου, σε πλήρη κατάνυξη, στις 5/3/11. Πίσω του ο Εφραίμ.]

αυτόν…

[Ο βουλευτής της ΧΑ και μέλος της αντιχριστιανικής black metal μπάντας Naer Mataron, Γ. Γερμενής (aka Kaiadas) τιμώντας την παναγία. Από πίσω αφίσα της μπάντας Corpus Christi.]

…και αυτόν:

[Ασχολίαστο]

Τα οικονομικά σκάνδαλα που έχουν κατά καιρούς αποκαλυφθεί μαρτυρούν το λογικοφανές. Η υπόθεση του Βαβύλη, της Μονής Βατοπεδίου, της Μονής Τοπλού («Βατοπέδι» της Κρήτης), της Μονής Ξενιάς («Βατοπέδι» της Μαγνησίας), το άρμεγμα του Γ’ ΚΠΣ από το Άγιο Όρος κλπ. είναι μερικά από τα παραδείγματα που μας έρχονται πρόχειρα.

Η Εκκλησία θα στήνεται πάντοτε στο πλευρό των ισχυρών, στο πλάι κάθε εξουσίας που θα διαφυλάττει τα οικονομικά συμφέροντά της και θα συστοιχίζεται με τις σκοταδιστικές απόψεις της. Η Χρυσή Αυγή, ως συστημική εμπροσθοφυλακή κινείται σε δύο κατευθύνσεις, ως προς αυτό: αφενός προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποβάλλει από πάνω της τη ρετσινιά των αντιχριστιανών παγανιστών-δωδεκαθεϊστών κάνοντας θεαματικές κωλοτούμπες που θα τις ζήλευε και ο μποντυμπιλντεράς Καρατζαφέρης και από την άλλη για ψηφοθηρικούς λόγους συμμαχεί με εκείνες τις δυνάμεις που τόσα χρόνια τις αγκάλιαζε η ΝΔ και προσφάτως το ΛΑΟΣ και οι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Η Εκκλησία είναι μία από αυτές και τα τελευταία γεγονότα το καταμαρτυρούν.

Ας δούμε τα πιο χαρακτηριστικά:

Στις 7/9/12 βουλευτές της ΧΑ, Γιώργος Γερμενής (ή Kaiadas) και ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος, βρίσκονται στο πανηγύρι της Ραφήνας και προς τιμήν της Θεοτόκου Παντοβασιλίσσης αφότου σπάνε (νόμιμους) πάγκους μεταναστών μικροπωλητών, συμμετέχουν διακριτά στην περιφορά της εικόνας. Σύμφωνα με τα χριστιανικά ήθη μίας θρησκείας που «αγαπάει αλλήλους» και σφάζει τους άπιστους η επίσημη Εκκλησία δεν προβαίνει σε καμία δήλωση περί του γεγονότος: ούτε η μητρόπολη Μεσόγαιας Λαυρεωτικής, ούτε η Αρχιεπισκοπή. Λίγες μέρες αργότερα, στις 18/9/12 ύστερα από πιέσεις εκκλησιαστικών κύκλων κατατίθεται ερώτηση στη Βουλή από τον βουλευτή της ΧΑ, Χρ. Παππά για το facebook profil «γέροντας παστίτσιος» με αποτέλεσμα την άμεση σύλληψη του διαχειριστή της σελίδας στα Ψαχνά Ευβοίας μία βδομάδα αργότερα, στις 24/9/12. Για ακόμη μία φορά καμία δήλωση ούτε από τον Μητροπολίτη Χαλκίδος, ούτε από την Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Τέλος, στις 12/10/12, έξω από το θέατρο Χυτήριο συγκεντρώνεται ομάδα παλαιοημερολογιτών και μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων αποκλείοντας την είσοδο και διαμαρτυρώμενοι για το περιεχόμενο της παράστασης "Corpus Christi". Δίπλα τους οι βουλευτές της ΧΑ, Ηλίας Παναγιώταρος, Χρήστος Παππάς, Γιάννης Λαγός, Απόστολος Γκλέτσος κα. και μικρός αριθμός ακροδεξιών ασπόνδυλων οι οποίοι βοηθούν το θεάρεστο έργο των χριστιανοταλιμπάν προπηλακίζοντας ηθοποιούς και θεατές. Την ίδια μέρα το απόγευμα, κατατίθεται μήνυση από τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ κατά των συντελεστών για κακόβουλη βλασφημία παρουσία ενός κλιμακίου βουλευτών της ΧΑ που προστρέχουν για συμπαράσταση. Στενές επαφές γ’ τύπου…

[Ο Σεραφείφ – με τον εθνικοσοσιαλιστή Χρήστο Παππά – στο ΑΤ Ομονοίας όπου καταθέτει μήνυση εναντίον των συντελεστών της παράστασης Corpus Christi]

Η μεταπήδηση διαφόρων κληρικών και πιστών από το ΛΑΟΣ προς τη ΧΑ και η σύνδεση των ναζιστών με συγκεκριμένα στελέχη της Ιεραρχίας, την τελευταία περίοδο είναι πλέον οφθαλοφανής: μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, μητροπολίτης Άνθιμος, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ. Ο τελευταίος είναι ο ίδιος που διακηρύσσει αναφανδόν τις αντισημιτικές και ξενοφοβικές απόψεις του, εναντιώνεται στην παροχή ιθαγένειας στους αλλοδαπούς, καταδικάζει τα τσιμπούκια γιατί μολύνουν και ως νέος πεφωτισμένος ιεροδίκης μας αποκαλύπτει ότι πίσω από το σωματίδιο μποζόνιο κρύβεται ο διάολος… καλώντας μας με αυτόν τον τρόπο να τον ακολουθήσουμε σ΄ένα ταξίδι στο χρόνο, πίσω στο 1633 δηλαδή.

Την Κυριακή 21 Οκτώβρη στις 3.00 μμ. θα πραγματοποιηθεί στο Πεδίον του Άρεως πανελλαδική συγκέντρωση διαμαρτυρίας της Πανελλήνιας Κληρικολαϊκής Επιτροπής Αγώνος η οποία θα πορευτεί από εκεί μέχρι το Σύνταγμα διασχίζοντας τις οδούς Πατησίων και Σταδίου. Πρόκειται για μία πρωτοβουλία της Μητρόπολης Πειραιώς (βλ. Σεραφείμ) και παρόμοια συγκέντρωση-πορεία του συγκεκριμένου ακροδεξιού μορφώματος είχε πραγματοποιηθεί πέρσι στον ίδιο τόπο συγκεντρώνοντας από όλη την Ελλάδα 10.000 διαδηλωτές μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων, απλούς πιστούς, ιερείς και ιεράρχες και μεμονωμένες ομάδες φασιστών που φώναζαν τα κλασικά εμετικά συνθήματα. Τα περιεχόμενα του περσινού καλέσματος ήταν ενάντια στην κάρτα του πολίτη, το 666 και τη Νέα Τάξη Πραγμάτων ενώ το φετινό είναι διευρυμένο με περιεχόμενα της πολιτικής συγκυρίας όπως ενάντια στους κυβερνώντες, στους «συμμάχους» και στη φτωχοποίηση του λαού. Το κάλεσμα αναπαράγεται σε πλήθος θρησκευτικών, συνωμοσιολογικών και ακροδεξιών μπλόγκς ενώ τη στήριξη της συγκέντρωσης, πέρα των άλλων, έχει δηλώσει ο Ιερός Σύνδεσμος Κληρικών Ελλάδος, το Ινστιτούτο Καταναλωτών και η φασιστική εφημερίδα "Στόχος".

Πρωτοβουλία συντρόφων από την Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

21/10/12

Δύο μέρες, δύο πόλεις, δύο κοινωνικοί χώροι στις φλόγες… δύο οι ηθικοί αυτουργοί: κράτος και παρακράτος.

Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, την Τρίτη 11 Ιουλίου, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος της κατάληψης «Apertus» στο Αγρίνιο δέχεται επίθεση με αυτοσχέδιο εμπρηστικό-εκρηκτικό μηχανισμό με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές στον προαύλιο χώρο.

Δύο μέρες αργότερα, την Παρασκευή 13 Ιουλίου, εμπρηστική επίθεση δέχεται το κτήριο της κατάληψης «Δράκα» στην Κέρκυρα, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του 1^ου ορόφου της κατάληψης.

Και στις δύο περιπτώσεις, στόχος των εμπρηστών ήταν η καταστροφή ενός αυτό-οργανωμένου και κοινωνικού χώρου με ελευθεριακά προτάγματα. Κοινή συνισταμένη των επιθέσεων ήταν η καταστροφή των απελευθερωμένων εδαφών που έχουν καταληφθεί από ανθρώπους που επέλεξαν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, να αυτοδιαχειριστούν την καθημερινότητά τους, να στεγάσουν τις επιθυμίες τους και να προτάξουν την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Αυτοί οι κινηματικοί χώροι, λοιπόν, με παρουσία στους τοπικούς αγώνες των περιοχών και πλούσιο ρεπερτόριο κοινωνικής δράσης (εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, θεατρικές παραστάσεις, μαθήματα ξένων γλωσσών, χαριστικά παζάρια, καφενεία, κουρεία κα.) δεν θα μπορούσαν παρά να μπουν στο μάτι κράτους και παρακράτους.

Τι κι αν το Νοσοκομειακό Σύστημα καταρρέει υπό την ασφυκτική πίεση της αφαίμαξης των δημοσίων πόρων, οδηγώντας στην εξαθλίωση και το θάνατο χιλιάδες ασθενείς και τους εργαζόμενους στη φτώχεια και την ανεργία. Μία κατάληψη ενός (εγκαταλελειμμένου εδώ και 15 χρόνια) δημοσίου κτηρίου που βρίσκεται υπό την ευθύνη του Νοσοκομείου Κέρκυρας αποτελεί την «δαμόκλειο σπάθη» του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Ικανοποιητικός λόγος δεν είναι άλλωστε για να επιχειρηθεί να παρουσιαστεί μία κατάληψη ως αποδιοπομπαίος τράγος;

Τι κι αν η φασιστική ατζέντα έχει καταλάβει το κέντρο της πολιτικής σκηνής με την κατασκευή συγχρόνων στρατοπέδων συγκέντρωσης, τη στοχοποίηση των μεταναστών, την εγκληματοποίηση των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, την υποστήριξη των ρατσιστικών πρακτικών με την εθελοτυφλία της αστυνομίας και των ΜΜΕ, την έξαρση των εθνικιστικών κορόνων και των αντικομμουνιστικών κραυγών. Ένας αυτοοργανωμένος χώρος σε μία πόλη σαν το Αγρίνιο, δεν αποτελεί παρά το «άλλο άκρο» της ακροδεξιά. Ικανοποιητικός λόγος δεν είναι άλλωστε για να επιχειρηθεί να παρουσιαστούν οι κοινωνικοί αγωνιστές ως «συμμορίτες»;

ΟΧΙ! Όλα αυτά είναι «ικανοποιητικοί λόγοι» μονάχα για τους κουτούς, τους εθελοτυφλούντες και τους επικίνδυνους. Είναι γνωστό ότι σε περιόδους εξαθλίωσης και καταστολής η αντίσταση είναι η μοναδική διέξοδος για επιβίωση. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι ο κοινωνικός κανιβαλισμός και το ιδεολόγημα του «όλοι εναντίον όλων» είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποπολιτικοποιηθούν οι κοινωνικοί αγώνες και να καμφθούν οι συλλογικές αντιστάσεις των εκμεταλλευόμενων. Επίσης είναι γνωστό ότι η εδραίωση του Ολοκληρωτισμού πρέπει να περάσει πρώτα στις συνειδήσεις των καταπιεζόμενων ως προσωπική ευθύνη: ότι φταίμε για το «δημόσιο» χρέος, για τη φτώχεια μας, το άγχος και την κατάθλιψή μας. Και ότι η αντίσταση στη βαρβαρότητα αποτελεί ματαιοπονία· ότι «μόνο μια χούντα θα μας σώσει».

Είναι γνωστή η προσπάθεια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να ανοίξουν γραφεία στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, την κεντρική οδό της Κέρκυρας όπου στεγάζεται και η κατάληψη Δράκα. Όπως είναι γνωστή η πλούσια αντιφασιστική ιστορία του Αγρινίου και τα κοινωνικά ριζώματα των αναρχικών της πόλης εδώ και δεκαετίες.

Είναι εν τέλει γνωστή – και πιο οφθαλμοφανής από ποτέ – η συνεργασία κράτους και παρακράτους. Της αστυνομίας, της μαφίας και της Χρυσής Αυγής. Καθώς και η υποστήριξη των αφεντικών (μικρών ή μεγάλων) σε καθετί που εξασφαλίζει την καθυπόταξη  των εργαζομένων με όπλα την εξατομίκευση και τον φόβο. Μας θέλουν μόνες, φοβισμένους και γονατιστούς.

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε κάτι. Και θα συνεχίζουμε να τους το υπενθυμίζουμε με κάθε τρόπο. Ότι δεν ανεχόμαστε κανένα νταβατζή που προσπαθεί να μας «πουλήσει προστασία»: είτε αυτό λέγεται κράτος, είτε αστυνομία, είτε μαφία, είτε Χρυσή Αυγή. Και, τέλος, ότι οι κοινότητες αγώνα, οι καταλήψεις, τα «άπαρτα κάστρα» μας είναι «οι ιδέες μας, οι σχέσεις μας, είναι ο κόσμος που οραματιζόμαστε και προσπαθούμε να χτίσουμε». Ότι…

Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ

ΓΙΑΤΙ…

Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

APERTUS (ΑΓΡΙΝΙΟ) ΚΑΙ ΔΡΑΚΑ (ΚΕΡΚΥΡΑ)

20/07/12

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Όταν το αφεντικό δε  νιώθει σιγουριά,
τότε χαλαρώνει τα λουριά των σκυλιών του…

Το βράδυ της Δευτέρας 26/3, στη 1:50 πυρπολήθηκε το μηχανάκι ενός γείτονα που ήταν σταθμευμένο ακριβώς κάτω από την κατάληψη, στη γωνία Πατησίων και Σκαραμαγκά. Σύντροφοι  που διέρχονταν την Πατησίων είδαν δύο άτομα που επέβαιναν σε μηχανάκι και φορούσαν μαύρα κράνη, να βάζουν φωτιά, χωρίς καμία βιασύνη, ενώ την ίδια χρονική στιγμή κινούνταν στον δρόμο 2 περιπολικά, εκ των οποίων το ένα βρισκόταν στο ίδιο ρεύμα κυκλοφορίας και 60 μέτρα πίσω. Το προηγούμενο βράδυ (25/03/12), 3 μηχανές που ήταν παρκαρισμένες στον πεζόδρομο της Σκαραμαγκά υπέστησαν φθορές στη σέλα με μαχαίρι, γεγονός που έγινε αντιληπτό  λίγο μετά την αποχώρηση των μπάτσων της ομάδας ΔΙΑΣ από το σημείο. Τα ανδρείκελα του κράτους, στην ερώτηση συντρόφων τι θέλουν κάτω από την κατάληψη, επικαλέστηκαν για την παρουσία τους "διενέργεια ελέγχου" και έφυγαν χωρίς άλλες εξηγήσεις. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός πως από τα τρία δίκυκλα που υπέστησαν φθορές, τα δύο ήταν συντρόφων και το ένα ήταν αυτό που το επόμενο βράδυ τελικά κάηκε. Συνέχεια ανάγνωσης Για τις κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις εναντίον της κατάληψης Σκαραμαγκά →