Αρχείο κατηγορίας Υπόθεση 5ης Μάη
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα, που διώκεται για το τραγικό γεγονός στη marfin
Το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα
H ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου και αμέσως μετά την προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την ανακοίνωση των πρώτων «μέτρων», κηρύσσεται γενική απεργία και σχεδόν μισό εκατομμύριο κόσμου διαδηλώνει στους δρόμους, με άγριες διαθέσεις προσπαθώντας να προσεγγίσει τη βουλή. Η μαχητικότητα του κόσμου είναι τέτοια που διαφαίνεται η πιθανότητα το πλήθος να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο. Ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής με τις δεύτερες να φαίνονται ανήμπορες να ανακόψουν την ορμή του κόσμου. Λίγες ώρες αργότερα διαδίδεται η είδηση ότι στην τράπεζα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου, 3 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους λόγω πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σημείο. Με την επιβεβαίωση του συμβάντος ο κόσμος παγώνει και η οργή μετατρέπεται σε απογοήτευση και θλίψη σημαίνοντας και το τέλος αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδήλωσης.
Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, προσάγονται με χολιγουντιανό τρόπο 4 άτομα εκ των οποίων τρεις σύντροφοι και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Μαρφίν, ενώ γίνονται έλεγχοι στα σπίτια τους από όπου κατάσχονται ρούχα και προσωπικά αντικείμενα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή τα μ.μ.ε. μιλούν για συλλήψεις και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα «στοιχεία» που διαθέτει στα χέρια της η ελληνική αστυνομία είναι ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο σημείωμα που αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διευθύνσεις κατοικιών), κατονομάζοντάς τους ως τους υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και κατά συνέπεια του θανάτου των τριών εργαζομένων και της απόπειρας ανθρωποκτονίας των υπολοίπων που βρίσκονταν εκεί. Το άλλο υποτιθέμενο στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες, οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κάποιον από τους προσαχθέντες να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία και επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.
Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν και σε ένα ακόμα άτομο από τους 4 για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις). Στις 9 Δεκεμβρίου, ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσής του, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα κληθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε σούπερμαν ούτε ελέφαντας.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο Παύλος Φύσσας από τον Γ. Ρουπακιά και άλλους χρυσαυγίτες με την παρουσία αστυνομικών ΔΙΑΣ. Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται αφού υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Αφού λοιπόν το κράτος δε μπορεί να αποκρύψει αυτή τη δολοφονία, όπως έχει κάνει με τόσες άλλες, επιδιώκει να την εκμεταλλευτεί, φορώντας αντιφασιστικό προσωπείο. Το επικοινωνιακό παιχνίδι αρχίζει με τις συλλήψεις των ενίοτε συνεργατών του, δηλαδή με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και σε πλήρη σύμπνοια με τα μ.μ.ε. φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα την θεωρία των δύο άκρων. Και ενώ η ατζέντα του κράτους ήταν και είναι η ίδια φασιστική ατζέντα που προωθούν παρέα με τη Χ.Α. (εργασιακός μεσαίωνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε εστία αντίστασης), πάντα με την πλήρη στήριξη των μ.μ.ε., τώρα αποζητούν όλοι να ξεπλυθούν στην αντιφασιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όλοι αυτοί λοιπόν, που άνοιξαν τις αγκάλες τους και προώθησαν τη φασιστική ιδεολογία τώρα βαφτίζονται αντιφασίστες. Από το MEGA του Μπόμπολα, κυρίου μετόχου της ΕΛΛΑΣ GOLD που με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, βαφτίζοντας τους κατοίκους που αγωνίζονται τρομοκράτες, μέχρι το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη (συνεργάτη του Ρέστη και του Πάλλη) που διαφήμιζε και προωθούσε το «κοινωνικό έργο» της Χ.Α. Όλοι αυτοί δήθεν αποτροπιασμένοι από τη φασιστική δολοφονία και δήθεν ξαφνιασμένοι από τη δράση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, τώρα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας σκοπεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας τους, ταυτίζοντας τη «βία των άκρων».
Ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα οι εξουσιαστές ανασύρουν και πάλι την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της Μαρφίν σε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων. Στο πρόσωπο του συντρόφου Θοδωρή και κατά συνέπεια στο πρόσωπο του κάθε αναρχικού/ αντιεξουσιαστή βρίσκεται το άλλο άκρο της βίας που πρέπει κι αυτό να παταχθεί. Δίχως ίχνος σεβασμού, ούτε στη μνήμη των νεκρών, ούτε στο πένθος των συγγενών τους, πλασάρουν μια εξόφθαλμη κρατική σκευωρία και ξεκινούν ένα ακόμα μηντιακό κυνήγι μαγισσών. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα της φυλλάδας του Χατζηνικολάου Real News, στο οποίο δημοσιοποιούνται τα προσωπικά στοιχεία του συντρόφου μέσω του παραπεμπτικού βουλεύματος του εισαγγελέα, παρουσιάζοντάς τον ως εκ των προτέρων ένοχο πριν καλά καλά οριστεί η δίκη, δημιουργώντας έτσι κλίμα εναντίον του.
Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές δεν θα καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα συμψηφισμό ανάμεσα στην κοινωνική, ταξική αντιβία με τη βία της αστυνομίας, τη βία των αφεντικών στους χώρους εργασίας, τη βία των φασιστών ενάντια στους μετανάστες και όσους δεν ταιριάζουν στο «άριο» όραμά τους. Δεν αποδεχόμαστε την εξίσωση της βίας των από πάνω με αυτή των καταπιεσμένων. Στην έκφραση της κοινωνικής αντιβίας στο δρόμο είναι αυτονόητα αρχή μας ότι αυτή στρέφεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Η λογική της αδιάκριτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είναι ξένη προς εμάς. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκαμε τους όρους της «παράπλευρης απώλειας» ή της «κακιάς στιγμής» ως αναρχικοί. Αυτά είναι τα άλλοθι του κράτους και των αφεντικών προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες των μηχανισμών καταστολής, των δολοφονιών στα εργασιακά κάτεργα και τις φασιστικές επιθέσεις. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας, που προσπαθούμε να καταστρέψουμε και πάνω στα συντρίμμια του να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Δεν περιμένουμε το πόρισμα κανενός αστικού δικαστηρίου για να μας πείσει ότι ο σύντροφός μας είναι αθώος. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Εμείς οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Θοδωρή θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι δίπλα του ως το τέλος αυτής της δίωξης, ώσπου να καταρρεύσει και αυτή η σκευωρία. Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα γίνουμε αποδιοπομπαίοι τράγοι στο θέατρο του παραλόγου όσων συνειδητά τσαλαπατούν ανθρώπους και αγώνες.
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε Υπόθεση 5ης Μάη
Κείμενο του Θ.Σ. σχετικά με τη δίωξή του για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010 και την παραπομπή του σε δίκη
Στις 29/4/2011 η ιστορία ξεκινάει με τις απρόσμενες προσαγωγές μας, τη δικιά μου και άλλων 2 συντρόφων. Απρόσμενες γιατί δεν βασίζονταν σε στοιχεία ή καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων αλλά σε «ανώνυμο σημείωμα» που τόσο «βολικά» έφτασε στα χέρια της αστυνομίας και μας κατονόμαζε εμένα και άλλους 2 συντρόφους, δίνοντας αριθμούς τηλεφώνων και διευθύνσεις.
Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας από την Κρατική Ασφάλεια και τα Μ.Μ.Ε. προσαγόμαστε, λοιπόν, ενώ ακολουθούν έρευνες σε σπίτια για δήθεν «ευρήματα» και η πολύωρη απομόνωση μου στη Γ.Α.Δ.Α. με χειροπέδες. Ταυτόχρονα άρχισε να πέφτει τόνους η λάσπη εναντίον μας επί δυο μέρες από τα Μ.Μ.Ε. φερέφωνα της Ασφάλειας, που ψευδόμενα μιλούσαν για τη «σύλληψη των εμπρηστών της Μαρφίν». Στη συνέχεια, μου επεφύλαξαν «ξενάγηση» στους ορόφους της Γ.Α.Δ.Α. με προορισμό έναν διαμορφωμένο χώρο αναγνώρισης, απ' όπου διάφοροι «μάρτυρες» πέρασαν ώστε δήθεν να με αναγνωρίσουν. Ύστερα το βράδυ εκείνης της μέρας μας δόθηκε κλήση για κατάθεση (ανωμοτί) στην Ασφάλεια (όλως τυχαίως για την 5/5/2011!) που αφορούσε το τραγικό γεγονός στην τράπεζα Μαρφίν και την επίθεση στο κατάστημα Ιανός, που συνέβησαν 1 χρόνο πριν, στην απεργιακή κινητοποίηση της 5/5/2010.
Στις καταθέσεις που δίνουμε αρνούμαστε όλες τις κατηγορίες και για τις δύο παραπάνω υποθέσεις. Από τα στοιχεία της δικογραφίας αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι κατηγορίες είναι εμφανώς κατασκευασμένες και αστήρικτες. Για ένα περίπου χρόνο η υπόθεση παραμένει ανοιχτή και ενώ πλησιάζει ο Μάιος του 2012 μας γνωστοποιείται ότι αναμένεται η κλήση μας για κατάθεση στον Ανακριτή. Εκείνη την περίοδο πραγματοποιούνται κινήσεις αλληλεγγύης από συντρόφους και συντρόφισσες. Τελικά, κλήση για κατάθεση σχετικά με την υπόθεση της Μαρφίν στέλνεται μόνο σε εμένα, για την 1η Φεβρουαρίου του 2013.
Μέσα σε κλίμα τρομολαγνείας αρνούμαι όλες τις κατηγορίες δίνοντας κατάθεση, ενώ τα χείλη πολλών επαναλαμβάνουν για άλλη μια φορά τις λέξεις αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι αφού αυτοί αναφέρονταν στην υπόθεση, μέσα από δελτία ειδήσεων και εφημερίδες, διαστρεβλώνοντας τη δικογραφία με τις εμετικές "αναλύσεις" τους, παίζοντας επικοινωνιακό παιχνίδι πάνω στους τάφους των τριών νεκρών της Μαρφίν και στοχοποιώντας με ως ένοχο!…
Παρά την προφανή απουσία στοιχείων εναντίον μου, υπήρξε διχογνωμία μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα (έχοντας ο δεύτερος άγνοια σημαντικού μέρους της δικογραφίας) για το ζήτημα της προφυλάκισής μου, οπότε παρέμεινα προσωρινά κρατούμενος στα δικαστήρια της Ευελπίδων περιμένοντας την απόφαση του συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Μετά από πολύωρη αναμονή, αφέθηκα ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Οι όροι αυτοί συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι σήμερα και έτσι βρίσκομαι σε ένα άτυπο «καθεστώς ομηρίας».
Στα μέσα Μαΐου έπεσε σαν κερασάκι στην τούρτα η απόφαση του Βουλεύματος που με παραπέμπει σε δίκη για την υπόθεση (ενώ οι σύντροφοι Ν.Λ. και Γ.Π., διωκόμενοι για τις υποθέσεις Ιανού και Μαρφίν αντίστοιχα, απαλλάσσονται από τις κατηγορίες) του εμπρησμού της τράπεζας Μαρφίν και το τραγικό αποτέλεσμα που αυτός είχε, τον θάνατο των τριών υπαλλήλων που βρίσκονταν εντός του καταστήματος.
Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί εγώ ειδικά παραπέμπομαι σε δίκη και με ποια στοιχεία… Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας, όπως έχω αναφέρει παλιότερα μέσα από τα γραφόμενα μου. Στην επιμονή τους η Ασφάλεια και οι δικαστικές αρχές να δείξουν αποτέλεσμα, εστιάζουν σε μένα λόγω ενός εξωτερικού χαρακτηριστικού, κοινού με τον υποτιθέμενο δράστη, που προφανώς είχαν χιλιάδες άλλοι διαδηλωτές εκείνη τη μέρα. Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι ανήκω στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό). Σύμφωνα με το παρανοϊκό τους σκεπτικό: «αφού υπάρχει ομοιότητα σε αυτό το χαρακτηριστικό και είναι αντιεξουσιαστής, τον καθιστούμε ύποπτο». Όπως τα άδεια μπουκάλια μπύρας, όταν βρίσκονται στην κατοχή αντεξουσιαστών, όπως στην περίπτωση της Villa Amalias, είναι υλικά κατασκευής μολότοφ. Προσπαθώντας να κλείσουν όπως-όπως μια σοβαρή υπόθεση, θέλοντας να δείξουν αποτελεσματικότητα στον τομέα της ασφάλειας στοχοποιούν πια οποιονδήποτε συμμετέχει σε διαδηλώσεις και αντιστέκεται στο κράτος έκτακτης ανάγκης…
Παρόλο που είμαι πεπεισμένος ότι σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο δεν θα δυσκολευόμουν να αποδείξω την αθωότητά μου, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ήσυχος, γιατί το κράτος έχει δείξει ότι δεν σέβεται τους νόμους που υποτίθεται ότι προασπίζει προκειμένου να ικανοποιήσει το συντηρητικό της κοινό. Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργίας πείνας από τις 4/6, ζητώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Για όποιον δεν γνωρίζει, ο Κώστας Σακκάς είναι στη φυλακή 3 χρόνια χωρίς να έχει δικαστεί. Το όριο της προφυλάκισης στην Ελλάδα είναι οι 18 μήνες. Για τους αναρχικούς, όμως, φαίνεται ότι ισχύει ένα άτυπο Γκουαντανάμο. Οι νόμοι και οι «τύποι» δεν είναι εμπόδια για τη νεοφασιστική συμμορία που μας κυβερνά. Τρανό παράδειγμα η Villa Amalias που εκκενώθηκε με αστείες κατηγορίες ή και η αδιαφορία της κυβέρνησης για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ανήκω στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους.
Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 ενάντια στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου, με τη συμμετοχή του κόσμου να αγγίζει τις 200.000 και με αγωνιστικό πνεύμα να πολιορκεί τη Βουλή επί ώρες, προσπαθώντας να εισβάλει και να ακυρώσει την ψήφιση του Μνημονίου.
Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται τώρα, η τελευταία μάχη θα δοθεί τώρα, λόγω της παραπομπής μου σε δίκη… Και από αυτή την τελική μάχη νικητές θα είναι οι αντιστεκόμενοι, οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές, όλοι εμείς, οι οποίοι σπιλώθηκαν και ένιωσαν τη σκευωρία, τη σαπίλα κράτους και ΜΜΕ να τους κυκλώνει, αφού στοχοποιώντας εμένα και τους άλλους δυο συντρόφους ως "ύποπτους" μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, φωτογράφιζαν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο ως υπεύθυνο για το τραγικό αποτέλεσμα που είχε ο εμπρησμός της Μαρφίν…
– ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ!
– ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!
Θ.Σ.
Ιούνης 2013
Οι ξαναζεσταμμένες αστυνομικές σκευωρίες θα καταρρεύσουν
Την Παρασκευή 1/2 ο Θ.Σ. καλείται να απολογηθεί για τα γεγονότα της 5ης Μάη του 2010. Τρία χρόνια μετά την απαγωγή του ίδιου και δυο ακόμα συντρόφων, ως υπόπτων, τα κανάλια και οι κρατικοί μηχανισμοί «ξαναζεσταίνουν» μια δικογραφία, που ακόμη και με τους δικούς τους – αστικούς – όρους είναι μια κακοστημένη φάρσα.
Η καταστολή όσων αγωνίζονται, πέρα από διαχρονική επιδίωξη, πραγματώνεται στην παρούσα χρονική συγκυρία ως κεντρική πολιτική επιλογή της τρικομματικής κυβέρνησης. Διαλέγουν λοιπόν να χτυπήσουν όσους και όσες βλέποντας τις ζωές τους να λεηλατούνται από κάθε είδους αφεντικά και να υποβιβάζονται για χάρη μιας κάποιας εθνικής σωτηρίας, αποφασίζουν να αντιδράσουν δυναμικά. Γιατί όσο αδυνατούν να συγκροτήσουν την κοινωνική συναίνεση που καταρρέει, η επιβολή με στρατιωτικούς πλέον όρους, είναι το μόνο που τους απομένει.
Έτσι πέρα από τους συλλογικούς τόπους αγώνα που βάλλονται , με εκκενώσεις καταλήψεων, με επιτάξεις απεργών ή με το χτύπημα των κατοίκων ενάντια στα μεταλλεία στην Χαλκιδική, έρχεται η σειρά και μεμονωμένων συντρόφων να βιώσουν το κόστος, στα σώματα και τις ζωές τους. Απέναντι στις κρατικές κατασκευές και επιδιώξεις, οι σύντροφοι δεν θα είναι ποτέ μόνοι.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΟΙ ΣΚΕΥΩΡΙΕΣ ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ κτίριο 9
Παρασκευή 1/2/2013 στις 09:00
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε "Υπόθεση 5ης Μάη"
Ενάντια στη στοχοποίηση των τριών συντρόφων για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010
Είναι πάρα πολλές οι φορές, όπου η κρατική «αλήθεια» και η μηντικακή αφήγηση επιχειρούν να αποικιοποιήσουν τα μυαλά των ανθρώπων, δημιουργώντας ένα πέπλο σύγχυσης και ένα στρεβλό είδωλο κατανόησης της πραγματικότητας. Είναι εκείνες οι στιγμές, που τείνουν να γίνουν μονιμότητα και να μετατρέψουν ακόμα και ένα κακόγουστο αστείο σε ένα θλιβερό εφιάλτη.
Βέβαια, αυτό είναι η ίδια παλιά ιστορία. Η αλήθεια είναι συνήθως η ίδια παλιά ιστορία
Μ. Θάτσερ
Στις 29 Απρίλη 2011 απαγάγονται από τα σπίτια τους οι αναρχικοί Ν.Λ., Γ.Π. και Θ.Σ. και μεταφέρονται στη Γ.Α.Δ.Α. ενώ ταυτόχρονα ρουφιάνοι των ΜΜΕ «ανακοινώνουν» συλλήψεις για τον εμπρησμό στη Μαρφίν και τον Ιανό, στη διάρκεια της μαχητικής απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μάη. Η επιχείρηση αυτή οργανώνεται με βάση ένα κατασκευασμένο από την ασφάλεια, δήθεν ανώνυμου αποστολέα γράμμα, το οποίο «πληροφορεί» την αστυνομία για τους 3 συντρόφους, τις διευθύνσεις τους και τον αριθμό των κινητών τους τηλεφώνων. Η προφανής και κραυγαλέα έλλειψη οποιουδήποτε στοιχείου εναντίον των συντρόφων αναγκάζει τους μπάτσους να τους αφήσουν ελεύθερους κάποιες ώρες αργότερα και να τους καλέσουν μετά από μια εβδομάδα για να δώσουν ανωμοτί καταθέσεις. Ύστερα από ένα χρόνο περιφοράς της δικογραφίας στην ασφάλεια και στα εισαγγελικά γραφεία, γνωστοποιείται η πρόθεση της ανακρίτριας να τους αποδώσει κακουργηματικές κατηγορίες για ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, παρά το ανυπόστατο και γελοίο υπόβαθρο αυτής της στοχοποίησης. Κατηγορίες τις οποίες οι τρείς σύντροφοι αρνούνται μέσα από δημόσιες τοποθετήσεις τους, τονίζοντας ότι δεν έχουν καμία σχέση με τις συγκεκριμένες ενέργειες.
Συνέχεια ανάγνωσης Ενάντια στη στοχοποίηση των τριών συντρόφων για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010
Παρέμβαση αλληλεγγύης στους 3 συντρόφους που στοχοποιούνται για τα γεγονότα της 5.5.10
Χτές, στις 20 Απρίλη, πραγματοποίηθηκε στην Πλατεία Βικτωρίας από μερικές δεκάδες σύντροφους και συντρόφισσες μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης στους 3 συντρόφους που στοχοποιούνται για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010.
Από τις 4 το μεσημέρι και για δύο ώρες, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα στεκιών, καταλήψεων και συλλογικότητων καθώς και τα κείμενα των 3 συντρόφων που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτής της ελεείνης και εξόφθαλμης κρατικής μεθόδευσης.
[Αναδημοσίευση από athens.indymedia]
Καμία δίωξη στους 3 συντρόφους που στοχοποιούνται για τα γεγονότα της 5/5/10
Καλό το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκους…
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Δολοφόνοι είναι αυτοί που καταστρέφουν τη ζωή μας: η κυβέρνηση των τραπεζιτών, οι δανειστές (ΕΕ., Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ.), οι δυνάμεις καταστολής
Ως Λαïκή Συνέλευση καταγγέλλουμε την προσπάθεια του Κράτους, της Αστυνομίας, των Δικαστικών Αρχών και των Μ.Μ.Ε., να προσαγάγουν σε δίκη το μέλος της Λ.Σ., συναγωνιστή και σύντροφο, Νίκο. Λ., με βαρύτατο κατηγορητήριο για την υπόθεση του Ιανού, μια υπόθεση που σχετίζεται με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Όλα ξεκίνησαν από τη μεγάλη απεργιακή-αντιμνημονιακή κινητοποίηση στις 5 του Μάη 2010. Συνέχεια ανάγνωσης Καλό το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκους…
Για τις κρατικές μεθοδεύσεις και τη στοχοποίηση 3 συντρόφων μας, για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010
ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ 3 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 5ης ΜΑΗ 2010 (pdf)
Παρασκευή 29 Απρίλη 2011, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Κρατούνται εκεί για ώρες, χωριστά ο ένας από τον άλλο, χωρίς καν να τους αναφερθεί ο λόγος προσαγωγής τους. Παράλληλα γίνονται έρευνες στα σπίτια τους και στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός καθώς και τον εμπρησμό της τράπεζας μαρφίν στην οδό σταδίου, την 5η Μάη 2010. Εκκίνηση για την «επιχείρηση» αποτέλεσε ένα βολικό και ανώνυμο γράμμα κάποιου πληροφοριοδότη (λέγε με κρατική ασφάλεια), στο οποίο όχι απλά κατονομάζονται οι τρεις, αλλά εμπεριέχονται τα τηλέφωνα και οι διευθύνσεις τους(!). Το γράμμα αυτό, που αποτέλεσε έναυσμα για την άρση απορρήτου στα τηλέφωνά τους, αλλά και γενικότερα για την εμπλοκή τους με τις υποθέσεις, σήμερα ως δια μαγείας έχει εξαφανιστεί από τα αρχεία της ΓΑΔΑ. Πέρα από αυτό, τα στοιχεία που παρατέθηκαν εναντίον τους στάθηκαν αδύναμα για να τους κρατήσουν περισσότερο, γι αυτό και σχεδόν αμέσως αφέθηκαν ελεύθεροι. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, κι αφού η δικογραφία περιφέρθηκε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρεθούν “καινούριοι” ένοχοι, οι διωκτικές αρχές έχουν το θράσος να τους ξανακαλούν σε μια ακόμη απόπειρα να τους αποδώσουν τις κατηγορίες για ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών.
Για πολλούς λόγους, η 5η Μάη αποτελεί μια μέρα ορόσημο, τόσο για τους καταπιεσμένους και τους αγωνιζόμενους, όσο και για την κυριαρχία.
Μέσα στη βουλή ψηφιζόταν το πρώτο μνημόνιο, θέτοντας τα θεμέλια για τη ριζική καταστροφή του υπάρχοντος κοινωνικού συμβολαίου, την εκθεμελίωση του κόσμου της εργασίας από τις κατακτήσεις των αγώνων ενός αιώνα, την τελική διάλυση του κοινωνικού ιστού και συνόλου όπως τον ξέραμε. Ήταν ακριβώς η στιγμή που ενώθηκε «ο αστικός πολιτικός κόσμος», αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο με τη μεταπολίτευση και τις «ακρότητες» που τη συνοδεύουν έως σήμερα, τόσο σε σχέση με το πεδίο των κοινωνικών αγώνων όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, για ακόμα μια φορά τον βίαιο τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτείται η έννοια της“εθνικής σωτηρίας”. Η “σωτηρία” που φέρνει το μνημόνιο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το “κοινό συμφέρον”, χωρίς την κατασκευή ενός απέραντου “εμείς” που αγκαλιάζει όλη την κοινωνία, χωρίς την εμφάνιση δηλαδή του ειδώλου που παρουσιάζει το συμφέρον των αφεντικών/κυριαρχίας ως συμφέρον όλης της κοινωνίας υπό την εθνικοπατριωτική ρητορική να το συνοδεύει και να το επιτάσσει.
Και όμως, το καλειδοσκόπιο των κοινωνικοταξικών διαφορών στάθηκε πιο δυνατό από τον κοίλο φακό του “κοινού συμφέροντος”. Έξω από τη βουλή, μία μεγαλειώδης διαδήλωση ήρθε για να αντιπαρατεθεί με το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας και υποδούλωσης. Ο χείμαρρος αυτός των 150- 200 χιλιάδων διαδηλωτών κατέβηκε για να εκβάλλει την οργή του στο κοινοβούλιο. Η προσπάθεια προσέγγισης εξελισσόταν για περισσότερες από 4 ώρες, ξανά και ξανά, παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, τις κρότου-λάμψης, τις δολοφονικές επιθέσεις των μηχανοκίνητων ομάδων ΔΕΛΤΑ. Η κοινωνική αποδοχή του πολιτικού συστήματος και των θεσμών του βρέθηκε στο ναδίρ. Τίποτα δε φαινόταν να μπορεί να ανακόψει αυτόν τον ανθρώπινο χείμαρρο, να τραυματίσει την αποφασιστικότητά του, παρά μόνο το αδιανόητο γεγονός του θανάτου τριών εργαζομένων από εμπρησμό στη μαρφίν.
Αυτή η απώλεια έγινε μούδιασμα που πήρε χρόνο να ξεπεραστεί και έβαλε ξανά στο τραπέζι το ζήτημα των μέσων και της αντιβίας, ιδιαίτερα σε μέρες εξεγερτικές. Για εμάς, η βία δεν είναι ούτε αγαθή ούτε κακή, είναι μεταβλητή του κοινωνικού ανταγωνισμού και ως τέτοια κάθε φορά που εκδηλώνεται θα πρέπει να εμπεριέχει τις έννοιες της επιλογής, της ευθύνης της πράξης και του εν-δυνάμει αποτελέσματός της. Για τη χρήση των μέσων, η συζήτηση δεν μπορεί να εξαντλείται στις μολότωφ και τις πέτρες ως μέσα καθαυτά. Τα μέσα οφείλουμε να τα ορίζουμε πάντα σε διαλεκτική σχέση με το σκοπό, ανεξάρτητα από τη μέγιστη αποτελεσματικότητα τους ή μη. Και είναι ζητούμενο όλων όσων συμμετέχουν στους αγώνες, και μόνο αυτών• και η συζήτηση αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται και να διευρύνεται συνεχώς.
Από την άλλη, η εξουσία (που αδιαφορεί έτσι κι αλλιώς για το θάνατό τους) εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί τους νεκρούς της Μαρφίν αποκλειστικά ως προστατευτικό ανάχωμα για την ίδια.
Η επαναφορά αυτής της κατασκευασμένης δίωξης στοχεύει στην απονοηματοδότηση της συγκρουσιακότητας και της κοινωνικής αντιβίας ως άναρθρης, επικίνδυνης και δολοφονικής και έρχεται σε μια περίοδο που και τα ίδια τα μέσα καταστολής του κρατικού μηχανισμού αυξάνουν σε βιαιότητα και βαρβαρότητα, όντας πια μονόδρομος, αφού κάθε ίχνος κοινωνικής συναίνεσης καταρρέει.
Το κράτος διεκδικεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο της βίας, ως ο μοναδικός μηχανισμός που μπορεί να διαφυλάξει και να συγκροτήσει το κοινωνικό σύνολο στη βάση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, καταστέλλοντας τις φυγόκεντρες τάσεις της κοινωνίας.
Ιδιαίτερα σήμερα που οι αυτοοργανωμένες κοινωνικές αντιστάσεις και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες διευρύνονται συνεχώς στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στις απεργιακές κινητοποιήσεις, που μέρες όπως η 12η Φλεβάρη δίνουν σάρκα και οστά στον φόβο τους για τις επικείμενες εξεγέρσεις, η στοχοποίηση των αγωνιζόμενων, των συγκρουσιακών πρακτικών και κατά προέκταση των ίδιων των αγώνων, γίνεται ζωτικής σημασίας διακύβευμα. Ο λόγος ενάντια στην κοινωνική αντιβία όχι μόνο εξυπηρετεί την εθνική ομοψυχία που επιτακτικά χρειάζονται τα αφεντικά, αλλά προλειαίνει και τη στρατιωτικοαστυνομική εφαρμογή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει διακηρύξει το κράτος εδώ και καιρό, με την αστυνομοκρατία στο κέντρο της πόλης, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, την κατάλυση του ασύλου, τη βίαιη καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και προφυλακίσεις διαδηλωτών, τη στοχοποίηση των λαϊκών συνελεύσεων, τις απαγορεύσεις πορειών.
Μέσα από αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να δούμε τις διώξεις των συντρόφων μας. Ο εμπρησμός της Μαρφίν και του Ιανού, δεν αποτελούν ούτε αιτία, ούτε αφορμή. Αποτελούν την πρόφαση και το «καλύτερο δυνατό σενάριο» ρητορείας από την πλευρά των αρχών.
Οι σύντροφοί μας, από την πρώτη στιγμή έχουν δημοσιοποιήσει τη θέση τους για τα γεγονότα. Η εμμονή στα πρόσωπά τους έχει να κάνει με την αδιάλειπτη και συνεπή συμμετοχή τους μέσα στα χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική τους ταυτότητα ως αναρχικοί. Οι ζωές τους, όπως και η επαπειλούμενη φυλάκισή τους, γίνονται πεδίο κρατικού πειραματισμού, γίνονται πεδίο παραδειγματισμού για όσους αγωνίζονται και δη για το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα στο οποίο ανήκουν. Έτσι αρθρώνεται μια μεθοδευμένη απόπειρα να εγκληματοποιηθεί ,να περιθωριοποιηθεί και να αποκοπεί από τα κοινωνικά του ριζώματα, ένα κίνημα το οποίο έχει επιλέξει συνειδητά να προτάσσει και να δρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης -και που τα τελευταία χρόνια συνδιαλλέγεται και αλληλεπιδρά με ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που σύντροφοι/ισσες αντιμετωπίζουν κατασκευασμένα και διογκωμένα κατηγορητήρια, αυτή η δίωξη όμως διεκδικεί πρωτιά σε χυδαιότητα. Το κράτος έχει κάνει σαφές πως η εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, είτε ιδεολογική είτε φυσική, βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του και δεν πρόκειται να αρκεστεί στους αναρχικούς, όπως άλλωστε υποδεικνύουν οι εκατοντάδες προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη δίωξη, όπως και οι 4 προφυλακίσεις της 12ης Φλεβάρη, είναι ένα μήνυμα με αποδέκτες όσους και όσες κατεβαίνουν στο δρόμο, όσες και όσους αγωνίζονται.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τη δυσκολία της συγκυρίας που διανύουμε. Για τη διαρκή επίθεση από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Κι όσο η κρίση θα βαθαίνει, τόσο η εξουσία θα προσπαθεί επίμονα να επιστρέψει προς τη μεριά των καταπιεσμένων το φόβο που τη διακατέχει. Το φόβο για την έλλειψη συναίνεσης στους σχεδιασμούς της, για τη διαρκή ενδυνάμωση και ποιοτική αναβάθμιση των αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων εγχειρημάτων και αγώνων. Μα πάνω από όλα το φόβο ότι «στιγμιότυπα» όπως η εξέγερση του Δεκέμβρη, οι συγκρουσιακές- εξεγερτικές διαδηλώσεις της 5 Μάη 2010, του Ιούνη του 2011 και της 12 Φλεβάρη του 2012 θα αποτελέσουν απλά και μόνο μια πρόγευση της αντίστασης που θα αντιμετωπίσουν.
Όσο λοιπόν το κράτος προσπαθεί να διαχύσει το φόβο και να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, θα βρίσκει απέναντί του την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα.
Γιατί η αλληλεγγύη είναι σχέση που έχει χτιστεί και θα χτίζεται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των αγώνων, του κόσμου που αντιστέκεται.
Κανείς από τους συντρόφους μας δε θα μείνει μόνος, καμία δίωξη δε θα μείνει αναπάντητη.
Ούτε να το σκέφτεστε….
ΥΠΟΥΡΓΟΙ – ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ !
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ !
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Kείμενο του συντρόφου Γ.Π.
Σκευωρία ?! Μία λέξη δεν αρκεί…
Η Ασφάλεια κατασκευάζει ένα γράμμα που στη συνέχεια ταχυδρομεί στον εαυτό της· σ’ αυτό ο “ανώνυμος πληροφοριοδότης” όχι μόνο κατονομάζει έμενα και άλλους δύο συντρόφους, αλλά δίνει επιπλέον τους αριθμούς των κινητών μας και τις διευθύνσεις μας! Με βάση αυτό το γράμμα ασκούνται διώξεις, και προσαγόμαστε στις 29 Απριλίου 2011 .
Όμως το θέατρο είναι πολύ άσχημα στημένο. Παρά τις εισβολές στα σπίτια μας, και την διαπόμπευση, οι ίδιες οι φωτογραφίες και οι αντιφάσεις της δικογραφίας, λειτουργούν εξευτελιστικά για τους διωκτικούς μηχανισμούς. Στην απελπισία τους από την ένδεια των κατασκευασμένων στοιχείων, οι ανακριτικές αρχές παγώνουν για ένα χρόνο την υπόθεση, ενώ τα ΜΜΕ ανακοινώνουν εμφατικά ότι η έρευνα επικεντρώνεται σε διαφορετικά πρόσωπα, εκει που για 48 ώρες θριαμβολογούσαν στην πλάτη μας. Συνέχεια ανάγνωσης Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Kείμενο του συντρόφου Γ.Π.
Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Θ.Σ.
Στις 29/04/2011και ενώ έβγαινα από το σπίτι μου το πρωί, ένας άντρας με πλησίασε τρέχοντας και ύστερα άλλος ένας που φορούσε την κουκούλα από την μπλούζα του μαζί με μια γυναίκα με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά της και βάζοντάς με στο πεζοδρόμιο του δρόμου όρθιο με την πλάτη προς το πρόσωπό τους, προσπάθησαν να με καθησυχάσουν λέγοντας μου ότι δε θα μου κάνουν τίποτα, ότι είναι από την ασφάλεια (δείχνοντας μόνο ένας την αστυνομική του ταυτότητα) και να τους ακολουθήσω με το αυτοκίνητο που ήρθε μετά από 5 λεπτά, στον 6ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. για κάποια υπόθεση που θα κρατήσει λίγο χρόνο. Πήραν το κινητό μου τηλέφωνο από νωρίς και ενεργοποιημένο, προσωπικά μου έγγραφα, και την τσάντα πλάτης που είχα μαζί μου. Συνέχεια ανάγνωσης Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Θ.Σ.
Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Ν.Λ.
Τις μέρες αυτές -διόλου τυχαία ενόψει της συμπλήρωσης 2 χρόνων από τον τραγικό θάνατο των 3 εργαζομένων στη Μαρφίν- ανακινείται πάλι από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές η αστήρικτη και άδικη δίωξή μου-καθώς και άλλων δυο αναρχικών συντρόφων- σχετικά με τα γεγονότα της πορείας της 5ης Μάη.
Την Παρασκευή 29/4/11, μετά από οργανωμένη επιχείρηση της ασφάλειας, οδηγήθηκα στη ΓΑΔΑ, χωρίς να μου γνωστοποιήσουν το λόγο της προσαγωγής μου. Μετά από δυο ώρες πραγματοποιήθηκε έρευνα στο σπίτι μου παρουσία εισαγγελέα, ενώ η περιοχή είχε κατακλυστεί από δεκάδες αστυνομικούς και δημοσιογράφους. Το συναίσθημα της οργής διαδέχτηκε αυτό της έκπληξης μόλις πληροφορήθηκα ότι η προσαγωγή μου αφορούσε τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Η κορύφωση της πολύχρονης στοχοποίησής μου από την αστυνομία και τα «παπαγαλάκια» της είχε μόλις φτάσει. Από την επόμενη κιόλας μέρα δημοσιεύματα στο Βήμα και Τα Νέα, από τους ασφαλιτοδημοσιογράφους Λαμπρόπουλο και Νεσφυγέ – Βραδέλη αντίστοιχα, με φωτογράφιζαν ως τον αρχηγό της ομάδας που επιτέθηκε στο βιβλιοπωλείο Ιανός.
Συνέχεια ανάγνωσης Για τη στοχοποίηση 3 συντρόφων για την 5η Μάη: Κείμενο του συντρόφου Ν.Λ.
Κείμενο Στεκιού Πολυτεχνείου σχετικά με την στοχοποίηση 3 συντρόφων για υπόθεση 5ης Μάη
Ενημερωση / συζήτηση για διώξεις 5ης Μαη
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ/ ΣΥΖΗΤΗΣΗ για τις κρατικές μεθοδεύσεις και την στοχοποίηση 3 συντρόφων μας, για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010 και δρομολόγηση κινήσεων αλληλεγγύης
Τρίτη 27/3 18:00
Πολυτεχνείο (κτ. Γκίνη)
Για την κατασταλτική επιχείρηση της 29ης Απρίλη
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ 29ης ΑΠΡΙΛΗ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΡΕΚΛΑΜΑ «ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΥΠΟΠΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ MARFIN & ΤΟΝ ΙΑΝΟ»
Παρασκευή 29 Απρίλη, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στην ΓΑΔΑ για ώρες, χώρια ο ένας από τον άλλο, χωρίς να τους αναφέρουν καν το λόγο προσαγωγής τους. Στα σπίτια τους γίνονται έρευνες και στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός και τον εμπρησμό του υποκαταστήματος της τράπεζας Μαρφίν στην οδό Σταδίου, που επέφερε τον τραγικό θάνατο 3 τραπεζοϋπαλλήλων από αναθυμιάσεις ένα χρόνο πριν, κατά τη διάρκεια της μεγαλειώδους απεργιακής διαδήλωσης της 5ης Μάη 2010.
Οι 3 σύντροφοι που προσάγονται, πέρα από τη συμμετοχή τους στο αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα, δε διατηρούν ούτε πολιτικές ούτε διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ τους και γνωρίζονται μόνο εξ όψεως από εκδηλώσεις, συνελεύσεις και πορείες, ενώ αγνοούν το τέταρτο πρόσωπο. Κατά τη διάρκεια της κράτησής τους, στον Ν.Λ. δε λένε κουβέντα, για τον Γ.Π. προσάγουν έναν φίλο του τον οποίο πιέζουν να τον υποδείξει ως συμμέτοχο στις συγκεκριμένες επιθέσεις, ενώ τον Θ.Σ. τον τοποθετούν πίσω από ένα τζάμι, του ζητάνε να φορέσει ένα καπέλο-τζόκεϊ και δεκάδες ασφαλίτες και αυτόπτες μάρτυρες παρελαύνουν μήπως τον αναγνωρίσουν. Παράλληλα, αρχίζουν να διαρρέουν σενάρια στον ηλεκτρονικό και έντυπο τύπο (από γνωστούς ασφαλιτοδημοσιογράφους με πρωτεργάτη όπως πάντα τον Λαμπρόπουλο του Βήματος), περί αστυνομικών παρακολουθήσεων στο παρελθόν του Γ.Π. για ενδεχόμενη συμμετοχή του στη «Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς», όπως και για υπόνοιες των αστυνομικών αρχών σχετικά με συμμετοχή του Ν.Λ. σε «τρομοκρατικές» ομάδες και ενέργειες όπως και στο περιβόητο (κατασκευασμένο από την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική) «επαναστατικό ταμείο».
Έρευνες σε σπίτια, πιεστικές προσπάθειες απόσπασης «καταθέσεων», παράθεση φωτογραφιών, διαδικασίες (?!) «αναγνώρισης»… Όπως ήταν αναμενόμενο, αποτέλεσμα μηδέν, παρά την επικοινωνιακή διαχείριση, τον ηθικό στιγματισμό και τον πόλεμο λάσπης από τα «παπαγαλάκια» της ασφάλειας, από τους προπαγανδιστές του καθεστώτος. Μετά από 8 ώρες κράτησης χωρίς την παραμικρή ενημέρωση είτε στους ίδιους είτε στους δικηγόρους και τους οικείους τους, οι προσαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι και τους δίνεται ένα χαρτί για «κατάθεση εξηγήσεων» σχετικά με σωρεία άρθρων του ποινικού κώδικα που παραπέμπουν στις επιθέσεις στον Ιανό και στην Μαρφίν, στους δύο για τις 5 Μάη και στους άλλους δύο για τις 6 Μάη. Ένα χαρτί για «ανωμοτί κατάθεση» (μαρτυρική κατάθεση χωρίς όρκο, προκαταρκτικό στάδιο της ενδεχόμενης απόδοσης κατηγοριών) που σε κάθε άλλη περίπτωση σου επιδίδεται ή θυροκολλείται στην κατοικία σου. Δεν υπάρχει, δηλαδή, δίωξη ούτε σύλληψη, παρά μόνο μια «φιλική» προσαγωγή σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση, με την απειλή να τους αποδοθούν από το πουθενά κατηγορίες για ανθρωποκτονίες, χρήση εκρηκτικών κλπ, που επισείουν ποινές τρις ισόβια. Μετά τις σχετικές προθεσμίες που ζήτησαν για την «κατάθεση εξηγήσεων», τις μέρες αυτές οι προσαχθέντες καταθέτουν υπομνήματα, με τα οποία αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση ή συμμετοχή τους στα όσα τους αποδίδονται. Τα κείμενα των ίδιων των προσαχθέντων σχετικά με την αστυνομική απαγωγή τους, τις έρευνες στα σπίτια τους, την κράτησή τους στη ΓΑΔΑ και τα συμβάντα στα οποία επιχειρούν να τους εμπλέξουν είναι ιδιαίτερα κατατοπιστικά.
Ένα χρόνο μετά την έναρξη επιβολής των μνημονίων κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας, η κατασταλτική και επικοινωνιακή επιχείρηση που ξεκίνησε στις 29 Απρίλη και συνεχίζεται ακόμα, έχει την ιδιαίτερη σημασία της για το καθεστώς, τόσο μέσα στην τρέχουσα κοινωνική-οικονομική-πολιτική συγκυρία όσο και ευρύτερα.
Η κοινωνική οργή επεκτείνεται αν και σε μεγάλο βαθμό παραμένει ακόμα υπόκωφη. Τα περιθώρια συναινέσεων έχουν στενέψει. Η κυβερνητική αξιοπιστία έχει κατακρημνιστεί μαζί με τη συνολική και βαθιά κρίση νομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος και των κομματικών του παραφυάδων στα μάτια του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας. Ο Μάιος είναι μήνας που αναμένονται νέα επώδυνα αντικοινωνικά μέτρα μαζί με την έναρξη του «προγράμματος» εκποίησης δημόσιας περιουσίας και κρατικά ελεγχόμενων επιχειρήσεων (ΔΕΚΟ) προς το ιδιωτικό κεφάλαιο. Και η γενική απεργία της 11ης Μάη έρχεται ως σταυροδρόμι των πολυποίκιλων κοινωνικών αντιστάσεων της περιόδου, μετά από σχεδόν 3 μήνες σκόπιμης άρνησης των εργατοπατέρων να κηρύξουν απεργιακές κινητοποιήσεις.
Μέσα σε ένα τέτοιο κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον η κατασταλτική και επικοινωνιακή επιχείρηση της 29ης Απρίλη εξυπηρετεί τους σκοπούς του αποπροσανατολισμού (κοινωνικού και αγωνιστικού), του μουδιάσματος και της αδρανοποίησης των κοινωνικών αντιδράσεων, της δέσμευσης αντικαθεστωτικών δυνάμεων για την πραγματοποίηση κινήσεων αλληλεγγύης με την παράλληλη επιδίωξη πρόκλησης βαθύτερου κατακερματισμού στο εσωτερικό τους.
Η κατασταλτική και επικοινωνιακή επιχείρηση της 29ης Απρίλη, όμως, εξυπηρετεί και κάτι ευρύτερο. Τοποθετημένη έναν χρόνο ακριβώς από το τραγικό συμβάν στη Μαρφίν αποτέλεσε το έναυσμα για τις καθεστωτικές δυνάμεις να συμβάλλουν η καθεμία με τον τρόπο της σε μια προσπάθεια μετατροπής της 5ης Μάη σε επέτειο του καθεστώτος, σε ένα αντίβαρο για την 6η Δεκέμβρη 2008, τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, την κοινωνική-ταξική εξέγερση που ξέσπασε σε όλο τον ελλαδικό χώρο, τις παρακαταθήκες που άφησε και τις προεκτάσεις της μέχρι σήμερα.
Το κράτος οργάνωσε την κατασταλτική μεθόδευση επιλέγοντας έντεχνα τη χρονική στιγμή ξεδίπλωσής της (για τους κατασταλτικούς μηχανισμούς δεν έχει ιδιαίτερη σημασία ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο για τους δράστες της επίθεσης ήδη από το περσινό καλοκαίρι, οπότε ολοκληρώθηκαν οι μαρτυρικές καταθέσεις και η έρευνα του οπτικοακουστικού υλικού που πάρθηκε από 90 κρατικές και ιδιωτικές κάμερες, αφού η επιδίωξη είναι διαφορετική). Τα ΜΜΕ επιτέλεσαν τον χειραγωγικό και προπαγανδιστικό τους ρόλο, αναμασώντας τα σενάρια της ασφάλειας, σπέρνοντας σύγχυση και διαδίδοντας ψεύδη. Αριστερά και δεξιά (απο)κόμματα κατέθεσαν λουλούδια και στεφάνια έξω από τη Μαρφίν τη φετινή 5η Μάη. Νεοναζί κάλεσαν συγκέντρωση έξω από την καμένη τράπεζα το απόγευμα της ίδιας μέρας. Και κάτι «αριστερο-αντιεξουσιαστές» (?!) «άνθρωποι του πνεύματος» κάλεσαν συζήτηση το μεσημέρι της ίδιας μέρας στο βιβλιοπωλείο Ιανός με θέμα «η πολιτική βία είναι πάντα φασιστική» (από τον τίτλο ομώνυμου βιβλίου που κυκλοφόρησαν πριν λίγους μήνες). Καθόλου τυχαία, λοιπόν, όλος ο καθεστωτικός εσμός στοιχήθηκε γύρω από την προσπάθεια απαξίωσης της κοινωνικής συγκρουσιακότητας και στιγματισμού του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Όπως, όμως έχει αναφερθεί ξανά, ο θάνατος της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου, της Παρασκευής Ζούλια και του Επαμεινώνδα Τσακάλη, είναι κομμάτι του δικού μας πόνου, του πόνου του κινήματος αντίστασης, του κόσμου του αγώνα και όχι των κροκοδείλιων δακρύων της κάθε εξουσίας. Ο θάνατος από αναθυμιάσεις των τριών τραπεζοϋπαλλήλων αποτελεί ένα μοναδικό και αδιανόητο συμβάν στο χρονικό των μεταπολιτευτικών αγώνων και λειτούργησε ως τροχοπέδη της πρωτόγνωρης κοινωνικής ορμής που εκδηλωνόταν εκείνη την ημέρα με τις διαδοχικές απόπειρες εισβολής στο κοινοβούλιο. Υπήρξε η ταφόπλακα ενός κοινωνικού ξεσπάσματος σε εξέλιξη με άγνωστες προεκτάσεις.
Από την άλλη, είναι σαφές ότι οι νεκροί της Μαρφίν χρησιμοποιούνται από την εξουσία (που αδιαφορεί έτσι κι αλλιώς για το θάνατό τους) ως προστατευτικό ανάχωμα για την ίδια. Όμως, οι κατασταλτικές και προπαγανδιστικές επιχειρήσεις σκοπιμότητας δεν είναι σε θέση να ανακόψουν τις κοινωνικές διεργασίες αντίστασης και οργής. Ο αγώνας για μια αυτοοργανωμένη κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης συνεχίζεται. Κράτος, ΜΜΕ, αφεντικά, αν ψάχνετε για ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς δολοφονιών, κοιταχτείτε στον καθρέφτη.
ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
απεργίες, συγκρούσεις, καταλήψεις, διαδηλώσεις
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
Κάτω τα χέρια από τον Θ.Σ.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΚΤΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ
Ένα χρόνο μετά την μεγαλύτερη απεργιακή κινητοποίηση των τελευταίων ετών και ενώ η ελληνική κοινωνία βρίσκεται εξολοκλήρου στα χέρια των παγκόσμιων αφεντικών και στα όρια της εξαθλίωσης, το κράτος επιχειρεί να θέσει εκ νέου σε εφαρμογή ένα οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης των πολιτικών του αντιπάλων. Με αφορμή τα γεγονότα της 5ης Μάη του 2010 και κάτω από το συγκινησιακό βάρος της συμπλήρωσης ενός χρόνου των όσων τραγικών συνέβησαν τότε, επιτίθεται με ένα σχέδιο τόσο κατασταλτικό όσο και επικοινωνιακό, στο κοινωνικό αυτό κομμάτι που συνεχίζει να αντιστέκεται και να αγωνίζεται.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στις 29/4/2011 προσάγονται στη ΓΑΔΑ 4 σύντροφοι μεταξύ αυτών, ο σύντροφος και φίλος Θ. Σ. ως ύποπτοι για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην πορεία της 5/5/2010. Μετά την παρατεταμένη ομηρία τους στη ΓΑΔΑ, η οποία συνοδεύτηκε από έρευνα σε σπίτια, αφέθηκαν ελεύθεροι. Στους 3 από τους 4 προσαχθέντες δόθηκε κλήτευση για την διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης στις 5 και 6 /5/2011.
Για εμάς, οι λόγοι που οι διωκτικοί μηχανισμοί έβγαλαν από το συρτάρι την συγκεκριμένη υπόθεση στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή, είναι λίγο-πολύ ξεκάθαροι. Στις πλάτες των 4 συντρόφων και χρησιμοποιώντας τους νεκρούς της Marfin ως προϊόντα μιας χρήσης, ο κρατικός μηχανισμός, με σύμμαχο τα ΜΜΕ, επιχειρεί να στήσει ένα σαφάρι «κατασκευής υπόπτων» και στοχοποίησης συντρόφων με μόνο κριτήριο την συμμετοχή και δραστηριοποίησή τους στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο. Σκοπός τους βέβαια δεν είναι μόνο η αποδιοργάνωση και η ψυχολογική αποσταθεροποίηση των προσαχθέντων αλλά και ολόκληρου του αναρχικού χώρου, καθώς και η επικοινωνιακή προβολή «παραγωγής έργου» στην κοινωνία. Από την άλλη, είναι πάγια τακτική του κράτους η δημιουργία ενός κλίματος τρομοκρατίας, πόλωσης και σύγχυσης ιδιαίτερα ενόψει των απεργιών της 1ης και ιδιαίτερα της 11ης Μάη, οι οποίες συμπίπτουν με την εξαγγελία νέων σκληρών αντικοινωνικών μέτρων.
Για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι δεν αναγνωρίζουμε την ιδιότητα του συντρόφου, σε κανέναν από όσους συμμετείχαν στα γεγονότα της Marfin και του Ιανού.
Για εμάς που πιστεύουμε ότι το χάσμα που μας χωρίζει από το κράτος και την εξουσία δεν είναι μόνο πολιτικό αλλά και ηθικό είναι προτεραιότητά μας να τονίσουμε ότι κάθε ενέργεια που έχει σαν στόχο την ίδια την κοινωνία δεν έχει μα ούτε θα μπορούσε να έχει σχέση με την αναρχία και τα ιδανικά της.
Συλλογικότητες και κοινωνικοί χώροι είχαν ξεκάθαρη θέση από την πρώτη στιγμή. Με πλήθος δημόσιες ανακοινώσεις, εξέφρασαν τον αποτροπιασμό αλλά και την εναντίωσή τους σε σχέση όχι μόνο με τα συγκεκριμένα γεγονότα αλλά και με τις αντιλήψεις που τα παράγουν ή τα νομιμοποιούν.
Ο σύντροφος μας δεν έχει και ούτε θα μπορούσε να έχει καμία σχέση με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010, γιατί οί ιδέες του και οι πρακτικές του ήταν πάντα εχθρικές απέναντι σε λογικές φετιχισμού της βίας και παράπλευρων απωλειών.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ Θ.Σ.
Σύντροφοι, συντρόφισσες, φίλοι/ες του Θ.Σ.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους προσαχθέντες για τα γεγονότα στις 5/5/10
Την Πέμπτη 05/05/2011 καλείται συγκέντρωση στο κτήριο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής (ΓΑΔΑ) στις 10:30 για τον προσαχθέντα Θ.Σ. και στις 12:30 για τον προσαχθέντα Γ.Π.
Την Παρασκευή 06/05/2011 καλείται ξανά συγκέντρωση στις 10:30 για τον προσαχθέντα Ν.Λ.
Συνέλευση Γκίνη 03/05/2011
Κείμενο του Ν.Λ. προσαχθέντα στις 29/4/2011
Την Παρασκευή 29/4/2011, μετά από οργανωμένη επιχείρηση της αστυνομίας προσάγομαι στη ΓΑΔΑ. Χωρίς να μου γνωστοποιήσουν το λόγο της προσαγωγής μου, μετά από δύο ώρες πραγματοποιούν έρευνα στο σπίτι μου, ενώ η περιοχή έχει κατακλυστεί από δεκάδες αστυνομικούς και δημοσιογράφους. Ώρες αργότερα έμαθα ότι η προσαγωγή μου αφορά την υπόθεση της Marfin. Το συναίσθημα της οργής διαδέχθηκε αυτό της έκπληξης, καθώς δεν περίμενα ποτέ ότι μπορούν να φτάσουν στο ύστατο επίπεδο χαμέρπειας και γελοιότητας.
Φυσικά και πήρα μέρος στη μεγαλειώδη διαδήλωση της 5ης Μάη.
Φυσικά και ένωσα τη φωνή μου και τις δυνάμεις μου με εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές που πορεύτηκαν με οργή προς τη βουλή.
Οι αστυνομικοπολιτικοί εγκέφαλοι που μετά από έρευνες ενός έτους επιλέγουν συνειδητά να με εμπλέξουν σε αυτήν την υπόθεση -επιδιώκοντας τη σπίλωση και τη διαπόμπευσή μου- γνωρίζουν πολύ καλά (έχοντας εξετάσει 90 κάμερες και 70 αυτόπτες μάρτυρες) ότι δεν πήρα μέρος σε καμία επίθεση είτε στη Marfin είτε στον Ιανό. Η συνεπής και δυναμική παρουσία μου, όλα αυτά τα χρόνια, στους κοινωνικούς αγώνες φαίνεται ότι ενοχλεί, γι’ αυτό και χρόνια τώρα είμαι στο στόχαστρο της ασφάλειας.
Άλλωστε, ήδη από τις 5/5/2005, με κείμενό μου στην Ελευθεροτυπία είχα καταγγείλει την στενή μου παρακολούθηση από την ασφάλεια και την απόπειρά τους να με ρίξουν εν κινήσει από τη μηχανή. Έκτοτε έχω βρεθεί στο ίδιο έργο θεατής, άλλοτε με το να βρίσκομαι υπό διαρκή παρακολούθηση, άλλοτε με το να «φωτογραφίζομαι» από τους πληρωμένους κονδυλοφόρους της ασφάλειας για ό,τι τους κατέβει στο κεφάλι και άλλοτε με προσαγωγές -όπως στις 25/11/2010 πριν την έναρξη της μεγάλης αντικατασταλτικής διαδήλωσης.
Απαιτώ να σταματήσει έδω αυτή η αηδία, που διόλου τυχαία εξυφαίνεται ένα χρόνο ακριβώς από τα γεγονότα της 5ης Μάη, ενόψει της ανακοίνωσης νέων αντικοινωνικών μέτρων, αλλά και των κινητοποιήσεων που αναμένονται απέναντι σ’ αυτά.
Δεν έχω καμία σχέση με ό,τι πάει να μου προσάψει η κρατική ασφάλεια είτε αυτό είναι ο εμπρησμός της Marfin είτε το συμβάν στον Ιανό. Δε θα μπορούσα σε καμία περίπτωση να έχω οποιαδήποτε σχέση με ενέργειες που προκάλεσαν το θάνατο τριών ανθρώπων και πήγαν πίσω τον πολιτικό μου χώρο, αλλά κυρίως το ορμητικό κοινωνικό ξέσπασμα ενάντια στην υπογραφή του Μνημονίου.
Η παράλογη, αστήρικτη και εκδικητική προσπάθεια εμπλοκής μου έχει ως μοναδικό στόχο την ηθική μου εξόντωση και την ομηρία μου στο πιο νοσηρό σενάριο αστυνομικής φαντασίας.
Ν.Λ.
Κείμενο του Θ.Σ. προσαχθέντα στις 29/4/2011
Κείμενο του συντρόφου Γ.Π. αναφορικά με την προσαγωγή του για την υπόθεση της 5/5
Κείμενο του συντρόφου Γ.Π. αναφορικά με την προσαγωγή του για την υπόθεση της 5/5
Στις 29 Απρίλη και εξερχόμενος από φιλικό σπίτι, απαγάγομαι με τη “φιλική διαδικασία” της προσαγωγής από 3 ασφαλίτες, οι οποίοι και παρά τις διαμαρτυρίες μου, αρνούνται να επιδείξουν τα ονόματά τους, από τις υπηρεσιακές τους ταυτότητες.
Στις επίμονες ερωτήσεις μου σε σχέση με το λόγο που βρίσκομαι στην “φιλική συντροφιά τους”, η μόνη απάντηση είναι “θα μάθεις”.
Τρεις ώρες μετά, και αφού η “έννομη τάξη” έχει εισβάλλει στο δικό μου, καθώς και σε άλλα δύο φιλικά σπίτια, βρίσκομαι αποκλεισμένος στην ΓΑΔΑ (στην υποδιεύθυνση οικονομικού εγκλήματος ?!), χωρίς να γνωρίζω καν το λόγο για τον οποίο κρατούμαι, χωρίς να έχω ιδέα για το μιντιακό παιχνίδι που έχει στηθεί στην πλάτη μου.
Χωρίς επίσης να γνωρίζω ότι κάπου στο ίδιο κτίριο, ένας σύντροφος και φίλος βρίσκεται υπό σφοδρή ψυχοσωματική πίεση από ένα λεφούσι “καλών ή κακών μπάτσων”, ώστε να του αποσπάσουν κατάθεση σχετικά με το άτομό μου.
Όλα τα παραπάνω, για να μου επιδοθεί μετά από 8 ώρες ειρωνείας και απειλών μια κλήση για παροχή εξηγήσεων, η οποία σε κάθε άλλη περίπτωση απλά θυροκολλείται.
Κι όλα αυτά έρχονται – καθόλου τυχαία – λίγο πριν την Πρωτομαγιά, την κηρυγμένη γενική απεργία της 11ης Μάη και κυρίως λίγες μέρες πριν την συμπλήρωση ενός χρόνου από το τραγικό περιστατικό που στιγμάτισε τη μεγαλειώδη απεργιακή κινητοποίηση της 5ης Μάη.
Μέσα σε περιβάλλον βαθιάς οικονομικής και συστημικής κρίσης, το κράτος εκμεταλλεύεται με τον πιο χυδαίο τρόπο το θάνατο τριών ανθρώπων.
Επιδιώκει με την αγαστή συνεργασία των ΜΜΕ την απαξίωση των κοινωνικών αντιστάσεων και την στοχοποίηση του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Εντελώς τυχαία λοιπόν …
Την Πέμπτη 5 Μάη του 2011, 1 χρόνο μετά, καλούμαι να “δώσω εξηγήσεις” για μια σειρά κακουργημάτων που από τα media έμαθα ότι αφορούν τους θανάτους στην Marfin.
Όμως εγώ δεν περίμενα τον εκβιασμό της εξουσίας για να τοποθετηθώ δημόσια για τα συγκεκριμένα γεγονότα. Η συλλογικότητα στην οποία συμμετέχω, η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, έχει ήδη τοποθετηθεί από τον περσινό Μάη όπως και πολλές άλλες πολιτικές συλλογικότητες.
Επαναλαμβάνω λοιπόν ότι :
Στην ορολογία, την κουλτούρα, τη γλώσσα των αναρχικών δεν υπάρχουν οι λέξεις “ατύχημα”, “παράπλευρη απώλεια”, “κατά λάθος”
Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι η οποιαδήποτε δράση μου ως αναρχικού, δεν θα μπορούσε για κανένα λόγο να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, ούτε από πρόθεση ούτε από αμέλεια. Εξίσου αυτονόητο είναι ότι δεν τρομοκρατούμαι από αυτή την κατασταλτική μεθόδευση και θα συνεχίσω να αγωνίζομαι,
για την παύση κάθε εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
2/5/2011
Γ.Π.
ένας από τους προσαχθέντες κατά την μιντιακή επιχείρηση της 29ης Απριλίου