Σύντροφοι και συντρόφισσες από την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά συμμετείχαμε σήμερα στην συγκέντρωση των επιστρατευμένων ναυτεργατών στο λιμάνι του Πειραιά. Στη διάρκεια της συγκέντρωσης μοιράσαμε κείμενο εκφράζοντας την αλληλεγγύη μας στον αγώνα για αξιοπρεπή διαβίωση, που αντιμετωπίστηκε από κράτος και εφοπλιστές με το χουντικό μέτρο της επίταξης. Το τελευταίο δεν αποτελεί παρά ένα ακόμη κεφάλαιο του δόγματος της "μηδενικής ανοχής" και "σιδηράς πυγμής", που στέλνει ένα και μοναδικό μήνυμα:όποιος αντιστέκεται, όποιος τολμά να σηκώνει το κεφάλι, θα τσακίζεται. Στο πλαίσιο αυτό ενημερώσαμε τους ναυτεργάτες και αλληλέγγυους που βρέθηκαν στη συγκέντρωση για την επίθεση στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και τις καταλήψεις ως τμήμα της κρατικής κατασταλτικής κίνησης προς τους αγωνιζόμενους, προτάσσοντας ως απάντηση τους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες και τη διασύνδεση και αλληλεγγύη των αντιστεκόμενων κομματιών.  

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=0ZWRb4aTU44 [/youtube]

Αντίστοιχη παρέμβαση με μοίρασμα κειμένου είχε πραγματοποιηθεί από συντρόφους/-ισσες της κατάληψης Σκαραμαγκά και στην πρώτη απεργιακή συγκέντρωση των ναυτεργατών στις 31 Ιανουαρίου.

Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης [κατεβάστε σε pdf]

Συνέχεια ανάγνωσης ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΕΛΤΕΣ →

Λόγω της κρατικής καταστολής που υπέστη το σπίτι μας, η Σκαραμαγκά, τα μαθήματα θα γίνονται προσωρινά κάθε Τρίτη στις 8 στο Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ και είναι ανοιχτά σε κάθε ενδιαφερόμενο.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΥΚΛΟ MAΘHMATΩΝ ΑΥΤΟΜΟΡΦΩΣΗΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ, ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ, ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΟΠΟΙΗΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΙΚΟΥ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΑΓΩΝΑ

Τον Φεβρουάριο του 2011, αρχίσαμε στην Κατάληψη της Σκαραμαγκά έναν κύκλο μαθημάτων αυτομόρφωσης με θέμα την ανάδυση, επέκταση και εδραίωση της καπιταλιστικής σχέσης και το διαρκή αγώνα εναντίον της, εστιάζοντας κυρίως στη μελέτη του πρώτου τόμου του Κεφαλαίου του Mαρξ. Η ιδέα αυτή γεννήθηκε από συντρόφους που όλα αυτά τα χρόνια έχουμε συναντηθεί μέσα σε κοινωνικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο. Η κοινή καταγωγή μας είναι μία κοινή κινηματική καταγωγή, και ο τόπος που επιλέξαμε να στεγάσουμε τα μαθήματα ήταν ένας χώρος που γεννήθηκε μέσα από την εξέγερση του Δεκέμβρη με σκοπό να αντιμετωπίσει τις ανάγκες μας έξω από την καπιταλιστική σχέση και ενάντια σε αυτή.

Η ανάγκη για τη δημιουργία του κύκλου αυτομόρφωσης ξεκινάει από την πεποίθηση ότι για να αγωνιστείς ενάντια σε αυτόν τον κόσμο πρέπει πρώτα να τον κατανοήσεις. Και αντίστροφα, ότι η κατανόηση αυτού του κόσμου δεν είναι μία αποκομμένη θεωρητική δραστηριότητα, αλλά είναι εφικτή μόνο μέσω της δραστηριότητας για την αλλαγή του. Έχοντας όλοι μας σε ένα βαθμό εμπλακεί με τη θεωρία στα πλαίσια της κινηματικής δραστηριότητας ή και απλά για την προσωπική μας ευχαρίστηση, θελήσαμε να ξεπεράσουμε την απομόνωση του δωματίου ή της βιβλιοθήκης και να συναντηθούμε σε μία συλλογική διαδικασία μελέτης.

Η σύνδεση θεωρίας-πράξης δεν είναι παρά ένα αίτημα. Μπορεί να μετατραπεί εύκολα σε κενό σύνθημα που συγκαλύπτει είτε την έλλειψη θεωρητικής εμβάθυνσης είτε την έλλειψη πρακτικής δραστηριότητας. Στους ριζοσπαστικούς κύκλους έχει συχνά υποστεί σημαντικές στρεβλώσεις. Η μία εκδοχή είναι η απόδοση στη θεωρία ενός αποκλειστικά εργαλειακού χαρακτήρα, ως το θεωρητικό υπόστρωμα που δικαιολογεί την πράξη, που αναπαράγει δηλαδή έτοιμα θεωρητικά πλαίσια δίχως κριτική στάση απέναντί τους. Συναφής με αυτήν τη στάση είναι ένας διάχυτος αντιδιανοουμενισμός, ο οποίος αντιμετωπίζει με καχυποψία ή περιφρόνηση την ενασχόληση με θεωρητικά ζητήματα και ταυτίζει την θεωρητική δραστηριότητα με τον ακαδημαϊσμό. Στην άλλη άκρη υπάρχει η αποκομμένη θεωρητική δραστηριότητα, μία ηττοπαθής στροφή στην ενασχόληση με τη θεωρία δίχως αναφορά στο πραγματικό γίγνεσθαι, καθιστώντας την ενασχόληση με τη θεωρία άλλοθι, το αντίβαρο της έλλειψης πρακτικής.

Εφόσον έχουμε αποφασίσει να ασκήσουμε έμπρακτη κριτική στο υπάρχον, είμαστε αναγκασμένοι να σκεφτούμε πάνω σε αυτήν την κριτική άρα να κάνουμε θεωρία. Και σε αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμε αναγκαία τη συστηματική ενασχόληση με θεωρητικά κείμενα που έχουν κριτική στάση τόσο απέναντι στην πραγματικότητα, όσο και στις θεωρητικές παραδόσεις πάνω στις οποίες αυτά βασίζονται. Θεωρούμε δε ότι αυτή η ενασχόληση δεν είναι αποκλειστικότητα του όποιου ακαδημαϊκού περιβάλλοντος αλλά, αντιθέτως, αποτελεί μέρος των κινηματικών διαδικασιών, γιατί μόνο μέσα από αυτές μπορούν αυτά τα κείμενα να συνδεθούν με την πράξη. Ενάντια σε διαχωρισμούς ειδικών και μη, καθηγητών και διδασκόμενων, εγγράμματων και θεατών, επιλέξαμε μία διαδικασία αυτομόρφωσης με έμπρακτη συμμετοχή όσων γίνεται περισσότερων. Σε αυτή τη συλλογική διαδικασία μελέτης, ο σκοπός ήταν λοιπόν διπλός: η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συμμετοχή και το βέλτιστο εφικτό επίπεδο εμβάθυνσης και κατανόησης. Ο σκοπός μας ήταν να σταθούμε κριτικά απέναντι στη θεωρία με σκοπό να την κάνουμε κτήμα μας και όχι να την εκλαϊκεύσουμε για να είναι προσεγγίσιμη. Θεωρούμε πως αυτό επιτεύχθηκε σε μεγάλο βαθμό αποδεικνύοντας ότι η αυτομόρφωση δεν είναι ένα ιδεολογικό μοτίβο αλλά μία αποτελεσματική μέθοδος παραγωγής κριτικής θεωρίας.

Αρχίζοντας με την πεποίθηση ότι η κύρια σχέση που καταδυναστεύει τη ζωή μας είναι η καπιταλιστική σχέση, η υπαγωγή του συνόλου της κοινωνικής ζωής στην παραγωγή αξίας προς όφελος των αφεντικών, στραφήκαμε στο Κεφάλαιο του Mαρξ ως αφετηριακό κείμενο κριτικής αυτής της σχέσης. Το ίδιο το κείμενο είναι βεβαρυμένο με ένα σύνολο στρεβλώσεων. Είναι η κλασσική περίπτωση κειμένου στο οποίο όλοι αναφέρονται και ελάχιστοι έχουν διαβάσει. Τόσο ακαδημαϊκοί όσο και ριζοσπαστικοί κύκλοι διατηρούν συχνά απέναντί του μία ενατενιστική στάση, η οποία άλλοτε κυριαρχείται από δέος, άλλοτε από απλουστευτική απόρριψη και άλλοτε από ιδεολογική αποδοχή. Αυτή η θεωρητική σύγχυση, η οποία στη χειρότερη καταλήγει στη θεολογία του Περισσού (και όχι μόνον) και στην καλύτερη σε βυζαντινολογικές αψιμαχίες περί του «τι πραγματικά είπε ο Mαρξ», είναι το πρώτο εμπόδιο στην μελέτη του κειμένου. Διαπιστώσαμε όμως ότι αν το Κεφάλαιο διαβαστεί από μια πολιτική, ταξική οπτική γωνία προσφέρει προοπτικές ανάλυσης, οι οποίες διευκολύνουν την κατανόηση των σημερινών κοινωνικών συνθηκών και τον αγώνα ενάντιά τους.

Αυτά τα δύο χρόνια, ασχοληθήκαμε λοιπόν με την μαρξική θεωρία της αξίας, εξετάσαμε της μεθοδολογικές προϋποθέσεις της, είδαμε κάποιες από τις πιο χρήσιμες ερμηνείες της. Είδαμε τον κύκλο αναπαραγωγής του κεφαλαίου, την εργάσιμη μέρα και τον τρόπο απόσπασης υπεραξίας από αυτή, το ρόλο των μηχανών στην παραγωγή αξίας και υπεραξίας. Είδαμε την ιστορική αφετηρία της σχέσης που μέχρι σήμερα βιώνουμε, την πρωταρχική συσσώρευση και τις περιφράξεις και προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τις σημερινές περιφράξεις. Είδαμε, εν τέλει, ότι η θεωρία της αξίας είναι μια θεωρία της αλλοτρίωσης, που μας μιλάει για το πως το δημιούργημα καταλήγει να επιβάλλεται πάνω στον ίδιο το δημιουργό του. Μια θεωρία που συνδέεται άμεσα με τη θεωρία για τις περιοδικές και αναπόφευκτες κρίσεις του συστήματος. Σε αυτή τη διαδικασία είχαμε τον διπλό ρόλο του μελετητή ενός κειμένου αλλά και του υποκειμένου που μετέχει σε αυτό για το οποίο το κείμενο μιλάει. Του υποκειμένου που μέσω της μισθωτού καταναγκασμού αναπαράγει την καπιταλιστική σχέση αλλά και του υποκειμένου που μέσω της κινηματικής δραστηριότητάς του δύναται να την καταστρέψει.

Φέτος συνεχίζουμε αυτή τη διαδικασία προχωρώντας σε ένα πιο διευρυμένο πρόγραμμα. Ο πρώτος στόχος μας είναι η διεύρυνση του κύκλου των συμμετεχόντων. Καλούμε κόσμο για να συμμετάσχει, να αναλάβει εισηγήσεις, να διευρύνει την προσέγγισή μας συμβάλλοντας με τις γνώσεις του και τις σκέψεις του. Κόσμο ο οποίος σχετίζεται με τα θέματα που πραγματευόμαστε αλλά και κόσμο που μπορεί να μην έχει γνώση των κειμένων που μελετάμε, αλλά επιθυμεί να εμπλακεί με μία τέτοια διαδικασία.

Δεύτερος στόχος μας είναι να συνεχίσουμε με την κριτική ανάγνωση του δεύτερου τόμου του Κεφαλαίου, που αφορά την κυκλοφορία και αναπαραγωγή του συνολικού-κοινωνικού κεφαλαίου και τον καπιταλιστικό χρόνο. Παράλληλα με την κυκλοφορία του κεφαλαίου, θα μελετήσουμε την κυκλοφορία των αγώνων ενάντια στο κεφάλαιο τους δύο τελευταίους αιώνες. Θα επιχειρήσουμε να εμβαθύνουμε στο ζήτημα της πραγμοποίησης και του φετιχισμού του εμπορεύματος, που είχαμε πρωτοπιάσει στον προηγούμενο κύκλο μαθημάτων.

Στην πρώτη φάση αυτού του δεύτερου κύκλου μαθημάτων έχουν συμπεριληφθεί έξι επαναληπτικά μαθήματα που θα επιτρέψουν στους νέους συμμετέχοντες ν’ αποκτήσουν, ελπίζουμε, μια αίσθηση της συνέχειας που διακρίνει την προσπάθειά μας και στους παλιότερους να επανασυνδεθούν πιο ομαλά.

Η πρώτη φάση μαθημάτων αποτελείται από 24 ενότητες:

1. Η κριτική της πολιτικής οικονομίας: κοινωνία και άτομο
2. Ο Χέγκελ και η συστηματική διαλεκτική μέθοδος του Κεφαλαίου
3. Το ιστορικό υλικό του Κεφαλαίου. Η μορφή εμπόρευμα ως μορφή επιβολής της εργασίας, η πρωταρχική συσσώρευση και οι μέθοδοι αύξησης της παραγωγικότητας
4. Η αλλοτριωμένη εργασία
5. Ο Λούκατς και το φαινόμενο της πραγμοποίησης
6. Η επέκταση της πραγμοποίησης στο σύνολο της κοινωνικής ζωής
7. Η πραγμοποίηση και οι αντινομίες της αστικής σκέψης Ι
8. Η πραγμοποίηση και οι αντινομίες της αστικής σκέψης ΙΙ
9. Η οπτική του προλεταριάτου. Ταξική συνείδηση, συνδικαλιστική συνείδηση και διαστάσεις του ταξικού αγώνα
10. Σύνοψη του πρώτου τόμου του Κεφαλαίου Ι
11. Σύνοψη του πρώτου τόμου του Κεφαλαίου ΙΙ
12. Η θέση του δεύτερου τόμου στο συνολικό σχέδιο του Κεφαλαίου
13. Οι μεταμορφώσεις του κεφαλαίου: το κύκλωμα του χρηματικού κεφαλαίου
14. Το κύκλωμα του παραγωγικού κεφαλαίου
15. Το κύκλωμα του εμπορευματικού κεφαλαίου
16. Το κύκλωμα των παραγόντων της εργασιακής διαδικασίας
17. Το κύκλωμα της μισθωτής εργασίας
18. Κατανάλωση, «αληθινές» και «ψευδείς» ανάγκες
19. Ποιοί είναι οι εργάτες; Ποιές είναι οι εργάτριες;
20. Κινητικότητα της εργατικής δύναμης, μετανάστευση και πολυεθνικός εργάτης
21. Κύκλοι ταξικών αγώνων και εργατικές φιγούρες
22. Νομιμότητα και παρανομία. Πάνω στο ζήτημα της οργάνωσης
23. Ρεπερτόρια και κύκλοι κοινωνικής διαμαρτυρίας
24. Είμαστε σήμερα μέσα σε έναν νέο κύκλο αγώνων;

Για τα μαθήματα θα χρησιμοποιηθούν οι σχετικές παραδόσεις των καθηγητών Xάρρυ Kλήβερ, Nτέηβιντ Xάρβευ, Kρις Άρθουρ και Aναστάσιου Kαρδαμοστόλη• ο πρώτος και ο δεύτερος τόμος του Kεφαλαίου• το βιβλίο του Λούκατς Ιστορία και Ταξική Συνείδηση• κείμενα της εργατικής αυτονομίας για τους κύκλους αγώνα• άλλα σύγχρονα κείμενα και άρθρα εφημερίδων, περιοδικών κλπ, που επικαιροποιούν την ανάλυση του Mαρξ ή την κριτικάρουν• τραγούδια, ποιήματα και αποσπάσματα μυθιστορημάτων που προέρχονται είτε από τη «λαϊκή» είτε από την «υψηλή» κουλτούρα• σλάιντς, φωτογραφίες και ταινίες. Tα μαθήματα, όπως είπαμε, αναμένεται να οργανωθούν συνεργατικά, ώστε να αμφισβητηθεί έμπρακτα η μονόπλευρη σχέση διδάσκοντα-διδασκόμενου και να διερευνηθούν οι δυνατότητες και τα όρια της αυτομόρφωσης.

Μια προκαταρκτική συζήτηση που θα αφορά τον τρόπο διεξαγωγής των μαθημάτων θα γίνει την Τρίτη 5/2 στον ίδιο χώρο, την ίδια ώρα. Το πρώτο μάθημα θα γίνει την Τρίτη 12/2.

Μια ιδέα για το τι συζητήθηκε στους 2 πρώτους κύκλους μαθημάτων μπορεί κανείς να αποκτήσει κοιτώντας εδώ και εδώ.

Ομάδα αυτομόρφωσης μιας κατάληψης που δεν έχει πεθάνει

Δεμένοι παρέμειναv χθες οι κάβοι στο λιμάνι του Πειραιά μετά τη κήρυξη της 48ωρης απεργίας που αποφάσισε ομόφωνα η Εκτελεστική Επιτροπή της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας (ΠΝΟ). Στις 10.30 το πρωί πραγματοποιήθηκε απεργιακή συγκέντρωση στο λιμάνι για την περιφρούρηση της απεργίας, καταθέτοντας ταυτόχρονα το στίγμα του αγώνα. Βρεθήκαμε κι εμείς εκεί, μοιράζοντας το κείμενο συμπαράστασης στους απεργούς και στέλνοντας ένα πρώτο μήνυμα αλληλεγγύης και διασύνδεσης των αγώνων.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την εξέλιξη του αγώνα δείτε εδώ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

Την Πέμπτη 31/1 και την Παρασκευή 1/2/2013 η Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία έχει κυρήξει 48άωρη απεργία ως μία πρώτη κίνηση ανάσχεσης των σχεδίων κράτους και κεφαλαίου, να εξαθλιώσουν ακόμα περισσότερο, τις ζωές χιλιάδων ναυτεργατών. Με το νέο νομοσχέδιο που προτείνει το Υπουργείο Ναυτιλίας – τσιφλίκι των εφοπλιστών, καταργούνται οι οργανικές συνθέσεις των πλοίων, καταργείται η δεκάμηνη απασχόληση στην ακτοπλοία και εισάγεται η ατομική σύμβαση εργασίας ανοίγοντας το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της συλλογικής.

Στο συγκεκριμένο κλάδο που οι εφοπλιστές κάνουν κουμάντο, η ανεργία έχει φτάσει το 27%, οι περικοπές στις συντάξεις είναι της τάξης του 20%, έχουν αυξηθεί τα όρια συνταξιοδότησης, δεν καταβάλλονται τα δεδουλευμένα σε χιλιάδες εργαζόμενους και ταυτόχρονα απειλούνται πως αν τα διεκδικήσουν δεν πρόκειται να ξαναπροσληφθούν από κανέναν. Και μην ξεχνάμε φυσικά τους 60.000 ανασφάλιστους για τους οποίους οι εφοπλιστές δε δίνουν δεκάρα στο ΝΑΤ διογκώνοντας το έλλειμμα του ταμείου ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουν 56 καθ'όλα νόμιμες φοροαπαλλαγές με τον ν.27/1975. Με πρόσχημα τη διάσωση του ΝΑΤ και ο πρόεδρός του Χ.Φωτίου επικαλείται την "αξιοποίηση" των ακινήτων του, πρωτοστατεί στην εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και επιχειρεί να χαρίσει, κυριολεκτικά, το κτήριο στο δήμο Αθηναίων προς εκμετάλλευση.

Αυτοί που κυβερνούν με τα ΜΑΤ, που επιστράτευσαν τους εργαζόμενους σε μετρό & ΗΣΑΠ, που χτύπησαν και συνέλαβαν τους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, επιχειρούν όχι μόνο την εκμηδένιση των αποδοχών των εργαζομένων αλλά την απάλοιψη οποιασδήποτε δυνατότητας συλλογικής διαπραγμάτευσης και φυσικά την πάταξη οποιασδήποτε αντίστασης. Από την καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων ως τις εκκενώσεις αυτοδιαχειριζόμενων εγχειρημάτων το μήνυμα είναι το ίδιο. Στο πλαίσιο του δόγματος της μηδενικής ανοχής, η μόνη φωνή που θα ακούγεται θα είναι οι κορώνες των φερέφωνων της κυριαρχίας, και το μόνο χέρι που θα σηκώνεται θα είναι αυτό του μπάτσου. Οι κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες είναι οι μόνοι που μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα και η σύνδεση των αγωνιζόμενων κομματιών, αυτό που αποτελεί πραγματική απειλή.

Οι καταπιεσμένοι είναι αυτοί που τους αναλογεί να αγωνιστούν για να μην αφανιστούν.

ΑΓΡΙΑ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 

ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΠΑΝΤΟΥ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

"…όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά…"

Από τις 17 Ιανουαρίου οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ και στον ΗΣΑΠ απεργούν, ενάντια στην ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο και την ταυτόχρονη κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας που λήγει τον Απρίλιο του 2013. Μέσα σε μια συνθήκη ευρύτερης φτωχοποίησης, οι εργαζόμενοι, αρνούνται να παραδώσουν τις ζωές τους ως λάφυρα στον πόλεμο που έχουν κηρύξει σε ολόκληρη την κοινωνία, το κράτος και το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο. Σε τέτοιες μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις το επίδικο δεν είναι μόνο οι μειώσεις των αποδοχών της συγκεκριμένης ομάδας εργαζομένων αλλά η δυνατότητα να διαπραγματεύονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους όρους εργασίας τους, η δυνατότητα της συλλογικής απάντησης στην καπιταλιστική επέλαση και κυρίως η δυνατότητα της έμπρακτης κοινωνικής – ταξικής αντίστασης.

Αυτό ακριβώς είναι που δε μπορεί να αφήσει η τρικομματική κυβέρνηση να περάσει έτσι. Συνέχεια ανάγνωσης Κείμενο που μοιράζεται για την απεργία στα ΜΜΜ →

Κάτω τα χέρια σας από την κατάληψη Σκαραμαγκά [pdf]

Στις 23/10/12 ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ (Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο), παραχώρησε συνέντευξη στην ραδιοφωνική εκπομπή του Γ. Αυτιά σχετικά με την κατάσταση του ταμείου, τα οικονομικά προβλήματα του κλάδου και την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου. Λίγο πριν τελειώσει η συνέντευξη, κι αφού αντάλλαξε φιλοφρονήσεις με τον γλοιώδη «εθνικό τελάλη» των βιομηχάνων και των εφοπλιστών, κέρδισε λίγο χρόνο για να απευθυνθεί σε εμάς: στους καταληψίες του κτιρίου της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, ιδιοκτησίας ΝΑΤ.

[Το κτίριο] δυστυχώς είναι κατειλημμένο από ανθρώπους οι οποίοι υποτίθεται ότι είναι αντικρατιστές και με την ευκαιρία αυτή, μου επιτρέπεις να πω σ΄ αυτούς που ‘χουν καταλάβει το κτίριο και νομίζουν ότι έτσι επιτελούν το επαναστατικό τους καθήκον και το λέω εγώ αυτό που ξέρεις ποιος είμαι. Αυτό το κτίριο αποκτήθηκε από τις εισφορές των λαδάδων, των θερμαστάδων, των βατσιμάνιδων, των ψαράδων, των καπεταναίων, των μηχανικών, τα καμαροτάκια και οι  μάγειροι το πλήρωσαν… δηλαδή οι άνθρωποι που υποτίθεται ότι ιδεολογικά εκφράζονται από αυτούς τους κυρίους που το κατέχουν τέσσερα χρόνια τώρα. Και το επίσημο κράτος ακόμα δεν μπόρεσε να τους εξώσει. Παρικάλεσα δια εγγράφου μου από 27/9 …Ακόμα δικαστήριο δεν έχει  γίνει 3 χρόνια πια. Ενημέρωσα τον κ. Δένδια και τον παρακαλώ και πάλι μέσω της εκπομπής σου, να βρεθεί ένα τρόπος, ειρηνικός τρόπος, δεν μιλάω για έξωση με βίαιες ενέργειες, να πεισθούν οι άνθρωποι αυτοί να μας παραδώσουν το κτίριο να το αξιοποιήσουμε γιατί τα έσοδά του θα πάνε στις οικογένειες των ανθρώπων που χάσανε τους ανθρώπους τους στις θάλασσες και στους ωκεανούς του κόσμου.

[το απόσπασμα της συνέντευξης απο το 20:18 έως και το 25:00]

Κάποια πράγματα για να ξηγηθούμε! Πρώτον, κάποιοι από εμάς ανήκουμε σε οικογένειες ναυτικών, όπως και τόσοι άλλοι χιλιάδες. Δεύτερον, πολλοί σύντροφοί μας εργάζονται στις σύγχρονες «γαλέρες» των εφοπλιστών. Τρίτον, γνωρίζουμε την κατάσταση που επικρατεί στο ΝΑΤ και στον κλάδο εν γένει. Και τέλος, ξέρουμε κι εμείς ποιος είναι ο Φωτίου και ποια συμφέροντα εξυπηρετεί.

Ας ξεκινήσουμε με το τελευταίο, λοιπόν. Ο Χρήστος Φωτίου, πρόεδρος του ΝΑΤ, είναι γνωστός «πρασινοφρουρός»: έχει διατελέσει αιρετός δήμαρχος Κερατσινίου, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Β’ Πειραιά, Υφυπουργός Εμπορίου επί κυβερνήσεων Ανδ. Παπανδρέου, πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος της "ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΚΤΗΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ Α.Ε." κα. Επίσης είναι κολλητός με τον διαπλεκόμενο Γιάννη Διαμαντίδη και διορίστηκε – ως προσωπική επιλογή του – πρόεδρος του ΝΑΤ το ‘10, την περίοδο που ο τελευταίος διατελούσε Υπουργός Θαλάσσιων Υποθέσεων Νήσων και Αλιείας.

Η οδύσσεια ενός κλάδου

Αλλά η μαριονέτα Φωτίου είναι ένα μικρό μέρος της τραγωδίας που ονομάζεται «ελληνική ναυτιλία»· τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι περίπου 158.800 εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και άνεργοι του κλάδου τον ξεπερνούν παρασάγγας. Ας μιλήσουμε για τους πραγματικούς πρωταγωνιστές: για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές και το κράτος δεν «δίνουν» μία. Να μιλήσουμε για τους 16.800 εργαζόμενους ναυτικούς  – τους οποίους επικαλείται ο Φωτίου – των οποίων οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που υπογράφουν ΠΝΟ και Ναυτεργατικά Σωματεία, αμφισβητούνται. Να μιλήσουμε για τους – εδώ και μήνες – απλήρωτους εργαζόμενους και για τον άγραφο νόμο της «μαύρης λίστας», που υπό την απειλή της ανεργίας τους εκβιάζει με απόλυση εάν τολμήσουν να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα τους. Για τους 72.000 συνταξιούχους που βλέπουν τις συντάξεις τους να βουλιάζουν στον πάτο της θάλασσας: περικοπές τις τάξης του 20%, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ένταξη του Οίκου Ναύτη στον Ε.Ο.Π.Υ.Υ κοκ. … το τίμημα της απόφασης να φάνε τα χρόνια τους μακριά από τα σπίτια τους. Να μιλήσουμε για τους 10.000 ανέργους, τους οποίους το κράτος καλεί να πληρώσουν τα εξοντωτικά χαράτσια της έκτακτης εισφοράς επειδή κατάφεραν να φτιάξουν ένα σπίτι. Και να μην ξεχάσουμε όλα αυτά που θα αυξήσουν το ποσοστό της ανεργίας: την άρση του καμποτάζ, την κατάργηση της δεκάμηνης επάνδρωσης των πλοίων και τη μείωση του εργατικού δυναμικού των πληρωμάτων.

Κυρίως, όμως, να μην ξεχάσουμε τους πάνω από 60.000 ανασφάλιστους εργαζόμενους. Για όλους αυτούς που οι εφοπλιστές δεν δίνουν στο ΝΑΤ ούτε ένα ευρώ δημιουργώντας τα τεράστια ελλείμματα του ταμείου. Και όλα αυτά, ενώ ταυτόχρονα οι δικαστές ουσιαστικά αθωώνουν τους εφοπλιστές για φοροδιαφυγές εκατομμυρίων: προχτές, στις 30/10/12, ο πλοιοκτήτης Γερ. Αγούδημος (GΑ Ferries) καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 4 ετών, με αναστολή και με χρηματική εγγύηση ύψους 15.000 ευρώ, για τις οφειλές του στο ΝΑΤ της τάξης του 1.630.000 ευρώ ενώ είναι ο ίδιος εφοπλιστής που χρωστάει στο ταμείο για το Κεφάλαιο Ασφάλισης Επιβατών και Οχημάτων (ΚΑΕΟ) περίπου 20.000.000 ευρώ!! Και αυτή είναι μία περίπτωση – ανάμεσα σε δεκάδες άλλες – που αποτελεί, όμως, άξιο δείγμα των αιτιών για την άθλια κατάσταση του ταμείου. Ενός πολύπαθου ταμείου του οποίου η κρατική επιχορήγηση μειώθηκε κατά 152 εκ. ευρώ και τα αποθεματικά του λεηλατήθηκαν έως και 70%, μετά το κούρεμα από το PSI. Ενός από τα πολλά ταμεία, που τα αποθεματικά τους «θυσιάστηκαν» στο βωμό των σκανδάλων των δομημένων ομολόγων και του χρηματιστηρίου…

Ο μεσιέ Φωτίου θυμήθηκε τους «θερμαστάδες», τους «βατσιμάνηδες», θυμήθηκε τα «καμαροτάκια» [sic], θυμήθηκε μέχρι και εμάς, τους καταληψίες αντικρατιστές, αλλά  ξέχασε να αναφερθεί – καθόλου τυχαία – σε αυτούς των οποίων οι τσέπες φουσκώνουν με αυτήν την κατάσταση. Ξέχασε τους εφοπλιστές! ­Δεν είπε κουβέντα για τις 56 νόμιμες φοροαπαλλαγές που απολαμβάνουν οι εφοπλιστικές εταιρίες (με τον ν.27/1975). Τους «πατριώτες» εφοπλιστές που ανοίγουν Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού στην Ασία τροφοδοτώντας τις εταιρίες τους με φθηνό και «ελαστικό» εργατικό δυναμικό ενώ εδώ ρίχνουν πόρτα στους αντίστοιχους ναυτικούς. Τους πατριώτες εφοπλιστές που με τη διάλυση των Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας θα μπορούν πλέον να κάνουν τη ζωή λάστιχο όχι μόνο των αλλοδαπών αλλά και των «συμπατριωτών» τους ελλήνων δίχως να χρειάζονται την καβάτζα των «οικονομικών παραδείσων» και των off–shore εταιριών. Λησμόνησε αυτούς που ελαττώνουν τα δρομολόγια στα νησιά ανάλογα με το ιδιωτικό συμφέρον ή και ακόμα ακινητοποιούν πλοία – παραβιάζοντας την 10μηνη υποχρεωτική λειτουργία – καταδικάζοντας τους κατοίκους των νησιών στον εφιάλτη της απομόνωσης. Γιατί ο Φωτίου τα ξέχασε όλα αυτά;

Ο Φωτίου, ως άλλος ταχυδακτυλουργός,  προσπάθησε να στρέψει την προσοχή των ναυτικών στην ακίνητη περιουσία του ΝΑΤ. Προσπάθησε να μας παρουσιάσει ως κλέφτες και καταπατητές για να τους πείσει ότι η αξιοποίησή της θα είναι η λύση στα προβλήματά τους.  Ξέχασε όμως κάτι ακόμα προσπαθώντας να φέρει τους ναυτικούς απέναντί μας. Ότι είτε έχουμε στις οικογένειες μας και στις παρέες μας ναυτικούς, είτε όχι, όλοι μας αντιμετωπίζουμε την ίδια ζοφερή κατάσταση, ότι όλοι βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Γι’ αυτό και τα «κόλπα» του είναι φθηνά.

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του  αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε. Το γιατί ο Φωτίου, απευθυνόμενος στον Δένδια και στον Καμίνη, το ξαναθυμήθηκε τώρα, μέσα σε αυτήν τη συγκυρία, θα το δούμε παρακάτω. Ας κοιτάξουμε όμως πρώτα προσεχτικά πόσο στέκουν αυτά που λένε οι ίδιοι περί «αξιοποίησης».

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ, απαντώντας στην ερώτηση του φασίστα Βορίδη σχετικά με την κατάσταση της ακίνητης περιουσίας του ταμείου και πιο συγκεκριμένα για το κτίριο μας [6565/23-11-10], η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει:

Το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση […]

Για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις […] Σε κάθε περίπτωση η διάρκεια της εκμετάλλευσης θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 20ετής, αφού ακόμα και στην περίπτωση της βέλτιστης εκμετάλλευσης τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς).

Η περίπτωση ανάληψης από το ίδιο το ΝΑΤ της διαδικασίας ανακαίνισης – αποκατάσταση με σύναψη δανείου θεωρητικά είναι δυνατή όμως το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Ο πιθανοί Ανάδοχοι της περιόδου αυτής (2010) σύμφωνα με την ίδια έκθεση ήταν: (α) η «Εταιρία για το κτίριο της όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης “Μαρία Κάλλας”» για τη στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και (β) η κατασκευαστική εταιρία «Γηγερτόν ΑΕ». Και οι δύο αποσύρθηκαν της προσφοράς την ίδια περίοδο, η πρώτη με δημόσια ανακοίνωση στις 26/02/10, έπειτα από παρέμβασή μας.

Επομένως τα όσα μας ανακοινώνει ο Φωτίου είναι απλά ψέματα. Δεν υπάρχει καμία εταιρία που να διεκδικεί το κτίριο για στέγαση του Μουσείου «Μαρία Κάλλας» και καμία ανάδοχη εταιρία που να αναλαμβάνει το τεράστιο ρίσκο της επένδυσης.

Τα κατασταλτικά σχέδια των Δένδια, Καμίνη, Φωτίου

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων του. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης  «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη  (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014») και στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια.

Δεν είναι φυσικά η πρώτη φορά που η κατάληψη μας εκτίθεται στην καταστολή ή δέχεται επίθεση. Στα 3 1/2 χρόνια που βρισκόμαστε εδώ έχουμε να αναφέρουμε παραδείγματα όλων των ειδών: κοινοβουλευτικές ερωτήσεις από βουλευτές του ΛΑΟΣ και της ΔΗΜΑΡ, αστυνομικές παρενοχλήσεις, επισκέψεις του Καμίνη με μπράβους έξω από την πόρτα μας, επιθέσεις χρυσαυγιτών με τη συνδρομή των μπάτσων, παρακρατικές επιθέσεις φασιστόμπατσων, πυρπολήσεις οχημάτων μας… με αποκορύφωμα την αστυνομική εισβολή στο κτίριο στις 29/7/11 και τη σύλληψη ενός συντρόφου.

Η εισβολή στην κατάληψη Κ* Βοξ στα Εξάρχεια, η εκκένωση της Δημοτικής αγοράς στην Κυψέλη, η εκκένωση της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη – με σύλληψη 10 συντρόφων και συντροφισσών, η εκκένωση της νέας κατάληψης στη Βέροια – με σύλληψη 8 συντρόφων και συντροφισσών – καθώς και οι απειλές για εισβολή στις καταλήψεις Φάμπρικα Υφανέτ στη Θεσσαλονίκη και Ευαγγελισμός στο Ηράκλειο αποτελούν κομμάτι αυτού του σχεδιασμού… Όταν λοιπόν ο «δημοκράτης» κύριος Φωτίου κάνει έκκληση στον υπουργό των μπάτσων Δένδια να μας κάνει έξωση  από το κτίριο, ας μας κάνει τη χάρη να μην επικαλείται ειρηνικούς και μη βίαιους τρόπους, γιατί ξέρει πολύ καλά τι επιλέγει. Άλλωστε, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι είναι το λαμόγιο. Ενδεχόμενη εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά συνεπάγεται συλλήψεις, διώξεις, πιθανούς ξυλοδαρμούς και πρόκληση φθορών από τους μπάτσους στις υποδομές της κατάληψης, όπως έχει γίνει αμέτρητες φορές σε άλλες καταλήψεις. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας τις επιλογές του, αναλαμβάνοντας ξεκάθαρα την ευθύνη και τις συνέπειες τους, όντας υπόλογος όχι μόνο σε εμάς αλλά στο σύνολο των κατειλημμένων χώρων, των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, των αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του να θυμηθεί τον «σεβασμό στην ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτοοοραγνωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτοοργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Στους εργασιακούς χώρους, στις γειτονιές, στις πλατείες, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

Ή ΕΜΕΙΣ Ή ΚΑΝΕΙΣ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

01/11/12

To σημερινό προτελευταίο μάθημα έχει τον τίτλο "Αποικιοκρατία και μετασχηματισμός των γυναικών σε νοικοκυρές".

Οι σελίδες από το Κεφάλαιο του Μαρξ είναι 775-778 και 789-798.

Θα εξετάσουμε το ρολό της παράλληλης υποταγής φύσης, αποικιών και γυναικών στην εδραίωση της καπιταλιστικής κυριαρχίας.

Ένα κείμενο στο όποιο θα βασιστούμε είναι αυτό της Maria Mies "Colonization and housewifization".