Όλα τα άρθρα του/της katalipsi

Ναζήδες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι

του Γαλαξιάρχη

Γράφω χωρίς ψυχραιμία. Επέλεξα να γράψω χωρίς ψυχραιμία, γιατί υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που η εγρήγορση από την έκκριση αδρεναλίνης κάνει τις σκέψεις καθαρότερες. Αποτρέπει την αυτολογοκρισία της ενήλικης καθημερινότητας.

Αν και ζω σε μία χώρα που τα κατάπτυστα πρωτοσέλιδα εφημερίδων αποτελούν κοινό τόπο. Που η επίσημη κυβέρνηση και σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό σύστημα έχει νομιμοποιήσει το ρατσισμό, την ξενοφοβία και -γιατί όχι- το νεοναζισμό. Που δεν περνάει μέρα να μην διαφημίζεται  ένας τουλάχιστον παραλογισμός ως φυσιολογική κατάσταση. Αρνούμαι να αποδεχτώ αυτήν την “κανονικότητα”.

Ευχαριστώ συμπολίτες μου της αστικής ευγένειας, αλλά προτιμώ να οργιστώ.

Αρκετά όμως με την ψυχαναλυτική εισαγωγή.

Στο (Πρώτο) θέμα μας

Σήμερα το βράδυ, ή το αργότερο αύριο το πρωί, θα βρεις φίλε αναγνώστη στο περίπτερο της γειτονιάς σου το παρακάτω πρωτοσέλιδο. Μέσα σε σακούλα και κάτω από δεκάδες ένθετα κωλόχαρτα.

Αφήνω στην άκρη το προφανές της παραπληροφόρησης, καθώς το ρεπορτάζ κατά 99% (θέλει να) αγνοεί την ευρωπαϊκή πηγή της χρηματοδότησης για την σίτιση των έγκλειστων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης συνανθρώπων μας. Επίσης να μην αναφέρεται στο γεγονός ότι, επίσης προφανώς, συνέλληνες ιδιώτες χρεώνουν διπλά και τρίδιπλα τα περιττώματα με τα οποία ταΐζουν αυτούς τους ανθρώπους. Και τέλος να μην έχει πάρει χαμπάρι τις προτροπές που διατυμπάνιζε η “Γκάγκαρη” βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινή Πιπιλή προς τους τοπικούς άρχοντες: “Μη μιλάτε εναντίον των κέντρων κράτησης, αφού θα φάμε ευρωπαϊκά κονδύλια“.

Αυτά, πίστεψέ με, είναι δευτερεύοντα. Σήμερα, μία μέρα μετά την άγρια δολοφονία 27χρονου ποδηλάτη Σαχτζάτ Λουκμάν* που πήγαινε ξημερώματα στην εργασία του, από ένστολο Έλληνα νεοναζιστή, κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι στο Πρώτο Θέμα αποφάσισαν να βγάλουν ένα τέτοιο τίτλο σε πρωτοσέλιδο. Κάποιοι “εργαζόμενοι” δημοσιογράφοι θεώρησαν λογικό να υπογράφουν ένα αρθρίδιο που στάζει ρατσιστικό μίσος. Κάποιοι “μεροκαματιάρηδες” υπάλληλοι να βοηθήσουν βαριεστημένοι (ή και με ενθουσιασμό ακόμη) στην παραγωγή του.

Όχι φίλε αναγνώστη. Δεν μου φταίει ο “κομιστής” ντοκουμέντων εκβιασμού, ο επιχειρηματίας πορνοκαλόγερος των ΜΜΕ, ο επαγγελματίας χαφιές και γλοιώδης υπάνθρωπος Θέμος Αναστασιάδης. Συνέχεια ανάγνωσης Ναζήδες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι

Στιγμιότυπα μιας ανθρώπινης τραγωδίας που συνεχίζεται

Σάββατο πρωί του Δεκέμβρη και η παραλία της Θερμής στη Μυτιλήνη γεμίζει σώματα νεκρών ανθρώπων. Ένας παππούς που συναντάμε στο λιμανάκι μας λέει «Είμαστε  συγκλονισμένοι, χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, τρομάξαμε πια με τόσους θανάτους, άνθρωποι είναι και αυτοί». Οι έρευνες  του λιμενικού για το ναυάγιο της Παρασκευής άρχισαν το Σάββατο με τα πρώτα πτώματα που βγήκαν στην στεριά. Δεν έγινε καμιά κινητοποίηση ούτε από τις αρχές ούτε από τα ΜΜΕ την Παρασκευή το μεσημέρι. Κανείς δεν ανησύχησε για τον μισοπεθαμένο άνθρωπο που βρέθηκε για τους πιθανούς ναυαγούς  που μπορεί να πάγωναν στην θάλασσά  μας.

Ο νεαρός επιζών του ναυαγίου περισυνελλέγει μισοπεθαμένος από την Frontex μετά από πολύωρη παραμονή στα παγωμένα νερά. Έμεινε φρουρούμενος  στο νοσοκομείο, αναγνώρισε πτώματα, ανακρίθηκε επανειλημμένα. Σχεδόν 8 μέρες μετά κάποιος πολίτης του αγόρασε μια κάρτα των 5 euro, ώστε να μπορέσει να ειδοποιήσει την μητέρα του στο Ιράν ότι είναι ζωντανός. Στοιχειώδη φροντίδα για ένα θύμα ναυαγίου. Στοιχειώδη μέριμνα για έναν άνθρωπο που έχει  γονείς, συγγενείς, δικούς του ανθρώπους που η αγωνία για την τύχη του τους παραλύει. Κανένα κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που ανέλαβε  δράση δεν μερίμνησε  για  αυτό.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του υπήρχαν και άλλοι στη βάρκα 8-10 άνθρωποι που δεν βρέθηκαν. Γυναίκες ανάμεσά τους και παιδιά. Οι μέρες περνάνε, δεν ανασύρθηκαν. Δεν θα βρεθούν ποτέ; Αιτήματα αγωνιώδη συγγενών φτάνουν στην Μυτιλήνη, ερωτήματα κραυγές που η υπηρεσιακή διεκπεραίωση και γραφειοκρατία δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Οι συγγενείς σε χώρες μακρινές, στο Αφγανιστάν, πρόσφυγες στο Ιράν ή σε  γειτονικές χώρες θα χρειαστούν μήνες ή και χρόνια πόνου και αγωνίας για να φτάσουν σε κάποια αβέβαιη πληροφορία για την τύχη του δικού τους ανθρώπου. Σε  κάθε περίπτωση η αναζήτηση καθορίζεται και από την οικονομική δυνατότητα, ο πόνος όμως για τον άνθρωπο που χάθηκε όχι.

Μπορούμε να φανταστούμε όμως την κινητοποίηση που θα είχαμε αν αυτοί οι νεκροί ήταν επιβάτες σε κρουαζιερόπλοιο ή και οποιοδήποτε επιβατικό πλοίο ή εμπορικό πλοίο. Συνέχεια ανάγνωσης Στιγμιότυπα μιας ανθρώπινης τραγωδίας που συνεχίζεται

Μετά την αποχώρηση των συντρόφων της Σκαραμαγκά από το ΔΣ του ΝΑΤ την Παρασκευή 18/1

 Μετά την αναχώρηση των συντρόφων και συντροφισσών από το ΔΣ του ΝΑΤ, δεδομένης της αναβολής της συζήτησης σχετικά με την παραχώρηση του κτιρίου Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά στο Δήμο Αθηναίων (στον υπάλληλο της καταστολής κύριο Καμίνη δηλαδή) για «αναστήλωση» και «πολιτιστικές χρήσεις» (?!), ο απίθανος κύριος Φωτίου (διορισμένος πρόεδρος του ΝΑΤ) συνέχισε την προσπάθεια εξαπάτησης του ΔΣ και απόσπασης της συναίνεσης και της ψήφου του (για ενημέρωση σχετικά με την παρέμβαση στο ΔΣ του ΝΑΤ την Παρασκευή 18/1/13 πατήστε εδώ: https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1450552 ).

Ενώ το θέμα είχε ήδη αναβληθεί το επανέφερε ζητώντας άτυπη συναίνεση («πράσινο φως») για συνέχιση των επαφών με τον Δήμο Αθηναίων: «για να γίνει συγκεκριμένη, από τεχνικής και οικονομικής πλευράς, η πρόταση του Δήμου Αθηναίων και να μπορέσει να συζητήσει το ΔΣ του ΝΑΤ επί αυτής της συγκεκριμένης πρότασης». Επίσης, ζήτησε άτυπα τη σύμφωνη γνώμη του ΔΣ για την απευθείας αστυνομική εκκένωση του κτιρίου σε περίπτωση που αποσυρθούν οι διμοιρίες των ΜΑΤ και επανακαταληφθεί.

Και στα δύο ζητήματα συνάντησε την έντονη αντίδραση και αντίθεση εκπροσώπων των ναυτεργατικών σωματείων, που τον κατήγγειλαν ότι  προσπαθεί να εξαπατήσει το ΔΣ και τους εκπροσώπους των εργαζομένων, ότι πραγματοποιεί υπόγειες κινήσεις χωρίς να ενημερώνει κανέναν, ότι έχει μετατραπεί σε διορισμένο υπάλληλο της κυβέρνησης για διάφορες αλλότριες προς τους ναυτεργάτες επιδιώξεις αντί να ασχολείται με τα τεράστια πρόβλημα κλάδου. Τον στεναχώρησαν επίσης, αρνούμενοι να δώσουν τη συγκατάθεσή τους σε κατασταλτικές δραστηριότητες και να μετατρέψουν τη σύσκεψη σε βραχίονα της καταστολής.

Εκείνοι που τοποθετήθηκαν με αυτόν τον τρόπο στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και αναγνώρισαν τη συνολική, ψύχραιμη και χωρίς δυνατότητα αντιμετώπισης επιχειρηματολογία των συντρόφων και συντροφισσών που εκπροσωπώντας τις θέσεις της κατάληψης παρέμβηκαν στο ΔΣ του ΝΑΤ.

Ο κύριος Φωτίου θα πρέπει να νιώθει πλέον αρκετά μόνος του. Συνέχεια ανάγνωσης Μετά την αποχώρηση των συντρόφων της Σκαραμαγκά από το ΔΣ του ΝΑΤ την Παρασκευή 18/1

Η δική μου Amalias

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=D-Srui9tMGo [/youtube]

Η Villa Amalias βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω της η Φυλής: νταβάδες, μπουρδέλα, μαφία και πρέζα. Από τα πρώτα χρόνια λειτουργίας της στέγασε τις ανησυχίες των ατόμων που κατέλαβαν το χώρο. Το όνομα της διατηρήθηκε ίδιο από την πρώτη κατάληψη που είχε γίνει στη λεωφόρο Αμαλίας. Μπήκαν στο από 20ετίας εγκαταλελειμμένο σχολείο της οδού Αχαρνών. Κράτησαν το ίδιο όνομα για να δείξουν στο κράτος πως δεν θα τελειώσουν έτσι εύκολα με τους καταληψίες της λεωφόρου Αμαλίας 56.  Ήταν πανκς και με ένα: όχι στα drugs, προσπαθούσαν να αυτοοργανώσουν τη ζωή τους στην καθημερινότητα. Η αυτοοργάνωση να μην είναι μια ξύλινη λέξη. Πρώτα να παίρνει σάρκα και οστά στην καθημερινότητα και ύστερα να γίνεται πρόταση για την κοινωνία.

Η Villa Amalias βρίσκονταν στη λεωφόρο Αμαλίας 56. Μέσα σε δύο μήνες λειτουργίας γνώρισε την καταστολή. Κρατήσαν το ίδιο όνομα και ήθελαν να συνεχίσουν. Τώρα βρίσκεται Αχαρνών και Χέυδεν. Από πάνω της η Φυλής: μπουρδέλα, νταβατζήδες κι ανθρώπινο κρέας. Πιο πάνω ανασαίνει ακόμη η πλατεία Βικτωρίας. Το "να μπούμε στα άδεια σπίτια" υπήρχε ως πρόταγμα από την 1η Amalias. Μια προτροπή που αμφισβητεί την έννοια της ιδιοκτησίας με όρους συλλογικούς. Δεν βάζω ένα κεραμίδι πάνω απ’ το κεφάλι μου για να μην πληρώνω ενοίκιο κι ύστερα γίνομαι ιδιοκτήτης στη θέση του ιδιοκτήτη. Συλλογικά, συζητώ και πράττω κάθε μέρα εντός των τειχών μου προσπαθώντας να βγάλω παραέξω αυτή τη κατάσταση. Να την διαχύσω. Οι καθημερινές μας σχέσεις δεν καθορίζουν μόνο τη δική μας ζωή, αλλά είναι μια μικρογραφία του πως θα θέλαμε να είναι ο κόσμος. Είμαι ανοιχτός σαν χώρος σε κάθε άτομο ή ομάδα. Είμαι ανοιχτός σαν στέγη σε όποιον έχει πρόβλημα στέγασης και σέβεται τους άλλους κάτοικους και τις βασικές αξίες τους. Χωρίς drugs. Χωρίς κομματικές συνδρομές και κρατικά πακέτα επιχορηγήσεων. Η κατάληψη είναι ένα απ’ τα εργαλεία για την ανατροπή του υπάρχοντος.

Η Villa Amalias βρίσκεται στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Κρατάει καλές σχέσεις με τη γειτονιά. Οι γείτονες επισκέπτονται τη Villa σε παραστάσεις, προβολές, συλλογικές κουζίνες. Ακριβώς απέναντι είναι το ιστορικό "Rodeo club". Συνέχεια ανάγνωσης Η δική μου Amalias

Παρέμβαση στο Δ.Σ του ΝΑΤ για την παραχώρηση της κατάληψης στο Δήμο Αθηναίων

[Το έγγραφο σε pdf]

Σήμερα το πρωί στις 11.00 είχε συγκληθεί το διοικητικό συμβούλιο του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου με πρώτο θέμα (όλως τυχαίως) την παραχώρηση από το ΝΑΤ στο Δήμο Αθηναίων, του κτιρίου της κατάληψης στην Πατησίων και Σκαραμαγκά, καθώς και άλλων δύο κτιρίων , Αχαρνών&Λιοσίων και Ομήρου&Ακαδημίας . Από τις 10 το πρωί υπήρχε στην είσοδο του κτιρίου ένας επικεφαλής γαλονάς και δύο ειδικοί φρουροί, ενώ απέναντι στην Αγία Τριάδα υπήρχε βανάκι με διμοιρία Υ.Μ.Ε.Τ.

Στις 10.50 δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες προσέγγισαν το κτίριο του ΝΑΤ με στόχο την είσοδο και την παρουσία τους στο Δ.Σ.Οι σεκιουριτάδες και μπάτσοι που ήταν μέσα στο κτίριο, είχαν κλείσει την πόρτα και δεν επέτρεπαν αρχικά την είσοδο σε κανένα,είτε σύντροφο είτε ασφαλισμένο.Υστερα απο λίγη ώρα υπο την πίεση του κόσμου και κάποιων από τους αντιπροσώπους των εργαζομένων στο ΔΣ του ΝΑΤ, 6 σύντροφοι της κατάληψης μπήκαν μέσα και έκαναν παρέμβαση στο διοικητικό συμβούλιο.

Οι σύντροφοι τοποθετήθηκαν για την ιστορία, τις πολιτικές και δημιουργικές δραστηριότητες, τη στοχοποίηση και την εκκένωση της κατάληψης, την κεντρική κρατική-πολιτική επιλογή επίθεσης στις καταλήψεις και την ευθυγράμμιση Καμίνη, Φωτίου και Δένδια. Έκαναν κουρελόχαρτο τη ρητορική και τα ψεύδη περί αξιοποίησης του κτιρίου για το καλό των ασφαλισμένων, υποδεικνύοντας στα μούτρα των αντιπροσώπων των εφοπλιστών, ότι τα ταμεία των ναυτικών έχουν καταρρεύσει από τις φοροαπαλλαγές στο εφοπλιστικό κεφάλαιο, τη μαύρη εργασία των εργατών και την ισοπέδωση που επιβάλλεται από το κράτος και το κεφάλαιο σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Επίσης δηλώθηκε ρητά ότι πολλά πράγματα και υποδομές της κατάληψης είναι εγκλωβισμένα στο κτίριο, το οποίο χθες σφραγίστηκε εκ νέου και για οποιαδήποτε απώλεια ή καταστροφή τους θα είναι υπόλογοι,όπως ήδη είναι για τις 7 συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν κατά την εκκένωση της κατάληψης.Ο Φωτίου είπε μάλιστα ότι δε θα έρθει στο δικαστήριο και σε ερώτηση αν φοβάται και δεν έρχεται δεν απάντησε.Περισσότερο αναλυτικά στο video μέσα από το ΔΣ που θα ανέβει αργότερα.

Ο γλοιώδης, καριερίστας-καρεκλοκένταυρος πρόεδρος του ΝΑΤ Φωτίου ήταν ο μόνος που έδωσε το σόου του, λαμβάνοντας τις απαραίτητες απαντήσεις και φωνές,τόσο από τους συντρόφους, όσο κι από έναν από τους αντιπροσώπους των εργαζομένων στο ΔΣ. Δεν του έγινε η χάρη όμως ,αφού η συζήτηση για το θέμα της παραχώρησης της κατάληψης στο Δήμο Αθηναίων αναβλήθηκε.  Σε όλη τη διάρκεια της παρέμβασης  στο ΔΣ, οι σύντροφοι και συντρόφισσες πού ήταν έξω μοίραζαν κείμενα , πέταγαν τρικάκια και φώναζαν συνθήματα, ενώ  η μπλε διμοιρία ήταν αρκετά κοντά τους.Λίγο μετά παρουσιάστηκε και μία χακί διμοιρία η οποία παρατάχθηκε απέναντι απο το κτίριο του ΝΑΤ, ενω εντός του κτιρίου μπήκε απο την πίσω πόρτα μικρή δύναμη Υ.Μ.Ε.Τ. και έξω απο την αίθουσα του Δ.Σ. του ΝΑΤ υπήρχαν 15 ασφαλήτες .

Υ.Γ Ευχαριστούμε τους δεκάδες συντρόφους και συντρόφισσες, που παρά την κακοκαιρία και την απεργία στον ηλεκτρικό, ήταν εκεί.Η παρουσία τους ήταν καταλυτική.

 

ΣΑΜΑΡΑ, ΦΩΤΙΟΥ, ΔΕΝΔΙΑ ΚΑΙ ΚΑΜΙΝΗ ,Η VILLA ΚΙ Η ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ.

ΜΠΑΤΣΟΙ,ΔΙΚΑΣΤΕΣ,ΑΦΕΝΤΙΚΑ, ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΠΟΤΕ ΔΕ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΤΕ ΤΗ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Ανακοίνωση από το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37

 

Την Τρίτη 15 Ιανουαρίου, σε μία επιχείρηση-φιάσκο, ειδικές κατασταλτικές δυνάμεις, από Εκαμίτες και ΜΑΤ μέχρι ασφαλίτες και το Τμήμα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών, πραγματοποίησαν εισβολή στο χώρο της κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37. Κατά την εισβολή τους, οπλισμένοι, μεταξύ άλλων, με τροχούς και τσεκούρια, προκάλεσαν εκτεταμένες φθορές στο διατηρητέο κτήριο της κατάληψης. Το πρόσχημα ήταν η «αναζήτηση όπλων και εκρηκτικών». Ο πραγματικός λόγος της προαναγγελθείσας εισβολής, από τη φασιστική συμμορία του υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ. και τα μέσα αναμετάδοσης κρατικής προπαγάνδας, ήταν φυσικά η συνέχιση της κατασταλτικής επίθεσης στον κόσμο του αγώνα.

Οι 14  σύντροφοι και συντρόφισσες που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στην κατάληψη παρέμεναν στην ταράτσα του κτηρίου, φωνάζοντας -μαζί με τους αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί στη συμβολή Δροσοπούλου και Καραγιάννη-συνθήματα, υψώνοντας πανό που έγραφε ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ – NO PASARAN!, και παρακολουθώντας τις αλλεπάλληλες αποτυχημένες προσπάθειες των ΕΚΑΜ να εισβάλουν. Μετά από μιάμιση ώρα, οι κατασταλτικές δυνάμεις «κατάφεραν» να φτάσουν στην ταράτσα και οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες, μαζί με δύο αλληλέγγυους που προσήχθησαν έξω από την κατάληψη, μεταφέρθηκαν με υψωμένες τις γροθιές τους και εν μέσω συνθημάτων στη ΓΑΔΑ, ενώ είχαν προηγηθεί αψιμαχίες αλληλέγγυων με τα ΜΑΤ και στην περιοχή συνέρεαν διαρκώς αγωνιστές, καθώς και κόσμος από τη γειτονιά που αποδοκίμαζε την αστυνομία. Η εικόνα της επιβολής και του αιφνιδιασμού μέσω μιας ταχείας εισβολής εν μέσω σιωπής είχε ήδη ανατραπεί.

Συνέχεια ανάγνωσης Ανακοίνωση από το κατειλημμένο έδαφος της Λέλας Καραγιάννη 37

Πενήντα φυλλάδια πολιτικού κόμματος

[Η εικόνα είναι του nassosv48]

Τα παιδιά στην Ελλάδα μένουν στο σπίτι των γονιών ως τα τριάντα τους, γι’ αυτό και συνεχίζουμε να τα λέμε «παιδιά». Τους κάνουμε δώρα, τα χαρτζιλικώνουμε, κι αν κάνουν και καμιά βλακεία, κάνουμε τα στραβά μάτια. Τα παιδιά είναι παιδιά.

Ο Σερντάρ ήταν εικοσιεφτά χρονών, δηλαδή παιδί. Χτες το βράδυ στα Πετράλωνα, με άλλα λόγια, δολοφονήθηκε ένα παιδί. Απλά, για παιδιά σαν τον Σερντάρ, το πράγμα είναι πιο περίπλοκο. Ο χρόνος δεν μετράει το ίδιο. Ο Σερντάρ δεν ήταν ακριβώς παιδί – όπως κανένας εργάτης δεν είναι παιδί. Δεν ήταν ούτε «παιδί από το Πακιστάν». Ήταν απλά Πακιστανός. Χτες το βράδυ στα Πετράλωνα, λοιπόν, δολοφονήθηκε ένας Πακιστανός. Και για να μη δραματοποιούμε καταστάσεις, ας πούμε απλά όπως η ΝΕΤ ότι ο 27χρονος Πακιστανός «έχασε τη ζωή του».

Ο Σερντάρ βέβαια δεν πέθανε από αδέσποτα πυρά ή από τρακάρισμα. Ο Σερντάρ δολοφονήθηκε από δύο άλλα παιδιά, εικοσιπέντε ο ένας και εικοσιεννιά ο άλλος – κανονικά παιδιά αυτά, δικά μας: με τις δουλειές τους, τα μηχανάκια τους, πολιτικοποιημένα.

Συνέχεια ανάγνωσης Πενήντα φυλλάδια πολιτικού κόμματος

Τα “γενναία ψέματα” των αρχόντων για την κατάληψη Σκαραμαγκά

“Η Ελληνική Αστυνομία απέδωσε σήμερα στην ελληνική κοινωνία τη βίλα της αείμνηστης Μαρίας Κάλλας… Συνιστούσε μία διαρκή προσβολή στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας, όπως και μία διαρκή πρόκληση εις βάρος του ελληνικού πολιτιστικού προτύπου”

Δένδιας, υπ. Δημόσιας Τάξης

Το «γενναίον ψεύδος» κατά Πλάτωνα αφορούσε την διαδικασία κατά την οποία οι πολίτες πρέπει να πεισθούν ότι οι κοινωνικές στρωματώσεις, οι κοινωνικές τάξεις δηλαδή, υπάρχουν ως θέσφατη συνθήκη, ως θεόσταλτη εντολή η οποία δεν μπορεί να αλλάξει. Πρέπει να πεισθούν ότι όλοι οι άνθρωποι, είτε οι άρχοντες, είτε οι επίκουροι, είτε οι δημιουργοί έχουν κοινά συμφέροντα. Σκοπός δεν είναι άλλος από τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, της κοινωνικής ειρήνης θα λέγαμε σήμερα. Οι “δημιουργοί” δεν έχουν δικαίωμα να αμφισβητήσουν το προπατορικό της ιεραρχικής κοινωνικής δομής, το θέσφατο της ανωτερότητας των αρχόντων. Κάτι τέτοιο είχε στο μυαλό του ο κρατικός υπάλληλος Δένδιας όταν σε μία και μόνο πρόταση ψεύδεται “γενναία” και κατ' εξακολούθηση. Εξηγούμαστε:

Από το Μάρτιο του 2009 η κατάληψη του κτιρίου Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά γωνία  αποτελεί τόπο συνάντησης όλων εκείνων των βλεμμάτων που τον Δεκέμβρη του 2008 διασταυρώθηκαν στους δρόμους, χτίζοντας σχέσεις αλληλεγγύης, αντίστασης, διαλόγου, ισότητας μέσα από τις συνελεύσεις, τις δράσεις και τις δραστηριότητες της. «Αποφασίσαμε την επανοικειοποίηση του εγκαταλειμμένου κτιρίου (…) με σκοπό να εδαφικοποιήσουμε στο χώρο αυτό κάποιες από τις διαθέσεις και τις επιθυμίες μας, προκειμένου να το μετατρέψουμε σε ένα ορμητήριο της ζωής που θέλουμε», έγραφαν τότε στην ανακοίνωσή τους οι εκατοντάδες σύντροφοι και συντρόφισσες -ανάμεσά τους κι εμείς- που προχώρησαν στην κατάληψη.

Το συγκεκριμένο κτίριο έστεκε αναξιοποίητο και παρατημένο από το 1999, λόγω προβλημάτων στατικότητας που παρουσιάστηκαν μετά τον τότε σεισμό. Εντός του, τα ψόφια ποντίκια και περιστέρια, τα μπάζα και τα σαπισμένα ντουβάρια συνιστούσαν την “κοινωνική χρησιμότητα” του κτιρίου πριν την κατάληψή του.  Συνέχεια ανάγνωσης Τα “γενναία ψέματα” των αρχόντων για την κατάληψη Σκαραμαγκά

Χορός της Καρμανιόλας: ανάλυση της τρέχουσας πολιτικής περιόδου

«Κανένα εμπόδιο δεν μας σταματά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη» διατυμπάνιζε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, απευθυνόμενος «στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας…τους νοικοκυραίους». Με την επισήμανση, προφανώς, ότι «δεν θα σταματήσουμε αν δεν τελειώσουμε αυτά που αρχίσαμε».  Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι δεν συστρατεύονται στην «εθνική προσπάθεια», δε βάζουν πλάτη για να «βγει η Ελλάδα από την κρίση», δεν πείθονται από τα κούφια λόγια του «οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν». Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι προσπαθούν να «ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» όπως δήλωσε ο υπουργός δημόσιας τάξης Δένδιας μετά την εκκένωση της Villa Amalias. Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι διασαλεύουν την κοινωνική συνοχή που τεχνουργεί, υπό το δόγμα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», η ιερή φάλαγγα του Νόμου και της Τάξης.

Αυτό που έχει τροχιοδρομηθεί από τα ιερατεία του νεοφιλελευθερισμού και τα οποία φωνασκούν ότι τίποτα δεν τους σταματά, δεν είναι άλλο από την «κάθαρση», προκειμένου να ξεκινήσει απρόσκοπτα ο καινούριος κύκλος της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Μια «κάθαρση» που έρχεται ως επιμύθιο, ως ο επίλογος στο μύθο που έχει παρουσιαστεί από την κυριαρχία αναφορικά με τα αίτια της πολυεπίπεδης κρίσης που διατρέχει τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Ο στόχος της «κάθαρσης» διττός. Αφενός με υλικούς όρους, μέσα από το ξεσκαρτάρισμα του πλεονάζοντος εργατικού πληθυσμού στον ελλαδικό χώρο, κατά το σχέδιο «εκκαθάρισης» μεταναστών Ξένιος Ζεύς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εν συνεχεία, σε επίπεδο συμπεριφορών, νοοτροπιών και λογικών που είτε αποκλίνουν είτε παρεκκλίνουν από αυτό που επιτάσσει «η κρίσιμη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα».

Συνέχεια ανάγνωσης Χορός της Καρμανιόλας: ανάλυση της τρέχουσας πολιτικής περιόδου

Εργασίες στο εσωτερικό της κατάληψης από αγνώστους φορείς

Από νωρίς το πρωί έχει μεταβεί στην κατάληψη Πατησίων 61& Σκαραμαγκά βανάκι αγνώστου φορέα που μεταφέρει λαμαρίνες. Αυτή τη στιγμή έχει αποσφραγιστεί το κτίριο και πραγματοποιούνται εργασίες εντός του, πιθανότατα για να σφραγιστεί εκ νέου. Οι υπεύθυνοι για τις εργασίες αρνούνται να δώσουν εξηγήσεις στους συντρόφους και τις συντρόφισσες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο σημείο σε σχέση με τον φορέα που έδωσε την εντολή για να πραγματοποιηθούν αυτές.

Υπενθυμίζουμε ότι εντός του κτιρίου στεγάζονται κινηματικές υποδομές (βιβλιοθήκη, εργαστήριο υπολογιστών, πίστα αναρρίχησης, αυτοοργανωμένο  ξυλουργείο χώρος συλλογής ρούχων για φυλακισμένους/ες, γυμναστήριο, εργαστήριο ραπτική κ.α) και βρίσκονται όλα τα προσωπικά αντικείμενα της στεγαστικής κολλεκτίβας. Δεν έχουν κανένα λόγο να βρίσκονται εκεί μέσα.

Παρέμβαση στο δημαρχείο (στην οδό Λιοσίων)

Εχθές,Τετάρτη 16/1/13, στις 9:00 το πρωί πραγματοποιήθηκε στο κτίριο του δημαρχείου στη οδό Λιοσίων συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Σκαραμαγκά, η οποία εκκενώθηκε από τις δυνάμεις καταστολής μια βδομάδα πρίν. Για δυο περίπου ώρες 80 σύντροφοι-ισσες μοίρασαν κείμενα στο προσωπικό του δημαρχείου και στους περαστικούς, φώναξαν συνθήματα και κρέμασαν πανό μπροστά από την κεντρική είσοδο του κτιρίου.

Κατά τη διάρκεια της παραμονής τους εκεί έγινε γνωστό ότι στη μία το μεσημέρι ήταν προγραμματισμένη συνάντηση της αντιδημάρχου με εκπροσώπους του ΝΑΤ και αρχιτέκτονες με θέμα την αξιοποίηση του κτιρίου της κατάληψης Σκαραμαγκά. Μερικοί σύντροφοι-ισσες βρέθηκαν εκεί για να παρέμβουν σε αυτή τη συνάντηση, η οποία όπως ανακοινώθηκε από εκπροσώπους της αντιδημάρχου ακυρώθηκε. Σύντομο χρονικό διάστημα μετά την άφιξη των αλληλέγγυων εμφανίστηκαν αρκετές δυνάμεις ΔΕΛΤΑ, που επιτηρούσαν στενά το κτίριο, καθώς και ένας αξιωματικός του τμήματος Ομονοίας συνοδευόμενος από ασφαλίτες, οι οποίοι εισήλθαν στο κτίρο του δημαρχείου.

Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε λίγη ώρα αργότερα χωρίς προβλήματα, αλλά όχι προτού δηλωθεί απερίφραστα προς “όλους τους ενδιαφερόμενους” ότι, παρόλες τις μεθοδεύσεις της εξουσίας εναντίον του κόσμου της αντίστασης και παρά τις προσπάθειες δημοτικής αρχής και ΝΑΤ να αφανίσουν ένα κομμάτι του κόσμου αυτού,

Η ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

Ανακατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37

Η καταστροφική μανία του κράτους και της ακροδεξιάς δράκας που κυβερνά δε θα περάσει έτσι εύκολα. Οι εκκενώσεις των καταλήψεων και το ξερίζωμα των κοινωνικών αναφορών  θα γίνει το καταστασταλτικό σχέδιο που θα στείλει στον κόσμο της εξουσίας και της εκμετάλλευσης ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης. Οι χουντικές εξαγγελίες περί «αντιμετώπισης της βίας» από την τρικομματική τρόϊκα εσωτερικού δεν έχουν καμία νομιμοποίηση. Ο κόσμος της αντίστασης και της αυτοοργάνωσης δεν είναι πλέον 100 άτομα στα εξάρχεια. Η οργή ενάντια στη φτώχεια, στην εξαθλίωση, στην απαξίωση των αγώνων, στην κλεψιά και τα ψέμματα θα πληρωθεί δεκάρα-δεκάρα.   

Οι λαχαναγορίτικοι τσαμπουκάδες του Φαήλου δε θα περάσουν.

Από δω και εμπρός θα πρέπει να ξέρουν όλοι και όλες που θα εμπλέκονται στον πόλεμο αυτό πως θα έχουν πολιτικό και προσωπικό κόστος.

Η ανακατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37 την ίδια μέρα της εκκένωσής στι 15/1 ήταν μονάχα η αρχή.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ


ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΑΠΟ VILLA AMALIAS ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

Το καταστροφικό έργο που προωθεί το κράτος και η εταιρεία ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ (βλ. Μπόμπολας)- θυγατρική της καναδικής πολυεθνικής Eldorado Gold Corporation- στη Β.Α. Χαλκιδική, προβλέπει την εγκατάσταση μεταλλουργίας χρυσού και χαλκού και την ισοπέδωση των δασικών εκτάσεων  του όρους Κάκκαβος, στην τοποθεσία Σκουριές.

Τον τελευταίο χρόνο ο αγώνας των κατοίκων, των περιοχών που πλήττονται, έχει κλιμακωθεί και ενταθεί, με μεγάλες λαϊκές συνελεύσεις, διαδηλώσεις στο βουνό και συγκρούσεις με την αστυνομία, καταλήψεις δημαρχείων και συμπλοκές με ρουφιάνους εργαζόμενους των μεταλλείων. Διμοιρίες των ΜΑΤ και κάθε λογής ένστολοι έχουν στρατοπεδεύσει στο βουνό,αντιμετωπίζοντας κάθε διαδήλωση με τόνους χημικών, ξυλοδαρμούς,συλλήψεις, εισβολές στις κοινότητες αλλά και στα σπίτια των κατοίκων. Το δάσος, που είναι κομμάτι της καθημερινότητας και της ζωής των κατοίκων, αποτελεί  πλέον απαγορευμένη ζώνη για αυτούς, αφού στους μόνους που επιτρέπεται η πρόσβαση είναι στις δυνάμεις του νόμου και της τάξης και στα συνεργεία που έχουν ήδη καταστρέψει δεκάδες χιλιάδες δέντρα.

Από τη μια το κράτος καταδικάζει τον κόσμο στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την ανεργία, μέχρι και την αυτοκτονία, προσπαθεί να καταστείλει κάθε απεργία, κάθε αγώνα και κάθε εστία κοινωνικής  αντίστασης. Από την άλλη, με πρόσχημα την «ανάπτυξη» και «σωτηρία της εθνικής οικονομίας», ξεπουλά κάθε σπιθαμή γης, το φυσικό και κοινωνικό πλούτο στο κεφάλαιο, ακόμη κι αν ξερνάει τοξικά απόβλητα, καρκίνο, καταστροφή ολόκληρων κοινοτήτων και του φυσικού περιβάλλοντος. Ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μια μηχανή θανάτου.

 Η στάση και ο σχεδιασμός του κράτους και του κεφαλαίου αποβλέπουν στην κυριαρχία και την επικράτηση της εξουσίας πάνω σε όλους όσους θεωρούν αδύναμους . Στο χέρι όλων μας μαζί είναι να δείξουμε τη δύναμή μας, και να αποδείξουμε πως το αναλώσιμο δυναμικό πάνω στο οποίο θέλουν να στηρίξουν το οικοδόμημά τους δεν υπάρχει. Τα θεμέλια για τη ζωή μας και την κοινωνία που οραματιζόμαστε, είμαστε εμείς και κανένα είδους αφεντικό. Δεν χρειαζόμαστε ταγούς στη ζωή μας, αλλά συντρόφους, συναγωνιστές και συνοδοιπόρους στον πόλεμο που μας κήρυξαν.

Σήμερα Τρίτη, στις 17.00,στην πλατεία Πανόρμου καλείται συγκέντρωση- πορεία από τη «Συντονιστική συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής».Να είμαστε όλοι εκεί.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ

Κατάληψη Villa Amalias

Kατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Συγκέντρωση και πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα της ΒΑ Χαλκιδικής

 

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΤΗ ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στο πλευρό του ανυποχώρητου αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στην καταστολή και τα σχέδια του κράτους και της Ελληνικός Χρυσός (θυγατρική της πολυεθνικής Eldorado Gold) για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στα δάση του όρους Κάκκαβος και τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, στο βωμό της ανάπτυξης.

Τρίτη 15 Γενάρη 2013 – Συγκέντρωση 5 μ.μ., πλατεία Πανόρμου (σταθμός Μετρό)

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Συντονιστική συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής

Μετά τη μεταπολίτευση, τι;

Τα τελευταία 2 χρόνια μία φράση τριγυρνά από τα κοινοβουλευτικά μέχρι τα εξαρχειώτικα καφενεία διεγείροντας έντονες συζητήσεις: «το τέλος της μεταπολίτευσης»…

Μετά τη μεταπολίτευση, τι;

(ιστορίες περί ασύλου και άλλων δαιμονίων)

 

Όπως ισχύει για τα περισσότερα πράγματα, έτσι και το πέρασμα στη μεταπολίτευση το 1974 πραγματοποιήθηκε δια της άρνησης της προηγούμενης κατάστασης. Το τέλος της χούντας αποτέλεσε την ιδρυτική πράξη της μεταπολιτευτικής Δημοκρατίας και η εξέγερση του Πολυτεχνείου το γεγονός που σφράγισε το τέλος της δικτατορίας. Με την πτώση της χούντας, το νέο πλαίσιο εκμετάλλευσης που διαμορφωνόταν χρειαζόταν επιτακτικά ένα νέο συμβόλαιο και ένα νέο σύμβολο. Κυρίως όμως χρειαζόταν μία ιστορία που θα εξιστορούσε το ίδιο το Κράτος περιγράφοντας τον εαυτό του. Όχι ότι δεν είχε, αλλά χρειαζόταν επικαιροποίηση υπό το βάρος της ριζοσπαστικοποίησης που η εξέγερση του ’73 είχε γεννήσει. Άλλωστε το αίτημα για «εκσυγχρονισμό» του ελληνικού καπιταλισμού ήταν διακαές τόσο για τα ελληνικά όσο και για την ευρωπαϊκά αφεντικά… τα «πουλιά», οι «κορώνες» και οι «γκλίτσες» ήταν πλέον πασέ και αναποτελεσματικές. Χρειαζόταν «Αλλαγή» στους θεσμούς ενσωμάτωσης και μεσολάβησης.

Η μεταπολίτευση συγκροτήθηκε στην βάση ενός «μύθου». Όχι, δεν εννοούμε τον «μύθο του Πολυτεχνείου» όπως τον διακηρύσσουν οι χουντόγεροι και οι νεοναζί. Ο «μύθος», όπως τον εννοούμε εμείς, είναι αυτή ακριβώς η «ιστορία» που διηγήθηκε το κράτος για τον εαυτό του με συμπρωταγωνιστή το Πολυτεχνείο. Η ιδεαλιστική σύλληψη ότι ο ελληνικός «Λαός», ως ενιαίο και αδιαίρετο σώμα, είναι a priori κυρίαρχος, αντιφασίστας και αντιχουντικός δημιούργησε μία ολόκληρη σειρά πολιτικών, κοινωνικών, οικονομικών και θεσμικών δομών που συγκρότησαν το μεταπολιτευτικό «μυθικό» Κράτος. Έχει κανείς αμφιβολίες για του λόγου το αληθές βλέποντας το σημερινό πολιτικό σκηνικό;!

Η ταύτιση της Αριστεράς με το Πολυτεχνείο και τους ταξικούς/κοινωνικούς αγώνες έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την ενσωμάτωση των ιδεών της στις νέες δομές: κρατικός συνδικαλισμός, ιδιότυπος κρατικός κορπορατισμός, μεγάλα μαζικά κόμματα, εθνική ανάπτυξη, αναγνώριση της εαμικής (εθνικής) αντίστασης, άσυλο κα. Η θεσμοποίηση του πανεπιστημιακού ασύλου νοηματοδοτεί, όμως, κάτι παραπάνω από την «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών»… που τόσο "μετά πόνου" υπερασπίζεται ο Σαμαράς, ο Βορίδης, οι χρυσαυγίτες και οι λοιποί ακροδεξιοί! Όταν το πανεπιστημιακό άσυλο έγινε στοιχείο νόμου, ουσιαστικά το μεταπολιτευτικό κράτος αξίωσε δύο πράγματα: (α) ότι το Πανεπιστήμιο (βλ. εξέγερση του Πολυτεχνείου) θα αποτελούσε το βασικό συγκροτητικό στοιχείο της μεταπολιτευτικής κοινωνίας και (β) ότι το ίδιο το Κράτος δεν είναι και τόσο καλό πράγμα, τουτέστιν, η κοινωνία χρειάζεται ένα χώρο όπου η κρατική εξουσία να μην μπορεί να επιβάλλει άμεσα και με τη βία τα "δικά" της.

Εε, λοιπόν αυτά που ξέραμε να τα ξεχάσουμε. Το λεγόμενο «τέλος της μεταπολίτευσης» σημαίνει ρητά ένα πράγμα: το τέλος της σχέσης Αριστεράς και Κράτους… με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Και η έφοδος της αστυνομίας στην ΑΣΟΕΕ και στα φοιτητικά στέκια με τη γελοία αφορμή του εμπορίου μιας χούφτας μπαταριών, φακών και ομπρελών από τους μετανάστες μικροπωλητές σημαίνει ακόμη ένα.

Πως τα όρια του απαραβίαστου, τα όρια που δεν μπορεί να επεμβαίνει η αστυνομία, η υπεράσπιση των δικών μας «ασύλων» δεν είναι θέμα θεσμικής κατοχύρωσης, κρατικής συναίνεσης ή πολιτικού κόστους.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες και ας μην κατασκευάζουμε, με τη σειρά μας, νέους «μύθους» για τους εαυτούς μας.

Η υπεράσπιση των αγώνων και των ζωτικών μας χώρων από το κεφάλαιο, την καπιταλιστική ανάπτυξη και τη κρατική/παρακρατική βία είναι θέμα που περνά μονάχα από τα χέρια μας.

Οι επιθέσεις των μπάτσων θα αποτελούν από δω και στο εξής

…casus belli

 

σ. από την κατάληψη Σκαραμαγκά


ΣΣ. Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε πριν την εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά και την επανεκκένωση της Villa Amalias στις 9/1. Στόχος της προκήρυξης ήταν να μοιραστεί στην πορεία των καταλήψεων στις 12/1/13. Αν και δε συνυπολογίζονται σημαντικά γεγονότα, παρόλα αυτά θεωρούμε πως το κεντρικό επιχείρημα παραμένει.

2η Ανακοίνωση της Κατάληψης Σκαραμαγκά

Θέλουμε τα πάντα για όλους και τα θέλουμε τώρα… κι αυτό δεν αποτελεί αίτημα, αλλά το σημείο συνάντησης ολόκληρης της τάξης των καταπιεσμένων, το ιστορικό μας ραντεβού.

 

2Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

(Αναφορικά με την εκκένωση της επανακατάληψης της Villa Amalias και της Κατάληψης Σκαραμαγκά στις 09/01/12)

 

Περίεργα παιχνίδια παίζονται τις τελευταίες μέρες στις πλάτες μας. Το λεγόμενο σκάνδαλο της «Λίστας Λαγκάρντ» δεν είναι τίποτα μπροστά στη ρεμούλα και τη διαφθορά που κυριαρχεί διαχρονικά στους κύκλους αστών, καναλάρχων, πολιτικών και τραπεζιτών. Και η απόφασή της πολιτικής εξουσίας να πατάξει την «ανομία» και να «εφαρμόσει-το-νόμο» μας ακούγεται όχι μονάχα υποκριτική, αλλά κυρίως πολύ-πολύ επικίνδυνη… ο σύγχρονος Ολοκληρωτισμός είναι εδώ.

Την ώρα που η πολιτική εξουσία διαπραγματεύεται το νέο τρόπο που θα μας αφαιμάξει φέρνοντας στη Βουλή ακόμη ένα φορο-ληστρικό νόμο, υπό τη δαμόκλεια σπάθη της «εθνικής χρεοκοπίας» μας εγκαλεί σε συμμόρφωση και στρατιωτική υποταγή. Ε όχι λοιπόν!

 

«Εδώ είναι το σπίτι μας»

Στις 9/01/13 στις 8 το πρωί, 92 σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να επανακαταλάβουν το κτίριο της Villas Amalias που είχε εκκενωθεί στις 20/12/12 απελευθερώνοντάς το για 2 ώρες, ενώ λίγο αργότερα πραγματοποιείται συμβολική κατάληψη στα κεντρικά γραφεία της ΔΗΜΑΡ από άλλη ομάδα συντρόφων. Το αποτέλεσμα και των δύο κινήσεων ήταν η σύλληψη των 92 επανακαταληψιών με τη συμβολή των πάνοπλων ειδικών δυνάμεων της ΕΚΑΜ (αυτής που σε λίγο καιρό θα μας καταστέλλει «ειρηνικά» στις διαδηλώσεις) και την προσαγωγή των 56 καταληψιών της ΔΗΜΑΡ.

Λίγες ώρες αργότερα, κι ενώ αλληλέγγυοι/ες συγκεντρώνονται στη ΓΑΔΑ και στο Πολυτεχνείο, η κατάληψή μας Πατησιών 61 & Σκαραμαγκά περικυκλώνεται από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και στη συνέχεια, στις 3 το μεσημέρι, πραγματοποιείται εκδικητική έφοδος των μπάτσων στο κτίριο με αποτέλεσμα τη σύλληψη 7 συντρόφων/ισσων. Οι κατηγορίες που τους αποδίδονται τελικά είναι πλημμελημματικού χαρακτήρα:

  • διατάραξη κοινής ειρήνης για το αδίκημα της κατάληψης
  • νόμος περί οπλοκατοχής (2 κουζινομάχαιρα και μία σφεντόνα)
  • νόμος περί βεγγαλικών (μία πασχαλιάτικη "γουρούνα" που μας είχαν πετάξει κάγκουρες δελτάδες και δεν είχε σκάσει)

Την επόμενη μέρα μαθαίνουμε πως ο πρόεδρος του ΝΑΤ, Χρήστος Φωτίου, κατέθεσε την ημέρα της εκκένωσης μήνυση στη Αστυνομική Ασφάλεια Πειραιά δίνοντας το πράσινο φως για την επέμβαση. Τα «ειδησιογραφικά συνεργεία» της ΕΛ.ΑΣ καταγράφουν αποσπασματικές εικόνες από το εσωτερικό (άδεια μπουκάλια μπύρας και πυροσβεστήρες) και τις παραδίδουν ως βορά στα αρπακτικά των ειδήσεων των 8. Ο λάσπη τους δεν περιγράφεται! Η απάντησή μας είναι άμεση με τη δημοσιοποίηση φωτογραφιών από το εσωτερικό της κατάληψης, απαντώντας στα ψέμματα και τη κατασυκοφάντηση.

 

Το έδαφος, φυσικά, είχε προετοιμαστεί από τα ΜΜΕ όλες τις προηγούμενες μέρες. Η αστυνομική εισβολή στη Βίλα Αμαλίας και την ΑΣΟΕΕ, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής και στον  ρ/δ σταθμό 98 FM συνοδεύτηκε από ένα τεράστιο κύμα συκοφαντίας και απονοηματοδότησης της λειτουργίας των χώρων και των προταγμάτων που πρεσβεύουν. Η συκοφάντηση δεν είναι τωρινή συνθήκη. Ωστόσο είναι εμφανής η κρατική επιλογή: το πλήγμα στον κόσμο της αυτοοργάνωσης να είναι συντριπτικό.

Στο πλαίσιο αυτό, η κατάληψη της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά είχε βρεθεί μέσα σε λίγες μόνο ημέρες στα χείλη δεκάδων εντολοδόχων δημοσιογράφων και αναλυτών εκπροσώπων της αστικής τάξης. Ενδεικτικό είναι το δημοσίευμα της ESPRESSO (29/12) που παρουσίαζε την εικόνα ενός εγκαταλελειμμένου κτηρίου και το τηλεοπτικό ρεπορτάζ του ΣΚΑΙ με φόντο τις κραυγές περί την αξιοποίηση των δημόσιων κτηρίων, τι κι αν κάθονται και σαπίζουν γύρω στα 2000 κτήρια του δημοσίου.

 

Αλλά ας δούμε αυτήν την περιβόητη «αξιοποίηση του ακινήτου»

Το κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά καταλείφθηκε στις 19/03/09 από συντρόφους και συντρόφισσες του  αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου. Ο χώρος παρέμενε εγκαταλελειμμένος από το 1999 για λόγους στατικότητας μετά το σεισμό της ίδιας χρονιάς, ενώ μέχρι τότε – κατά περιόδους – νοικιαζόταν από το ΝΑΤ το ισόγειο και άλλος ένας όροφος. Ακόμα και την «περίοδο της ανάπτυξης» δεν είχε γίνει καμία εξολοκλήρου συντήρηση και ανακατασκευή λόγω των υπέρογκων απαιτήσεων και των αυστηρών θεσμικών προϋποθέσεων (διατηρητέο κτίσμα) και για μία δεκαετία το κτίριο – στην κυριολεξία – ρήμαζε.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δίνει το ίδιο το ΝΑΤ [6565/23-11-10] η αντικειμενική αξία αγοραπωλησίας του το 2007 ήταν η μισή της εμπορικής (μίσθωση σε ιδιώτη). Επίσης σύμφωνα με το ίδιο έγγραφο, η τεχνική εταιρία ΒΙΠΕΤΒΑ στην μελέτη της αναφέρει πως:

«το κτίριο δεν αξιοποιείται ως έχει και απαιτούνται σημαντικές επεμβάσεις στους εσωτερικούς χώρους ορόφων του ισογείου καθώς και των εξωτερικών όψεων. […] Ως προωθητέα λύση προτείνεται, να παραμείνει το ακίνητο στην ιδιοκτησία του ΝΑΤ και να αυτοχρηματοδοτηθεί η ανακαίνιση».

Επίσης «για τον πιθανό Ανάδοχο η απόδοση είναι οριακή εκτός αν καταστεί τεχνικά δυνατή και θεσμικά επιτρεπτή η επέμβαση στις εσωτερικές διαρρυθμίσεις. […] Σε κάθε περίπτωση τα περιθώρια κέρδους είναι στενά (εφόσον μάλιστα συνυπολογιστεί και το ρίσκο της πιθανής μειωμένης εκμετάλλευσης σε κάποιες χρονικές περιόδους λόγω συνθηκών αγοράς)

Τέλος «το ΝΑΤ δεν διαθέτει τις δομές για να εκμεταλλευτεί το κτίριο κατά τον καλύτερο τρόπο και θα αναλάβει έτσι σοβαρό ρίσκο.

Με το πρόσχημα της διάσωσης του ΝΑΤ, ο πρόεδρος Χρήστος Φωτίου επικαλείται την «αξιοποίησή» των ακινήτων. Όνειρα θερινή νυκτός, φυσικά, για ένα ταμείο το οποίο βρίσκεται στα όρια της πτώχευσης. Η πραγματικότητα είναι ότι υπό τις ισχυρές πιέσεις της τρόικας επιχειρείται η παραχώρηση των ακινήτων του ΝΑΤ στο ΤΑΙΠΕΔ ώστε να πουληθούν αργότερα σε τιμές ξεφτίλας. Οι δήθεν συνδικαλιστικές κορώνες του ΔΣ του ΝΑΤ που εναντιώνονται σε αυτό και τα περί ύπαρξης  «αυτοτελούς υπηρεσίας του ΝΑΤ για την αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας» δεν είναι τίποτα άλλο παρά δείγμα ανταγωνισμών για το ποιος θα «φάει τα φιλέτα». Τέλος, όσον αφορά το κατειλημμένο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, όλα αυτά ουσιαστικά αποτελούν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία ώστε ο Φωτίου να κλείσει το μάτι στον Καμίνη  (βλ. αναπτυξιακό πλάνο «Αθήνα 2014»), στα κατασταλτικά σχέδια του Δένδια και τα ρατσιστικά του Μιχαλολιάκου.

 

Τι πραγματικά παίζεται πίσω από τις πλάτες μας;

Πέρα του προφανούς, όταν λέμε «πίσω από τις πλάτες μας» εννοούμε επίσης «κάτω από την Πατησίων». Ας εξηγήσουμε.

 

Αρχικά, θα σταθούμε σε μία απλή παρατήρηση που δυστυχώς μετά την 1η εκκένωση της Villa Amalias δεν έχει επισημανθεί ικανοποιητικά. Από τις 20/12/12, μέρα που το κράτος αποφάσισε ανοιχτά να κηρύξει τον πόλεμο με τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο και τις καταλήψεις, στο site της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει ούτε μία αναφορά! Τόσες μέρες κινηματικού αναβρασμού (έφοδος των μπάτσων στην ΑΣΟΕΕ, στον αυτοοργανωμένο Ρ/Σ 98 FM, καθημερινές κινηματικές παρεμβάσεις κλπ.) και ούτε μία σπέκουλα από τους χρυσαυγίτες για την κυβέρνηση που «δεν-κάνει-καλά-τη-δουλειά-της», ούτε ένα σχόλιο για τους «άπλυτους» και τους «αναρχοσυριζαίους». Τίποτα! Εκτιμήσεις κάνουμε, δεν είμαστε μάντεις, αλλά το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Η προσπάθεια επίθεσης του κράτους στον α/α χώρο είναι άλλη μία πράξη συνεργασίας μεταξύ κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής. Και ο στόχος όπως πάντα είναι διπλός: οικονομικός και ιδεολογικός.

 

Ας δούμε το πρώτο σκέλος.

Οι αστυνομικές επιχειρήσεις σε Villa Amalias, ΑΣΟΕΕ, Σκαραμαγκά έχουν ως κοινό γεωγραφικό τόπο τον άξονα της λεωφ. Πατησίων. Ήδη, την ίδια μέρα της εκκένωσης της Σκαραμαγκά (09/01/13) ο Δήμαρχος Αθηναίων Γ. Καμίνης και ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Σγουρός υπέγραψαν την έναρξη υλοποίησης του Αναπτυξιακού Προγράμματος για την Αθήνα ύψους 35.5 εκατομμυρίων ευρώ! Και όπως είναι λογικό κάθε επενδυτής χρειάζεται την ασφάλειά του από τα «φρικιά» και τους αντιφασίστες. Φυσικά, για να ωραιοποιηθεί το πρόγραμμα χρειάζεται λίγη «πρασινάδα»… βιοκλιματικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, αναπλάσεις πλατειών, αποχετευτικό δίκτυο είναι μερικά από τα έργα που επικαλείται η δημαρχάρα για να μας πείσει για το «αγαθόν» των προθέσεών του. Να θυμηθούμε το «αγαθό» παρελθόν του αριστεριτζή νεοφιλελεύθερου Καμίνη;

Σχεδόν ένα χρόνο πίσω, ο Καμίνης, την πιο κρύα νύχτα του περσινού χειμώνα (01/02/12) έστειλε τα ΜΑΤ στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών για να εκκενώσουν με ξύλο τους αστέγους που προσπάθησαν να μπουν μέσα ώστε να γλιτώσουν από το πολικό ψύχος. Η ναζιστικής έμπνευσης απόφαση του Καμίνη να αναλάβει ένας κατασταλτικός μηχανισμός ώστε να δώσει λύση σ’ ένα κοινωνικό πρόβλημα όπως αυτό των αστέγων, δεν ήταν η μοναδική. Το ίδιο συνέβη με τις οροθετικές ιερόδουλες, το ίδιο συνέβη με τα αστυνομικά πογκρόμ σε πιάτσες τοξικοεξαρτημένων. Η εκλεκτική συγγένεια του Καμίνη με τη Χρυσή Αυγή εντοπίζεται σ' ένα ακόμη παράδειγμα άξιο της ανθρωπιάς τους: στις 29/11/12, ο Δήμαρχος μάς ανακοινώνει πως ξηλώνει τα παγκάκια στην πλ. Κλαύθμωνος ώστε να μην κοιμούνται οι άστεγοι και «για να μπορεί το κέντρο της Αθήνας να θυμίζει ευρωπαϊκή πρωτεύουσα». Τι να σχολιάσουμε… Και το Βερολίνο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης [1] το 1936, ευρωπαϊκή πρωτεύουσα ήταν!

Ανάπτυξη δε θέλετε; Φάτε ναζισμό!

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο δεύτερο σκέλος, το ιδεολογικό.

Ο Καμίνης πέραν από τις καταλήψεις, μισεί θανάσιμα κάτι ακόμη: τις διαδηλώσεις. Οι πρωτοβουλίες του για αναθεώρηση των συνταγματικών άρθρων περί των δημοσίων συναθροίσεων δίνουν και παίρνουν, κάτι που φυσικά δε θα μπορούσε να αφήνει δυσαρεστημένους τους χρυσαυγίτες. Απώτερος στόχος της «κρυφής» συνεργασίας κυβέρνησης-Καμίνη-Χρυσής Αυγής είναι η εμπέδωση του «κοινού εχθρού»: των αγωνιζόμενων, των αντιστεκόμενων, όσων δεν θέλουν να σκύψουν το κεφάλι τους. Η Villa Amalias, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ, ο αυτο-οργανωμένος Ρ/Σ 98 FM, η συνέλευση και οι κοινοί αγώνες μεταναστών μικροπωλητών/αλληλέγγυων στην ΑΣΟΕΕ και η κατάληψη Σκαραμαγκά αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα. Οι εστίες αντίστασης αποτελούν αγκάθια κάθε εξουσίας και πρέπει πάση θυσία να χωνευτεί καλά στην κοινή συνείδηση ότι το να μη στέκεσαι σούζα στις στρατιωτικές προσταγές κράτους και αφεντικών είναι «παράνομο», «άνομο» άρα έγκλημα.

Η ιδεολογική και πρακτική σύμπλευση κράτους, δημοτικής αρχής και ΧΑ όπου ο ένας αλληλοσυμπληρώνει τον άλλο πλέον «βγάζει μάτι»: από τη μία οι νεοναζί πιέζουν το πολιτικό φάσμα προς την εμπέδωση της ατζέντας τους και από την άλλη μετατοπίζεται συνεχώς η κεντρική πολιτική γραμμή προς ακροδεξιές θέσεις και πρακτικές ενσωματώνοντας/νομιμοποιώντας τους νεοναζί. Σε γενικές γραμμές το πολιτικό σύστημα ζέχνει εθνικισμό, ρατσισμό, ομοφοβία, συνωμοσιολογία, νεοφιλελευθερισμό, ολοκληρωτισμό. Ο ναζισμός έχει έρθει για να μείνει;

Τέλος, όσον αφορά τις καταλήψεις, η εκτίμηση των πραγμάτων λέει το εξής απλό: αυτό που πλέον έχει ξεκινήσει επίσημα ως δουλειά της αστυνομίας, θα συνεχιστεί ως «νυχτοκάματο» των φασιστών χρυσαυγιτών.

Αντιγράφουμε από παλιότερο κείμενό μας αναφορικά με το κέντρο της Αθήνας και τα ρατσιστικά πογκρόμ στο 6ο Διαμέρισμα Αθήνας:

[…] Το ζήτημα δεν είναι η λύση κάποιου προβλήματος, αλλά η κατασκευή μίας νέας χωροθέτησης, η κατασκευή νέων ειδικών ζωνών όπου οι πληθυσμοί (ασχέτως αλλοδαπής ή ημεδαπής καταγωγής) θα επιβιώνουν περιθωροποιημένοι υπό ένα καθεστώς πλήρους κοινωνικής εξαίρεσης. Οι μετανάστες είναι η αρχή και ένα καλό παράδειγμα προς μίμηση: δίχως χαρτιά, δίχως εργασιακά δικαιώματα, σε απόλυτη εργασιακή επισφάλεια, τρομοκρατία στο δρόμο, στη γειτονιά, στο σπίτι… Οι ζωές τους συγκροτούνται στη βάση ενός «ορίου» που ξεπερνά τα συνήθη «κοινωνικά περιθώρια». Οι ζωές τους βρίσκονται στην «κόψη του ξυραφιού»· μεταφορικά και κυριολεκτικά!

Είναι οι μοντέρνες φυλακές που μας έχουν ετοιμάσει για τις γειτονιές μας. Είναι οι «μικρές» χούντες με συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι τα άτυπα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» στο κέντρο της Αθήνας με ανθρωποφύλακες τους χρυσαυγίτες. Και σε αυτές τις ζώνες, ο «ξένος» δε θα είναι μονάχα ο εθνοτικά διαφορετικός, ο μετανάστης ή ο πρόσφυγας. Θα είναι επίσης ο άστεγος, η τοξικοεξαρτημένη, η εκδιδόμενη, ο άνεργος, η κομμουνίστρια, ο αναρχικός, ο ομοφιλόφιλος, η λεσβία… Όποιος δε θα είναι με το μέρος του τραμπούκου Παναγιώταρου και τη δολοφονική συμμορία του, θα βαφτίζεται «αλβανική κωλοτρυπίδα» και θα οδηγείται στο Άουσβιτζ. Όποιος δε θα χωράει στο νέο εθνικό «εμείς», όποιος δε θα ταυτίζει το συμφέρον του με το εθνικό συμφέρον του λευκού-έλληνα-άντρα θα «εξοστρακίζεται» και θα εκτίθεται άμεσα στον κίνδυνο του  θανάτου. Όπως τότε.

Οι μέρες των ταραχών έχουν ήδη φτάσει! Σκοπός Κράτους και Χρυσής Αυγής (ως συστημικής εμπροσθοφυλακής) είναι να εγκληματοποιήσουν τους κοινωνικούς αγώνες προβληματικοποιώντας τις καταλήψεις δημοσίων ή ιδιωτικών κτιρίων. Γιατί κατάληψη δεν είναι μονάχα η Villa Amalias και η Σκαραμαγκά. Κατάληψη κάνει η ΠΟΕ-ΟΤΑ, κατάληψη κάνουν οι ασφαλισμένοι του ΝΑΤ. Κατάληψη κάνουν οι μαθητές, οι φοιτητές, οι συνελεύσεις γειτονιάς. Κατάληψη ήταν και το Πολυτεχνείο του 1973. Κατάληψη έκαναν οι εργάτες γης των ισπανικών κολλεκτίβων του μεσοπολέμου, κατάληψη θα κάνουν οι εργάτες που θα απαλλοτριώσουν το εργαστάσιο από τα αφεντικά. 

Στοχοποιούν τις καταλήψεις γιατί…

η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα. Είναι το περιεχόμενό του. Είναι η απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Και οι οριζόντιες-αντιιεραρχικές συνελεύσεις τους δεν είναι απλά μέσο λήψης αποφάσεων. Είναι το περιεχόμενο της αυτοοργάνωσης. Είναι οι σκέψεις που δεν εκφράστηκαν, όσα δεν ελέχθησαν και περιμένουν να ειπωθούν.

 

Οι (άδολοι) υπερασπιστές της Δημοκρατίας

Σαμαράς, Δένδιας, Βορίδης, Γεωργιάδης, Μιχαλολιάκος… Θα δυσκολευόμασταν πάρα πολύ αν έπρεπε να αποφασίσουμε ποιος από όλους αυτούς είναι στις μέρες μας ο καλύτερος υπερασπιστής της δημοκρατίας. Οι ομιλίες τους «ματώνουν» τα μυαλά μας: «Κατάληψη; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» τσιρίζει ο Άδωνις. «Απεργία; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» γκαρίζει ο Σαμαράς. «Αντισυγκέντρωση; Αυτό είναι αντιδημοκρατικό!» ξεσπαθώνει και η κουράδα ο Μιχαλολιάκος… «Villa Amalias; Θα αποδοθεί στο δημόσιο για να αξιοποιηθεί. Αυτό είναι το δημοκρατικό!» διατρανώνει ο Καμίνης (ποιο δημόσιο, αυτό που ξεπουλάνε κοψοχρονιά;).

Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που υπερασπίζονται σήμερα τη Δημοκρατία, στην ουσία υπερασπίζονται ένα αυταρχικό καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Η σημερινή τρικομματική ακροδεξιά κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις μετεμφυλιακές κυβερνήσεις του ’50-’60. Και το πιο ενδιαφέρον απ’ όλα; Η συγκυβέρνηση έχοντας ως πολιτική «πλάτη» στα δεξιά την (άλλοτε εκτός φάσματος) ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής, μπορεί να κινείται άνετα σε ένα ευρύ πεδίο – από κεντροδεξιά έως τέρμα-ακροδεξιά – και να εμφανίζεται παρόλα αυτά ως «κέντρο». Η μετατόπιση του πολιτικού άξονα της χώρας προς τον ολοκληρωτισμό φαίνεται σα να είναι «απόφαση κεντρική»… και «λύση τελική».

 

… και οι υπονομευτές της

Το ανταγωνιστικό κίνημα τα τελευταία 3 χρόνια, δυστυχώς, δίνει μάχες οπισθοχώρησης. Τα αφεντικά συνεχώς κερδίζουν χώρο και ταυτόχρονα μας περιγελούν εγκαλώντας μας για διάφορα πράγματα: «μαζί τα φάγαμε», είσαστε τεμπέληδες, είσαστε άνομοι, είσαστε ανεύθυνοι. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι πρώτα στους εαυτούς μας και μετά σε αυτούς: δε θα δεχτούμε καμία υπόδειξη από το κράτος, τα αφεντικά και τους φασίστες.

Δεν κάνουμε διάλογο μαζί τους.

Δεν είμαστε αντιπολίτευση, ούτε κάνουμε αντιπολίτευση.

Ως πότε δηλαδή θα ανεχόμαστε τα διλήμματα που θέτει η πολιτική εξουσία υπό τη καθοδήγηση του κεφαλαίου;

Ως πότε θα ανεχόμαστε να νιώθουμε υπόλογοι για την δυσλειτουργία του κεφαλαίου;

Δεν θα κάτσουμε να βρούμε καμία λύση για το πώς θα μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά αποδοτικότερα τα επόμενα τριάντα χρόνια.

Ούτε θα κάνουμε υποδείξεις για το πώς θα διαχειριστούν το χρέος τους.

Ήρθε η ώρα να θέσουμε εμείς τα ερωτήματα και τις απαντήσεις.

Και κυρίως να τους πούμε πως τα θέλουμε όλα και για όλους.

Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

 

Η κατάληψη Σκαραμαγκά είναι κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

Η χρόνια εγκατάλειψη του κτιρίου από το ΝΑΤ και η απόφασή του Φωτίου να θυμηθεί «την ιστορικότητά του»  μετά από 3 1/2 χρόνια κατάληψης αποδεικνύει το μέγεθος τη υποκρισίας. Η κατάληψή του από εμάς έφερε την πραγματική και μοναδική αξιοποίησή του, τόσο σε τεχνικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο. Με τη βοήθεια συντρόφων πολιτικών μηχανικών αναλάβαμε την αποκατάσταση των βλαβών διασφαλίζοντας παρόλα αυτά το μίνιμουμ: οι τεχνικές ανάγκες του να μην υπερβαίνουν τις κοινωνικοπολιτικές ανάγκες και χρήσεις. Η δική μας επένδυση είναι βαθιά πολιτική και δε χρειάζεται να φορά το μανδύα μίας τεχνικής «επιστημονικοφανούς» αρτιότητας. Έτσι με μεράκι, προσοχή και με τα χέρια εκατοντάδων αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων, μετά από αμέτρητες «εργατοώρες» δημιουργικότητας,  ξεκίνησε η λειτουργία του ως αυτοοργανωμένο πολιτικό εγχείρημα και κοινωνικός χώρος. Η μέρα που μπήκαμε στο κτίριο ήταν μία μέρα απελευθέρωσής του. Ήταν η στιγμή που οι επιθυμίες μας, οι ελπίδες, τα όνειρά μας βρήκαν σπίτι να φωλιάσουν. Ήταν η μέρα που το κτίριο στη γωνία της Σκαραμαγκά σταμάτησε να έχει «ιδιοκτήτη» και έγινε κομμάτι των κοινωνικών και ταξικών αγώνων.

Η διαχείριση του κτιρίου γίνεται από την οριζόντια και αντιιεραρχική συνέλευση της κατάληψης. Το κόστος των εξόδων καλύπτεται αποκλειστικά από την ελεύθερη συνεισφορά των συντρόφων/ισσών που συμμετέχουν στη συνέλευση και των διάφορων εγχειρημάτων που στεγάζονται. Στους χώρους της κατάληψης παρουσιάζονται πολιτικές εκδηλώσεις, δραστηριοποιούνται πολιτικές ομάδες που πραγματοποιούν τις συνελεύσεις τους, ομάδες αυτομόρφωσης, ομάδα μαθημάτων ελληνικών σε μετανάστες, ομάδα κινηματογραφικών προβολών, στεγαστική κολλεκτίβα ενώ επίσης στεγάζονται υποδομές όπως δανειστική βιβλιοθήκη/αναγνωστήριο, ξυλουργείο, αίθουσα Η/Υ, αίθουσα χορού και πολεμικών τεχνών, εργαστήριο ραπτικής, πίστα αναρρίχησης κα.

Μέσα στο ζοφερό περιβάλλον που ζούμε όλοι και όλες, τα παραπάνω είναι η δική μας προσφορά στη «δέσμη μέτρων ενάντια στην πτώχευση». Οι κοινότητες αγώνα, κομμάτι των οποίων είναι οι καταλήψεις, αποτελούν τους τρόπους αντίστασης απέναντι στην επιχειρούμενη εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν οι κρατικοί-καπιταλιστικοί σχεδιασμοί. Οι στεγαστικές καταλήψεις, οι αυτο-οργανωμένοι κοινωνικοί χώροι, οι πρωτοβουλίες αυτομόρφωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς, τα χαριστικά παζάρια, οι συλλογικές κουζίνες και μύριες ακόμα πρακτικές αυτο-οργάνωσης της ζωής είναι ο τρόπος μας να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.  Η αλληλεγγύη μεταξύ μας, μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, αποτελεί τη μόνη λύση ενάντια στον εξανδραποδισμό και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Τα προβλήματα των εργαζομένων δε θα λυθούν μέσα από την παραίτηση ή τον συντεχνιακό ανταγωνισμό. Να σπάσουμε το φόβο και να γκρεμίσουμε όλα αυτά που μας έφεραν σε αυτό το χάλι οργανώνοντας την αντίστασή μας με όπλα την αυτό-οργάνωση και την αλληλεγγύη. Για να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Για την κοινωνική επανάσταση.

Σε πείσμα των καιρών θα παραμείνουμε εδώ. Θα συνεχίσουμε να αντιστεκόμαστε, να ελπίζουμε, να ονειρευόμαστε. Τα σπίτια μας, η Villa Amalias και η Σκαραμαγκά θα παραμείνουν για πάντα κατάληψη. Θα παραμείνουν οι απελευθερωμένοι χώροι από τους έννομους αστικούς καταναγκασμούς. Από την εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Διότι αυτοί είμαστε. Είμαστε οι άνομοι, οι αναρχικοί, οι αντιεξουσιαστές.

 

Η ΒΙΛΛΑ ΚΑΙ Η ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 93 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΗΣ VILLAS AMALIAS


ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 12/1 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ, 12.00


Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

11/01/12


[1] Με την ίδρυση των στρατοπέδων συγκέντρωσης το 1933, ο Χίτλερ φυλάκισε μαζικά ανθρώπους που χαρακτηρίζονταν από το καθεστώς ως «ακοινώνητοι» [Asoziale] και αποτελούσαν πρόβλημα για την καθαρότητα της φυλής και αντιπαραγωγικοί για την οικονομική ανάπτυξη του έθνους: άστεγοι, αλκοολικοί, ιερόδουλες, ψυχικά ασθενείς και ανάπηροι, φυγόστρατοι και ειρηνιστές.

Οι καταλήψεις είναι πολιτισμός ελευθερίας!

Εκτός των άλλων διασκεδαστικών που μας στόλισε ο στρατηγός Δένδιας στις δηλώσεις του μετά την έφοδό του στο κτίριο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά ανέφερε και το ότι η κατάληψή μας… «συνιστούσε μία διαρκή προσβολή στη μνήμη της Μαρίας Κάλλας, όπως και μία διαρκή πρόκληση εις βάρος του ελληνικού πολιτιστικού προτύπου*»

Όχι δεν πρόκειται για αυτοσχεδιασμούς μπροστά στις κάμερες ενός τυχάρπαστου (ακρο)δεξιού. Πρόκειται για δηλώσεις ενός υπουργού που προφανώς ήταν έτοιμες και επεξεργασμένες για να κατατεθούν την κατάλληλη στιγμή. Αλήθεια, ποιος είναι αυτός ο κύριος που θεωρεί πως υπάρχει ένα και μοναδικό πολιτιστικό πρότυπο σε μία κοινωνία; Αλήθεια ποιος είναι αυτός που υλοποιεί την κάθαρση των «άλλων» πολιτιστικών αναφορών μέσα σε μια κοινωνία; Ποιος είναι αυτός που θέλει να αφαιρέσει τον πλούτο και την πολυμορφία σ την αισθητική μιας κοινωνίας; Ποιος είναι αυτός που μας μιλά για πρότυπα στους τρόπους έκφρασης και δημιουργίας; Ποιος είναι αυτός που θα μας επιβάλλει τον δικό του εθνικό πολιτισμό και την δική του εθνική αφήγηση για την τέχνη και την ιστορία; Ποιος είναι αυτός που αποφασίζει και διατάζει για το τι είναι και τι δεν είναι πρότυπο πολιτισμού;

Συνέχεια ανάγνωσης Οι καταλήψεις είναι πολιτισμός ελευθερίας!

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Σκαραμαγκά από στέκια & συλλογικότητες της Δυτικής Αττικής

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΝΤΙΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

 

Σε συνέχεια των κρατικών κατασταλτικών ενεργειών κατά των κατειλημμένων χώρων και των αυτοδιαχειριζόμενων δομών αντιπληροφόρησης (Villa Amalias, 98fm, αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ),το μεσημέρι της Τετάρτης 9/1/13 αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν το κτίριο της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και αφού κατόρθωσαν να παραβιάσουν την πόρταεισήλθαν στο κτίριο και συνέλαβαν 7 συντρόφισσες και συντρόφους που εκείνη τη στιγμή βρίσκονταν εντός της κατάληψης.Όπως έχει γίνει εμφανές και στους πλέον δύσπιστους, ο λόγος των δυο εκλογικών αναμετρήσεων του καλοκαιριού και η ανάδειξη νέας κυβέρνησης συνεργασίας με επικεφαλής το ακροδεξιό επιτελείο της ΝΔ και κολαούζους τα απομεινάρια του ΠΑΣΟΚ και την «υπεύθυνη αριστερά» της καταστολής την ΔΗΜΑΡ, δεν αφορούσε σε τίποτε άλλο από την αποφασιστικότερη συνέχιση της καπιταλιστικής επέλασης και λεηλασίας, της επιχειρούμενης συνολικής κοινωνικής-οικονομικής-θεσμικής αναδιάρθρωσης, της κάμψης και του ξεγελάσματος των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και αντιστάσεων, της όξυνσης της κρατικής και παρακρατικής καταστολής, της καθολικής εφαρμογής του δόγματος «μηδενικής ανοχής», τηςαπόπειρας επιβολής κοινωνικά σιγής νεκροταφείου με τη μονιμοποίηση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης», που έχει επιβληθεί εδώ και 2,5 χρόνια, ως κανονικότητα του συστήματος.

Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά είναι ένα μεταδεκεμβριανό (μετεξεγερτικό) κοινωνικοπολιτικό εγχείρημα αυτοοργάνωσης, αντίστασης, αλληλεγγύης, δημιουργικότητας, Συνέχεια ανάγνωσης Αλληλεγγύη στην κατάληψη Σκαραμαγκά από στέκια & συλλογικότητες της Δυτικής Αττικής