[…]Παράγωγο της παράνομης μετανάστευσης το φαινόμενο αυτό, μας δημιούργησε προβλήματα επέκτασης του AIDS, 1250% η αύξηση, όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ με τις έρευνές του έχει αποδείξει.

Και φαινόμενο μέσα πια σε μικρό βαθμό στην ελληνική οικογένεια εκ μεταφοράς, από την παράνομη μετανάστρια που γίνεται θύμα των κυκλωμάτων της αδήλωτης πορνείας, στον Έλληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια. Εδώ κάτι πρέπει να κάνουμε.[…]

απο ομιλία του υπουργού Υγείας Α.Λοβέρδου στα πλαίσια της  "Συνεργασίας του Υπ.Υγείας με τον Δήμο Αθηναίων για το κέντρο της πόλης"

 

Πορνοπελάτες…απο σπίτι και λοιποί ευυπόληπτοι υποκριτές αν ψάχνετε για βρωμιά κοιταχτείτε στον καθρέφτη σας!!!

Να θυμίσουμε λοιπόν, ότι το κύκλωμα της «γυναικείας εκμετάλλευσης» ενέχει δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Αν οι μισοί εκμεταλλευτές είναι νταβάδες και τσατσάδες, οι άλλοι μισοί ανατρέφονται στους κόλπους…της "αγίας ελληνικής οικογένειας"

Από τον έλληνα παντρεμένο και «καθώς πρέπει» πελάτη, το νεαρό έλληνα φαντάρο, τον έλληνα έφηβο που ξεναγείται στα μπουρδέλα από μπαμπά, θείο, αδερφό… μέχρι την ξεφτίλα της μάνας του που κρυφοχαίρεται που το παιδί «γίνεται άντρας»
 

…και κάθε οικογένειας γενικώς!

Καταλαμβάνουμε τα άδεια κτήρια. Βασίζουμε την ζωή μας στην ισότητα και την αλληλεγγύη. Οι ρίζες της αυτοοργάνωσης διαχέονται, εξαπλώνοντας επαναστατικά προτάγματα, μέχρι να γκρεμίσουμε συθέμελα κάθε μορφή καταπίεσης. Ενάντια στη πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης, της αλλοτρίωσης και των μεσαζόντων, απαντάμε με άσβεστο πάθος για ελευθερία.

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΑΞΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Κατάληψη Δράκα

Λεωφόρος Αλεξάνδρας 15, Κέρκυρα

Στις 17-11-2010, καταλαμβάνεται από φοιτητές το κτίριο όπου στεγαζόταν το ΤΕΕ νοσηλευτικής και δημιουργείται η κατάληψη Δράκα. Οι επιθέσεις ενάντια στην κατάληψη δεν άργησαν να εκδηλωθούν, πράγμα το οποίο συνέβη ποικιλοτρόπως. Πιο συγκεκριμένα, ένα μήνα αργότερα, διοικητικός υπάλληλος του νοσοκομείου συνοδεία δικηγόρου εμφανίζονται στην κατάληψη και απειλούν ευθέως με εκκένωση. Μετά από αυτό, υπάλληλοι της Δ.Ε.Η. έπειτα από 2 αποτυχημένες απόπειρες εισέρχονται στην αυλή του κτιρίου και αφαιρούν το ρολόι της Δ.Ε.H.

Την 1/2/11 2 ασφαλίτες εμφανίζονται στο κτίριο συνοδευόμενοι από τη διευθύντρια του ΤΕΕ, η οποία είχε καταθέσει μήνυση για φθορές στο κτίριο, τις οποίες παρουσία των ασφαλιτών προσδιόρισε μόνο στο βάψιμο κάποιων ντουλαπών. Παράλληλα στοχοποίησε συγκεκριμένα άτομα για τις φθορές αυτές. Επιχείρησαν να ανέβουν στον επάνω όροφο του κτιρίου, στο χώρο του οποίου περιοριζόταν τότε τα δωμάτια των διαμενόντων, αλλά εμποδίστηκαν.

Την επόμενη ημέρα -μετά από καθυστέρηση περίπου 2 μηνών- το ΤΕΕ αποχώρησε από το κτίριο, αλλά πριν φύγουν η διευθύντρια έκοψε τα καλώδια τα οποία επανασυνέδεαν την παροχή ρεύματος στο κτίριο. Τη δεύτερη -σύντομη- διακοπή ρεύματος ακολούθησε προσπάθεια να διακοπεί και η παροχή νερού που όμως αποφεύχθηκε.

Την φαινομενική αδράνεια κρατικής καταστολής ήρθε να διαψεύσει η οριστική διακοπή τους ρεύματος από την κολώνα της Δ.Ε.Η. από ειδικό συνεργείο στα μέσα Ιουλίου, το οποίο δεν έγινε αντιληπτό και δεν εμποδίστηκε.

Όμως, παρά τη διακοπή ρεύματος, η κατάληψη ζωντανεύει ακόμα περισσότερο, πλαισιώνεται και από άλλα άτομα και αποκτά εντονότερη κινηματική νοοτροπία και πρακτική. Πολλά πράγματα μέσα κι έξω από το κτίριο επισκευάζονται και τελικά καταφέρνουμε τη μερική επαναηλεκτροδότηση της κατάληψης στα μέσα Οκτωβρίου. Αυτό ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο την κατάληψη στην οποία αποφασίζει να μείνει ακόμα περισσότερος κόσμος και αποκτά συνεχή και σταθερή κοινωνική και κινηματική παρουσία.

Η κατάσταση αυτή προφανώς προκάλεσε δυσφορία στη διοίκηση του νοσοκομείου η οποία αποφασίζει εκ νέου την κατά το δυνατόν συντομότερη εκκένωση της κατάληψης. Η απόφαση αυτή συνοδεύεται από έντονη παρουσία κοστουμαρισμένων τύπων αλλά και του ίδιου του διοικητή του νοσοκομείου Κ. Γρηγορόπουλου επί σειρά ημερών γύρω από το κτίριο.

Λίγες μέρες αργότερα από την λήψη της απόφασης, συνεργείο της Δ.Ε.Η. εισέρχεται στην αυλή λίγο πριν την ώρα της γενικής συνέλευσης της κατάληψης όπου οι πόρτες ήταν ανοιχτές, και χωρίς να γίνει αντιληπτό, προσπαθούν να βρουν την πηγή ηλεκτροδότησης του κτιρίου με σκοπό να την διακόψουν ξανά. Όταν έγιναν αντιληπτοί εκδιώχθηκαν από τον προαύλιο και περιβάλλοντα χώρο της κατάληψης -αφού πρώτα αντιστάθηκαν- από τα περίπου 30 άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο κτίριο και παρέμειναν στο τετράγωνο ισχυριζόμενοι πως εκτελούν εντολές.

Την «επίσκεψη» των ΔΕΗτζίδων ακολούθησε μετά από λίγες μέρες εισβολή δέκα περίπου πλήρως εξοπλισμένων πυροσβεστών, οι οποίοι είχαν αφήσει τα πυροσβεστικά οχήματα πάνω στο δρόμο διακόπτοντας την κυκλοφορία ισχυριζόμενοι τηλεφωνική ειδοποίηση για φωτιά στο κτίριο. Την ώρα εκείνη πραγματοποιούνταν συνέλευση της αναρχικής ομάδας cumulonimbus και με την παρουσία 20 περίπου ατόμων αναγκάστηκαν να φύγουν από το χώρο χωρίς να δημιουργηθεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Τελευταία και πιο πρόσφατη επίθεση ήταν η διακοπή -ξανά- του ρεύματος στις 28/11/11.

Όσοι προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν, είτε να καταστείλουν, είτε να εκκενώσουν την κατάληψη Δράκα να ξέρουν πως ούτε οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα, ούτε οι αλληλέγγυοι -εντός και εκτός νησιού- σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον απελευθερωμένο αυτό χώρο. Να ξέρουν επίσης (τόσο οι αυτουργοί, όσο και οι εντολοδόχοι) πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε  τις επιθέσεις του κράτους (στο χώρο μας που για κάποιους είναι και σπίτι) και πως οι απαντήσεις μας θα είναι εξίσου έντονες με τις επιθέσεις που δεχόμαστε (και θα απευθύνονται σε οποιονδήποτε δρα επιθετικά προς την κατάληψη). Τέλος, να ξέρουν πως τόσο η ανάγκη όσο και η πολιτική επιλογή δεν καταστέλλονται, αντιθέτως συναντάνε το πάθος για συντροφικότητα, αυτοδιεύθυνση και ελευθερία, το οποίο μπορεί να ξεριζώσει συθέμελα αυτό το σάπιο σύστημα.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ OΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Κατάληψη Δράκα

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΠΕΡΑΜΑ – ΣΑΒΒΑΤΟ 17/12  ΩΡΑ 12.00

ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΣΟΡΜΠΑΤΖΟΓΛΟΥ (απέναντι από το παλιό ΑΤΛΑΝΤΙΚ)

Λεωφορεία: από Αθήνα Β18, Γ18 – από Πειραιά 843 (στάση “πλατεία”)

Για την επίθεση φασιστοειδών στο τέλος της αντικατασταλτικής διαδήλωσης

στο Πέραμα το πρωί του Σαββάτου 10 Δεκέμβρη

Το Σάββατο 10/12, είχε καλεστεί στο Πέραμα, στις 12.00, στην πλατεία Τσορμπατζόγλου, πορεία ενάντια στην αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και το δόγμα «μηδενικής ανοχής». Η πορεία αφορούσε στην αστυνομική βία που ασκήθηκε σε σύντροφο από το Πέραμα από 4 άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και στις κατηγορίες που του αποδόθηκαν κατόπιν για απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής και οπλοφορία (για ένα πολυεργαλείο στο μπρελόκ), επειδή μαζί με μία συντρόφισσα πετούσαν τρικάκια (φεϊγ βολάν) την Κυριακή 4/12 έξω από το ΕΠΑΛ Περάματος. Τα τρικάκια αναφέρονταν στην αστυνομική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τρία χρόνια πριν και στην κοινωνική-ταξική εξέγερση που ακολούθησε.

Στη συγκέντρωση μαζευτήκαμε λίγο περισσότεροι από 100 άνθρωποι, με συμμετοχή κυρίως νεολαίων της περιοχής και αγωνιζόμενων ανθρώπων από το Πέραμα και τις γύρω περιοχές του Πειραιά. Μετά από παραμονή μίας ώρας στην πλατεία, με μικροφωνική, ανακοινώσεις, μοίρασμα κειμένων και ανάρτηση πανό, ξεκινήσαμε τη διαδήλωση. Πορευτήκαμε με παλμό και συνθήματα κατά της καταστολής και της λεηλασίας της ζωής μας, μοιράζοντας παράλληλα εκατοντάδες κείμενα και αφού κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για συνθήματα κοντά στο αστυνομικό τμήμα που φυλασσόταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, επιστρέψαμε στην πλατεία Τσορμπατζόγλου όπου και ολοκληρώθηκε η διαδήλωση.

Από την αρχή της συγκέντρωσης, πριν ξεκινήσει η πορεία, μία παρέα-ομάδα 10-15 ατόμων από το Πέραμα, καθόταν σε καφετέρια απέναντι από την πλατεία Τσορμπατζόγλου και κοιτούσαν προκλητικά προς τους συγκεντρωμένους. Κατά την επιστροφή μας στην πλατεία με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης η συγκεκριμένη ομάδα είχε φτάσει να αριθμεί τουλάχιστον 40 άτομα, τα οποία όμως δεν φαίνονταν όλα από την πλατεία. Κάποιοι συνέχιζαν να είναι έξω από την καφετέρια, όμως οι περισσότεροι ήταν μέσα στο κατάστημα BALLOON ακριβώς δίπλα στην καφετέρια και στο οικόπεδο αριστερά του καταστήματος με τα μπαλόνια. Με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης και την αποχώρηση όσων ανθρώπων είχαν έρθει από μακρινότερες περιοχές, μαζέψαμε τα πανό και τις σημαίες και κινηθήκαμε να αποχωρήσουμε και οι τελευταίοι. Πρώτο ένα αυτοκίνητο που αποχώρησε από την κάτω πλευρά της πλατείας προς τη Λεωφ. Δημοκρατίας και πέρασε δίπλα τους δέχτηκε την επίθεση και τις απειλές τους. Ταυτόχρονα, τα άτομα που βρίσκονταν έξω από την καφετέρια επιτέθηκαν με ξύλα, κράνη και γροθιές σε μεμονωμένους διαδηλωτές που ξεκινούσαν να φύγουν με τα μηχανάκια τους. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες παρόλο τον αιφνιδιασμό τους αντέδρασαν δυναμικά ανταποδίδοντας τα χτυπήματα, γεγονός που τους έδωσε τη δυνατότητα να διαφύγουν και να αποφύγουν το λιντσάρισμα. Κατά την επίθεσή τους έριξαν και ένα μικρό μπουκάλι νερού γεμάτο με βενζίνη με ένα δυναμιτάκι εξωτερικά, που όταν έσκασε πήρε φωτιά η βενζίνη. Το έριξαν κάτω από το αυτοκίνητο διαδηλωτών που προσέτρεξαν σε βοήθεια αυτών που δέχονταν επίθεση, όμως αυτό κύλησε και όταν έσκασε προκάλεσε ζημιές σε σταθμευμένο αυτοκίνητο περίοικου έξω από το πρώην σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. Η επίθεση των φασιστοειδών κλιμακώθηκε με εφόρμηση και των υπολοίπων, που βρίσκονταν μέσα στο μπαλονάδικο και στην οικοδομή, οι οποίοι βαστούσαν σιδηρόβεργες και πετούσαν πέτρες. Μόλις κατόρθωσαν να απωθήσουν τους λιγοστούς που βρίσκονταν στην πλατεία κι εκείνους που ξεκινούσαν να φύγουν με τα οχήματά τους, πέταξαν άλλο ένα μπουκαλάκι με βενζίνη και δυναμιτάκι, αυτή τη φορά επί της λεωφόρου Ειρήνης, προκαλώντας ανάφλεξη και ζημιές σε ένα σταθμευμένο ταξί κατοίκου. Ως αποτέλεσμα της φασιστικής επίθεσης, τρεις διαδηλωτές τραυματίστηκαν στο κεφάλι και δύο ακόμα δέχτηκαν χτυπήματα με ξύλα στο σώμα τους.

Η θρασυδειλία της συγκεκριμένης ομάδας φασιστοειδών, που απαρτιζόταν κυρίως από Περαματιώτες (τα ονόματα των οποίων γνωρίζουν οι πάντες στην περιοχή), είναι κραυγαλέα. Επιτέθηκαν σε μεμονωμένους ανθρώπους την ώρα της αποχώρησής τους. Η σύνθεση της φασιστοσυμμορίας περιλάμβανε άτομα συγκεκριμένου γηπεδικού συνδέσμου του Περάματος, άτομα που έχουν περάσει ή διατηρούν στενές επαφές με νεοναζιστικές οργανώσεις, άτομα που έχουν συμμετάσχει σε ρατσιστικές επιθέσεις σε σπίτια μεταναστών στη Νίκαια και τον Ασπρόπυργο, άτομα που σχετίζονται με προστασίες της νύχτας και διακίνηση ουσιών και όλοι μαζί έχουν χτισμένο τον εγκέφαλό τους με τον στόκο του τοπικισμού.

Η δράση τέτοιων ομάδων χουλιγκάνων-φασιστοειδών, όταν υπερβαίνει τα τραμπούκικα και τοπικιστικά χαρακτηριστικά της και αποκτά πολιτική κατεύθυνση με στοχοποίηση και επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αγωνιζόμενων ανθρώπων και διαδηλώσεων, εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους για τις τοπικές κοινωνίες. Παρόμοια φαινόμενα δίνουν πρόσφορο έδαφος στους οργανωμένους φασίστες-νεοναζί για να διαχύσουν το φασιστικό-ρατσιστικό τους δηλητήριο, που είτε εμφανίζονται με τη μορφή επίσημου κόμματος είτε ως συμμορίες που αναλαμβάνουν να καθαρίσουν κάποια περιοχή από την εγκληματικότητα που δήθεν προκαλούν μετανάστες. Η συλλογική δραστηριοποίηση, η αρνητική στάση των περιοίκων και η απομόνωση τέτοιων στοιχείων αποτελεί τη μόνη απάντηση απέναντι στις φασιστικές εμφανίσεις και προκλήσεις στις γειτονιές.

Άλλωστε ο φασισμός δεν αποτελεί ένα κοινωνικό παράδοξο ή το κακό ιστορικό παρελθόν που αφήσαμε πίσω μας, ούτε αφορά κάποιους λίγους περιθωριακούς. Πρόκειται για κοινωνικό φαινόμενο που στοχοποιεί και μάχεται την διαφορετικότητα και εμφανίζεται στην καθημερινότητα με πολλαπλές εκφάνσεις όπως είναι το χρώμα, η θρησκεία, η καταγωγή, το φύλο, η σεξουαλική προτίμηση, η πολιτική σκέψη και η κοινωνική τάξη. Στην ουσία του όμως παραμένει πάντα ίδιος. Αναπαράγεται και προωθείται από τους κυρίαρχους, που στο παρελθόν τον ισχυροποίησαν με τα τραγικά αποτελέσματα του Β’ παγκοσμίου πολέμου, στις τάξεις των καταπιεσμένων και απέναντι σε αυτούς, όταν και όποτε η κυριαρχία τους αμφισβητείται.

Μέσα σε συνθήκες συνολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος (οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής) και ολομέτωπης επίθεσης της κυριαρχίας κατά της κοινωνίας, παράλληλα με τη διεύρυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, πολλαπλασιάζονται και τα κρούσματα κοινωνικού εκφασισμού, ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες διεργασίες καλλιεργούνται και πριμοδοτούνται από την ίδια την πολιτική και οικονομική εξουσία. Για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής οργής και τη διασπορά της σύγχυσης σχετικά με τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων. Για την ανάπτυξη ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» στις γραμμές των «από κάτω», στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, στον αντίποδα των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας.

Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που έχει επιβληθεί με τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, τα πολυνομοσχέδια και τις δανειακές συμβάσεις, για την υποδούλωση και τη λεηλασία μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, βαθαίνει και διευρύνεται με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του τραπεζιτικού κεφαλαίου. Το καθεστώς όσο πιο πολύ μετατοπίζεται θεσμικά προς ολοένα πιο ολοκληρωτικές «λύσεις», θα επιζητά πέρα από την ενίσχυση των κατασταλτικών του μονάδων και των παρακρατικών-νεοναζιστικών συμμοριών και ευρύτερες φασίζουσες κοινωνικές συμμαχίες. Έναν «κοινωνικό» συμμαχικό στρατό κατάδοσης και καταστολής των αγωνιζόμενων ανθρώπων και των εγχειρημάτων τους.

Ο κόσμος του αγώνα, όμως, δεν εκφοβίζεται και δεν τρομοκρατείται ούτε από την κρατική καταστολή ούτε από την φασιστική ή παρακρατική βία. Η απρόκλητη αυτή επίθεση όπως και κάθε αντίστοιχο περιστατικό δεν πρόκειται να μείνουν αναπάντητα. Ανοιχτά, δημόσια, συλλογικά, κοινωνικά. Εξάλλου, είναι υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας του Περάματος και των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή να πάρουν σαφή και ξεκάθαρη θέση για την επίθεση που δέχτηκε η διαδήλωση και να απομονώσουν τα συγκεκριμένα υποκείμενα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Destato

Συνέλευση Περάματος για την Αλληλεγγύη και τη Δράση

συντρόφισσες – σύντροφοι

Τις τελευταίες ημέρες, η πόλη των Ιωαννίνων βρίσκεται στο επίκεντρο ενός αντιμιλιταριστικού αγώνα καθώς στα εδάφη της, την Τρίτη 13 Δεκέμβρη, διεξάγεται το στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Γεράσιμου Κορωναίου. Ταυτόχρονα, σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, πραγματοποιούνται πλήθος παρεμβάσεων αλληλεγγύης στο διωκόμενο ολικό αρνητή Γ.Κ. διαμορφώνοντας το πεδίο μιας ευρύτερης καμπάνιας ενάντια στον στρατό και τα εθνικά ιδεώδη. Αυτές τις μέρες, στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων, μια πόλη γεμάτη με σύμβολα εθνικών πολέμων και σφαγών, μια πόλη με υπό λειτουργία μεραρχίες, στρατόπεδα και στρατοδικεία, αποτυπώνεται δημόσια και ένας «διαφορετικός», ένας «αντίπαλος» στην εξουσία κόσμος.

Ο κόσμος της αλληλεγγύης και του αγώνα ενάντια στην στρατοκρατία, τις εθνικές αυταπάτες, την κάθε είδους στράτευση. Η πόλη είναι γεμάτη με αφίσες, συνθήματα, τρικάκια και πανό ενάντια στον στρατό και για την αλληλεγγύη στον Γ.Κ. Ας σημειώσουμε τέλος πως το Σάββατο 10 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-συζήτηση για τον ρόλο του στρατού μέσα στην κρίση, τη Δευτέρα 12 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στον Γ.Κ. ενώ σήμερα Τρίτη 13 Δεκέμβρη πραγματοποιείται συγκέντρωση αλληλεγγύης (από περίπου 150 άτομα) στο στρατοδικείο Ιωαννίνων όπου δικάζεται ο Γ.Κ.

Ακούστε τον Γεράσιμο Κορωναίο σε επικοινωνία του με την ενημερωτική ζώνη του ραδιοφωνικού σταθμού 1431 ΑΜ μία ημέρα πριν την εκδίκαση της υπόθεσής του εδώ.

Από τα Γιάννενα μέχρι τη Ρόδο κι από τα Χανιά μέχρι τον Έβρο…

κανένας φαντάρος ποτέ και πουθενά!

υγ: Με ελάχιστη ποινή φυλάκισης 6μηνών με 3ετή αναστολή καταδικάστηκε τελικά ο Γ.Κ. Κορωναίος ύστερα από απόφαση του στρατοδικείου Ιωαννίνων. Η ποινή αυτή δύναται στο εφετείο να μειωθεί… Να σημειώσουμε πως η μέγιστη ποινή μιας πρωτόδικης καταδίκης για την υπόθεση του Γ.Κ. μπορούσε να φτάσει μέχρι τους 18μήνες φυλάκιση… Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

 [Αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη]

Μία ενημέρωση σχετικά με την υπόθεσή μου και την εξέλιξή της από τα μέσα. Μία προβολή των κριτηρίων τους, ως δικαιολογία για την συνέχιση της φυλάκισής μου.

Βρίσκομαι έγκλειστος στα κάτεργα της αποξένωσης από τις 23 Ιούλη στην Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού. Το βράδυ του Σαββάτου στις 9 Ιούλη καθώς έφευγα από τη συναυλία του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού 98fm στο πολυτεχνείο, όπου διακόπηκε λόγω συγκρούσεων, στη Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα συνελλήφθησα από τους πραίτορες της δημοκρατίας αφού όρμησε καταπάνω μου μια διμοιρία χωρίς κανένα λόγο. Εκεί βγάλανε τη σαδιστική τους μανία εναντίον μου με αποτέλεσμα να νοσηλευτώ για δυο βδομάδες στα νοσοκομεία Ερυθρού Σταυρού και Αγίου Παύλου στο Κορυδαλλό, με βαριά χτυπήματα στο κεφάλι και σε όλο μου το σώμα. Ενώ λίγο έλλειψε να χάσω τη ζωή μου από την άρνηση των μπάτσων να μεταφερθώ στο νοσοκομείο και την πολύωρη κράτηση στη Γ.Α.Δ.Α. ,έχοντας ανοιγμένο κεφάλι με συνεχή αιμοραγία. Έπειτα μαθαίνω ότι μου φορτώνουν κατηγορίες όπως: κατοχή και ρίψη εκρηκτικών υλών, αντίσταση κατά της αρχής, εξύβριση και διατάραξη κοινής ειρήνης.

Είμαι ήδη 5 μήνες προφυλακισμένος. Η αίτηση αποφυλάκισης απορρίφθηκε από την πρόταση του εισαγγελέα Γιώργου Βούλγαρη και την απόφαση της ανακρίτριας Μαρία Αναστάση Τόλια.

Τα κριτήρια που αναφέρονται για τη συνέχιση της κράτησής μου είναι:

1. ’’Επειδή χωρίς λόγο πήγε να κάψει ανθρώπους’’. Αιτιολογία που τη στηρίζουν μόνο στην κατάθεση των δύο ματατζήδων ως ένδειξη ότι όντως το έχω κάνει. Ενώ το μόνο στοιχείο που είχαν ήταν τα μπουκάλια που βρήκαν και περισυνέλεξαν απ’ την οδό Τοσίτσα. Σύμφωνα με  τα λεγόμενα της ανακρίτριας  αυτό θα ήταν το εγγυητήριο για την αποφυλάκισή μου εάν δεν έβρισκαν τα αποτυπώματά μου πάνω σε αυτά. Τελικά δεν υπήρξε κανένα αποτύπωμα και η προφυλάκισή μου συνεχίζεται.
2. ’’Επειδή δεν έχει επιδείξει καμία μεταμέλεια΄΄. Ένα πόρισμα που το έβγαλαν από τις μηνύσεις που έχουν γίνει για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ψευδή κατάθεση. Συγκεκριμένα η πρόταση γράφει: ‘’Έχει δε καταμηνύσει τους αστυνομικούς για απόπειρα ανθρωποκτονίας και ψευδή καταμήνυση. Με άλλα λόγια δεν έχει επιδείξει καμία μεταμέλεια για το γεγονός ότι πήγε να κάψει κάποιους ανθρώπους’’. Ο παραλογισμός εδώ βρίσκεται στα ύψη. Το πόρισμα του ότι είμαι αμετανόητος για κάτι που δεν έχω κάνει από τις μηνύσεις που έγιναν είναι ένα γεγονός που δεν έχει καμία σχέση είναι εντελώς αδιανόητο και άκυρο. Αντιστρέφουν τη πραγματικότητα και για την κάλυψη των βασανιστών. Το σίγουρο είναι ότι δε μετανιώνω για τις επιλογές μου στον αγώνα και για αυτό που είμαι γιατί έτσι κι αλλιώς γι’ αυτό διώκομαι.
3.  Το τρίτο κριτήριο αναφέρει: ‘’Επειδή έχει συλληφθεί στο παρελθόν για ομοειδείς πράξεις’’. Που σημαίνει ότι φορτώνουν και επιβαρύνουν τη δικογραφία με μία δίωξη που έχει γίνει στο παρελθόν στην οποία δεν έχει οριστεί ακόμα το δικαστήριο. Έτσι εκθέτουν μία άλλη δίωξη ως πρόσχημα για την ανεπαρκή στοιχειοθέτηση της δικογραφίας. Σαν να μην φτάνει αυτό, το θράσος τους δεν έχει όριο. Ο χαρακτήρας του εκφέρει και κάποιο επιθετικό τόνο προς το άτομό μου. Με αποκορύφωμα να γράφεται ότι :’’ Ο κατηγορούμενος επικαλείται λόγους σπουδών για να αφεθεί ελεύθερος. Κατά την άποψή μας όμως τις σπουδές του στο Ι.Ε.Κ. θα έπρεπε να τις λάβει υπόψη του πριν διαπράξει τα αδικήματα για τα οποία προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι τέλεσε έχοντας μάλιστα ηγετικό ρόλο’’. Όσο για τον ηγετικό ρόλο μάλλον η έλλειψη στοιχείων ώθησε τους μπάτσους να με κάνουν και ηγέτη στο παραμύθι τους ως ένα ακόμα στοιχείο επιβάρυνσής μου.

Μετά την απόρριψη της αίτησης αποφυλάκισης ζητήσαμε προσφυγή στο συμβούλιο. Η απάντηση ήρθε πριν λίγες μέρες, φυσικά αρνητική. Το παράδοξο όμως είναι ότι όλο και κάτι προσθέτουν στο σενάριό τους. Αυτή τη φορά αφού είχαν προσθέσει ότι είχα ξανασυλληφθεί στο παρελθόν, τώρα αναδεικνύουν και κατονομάζουν την υπόθεση με την παρακάτω φράση:’’ Έχει συλληφθεί για παρόμοια αδικήματα για την περιβόητη κατοικία στη περιοχή του Κερατσινίου Αττικής που πήρε μεγάλη έκταση στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο’’. Η προηγούμενη σύλληψή μου αφορά την εισβολή στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Ρεσάλτο και σαφώς τη χρησιμοποιούν για να στιγματίσουν την τωρινή υπόθεση ως επιβαρυντικό για την εξέλιξή της.

Έχουν βαλθεί στήνοντας ένα άθλιο σεναριολογικό παιχνίδι εις βάρος μου, με ύπουλους υπαινιγμούς, βαλτά στοιχεία, σκευωρικές καταθέσεις, να με κρατήσουν απομονωμένο όσο περισσότερο γίνεται. Διώκομαι ξεκάθαρα για την πολιτική μου ταυτότητα. Η γραμμή και η στρατηγική που ακολουθούν είναι ενάντια σε αυτή, σε μένα και σε κάθε αγωνιστή. Ο ρόλος των κρατιστών απέναντι σε άτομα που διάλεξαν και διαλέγουν το δρόμο της ελευθερίας, εχθρεύεται τις αξίες μας προσπαθώντας να αφανίσει κάθε τι που έχει σχέση με αυτές.

Οι τρόποι που λειτουργούν και οι μηχανισμοί τους είναι συγκεκριμένοι απέναντι σε αυτούς που κατέχουν αγωνιστικό μένος. Προκαθορίζονται για τον εγκλωβισμό των αρνητών της εξουσίας, με σκοπό να τρομοκρατήσουν κάθε σπιθαμή αγώνα και κάθε είδους αντίδραση στον κατακερματισμό της ζωής. Με τα κατασταλτικά μέτρα να αυξάνονται και τις φυλακές συνεχώς να γεμίζουν, ήδη μετράμε δεκάδες αναρχικούς συντρόφους στα μπουντρούμια της δημοκρατίας.

Όμως οι διώξεις και οι στοχοποιήσεις δεν σταματούν την αντίσταση και ούτε κατευνάζουν τα ανήσυχα πνεύματα παραμόνο την οξύνουν. Και η φλόγα όλο πιο πολύ μεγαλώνει. Ποτέ δεν κατάφεραν και ούτε θα καταφέρουν να απομονώσουν τις ιδέες μας, οι τεράστιοι υψωμένοι τοίχοι τους γίνονται θρύψαλα μπροστά σε αυτές. Όπου και να βρισκόμαστε πάντα θα επιδιώκουμε την υλοποίησή τους. Η διεκδίκηση για τους πόθους μας και η εμμονή για την εκπλήρωση των επιθυμιών μας δεν έχει τελειωμό.

Με όπλα την αλληλεγγύη και την ζωοφόρα ορμητικότητα ως διεξοδικές παραγωγικές δράσεις, για την απόδραση από την μεγάλη φυλακή, θα δώσουν τέλος σε μια σιχαμένη ιστορική εποχή γεμάτη ντροπή όπου οι άνθρωποι μετά από αυτή θα τη καταριούνται. Με το χάος να συμπληρώνει την ολότητα και την απόλυτη ελευθερία να μας ολοκληρώνει, η Γη μας θα βρει ξανά τη φυσική της μορφή και ο άνθρωπος τον εαυτό του.

Η στοχοποίηση των αγωνιστών είναι και στοχοποίηση του αγώνα. Οι προσπάθειες εκφοβισμού δε μας τρομάζουν μας εξοργίζουν, δεν σκύψαμε το κεφάλι και δε θα το κάνουμε ούτε τώρα ούτε ποτέ!

ΑΝΑΡΧΙΑ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ

Χρήστος Κολεντίνης

Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού

Για την επίθεση φασιστοειδών κατά της αντικατασταλτικής διαδήλωσης στο Πέραμα το πρωί του Σαββάτου 10 Δεκέμβρη Το Σάββατο 10/12, είχε καλεστεί στο Πέραμα, στις 12.00, στην πλατεία Τσορμπατζόγλου, πορεία ενάντια στην αστυνομική βία, την κρατική καταστολή και το δόγμα «μηδενικής ανοχής». Η πορεία αφορούσε στην αστυνομική βία που ασκήθηκε σε σύντροφο από το Πέραμα από 4 άνδρες της ομάδας ΔΙΑΣ και στις κατηγορίες που του αποδόθηκαν κατόπιν για απείθεια, αντίσταση κατά της αρχής και οπλοφορία (για ένα πολυεργαλείο στο μπρελόκ), επειδή μαζί με μία συντρόφισσα πετούσαν τρικάκια (φεϊγ βολάν) την Κυριακή 4/12 έξω από το ΕΠΑΛ Περάματος. Τα τρικάκια αναφέρονταν στην αστυνομική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου τρία χρόνια πριν και στην κοινωνική-ταξική εξέγερση που ακολούθησε.

Στη συγκέντρωση μαζευτήκαμε λίγο περισσότεροι από 100 άνθρωποι, με συμμετοχή κυρίως νεολαίων της περιοχής και αγωνιζόμενων ανθρώπων από το Πέραμα και τις γύρω περιοχές του Πειραιά. Μετά από παραμονή μίας ώρας στην πλατεία, με μικροφωνική, ανακοινώσεις, μοίρασμα κειμένων και ανάρτηση πανό, ξεκινήσαμε τη διαδήλωση.

Πορευτήκαμε με παλμό και συνθήματα κατά της καταστολής και της λεηλασίας της ζωής μας, μοιράζοντας παράλληλα εκατοντάδες κείμενα, μέσω των δρόμων Ελευθερίου Βενιζέλου, Καραολή & Δημητρίου, Ηπείρου, Ιερολοχιτών, Θράκης, Αρσάκη, και από την λεωφόρο Ειρήνης (αφού κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για συνθήματα κοντά στο αστυνομικό τμήμα που φυλασσόταν από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις) επιστρέψαμε στην πλατεία Τσορμπατζόγλου, όπου και ολοκληρώθηκε η διαδήλωση. Από την αρχή της συγκέντρωσης, πριν ξεκινήσει η πορεία, μία παρέα-ομάδα 10-15 ατόμων από το Πέραμα, κάθονταν απέναντι από την πλατεία Τσορμπατζόγλου, στην καφετέρια «Λάθος» και κοιτούσαν προκλητικά προς τους συγκεντρωμένους. Κατά την επιστροφή μας στην πλατεία με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης η συγκεκριμένη ομάδα είχε φτάσει να αριθμεί τουλάχιστον 30 άτομα, τα οποία όμως δεν φαίνονταν όλα από την πλατεία. Κάποιοι συνέχιζαν να είναι έξω από την καφετέρια, όμως οι περισσότεροι ήταν κρυμμένοι μέσα στο κατάστημα BALLOON ακριβώς δίπλα στην καφετέρια και στην οικοδομή αριστερά του καταστήματος με τα μπαλόνια. Με την ολοκλήρωση της διαδήλωσης και την αποχώρηση όσων ανθρώπων είχαν έρθει από μακρινότερες περιοχές, μαζέψαμε τα πανό και τις σημαίες και κινηθήκαμε να αποχωρήσουμε και οι τελευταίοι. Εκείνη τη στιγμή τα άτομα που βρισκόταν έξω από την καφετέρια επιτέθηκαν με ξύλα, κράνη και γροθιές σε μεμονωμένους διαδηλωτές που ξεκινούσαν να φύγουν με τα μηχανάκια τους. Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες παρόλο τον αιφνιδιασμό τους αντέδρασαν δυναμικά ανταποδίδοντας τα χτυπήματα, γεγονός που τους έδωσε την δυνατότητα να διαφύγουν και να αποφύγουν το λιντσάρισμα. Κατά την επίθεσή της η συγκεκριμένη ομάδα έριξε και ένα μικρό μπουκάλι νερού γεμάτο με βενζίνη με ένα δυναμιτάκι εξωτερικά, που όταν έσκασε η βενζίνη πήρε φωτιά. Το έριξαν κάτω από το αυτοκίνητο διαδηλωτών που προσέτρεξαν σε βοήθεια αυτών που δέχονταν επίθεση, όμως αυτό κύλησε και όταν έσκασε προκάλεσε ζημιές σε σταθμευμένο αυτοκίνητο περίοικου έξω από το πρώην σούπερ μάρκετ Ατλάντικ. Η επίθεση των φασιστοειδών κλιμακώθηκε με εμπλοκή και των άλλων δύο ομάδων που βρίσκονταν μέσα στο μπαλονάδικο και στο οικόπεδο, οι οποίες εφόρμησαν βαστώντας σιδηρόβεργες και πετώντας πέτρες. Μόλις κατόρθωσαν να απωθήσουν τους λιγοστούς που βρίσκονταν στην πλατεία κι εκείνους που ξεκινούσαν να φύγουν με τα οχήματά τους, πέταξαν άλλο ένα μπουκαλάκι με βενζίνη και δυναμιτάκι, αυτή τη φορά επί της λεωφόρου Ειρήνης, προκαλώντας ανάφλεξη και ζημιές σε ένα σταθμευμένο ταξί κατοίκου. Ως αποτέλεσμα της φασιστικής επίθεσης, τρεις διαδηλωτές τραυματίστηκαν στο κεφάλι και δύο ακόμα δέχτηκαν χτυπήματα με ξύλα στο σώμα τους.

Η θρασυδειλία της συγκεκριμένης ομάδας φασιστοειδών, που απαρτιζόταν κυρίως από Περαματιώτες (τα ονόματα των οποίων γνωρίζουν οι πάντες στην περιοχή), είναι κραυγαλέα. Επιτέθηκαν σε μεμονωμένους ανθρώπους την ώρα της αποχώρησής τους. Η σύνθεση της φασιστοσυμμορίας περιλάμβανε άτομα συγκεκριμένου γηπεδικού συνδέσμου του Περάματος, άτομα που έχουν περάσει ή διατηρούν στενές επαφές με νεοναζιστικές οργανώσεις (ένας φορούσε μπλούζα της Χρυσής Αυγής), άτομα που σχετίζονται με προστασίες της νύχτας και διακίνηση ουσιών και όλοι μαζί έχουν χτισμένο τον εγκέφαλό τους με τον στόκο του τοπικισμού. Ένα-ένα μαζεμένα τα «μπουμπούκια».

Μέσα σε συνθήκες συνολικής κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος (οικονομικής, πολιτικής, πολιτισμικής) και ολομέτωπης επίθεσης της κυριαρχίας κατά της κοινωνίας, παράλληλα με τη διεύρυνση της κοινωνικής δυσαρέσκειας, των κοινωνικών αγώνων, του κοινωνικού ριζοσπαστισμού, πολλαπλασιάζονται και τα κρούσματα κοινωνικού εκφασισμού, ρατσιστικών και φασιστικών επιθέσεων. Δεν είναι τυχαίο ότι τέτοιες διεργασίες καλλιεργούνται και πριμοδοτούνται από την ίδια την πολιτική και οικονομική εξουσία. Για τον αποπροσανατολισμό της κοινωνικής οργής και τη διασπορά της σύγχυσης σχετικά με τις αιτίες των κοινωνικών προβλημάτων. Για την ανάπτυξη ενός πολέμου «όλων εναντίον όλων» στις γραμμές των «από κάτω», στις γραμμές των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων ανθρώπων, στον αντίποδα των κοινωνικών-ταξικών αντιστάσεων απέναντι στο κράτος, το κεφάλαιο και τους υπερεθνικούς μηχανισμούς κυριαρχίας. Η «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», που έχει επιβληθεί με τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα, τα πολυνομοσχέδια και τις δανειακές συμβάσεις, για την υποδούλωση και τη λεηλασία μας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, βαθαίνει και διευρύνεται με τη συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, με πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του τραπεζιτικού κεφαλαίου. Το καθεστώς όσο πιο πολύ μετατοπίζεται θεσμικά προς ολοένα πιο ολοκληρωτικές «λύσεις», θα επιζητά πέρα από την ενίσχυση των κατασταλτικών του μονάδων και των παρακρατικών-νεοναζιστικών συμμοριών και ευρύτερες φασίζουσες κοινωνικές συμμαχίες. Έναν «κοινωνικό» συμμαχικό στρατό κατάδοσης και καταστολής των αγωνιζόμενων ανθρώπων και των εγχειρημάτων τους.

Ο κόσμος του αγώνα, όμως, δεν εκφοβίζεται και δεν τρομοκρατείται ούτε από την κρατική καταστολή ούτε από την φασιστική ή παρακρατική βία. Το συγκεκριμένο περιστατικό όπως και κάθε αντίστοιχο δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητο. Ανοιχτά, δημόσια, συλλογικά, κοινωνικά. Εξάλλου, είναι υπόθεση ολόκληρης της κοινωνίας του Περάματος και των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή να πάρουν ξεκάθαρη θέση για την επίθεση που δέχτηκε η διαδήλωση και να απομονώσουν τα συγκεκριμένα «μπουμπούκια».

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ

Ρεσάλτο

Συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

Προς Στρατολογικό Γραφείο Πατρών

Δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να καταταγώ στον στρατό ούτε να έχω καμία επαφή με αυτήν την δομή του εξουσιαστικού συστήματος, δεν επιθυμώ καμία εναλλακτική θητεία ούτε καν να εμφανιστώ ενώπιον σας για κάποιου είδους απαλλαγή.

Η απόφαση αυτή πάρθηκε ύστερα από πολλές σκέψεις σχετικά με την ώρα που θα ερχόμουν αντιμέτωπος με αυτό το ζήτημα. Πιστεύω ότι οι δρόμοι είναι δύο: ή πας ή δεν πας. Φυσικά το δεν πας έχει διάφορες προεκτάσεις και τρόπους ώστε να γίνει. Σέβομαι την επιλογή της απαλλαγής Ι5, αλλά δεν υποστηρίζω την εναλλακτική θητεία που επιλέγουν οι αντιρρησίες συνείδησης για το λόγο ότι δε σε αποδεσμεύει ως άτομο από την κράτηση χρόνου και έργου. Επιλέγω το δρόμο της ολικής άρνησης ως αναρχικός που δεν θέλει ούτε να περάσει απ’ έξω από κάποιο στρατόπεδο ούτε να’ ρθει σε επαφή με χακί-ζώα για κανένα λόγο παρά μόνο απέναντί τους και πάντα με εχθρική στάση. Είναι μια καθαρά πολιτική επιλογή η οποία δε θα εκφραζόταν αν αποφάσιζα να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλον τρόπο ώστε να μην υπηρετήσω. Και όπως κάθε πολιτική επιλογή εμπεριέχει ένα σύνολο σκέψεων και απόψεων, έτσι και αυτή έχει αρκετές προεκτάσεις. Από την κοινωνικοποίηση σε καθεστώς εγκλεισμού στον σεξισμό, από τον εθνικισμό στην υποχρέωση, από τον ιμπεριαλισμό στην οικονομία. Προεκτάσεις και λόγοι που βιώνουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις και δομές του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο στρατός σε κάνει άντρα: φυσικά και αρνούμαι το πρότυπο και την ισχυρή θέση που έχει επιβάλει το αρσενικό φύλο στην κοινωνία και που βρίσκει την καλύτερη έκφραση του στον καπιταλισμό όπου ο σωστός άντρας διαμορφώνεται από κάποιες συγκεκριμένες δομές. Δυνατό παιδί από μικρό να είναι το αγόρι μας, στην εφηβεία να έχει μια γκομενίτσα (διαφορετική κάθε μήνα, κατά προτίμηση του άντρα πατέρα), να πάει στο σχολείο του και όταν φύγει από τα χέρια των γονιών του να πάει στρατό όπου θα ολοκληρώσει την εκπαίδευση του ως αρσενικό. Που βοηθάει ο στρατός? Μαθαίνεις να ζεις μόνο με άντρες για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να ισχυροποιούνται τα στερεότυπα που υπάρχουν μέσα σου. Προσπαθείς να γίνεις μυικά πιο δυνατός για να ανταπεξέρθεις ,και καλά, στις δυσκολίες και όχι απλά για να ενισχύσεις την εικόνα σου u969 ως αρσενικό. Έχω σιχαθεί να βλέπω φωτογραφίες φαντάρων με τα σώβρακα να κρατάνε όπλα στους θαλάμους με τσιγάρο στο στόμα και μπουκάλια αλκοόλ τριγύρω. Και στην άδεια πας και σε κανά μπουρδέλο γιατί τώρα που δεν έχεις χρόνο και είσαι μέσα μπορείς να πας να τα ακουμπήσεις για ένα γαμήσι αφού είσαι και πιο άντρας από πριν. Πολλοί έρχονται σε επαφή με τον αγοραίο έρωτα την περίοδο που είναι φαντάροι. Πιστεύω στην ανεξαρτησία του κάθε ατόμου χωρίς διακρίσεις φύλου. Η ανωτερότητα του άντρα είναι αυτή που προωθείται μέσα από το στρατό με σκοπό να συντηρήσει την πατριαρχική δομή της κοινωνίας και να εξυψώσει τις σχέσεις εξουσίας μέσα στο σύνολο.

Γνωρίζεις κόσμο και μένουν δυνατές φιλίες μετά τη θητεία σου: σε συνθήκες εγκλεισμού η μόνη επιλογή που έχεις για να μην σαλτάρεις είναι να προσπαθήσεις να βρεις κάποιους ανθρώπους να συναναστρέφεσαι. Από προηγούμενες εμπειρίες μου

δουλεύοντας στα πλοία διαπίστωσα ότι οποιαδήποτε συναναστροφή σε συνθήκες πίεσης σε απομακρύνει από τον εαυτό σου και λειτουργεί ως παραίσθηση κοινωνικότητας. Φυσικά στο στρατό το να συναναστρέφεσαι με ένα πλήθος ατόμων που σε άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζες καν, κάτω από ένα πρίσμα το οποίο απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών διαβιώνοντας κάτω από συνθήκες άθλιες χωρίς πολλές επιλογές, μόνο κοινωνικοποίηση δεν είναι αλλά αναγκαστική σπατάλη της διάθεσης για συνεύρεση.

Είναι υποχρέωσή σου να υπηρετήσεις την πατρίδα: δεν είμαι έλληνας απλά έτυχε να γεννηθώ σε αυτό τον χώρο, δεν έχω καμία εθνική υπερηφάνεια και δεν νιώθω καμία συγκίνηση κάτω από το γαλανόλευκο πανί το οποίο κάθε φορά που καίγεται λέω “γαμώ τη σημαία σας”. Ο στρατός της ελλάδας που δημιουργήθηκε στις απαρχές του ελληνικού κράτους είναι αναγκαστική συνθήκη για να υπάρξει ένα κράτος (σύνορα-στρατός). Είναι το μέσο που εξασφαλίζει την επέκταση του κράτους μέσα από μαζικές δολοφονίες, επεκτατικούς πολέμους και σύμπραξη συμμαχιών για την οικονομική επέκταση. Δηλαδή όπου η ελλάδα έχει οικονομικά συμφέροντα έχει και στρατό π.χ. σερβία – αφγανιστάν. Στο στρατό εγκολπώνεται η μερίδα αυτή της κοινωνίας που επιθυμεί να συνεισφέρει έμπρακτα σε αυτή τη συνθήκη (φασίστες, χουντοβασιλικοί, μεγαλοιδεάτες). Στο στρατό θα σε διδάξουν πώς στην πράξη θα καταφέρεις να πραγματώσεις όλα αυτά που σου μαθαίνουν στο σχολείο, υποστηρίζοντας την ανωτερότητα της φυλής σου. Από το 1821 μέχρι σήμερα έχουμε πήξει στους λεβέντες κολοκοτρωναίους, καραισκάκηδες, παλικαράδες του αέρα που με το ένα παπούτσι διέσχισαν την αλβανία. Καθάρματα τούρκους, γερμανούς, ιταλούς που έσφαζαν έλληνες για το κέφι τους μόνο και μόνο για μια σημαία στην ακρόπολη. Οι λεβέντες του ‘21 που έσφαζαν επαναστατημένους έλληνες, αλβανούς, τούρκους υπηρετώντας την εξουσία, τα τάγματα που είχαν φύγει για να πολεμήσουν με τους τσάρους στην επαναστατημένη ουκρανία (μαύρος καβαλάρης), τη θέση των στρατιωτικοπολιτικών που εκφράστηκε στο αποκορύφωμά της με τη χούντα του 1967 δεν την αναφέρουν πουθενά στο στρατό. Λοιπόν επειδή ούτε στην παγίδα του σχολείου έπεσα, άλλο τόσο δεν θα μπω και στο βούρκο του στρατού αποσκοπώντας στην ενδυνάμωση της πατριωτικής μου συνείδησης. Είμαι εχθρός κάθε κράτους κάθε έθνους και εν δυνάμει καταστροφέας τους.

12 μήνες είναι θα περάσουν: Ζώντας σε μια κοινωνία που ο χρόνος του ατόμου έχει μετατραπεί σε πρόγραμμα, 12 μήνες από τη ζωή φαίνονται λίγοι.!!!! Ε δεν είναι!!!! Μιλάμε για δώδεκα μήνες κενού, δώδεκα μήνες εκπαίδευσης στο όνομα μιας σάπιας ιδέας, δώδεκα μήνες ομοιογένειας στην εμφάνιση κοινής με αυτή των χακί – δολοφόνων, δώδεκα μήνες μακριά από φίλους και συντρόφους, δώδεκα μήνες αποχής από τον έρωτα, δώδεκα μήνες χωρίς άποψη για την κοινωνική πραγματικότητα λόγω αποχής, δώδεκα μήνες μέσα σε συρματοπλέγματα, δώδεκα μήνες που κρατάς όπλο χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να το στρέψεις στον εχθρό σου (ο εχθρός είναι η εξουσία που σε κουμαντάρει), δώδεκα μήνες κενού. Τους χαρίζω μόνο τις ώρες που γράφω αυτήν την επιστολή. Επιλέγω να διαχειρίζομαι το χρόνο μου δημιουργικά σε ότι θέλω με το λιγότερο κόστος και δεν πετάω στα σκουπίδια ένα χρόνο στον οποίο μπορώ να ζήσω τόσα άλλα πράγματα.

Στρατός – φονιάς: Ο στρατός πέρα από την εσωτερική του ύπαρξη ως θεσμού δρα και

εκτός συνόρων, άλλοτε κρυφά άλλοτε φανερά. Έχει πάντα και ας μην τη χρησιμοποιεί τη δυνατότητα να προκαλέσει μαζικές καταστροφές και δολοφονίες. Έχει συγκεκριμένο επιστημονικό περιεχόμενο που σχετίζεται με την ανακάλυψη τεχνικών και όπλων για ακόμα μεγαλύτερους ολέθρους από αυτούς που ήδη μπορεί να προκαλέσει. Φυσικά για να καλύψει όλες αυτές τις ενέργειες του απομυζά χρήματα από το μόχθο των ιδίων που αυτός σκοτώνει. Εκτός από θανάτους σε καιρό πολέμου ευθύνεται για το θάνατο αρκετών νέων που τους οδηγεί στην αυτοκτονία. Επίσης ευθύνεται για αρκετές ψυχολογικές διαταραχές που προκαλούνται σε άτομα κατά τη θητεία τους. Είναι ρυθμιστής της κίνησης των συνόρων, άλλοτε σκοτώνοντας μαζικά σε ναρκοπέδια μετανάστες, άλλοτε σκοτώνοντας φαντάρους που τυχαίνει να δουν κάποια σύμπραξη στρατιωτικών με εμπόρους ναρκωτικών-λευκής σάρκας –όπλων. Εκπαιδεύει μαζικά δολοφόνους στις ειδικές δυνάμεις, πολλοί από τους οποίους μετά βρίσκονται στα σώματα ασφαλείας ή απαρτίζουν φασιστικές και παρακρατικές ομάδες. Εν ολίγης είναι μια δεξαμενή θανάτου υπηρετώντας τα σχέδια κρατιστών, καπιταλιστών, και μη.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ – ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ

Γεράσιμος Κορωναίος Οκτώβρης 2009

9 Δεκέμβρη του 2008 : Ο Αλ. Κούγιας, δικηγόρος των εκτελεστών του Γρηγορόπουλου δηλώνει αναφορικά με το γεγονός της δολοφονίας το αξέχαστο… «όλα είναι δυστυχώς μια παρεξήγηση».

9 Δεκέμβρη του 2011 :  Ο Χρ. Παναγιωτόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του MEGA με αφορμή την 6η Δεκέμβρη αλλά και τις πρόσφατα «λάθη του μοντάζ» (ρεπορτάζ για πορεία 17 Νοέμβρη) αρθρογραφεί στο διαδίκτυο αναφορικά και με την παραποίηση του βίντεο της δολοφονίας του Αλέξη.  Στο μοναδικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο θυμίζουμε ότι είχαν προστεθεί ήχοι από συγκρούσεις και σπασίματα προς χάριν εντυπώσεων. Ο Πάναγιοτώπουλος λοιπόν, δικαιολογείται δηλωνοντας μέσα σε όλα τα άλλα ότι τότε «Δυστυχώς, όλα πήγαν λάθος».

«Μοντέρ σε σύγχυση» που στολίζουν οπτικοακουστικά τα ρεπορταζ, «γραμμές παραγωγής»-«αλυσίδες με σπασμένους κρίκους», «ειδικοί ρόλοι», «ατομικές ευθύνες» και «ανθρωπινά λάθη» έρχονται να απαντήσουν στους «καχύποπτους», σε όσους αγνοούν πως δουλεύει το εργοστάσιο της ενημέρωσης, στους «συκοφάντες και τους ακραίους συνομωσιολόγους». Πιο πολύ όμως, ο μεγαλοδημοσιογράφος σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση θέλησε  να πει στο αδαές κοινό «τι έχει συμβεί;» γιατί όπως πιστεύει «τίποτα δεν είναι πάνω από την αλήθεια».

***

Η αλήθεια είναι…πως αυτά που προφασίζεται θα μπορούσαν να είναι αλήθεια.

Η παραποίηση γεγονότων, η επιλεκτική ενημέρωση και η παραπληροφόρηση, η διασπορά του φόβου και η αναπαραγωγή του συστημικού λόγου έχουν γίνει ρουτίνα, μηχανιστική διαδικασία και από ένα σημείο και μετά ίσως και ασυνείδητη για μια σειρά ανθρώπων που συντελούν στην παραγωγή του ειδησεογραφικού προϊόντος. Κι αν υπάρχουν εξαιρέσεις αξιοπρεπούς στάσης είναι τόσες που δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα. Φαίνεται εξωφρενικό το πόσο αυτονόητη είναι η δραματοποίηση, τα κλισέ και ο περιορισμένος ξύλινος  δημοσιογραφικός λόγος, οι εντυπωσιακές και γελοίες αναπαραστάσεις των ρεπόρτερ με τα υποβλητικά ηχητικά τρόμου, τα γραφικά και όσα άλλα συντελούν κατά την κατασκευή της είδησης που δεν περίμενε κανείς τις «αποκαλύψεις» του Παναγιωτόπουλου για να καταλάβει τι είχε συμβεί τότε. Γιατί συνέβη ό,τι συμβαίνει καθημερινά. Γιατί ο μοντέρ έκανε όσα του έχουν μάθει ό,τι πρέπει να κάνει για να «πουλάει» το προϊόν.

Όσο η πληροφόρηση παραμένει εμπόρευμα, όσο αφήνεται στα χέρια είτε της θεσμικής εξουσίας, είτε των επαγγελματιών μιας υποτιθέμενης αντικειμενικότητας, τόσο οι συνειδήσεις θα διαμορφώνονται στους καναπέδες και τόσο η «αλήθεια» των καθεστωτικών Μέσων, των «μεγάλων καναλιών» και κάθε νέας ΥΕΝΕΔ θα πυροβολεί τη σκέψη και θα σκοτώνει στο μέτρο που της αναλογεί την δυνατότητα της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.

* ο τίτλος του σχολίου αποτελεί παράφραση στίχου των Διάφανων Κρίνων

[Το πρώτο κείμενο ανοίγματος της κατάληψης “Δράκα” στην Κέρκυρα μπορείτε να το διαβάσετε εδώ. Ακολουθεί το χρονικό επιθέσεων στην κατάληψη, με αφορμή την τελευταία διακοπή ρεύματος.]

Στις 17-11-2010, καταλαμβάνεται από φοιτητές το κτίριο όπου στεγαζόταν το ΤΕΕ νοσηλευτικής και δημιουργείται η κατάληψη Δράκα. Οι επιθέσεις ενάντια στην κατάληψη δεν άργησαν να εκδηλωθούν, πράγμα το οποίο συνέβη ποικιλοτρόπως. Πιο συγκεκριμένα, ένα μήνα αργότερα, διοικητικός υπάλληλος του νοσοκομείου συνοδεία δικηγόρου εμφανίζονται στην κατάληψη και απειλούν ευθέως με εκκένωση. Μετά από αυτό, υπάλληλοι της Δ.Ε.Η. έπειτα από 2 αποτυχημένες απόπειρες εισέρχονται στην αυλή του κτιρίου και αφαιρούν το ρολόι της Δ.Ε.Η.

Την 1/2/11 2 ασφαλίτες εμφανίζονται στο κτίριο συνοδευόμενοι από τη διευθύντρια του ΤΕΕ, η οποία είχε καταθέσει μήνυση για φθορές στο κτίριο, τις οποίες παρουσία των ασφαλιτών προσδιόρισε μόνο στο βάψιμο κάποιων ντουλαπών. Παράλληλα στοχοποίησε συγκεκριμένα άτομα για τις φθορές αυτές. Επιχείρησαν να ανέβουν στον επάνω όροφο του κτιρίου, στο χώρο του οποίου περιοριζόταν τότε τα δωμάτια των διαμενόντων, αλλά εμποδίστηκαν.

Την επόμενη ημέρα -μετά από καθυστέρηση περίπου 2 μηνών- το ΤΕΕ αποχώρησε από το κτίριο, αλλά πριν φύγουν η διευθύντρια έκοψε τα καλώδια τα οποία επανασυνέδεαν την παροχή ρεύματος στο κτίριο. Τη δεύτερη -σύντομη- διακοπή ρεύματος ακολούθησε προσπάθεια να διακοπεί και η παροχή νερού που όμως αποφεύχθηκε.

Την φαινομενική αδράνεια κρατικής καταστολής ήρθε να διαψεύσει η οριστική διακοπή τους ρεύματος από την κολώνα της Δ.Ε.Η. από ειδικό συνεργείο στα μέσα Ιουλίου, το οποίο δεν έγινε αντιληπτό και δεν εμποδίστηκε.

Όμως, παρά τη διακοπή ρεύματος, η κατάληψη ζωντανεύει ακόμα περισσότερο, πλαισιώνεται και από άλλα άτομα και αποκτά εντονότερη κινηματική νοοτροπία και πρακτική. Πολλά πράγματα μέσα κι έξω από το κτίριο επισκευάζονται και τελικά καταφέρνουμε τη μερική επαναηλεκτροδότηση της κατάληψης στα μέσα Οκτωβρίου. Αυτό ενδυναμώνει ακόμα περισσότερο την κατάληψη στην οποία αποφασίζει να μείνει ακόμα περισσότερος κόσμος και αποκτά συνεχή και σταθερή κοινωνική και κινηματική παρουσία.

Η κατάσταση αυτή προφανώς προκάλεσε δυσφορία στη διοίκηση του νοσοκομείου η οποία αποφασίζει εκ νέου την κατά το δυνατόν συντομότερη εκκένωση της κατάληψης. Η απόφαση αυτή συνοδεύεται από έντονη παρουσία κοστουμαρισμένων τύπων αλλά και του ίδιου του διοικητή του νοσοκομείου Κ. Γρηγορόπουλου επί σειρά ημερών γύρω από το κτίριο.

Λίγες μέρες αργότερα από την λήψη της απόφασης, συνεργείο της Δ.Ε.Η. εισέρχεται στην αυλή λίγο πριν την ώρα της γενικής συνέλευσης της κατάληψης όπου οι πόρτες ήταν ανοιχτές, και χωρίς να γίνει αντιληπτό, προσπαθούν να βρουν την πηγή ηλεκτροδότησης του κτιρίου με σκοπό να την διακόψουν ξανά. Όταν έγιναν αντιληπτοί εκδιώχθηκαν από τον προαύλιο και περιβάλλοντα χώρο της κατάληψης -αφού πρώτα αντιστάθηκαν- από τα περίπου 30 άτομα που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο κτίριο και παρέμειναν στο τετράγωνο ισχυριζόμενοι πως εκτελούν εντολές.

Την «επίσκεψη» των ΔΕΗτζίδων ακολούθησε μετά από λίγες μέρες εισβολή δέκα περίπου πλήρως εξοπλισμένων πυροσβεστών, οι οποίοι είχαν αφήσει τα πυροσβεστικά οχήματα πάνω στο δρόμο διακόπτοντας την κυκλοφορία ισχυριζόμενοι τηλεφωνική ειδοποίηση για φωτιά στο κτίριο. Την ώρα εκείνη πραγματοποιούνταν συνέλευση της αναρχικής ομάδας cumulonimbus και με την παρουσία 20 περίπου ατόμων αναγκάστηκαν να φύγουν από το χώρο χωρίς να δημιουργηθεί ιδιαίτερο πρόβλημα. Τελευταία και πιο πρόσφατη επίθεση ήταν η διακοπή -ξανά- του ρεύματος στις 28/11/11.

Όσοι προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν, είτε να καταστείλουν, είτε να εκκενώσουν την κατάληψη Δράκα να ξέρουν πως ούτε οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα, ούτε οι αλληλέγγυοι -εντός και εκτός νησιού- σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον απελευθερωμένο αυτό χώρο. Να ξέρουν επίσης (τόσο οι αυτουργοί, όσο και οι εντολοδόχοι) πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε  τις επιθέσεις του κράτους (στο χώρο μας που για κάποιους είναι και σπίτι) και πως οι απαντήσεις μας θα είναι εξίσου έντονες με τις επιθέσεις που δεχόμαστε (και θα απευθύνονται σε οποιονδήποτε δρα επιθετικά προς την κατάληψη). Τέλος, να ξέρουν πως τόσο η ανάγκη όσο και η πολιτική επιλογή δεν καταστέλλονται, αντιθέτως συναντάνε το πάθος για συντροφικότητα, αυτοδιεύθυνση και ελευθερία, το οποίο μπορεί να ξεριζώσει συθέμελα αυτό το σάπιο σύστημα.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Κατάληψη Δράκα

Χθες το απόγευμα, Τετάρτη 7 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που καλούσε η Πρωτοβουλία Κατοίκων στο κτίριο της 6ης Δημοτικής Κοινότητας (Θήρας 31) όπου είχε γίνει δεκτή από την Πρόεδρο του διαμερισματικού Συμβουλίου προς συζήτηση και ψήφιση πρόταση, των χιτλερικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής», για καταστολή από το Δήμο των καταλήψεων της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης και της Villa Amalias. 

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν πολλοί κάτοικοι του 6ου διαμερίσματος κι αγωνιζόμενοι από τις καταλήψεις, τα στέκια, τις τοπικές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες της περιοχής οι οποίοι παρά τις απειλές της Προέδρου για αστυνομική επέμβαση οδήγησαν με παρεμβάσεις και συνθήματα στην ανάκληση κάθε σχετικής συζήτησης και ψήφισης πρότασης από το Συμβούλιο για καταστολή των καταλήψεων. Επιπλέον υπενθυμίστηκε με κάθε τρόπο από μέρους των συγκεντρωμένων η κοινωνική απαίτηση για επανασύνδεση της παροχής νερού στο Πάρκο της Κύπρου που διέκοψε από τον Αύγουστο ο δήμαρχος Καμίνης.

Εννοείται βέβαια, πως η επιχείρηση καταστολής των αυτοοργανωμενων χώρων και αγώνων στις γειτονιές είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πρόταση παρακρατικών φασιστών, είναι κεντρική πολιτική επιλογή  του καθεστώτος -η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ως θεσμικό εκφραστή της τον δήμαρχο Καμίνη- και θα συνεχιστεί. Γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση, συνέχεια των κινητοποιήσεων από τα κάτω, συντονισμός και αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων στις γειτονιές.

Υ.Γ. Θλιβερή ήταν η παρουσία ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ορισμένων από τη γνωστή παρέα των θεσμολάγνων πολιτικάντηδων οι οποίοι όταν, πριν δυο χρόνια και πλέον, απέτυχαν οικτρά στην απροκάλυπτη προσπάθειά τους να χειραγωγήσουν τον αυτοοργανωμένο κοινωνικό αγώνα στο Πάρκο της Κύπρου και να τον διαμεσολαβήσουν στα ΜΜΕ και τον Δήμο για λογαριασμό των κομματικού συνασπισμού τους και της δημοτικής του παράταξης,  κατρακύλησαν στο βούρκο κάθε είδους αθλιότητας, λασπολογίας και ρουφιανιάς ενάντια τόσο στον ίδιο τον αγώνα στο πάρκο όσο και στους αγωνιζόμενους εκεί. O χειρότερος ίσως της παρέας, μη καταλαβαίνοντας που βρίσκεται και τον κινηματικό χαρακτήρα της χθεσινής παρέμβασης, πήρε το λόγο κι εθισμένος προφανώς στο ξεπούλημα και τη διαμεσολάβηση των αγώνων ζήτησε από το διαμερισματικό συμβούλιο να συζητήσουν προτάσεις για την αξιοποίηση της Αγοράς! Τραγικός…

[Αναδημοσίευση από το site της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων]

Σάββατο 10/12 στις 12.οο

Πλατεία Τσορμπατζόγλου (απέναντι από το παλιό Ατλάντικ)

Τρόποι πρόσβασης με συγκοινωνίες απο Αθήνα : Γ18, Β18 στάση πλατεία
απο πειραιά : 843 στάση πλατεία

Για μια “συγκεκαλυμμένη δράση”

Tο βράδυ της Κυριακής 4/12, ενόψει της επετείου της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και της εξέγερσης που ακολούθησε, ένας σύντροφος και μια συντρόφισσα από το Πέραμα, οι οποίοι συμμετέχουν στη συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση (DeStato), ξεκινούν για να πετάξουν φλάιερ στα σχολεία της περιοχής με περιεχόμενο: «remember the 6^th of December, FIGHT NOW” και “κατάληψη παντού εξέγερση για πάντα, να μην ζήσουμε σαν δούλοι». Κατά την διάρκεια που μοιράσματος και ενώ οι σύντροφοι βρίσκονται στο ΕΠΑΛ Περάματος, δύο μηχανές της ομάδας ΔΙΑΣ τους προσεγγίζουν και τους ζητάνε τις ταυτότητες, ενώ ταυτόχρονα κοιτάζουν και διαβάζουν το περιεχόμενο των φλάιερ. Από εκείνη την στιγμή και μετά οι μπάτσοι γίνονται αρκετά επιθετικοί και εριστικοί απέναντι στους συντρόφους και τους ζητάνε να ελέγξουν τις τσάντες τους. Οι σύντροφοι δεν το αρνούνται και ο έλεγχος γίνεται. Οι μπάτσοι τους ανακοινώνουν με τσαμπουκά ότι θα τους προσάγουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος τους πλησιάζει και τους ρωτάει για πιο λόγο θα συμβεί αυτό από την στιγμή που  είχανε και οι δύο ταυτότητες. Ο μπάτσος τον  πιάνει και του γυρνάει το χέρι πίσω από τη πλάτη, ενώ ο άλλος μπάτσος του δίνει μπουνιά στην κοιλιά και ο σύντροφος πέφτει με το κεφάλι. Οι τρείς απ’ τους τέσσερις μπάτσους ξυλοκοπούν το σύντροφο με γονατιές και κλωτσιές, έχοντάς του πατημένο το κεφάλι στο πεζοδρόμιο και απειλώντας τον με σιδερογροθιές ότι «θα σε γαμήσουμε», ενώ ο τέταρτος και πιο “ψύχραιμος” προσπαθεί να ηρεμήσει τη συντρόφισσα. Θεωρώντας ότι τον συνέτισαν αρκετά, του φοράνε χειροπέδες, συνεχίζοντας να τον ξυλοκοπούν, και σηκώνοντάς τον απ’ αυτές, τον πιάνουν απ’ το λαιμό και τον βάζουν στη στάση.

Αμέσως μετά από ένα-δύο λεπτά στο σημείο φτάνουν άλλες δύο μηχανές ΔΙΑΣ και μετά από λίγο και ένα περιπολικό της άμεσης δράσης. Εκεί η ομάδα που χτύπησε τον σύντροφο ανακοινώνει στην δεύτερη ομάδα που έφτασε στο σημείο ότι «αυτός πάει για σύλληψη αντίσταση και απείθεια και αυτή για προσαγωγή», και με τη σειρά τους λένε στους μπάτσους της άμεσης δράσης να τους μεταφέρουν στο ΑΤ Περάματος. Ο σύντροφος ζητάει με το που φτάνουν να ειδοποιήσει δικηγόρο και αρνείται να απαντήσει και να συνδιαλέγει με τους μπάτσους σε οτιδήποτε χωρίς αυτόν. Στα επόμενα λεπτά του επιτρέπεται να κάνει το τηλεφώνημα και αμέσως έξω από το τμήμα αρχίζουν και συγκεντρώνονται αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι που μέσα σε μισή ώρα φτάνουν τους 30. Οι μπάτσοι του ΑΤ Περάματος έχουν αρχίσει να πανικοβάλλονται και κάνουν τηλεφωνήματα για να ενημερώσουν σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί. Όσο οι συγκεντρωμένοι αυξάνονται, τόσο καταφθάνουν αστυνομικές δυνάμεις έξω απ’ το ΑΤ, ώσπου στο τέλος ο δρόμος κλείνει από μια ομάδα ΟΠΚΕ.

Μετά από περίπου δύο ώρες εμφανίζεται στο τμήμα ο αρχηγός-επικεφαλής της ομάδας ΔΙΑΣ και ζητάει να δει τους δύο συντρόφους. Με πολύ «φιλικό» ύφος συστήνεται και ρωτάει τον σύντροφο για το τι συνέβη. Ο σύντροφος επαναλαμβάνει ότι δεν πρόκειται να κάνει οποιοδήποτε διάλογο αν δεν είναι παρών δικηγόρος και απάντηση που παίρνει είναι «έλα μωρέ τώρα τι να τον κάνεις τον δικηγόρο, αφού βλέπεις ότι δεν γράφω τίποτα πουθενά και έχω έρθει φιλικά για να λήξει το περιστατικό με τους καλύτερους όρους για όλους μας» προφανώς αναφερόμενος στον ξυλοδαρμό. Ο σύντροφος συνεχίζει αρνείται και ο αρχιμπάτσος φανερά ενοχλημένος συνεχίζει να θέτει το ίδιο δίπολο άλλοτε με “φιλικό” και άλλοτε με απειλητικό ύφος. Εκείνη την στιγμή έφτασε στον χώρο η δικηγόρος του συντρόφου και ο αρχιμπάτσος της είπε: «ξέρω ότι οι δικοί μου κάνανε μαλακία. Εμείς από την μεριά μας δεν θα το τραβήξουμε αλλά και εσείς μην κάνετε μηνύσεις κλπ. Σε λίγο θα τους αφήσουμε και τους δύο».

Με δεδομένο ότι θα αφήνονταν ελεύθεροι, οι σύντροφοι δεν οδηγούνται στο κρατητήριο, παραμένοντας στο χώρο υποδοχής, όπου μπαίνουν λίγο μετά οι δύο ομάδες ΔΙΑΣ (αυτή που χτύπησε το σύντροφο και εκείνη που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού). Οι μπάτσοι αρχίζουν να αγκαλιάζουν ο ένας τον άλλο, λέγοντας: “συγκεκαλυμμένη δράση, συνάδελφοι”, εμφανώς περήφανοι για την περιώνυμη συγκάλυψη. Στη συνέχεια, οι ΔΙΑΣ που χτύπησαν το σύντροφο αποχωρούν απ’ το ΑΤ, και έρχεται ενημέρωση πως ο σύντροφος συλλαμβάνεται για απείθεια, ενώ η συντρόφισσα κρατείται γιατί εκκρεμούσε απόφαση στο όνομά της για προσωπικό θέμα.

Ένας από τους μπάτσους που έφτασε αργότερα στο σημείο του ξυλοδαρμού, ο Ταταρκιώτης Κωνσταντίνος, λέει στην υπεύθυνη βάρδιας πως θα υπογράψει τη δικογραφία ως εκείνος που με την ομάδα του (Γκανάς Δημήτρης, Κοτσορώνης Παναγιώτης, Σταυρόπουλος) συνέλαβε το σύντροφο. Στην ερώτησή της αν πάει για απείθεια, απαντά πως οι κατηγορίες είναι απείθεια, αντίσταση και οπλοκατοχή (η οπλοκατοχή αναφέρεται σε ένα πολυεργαλείο 5cm που εκτός από κατσαβίδι ανοιχτήρι μπύρας, ανοιχτήρι για φελλούς, ψαλιδάκι, λίμα είχε και μια «λάμα» σαν αυτή που έχουν κάποιοι νυχοκόπτες.) Η υπεύθυνη του λέει πως είναι ενήμερη μόνο για απείθεια και πως το επιβεβαιώνει και ο ανώτερος και ο Ταταρκιώτης απαντά χαρακτηριστικά: “άσε τι σου είπε ο ανώτερος, άκου τι σου λέω εγώ”. Η αναφορά του μπάτσου είναι πως περνώντας από τη λεωφόρο Δημοκρατίας και βλέποντας τους δύο συντρόφους, έκρινε ότι είναι ύποπτοι για τέλεση παράνομων ενεργειών, και πως όταν ο σύντροφος αρνήθηκε να γίνει έλεγχος στην τσάντα του και του ανακοινώθηκε πως συλλαμβάνεται για απείθεια, εκείνος αντιστάθηκε. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι στην αναφορά δε γίνεται λόγος ούτε για τα φλάιερ που πετούσαν οι σύντροφοι, ούτε προφανώς για τον ξυλοδαρμό.

Εν τέλει ο σύντροφος, μετά από επίμονη απαίτησή του, μεταφέρθηκε στο Θριάσιο νοσοκομείο, απ’ όπου και πήρε ιατρική γνωμάτευση για κάκωση καρπού. Το πρωί της επόμενης ο σύντροφος πέρασε από εισαγγελέα και αργότερα το μεσημέρι από αυτόφωρο με τις κατηγορίες αντίσταση κατά της αρχής από άτομο που οπλοφορεί, απείθεια και οπλοκατοχή και επειδή ο μάρτυρας κατηγορίας Ταταρκιώτης δεν εμφανίστηκε, δόθηκε αναβολή για τις 15/12, ενώ άρθηκε η κράτηση του.

Προφανώς δεν μπορούμε να δούμε τη συγκεκριμένη δίωξη αποκομμένη απ’ τα πολιτικά της χαρακτηριστικά, τα οποία ούτως ή άλλως προσδόθηκαν και από το ίδιο το κράτος με τον τρόπο που τη χειρίστηκε. Κατ’ αρχάς, δε θεωρούμε τυχαίο τον ξυλοδαρμό καθώς το περιεχόμενο των φλάιερ ήταν σχετικό με τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ένστολους φρουρούς της δημοκρατίας. Η κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε και που απέτυχε να διαχειριστεί από την πολιτική και αστυνομική ηγεσία έχει αφήσει παρακαταθήκη τόσο στους κόλπους του ευρύτερου ριζοσπαστικού χώρου όσο και στα σώματα της αστυνομίας.

Η τροπή που πήρε η υπόθεση και οι κατηγορίες που τελικά αποδόθηκαν στο σύντροφο, είναι άμεσα συνδεδεμένες με προηγούμενη σύλληψή του κατά την εισβολή στον αυτοοργανωμένο χώρο Ρεσάλτο στις 5/12/09. Το κράτος, κατά την πάγια τακτική του, στήνει κατηγορητήρια με βάση τα πολιτικά χαρακτηριστικά όσων πέφτουν στα χέρια του, μετατρέποντας τις συλλήψεις σε διώξεις φρονηματικού χαρακτήρα.

Με αφετηρία την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την εμφάνιση της οικονομικής κρίσης, σε ολόκληρη τη χώρα και φυσικά στις γειτονιές μας, αναπτύσσονται ποικίλες δράσεις με τοπικές συνελεύσεις, στέκια, καταλήψεις και ευρύτερα σχήματα να έχουν κάνει την εμφάνιση τους. Μαζί με κοινωνικούς χώρους που δραστηριοποιούνται χρόνια στις περιοχές μας, υφαίνουν ένα πολύμορφο μωσαϊκό διάχυσης ανατρεπτικού λόγου με σημαντική κοινωνική απεύθυνση. Τους τελευταίους μήνες έχουν προστεθεί λαϊκές συνελεύσεις κατοίκων/συνελεύσεις γειτονιών που ενισχύουν τις κινηματικές διεργασίες στις περιοχές μας. Ο τρόπος που παρεμβαίνουν όλα τα παραπάνω σχήματα στην καθημερινότητα, οι συνεχείς προσεγγίσεις τους σε ζητήματα που απασχολούν το κοινωνικό σύνολο και ο αντιιεραρχικός, αντικαπιταλιστικός και στις περισσότερες των περιπτώσεων αντικρατικός χαρακτήρας των δράσεων τους, έχει θορυβήσει όχι μόνο τις αστυνομικές αρχές των περιοχών αλλά και την κεντρική πολιτική εξουσία. Αυτό που φοβούνται και θέλουν να εμποδίσουν είναι να συνευρεθούν στις γειτονιές μας -που μαστίζονται από συνεχώς αυξανόμενη ανεργία και φτώχεια λόγω των επιλογών της κυρίαρχης τάξης- ο ανατρεπτικός λόγος με τη διάχυτη κοινωνική αγανάκτηση και οργή. Όπως διαπίστωσαν και οι ίδιοι, έχουν ήδη δημιουργηθεί δίαυλοι επικοινωνίας, γεγονός που άλλωστε φάνηκε από την μηχανοκίνητη πορεία αλληλεγγύης στους απεργούς της ελληνικής χαλυβουργίας στις 3/12/2011 που διοργανώθηκε από συνελεύσεις γειτονιών και λαϊκές συνελεύσεις με συμμετοχή 350 ανθρώπων των περιοχών και από την αντιφασιστική πορεία στις 12/11/2011 στη Νίκαια που καλέστηκε ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό από αντιφασίστες/στριες των περιοχών και συγκέντρωσε περίπου 700 ανθρώπους. Το συγκεκριμένο περιστατικό με την προσαγωγή των δύο συντρόφων και τον ξυλοδαρμό και την ανυπόστατη σύλληψη του ενός, αποτελεί σαφές δείγμα της τρομοκράτησης όσων ανθρώπων από τις γειτονιές μας επιλέγουν να αγωνίζονται, ο καθένας με το δικό του τρόπο, αντί να μεμψιμοιρούν. Κανένας δε θα μείνει μόνος απέναντι στην κρατική καταστολή και δε θα μένει τίποτα αναπάντητο. 

Οι σύντροφοι δέχτηκαν έλεγχο από τα τσογλάνια της ομάδας ΔΙΑΣ, αυτής της “ειδικά εκπαιδευμένης” ομάδας δολοφόνων, η οποία από την πρώτη στιγμή που βγήκε στο δρόμο, έδειξε ποιες είναι οι προθέσεις και ο λόγος ύπαρξής της. Με εξακριβώσεις-τραμπουκισμούς, εφόδους σε πορείες, σχεδόν καθημερινούς ξυλοδαρμούς μεταναστών και όχι μόνο, αποτελούν τους “νέους, βελτιωμένους, εξελιγμένους” κρατικούς σερίφηδες, οι οποίοι χαίρουν πλήρους αυτονομίας και νομικής κάλυψης σχετικά με τις ενέργειές τους. Το συμβάν με τον ξυλοδαρμό του συντρόφου δεν είναι απλά ένα ακόμη μεμονωμένο περιστατικό -όπως συχνά ισχυρίζεται το κράτος- αλλά έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά γεγονότων αστυνομικής-κρατικής βίας.

Μέσα σε ένα ασταθές πολιτικό πεδίο αυξανόμενης κοινωνικής δυσαρέσκειας, το κράτος φοβούμενο την οποιαδήποτε κοινωνική ένταση, εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής. Ως άμεση, λογική και αναμενόμενη, η αντίδραση της κυριαρχίας προς τη διαρκή και εντεινόμενη κίνηση του επαναστατικού χώρου είναι η αντεπίθεσή της. Σε μια εποχή έντονης πόλωσης του κοινωνικού σώματος και συγκρούσεων μεταξύ των δυνάμεων της ανελευθερίας και της επαναστατικής προοπτικής, σε μια εποχή που τα πάντα μοιάζουν εφικτά, η επίθεση που δεχόμαστε κυοφορεί ένα μήνυμα εκφοβισμού για το σύνολο των ανθρώπων που αγωνίζονται. Είναι μόνο μία προσπάθεια του κράτους να αποτρέψει εμάς και άλλους, σήμερα και αύριο, από το να συμμετάσχουμε στον αγώνα ενάντια σε κάθε εξουσιαστική δομή. Απέναντι στην κρατική βία και τον ολοκληρωτισμό του κεφαλαίου, οι εκμεταλλευόμενοι έχουμε μάχες να δώσουμε και όλους τους λόγους για να νικήσουμε. Ο πολύμορφος αγώνας για την ανατροπή του καπιταλισμού και των κοινωνικών σχέσεων που αναπαράγει, αποτελεί μονόδρομο.

Κανένας μόνος του ποτέ και πουθενά

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

DeStato

συνέλευση Περάματος για την αλληλεγγύη και τη δράση

Μία σημαντική συνάντηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Χαλυβουργία Ελλάδος. Μία στιγμή που ούτε απρόσμενη, ούτε  τυχαία ήταν. Το αντίθετο, πρόκειται για ένα συμβάν που το περιμέναμε καιρό τώρα. Η διασταύρωση των αγώνων που δίνονται στις πλατείες των λαϊκών συνελεύσεων και αυτών στους εργασιακούς χώρους αποτελεί την παρακαταθήκη όσων ονειρευόμαστε για το μέλλον. Η διάχυση της αντίστασης, της ανυπακοής, της αυτοοργάνωσης και φυσικά της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελεί το αμμοχάλικο στις παραγωγικές μονάδες του κοινωνικού εργοστασίου. Φρέζες, τόρνοι, δράπανα, τρυπάνια, πρέσες, ψαλίδια ας σιωπήσουν. 36 μέρες απεργία…

Περίπου 350 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνελεύσεων γειτονιάς από τις περιοχές του Πειραιά και της Αθήνας και συναντήθηκαν γύρω στις 12.30μμ στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών, απ’ οπού πορεύτηκαν με μηχανοκίνητα μέσα μέχρι το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο. Με την άφιξή στο εργοστάσιο, οι απεργοί υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τους αλληλέγγυους φωνάζοντας από κοινού συνθήματα όπως «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «οι χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι, η αλληλεγγύη μας ενώνει» και «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των καπιταλιστών», και παραδόθηκε στην απεργιακή επιτροπή η οικονομική ενίσχυση και όσα τρόφιμα είχαν συγκεντρωθεί από τις λαϊκές συνελεύσεις και τους λοιπούς αλληλέγγυους.

 [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=T-IiTNOwfto&feature=player_embedded[/youtube]

Μετά από μιάμιση περίπου ώρα μικροφωνικής και ανακοινώσεων, γνωριμίας και ενημέρωσης για την εξέλιξη της απεργίας, πραγματοποιήθηκε συντεταγμένη αποχώρηση του κόσμου ενώ ανταλλάχθηκαν οι υποσχέσεις για την επόμενη συνάντησή μας, διότι…

αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα, θα μοιραστούμε την ήττα