Από τη στιγμή που η γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε σαν κοινωνία στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα απαντήθηκε μαζικά την περασμένη Κυριακή 12/2 με την  συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, η εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί αυτό της όξυνσης της καταστολής για να αποσβέσει την κοινωνική οργή.

Την Κυριακή το πρωί δεκάδες αγωνιστές απήχθησαν από το κράτος τρομοκράτη, μερικοί ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους. Τέσσερις διαδηλωτές στην Αθήνα, υπερασπιστές του δικαιώματος για ζωή, όχι επιβίωση, προφυλακίστηκαν. Κάποιοι άλλοι διώχθηκαν 3 μέρες μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, ξεπουλημένοι πολιτικοί, συνεργάτες των τροικανών εγείρουν θέματα στα κανάλια για την λειτουργία και ύπαρξη του Indymedia.

Με ανακοίνωση της, το μεσημέρι της Παρασκευής 17/2, η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου αναγγέλει διακοπές ηλεκτροδότησης σε κτίρια για “λόγους συντήρησης”!! Bρήκαν έτσι τον τρόπο να φιμώσουν το athens.indymedia, κόβοντάς του το ρεύμα. Δεν είναι μακριά άλλωστε οι ηλεκτρονικές επιθέσεις στον σέρβερ την περασμένη Κυριακή 12/2 κατά την διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα.

Η ανακοίνωση αυτή βρωμάει από χιλιόμετρα κρατική καταστολή, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλουχία των γεγονότων και των πιέσεων της βδομάδας που διανύσαμε με την σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος. Βρωμάει εν όψει νέας κινητοποιήσης κοινωνικών κομματιών την Κυριακή, τη στιγμή που το Athens IMC είναι ένα από τα κομβικά και ελάχιστα σημεία που τα γεγονότα επικοινωνούνται από τους συμμετέχοντες χωρίς την διαμεσολάβηση και την διαστρέβλωση των υποτακτικών ΜΜΕ.

Θα μας βρουν μπροστά τους….

ΥΓ. Δεν ξεχνάμε βέβαια τις προηγούμενες αποτυχημένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους σε συντονισμό με τους φασίστες, ακόμα και τότε που δεν συνεργάζονταν επίσημα και τύποις κρατούσαν κάποιες αποστάσεις.

Συλλογικότητα του IMC-Athens

Παραχώρηση της κατάληψης ορφανοτροφείου στη Μητρόπολη (pdf)

Στις 31/1 αναρτήθηκε στο site της κυβέρνησης «Διαύγεια», απόφαση του υπουργείου υγείας, με την οποία κοινοποιεί την παραχώρηση του κατειλλημένου ορφανοτροφείου στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με σκοπό την δημιουργία ιδρύματος για χρόνια πάσχοντες.

Σε μια περίοδο κρίσης, που τα αφεντικά επιτίθονται σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια με σκοπό την μεγιστοποίηση του κέρδους τους, που όλο και περισσότερος κόσμος οδηγείται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια, που οι άνεργοι και οι άστεγοι αυξάνονται καθημερινά, το κράτος και η εκκλησία βάζουν μπροστά την «φιλανθρωπική» τους μηχανή. Ενώ η εκκλησία πολλαπλασιάζει συνεχώς τα ιερά της κέρδη, μέσα από την διαχείρηση μιας αμύθητης ακίνητης περιουσίας και ενώ πολλά κτήρια κρατικά και εκκλησιαστικά παραμένουν άδεια, κάποιοι κρίνουν και αποφασίζουν πως το μόνο κτήριο κατάλληλο για φιλανθρωπικούς σκοπούς είναι αυτό που τυγχάνει να είναι κατειλλημένο από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, με σκοπό την στέγαση και την διαχείρηση των αναγκών τους.  Μετά από την πρώτη επίθεση στην κατάληψη «σχολείο», όπου στεγάζονται καθημερινά διάφορες δραστηριότητες και την εκκένωση της κατάληψης «επιβίωση», όπου είχαν καταφύγει κάποιοι προκειμένου να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, έρχεται η σειρά του ορφανοτροφείου για να ολοκληρωθεί το «φιλανθρωπικό» έργο κράτους και εκκλησίας.

Εμείς σαν κατάληψη ορφανοτροφείου δεν έχουμε καμία πρόθεση να παραδώσουμε το κτήριο στα χέρια οποιασδήποτε εξουσίας, κρατικής ή εκκλησιαστικής. Εδώ και 6 χρόνια έχουμε μάθει να οργανώνουμε τις ζωές μας συλλογικά, να υπερασπιζόμαστε τις αρνήσεις μας, να αγωνιζόμαστε και να πολεμάμε. Και σ’ αυτήν την πορεία που ακολουθούμε το ορφανοτροφείο αποτελεί μια βασική συντεταγμένη. Θα υπερασπιστούμε αυτό το χώρο όπως υπερασπιζόμαστε και στηρίζουμε κάθε χώρο μέσα στον οποίο οικοδομείται ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση και κυριαρχία.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

κατάληψη ορφανοτροφείου

[Αναδημοσίευση από το fanzine “Το ξύδι”, τεύχος #0, χειμώνας 2011- ’12]

8.10π.μ. Κατεβαίνω από το μετρό Ακρόπολης. Όλα καλά, έφτασα αρκετά νωρίτερα. Κατευθύνομαι προς την Αθ. Διάκου. Θα βρω εύκολα το ξενοδοχείο; Περπατάω μες το κρύο και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος ενός πλήθους ανθρώπων, γύρω στα 50 άτομα, που όλοι βγήκαμε απ’ το ίδιο τρένο. Κάποιοι κρατάνε μπλοκ και κομπιουτεράκι. Περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να μιλάμε και νιώθω όλο και πιο σίγουρη ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο. Θα το βρω σίγουρα, σκέφτομαι. Το πλήθος μαζί με εμένα φτάνει στο ξενοδοχείο. Γύρω στα 30 άτομα είναι έξω και καπνίζουν. Κάτι μου λέει ότι κι αυτοί «δικοί μου» είναι. Το πλήθος μπουκάρουμε μέσα και ενσωματωνόμαστε σε ένα άλλο που κινείται δεξιά προς ακαθόριστο σημείο. Πηγαίνουμε κι εμείς χωρίς να ρωτήσουμε. Μας περιμένει μια χλιδάτη αίθουσα, με μεγάλες δερμάτινες πολυθρόνες, επιχρυσωμένους καθρέφτες, περίτεχνα τραπεζάκια και εκλεκτές πλάκες στο πάτωμα. Ποια νοσηρά μυαλά σκέφτηκαν να μας φέρουν εδώ, σκέφτομαι, στο Royal Olympic, ξενοδοχείο πέντε αστέρων… Τι εξυπηρετεί η υπογράμμιση αυτή της αντίθεσής μας με όλη αυτή την πολυτέλεια; Γιατί γύρω μου βλέπω μόνο φτωχούς ανθρώπους, κυρίως νέους κάτω από 30, με κόκκινες ακόμα μύτες, πολυφορεμένα παλτό και ταλαιπωρημένα παπούτσια. Επικρατεί σιωπή. Λίγοι μόνο μιλάνε μεταξύ τους. Υπάρχει άγχος.

8.30π.μ. Αρχίζει η αναγνώριση στοιχείων. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι κατευθυνόμαστε προς τους ελεγκτές. Είναι ιδέα μου ότι σπρωχνόμαστε; Τελικά μπαίνουμε στην αίθουσα εξέτασης. Καθόμαστε ανά δύο σε δέκα σειρές των 20 περίπου γραφείων. Είμαστε μάλλον παραπάνω από 200! Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας σε μια φόρμα και αρχίζει η επικεφαλής της εξεταστικής επιτροπής να εκφωνεί από το μικρόφωνο: « Πρόκειται για εξετάσεις επιλογής προσωπικού στελέχωσης τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ. Θα εξεταστείτε στην αριθμητική, σε ερωτήσεις αντίληψης και στη γνώση αγγλικών. Όποιος παραβεί τους κανονισμούς θα αποβληθεί». Δε λέει βέβαια αυτό που ψιθυρίζεται: ότι έστειλαν βιογραφικό 30.000 άνθρωποι, ότι από αυτούς επέλεξαν 8.000 και ότι εμείς σήμερα είμαστε μόνο ένα μέρος αυτών. Ότι όσοι πετύχουν στις εξετάσεις, θα περάσουν από προσωπική συνέντευξη κι αν τα καταφέρουν και σ’ αυτό, θα μπορέσουν να γίνουν τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, δουλεύοντας 4ωρο, 6ωρο ή 8ωρο εποχιακοί ή και αορίστου χρόνου.

9.30π.μ. Έχουμε 20 λεπτά να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο όγκο ερωτήσεων. Το τεστ κατανόησης είναι πάνω σε μικρά κείμενα που εξυμνούν εταιρείες, διαφημιστικά κόλπα, επιχειρηματικές ιδέες και την εργασία γενικότερα, ενώ συνοδεύονται από προτάσεις που πρέπει να χαρακτηρίσουμε με: Σωστό-Λάθος-Δεν μπορώ να απαντήσω με βάση το κείμενο. Moυ φαίνονται περίεργες. Ένας γύρω στα 40, ξεσπάει: «τι απαντήσεις είναι αυτές; Μοιάζουν όλες ίδιες» οπότε η επικεφαλής τρέχει προς το μέρος του φωνάζοντάς του επιτακτικά: «ησυχάστε κύριε» και καταφέρνει αμέσως να τον ησυχάσει. Και όλοι βυθιζόμαστε και πάλι στα γραπτά μας. Η αριθμητική είναι ασκήσεις πάνω σε πωλήσεις, επιτυχίες προώθησης προϊόντων, ποσοστά, μπόνους –για να τα εμπεδώνουμε ευθύς εξαρχής… Και είναι πολλές. Αδύνατο να προλάβω. Και υποτίθεται ότι τα μαθηματικά είναι το δυνατό μου χαρτί… Η διπλανή μου έχει αρχίσει να ξεφυσάει. Τέλος χρόνου.

10.00π.μ. Αρχίζει το τεστ αγγλικών. Προσπαθώ, ενώ μας εξηγούν τους κανόνες, να πω στη διπλανή μου, αν κολλήσω να με βοηθήσει, μιας που είπε ότι ξέρει τέλεια αγγλικά, αλλά μου κόβει απότομα την κουβέντα. Έπρεπε να το περιμένω. Εδώ μέσα ο «θάνατός σου η ζωή μου». Όταν η επικεφαλής τελειώνει με τις οδηγίες, συμβαίνει το αναπάντεχο: η διπλανή μου φανερά μετανιωμένη μου λέει απολογητικά ότι μπορώ να δω ό,τι θέλω απ’ το γραπτό της και μου ζητάει επίμονα συγγνώμη. Κι άλλη ειρωνία ή δεν είναι τυχαίο; Το κείμενο στα αγγλικά μιλάει για τον τεηλορισμό και τη θεωρία του Φορντ για τους εργάτες. Ένα ερώτημα αναφέρει: σύμφωνα με τον Φορντ τι είναι αυτό που θέλουν οι εργάτες: να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα ή να παίρνουν περισσότερα λεφτά; Μπαίνω στον πειρασμό να δώσω δική μου απάντηση. Η Μ., δίπλα μου, πάλι ξεφυσάει και με δυσκολία απαντάει στις ερωτήσεις.

10.20π.μ. Απελευθερωνόμαστε. Η διαλογή ανθρώπων ολοκληρώθηκε. Προσπαθώ να παρηγορήσω την Μ.. Δεν τα πήγε καθόλου καλά. Όπως κι εγώ. «Ούτε για τηλεφωνήτρια δεν κάνω γαμώτο» μου λέει. Μπροστά μας και πίσω μας δυο τύποι κοκορεύονται ότι ήταν γελοίο το τεστ, ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι άλλες τέτοιες αηδίες που στενοχωρούν ακόμα περισσότερο την Μ.

10.30 π.μ. Είμαστε στο μετρό με την Μ. Συζητάμε για την κοινή μας εμπειρία και αφήνουμε επιτέλους το θυμό μας να εκφραστεί. Μου λέει ότι ντρέπεται πολύ όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει κι εκείνη λέει «τίποτα». Συνεχίζουμε την κουβέντα και το νιώθω, ξαναβρίσκουμε σιγά σιγά και πάλι τους εαυτούς μας. Χωρίζουμε, λέγοντας η μία στην άλλη ότι το πιο ωραίο ήταν ότι συναντηθήκαμε.

Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα ψάχνοντας για δουλειά. Ένα μόνιμο άγχος για την δύσκολη επιβίωση, οι προσωπικές υποχωρήσεις για μια θέση σε κάτεργο να διαπλέκονται και να θολώνουν την πιο βαθιά πεποίθηση: ότι όλα πρέπει να πάνε στο διάολο. Εκεί όπου ένα χαιρέκακο χαμόγελο θα μπει στη θέση των σφιγμένων χειλιών

[Aναδημοσίευση από το site του  “Θερσίτη”]

Αναβολή πήρε η δίκη των τεσσάρων συντρόφων/ισσών (η υπόθεση της απαλλοτρίωσης αγαθών από super-market) για τις 7 Νοεμβρίου 2012.

Μετά την ανακοίνωση της αναβολής ομάδα 30 περίπου συντρόφων πραγματοποίησαν παρέμβαση στο κέντρο της πόλης και έπειτα στην λαϊκή αγορά με σπρέι, τρικάκια και κείμενα.

Απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου

Στις 31/1 βγήκε το βούλευμα που αφορά στην υπόθεση με τα παγιδευμένα δέματα, που είχαν αποσταλεί σε διάφορους στόχους από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, και στην υπόθεση των συλλήψεων της 4/12/2010, όπου είχαν συλληφθεί οι σύντροφοι Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Κώστας Σακκάς, Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Μιχαήλ και Στέλλα Αντωνίου.

Με εξαίρεση την απαλλαγή των Χρήστου Πολίτη και Δημήτρη Μιχαήλ (που δεν έπρεπε να είχαν συλληφθεί και προφυλακιστεί εξ αρχής…), το βούλευμα μένει πιστό στην ΕΝΤΟΛΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ, που έχει δοθεί για όσους κατηγορούνται για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ., είτε έχουν αναλάβει την ευθύνη, είτε όχι.

Ενδεικτικά, παραπέμπει τους Μητρούσια και Καραγιαννίδη να δικαστούν ξανά για συμμετοχή στην ίδια οργάνωση, αλλά και για την υπόθεση με τα δέματα, επιβαρύνει ορισμένα από τα μέλη τις Σ.Π.Φ., με τις κατηγορίες όσων συνελλήφθησαν στη Ν.Σμύρνη και απορρίπτει όλες τις αιτήσεις των κατηγορούμενων για εξέταση κατά αντιπαράσταση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Όπως είναι γνωστό, η συντρόφισσα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα υγείας, που όχι μόνο δεν είναι αντιμετωπίσιμο μέσα στη φυλακή, αλλά αντίθετα έχει επιδεινωθεί. Παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας της όμως, και παρά την απουσία στοιχείων εναντίον της, η εξουσία εξακολουθεί να την τιμωρεί για την πολιτική της ταυτότητα, την αλληλεγγύη της στους συντρόφους της, και γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ μέσα στη φυλακή.

Ακριβώς όμως λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσής της, κάνει κάτι παραπάνω από το να την τιμωρεί: ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους κι εμείς, ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

Η ΣΤΕΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΓΚΙΝΗ, ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΦΛΕΒΑΡΗ, 20.00.

Συνέλευση αλληλεγγύης,αλληλέγγυοι σύντροφοι

Την Τρίτη 30/1, στα πλαίσια ενημέρωσης για την πορεία που θα πραγματοποιηθεί στις 4/2 (Μοναστηράκι, 12.00),  πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στην πλ. Βικτωρίας από περίπου 40 συντρόφους/ισσες. Παρά το τσουχτερό κρύο, για περίπου 2 ώρες, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα διαφόρων συλλογικοτήτων που καλούν στην πορεία ως μία ακόμη κίνηση αντιπληροφόρησης ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

(Εικ. 1: Στιγμιότυπο από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου “Μέρες του ’36”, 1972)

Από τις μέρες του ’36…

[…] Το 1935 το κόμμα του Ιωάννη Μεταξά αναδεικνύει [μονάχα] επτά βουλευτές, με 152.285 ψήφους, ενώ το 1936 κατέλαβε πάλι μόνο επτά έδρες, με 50.137 ψήφους.  Στο ημερολόγιο του έγραψε: «Εκλογαί. Από χθες είχα την διαίσθησιν της αποτυχίας. Ερημιά σπιτιού». Όλα έδειχναν ότι η πολιτική σταδιοδρομία του Μεταξά έφτανε στο τέλος της.

Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 οι Βενιζελικοί και οι Αντι-Βενιζελικοί δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ο Γεώργιος Β΄ να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Στις 9 Μαρτίου ο βασιλιάς διόρισε υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Η αρχή για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε αρχίσει ήδη. Κανένα κόμμα, εκτός από το Κ.Κ.Ε., δεν αποδοκίμασε το συγκεκριμένο διορισμό. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Ένα μήνα μετά πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής. Το τραγικό συμβάν έδωσε την ευκαιρία στο Μεταξά να αναρριχηθεί στην εξουσία. Έτσι στις 13 Απριλίου ο Γεώργιος Β΄ διόρισε τον ίδιο πρωθυπουργό και στις 16 Απριλίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές. Ο βουλευτής Ηλείας Βάσος Στεφανόπουλος είπε τότε:

Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήση ο Μεταξάς.

Ο δρόμος είχε ανοίξει για τον Μεταξά. Και όμως πολλές εξέχουσες προσωπικότητες του τόπου είχαν επισημάνει τον κίνδυνο. Ο Σοφούλης, πρόεδρος της Βουλής, αν και είχε επιφυλάξεις για το διορισμό του Μεταξά, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης.

Στις 30 Απριλίου του 1936 η Βουλή παραχώρησε με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία στον Μεταξά. Το ψήφισμα διέκοπτε τις εργασίες της βουλής ως τις 30.9.36 και παρείχε εξουσιοδότηση στην Εκτελεστική εξουσία να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, κάτω από την επίβλεψη μιας 40μελούς επιτροπής, η οποία τελικά δε λειτούργησε. Επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς κατήργησε και τον κοινοβουλευτισμό^[v] με τη συγκατάθεση του Γεωργίου Β’, ο οποίος διέλυσε τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και ανέστειλε πολλά άρθρα του Συντάγματος.

[Αναδημοσίευση από el.wikipedia]

(Εικ. 2: Το πρωτοσέλιδο της “βραδυνής” μία μέρα μετά το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου, 1936)

Διάγγελμα προς τον λαόν δια την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου 1936

Προς τον Eλληνικόν Λαόν,
Ενώ η Bουλή η εκλεγείσα μετά τας μακράς εσωτερικάς περιπετείας του Έθνους τον Iανουάριον του 1936, όπως αποκαταστήση την εσωτερικήν γαλήνην και τάξιν, απεδείχθη ευθύς εξ αρχής ανίκανος και εις τούτο και εις το να δώση Kυβέρνησιν εις την χώραν, και η ανικανότης αύτη απεδείχθη και κατόπιν και τελευταίως ακόμη ένεκα των αθεράπευτων κομματικών αντιθέσεων και προσωπικών ερίδων, αίτινες ελάχιστα ενδιέφερον την μεγίστην μάζαν του εργαζομένου λαού, ο κομμουνισμός επωφελούμενος και της περιστάσεως ταύτης και της προς αυτόν δοθείσης υποστηρίξεως διαφόρων πολιτικών μερίδων ήγειρε θρασυτάτην την κεφαλήν του, απειλών σοβαρώτατα το κοινωνικόν καθεστώς της Eλλάδος… H Kυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα εις την αρχήν τον Aπρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η Eλληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα… τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων… Eπικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν όλων των Eλλήνων, οίτινες πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν αλώβητοι αι εθνικαί ημών παραδόσεις και ο ελληνικός μας πολιτισμός… Προς τούτο ζητώ από πάντας πλήρη πειθαρχία προς το Kράτος, απαραίτητον δια την σωτηρίαν της Eλληνικής κοινωνίας και άνευ της οποίας πειθαρχίας πραγματική ελευθερία δεν δύναται να υπάρξη. Oφείλω όμως να δηλώσω επίσης κατηγορηματικώς ότι οιανδήποτε αντίστασιν κατά του εθνικού τούτου έργου της εθνικής αναγεννήσεως είμαι αποφασισμένος να την εξουδετερώσω δια του τραχυτέρου τρόπου.

Eν Aθήναις τη 4η Aυγούστου 1936
O Πρόεδρος της Kυβερνήσεως
Iωάννης Mεταξάς

(Εικ. 3: Ο  Μεταξάς στις σκάλες της Παλαιάς Βουλής με μέλη των Ταγμάτων Εργασίας και της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, Αθήνα, 1934)

…επιστρέφοντας στο σήμερα

Την περασμένη Κυριακή (22/01/12) στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής διοργανώθηκε από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας των «18» εκδήλωση με θέμα «Για την Ελλάδα, τώρα!». Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε  ο συνταγματολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος[1], ως ιδρυτικός μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας. Την πρόσκληση της εκδήλωσης προσυπέγραψαν πλήθος «πνευματικών ανθρώπων» της χώρας, και στο κάλεσμα τους ανταποκρίθηκαν εξέχουσες προσωπικότητες. Ομιλητές ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής  Πανεπιστημίου Αθηνών, και Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής Β’Αθηνών με τη ΝΔ. Όνειδος…

(Εικ. 4: Από τ’ αριστερά οι Χατζηδάκης, Διαμαντοπούλου, Αλιβιζάτος, Μπουτάρης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης)

Δεν θα σταθούμε – για την ώρα – στις «υπέροχες» αθλιότητες των ομιλητών πέραν κάποιων λεγομένων της σιδηράς κυρίας του ΠΑΣΟΚ, Αννας Διαμαντοπούλου:

[…] Λίγες μέρες μετά τη συγκρότηση, διατύπωσα την άποψη ότι αυτή η Κυβέρνηση πρέπει τώρα, για την Ελλάδα τώρα, να πάρει χαρακτηριστικά εθνικής σωτηρίας. Χωρίς χρονικούς προσδιορισμούς, με δυνατότητα ανασχηματισμού, με συμμετοχή λίγων πολιτικών και τους άριστους των Ελλήνων.

Η ανόρθωση της χώρας προέχει. Εκλογές γρήγορα κατά την εκτίμησή μου, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού, των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται. […] Εξαρχής είχα προτείνει μακρύ βίο για την κυβέρνηση.

Αυτή είναι μία κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτή την στιγμή. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτό είναι ήττα της πολιτικής. Θα το δεχθώ, αλλά η ουσία αυτή τη στιγμή είναι -με την κρίση που έχει το πολιτικό σύστημα, με την τεράστια οικονομική κρίση που υπάρχει- να υπάρξει υποστήριξη της Βουλή.