Παραχώρηση της κατάληψης ορφανοτροφείου στη Μητρόπολη (pdf)

Στις 31/1 αναρτήθηκε στο site της κυβέρνησης «Διαύγεια», απόφαση του υπουργείου υγείας, με την οποία κοινοποιεί την παραχώρηση του κατειλλημένου ορφανοτροφείου στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με σκοπό την δημιουργία ιδρύματος για χρόνια πάσχοντες.

Σε μια περίοδο κρίσης, που τα αφεντικά επιτίθονται σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια με σκοπό την μεγιστοποίηση του κέρδους τους, που όλο και περισσότερος κόσμος οδηγείται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια, που οι άνεργοι και οι άστεγοι αυξάνονται καθημερινά, το κράτος και η εκκλησία βάζουν μπροστά την «φιλανθρωπική» τους μηχανή. Ενώ η εκκλησία πολλαπλασιάζει συνεχώς τα ιερά της κέρδη, μέσα από την διαχείρηση μιας αμύθητης ακίνητης περιουσίας και ενώ πολλά κτήρια κρατικά και εκκλησιαστικά παραμένουν άδεια, κάποιοι κρίνουν και αποφασίζουν πως το μόνο κτήριο κατάλληλο για φιλανθρωπικούς σκοπούς είναι αυτό που τυγχάνει να είναι κατειλλημένο από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, με σκοπό την στέγαση και την διαχείρηση των αναγκών τους.  Μετά από την πρώτη επίθεση στην κατάληψη «σχολείο», όπου στεγάζονται καθημερινά διάφορες δραστηριότητες και την εκκένωση της κατάληψης «επιβίωση», όπου είχαν καταφύγει κάποιοι προκειμένου να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, έρχεται η σειρά του ορφανοτροφείου για να ολοκληρωθεί το «φιλανθρωπικό» έργο κράτους και εκκλησίας.

Εμείς σαν κατάληψη ορφανοτροφείου δεν έχουμε καμία πρόθεση να παραδώσουμε το κτήριο στα χέρια οποιασδήποτε εξουσίας, κρατικής ή εκκλησιαστικής. Εδώ και 6 χρόνια έχουμε μάθει να οργανώνουμε τις ζωές μας συλλογικά, να υπερασπιζόμαστε τις αρνήσεις μας, να αγωνιζόμαστε και να πολεμάμε. Και σ’ αυτήν την πορεία που ακολουθούμε το ορφανοτροφείο αποτελεί μια βασική συντεταγμένη. Θα υπερασπιστούμε αυτό το χώρο όπως υπερασπιζόμαστε και στηρίζουμε κάθε χώρο μέσα στον οποίο οικοδομείται ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση και κυριαρχία.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

κατάληψη ορφανοτροφείου

[Αναδημοσίευση από το fanzine “Το ξύδι”, τεύχος #0, χειμώνας 2011- ’12]

8.10π.μ. Κατεβαίνω από το μετρό Ακρόπολης. Όλα καλά, έφτασα αρκετά νωρίτερα. Κατευθύνομαι προς την Αθ. Διάκου. Θα βρω εύκολα το ξενοδοχείο; Περπατάω μες το κρύο και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος ενός πλήθους ανθρώπων, γύρω στα 50 άτομα, που όλοι βγήκαμε απ’ το ίδιο τρένο. Κάποιοι κρατάνε μπλοκ και κομπιουτεράκι. Περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να μιλάμε και νιώθω όλο και πιο σίγουρη ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο. Θα το βρω σίγουρα, σκέφτομαι. Το πλήθος μαζί με εμένα φτάνει στο ξενοδοχείο. Γύρω στα 30 άτομα είναι έξω και καπνίζουν. Κάτι μου λέει ότι κι αυτοί «δικοί μου» είναι. Το πλήθος μπουκάρουμε μέσα και ενσωματωνόμαστε σε ένα άλλο που κινείται δεξιά προς ακαθόριστο σημείο. Πηγαίνουμε κι εμείς χωρίς να ρωτήσουμε. Μας περιμένει μια χλιδάτη αίθουσα, με μεγάλες δερμάτινες πολυθρόνες, επιχρυσωμένους καθρέφτες, περίτεχνα τραπεζάκια και εκλεκτές πλάκες στο πάτωμα. Ποια νοσηρά μυαλά σκέφτηκαν να μας φέρουν εδώ, σκέφτομαι, στο Royal Olympic, ξενοδοχείο πέντε αστέρων… Τι εξυπηρετεί η υπογράμμιση αυτή της αντίθεσής μας με όλη αυτή την πολυτέλεια; Γιατί γύρω μου βλέπω μόνο φτωχούς ανθρώπους, κυρίως νέους κάτω από 30, με κόκκινες ακόμα μύτες, πολυφορεμένα παλτό και ταλαιπωρημένα παπούτσια. Επικρατεί σιωπή. Λίγοι μόνο μιλάνε μεταξύ τους. Υπάρχει άγχος.

8.30π.μ. Αρχίζει η αναγνώριση στοιχείων. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι κατευθυνόμαστε προς τους ελεγκτές. Είναι ιδέα μου ότι σπρωχνόμαστε; Τελικά μπαίνουμε στην αίθουσα εξέτασης. Καθόμαστε ανά δύο σε δέκα σειρές των 20 περίπου γραφείων. Είμαστε μάλλον παραπάνω από 200! Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας σε μια φόρμα και αρχίζει η επικεφαλής της εξεταστικής επιτροπής να εκφωνεί από το μικρόφωνο: « Πρόκειται για εξετάσεις επιλογής προσωπικού στελέχωσης τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ. Θα εξεταστείτε στην αριθμητική, σε ερωτήσεις αντίληψης και στη γνώση αγγλικών. Όποιος παραβεί τους κανονισμούς θα αποβληθεί». Δε λέει βέβαια αυτό που ψιθυρίζεται: ότι έστειλαν βιογραφικό 30.000 άνθρωποι, ότι από αυτούς επέλεξαν 8.000 και ότι εμείς σήμερα είμαστε μόνο ένα μέρος αυτών. Ότι όσοι πετύχουν στις εξετάσεις, θα περάσουν από προσωπική συνέντευξη κι αν τα καταφέρουν και σ’ αυτό, θα μπορέσουν να γίνουν τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, δουλεύοντας 4ωρο, 6ωρο ή 8ωρο εποχιακοί ή και αορίστου χρόνου.

9.30π.μ. Έχουμε 20 λεπτά να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο όγκο ερωτήσεων. Το τεστ κατανόησης είναι πάνω σε μικρά κείμενα που εξυμνούν εταιρείες, διαφημιστικά κόλπα, επιχειρηματικές ιδέες και την εργασία γενικότερα, ενώ συνοδεύονται από προτάσεις που πρέπει να χαρακτηρίσουμε με: Σωστό-Λάθος-Δεν μπορώ να απαντήσω με βάση το κείμενο. Moυ φαίνονται περίεργες. Ένας γύρω στα 40, ξεσπάει: «τι απαντήσεις είναι αυτές; Μοιάζουν όλες ίδιες» οπότε η επικεφαλής τρέχει προς το μέρος του φωνάζοντάς του επιτακτικά: «ησυχάστε κύριε» και καταφέρνει αμέσως να τον ησυχάσει. Και όλοι βυθιζόμαστε και πάλι στα γραπτά μας. Η αριθμητική είναι ασκήσεις πάνω σε πωλήσεις, επιτυχίες προώθησης προϊόντων, ποσοστά, μπόνους –για να τα εμπεδώνουμε ευθύς εξαρχής… Και είναι πολλές. Αδύνατο να προλάβω. Και υποτίθεται ότι τα μαθηματικά είναι το δυνατό μου χαρτί… Η διπλανή μου έχει αρχίσει να ξεφυσάει. Τέλος χρόνου.

10.00π.μ. Αρχίζει το τεστ αγγλικών. Προσπαθώ, ενώ μας εξηγούν τους κανόνες, να πω στη διπλανή μου, αν κολλήσω να με βοηθήσει, μιας που είπε ότι ξέρει τέλεια αγγλικά, αλλά μου κόβει απότομα την κουβέντα. Έπρεπε να το περιμένω. Εδώ μέσα ο «θάνατός σου η ζωή μου». Όταν η επικεφαλής τελειώνει με τις οδηγίες, συμβαίνει το αναπάντεχο: η διπλανή μου φανερά μετανιωμένη μου λέει απολογητικά ότι μπορώ να δω ό,τι θέλω απ’ το γραπτό της και μου ζητάει επίμονα συγγνώμη. Κι άλλη ειρωνία ή δεν είναι τυχαίο; Το κείμενο στα αγγλικά μιλάει για τον τεηλορισμό και τη θεωρία του Φορντ για τους εργάτες. Ένα ερώτημα αναφέρει: σύμφωνα με τον Φορντ τι είναι αυτό που θέλουν οι εργάτες: να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα ή να παίρνουν περισσότερα λεφτά; Μπαίνω στον πειρασμό να δώσω δική μου απάντηση. Η Μ., δίπλα μου, πάλι ξεφυσάει και με δυσκολία απαντάει στις ερωτήσεις.

10.20π.μ. Απελευθερωνόμαστε. Η διαλογή ανθρώπων ολοκληρώθηκε. Προσπαθώ να παρηγορήσω την Μ.. Δεν τα πήγε καθόλου καλά. Όπως κι εγώ. «Ούτε για τηλεφωνήτρια δεν κάνω γαμώτο» μου λέει. Μπροστά μας και πίσω μας δυο τύποι κοκορεύονται ότι ήταν γελοίο το τεστ, ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι άλλες τέτοιες αηδίες που στενοχωρούν ακόμα περισσότερο την Μ.

10.30 π.μ. Είμαστε στο μετρό με την Μ. Συζητάμε για την κοινή μας εμπειρία και αφήνουμε επιτέλους το θυμό μας να εκφραστεί. Μου λέει ότι ντρέπεται πολύ όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει κι εκείνη λέει «τίποτα». Συνεχίζουμε την κουβέντα και το νιώθω, ξαναβρίσκουμε σιγά σιγά και πάλι τους εαυτούς μας. Χωρίζουμε, λέγοντας η μία στην άλλη ότι το πιο ωραίο ήταν ότι συναντηθήκαμε.

Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα ψάχνοντας για δουλειά. Ένα μόνιμο άγχος για την δύσκολη επιβίωση, οι προσωπικές υποχωρήσεις για μια θέση σε κάτεργο να διαπλέκονται και να θολώνουν την πιο βαθιά πεποίθηση: ότι όλα πρέπει να πάνε στο διάολο. Εκεί όπου ένα χαιρέκακο χαμόγελο θα μπει στη θέση των σφιγμένων χειλιών

[Aναδημοσίευση από το site του  “Θερσίτη”]

Αναβολή πήρε η δίκη των τεσσάρων συντρόφων/ισσών (η υπόθεση της απαλλοτρίωσης αγαθών από super-market) για τις 7 Νοεμβρίου 2012.

Μετά την ανακοίνωση της αναβολής ομάδα 30 περίπου συντρόφων πραγματοποίησαν παρέμβαση στο κέντρο της πόλης και έπειτα στην λαϊκή αγορά με σπρέι, τρικάκια και κείμενα.

Απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου

Στις 31/1 βγήκε το βούλευμα που αφορά στην υπόθεση με τα παγιδευμένα δέματα, που είχαν αποσταλεί σε διάφορους στόχους από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, και στην υπόθεση των συλλήψεων της 4/12/2010, όπου είχαν συλληφθεί οι σύντροφοι Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Κώστας Σακκάς, Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Μιχαήλ και Στέλλα Αντωνίου.

Με εξαίρεση την απαλλαγή των Χρήστου Πολίτη και Δημήτρη Μιχαήλ (που δεν έπρεπε να είχαν συλληφθεί και προφυλακιστεί εξ αρχής…), το βούλευμα μένει πιστό στην ΕΝΤΟΛΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ, που έχει δοθεί για όσους κατηγορούνται για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ., είτε έχουν αναλάβει την ευθύνη, είτε όχι.

Ενδεικτικά, παραπέμπει τους Μητρούσια και Καραγιαννίδη να δικαστούν ξανά για συμμετοχή στην ίδια οργάνωση, αλλά και για την υπόθεση με τα δέματα, επιβαρύνει ορισμένα από τα μέλη τις Σ.Π.Φ., με τις κατηγορίες όσων συνελλήφθησαν στη Ν.Σμύρνη και απορρίπτει όλες τις αιτήσεις των κατηγορούμενων για εξέταση κατά αντιπαράσταση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Όπως είναι γνωστό, η συντρόφισσα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα υγείας, που όχι μόνο δεν είναι αντιμετωπίσιμο μέσα στη φυλακή, αλλά αντίθετα έχει επιδεινωθεί. Παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας της όμως, και παρά την απουσία στοιχείων εναντίον της, η εξουσία εξακολουθεί να την τιμωρεί για την πολιτική της ταυτότητα, την αλληλεγγύη της στους συντρόφους της, και γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ μέσα στη φυλακή.

Ακριβώς όμως λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσής της, κάνει κάτι παραπάνω από το να την τιμωρεί: ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους κι εμείς, ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

Η ΣΤΕΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΓΚΙΝΗ, ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΦΛΕΒΑΡΗ, 20.00.

Συνέλευση αλληλεγγύης,αλληλέγγυοι σύντροφοι

Την Τρίτη 30/1, στα πλαίσια ενημέρωσης για την πορεία που θα πραγματοποιηθεί στις 4/2 (Μοναστηράκι, 12.00),  πραγματοποιήθηκε μικροφωνική στην πλ. Βικτωρίας από περίπου 40 συντρόφους/ισσες. Παρά το τσουχτερό κρύο, για περίπου 2 ώρες, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα διαφόρων συλλογικοτήτων που καλούν στην πορεία ως μία ακόμη κίνηση αντιπληροφόρησης ενάντια στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης.

(Εικ. 1: Στιγμιότυπο από την ταινία του Θεόδωρου Αγγελόπουλου “Μέρες του ’36”, 1972)

Από τις μέρες του ’36…

[…] Το 1935 το κόμμα του Ιωάννη Μεταξά αναδεικνύει [μονάχα] επτά βουλευτές, με 152.285 ψήφους, ενώ το 1936 κατέλαβε πάλι μόνο επτά έδρες, με 50.137 ψήφους.  Στο ημερολόγιο του έγραψε: «Εκλογαί. Από χθες είχα την διαίσθησιν της αποτυχίας. Ερημιά σπιτιού». Όλα έδειχναν ότι η πολιτική σταδιοδρομία του Μεταξά έφτανε στο τέλος της.

Στις εκλογές της 26ης Ιανουαρίου του 1936 οι Βενιζελικοί και οι Αντι-Βενιζελικοί δεν μπόρεσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση, με αποτέλεσμα ο Γεώργιος Β΄ να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Στις 9 Μαρτίου ο βασιλιάς διόρισε υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Η αρχή για τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε αρχίσει ήδη. Κανένα κόμμα, εκτός από το Κ.Κ.Ε., δεν αποδοκίμασε το συγκεκριμένο διορισμό. Στις 14 Μαρτίου ορκίστηκε η κυβέρνηση Δεμερτζή, με αντιπρόεδρο και υπουργό στρατιωτικών τον Ιωάννη Μεταξά. Ένα μήνα μετά πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής. Το τραγικό συμβάν έδωσε την ευκαιρία στο Μεταξά να αναρριχηθεί στην εξουσία. Έτσι στις 13 Απριλίου ο Γεώργιος Β΄ διόρισε τον ίδιο πρωθυπουργό και στις 16 Απριλίου πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή με 241 ψήφους υπέρ, 16 κατά και 4 αποχές. Ο βουλευτής Ηλείας Βάσος Στεφανόπουλος είπε τότε:

Χρεωκοπήσαμεν ως κοινοβουλευτισμός, εξεπέσαμεν ως συνέλευσις και χάσαμε τον ψυχικόν σύνδεσμο προς τον λαόν. Διότι τι είδους ψυχικός σύνδεσμος είναι δυνατόν να διατηρηθή όταν ο μεν λαός φωνάζει δεν θέλω να με κυβερνήση ο Μεταξάς, ημείς δε αδιαφορούντες του απαντώμεν: Και όμως θα σε κυβερνήση ο Μεταξάς.

Ο δρόμος είχε ανοίξει για τον Μεταξά. Και όμως πολλές εξέχουσες προσωπικότητες του τόπου είχαν επισημάνει τον κίνδυνο. Ο Σοφούλης, πρόεδρος της Βουλής, αν και είχε επιφυλάξεις για το διορισμό του Μεταξά, έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης.

Στις 30 Απριλίου του 1936 η Βουλή παραχώρησε με ψήφισμα απόλυτη ελευθερία στον Μεταξά. Το ψήφισμα διέκοπτε τις εργασίες της βουλής ως τις 30.9.36 και παρείχε εξουσιοδότηση στην Εκτελεστική εξουσία να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα για όλα τα θέματα, κάτω από την επίβλεψη μιας 40μελούς επιτροπής, η οποία τελικά δε λειτούργησε. Επικαλούμενος τον κίνδυνο εσωτερικών ταραχών και την ασταθή διεθνή κατάσταση, στις 4 Αυγούστου 1936 ο Μεταξάς κατήργησε και τον κοινοβουλευτισμό^[v] με τη συγκατάθεση του Γεωργίου Β’, ο οποίος διέλυσε τη Βουλή χωρίς να προκηρύξει εκλογές και ανέστειλε πολλά άρθρα του Συντάγματος.

[Αναδημοσίευση από el.wikipedia]

(Εικ. 2: Το πρωτοσέλιδο της “βραδυνής” μία μέρα μετά το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου, 1936)

Διάγγελμα προς τον λαόν δια την μεταβολήν της 4ης Αυγούστου 1936

Προς τον Eλληνικόν Λαόν,
Ενώ η Bουλή η εκλεγείσα μετά τας μακράς εσωτερικάς περιπετείας του Έθνους τον Iανουάριον του 1936, όπως αποκαταστήση την εσωτερικήν γαλήνην και τάξιν, απεδείχθη ευθύς εξ αρχής ανίκανος και εις τούτο και εις το να δώση Kυβέρνησιν εις την χώραν, και η ανικανότης αύτη απεδείχθη και κατόπιν και τελευταίως ακόμη ένεκα των αθεράπευτων κομματικών αντιθέσεων και προσωπικών ερίδων, αίτινες ελάχιστα ενδιέφερον την μεγίστην μάζαν του εργαζομένου λαού, ο κομμουνισμός επωφελούμενος και της περιστάσεως ταύτης και της προς αυτόν δοθείσης υποστηρίξεως διαφόρων πολιτικών μερίδων ήγειρε θρασυτάτην την κεφαλήν του, απειλών σοβαρώτατα το κοινωνικόν καθεστώς της Eλλάδος… H Kυβέρνησίς μου, η τελείως ακομμάτιστος, κληθείσα εις την αρχήν τον Aπρίλιον του έτους τούτου και διαγνώσασα ευθύς εξ αρχής τους κινδύνους τους οποίους διέτρεχεν η Eλληνική κοινωνία και ευθύς εξ αρχής αποφασισμένη να λάβη άπαντα τα μέτρα… τα αποσκοπούντα εις την ηθικήν και υλικήν βελτίωσιν απάσης της κοινωνίας και ιδιαιτέρως των αγροτών, των εργατών και των πενεστέρων εν γένει τάξεων… Eπικαλούμαι πλήρη και αμέριστον την συνδρομήν όλων των Eλλήνων, οίτινες πιστεύουν ότι πρέπει να παραμείνουν αλώβητοι αι εθνικαί ημών παραδόσεις και ο ελληνικός μας πολιτισμός… Προς τούτο ζητώ από πάντας πλήρη πειθαρχία προς το Kράτος, απαραίτητον δια την σωτηρίαν της Eλληνικής κοινωνίας και άνευ της οποίας πειθαρχίας πραγματική ελευθερία δεν δύναται να υπάρξη. Oφείλω όμως να δηλώσω επίσης κατηγορηματικώς ότι οιανδήποτε αντίστασιν κατά του εθνικού τούτου έργου της εθνικής αναγεννήσεως είμαι αποφασισμένος να την εξουδετερώσω δια του τραχυτέρου τρόπου.

Eν Aθήναις τη 4η Aυγούστου 1936
O Πρόεδρος της Kυβερνήσεως
Iωάννης Mεταξάς

(Εικ. 3: Ο  Μεταξάς στις σκάλες της Παλαιάς Βουλής με μέλη των Ταγμάτων Εργασίας και της Εθνικής Οργάνωσης Νεολαίας, Αθήνα, 1934)

…επιστρέφοντας στο σήμερα

Την περασμένη Κυριακή (22/01/12) στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής διοργανώθηκε από την Επιτροπή Πρωτοβουλίας των «18» εκδήλωση με θέμα «Για την Ελλάδα, τώρα!». Την εκδήλωση προλόγισε και συντόνισε  ο συνταγματολόγος και καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Νίκος Αλιβιζάτος[1], ως ιδρυτικός μέλος της Επιτροπής Πρωτοβουλίας. Την πρόσκληση της εκδήλωσης προσυπέγραψαν πλήθος «πνευματικών ανθρώπων» της χώρας, και στο κάλεσμα τους ανταποκρίθηκαν εξέχουσες προσωπικότητες. Ομιλητές ήταν η Άννα Διαμαντοπούλου, Υπουργός Παιδείας, Γιάννης Μπουτάρης, Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Λουκάς Τσούκαλης, καθηγητής  Πανεπιστημίου Αθηνών, και Κωστής Χατζηδάκης, βουλευτής Β’Αθηνών με τη ΝΔ. Όνειδος…

(Εικ. 4: Από τ’ αριστερά οι Χατζηδάκης, Διαμαντοπούλου, Αλιβιζάτος, Μπουτάρης κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης)

Δεν θα σταθούμε – για την ώρα – στις «υπέροχες» αθλιότητες των ομιλητών πέραν κάποιων λεγομένων της σιδηράς κυρίας του ΠΑΣΟΚ, Αννας Διαμαντοπούλου:

[…] Λίγες μέρες μετά τη συγκρότηση, διατύπωσα την άποψη ότι αυτή η Κυβέρνηση πρέπει τώρα, για την Ελλάδα τώρα, να πάρει χαρακτηριστικά εθνικής σωτηρίας. Χωρίς χρονικούς προσδιορισμούς, με δυνατότητα ανασχηματισμού, με συμμετοχή λίγων πολιτικών και τους άριστους των Ελλήνων.

Η ανόρθωση της χώρας προέχει. Εκλογές γρήγορα κατά την εκτίμησή μου, σε ένα σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι μια πρόσκαιρη νίκη του λαϊκισμού, των αντιμεταρρυθμιστικών δυνάμεων, οι οποίες συσπειρώνονται. […] Εξαρχής είχα προτείνει μακρύ βίο για την κυβέρνηση.

Αυτή είναι μία κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει τα προβλήματα αυτή την στιγμή. Θα μπορούσε να πει κάποιος πως αυτό είναι ήττα της πολιτικής. Θα το δεχθώ, αλλά η ουσία αυτή τη στιγμή είναι -με την κρίση που έχει το πολιτικό σύστημα, με την τεράστια οικονομική κρίση που υπάρχει- να υπάρξει υποστήριξη της Βουλή.

Σχετικά με την υπόθεση της Στ. Αντωνίου διαβάστε το γράμμα της μέσα από τις γυναικίες φυλακές Κορυδαλλού (11/02/11).

Κείμενα αλληλεγγύης:  Κάλεσμα αλληλεγγύης στην Σ. Αντωνίου απο πολιτικούς κρατούμενους | Γραμμα απο τους κρατούμενους της φυλακης Αλικαρνασσου | Γραμμα απο τους κρατούμενους της Β’ πτερυγας Λάρισας | Κείμενο αλληλεγγύης των φυλακισμένων μελών της ΣΠΦ και του αναρχικού Θ. Μαυρόπουλου | Συγγενείς και φίλοι Πολιτικών Κρατουμένων | Πρωτοβουλία κρατουμένων

Στις 04/12/10 στο πλαίσιο (αντι)τρομοκρατικής επιχείρησης συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι της στην Καλλιθέα, η αναρχική Στέλλα Αντωνίου. Σε παράλληλες επιχειρήσεις συλλαμβάνονται οι Σακκάς Κ., Μητρούσιας Αλ. (Ν. Σμύρνη), Καραγιανίδης Γ. (Πειραιάς), Μιχαήλ Δ. (Κρήτη) και Πολίτης Χρ. (Εξάρχεια).

Η Στέλλα σε όλες τις αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει καταθέσει μέχρι σήμερα στους κατά καιρούς αρμόδια συμβούλια έχει λάβει αρνητικές απαντήσεις, συναντώντας την προκλητική αδιαφορία απέναντι στο σαθρό κατηγορητήριο αλλά και στο σοβαρό πρόβλημα υγείας της, παρ’ όλες τις υποδείξεις των αρμόδιων γιατρών για αδυναμία αντιμετώπισης της ασθένειάς της μέσα στη φυλακή.

Στις 04/01/12 κατατέθηκε νέα αίτηση στο σθμβούλιο εφετών, το οποίο συνέπεσε με τη συμλήρωση 13 μηνών από την προφυλάκισή της, η απάντηση της οποίας εκκρεμεί.

Η Στέλλα δεν είναι μόνη

Είμαστε όλοι μαζί στον αγώνα μέχρι την απελευθέρωσή της  

 Πρωτοβουλία κρατουμένων

Όσοι προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν, είτε να καταστείλουν, είτε να εκκενώσουν την κατάληψη Δράκα να ξέρουν πως ούτε οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα, ούτε οι αλληλέγγυοι -εντός και εκτός νησιού- σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον απελευθερωμένο αυτό χώρο. Να ξέρουν επίσης (τόσο οι αυτουργοί, όσο και οι εντολοδόχοι) πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε  τις επιθέσεις του κράτους (στο χώρο μας που για κάποιους είναι και σπίτι) και πως οι απαντήσεις μας θα είναι εξίσου έντονες με τις επιθέσεις που δεχόμαστε (και θα απευθύνονται σε οποιονδήποτε δρα επιθετικά προς την κατάληψη). Τέλος, να ξέρουν πως τόσο η ανάγκη όσο και η πολιτική επιλογή δεν καταστέλλονται, αντιθέτως συναντάνε το πάθος για συντροφικότητα, αυτοδιεύθυνση και ελευθερία, το οποίο μπορεί να ξεριζώσει συθέμελα αυτό το σάπιο σύστημα.

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ  ΟΠΛΟ ΜΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

 Κατάληψη Δράκα

Στις 11/02/09 στη Λάρισα, λίγους μήνες μετά τα δεκεβριανά του ’08, πραγματοποιείται συλλογική απαλλοτρίωση αγαθών από super-market, διανομή τους σε κοντινή λαϊκή αγορά ενώ ταυτόχρονα μοιράζεται κείμενο που επεξηγεί τους λόγους αυτής της κίνησης. Πρόκειται για μία ενέργεια ανάλογη με πλήθος παρόμοιων αυτού του τύπου και περιεχομένου που πραγματοποιούνται στον ελλαδικό χώρο περίπου τα τελευταία 4 χρόνια. Η πρώτη φαίνεται να πραγματοποιείται στις 31/05/08  και έκτοτε πολλές δεκάδες τέτοιες κινήσεις έχουν λάβει χώρα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Λάρισα και άλλες πόλεις της περιφέρειας με χιλιάδες προϊόντα να απελευθερώνονται και ακόμη περισσότερα κείμενα να μοιράζονται.

Πρόκειται για κινήσεις που εφαρμόζουν «στην πράξη, τη δική μας “δέσμη μέτρων” απέναντι στην ασυδοσία των αφεντικών»^[1] και που πλέον έχουν καταξιωθεί στη συνείδηση του κόσμου ως δίκαιες πράξεις ενάντια στην εξαθλίωση που μας επιφυλάσσει η καθημερινή εκμετάλλευση: η μείωση των μισθών, τα χαράτσια, η ακρίβεια, η ανεργία, η φτώχεια. Ανάμεσα σε ένα πλήθος κινηματικών πρακτικών αντίστασης και αλληλεγγύης (άρνηση πληρωμών σε χαράτσια και λογαριασμούς, συλλογικές κουζίνες, χαριστικά παζάρια, μαθήματα αυτομόρφωσης κλπ.) έχουν λάβει τη θέση που τους αξίζει στο κοινωνικό γίγνεσθαι και κανένα δικαστήριο δεν νομιμοποιείται να τις δικάσει. Διότι κανένα αστικό δικαστήριο, είτε στη «διεφθαρμένη», είτε στην «αδιάφθορη» εκδοχή του δεν μπορεί να δραπετεύσει από τη μήτρα που το γεννά: το εκμεταλλευτικό σύστημα που προασπίζει την ιδιοκτησία και τον πλούτο κεφαλαίου και κράτους.

–          «Ληστρική κλοπή κατά συναυτουργία»

–          Κοίτα ποιος μιλάει…

Αυτοοργανωμένα, συλλογικά, αντιιεραρχικά, κόντρα στη μοιρολατρία και την εξατομίκευση, να μοιραστούμε το δρόμο του αγώνα

Να συγκρουστούμε με τους κατά συναυτουργία ληστές των ζωών μας

Ακολουθεί η αφίσα που καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 4 συντρόφους/ισσες στα Δικαστήρια Λάρισας, την 1^η του Φλεβάρη, στις 9.00 πμ.

Το παρακάτω video αποτελεί καταγραφή απαλλοτρίωσης αγαθών από super market της Θεσαλλονίκη (14-6-2010) και της καταστροφής των χρημάτων των ταμείων.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=DbwlNVGhje4[/youtube]

[Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την απαλλοτρίωση στη Θεσσαλονίκη δείτε εδώ: athens.indymedia]

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37, ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Ζούμε σε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης του συστήματος και διαρκούς όξυνσης μιας συνολικής επίθεσης των κυρίαρχων πάνω στα πληβειακά και πιο αδύναμα στρώματα της κοινωνίας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου υποβαθμίζονται και καταστρέφονται οι όροι ζωής σημαντικών τμημάτων του πληθυσμού, εκδηλώνονται όλο και περισσότερο φαινόμενα απαξίωσης κι απονομιμοποίησης του συστήματος, καθώς και πολλαπλασιασμού των αυθόρμητων ή οργανωμένων πολιτικών, κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων από τα κάτω. Για αυτό και η διαρκώς κλιμακούμενη επίθεση των κυρίαρχων πάνω στα στοιχειώδη δικαιώματα και τους όρους ζωής των από κάτω της κοινωνίας συνοδεύεται από την αντίστοιχη όξυνση και κλιμάκωση της κρατικής και σε αρκετές περιπτώσεις και παρακρατικής καταστολής των αντιστάσεων. Και ιδιαίτερα εκείνων των αντιστάσεων που δεν ελέγχονται και δεν περιορίζονται από τους θεσμούς, τους φορείς και τους παράγοντες του συστήματος, αλλά εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, επιχειρώντας το πέρασμα από την αυθόρμητη διαμαρτυρία και αγανάκτηση των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων ανθρώπων στη συνειδητή εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση ως μοναδική διεξοδική απάντηση στην κρίση του συστήματος και την επίθεση της άρχουσας τάξης.

Οι καταλήψεις και γενικότερα οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι είναι συγκεκριμένο κομμάτι αυτής της συνειδητής και αυτοοργανωμένης αντίστασης, και έχουν διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των ευρύτερων κοινωνικών αγώνων τις τελευταίες δεκαετίες. Για αυτό και οι καταλήψεις βρίσκονταν πάντα στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και των παρακρατικών συμμοριών, και ειδικά σήμερα κατέχουν μια από τις πρώτες θέσεις στους κατασταλτικούς σχεδιασμούς του κράτους για το χτύπημα και την εξουδετέρωση των αντιστάσεων που ξεπηδούν από τα κάτω.

Η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37 είναι μια από αυτές τις καταλήψεις, η παλιότερη από τις υπάρχουσες σήμερα στον ελλαδικό χώρο, που προτάσσοντας το τρίπτυχο της Αυτοοργάνωσης, της Αντίστασης και της Αλληλεγγύης συνεισέφερε και εξακολουθεί να συνεισφέρει αδιάλειπτα εδώ και 24 χρόνια σε ένα πλήθος από αντιεξουσιαστικούς κι αντικαπιταλιστικούς αγώνες. Γι’ αυτό είναι πολλές οι κρατικές και οι παρακρατικές επιθέσεις που έχει αντιμετωπίσει στο παρελθόν και γι’ αυτό βρίσκεται πάντα, και ιδιαίτερα σήμερα, στο στόχαστρο των κατασταλτικών σχεδιασμών. Μέσα σε αυτούς τους σχεδιασμούς συγκεκριμένο ρόλο, το ρόλο του λαγού της καταστολής, παίζουν οι κάθε είδους φασίστες, όπως αυτοί του ΛΑΟΣ που εσχάτως συμμετέχουν και στην τριμερή κοινοβουλευτική χούντα της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ), οι οποίοι έχουν αναλάβει για λογαριασμό του καθεστώτος να απειλούν τις αγωνιζόμενους ανθρώπους, να τρομοκρατούν την κοινωνία και να επιζητούν όλο και μεγαλύτερα ποσοστά συστημικής βίας, εκφράζοντας απροκάλυπτα τους βαθύτερους στόχους και τις επιδιώξεις του επελαύνοντος σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Οι διαχρονικοί ξεφτίλες της πολιτικής και κοινωνικής ιστορίας της χώρας, οι παντοτινοί χαφιέδες και οι λακέδες των πάσης φύσεως ντόπιων και ξένων αφεντικών που λυμαίνονταν ανέκαθεν το λαό και τον πλούτο της εργασίας του, βγήκαν από τις τρύπες τους κι έχουν το θράσος να παρουσιάζονται σαν τιμητές των αγωνιστών και των χώρων τους, απειλώντας τους και προαναγγέλλοντας την καταστολή τους.
Από την άλλη, πολύ καλές υπηρεσίες στην ίδια κατεύθυνση προσφέρουν με τον δικό τους τρόπο και διάφοροι παράγοντες της καθεστωτικής αριστεράς που ως βοηθητικοί της καταστολής στοχοποιούν και συκοφαντούν καταλήψεις και χώρους αγώνα. Χαρακτηριστικά είναι τα παραδείγματα της πρόσφατης στοχοποίησης της Κατάληψης Σκαραμαγκά από βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς καθώς και της διαρκούς στοχοποίησης του αυτοοργανωμένου κοινωνικού αγώνα στο Πάρκο της Κύπρου και Πατησίων και της Κατάληψης Λέλας Καραγιάννη 37 από τοπικούς παράγοντες του Συνασπισμού και της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη» .

Εστιάζοντας ειδικότερα στην περιοχή όπου βρίσκεται η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, και ευρύτερα τις γειτονιές κατά μήκος της Πατησίων, από το κέντρο μέχρι και την Αγ. Βαρβάρα στα Άνω Πατήσια, βλέπουμε μια σημαντική παρουσία κι εξάπλωση κατειλημμένων και γενικότερα αυτοδιαχειριζόμενων χώρων (καταλήψεις, στέκια, πάρκα) καθώς επίσης λειτουργίας τοπικών συνελεύσεων και πρωτοβουλιών αγωνιζόμενων κατοίκων που αποτελούν εστίες αντίστασης, αναχώματα στους κρατικούς και καπιταλιστικούς σχεδιασμούς και στους στόχους της καταστολής και των παρακρατικών φασιστοειδών.
Ενδεικτικά θα αναφέρουμε τη Κατάληψη Villa Amalias που συμπληρώνει 22 χρόνια ζωής και αγώνα, και βρίσκεται για μια ακόμη φορά στο στόχαστρο του κράτους, των παρακρατικών φασιστών και του Δήμου. Την Κατάληψη Σκαραμαγκά στην οποία έγινε επίθεση φασιστοειδών το Μάη του 2011 και εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στις 29 Ιούλη 2011. Το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι της ΑΣΟΕΕ και τους αγωνιζόμενους φοιτητές μαζί με τους μετανάστες ενάντια στα πογκρόμ της αστυνομίας έξω από τη σχολή. Την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά της Κυψέλης που αντιμετωπίζει συνεχείς απειλές και προσπάθειες καταστολής από το Δήμο και τους φασίστες. Το νέο Πάρκο που φτιάχτηκε από αγωνιζόμενους κατοίκους και αλληλέγγυους στην Κύπρου και Πατησίων και αποτελεί εστία ενός τοπικού κοινωνικού αγώνα που αντιμετωπίζει συνεχώς επίσης τις προσπάθειες του δήμαρχου Καμίνη και των συνοδοιπόρων του να τον εξουδετερώσουν.

Ανάμεσα στους κατειλημμένους κι αυτοδιαχειριζόμενους χώρους που υπάρχουν στην περιοχή είναι και η Κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη 37, η οποία εκτός από τους ευρύτερους κεντρικούς πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες έχει συμβάλει αποφασιστικά και στις τοπικές αντιστάσεις στις γειτονιές της Κυψέλης και των Πατησίων. Για αυτό και δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής, ενώ αυτή τη στιγμή βρίσκεται στις άμεσες προτεραιότητές της. Η επιχείρηση διακοπής της ηλεκτροδότησης του κτηρίου, στις 7 Ιούλη 2011, από συνεργείο της ΔΕΗ που κατέσκαψε τα πεζοδρόμια έξω από την κατάληψη δεν ήταν μια τυχαία ενέργεια αλλά μέρος μιας ευρύτερης κατασταλτικής επιχείρησης που εξελίσσεται από καιρό με βάση μια κεντρική πολιτική απόφαση και με σκοπό να επιτύχει το τέλος της με κάθε τρόπο. Όπως δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα μέσα από τις απαντήσεις της υπουργού Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου, του υπουργού Δημόσιας Τάξης Χ. Παπουτσή καθώς και άλλων υπουργών σε σχετικές ερωτήσεις των φασιστών μέσα στη Βουλή, έχει ήδη ασκηθεί από την εισαγγελία αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη κατά των καταληψιών της Λέλας Καραγιάννη 37, ενώ έχουν δρομολογηθεί μια σειρά μεθοδεύσεις διαφόρων φορέων και μηχανισμών του κράτους ώστε να επιτευχθεί κάποια στιγμή ο διακαής πόθος τους εδώ και δεκαετίες, η καταστολή της κατάληψης.

Με αυτό το πλευρό να κοιμούνται. Ό,τι και να κάνουν, εμείς είμαστε βέβαιοι πως, προχωρώντας πάντα με το πρόταγμά μας H ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ και με εμπιστοσύνη στις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις με τις οποίες έχουμε μοιραστεί και εξακολουθούμε ανυποχώρητα να μοιραζόμαστε τους ίδιους αγώνες για μια νέα κοινωνία Ισότητας, Αλληλεγγύης και Ελευθερίας, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!

Κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37
16 Ιανουαρίου 2012

Σήμερα, 10 Γενάρη 2012 το σύγχρονο τρομο-κράτος, αποφάσισε εφαρμόζοντας το καλύτερό του δημιούργημα, τον τρομονόμο, να προσαγάγει βίαια και απρόκλητα 20 συντρόφους μας κατά τη διάρκεια κατάληψης στον ραδιοφωνικό σταθμό flash. Η κατάληψη είχε στόχο την έκφραση της αλληλεγγύης και της συμπαράστασης στα μέλη της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας και σε συντρόφους που κατηγορούνται για την ίδια υπόθεση, και οι οποίοι δικάζονται αυτό τον καιρό μέσα σε καθεστώς πολιτικά επιβεβλημένης σιωπής. Ένα σύνολο συντρόφων αποφασίζοντας να διαρρήξει αυτή τη σιωπή και προχώρησε μέσω της κατάληψης του ραδιοσταθμού , μιας προσφιλούς μεθόδου προπαγάνδισης της αλληλεγγύης , στην ανάγνωση μηνυμάτων συμπαράστασης σε όσους διώκονται για την υπόθεση του Ε.Α.

Με την εφαρμογή της πλέον αναχρονιστικής διάταξης περί «εγκωμιασμού τρομοκρατικών πράξεων» οι μπάτσοι και η πολιτική τους ηγεσία μετέτρεψαν τις προσαγωγές των 20, σε συλλήψεις με σκοπό να τιμωρήσει την έκφραση αλληλεγγύης στα μέλη της οργάνωσης ¨Επαναστατικός Αγώνας» και σε όσους διώκονται για συμμετοχή σε αυτή.

Δεν θα μιλήσουμε για την κινητήρια δύναμη του αγώνα για ελευθερία, την αλληλεγγύη, γιατί οι πράξεις των συντρόφων μας μιλάνε από μόνες τους.

Δεν θα μιλήσουμε για την συνείδηση του αγώνα, ούτε για το ιδανικό της ελευθερίας γιατί γι αυτά μιλάνε χιλιάδες άνθρωποι τα τελευταία χρόνια μέσα από εκδηλώσεις αντίστασης και δράσεις αγώνα, μέσα από δεκάδες φυλακίσεις και εκατοντάδες δίκες και καταδίκες που αψηφούν τον τρόμο της κρατικής βίας, της εκβιαστικής οικονομίας, της μίζερης καθημερινότητας, των φόρων των κυβερνήσεων και των όπλων της αστυνομίας.

Θα μιλήσουμε για την αναγκαιότητα να σταθούμε δίπλα στους συντρόφους μας, που δέχονται την νέα και πρωτόγνωρη επίθεση της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας, ενός μηχανισμού διαχειριστικού και κατασταλτικού πάνω απ’ όλα, που δρώντας με μόνο ένστικτο τη διατήρηση της προνομιακής του εξουσίας, προσπαθεί να ισοπεδώσει κάθε φωνή αντίστασης και κάθε πράξη που έχει σα στόχο τη ριζοσπαστική αλλαγή.

Η αναγκαιότητα αυτή καθρεφτίζει την ζωτική μας ανάγκη να διαφωνήσουμε με τον κυρίαρχο λόγο, να συγκρουστούμε με την νοοτροπία της εξουσίας, να αναδείξουμε μια διαφορετική επιλογή ζωής απ την καθημερινή υπάκουη επανάληψη.

Η αναγκαιότητα αυτή ξεκαθαρίζει την συνέχεια της εχθρικής μας θέσης απέναντι σε κράτη και κεφάλαιο, απέναντι σε εξουσία και καταπίεση. Και την αναγκαιότητα αυτή έπραξαν σήμερα οι 20 συλληφθέντες!

ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΟΡΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 20 ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΥ ΤΟΥ FLASH

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΓΕΝΑΡΗ ΣΤΙΣ 12:30 ΣΤΗΝ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ (κτίριο 16)

Αλληλέγγυοι σύντροφοι/συντρόφισσες

Λόγω τεχνικών εργασιών, τα blogs του κινηματικού σέρβερ squat.gr ήταν πεσμένα τις τελευταίες δύο μέρες.