Στις 18/7 πέρασε στο β΄ θερινό τμήμα της βουλής (με συνοπτικές διαδικασίες φυσικά) η λειτουργία καμερών-ρουφιάνων δρόμου όλο το 24ωρο. Επίσης η δημιουργία τράπεζας DNA και η κατάργηση των καρτοκινητών χωρίς ονοματεπώνυμο (τα γνωστά σε όλους). Σε αστικά δημοσιεύματα αναφέρεται επίσης και η χρήση 2 κοριών, ένας εκ των οποίων βρίσκεται στον 9ο όροφο του υπουργείου Δημόσιας Τάξης και έχει τη δυνατότητα ταυτόχρονης παρακολούθησης 3.000 έως 3.500 τηλεφώνων και γραπτών μηνυμάτων. Το δεύτερο μηχάνημα το έχει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία και σίγουρα κάτι θα έχει βρει να το κάνει και αυτή.

Η κυριαρχία έχει κάνει τις επιλογές της. Δίχως να νοιάζεται πλέον ούτε καν για τα μέχρι πρότινως απαραίτητα μεταπολιτευτικά της προσχήματα, θέτει το “πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” σε δημοκρατική επανέκδοση. Κι αν μέχρι τώρα ο Μεγάλος Αδερφός έμοιαζε με το συγγενή που όλη η “οικογένεια” των εξουσιαστών παρουσίαζε λίγο έως πολύ σαν το αναγκαίο κακό, ήρθε η ώρα που οι μάσκες όλων έπεσαν για να τον καλωσορίσουν επιτέλους στα ειδεχθή ηνία της κεφαλής τους.

Μεταμορφώνοντας το κέντρο της πόλης σε αστυνομοκρατούμενη περιοχή εμπόλεμου κράτους. Δημιουργώντας νέες αστυνομικές συμμορίες και έχοντας ως κύριο μέλημα την αναπτέρωση των κατασταλτικών δυνάμεων. Αναδιαρθρώνοντας και αναβαθμίζοντας τις αρμοδιότητες Κυπατζίδων, μπάτσων και παρακρατικών. Θερίζοντας τους αντιστεκόμενους/ες με την “τυφλή” τους Δικαιοσύνη, η οποία κλείνει το μάτι συγκαταβατικά στις ορέξεις των αφεντών και των υπηρετών τους. Θέτοντας όλους τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς σε συντονισμό, απονοηματοδοτώντας, διαστρεβλώνοντας και παρουσιάζοντας τα γεγονότα με τρόπο που να εξυπηρετήσει τη βέλτιστη χειραγώγηση των ανθρώπων. Σκορπίζοντας το φόβο, την αποξένωση, το ρατσισμό και το μίσος μεταξύ των “από κάτω”, προσπαθώντας να μειώσουν τις αντιστάσεις. Δημιουργώντας τους νέους εσωτερικούς εχθρούς πάνω στους οποίους θα επιχειρήσει να εδραιώσει την παντοδυναμία “Του”. Διώκοντας, βασανίζοντας, φυλακίζοντας και δολοφονώντας ήδη μία κοινωνική ομάδα (την πλέον ανυπεράσπιστη, αυτή των μεταναστών χωρίς χαρτιά) που ήδη της στερείται το “δικαίωμα” στην ύπαρξη, όντας “λαθραία”. Έτσι, όπως στη Μακρόνησο ο τότε εσωτερικός εχθρός “έκανε τα μπάνια του”, τις ασκήσεις του και λάμβανε την εθνική διαπαιδαγώγηση για να ξαναγίνουν “χρήσιμοι” άνθρωποι για την πατρίδα, έτσι και τα τωρινά στρατόπεδα συγκέντρωσης ανά την επικράτεια θα αποτελέσουν “κέντρα φιλοξενίας”, με διακριτική φύλαξη, πλήρως εξοπλισμένες εγκαταστάσεις και πρόσβαση των φιλοξενούμενων σε ό,τι ζητήσουν, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με νομικές διαδικασίες. Η χαρά των βασανιστών, δηλαδή…

Και όλα αυτά ενώ τα αφεντικά ήδη έχουν ξεκινήσει τα μέτρα τους, για τη νέα καπιταλιστική κρίση, με απολύσεις, απειλές, εκφοβισμούς, περικοπές μισθών κ.α.

Χέρι-χέρι κράτος και αφεντικά εξαπολύουν τη νέα κοινωνική-ταξική επίθεσή τους.

Όταν όμως ξεσπάσει και πάλι η οργή των αντιστεκόμενων, των καταπιεσμένων, των εργαζόμενων και των ανέργων, των ανυπότακτων μαθητών/τριών, των μεταναστών και των αλληλέγγυων, τότε θα καταλάβουν τι είναι η επίθεσή τους μπροστά στην Αντίσταση.