Αρχείο ετικέτας Αφίσες Κατάληψης

Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Κώστα Σακκά-απεργία πείνας από 4/6

Poster_sakkas

 

Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010  και προφυλακίστηκε για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση». Τέσσερις μήνες αργότερα η δικογραφία αλλάζει, με κατηγορίες για συμμετοχή αυτή τη φορά στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, χωρίς να παρουσιάζονται καν νέα στοιχεία και με τον ίδιο να αρνείται τη συμμετοχή του σε αυτή. Πριν τη λήξη του 18μηνου ορίου προφυλάκισης η κράτησή του  παρατείνεται  για ακόμη 12 μήνες. Συμπληρώνοντας 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει καταδικαστεί, του επιβάλλεται και τρίτη προφυλάκιση για 6 επιπλέον μήνες. Από τις 4 Ιουνίου, ο  Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την απελευθέρωσή του, ενώ από τις 17/6 νοσηλεύεται  φρουρούμενος στο γενικό κρατικό Νίκαιας. Συνέχεια ανάγνωσης Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Κώστα Σακκά-απεργία πείνας από 4/6

Αφίσα καλέσματος στα δικαστήρια για την εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά

Συνέχεια ανάγνωσης Αφίσα καλέσματος στα δικαστήρια για την εκκένωση της κατάληψης Σκαραμαγκά

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα

 

ΠΟΡΕΙΑ

Σάββατο 01/12 – 12:00 π.μ. Πλ. Βικτωρίας

Τον τελευταίο καιρό, οι κατειλημμένοι και αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι έχουν μπει στο στόχαστρο μέσα από μια σειρά “ενοχλήσεων”, εμπρησμών και εκκενώσεων με χαρακτηριστικό το παράδειγμα της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη. Κράτος και ΜΜΕ ποινικοποιούν δράσεις, αγώνες, ζωές μέσα από την εκ νέου ανακάλυψη και εγκληματοποίηση των «επικίνδυνων τάξεων» και την κατασκευή της σύγχρονης φιγούρας του «εσωτερικού εχθρού», στην οποία εντάσσονται όλοι όσοι αντιστέκονται και αγωνίζονται.

Συνέχεια ανάγνωσης Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: Πέμπτη 7/6, 9.00 π.μ, Δικαστήρια Ευελπίδων

 

Συνέχεια ανάγνωσης ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ: Πέμπτη 7/6, 9.00 π.μ, Δικαστήρια Ευελπίδων

Να μην συνηθίσουμε την ασχήμια αυτού του κόσμου

ακολουθεί το κείμενο της αφίσας…

 

Τα ακροδεξιά κελεύσματα της πατρίδας, οι εθνικιστικές κορώνες, οι αντικομμουνιστικές κραυγές και οι ναζιστικές πρακτικές αποτελούν το τελευταίο αποκούμπι. Η εδραίωση της πολιτικής ατζέντας στα άκρα της Δεξιάς, η υπερπροβολή των φασιστικών πρακτικών από τα ΜΜΕ και ο ρατσιστικός και συντηρητικός λόγος τους αποτελούν προσπάθειες απόσπασης κοινωνικής συναίνεσης από μία μερίδα του πληθυσμού και θέλουν να λειτουργήσουν ως αντίβαρο στην  κοινωνική λεηλασία που διεξάγεται τα τελευταία δύο χρόνια. Μία προσπάθεια αναχαίτισης των ανατρεπτικών πρακτικών, των επερχόμενων εξεγέρσεων και των κοινωνικών αντιστάσεων που αμφισβητούν τον καπιταλισμό. 

 

Να μην συνηθίσουμε την ασχήμια αυτού του κόσμου

Το φασιστικό μίσος, τα πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα βασανιστήρια, την εξαθλίωση και το θάνατο

Τους νεοναζί, τους μπάτσους, τους εθνικιστές και τους ρατσιστές

 

Ας παραμείνουμε συνεπείς στα όνειρά μας

 

Να μην συνηθίσουμε τη συνομωσία της σιωπής και τη βία που κατοικεί στη συναίνεση

Διότι ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό δεν είναι πόλεμος κάποιων άλλων, αλλά δικός μας. Και δε θα τον  αναθέσουμε σε κανέναν στο πλαίσιο των εκλογικών αυταπατών και της «συμμετοχής στα κοινά» που παράγουν. Ο πόλεμος αυτός δε θα διεξαχθεί στα κοινοβουλευτικά έδρανα, αλλά στο δρόμο, στις πλατείες, στους εργασιακούς χώρους, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια. Στις αδιαμεσολάβητες, αυτοοργανωμένες και αντιιεραρχικές συνελεύσεις.

Να ακυρώσουμε κάθε εκλογική διαδικασία, ενδυναμώνοντας τις ακηδεμόνευτες και αυτοοργανωμένες εστίες αντίστασης.

Να τσακίσουμε τους νοσταλγούς του Χίτλερ και του Ολοκαυτώματος

Καμία ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Πορεία αλληλεγγύης στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου

ΠΟΡΕΙΑ 6 Απριλιου 18:00 πλ. Συνταγματος

 

 

Στις 4 Δεκέμβρη 2010, στο πλαίσιο (αντι)τρομοκρατικής επιχείρησης συλλαμβάνονται και κατηγορούνται µε τον τρομονόµο για συμμετοχή σε “άγνωστη οργάνωση” οι Στέλλα Αντωνίου, Κ. Σακκάς, Α. Μητρούσιας, Γ. Καραγιαννίδης, Χ. Πολίτης και Δ. Μιχαήλ, µε τους δυο τελευταίους να απαλλάσσονται στη συνέχεια από το κατηγορητήριο. Η υπόθεση, παρά τα εμφανή κενά, θα ενσωματωθεί τελικά µε εισαγγελικό βούλευμα στην υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Συνέχεια ανάγνωσης Πορεία αλληλεγγύης στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην κατάληψη Σκαραμαγκά (δικαστ.Ευελπίδων, Δευτέρα 26/3, 9:30π.μ.)

 

ακολουθεί το κείμενο που μοιράζεται:

 

Για την αστυνομική εισβολή στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά (pdf)

Στις 26 Μαρτίου διεξάγεται η δίκη σχετικά με την αστυνομική εισβολή, στις 29 Ιουλίου του 2011, στην Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά. Τα ανδρείκελα του κράτους εισέβαλαν με οργανωμένη επιχείρηση παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο και διέλυσαν το εργαστήρι πληροφορικής, υφαρπάζοντας 15 υπολογιστές, ενώ περιμάζεψαν τις μαυροκόκκινες σημαίες μας και έγραψαν εμετικά φασιστικά και σεξιστικά συνθήματα στους τοίχους. Κατόπιν αποχώρησαν από τον χώρο, αφού πρώτα είχαν συλλάβει έναν από τους συντρόφους μας, ο οποίος, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που απωθηθήκαμε βίαια από τα ΜΑΤ, κατάφερε να μπει στην κατάληψη απαιτώντας να είναι παρών κατά την έρευνα. Το κτίριο επανακαταλήφθηκε μετά από λίγες ώρες, όμως στον σύντροφό μας αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης της οικιακής ειρήνης, της οπλοφορίας για τις σημαίες και -το πιο εξωφρενικό- της κλεπταποδοχής για την κατοχή των υπολογιστών.

Η δίκη του συντρόφου μας θα πραγματοποιηθεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων, με την κατηγορία της διατάραξης της οικιακής ειρήνης να έχει καταπέσει. Ωστόσο, ενώπιον του δικαστηρίου δεν σύρεται μόνο ο σύντροφός μας, αλλά όλοι όσοι επιλέγουν να πορευτούν με πυξίδα την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και την άμεση δράση στη βάση της κοινωνίας.

Από τη στοχοποίηση των καταλήψεων στη γενικευμένη καταστολή 

Η εισβολή στην κατάληψή μας εντάσσεται σε μια κεντρική πολιτική επιλογή τους κράτους, που, ιδιαίτερα μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, στοχοποιεί συστηματικά τα ανταγωνιστικά ριζοσπαστικά εγχειρήματα, όπως οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι/στέκια. Μόνο το τελευταίο διάστημα, στο στόχαστρο της καταστολής έχουν τεθεί η Δημοτική Αγορά της Κυψέλης, η κατάληψη της Λέλας Καραγιάννη όπως και η κατάληψη της Ελαίας στην Κέρκυρα, που ακολουθούν στην κρατική λίστα των εισβολών και επιθέσεων στην κατάληψη της Ζαΐμη στα Εξάρχεια, στο Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα, στο Πίκπα και τις αυτοδιαχειριζόμενες εστίες στο Ηράκλειο, στο Ορφανοτροφείο και το Ναδίρ στη Θεσσαλονίκη, στο αναρχικό στέκι «Ρεσάλτο» στο Κερατσίνι. Στην επιλογή αυτή, σταθεροί αρωγοί αποτελούν οι ιδεολογικοί μηχανισμοί από τα ΜΜΕ, που συκοφαντούν με λύσσα τη δράση και τον λόγο των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, ως τα κόμματα με προεξάρχον το ΛΑ.ΟΣ , που εντείνουν τις πιέσεις για εκκένωση των καταλήψεων μέσω και των κοινοβουλευτικών τους ερωτήσεων. Πρόθυμες πάντα να συνδράμουν την κατασταλτική μηχανή είναι φυσικά και οι διάφορες φασιστικές και ακροδεξιές παραφυάδες.

Η εξελισσόμενη αυτή επίθεση επιχειρεί να εκθεμελιώσει την ιστορική κοινωνική πρακτική της οικειοποίησης εγκαταλελειμμένων κτιρίων και της μετατροπής τους σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους. Περαιτέρω, επιχειρεί να απονοηματοδοτήσει την κατάληψη ως μέσο αντίστασης, το οποίο είναι εδραιωμένο στη συνείδηση των αγωνιζόμενων, όπως αποδεικνύει η ιστορία των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, από τις καταλήψεις σε σχολεία και πανεπιστήμια μέχρι εργασιακούς χώρους και δημόσια κτίρια, όπως τα υπουργεία ή τα δημαρχεία. Η διάχυση της πρακτικής αυτής αποτυπώνεται και στη διάδοση της κατάληψης και αυτοδιαχείρισης χώρων και υποδομών που συνδέονται με τις καθημερινές ανάγκες των κατοίκων στις γειτονιές, είτε πρόκειται για πάρκα και χώρους πρασίνου (Πάρκο Κύπρου και Πατησίων, Πάρκο Ναυαρίνου) ή κοινωνικά ιατρεία (το ΠΙΚΠΑ στα Πετράλωνα), είτε για εγχειρήματα με πολύμορφη τοπική και κοινωνική δράση (κατάληψη Πάτμου και Καραβία στα Πατήσια, κτήμα Πραποπούλου στο Χαλάνδρι, Στρούγκα στη Ν. Φιλαδέλφεια).

Σε μια περίοδο κοινωνικών και ταξικών αναταράξεων λόγω της συστημικής-οικονομικής κρίσης, οι απελευθερωμένοι κοινωνικοί χώροι αγώνα αποτελούν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυριαρχία. Η έμπρακτη αμφισβήτηση της εξουσίας και των καπιταλιστικών σχέσεων, η οργάνωση της καθημερινότητας μας με βάση την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τη συντροφικότητα, η ανάδειξη του προτάγματος της συλλογικής δράσης, πέρα από τους πλασματικούς διαχωρισμούς της φυλής ή του φύλου, απειλούν να διαρρήξουν περαιτέρω το κοινωνικό ρήγμα από τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα του καπιταλισμού.

Τη στιγμή λοιπόν που το οικοδόμημα της συναίνεσης εμφανίζει βαθιές ρωγμές, με τις κοινωνικές αντιδράσεις απέναντι στην καταλήστευση των ζωών μας να οξύνονται, η βάρβαρη καταστολή ενάντια σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι και η διάχυση του φόβου συνιστούν βασικό πυλώνα για τη διάσωση του συστήματος. Το μήνυμα τόσο στον αναρχικό/αντεξουσιαστικό χώρο όσο και σε κάθε υποκείμενο αγώνα, είτε βρίσκεται σε κατειλημμένα κτίρια, κοινωνικά και φοιτητικά στέκια, πλατείες και γειτονιές ή εργασιακούς χώρους, είναι σαφές: το κατασταλτικό χέρι του κράτους μπορεί να αγγίζει, όποτε κρίνει πως έχει τη δυνατότητα, ό, τι θέλει σε ένα διαρκώς διογκούμενο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Μόνο συμπτωματικό, εξάλλου, δεν μπορεί να θεωρηθεί το γεγονός πως την ίδια μέρα της εισβολής, τα ξημερώματα, ακολούθησε η βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος, με ισοπεδωτική εκκαθάριση των υποδομών της λαϊκής συνέλευσης, από τις σκηνές ως το ιατρείο, και 8 συλλήψεις με την κατηγορία…της υποβάθμισης του περιβάλλοντος! 

Το άγριο πρόσωπο της καταστολής συναντούν πλέον όλες οι κοινωνικές ομάδες και επαγγελματικοί κλάδοι, που απεργούν ή διαδηλώνουν ενάντια στη διαρκώς εντεινόμενη επίθεση κράτους και αφεντικών και την ισοπέδωση ολόκληρων στρωμάτων που αυτή συνεπάγεται. Όλοι όσοι αντιδρούν στη βία των απολύσεων, των μειώσεων μισθών και συντάξεων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων. Όλοι εκείνοι που διαβάζοντας εφημερίδες ή παρακολουθώντας δελτία ειδήσεων βιώνουν τη συκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων και υφίστανται την τρομοκρατία των διλημμάτων “συναίνεση ή πτώχευση”, “υποταγή ή χρεωκοπία”. ¨Όλοι όσοι περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές του κέντρου έρχονται αντιμέτωποι με την αστυνομοκρατία, τα συστηματικά κυνηγητά μεταναστών μικροπωλητών, τα φασιστικά “τάγματα εφόδου” που, ως ενεργοί φορείς της επιχείρησης διασποράς του κοινωνικού κανιβαλισμού, ξυλοκοπούν και μαχαιρώνουν όσους δεν συμπορεύονται με τα μισαλλόδοξα κηρύγματά τους.

Νέα τεχνολογία ποινικοποίησης

Στο ίδιο κατασταλτικό πλαίσιο, το κράτος στην περίπτωση της Σκαραμαγκά δοκίμασε μια καινοφανή τεχνολογία ποινικοποίησης και εγκληματοποίησης με την κατηγορία για την κλεπταποδοχή. Σε μια αντιστροφή ακόμη και για το αστικοδικαιϊκό σύστημα, η κατασταλτική μηχανή-κατήγορος μεταθέτει το βάρος της απόδειξης στον «κατηγορούμενο», ο οποίος ανάλογα με τις ορέξεις των μπάτσων μπορεί να κληθεί να αποδείξει πού βρήκε ένα κρεβάτι, ένα στρώμα, μια καρέκλα, έναν υπολογιστή και αν όλα αυτά αποτελούν προϊόντα κλοπής. Προφανής στόχος, πέρα από τη μεθοδευμένη διόγκωση του κατηγορητηρίου, είναι η απαξίωση των ανοιχτών αυτόνομων δομών και μέσων παραγωγής/αναπαραγωγής και επιβίωσης, είτε πρόκειται για ένα εργαστήρι πληροφορικής ή έναν διαδικτυακό κόμβο αντιπληροφόρησης, είτε πρόκειται για ένα ξυλουργείο, που μπορεί να προσφέρει «απτές» λύσεις ιδιαίτερα εντός ενός ασθμαίνοντος καπιταλισμού. Την τεχνολογία της «κλεπταποδοχής» πάντως είχε εφαρμόσει η ΕΛ.ΑΣ πρόσφατα και στην υπόθεση της σύλληψης των 4 από τους 300 μετανάστες απεργούς πείνας της Υπατίας, μεθόδευση που όπως φάνηκε επεκτάθηκε και μάλλον θα επεκταθεί και σε άλλες περιπτώσεις στο μέλλον.

Η στοχοποίηση της κατάληψή μας συνδέεται ακόμη με τη δραστηριοποίηση του κεφαλαίου στην περιοχή. Στο πλαίσιο των επίδοξων σχεδιασμών για την “ανάπλαση” του κέντρου και συγκεκριμένων πλατειών, όπως εκείνη της Βικτώριας, τα τελευταία χρόνια έχουν κατασκευαστεί ογκώδη κτήρια για εμπορική κυρίως δραστηριότητα. Στο οικοδομικό τετράγωνο που βρίσκεται η κατάληψη έχει ήδη φυτευτεί ένα φαραωνικό εμπορικό κέντρο στην 3η Σεπτεμβρίου, ενώ μία ακόμη υπερκατασκευή ολοκληρώνεται στον πεζόδρομο της Σκαραμαγκά. Στη γωνία της Πατησιών με την Ηπείρου βρίσκεται εδώ και χρόνια το πολυτελές μέγαρο Υπατία, ενώ συνεχή δημοσιεύματα του αστικού τύπου παρουσιάζουν το κτίριο της κατάληψης, που «ανήκει» στο Ναυτικό Απομαχικό Ταμείο και το είχε αφήσει χρόνια στην εγκατάλειψη, ως “φιλέτο” προς αξιοποίηση.

Την “αξιοποίηση” του, άλλωστε, επιζητούν και διάφοροι εστέτ φιλόμουσοι του Εκάλης Tennis Club, προκειμένου να στεγαστεί Μουσείο της Μαρίας Κάλλας, λόγος τον οποίο εμφάνισαν και οι βουλευτές της Δημοκρατικής Αριστεράς Θαν. Λεβέντης και Γρ. Ψαριανός στην ερώτηση που κατέθεσαν στη Βουλή, προκειμένου να εκκενωθεί η κατάληψη.

Η κατάληψη Σκαραμαγκά «αξιοποιείται» από αγωνιζόμενους

Η απάντησή μας προς το κράτος και όλους αυτούς τους τσαρλατάνους της Τέχνης είναι πως το κτήριο της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά αξιοποιείται ήδη! Αξιοποιείται από αγωνιζόμενους ανθρώπους ως κύτταρο αυτοοργάνωσης και ρήξης με τις κυρίαρχες καπιταλιστικές σχέσεις. Αξιοποιείται ως τόπος συνάντησης και επαφής έξω από την αποστειρωμένη γυάλα των εμπορευμάτων και της κατανάλωσης. Ως εργαστήρι παραγωγής θέσεων και ιδεών, διεμβολίζοντας την κυρίαρχη ιδεολογία μέσα από τη διοργάνωση εκδηλώσεων για την κρίση, τις φυλακές, την κρατική καταστολή, το μεταναστευτικό, τον αντιφασισμό, το φύλο, τον αντισπισισμό, την αντιπληροφόρηση, τον αντιμιλιταρισμό, τη διεθνή αλληλεγγύη. Αξιοποιείται ως δίκτυο αλληλοβοήθειας και αυτομόρφωσης με την οργάνωση μαθημάτων πληροφορικής, χορού, ελληνικής γλώσσας σε μετανάστες, με τη λειτουργία του αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου, της συλλογικής κουζίνας, του ξυλουργείου, της βιβλιοθήκης, του εργαστηρίου ραπτικής και συνδημιουργίας, της πίστας αναρρίχησης.

Δηλώνουμε ότι οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον μας δεν μας φοβίζουν. Δεν μας τρομάζουν ούτε η εντεινόμενη το τελευταίο διάστημα παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της ομάδας ΔΕΛΤΑ γύρω από την κατάληψη, ούτε φυσικά οι κοινές επιθέσεις ΜΑΤ και φασιστοειδών, όπως εκείνες στις 10 και 16 Μαϊου του 2011, την περίοδο που εκτυλίσσονταν τα ρατσιστικά πογκρόμ στο κέντρο της Αθήνας. Αντιθέτως, όλα αυτά μας δυναμώνουν.

Δυναμώνουν την ανυποχώρητη επιλογή για την εμβάθυνση του κοινωνικού μας ριζώματος και την όσμωση με ολοένα μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια μέσα από τις λειτουργίες και τις δράσεις της κατάληψης. Δυναμώνουν τη θέλησή μας για την ενίσχυση και διεύρυνση του δικτύου αντιστάσεων που συνομολογούν καταλήψεις, συνελεύσεις γειτονιάς, στέκια, πολιτικές συλλογικότητες, εργατικές ομάδες και ταξικά σωματεία βάσης. Μα πάνω απ’ όλα, ακονίζουν το βέλος της ταξικής μας οργής, οπλίζοντάς μας με ακόμη μεγαλύτερο πείσμα να συνεχίσουμε να συμμετέχουμε ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες, τις διαδηλώσεις, τα απεργιακά μπλόκα, τα οδοφράγματα, τις δράσεις των θυλάκων αντίστασης στο κέντρο και τις γειτονιές, που διεκδικούν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους. Μέχρι να ισοπεδώσουμε τον καπιταλισμό και πάνω στα συντρίμμια του να οικοδομήσουμε μια κοινωνία ελευθερίας και αλληλεγγύης, χωρίς αποκλεισμούς και εκμετάλλευση.

Οι καταλήψεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων!

Κάτω τα ξερά σας!

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, ΔΕΥΤΕΡΑ 26 ΜΑΡΤΙΟΥ, 9.30πμ

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Πορεία αλληλεγγύης στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου

ΠΟΡΕΙΑ 6 Απριλιου 18:00 πλ. Συνταγματος

 

afisa antoniou

Στις 4 Δεκέμβρη 2010, στο πλαίσιο (αντι)τρομοκρατικής επιχείρησης συλλαμβάνονται και κατηγορούνται µε τον τρομονόµο για συμμετοχή σε “άγνωστη οργάνωση” οι Στέλλα Αντωνίου, Κ. Σακκάς, Α. Μητρούσιας, Γ. Καραγιαννίδης, Χ. Πολίτης και Δ. Μιχαήλ, µε τους δυο τελευταίους να απαλλάσσονται στη συνέχεια από το κατηγορητήριο. Η υπόθεση, παρά τα εμφανή κενά, θα ενσωματωθεί τελικά µε εισαγγελικό βούλευμα στην υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Από την πρώτη στιγμή της σύλληψής της, η Στέλλα αρνείται τις κατηγορίες, αλλά όχι και την πολιτική της ταυτότητα. Υποστηρίζει τη συμμετοχή της στο αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα και συνεχίζει να αγωνίζεται μέχρι σήμερα, συμμετέχοντας ενεργά στις κινητοποιήσεις των φυλακισμένων. Κινητοποιήσεις που διαρκώς οξύνονται απέναντι στη γενικότερη εξαθλίωση των φυλακών, στην οποία συμπεριλαμβάνονται, ανάμεσα στα άλλα, η συμφόρηση, η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η ανυπαρξία θέρμανσης και η ανεπαρκής, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά, σίτιση των κρατουμένων.

Σήμερα, 15 μήνες μετά, η συντρόφισσα, έχοντας δεχθεί τη συνεχή εκδικητικότητα των εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών, λαμβάνοντας αρνητικές απαντήσεις στις αιτήσεις αποφυλάκισής που έχει κατά καιρούς καταθέσει, παραμένει έγκλειστη στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού.

Η Στέλλα πάσχει από µια σπάνια ασθένεια, που κατ’ αρχήν προσέβαλε το µάτι της, αλλά ήδη επεκτείνεται και σε άλλα όργανα του σώματός της . Μια ασθένεια που απαιτεί συνεχή και στενή ιατρική παρακολούθηση, ενώ σε περιπτώσεις υποτροπής χρήζει άμεσης πρόσβασης σε εξειδικευμένα κέντρα, κάτι το οποίο είναι ανέφικτο στις συνθήκες εγκλεισμού στις οποίες βρίσκεται.

Οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα ελληνικά κολαστήρια, η εξοντωτική μεταφορά της στα δημόσια νοσοκομεία µε καθυστερήσεις 7 έως 10 ωρών, η ανεπάρκεια του «νοσοκομείου» των φυλακών Κορυδαλλού να καλύψει τις εξειδικευμένες ανάγκες νοσηλείας της και η προσβλητική διαρκής φρούρησή της από ΕΚΑΜίτες ακόμα και κατά τη διάρκεια των ιατρικών εξετάσεων, έχουν ως µόνο αποτέλεσμα τη συνεχή επιδείνωση του σοβαρού προβλήματος υγείας που αντιμετωπίζει.

Στις 8 Μάρτη 2012, η Στέλλα Αντωνίου καταθέτει νέα αίτηση αποφυλάκισης στο συμβούλιο εφετών.

 Σε µια περίοδο όξυνσης του κοινωνικοταξικού πολέμου, ο εκφοβισμός όσων αντιστέκονται και η άμεση εξόντωση των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος αποτελούν κομμάτι του κατασταλτικού σχεδιασμού για την υπονόμευση της δυναμικής των καταπιεσμένων.

Δεν µας φοβίζουν, µας εξοργίζουν!

Άμεση Απελευθέρωση της αναρχικής Στέλλας Αντωνίου

Αλληλεγγύη σε όλους τους διωκόμενους για την ίδια υπόθεση

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Αφίσα αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και στους φυλακισμένους της Κυριακής 12 Φλεβάρη

Το πολεμικό ανακοινωθέν είχε εκπονηθεί. Αναπαραγόταν λυσσασμένα για μέρες από τα κυριαρχικά διευθυντήρια και τους ρουφιάνους των ΜΜΕ: αν δεν ψηφιζόταν η δανειακή σύμβαση θα εμφανιζόταν το αποκαλυπτικό σκηνικό της χρεοκοπίας. Παρ’ όλα αυτά, εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές αψήφησαν την τρομοκρατία και τον ωμό εκβιασμό και κατέβηκαν αποφασιστικά στο δρόμο, ενάντια στο νέο μνημόνιο που θα επιφέρει ακόμα βαθύτερη εξαθλίωση και λεηλασία των ζωών µας.

Καθώς η μαζικότητα του κόσμου αυξανόταν εκρηκτικά –φτάνοντας στο σημείο το Σύνταγμα να έχει γεμίσει μισή ώρα πριν το πρώτο κάλεσμα– το κράτος αποφάσισε να διαλύσει τη συγκέντρωση εν τη γενέσει της.

Όταν μιλάει ο Δρόμος

Απέναντι στην ακραία βιαιότητα και τη σαφή υλική υπεροπλία των ΜΑΤ, η πλειονότητα των διαδηλωτών αρνήθηκε να υποχωρήσει αμαχητί. Ολόκληρο το μητροπολιτικό κέντρο έγινε πεδίο όπου χιλιάδες διασταυρώθηκαν στα οδοφράγματα, χιλιάδες πάλεψαν μέτρο το μέτρο µε τους μπάτσους για την υπεράσπιση του δρόμου.

Ήταν µια σύγκρουση που έφερε χαρακτηριστικά εξέγερσης, µε τους τόσους από τους ψευδείς διαχωρισμούς που µας επιβάλλονται να υποχωρούν, για να δώσουν, έστω και για µια στιγμή, τη θέση τους στην συντροφικότητα. Για ώρες, η πόλη ήταν εκτός κρατικού ελέγχου, η πόλη άνηκε στους αντιστεκόμενους, µε δεκάδες τράπεζες και πολυκαταστήματα να τίθενται υπό αυστηρή κοινωνική κριτική.

Η οργή και η αποφασιστικότητα βρίσκονταν πανταχού παρούσες.
Ήταν αυτό που συντάραξε την κρατική μηχανή.
Και είναι αυτό που μεγαλώνει την επιθυμία µας να ξαναπράξουμε…

οι ρουφιάνοι καλά θα κάνουν να λουφάξουν

Για να αποκατασταθεί η τάξη και να αδειάσει το κέντρο, ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα καταστολής µε τόνους χημικών και ασφυξιογόνων, καθώς και δολοφονικές επιθέσεις των μπάτσων, που είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες τραυματίες και συλλήψεις. Την εναγώνια αναζήτηση, από την κυριαρχία, κεφαλών επί πινάκι, ακολούθησε η πάντα πρόθυμη δικαστική εξουσία που προφυλάκισε τέσσερεις συλληφθέντες και η κοινωνική τους διαπόμπευση, µέσω της δημοσίευσης φωτογραφιών τους –αυτών, αλλά και άλλων διαδηλωτών– ζητώντας πληροφορίες από όποιον/α γνωρίζει.

Μία κίνηση, που δεν αποσκοπεί µόνο σε άμεσα πρακτικά “οφέλη” για το κράτος, αλλά και στον εκφοβισμό όσων επιλέγουν να κατεβαίνουν στον δρόμο και την πριμοδότηση του χαφιεδισμού σε κάθε επίπεδο. Από τις πορείες, στην εργασία, στη γειτονιά και τελειωμό δεν έχει.

Ταυτόχρονα ξεκίνησαν να βλέπουν το φως νέα κατασταλτικά σχέδια απαγόρευσης και ελέγχου των διαδηλώσεων, ενώ ήδη εφαρμόζεται η συγκαλυμμένη απαγόρευση µέσω του κλεισίματος κεντρικών σταθμών του μετρό.

Και φυσικά, από την πρώτη στιγμή, όλοι οι διαμεσολαβητικοί μηχανισμοί, µε κυρίαρχα τα ΜΜΕ, προσπάθησαν να απονοηματοδοτήσουν τις συγκρούσεις, μιλώντας για τυφλές καταστροφές και για οργανωμένο σχέδιο. Παραπλανούν όσους δε βρίσκονταν εκεί, ανακοινώνοντας ότι ο κόσμος φεύγει από τις 19.00 και αποσιωπούν την έκταση των συγκρούσεων που συντάραξαν και πολλές άλλες πόλεις. Επαναφέρουν, δε, δυναμικά τον όρο κουκουλοφόρος, σα φιγούρα χωρίς άλλες ιδιότητες• µια φιγούρα που απλά εμφανίζεται ως δια μαγείας µε µόνο σκοπό την καταστροφή. Όλα τα παραπάνω, µε σκοπό να εμπεδωθεί η εικόνα ότι αυτοί που συγκρούονταν στους δρόμους δεν ήταν παρά μερικές εκατοντάδες, χωρίς κάποιο κοινωνικό έρεισμα. Προφανώς δεν έλειψαν τα γνωστά και µη εξαιρετέα κόμματα της αριστεράς, που για άλλη µια φορά έσπευσαν να δώσουν πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης, μιλώντας για “προβοκάτορες” και λειαίνοντας το έδαφος για την καταστολή.

Η προπαγάνδα όμως δεν είναι ικανή να διεμβολίσει το γεγονός ότι πάρα πολλοί/ες μιλήσαμε τη γλώσσα του δρόμου. Και πάρα πολλοί/ες νιώσαμε τη χαρά της εξέγερσης. Ας µην περιμένουμε µόνο την επόμενη ημέρα της οργής. Να γίνουμε οι διασαλευτές του κόσμου της εξουσίας και της εκμετάλλευσης. Να συγκρουστούμε καθημερινά στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, στις γειτονιές και τις πλατείες, προωθώντας την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση.

Για να πάρουμε τις ζωές µας στα χέρια µας και να αγωνιστούμε για µια κοινωνία ελευθερίας.

Άμεση Απελευθέρωση των 4 φυλακισμένων
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της Κυριακής 12 Φλεβάρη

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο: Πρόγραμμα Μαρτίου

Vegan καφενείο 

Tην πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα στις 7.00 μμ. από την Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση

 

Δευτέρα 5 Μάρτη

Προβολή  ταινίας: “The cove” και

Vegan καφενείο με φαγητό και συζήτηση

 

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο

κάθε Σάββατο από τις 7.00 μμ

 

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΥ

Σάββατο 17 Μαρτίου

Ενημέρωση: για τη δράση των Επαναστατικών Πυρήνων στη Γερμανία, στο πλαίσιο της διεθνούς καμπάνιας για την 79χρονη Sonja Suder και τον 70χρονο Christian Grauger που φυλακίστηκαν μετά από 33 χρόνια εξορίας

Προβολή video: «Οι καιροί της οργής» (2011)

 

Σάββατο 31 Μάρτη

Εκδήλωση | Συζήτηση: "Ο ετεροκαθορισμός του υποκειμένου μέσα από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας"

Η διαλεκτική σχέση της μετατόπισης του «κανονικού» ανά περιόδους και της (ανα)κατασκευής  του διπόλου υγείας-ασθένειας από τις επιστήμες της ψυχικής υγείας.

Προβολή ταινίας: «Ο άνθρωπος που ενόχλησε το σύμπαν» (2000) του Σταύρου Ψυλλάκη

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 και Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Στα μέσα Νοέμβρη, εγκαινιάστηκε μια νέα συνεργασία Δήμου Αθηναίων και αστυνομικών αρχών. Μαζί ξεκινάει ένας νέος κύκλος διαχείρισης του κέντρου της Αθήνας. Αρχικά, στο στόχαστρο μπαίνει η κατειλημμένη “Δημοτική Αγορά Κυψέλης”, που στεγάζει ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, ενώ ακολουθεί αυτεπάγγελτη δίωξη στην κατάληψη “Λέλας Καραγιάννη 37”, δίνοντας το πράσινο φως για ενδεχόμενες επεμβάσεις.

Η φτώχια και η εξαθλίωση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας συνεχώς διευρύνονται. Παράλληλα, οξύνονται διαρκώς τα ανθρωποκηνυγητά μπάτσων και παρακρατικών σε μετανάστες και μικροπωλητές, σε άστεγους και τοξικοεξαρτημένους. Άλλωστε, η προώθηση του κοινωνικού κανιβαλισμού και ο γενικότερος ιδεολογικός πόλεμος συνιστούν τη δοκιμασμένη τακτική του “διαίρει και βασίλευε”. Σε αυτή την προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου ο Δήμος Αθηναίων αναλαμβάνει αναβαθμισμένο θεσμικά ρόλο, αυτόν του εγγυητή της ανάπτυξης και της εύρυθμης λειτουργίας της πόλης…

Σήμερα, με την κρίση πιο εμφανή από ποτέ, με όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα να εξαθλιώνονται
και με τις εξεγέρσεις να μην έχουν πλέον ανάγκη από σπίθες …όλο περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ανιχνεύουν το δρόμο του αγώνα.

Έτσι, οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, τόποι συνάντησης αλλά και διασταύρωσης των αγώνων βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρό της καταστολής.

Και επειδή οι κατηγορίες που μας προσάπτουν καλά κρατούν, δηλώνουμε ευθαρσώς ότι…

Είμαστε οπλοστάσιο αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και εστίες αδιαμεσολάβητης αντίστασης.
Είμαστε κέντρα διακίνησης προταγμάτων, μέσων και πρακτικών αγώνα εχθρικών προς στο υπάρχον
Είμαστε εργαστήρια ζύμωσης αναγκών και επιθυμιών μακριά από εθνοτικούς, έμφυλους και θρησκευτικούς διαχωρισμούς

Αντίσταση στα σχέδια “αποστείρωσης” του κέντρου της Αθήνας
Κάτω τα χέρια από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Πορεία Αλληλεγγύης
Σάββατο 3 Μάρτη, 12.00μμ, Δημοτική Αγορά Κυψέλης

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Εκδήλωση για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική και τις κοινωνικές αντιστάσεις

μπουρλότο!

Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και άγριας φύσης οριστικά αφανισμένα, εκατομμύρια λίτρα βαρέων τοξικών αποβλήτων, ολόκληρες κοινότητες κατεστραμμένες. Στη δεκαετία του ‘90, η απόπειρα της πολυεθνικής tvxgold να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα χρυσού της Χαλκιδικής συναντά τη λυσσαλέα αντίσταση των κατοίκων σε µια μάχη ζωής ή θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους. Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος, απαγορεύεται η κυκλοφορία τα βράδια, οι συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις, τα χωριά περικυκλώνονται σε μόνιμη βάση από διμοιρίες ΜΑΤ, εκατοντάδες άνθρωποι συλλαμβάνονται. Σε έναν αγώνα που κράτησε χρόνια, οι κάτοικοι στήνουν οδοφράγματα, επιτίθενται επανειλημμένα στις αστυνομικές δυνάμεις, πυρπολούν και καταστρέφουν τα γεωτρύπανα της εταιρίας. Και στο τέλος νικούν.

Όμως σήμερα, το κεφάλαιο επιχειρεί τη ρεβάνς και όχι µόνο στη Χαλκιδική, αλλά επιπλέον στο Κιλκίς, τον  Έβρο και τη Ροδόπη. Με το πρόσχημα της κρίσης και τις σημαίες της ‘‘ανάπτυξης’’, η εξόρυξη χρυσού απειλεί να μετατρέψει σε σεληνιακό τοπίο το έδαφος και τις ζωές, σε µια κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο.

ο αγώνας ενάντια στην ανάπτυξη
είναι αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση

Μέσα στη συνθήκη της κρίσης, αναδύονται κοινωνικοί αγώνες που ενώ φαινομενικά διαφεύγουν από το πεδίο της οικονομίας, στην πραγματικότητα το αμφισβητούν ριζικά και το ακυρώνουν. Αγώνες συνολικοί και πολυδιάστατοι, που αρνούνται την προσταγή της ανάπτυξης και επιχειρούν να επανατοποθετήσουν το πρόταγμα του μέλλοντος στην κατεύθυνση της συνολικής απελευθέρωσης.

εκδήλωση – συζήτηση

µε συντρόφους/ισσες της “πρωτοβουλίας ενάντια στις βλαπτικότητες” από την Χαλκιδική. Για την αντιπληροφόρηση, την αλληλεγγύη και τον συντονισμό της δράσης σε ένα ακόμη μέτωπο στο οποίο η εξουσία διεκδικεί τον θάνατο ενάντια στη ζωή.

Σάββατο 3 Μάρτη, 7.00µµ

[µια πρωτοβουλία συντρόφων από την]
κατάληψη πατησίων 61 & σκαραµαγκά

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο στη Σκαραμαγκά

Θέλω να συναντιόμαστε

κάπου που δε θα μαστε πελάτες
που θα συζητάμε και δε θα γκρινιάζουμε
και οι πράξεις θα ξεπηδούν ανάμεσα απ’ τις λέξεις
που θα δίνουμε εμείς χρώμα και περιεχόμενο στα βράδια μας
που θα μοιραζόμαστε γνώσεις, ιδέες, εμπειρίες
που θα αμφισβητούμε τους χώρους κατανάλωσης και τη μαζική κουλτούρα
που δε θα υπακούμε σε νόρμες, μόδες και στερεότυπα
που θα υφαίνουμε συλλογικά τον ιστό της ελευθερίας

Στο ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ λειτουργούμε χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος,  την αναπαραγωγή του θεάματος, των έμφυλων και φυλετικών διαχωρισμών.
ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΑ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ

ΑΠΟ 18/2 ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 19:00

Πορεία: Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, Μοναστηράκι, 12.00

Πορεία: Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, Μοναστηράκι, 12.00

Τον Μάη του 2010 υπογράφεται το μνημόνιο στήριξης ανάμεσα στο ελληνικό κράτος και την Τρόϊκα (ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ) και ξεδιπλώνεται η σκληρότερη ταξική επίθεση που έχει εξαπολυθεί από την κυριαρχία απέναντι στο κοινωνικό σώμα τις τελευταίες δεκαετίες. Απολύσεις, μειώσεις μισθών και συντάξεων, διαρκής επιβολή νέων μέτρων, συρρίκνωση δικαιωμάτων και καταστολή είναι τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται για τη διάλυση του κοινωνικού σχηματισμού όπως τον γνωρίζαμε. Με φόντο τη βαθύτερη ίσως συστημική κρίση, κράτος και κεφάλαιο αναζητούν σανίδα σωτηρίας, υποτιμώντας με ακόμη μεγαλύτερη ένταση την εργατική μας δύναμη και παγιώνοντας το μοντέλο του φτηνού, ανασφάλιστου, υπάκουου και ευέλικτου εργαζόμενου. Με αποτέλεσμα ολοένα και μεγαλύτερα κοινωνικά στρώματα να εξωθούνται βίαια στη φτώχεια και την εξαθλίωση.

Για να επιτευχθεί αυτή η διαδικασία, και αφού η μονοκομματική διαχείριση έχει απωλέσει κάθε διαπραγματευτική ισχύ εντός και εκτός συνόρων, η δημοκρατία διαστέλλει και κατοχυρώνει θεσμικά το καθεστώς έκτακτης ανάγκης μέσω της νέας συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό έναν τραπεζίτη, έτσι ώστε να εφαρμόσει ταχύτατα, επιθετικά και χωρίς προσχήματα όλα εκείνα τα μέτρα που η καπιταλιστική μηχανή επιτάσσει. Σε αυτό το πλαίσιο συστρατεύονται οι ιδεολογικοί μηχανισμοί και τα ΜΜΕ, θέτοντας διαρκώς εκβιαστικά διλήμματα του τύπου «συναίνεση για την εθνική σωτηρία ή χρεοκοπία», «υπακοή ή καταστροφή», «ευρώ ή δραχμή». Με μόνο στόχο να διασπείρουν τον φόβο και τη σύγχυση, να επιβάλλουν την κοινωνική σιωπή και την υποταγή με τους πιο δυσμενείς όρους στις κρατικές επιταγές, επιχειρώντας να εμπεδωθεί ο μονόδρομος της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και να εξοβελιστεί κάθε δυνατότητα κοινωνικής ανατροπής.

Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη είναι ανάγκη να ξεπεράσουμε τις φοβίες και τους εκβιασμούς. Να μην δεχτούμε ούτε την επιστροφή στη μιζέρια που υπήρχε πριν την κρίση, ούτε και την εξαθλίωση που βιώνουμε τώρα και θα χειροτερέψει στο μέλλον. Να αγωνιστούμε συλλογικά, αυτοοργανωμένα και αλληλέγγυα απέναντι στο υπάρχον, δημιουργώντας και ενισχύοντας οριζόντιες αντιιεραρχικές και ακηδεμόνευτες εστίες αντίστασης στους χώρους εργασίας, εκπαίδευσης και στις γειτονιές, συγκρουόμενοι με το κράτος και τον καπιταλισμό. Να σταματήσουμε να μιλάμε τη γλώσσα της εξουσίας, να φανταστούμε και να θέσουμε οι ίδιοι/ες τα περιεχόμενα και τους όρους της ζωής που θέλουμε.

Να ξαναβάλουμε στα χείλη μας τη λέξη ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Στις πραγματικές καθημερινές σχέσεις και όχι στη σφαίρα της ουτοπίας. Να καταστρέψουμε αυτό το σάπιο σύστημα που δομείται πάνω στην εξουσία, την εκμετάλλευση, την ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και του κοινωνικού πλούτου, την ιεραρχία και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς.
Για να οικοδομήσουμε μια αταξική κοινωνία ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης.

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Μοναστηράκι, Τρίτη 2/8, 19.00

ΜΙΑ ΠΟΛΗ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ

Η πόλη των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων, των καταλήψεων, των λαϊκών συνελεύσεων, των ανθρώπων που αντιστέκονται και παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους


Το πρωί της Παρασκευής 29 Ιουλίου αστυνομικές δυνάμεις, παρουσία εισαγγελέα, εισβάλουν στη κατάληψη «Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά». Ο σύντροφός μας Μιχάλης Κ. που φτάνει στο κτίριο λίγα λεπτά αργότερα και απαιτεί να είναι παρών στην έρευνα του κτιρίου, συλλαμβάνεται με τρεις κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Ταυτόχρονα καταληψίες και πλήθος αλληλέγγυων συγκεντρώνονται λίγα μέτρα παρακάτω, προσπαθώντας να προσεγγίσουν το κτίριο και στη συνέχεια να αποκλείσουν την Πατησίων, όπου και απωθούνται από την αστυνομία. Το μεσημέρι η κωμικοτραγική επιχείρηση του κράτους και της αστυνομίας τελειώνει και οι διμοιρίες αποχωρούν. Το κτίριο της κατάληψης ανακαταλαμβάνεται από αυτές και αυτούς που έχουν τοποθετήσει εντός του τις επιθυμίες και τα όνειρά τους για έναν άλλο κόσμο.

 

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Μοναστηράκι, Τρίτη 2/8, 19.00

Κάτω τα ξερά σας από την κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

 

η βαρβαρότητα εξαπλώνεται…αλληλεγγύη ή φόβος

 

Είναι αδιανόητο να κρατάς την αναπνοή σου βγαίνοντας από την εξώπορτα σου, να κοιτάς πίσω από τη πλάτη σου διασχίζοντας τη γειτονιά σου και να σε σφάζουν κάτω από το σπίτι σου για μια κάμερα. Είναι αδιανόητη η εξαθλίωση που έχει συσσωρευτεί σε μια στάλα τόπο. Είναι αδιανόητο να σε λυντσάρουν, να σε μαχαιρώνουν, να εισβάλουν στο σπίτι σου, να σε δολοφονούν επειδή έτυχε να έχεις μελαψό δέρμα και γεννήθηκες μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα από εδώ. Είναι αδιανόητο κι όμως πραγματικό.

Το ρατσιστικό πογκρόμ που εξαπολύθηκε με πρόσχημα τη στυγερή δολοφονία του 44χρονου, εκτελέστηκε με την αγαστή συνεργασία αστυνομίας και των γνωστών παρακρατικών της χρυσής αυγής, με την ανοχή μερίδας των ντόπιων κατοίκων της περιοχής. Όσο ακραίο και να μοιάζει, στην ουσία του συμπυκνώνει τη μεταναστευτική πολιτική της τελευταίας εικοσαετίας με τους χιλιάδες δολοφονημένους στα σύνορα, τις επιχειρήσεις σκούπα, τις ταπεινώσεις και τους βιασμούς στα κατ’ ευφημισμόν «κέντρα φιλοξενίας» και στα αστυνομικά τμήματα, τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στη Μανωλάδα και αλλού, αλλά και τον κοινωνικό ρατσισμό με τα υποτιμητικά βλέμματα στο δρόμο, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τα μαχαίρια των φασιστών.

Τα προβλήματα που βιώνουν ντόπιοι και μετανάστες έχουν για κοινή μήτρα την στρατηγική του κράτους και των αφεντικών που οργανώνει την υποτίμηση της ζωής και της εργασίας όλων, που εντείνει την εκμετάλλευση και τον ασφυκτικό κοινωνικό έλεγχο, που σπέρνει την διαίρεση και τον αλληλοσπαραγμό μεταξύ των καταπιεσμένων.

Όσο δεν αναγνωρίζουμε το κοινό ιστορικό και ταξικό νήμα που ενώνει ντόπιους και μετανάστες, όσο αποστρέφουμε τα μάτια από το κοινό μας παρόν και μέλλον, όσο οι επίπλαστοι διαχωρισμοί δεν αντικαθίστανται από την αλληλεγγύη, την ευγένεια, την κατανόηση, την κουβέντα, τις σχέσεις κοινότητας, τους κοινούς αγώνες, όσο δεν αναγνωρίζουμε ότι αυτή τη στιγμή περισσότερο από ποτέ η επίθεση που έχει ξεκινήσει τρίζει τα δόντια σε όλους και όλες, όσο δεν καταλαβαίνουμε ότι η υποτίμηση του διπλανού δεν πρόκειται να σταματήσει εκεί αλλά θα πέσει πάνω μας με όλη της δύναμη, η βαρβαρότητα και ο κανιβαλισμός θα περνιούνται για ζωή.

Ομάδα Βιβλιοθήκης

Θα θέλαμε να μιλήσουμε για τη γνώση εν γένει, αλλά θα ήταν μία δύσκολη υπόθεση. Θα θέλαμε να μιλήσουμε για το κίνημα αλλά κι αυτό θα μας φαινόταν δύσκολο όταν θα θέλαμε να το ορίζουμε σαφώς και ευκρινώς. Βρισκόμαστε βουτηγμένοι μέσα σε ένα ωκεανό πληροφοριών και εμπειριών όπου τα προφανή αποκρύπτονται, τα ερωτήματα πολλαπλασιάζονται και οι «αλήθειες» τυφλώνουν. Μιλάμε, εκφραζόμαστε, επικοινωνούμε. Αποτυπώνουμε, μεταγράφουμε και μεταφράζουμε. Λειτουργούμε, κυκλοφορούμε, διανέμουμε. Έννοιες, εικόνες και αναπαραστάσεις σε κίνηση, οργανωμένες σε συστήματα που αναπαράγουν το Υπάρχον. Ή το διεμβολίζουν και το ανατρέπουν.

Ιδέες και πρακτικές σε διαρκή κίνηση. Ενταγμένοι στο «ανταγωνιστικό» κίνημα προέκυψε η ανάγκη και η επιθυμία για τη δημιουργία μιας υποδομής που θα φέρει, θα διακινεί και θα υποστηρίζει τη παραγωγή ενός λόγου και μίας πράξης ανταγωνιστικής στο υπάρχον. Στόχος μας δεν θα μπορούσε να ήταν απλά μια διαχείριση της γνώσης [knowledge management] στο πλαίσιο μιας τεχνοκρατικής οργάνωσης πληροφοριών, πειθαρχημένης στρατηγικής βελτίωσης των επιδόσεων, ανάπτυξης της ανταγωνιστικότητας και επέκτασης ενός «επαναστατικού» πνευματικού κεφαλαίου, ούτε φυσικά η δημιουργία μηχανισμών εκπαίδευσης που θα περιλαμβάνουν τη μονοσήμαντη μεταφορά της γνώσης.

Επομένως τι θέση κατέχει μια βιβλιοθήκη σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς της καινοτομίας, των τεχνικά εκπαιδευμένων ειδημόνων και των think tanks; Και ποια η σχέση της με την διάχυτη κίνηση ιδεών και πρακτικών σε ένα πεδίο ριζικής ρήξης; Δηλαδή τι θα νοηματοδοτούσε μια οργανωμένη ταξινόμηση τίτλων που θα είχε ως στόχο να δομεί συστήματα και υπηρεσίες πληροφοριών σε ένα σύμπαν σχέσεων μεταξύ χρήστριας και βιβλιοθήκης; Και όλα αυτά μέσα σε μία κατάληψη; Τα ερωτήματα αυτά τέθηκαν εξ αρχής όταν έπρεπε να δημιουργήσουμε ένα σύστημα ταξινόμησης για την οργάνωση του υλικού της βιβλιοθήκης (βιβλία, περιοδικά, μπροσούρες, ταινίες κτλ.) κατά θεματική κατηγορία. Διότι αν και αισθανόμασταν πως με την κίνησή μας να συγκεντρώσουμε στο χώρο αρχικά ένα σχετικά μικρό αριθμό υλικού υπονομεύουμε την συνήθη ιδιωτικότητα της συσσώρευσης και την κυρίαρχη εμπορευματική σχέση που διέπει συνήθως τη πρόσβαση στη γνώση, παρόλα αυτά θεωρήσαμε ότι τα παραπάνω δεν θα απαντούσαν στο ελάχιστο των αναγκών μας, πόσο μάλλον γενικότερα αυτών του ανταγωνιστικού κινήματος, το «ιστορικό σχέδιο» του οποίου είναι σήμερα τόσο απαιτητικό και επιτακτικό.

Στο πλαίσιο διαχείρισης της βιβλιοθήκης λοιπόν, και συγκεκριμένα τεκμηρίωσης του υλικού ανά θεματική κατηγορία, έπρεπε να δομηθεί η βιβλιοθήκη είτε σύμφωνα με τις προσωπικές απόψεις μας, είτε συμβουλευόμενοι τις κλασικές βιβλιοθήκες. Η ανάγκη της ταξινόμησης αρχικά απέκτησε έναν εντελώς τεχνικό χαρακτήρα, του οποίου η τυπολογική ανάλυση φαινόταν ότι μπορούσε να διεξαχθεί μονάχα από κάποιους ειδικούς. Αποτέλεσμα αυτού; Η τεχνική λύση που απαιτούσε εμφάνιζε το πρόβλημα ότι ήταν επίσης τεχνικού χαρακτήρα. Και με αυτόν τον κρυμμένο τρόπο εμφανιζόταν ο παλιός καλός εχθρός· η τεχνοκρατία. Εκείνο το ιδεώδες, που αντιγράφοντας την ακρίβεια οργάνωσης των μηχανών ενορχηστρώνει ολόκληρο τον κοινωνικό περίγυρο. Πώς θα καταφέρναμε όμως να αποφύγουμε την ικανότητά της να προσφέρει ευχαρίστηση και στους ίδιους τους εαυτούς μας που απαιτούσαν αποτελεσματικότητα, όντως ικανή να μεταβολίζει μορφές δυσαρέσκειας μέσα στο σύστημά της, αν και ασκούσε δυνάμεις πειθαναγκασμού; Ή πώς αυτή σε ένα κόσμο όπου έχει μεταλλαχθεί σε ωκεανό πληροφορίας κατέχει τη δύναμη να μεταγράφεται σε πολιτικά προγράμματα, σε άπειρους δυνατούς κόσμους που περιμένουν να τους γνωρίσουμε αρκεί να δομηθεί μια καθολική μέθοδος ανάλυσης, μια επιστημολογική προσέγγιση που θα παράγει «αλήθειες»; Διότι ακόμα και η ταξιθέτηση μιας μικρής βιβλιοθήκης σε μια κατάληψη εμπεριέχει τρόπους λειτουργίας που ανασυγκροτούν σχέσεις εξουσίας και ιεραρχίας.

Έτσι κατά την καταλογογράφηση παρουσιαζόταν όλο και πιο εμφανώς πως η οργάνωση του υλικού σύμφωνα με την παραδοσιακή ιεραρχική καθετοποίηση των κατηγοριών και των υποκατηγοριών απέκρυπτε το ποιες είμαστε και με τι ασχολούμαστε και εμφάνιζε ως κεντρική την κυρίαρχη αφήγηση, δηλαδή δεν άφηνε χώρο σε διαφορετικές αφηγήσεις ή τις εμφάνιζε ως εν δυνάμει υποκατηγορίες. Ουσιαστικά γινόταν όλο και πιο σαφές πως μέσα στην ταξινόμηση κρυβόταν η πολιτική, δηλαδή πως η τεχνική της ταξινόμησης ενσωμάτωνε την πολιτική και ως τεχνική έθετε διακυβεύματα στη βάση ενός τεχνικού ντετερμινισμού. Και αν συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε να το αξιολογήσουμε είτε στη βάση πλήρους αντιστροφής του, είτε μεταστροφή τους προς όφελος δικών μας αφηγήσεων. Έτσι, αρχικά αντιστρέφοντας της συνθήκη, η μία λύση θα ήταν να οργανωνόταν η βιβλιοθήκη εξαρχής στη βάση δικών μας θεματικών. Για παράδειγμα εάν αποφασίζαμε πως πολιτικά θέτουμε ως κεντρικά ζητήματα το μεταναστευτικό, την καταστολή και την κρίση θα οργανωνόταν η βιβλιοθήκη σύμφωνα με αυτούς τους κεντρικούς άξονες. Δηλαδή στο πλαίσιο μιας τεχνοπολιτικής, όπου η πολιτική επικαθορίζει την τεχνική, θα επιλέγαμε μια νέα αφήγηση και δόμηση μιας νέας καθολικής μεθόδου ανάλυσης όπου οι αναπαραστάσεις του παρελθόντος θα έπαυαν εν μέρει να παρέχουν θεμέλια γνώσης. Επιλέξαμε μια διαφορετική στρατηγική.

Ξεκινάμε με την – και βιωματική – παραδοχή πως η πρακτική της ταξινόμησης δεν κατασκευάζει μονάχα ένα αντικείμενο (αυτό της βιβλιοθήκης της κατάληψης), αλλά συγκροτεί ταυτόχρονα το υποκείμενο της πρακτικής, τον/την ταξινόμο. Αυτή η παρατήρηση, καθώς και ολόκληρη η προηγούμενη ενδελεχής αναφορά στην διαδικασία της καταλογογράφησης δεν γίνεται για λόγους αυτοαναφορικότητας. Ουσιαστικά, έχοντας ήδη απεμπολήσει την ιδιότητα των ειδικών που γνωρίζουν να δίνουν λύσεις στα τεχνικά (βιβλιοθηκονομικά) προβλήματα, αλλά τα αναγνωρίζουν και ως τέτοια, αρχικά θέλαμε να δείξουμε την αμφισημία του ρόλου του βιβλιοθηκονόμου και τα όρια της εξειδίκευσης. Κυρίως όμως θέλαμε να καταδείξουμε με το παράδειγμα της ταξινόμησης με ποιο τρόπο οι αποφάσεις και το πως αυτές λαμβάνονται αναδεικνύουν ποιες είμαστε, τι θέλουμε και πως επιλέγουμε να δρούμε εν γένει ώστε να δίνουμε πραγματικές απαντήσεις σε πραγματικά προβλήματα.

Ως τμήμα του ανταγωνιστικού κινήματος αναγνωρίζουμε την αναγκαιότητα διάλυσης κάθε διαχωρισμένου ρόλου, τόσο για εμάς όσο και για τους εν δυνάμει χρήστες. Θεωρούμε πως τα κομμάτια του ανταγωνιστικού κινήματος είναι απαραίτητο να κατανοούν την πραγματικότητα τους, και μέσω του αγώνα και της δημιουργίας αδιαμεσολάβητων σχέσεων-γεφυρών με άλλα ταξικά-κοινωνικά υποκείμενα να συνθέτουν τις δικές τους μικρές και μεγάλες αφηγήσεις που να πυροδοτούν νέα ξεπεράσματα, ανατρεπτική συλλογική δράση, νέες φυγές προς τα εμπρός. Η βιβλιοθήκη επιθυμεί να αποτελέσει ένα ζωντανό χώρο αυτομόρφωσης και ζυμώσεων κατάλληλο για συλλογική ανταγωνιστική έρευνα. Ένας κοινός τόπος όπου στη βάση του συλλογικού να εντάξουμε τις καθημερινές μας δραστηριότητες στο κύκλο του κινήματος, να συλλογικοποιήσουμε την ανάγνωση, την έρευνα και την επιθετική νοηματοδότηση του κόσμου που μας περιβάλλει.

Έτσι μέσα σε αυτό το περιβάλλον συλλογικοποίησης των αντιστάσεων και ενίσχυσης της δημόσιας πρόσβασης, επιλέξαμε σε τεχνικό επίπεδο η πρόσβαση στους τίτλους να παρέχεται διαδικτυακά. Επιπλέον η καταλαγογράφηση να γίνεται δια-θεματικά ώστε να έχουν την δυνατότητα να προσθέτουν μία νέα ετικέτα (tag) σε κάθε τίτλο προτείνοντας μια νέα αφήγηση, ή σε ολόκληρες βιβλιογραφίες, είτε επικοινωνώντας ατομικά με την ομάδα βιβλιοθήκης, είτε συλλογικά στο πλαίσιο των ομάδων αυτομόρφωσης. Τέλος επιδιώκουμε τη διασύνδεσή και τη συνεργασία με τις υπόλοιπες κινηματικές βιβλιοθήκες ώστε να δημιουργηθούν δίκτυα επικοινωνίας με συντρόφους από άλλα εγχειρήματα, ιδιαιτέρως  άλλων πόλεων. Επίσης επιθυμούμε ο χώρος της κατάληψης να αποτελέσει ένα ανοικτό πεδίο διαμόρφωσης και συνάντησης συλλογικών αφηγήσεων και η δανειστική βιβλιοθήκη να προσφέρει στον κινηματικό αυτό χαρακτήρα. Έτσι στο πλαίσιο κυκλοφορίας της γνώσης επιδιώκουμε την δημιουργία ομάδων αυτομόρφωσης, ενάντια σε μία κουλτούρα του «όλα έχουν ειπωθεί» και της αποθέωσης του πρακτικισμού – θέση που έχει προκύψει ως αντίδραση στην υιοθέτηση κάθε έννοιας «διανόησης» από τον κυρίαρχο λόγο που διαχωρίζει τη θεωρία από τη πράξη. Μία συνθήκη απόρροια της μετατροπής της μόρφωσης σε εμπόρευμα/θέαμα στην καπιταλιστική κοινωνία όπου το εκπαιδευτικό σύστημα (στην κορυφή του οποίου βρίσκεται το πανεπιστήμιο) λειτουργεί ως φορέας διαμεσολάβησης για να αναλαμβάνει την ιεράρχηση και θεματικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων επικαλούμενη την αντικειμενικότητα και το επιστημονικά ορθό.

Καταλήγοντας, στόχος μας δεν είναι απλά η δημιουργία «ρητορικών κύκλων» πλαισιωμένων με τις αντίστοιχες υλικές υποδομές, αλλά πολιτικών διαδικασιών ριζοσπαστικής κριτικής που θα εντάσσονται στο επίπεδο διανομής της ανταγωνιστικής γνώσης στα κοινωνικά-ταξικά πεδία που επιθυμούμε να διεμβολίσουμε. Όχι στη βάση μιας επιστημονικής κατανόησης της εν γένει ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά σε αυτή της ελεύθερης έκφρασης και επικοινωνίας των υποκειμένων που αγωνίζονται και θα αγωνιστούν για την άρση των κανονικοτήτων, των αυτονόητων.

Ομάδα βιβλιοθήκης κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Απρίλιος 2010

 

Για να μεταφερθείτε στη σελίδα της βιβλιοθήκης πατήστε εδώ