Την Παρασκευή 10 Μάη η συνέλευση της πλ. Βικτωρίας κλείνει 2 χρόνια ύπαρξης και δράσης: συστήθηκε με πρωτοβουλία κατοίκων αμέσως μετά τα φασιστικό πογκρόμ του 2011 με πρωταρχικό στόχο να μην γίνει η περιοχή μας ένας ακόμη Αγ. Παντελεήμονας. Ένας στόχος που όχι μόνο αποδείχτηκε εφικτός μέσα στην πορεία του χρόνου (οι φασίστες δεν μπόρεσαν έκτοτε να ξανακάνουν κίνηση στην περιοχή), αλλά που έδωσε το έναυσμα για συνολικότερες παρεμβάσεις με τη δημιουργία πραγματικών δικτύων σχέσεων στο πεδίο της γειτονιάς. Μικροφωνικές αντιπληροφόρησης, παρεμβάσεις και μοιράσματα κειμένων, γιορτές με συλλογική κουζίνα, προβολές και θεατρικό παιχνίδι, αλλά φυσικά και επανασυνδέσεις ρεύματος (τις οποίες δεν σταματήσαμε ποτέ και έχουν επεκταθεί μέχρι την περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα) είναι κομμάτια της δράσης που αρθρώθηκε στο πεδίο της γειτονιάς όλο αυτό το διάστημα. Επιπρόσθετα –και καθώς η διασύνδεση με τους μετανάστες ήταν εξαρχής κεντρικό ζητούμενο– η συμμετοχή μας τους τελευταίους μήνες στη Συνέλευση Μεταναστών & Αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ ήταν σημαντική ως επιλογή στο πεδίο της αντιθέσμισης για τον αντικατασταλτικό, αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό χαρακτήρα της συνέλευσης.

Όμως αν ο παρακρατικός φασισμός αποτραβήχτηκε από τη γειτονιά μας, ο θεσμικός και επίσημος όχι μόνο συνέχισε, αλλά και αναβαθμίστηκε σημαντικά. Η αστυνομική κατοχή του κέντρου της Αθήνας, το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών με την επιχείρηση «ξένιος Ζευς», το αντίστοιχο των τοξικοεξαρτημένων και των άστεγων με την επιχείρηση «Θέτις», οι εισβολές στις καταλήψεις της Villa Αμαλίας και της Σκαραμαγκά και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, οι διαρκείς αστυνομικές επιθέσεις στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ, η πραγματική συμπόρευση του Δήμου Αθηναίων με τα περιεχόμενα και τα προτάγματα της Χρυσής Αυγής είναι η εφιαλτική πραγματικότητα του μητροπολιτικού κέντρου που η περιοχή της πλ. Βικτωρίας βιώνει σε καθημερινή βάση.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια καλούμε αύριο στις 6.00 το απόγευμα αντιφασιστική πορεία στην πλ. Βικτωρίας (και στη συνέχεια θα ακολουθήσει συναυλία Hip-Hop). Η στήριξή της θα ήταν πολύ σημαντική.

συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

*αναδημοσίευση απο athens.indymedia.org

Συνέχεια ανάγνωσης κράτος και παρακράτος δολοφονούν →

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=psmzmSMkWUU [/youtube]

Τρίτη 29 Γενάρη 2013 ξημερώματα. Ο σύντροφος Βαγγέλης Σταμούλιας, 33 χρόνων, «έφυγε» από κοντά μας. Η ζοφερή πραγματικότητα που βιώνουμε αποδιοργανώνει τις ζωές μας, τα συναισθήματά μας, την καθημερινότητά μας. Αυτό το πλαίσιο ζωής οδήγησε σήμερα το δικό μας Βαγγέλη στην αυτοκτονία.

Ηθικός αυτουργός αυτής της απώλειας είναι η πολιτική πραγματικότητα. Η ανασφάλεια, τα κοινωνικά αδιέξοδα, η εσωστρέφεια, η μοναξιά. Ο κοινωνικός κανιβαλισμός που παράγεται από τις πολιτικές των κυρίαρχων ελίτ.

Ο Βαγγέλης ήταν ένας άνθρωπος με ιστορία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Με πάθος για ζωή, με αξιοπρέπεια. Ήταν αυτός που έδωσε το έναυσμα για την εκκίνηση της Λαϊκής μας Συνέλευσης. Το πρώτο κάλεσμα, το Μάη του 2010 από το βήμα της πλατείας Συντάγματος, που έδωσε ζωή στο κοινό μας εγχείρημα, που κρατάει ακόμα. Πρωτοστατούσε πάντα στις δράσεις μας και στήριζε όλα τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα.

Ένας άνθρωπος που βίωσε την κρατική καταστολή στο πετσί του, με τη σύλληψή του σε μία από τις μεγάλες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις. Αυτή της 23ης Φλεβάρη του 2011. Παρόλα αυτά δεν έκανε πίσω σ” αυτά που διεκδικούσε από τη ζωή.

Ένας γλυκός, ζεστός και σεμνός άνθρωπος, ανιδιοτελής, αλληλλέγγυος, με αγάπη για τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, την αξιοπρέπεια.

Ήταν η ήρεμη δύναμη ανάμεσά μας και η παρουσία του αποφασιστική. Θα είναι πάντα κοντά μας στους αγώνες, στους δρόμους, στις μάχες μας.

Αύριο, Τετάρτη 30 Γενάρη 2013 στις 4:00 μμ, στο νεκροταφείο του Βύρωνα, αποχαιρετάμε το Βαγγέλη και υποσχόμαστε τη συνέχεια.

ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΥΝΤΡΟΦΕ

Αναδημοσίευση από το μπλογκ της Λαϊκής Συνέλευσης Αιγάλεω

Όλοι μαζί, ντόπιοι και μετανάστες, την Κυριακή 24 Ιούνη, στις 5.00μμ, στην πλ. Βικτωρίας

πόλεμος…

Ένα χρόνο πριν, με αφορμή τη δολοφονία του Μ. Καντάρη από μετανάστες, μια δράκα ναζιστών που εδώ και χρόνια εκκολαπτόταν στην ευρύτερη περιοχή με την έμπρακτη ανοχή και στήριξη της αστυνομίας, ξεσπά σε ένα όργιο φασιστικών επιθέσεων στις γειτονιές μας. Ο φασισμός δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο:

Δολοφονίες και φασιστικά πογκρόμ: Τη δολοφονία του Μ. Καντάρη ακολουθεί αμέσως η δολοφονία από φασίστες ενός ανύποπτου μετανάστη στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα, ενώ εξαπολύεται πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες με άγριες επιθέσεις και εισβολές στα σπίτια τους.

Άγρια εγκληματικότητα: Μέσα στο επόμενο εξάμηνο καταγράφονται στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου 800 επιθέσεις με μαχαίρια ενάντια σε μετανάστες, βαρείς τραυματισμοί και επανειλημμένες ληστείες (είναι χαρακτηριστικό ότι οι φασίστες όχι μόνο σκίζουν τα χαρτιά των μεταναστών, αλλά ταυτόχρονα τους αρπάζουν τα λεφτά και το κινητό τους τηλέφωνο).

Σκύλευση των νεκρών: Η μνήμη του νεκρού Μ. Καντάρη –που καμία σχέση δεν είχε στη ζωή του με τα φασιστικά αποβράσματα– βιάζεται και σκυλεύεται για να δικαιολογήσει τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Μια πράξη που επιτείνεται από τα ΜΜΕ για να θρέψει –ακόμη μία φορά– το αυγό του φιδιού.

σε ότι λεηλατεί τις ζωές μας

Πάνω στην κατασκευασμένη εικόνα των μεταναστών –που είναι κάτοικοι όπως και εμείς σ’ αυτές τις γειτονιές– το κράτος και οι φασίστες υλοποιούν την ακροδεξιά ατζέντα της «καθαρής Αθήνας». Την κατοχή της γειτονιάς μας από αστυνομικές δυνάμεις, τη μετατροπή της πλ. Βικτωρίας σε μια ιδιότυπη λωρίδα της Γάζας, την επιβολή της φασιστικής εγκληματικότητας και βίας. Μια συνθήκη που συμπληρώνει την κοινωνική λεηλασία της ζωής μας, την πραγματικότητα των μνημονίων, την ένδεια και την εξαθλίωση, τα σπίτια χωρίς ρεύμα, την απώλεια –μόνο μέσα στο 2012– μίας στις 10 θέσεις εργασίας.

Απέναντι σε όλα αυτά, οι συνελεύσεις γειτονιάς συγκροτούμε έναν ισχυρό μηχανισμό αντεπίθεσης. Όχι μόνο με την αποφασιστικότητά μας να μην αφήσουμε έδαφος στον φασισμό και τους νοσταλγούς του Ολοκαυτώματος, αλλά επιπλέον και δημιουργώντας έμπρακτες δομές αλληλεγγύης και αυτοάμυνας στην καθημερινή ζωή. Η γενικευμένη άρνηση πληρωμών, η επανασύνδεση του ρεύματος στα σπίτια, οι προσπάθειες για να εδραιωθούν αυτοδιαχειριζόμενα κοινωνικά ιατρεία, παιδικά στέκια, συλλογικές κουζίνες, η επανασυγκρότηση της έννοιας της γειτονιάς μέσα στην πόλη, η ενεργός συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες είναι ήδη κομμάτι του παρόντος. Και πολύ περισσότερο, του επερχόμενου μέλλοντος.

Μικροφωνική αντιπληροφόρησης

Τετάρτη 9 Μάη, 5.00μμ, στην πλ. Βικτωρίας

Άμεση απελευθέρωση των 4 προφυλακισμένων του κοινωνικού ξεσηκωμού της 12ης Φλεβάρη

Αλληλεγγύη στους διωκόμενους της ημέρας

Απόσυρση όλων των κατηγοριών

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Δολοφόνοι είναι αυτοί που καταστρέφουν τη ζωή μας: η κυβέρνηση των τραπεζιτών, οι δανειστές (ΕΕ., Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ.), οι δυνάμεις καταστολής

Ως Λαïκή Συνέλευση καταγγέλλουμε την προσπάθεια του Κράτους, της Αστυνομίας, των Δικαστικών Αρχών και των Μ.Μ.Ε., να προσαγάγουν σε δίκη το μέλος της Λ.Σ., συναγωνιστή και σύντροφο, Νίκο. Λ., με βαρύτατο κατηγορητήριο για την υπόθεση του Ιανού, μια υπόθεση που σχετίζεται με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Όλα ξεκίνησαν από τη μεγάλη απεργιακή-αντιμνημονιακή κινητοποίηση στις 5 του Μάη 2010. Συνέχεια ανάγνωσης Καλό το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκους… →

Στα πλαίσια των συντονισμένων δράσεων αλληλεγγύης στους 4 προφυλακισμένους διαδηλωτές της 12ης Φλεβάρη και ενόψει της συγκέντρωσης αλληλεγγύης των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας στο Σύνταγμα στις 6 το απόγευμα της Τρίτης  3 Απρίλη, πραγματοποιήθηκε το μεσημερί του Σαββάτου 31 Μάρτη από τη Συνέλευση της Πλατείας Βικτωρίας και σύντροφους-συντρόφισσες μικροφωνική, μοίρασμα κειμένων και αφισσοκόληση στην ευρύτερη περιοχή.

η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ας το χρησιμοποιήσουμε…

Και η προκρυξη που μοιράστηκε: προκύρηξη συνελευσης πλατειας Βικτωριας για φυλακισμένους 12ης Φλεβάρη σε pdf

Οι αντιστάσεις δεν ποινικοποιούνται, δεν φυλακίζονται

Στις 12 Φλεβάρη, ημέρα ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα νέα μέτρα, την υποτίμηση της εργασίας και την εξαθλίωση των ζωών μας. Στη συγκέντρωση καλούσαν εργατικά συνδικάτα και σωματεία βάσης, πολιτικοί χώροι και λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, οι οποίες βρίσκονταν εκεί δημιουργώντας διακριτά μπλοκ με τα πανό τους, όπως είχε αποφασιστεί την προηγούμενη μέρα στη κεντρική συνέλευση των συνελεύσεων γειτονιάς της Αθήνας.

Ο κόσμος είχε κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας από πολύ νωρίς. Η συγκέντρωση απλωνόταν από την Ακαδημίας και τα γύρω στενά ως τη Μητροπόλεως και από την Συγγρού στις στήλες Ολυμπίου Διός ως τα στενά του Ψειρή. Οι απρόκλητες επιθέσεις, η χρήση έκδηλης βίας και χημικών ήταν μερικά από τα μέσα καταστολής που επέλεξε η αστυνομία θέλοντας να σπείρει στους διαδηλωτές τρομοκρατία και φόβο. Έτσι εξαρχής προσπάθησε να διαλύσει τη συγκέντρωση αποτρέποντας παράλληλα άλλο κόσμο από το να προσεγγίσει την πλατεία Συντάγματος. Η επιμονή και η αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων να παραμείνουν στο δρόμο, είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις, οι οποίες διήρκεσαν μέχρι αργά το βράδυ.

Μέχρι το τέλος της συγκέντρωσης η αστυνομία προκάλεσε πολλούς τραυματισμούς και προέβηκε σε 79 συλλήψεις, 4 από τους συλληφθέντες προφυλακίστηκαν με ένα σαθρό κατηγορητήριο χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία. Τους αποδίδονται κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και πράξεις από κοινού παρά το γεγονός ότι πιάστηκαν ο καθένας μόνος του, σε διαφορετικά σημεία και διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρέπει να αναφερθεί πως ο ένας από αυτούς έχει μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού ενώ οι 3 βρίσκονται ακόμα στη Γ.Α.Δ.Α. σε άθλιες συνθήκες κράτησης.

Είναι φανερό πως η καταστολή των συγκεντρώσεων, η σύλληψη και προφυλάκιση ατόμων με κατασκευασμένες κατηγορίες έχει σκοπό να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να ποινικοποιήσει τις αντιστάσεις. Στο στόχαστρο μπαίνουν πια και οι λαϊκές συνελεύσεις οι οποίες με το λόγο, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσεις τους αποτελούν πεδία συλλογικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης του αγώνα καθώς και πρόταγμα ενάντια σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να υποσχεθεί πια τίποτα παρά φτώχεια και εξαθλίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιες από αυτές φωτογραφήθηκαν σε δημοσιεύματα τις επόμενες μέρες, καθώς και ότι ένας από τους 4 προφυλακισμένους είναι μέλος της λαϊκής συνέλευσης Αγίας Παρασκευής και μάλιστα κρατούσε το πανό της.

Στη θέση των 4 προφυλακισμένων θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας από εμάς που επιλέξαμε να διαμαρτυρηθούμε εκείνη την ημέρα. Κανένας δεν πρέπει να μένει μόνος του απέναντι στην καταστολή. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας.

Δεν πρέπει να τους φοβόμαστε αυτοί πρέπει να μας φοβούνται

Άμεση απελευθέρωση των προφυλακισμένων της 12^ης Φλεβάρη
Απόσυρση όλων των κατηγοριών

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 3 Απρίλη, 18:00 στο Σύνταγμα

συνέλευση πλατείας Βικτώριας

_{αναδημοσίευση απο athens.indymedia.org}

Αν δεν αντισταθούμε σ’όλες τις γειτονιές

<<  Δήμαρχος Καμίνης  >>

Από «συνήγορος του πολίτη» , συνήγορος του μνημονίου και κυνηγός κεφαλών :

• συμβασιούχων του Δήμου
• αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος
• διαδηλωτών
• μεταναστών
• μικροπωλητών
• αστέγων
• αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και καταλήψεων

Ο κατ’ επίφαση προοδευτικός δήμαρχος της Αθήνας, σε πλήρη σύμπλευση με τους κυβερνώντες, συντονίζει τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες μικροπωλητές, προσπαθεί να μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε μια “υγειονομική ζώνη”, στην οποία δεν θα έχουν θέση οι άνθρωποι που αγωνίζονται αλλά οι άνθρωποι που καταναλώνουν.

Και βασικός στόχος οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και οι καταλήψεις. Η δημοτική αγορά ένας πρώην εγκαταλελειμμένος χώρος που εδώ και 6 χρόνια  αποτελεί ζωντανό σημείο συνάντησης ανθρώπων και σκεπτικών και η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 που επί 20 χρόνια τώρα είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές

Συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

Χθες το απόγευμα, Τετάρτη 7 Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση διαμαρτυρίας που καλούσε η Πρωτοβουλία Κατοίκων στο κτίριο της 6ης Δημοτικής Κοινότητας (Θήρας 31) όπου είχε γίνει δεκτή από την Πρόεδρο του διαμερισματικού Συμβουλίου προς συζήτηση και ψήφιση πρόταση, των χιτλερικών αποβρασμάτων της «Χρυσής Αυγής», για καταστολή από το Δήμο των καταλήψεων της Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης και της Villa Amalias. 

Στη συγκέντρωση συμμετείχαν πολλοί κάτοικοι του 6ου διαμερίσματος κι αγωνιζόμενοι από τις καταλήψεις, τα στέκια, τις τοπικές συνελεύσεις και πρωτοβουλίες της περιοχής οι οποίοι παρά τις απειλές της Προέδρου για αστυνομική επέμβαση οδήγησαν με παρεμβάσεις και συνθήματα στην ανάκληση κάθε σχετικής συζήτησης και ψήφισης πρότασης από το Συμβούλιο για καταστολή των καταλήψεων. Επιπλέον υπενθυμίστηκε με κάθε τρόπο από μέρους των συγκεντρωμένων η κοινωνική απαίτηση για επανασύνδεση της παροχής νερού στο Πάρκο της Κύπρου που διέκοψε από τον Αύγουστο ο δήμαρχος Καμίνης.

Εννοείται βέβαια, πως η επιχείρηση καταστολής των αυτοοργανωμενων χώρων και αγώνων στις γειτονιές είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια πρόταση παρακρατικών φασιστών, είναι κεντρική πολιτική επιλογή  του καθεστώτος -η οποία στην συγκεκριμένη περίπτωση έχει ως θεσμικό εκφραστή της τον δήμαρχο Καμίνη- και θα συνεχιστεί. Γι αυτό χρειάζεται εγρήγορση, συνέχεια των κινητοποιήσεων από τα κάτω, συντονισμός και αλληλεγγύη των αγωνιζόμενων στις γειτονιές.

Υ.Γ. Θλιβερή ήταν η παρουσία ανάμεσα στους συγκεντρωμένους ορισμένων από τη γνωστή παρέα των θεσμολάγνων πολιτικάντηδων οι οποίοι όταν, πριν δυο χρόνια και πλέον, απέτυχαν οικτρά στην απροκάλυπτη προσπάθειά τους να χειραγωγήσουν τον αυτοοργανωμένο κοινωνικό αγώνα στο Πάρκο της Κύπρου και να τον διαμεσολαβήσουν στα ΜΜΕ και τον Δήμο για λογαριασμό των κομματικού συνασπισμού τους και της δημοτικής του παράταξης,  κατρακύλησαν στο βούρκο κάθε είδους αθλιότητας, λασπολογίας και ρουφιανιάς ενάντια τόσο στον ίδιο τον αγώνα στο πάρκο όσο και στους αγωνιζόμενους εκεί. O χειρότερος ίσως της παρέας, μη καταλαβαίνοντας που βρίσκεται και τον κινηματικό χαρακτήρα της χθεσινής παρέμβασης, πήρε το λόγο κι εθισμένος προφανώς στο ξεπούλημα και τη διαμεσολάβηση των αγώνων ζήτησε από το διαμερισματικό συμβούλιο να συζητήσουν προτάσεις για την αξιοποίηση της Αγοράς! Τραγικός…

[Αναδημοσίευση από το site της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης/Πατησίων]

Μία σημαντική συνάντηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Χαλυβουργία Ελλάδος. Μία στιγμή που ούτε απρόσμενη, ούτε  τυχαία ήταν. Το αντίθετο, πρόκειται για ένα συμβάν που το περιμέναμε καιρό τώρα. Η διασταύρωση των αγώνων που δίνονται στις πλατείες των λαϊκών συνελεύσεων και αυτών στους εργασιακούς χώρους αποτελεί την παρακαταθήκη όσων ονειρευόμαστε για το μέλλον. Η διάχυση της αντίστασης, της ανυπακοής, της αυτοοργάνωσης και φυσικά της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελεί το αμμοχάλικο στις παραγωγικές μονάδες του κοινωνικού εργοστασίου. Φρέζες, τόρνοι, δράπανα, τρυπάνια, πρέσες, ψαλίδια ας σιωπήσουν. 36 μέρες απεργία…

Περίπου 350 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνελεύσεων γειτονιάς από τις περιοχές του Πειραιά και της Αθήνας και συναντήθηκαν γύρω στις 12.30μμ στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών, απ’ οπού πορεύτηκαν με μηχανοκίνητα μέσα μέχρι το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο. Με την άφιξή στο εργοστάσιο, οι απεργοί υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τους αλληλέγγυους φωνάζοντας από κοινού συνθήματα όπως «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «οι χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι, η αλληλεγγύη μας ενώνει» και «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των καπιταλιστών», και παραδόθηκε στην απεργιακή επιτροπή η οικονομική ενίσχυση και όσα τρόφιμα είχαν συγκεντρωθεί από τις λαϊκές συνελεύσεις και τους λοιπούς αλληλέγγυους.

 [youtube]http://www.youtube.com/watch?v=T-IiTNOwfto&feature=player_embedded[/youtube]

Μετά από μιάμιση περίπου ώρα μικροφωνικής και ανακοινώσεων, γνωριμίας και ενημέρωσης για την εξέλιξη της απεργίας, πραγματοποιήθηκε συντεταγμένη αποχώρηση του κόσμου ενώ ανταλλάχθηκαν οι υποσχέσεις για την επόμενη συνάντησή μας, διότι…

αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα, θα μοιραστούμε την ήττα 

Συνελεύσεις κατοίκων από τις περιοχές του Πειραιά, της Δυτικής Αθήνας και άλλων περιοχών του λεκανοπεδίου, ξεκινώντας ο καθένας από την περιοχή του, θα συγκλίνουν μεταξύ 12.00 και 12.30 το πρωί του Σαββάτου στο Αιγάλεω (στη συμβολή της Θηβών με την Ιερά Οδό) και από εκεί όλοι και όλες μαζί με μηχανάκια και αυτοκίνητα θα πορευτούν μέσω της Ιεράς Οδού και της Εθνικής Οδού Αθηνών-Κορίνθου στο εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο.

Στο Κερατσίνι, η Συνέλευση της Πλατείας καλεί σε συγκέντρωση στις 11πμ στην πλατεία Λαού (με συλλογή τροφίμων και χρηματικής ενίσχυσης) και θα ξεκινήσει στις 12 με μοτοπορεία που θα περάσει από τους κεντρικούς δρόμους της περιοχής και θα κατευθυνθεί στο κοινό σημείο συνάντησης.

Ραντεβού αλληλεγγύης στον δρόμο, είτε στις κατά τόπους συγκεντρώσεις είτε το αργότερο στις 12.30 στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών στο Αιγάλεω.

Ακολουθεί το κάλεσμα της Συνέλευσης Κερατσινίου

1 ΜΗΝΑΣ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ

ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

στους 400 απεργούς εργάτες

της Ελληνικής Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο

Η εργοδοσία τούς ανακοίνωσε 5ωρη εργασία με αντίστοιχη μείωση των αποδοχών κατά 40%. Στη γενική τους συνέλευση απέρριψαν ομόφωνα τον εκβιασμό. 31η Οκτώβρη και 1η Νοέμβρη, ο βιομήχανος προχώρησε σε 34 εκδικητικές απολύσεις και οι εργάτες σε απεργία διαρκείας και σε κατάληψη του εργοστασίου, απαιτώντας τόσο την απόσυρση των απολύσεων όσο και των εργοδοτικών επιδιώξεων για εκ περιτροπής εργασία. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, η συλλογική αντίσταση η δύναμή μας.

Σάββατο 3/11, 11.00πμ

με μηχανάκια και αυτοκίνητα από την πλατεία Λαού – Κερατσίνι στο εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο

(συγκέντρωση τροφίμων και οικονομικής ενίσχυσης από τις 11 μέχρι τις 12 στην πλατεία Λαού)

Πολύγλωσσο κείμενο που μοιράστηκε στις εκδηλώσεις της Τετάρτης 12/10 στη Βικτώρια από τη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας.

Ζητείται ελπίδα

Καθημερινά, ο κόσμος που ζούμε και εργαζόμαστε στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα σκληρή και απάνθρωπη να μας φέρνει όλο και πιο κοντά στα όριά μας ως ανθρώπους.

Μια βόλτα στις γειτονιές αυτές, όπως για παράδειγμα στην πλατεία Βικτωρίας, δεν είναι ένας απλός περίπατος. Είναι μια διαδρομή ανάμεσα, σε ανθρώπους ξεριζωμένους από τον τόπο τους που προσπαθούν να χωρέσουν όλοι σε ελάχιστα τετραγωνικά πλατείας, ανάμεσα σε κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις (πεζές περιπολίες, περιπολικά, μηχανές) με πρόφαση την ασφάλεια και σε ανθρώπους με γρήγορο βάδισμα και το φόβο μήπως κάποιος τους περιμένει στη γωνία.

Η εικόνα της σχεδιασμένης υπερσυσσώρευσης των μεταναστών, είναι αυτή που προκαλεί σε όλους μας τη μεγαλύτερη ανησυχία. Ανησυχία που έχουν φροντίσει επιμελώς να καλλιεργήσουν στις συνειδήσεις μας όλοι αυτοί που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση. Μέσα δηλαδή στην ανεργία, τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις, τους εκατοντάδες ανασφάλιστων και την απροκάλυπτη κλοπή του κοινωνικού πλούτου. Ο κόσμος αναζητάει τους φταίχτες σε αυτούς που ουσιαστικά είναι στο τέλος της διαδρομής που μας επιφυλάσσουν και εμάς. Γιατί ακόμα είμαστε στην αρχή, μιάς βαθιάς κρίσης που ακόμα δε βλέπουμε το τέρμα της. Τα βιώματα όμως όσων αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από την Ελλάδα για διάφορους προορισμούς (Αμερική, Αυστραλία κτλ) καθρεφτίζονται στο σήμερα. Όπως και τότε έτσι και τώρα οι μετανάστες από όπου κι αν προέρχονται είναι οι βρώμικοι, οι εγκληματίες, αυτοί που δέχονται επιθέσεις ακόμα και στα σπίτια τους και βιώνουν ένα αδιάκοπο ανθρωποκυνηγητό. Και ενώ μας κλέβουν τις ζωές, οι καταπιεσμένοι στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον  άλλο, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια στους δημόσιους, ο λευκός γείτονας ενάντια στο μελαμψό, ο έλληνας ενάντια στον ξένο. Τα πρώτα σημάδια εκφασισμού μιας κοινωνίας. Οι από πάνω, μας θέλουν μόνους, μακριά από τις πλατείες, κλεισμένους στο σπίτι, να μην αντιδρούμε, να θεωρούμε το γείτονα εχθρό και το μετανάστη υπεύθυνο για όλα μας τα προβλήματα.

Ειδικά η Βικτώρια,  εδώ και χρόνια δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε φιλήσυχη γειτονιά. Χρόνια πριν έρθει το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ασία δεν κυκλοφορούσες και ακριβώς ανέμελα τη στιγμή που η διακίνηση ναρκωτικών και γυναικείων σωμάτων έδινε κι έπαιρνε. Μια κατάσταση που προυπήρχε και χρόνια κρατούσε τη γειτονιά υποβαθμισμένη, ήρθε και γιγαντώθηκε όταν σε ένα τόσο μικρό κομμάτι σπρώχνεται κόσμος απελπισμένος που οι φασιστικές επιθέσεις, σε συνεργασία με την αστυνομία, δεν του επιτρέπουν να υπάρχει πουθενά αλλού. Η αστυνομία που έχει πολλαπλασιαστεί,  υποτίθεται για ασφάλεια, όταν δεν κατευθύνει τα  μαχαιρώματα σε μετανάστες από φασιστοειδή ή τη διακίνηση ναρκωτικών, είναι πάντα παρούσα να καταπνίξει κάθε είδους κοινωνική αντίσταση.

Και εκεί που τα ταμεία είναι άδεια, αναγγέλονται έργα και αναπλάσεις δημόσιων χώρων. Το κοντινό μας Πεδίο του Άρεως έχει πνιγεί σε ακόμα περισσότερο τσιμέντο και τεράστια ποσά έχουν σπαταληθεί σε μεγαλοεργολάβους όταν δεν έχουν φροντίσει τα βασικά όπως το να ποτίζονται τα δέντρα. Έχει σχεδιαστεί ανάπλαση με επίκεντρο την οδό Φυλής και τους γύρω δρόμους με υποτιθέμενες δεντροφυτεύσεις και διαπλατύνσεις πεζοδρομίων. Όλα φυσικά για να έρθουν στη γειτονιά μας επενδυτές να την αναβαθμίσουν, επιχειρήσεις και εμπορικά κέντρα όπως το πρόσφατο Capitol. Γιατί είναι κακό αυτό θα πει κάποιος;  Γιατί να μην είναι η γειτονιά μας γυαλιστερή;

Γιατί οι γειτονιές δεν αναβαθμίζονται με γυαλιστερές βιτρίνες και μεγαθήρια σχεδιασμένα να μπαίνεις μέσα και να μη βλέπεις τι γίνεται έξω. Οι γειτονιές αναβαθμίζονται όταν αναβαθμίζεται η ζωή των ανθρώπων που τις κατοικούν. Όταν μπορούν τα παιδιά να βγαίνουν και να παίζουν σε πλατείες που δε χρειάζεται να πληρώσουν για να βρίσκονται εκεί, όταν τα μικρομάγαζα δεν κλείνουν το ένα μετά το άλλο, όταν οι κάτοικοι από όποια χώρα και αν προέρχονται μπορούν να απολαμβάνουν εξίσου το δημόσιο χώρο.

Στο κέντρο της Αθήνας συμπυκνώνεται ολόκληρη η πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική  που θέλει τους μετανάστες χωρίς κανένα δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, την εργασία και μετά τους βαφτίζει εξ ορισμού εγκληματίες και στρέφει το λαό εναντίον τους. Το ίδιο λαό που καθημερινά καταληστεύει μέσα από τα εισιτήρια για τη μετακίνησή του, μέσα από τα ‘φακελάκια’ που πρέπει να πληρώσει στη δημόσια υγεία, μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αλλά του προσφέρει άφθονο τσιμέντο και τεράστια εμπορικά κέντρα να βλέπει αλλά να μη μπορεί να αγγίξει.

Η μόνη μας ελπίδα είναι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να βγούμε από την απομόνωση  και την απάθεια. Να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο δημιουργώντας μέσα στις γειτονιές μας κοινότητες αντίστασης στην καταπίεση και γέφυρες αλληλεγγύης. Να συναντιόμαστε και να μοιραζόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας και να τις κάνουμε πράξη συλλογικά. Χωρίς ιεραρχίες και ψεύτικους διαχωρισμούς να χτίσουμε μια κοινότητα αλληλοβοήθειας και αμοιβαιότητας.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΌΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

Η συνέλευση πραγματοποιείται  κάθε Τετάρτη στις 18.00 στην πλατεία Βικτωρίας.

Το κείμενο σε μορφή pdf

[More in english, française]

Συνέχεια ανάγνωσης Η απάντηση στην κρίση δεν είναι ο κοινωνικός κανιβαλισμός →