Αρχείο κατηγορίας Καταστολή
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα, που διώκεται για το τραγικό γεγονός στη marfin
Το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα
H ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου και αμέσως μετά την προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την ανακοίνωση των πρώτων «μέτρων», κηρύσσεται γενική απεργία και σχεδόν μισό εκατομμύριο κόσμου διαδηλώνει στους δρόμους, με άγριες διαθέσεις προσπαθώντας να προσεγγίσει τη βουλή. Η μαχητικότητα του κόσμου είναι τέτοια που διαφαίνεται η πιθανότητα το πλήθος να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο. Ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής με τις δεύτερες να φαίνονται ανήμπορες να ανακόψουν την ορμή του κόσμου. Λίγες ώρες αργότερα διαδίδεται η είδηση ότι στην τράπεζα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου, 3 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους λόγω πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σημείο. Με την επιβεβαίωση του συμβάντος ο κόσμος παγώνει και η οργή μετατρέπεται σε απογοήτευση και θλίψη σημαίνοντας και το τέλος αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδήλωσης.
Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, προσάγονται με χολιγουντιανό τρόπο 4 άτομα εκ των οποίων τρεις σύντροφοι και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Μαρφίν, ενώ γίνονται έλεγχοι στα σπίτια τους από όπου κατάσχονται ρούχα και προσωπικά αντικείμενα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή τα μ.μ.ε. μιλούν για συλλήψεις και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα «στοιχεία» που διαθέτει στα χέρια της η ελληνική αστυνομία είναι ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο σημείωμα που αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διευθύνσεις κατοικιών), κατονομάζοντάς τους ως τους υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και κατά συνέπεια του θανάτου των τριών εργαζομένων και της απόπειρας ανθρωποκτονίας των υπολοίπων που βρίσκονταν εκεί. Το άλλο υποτιθέμενο στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες, οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κάποιον από τους προσαχθέντες να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία και επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.
Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν και σε ένα ακόμα άτομο από τους 4 για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις). Στις 9 Δεκεμβρίου, ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσής του, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα κληθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε σούπερμαν ούτε ελέφαντας.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο Παύλος Φύσσας από τον Γ. Ρουπακιά και άλλους χρυσαυγίτες με την παρουσία αστυνομικών ΔΙΑΣ. Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται αφού υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Αφού λοιπόν το κράτος δε μπορεί να αποκρύψει αυτή τη δολοφονία, όπως έχει κάνει με τόσες άλλες, επιδιώκει να την εκμεταλλευτεί, φορώντας αντιφασιστικό προσωπείο. Το επικοινωνιακό παιχνίδι αρχίζει με τις συλλήψεις των ενίοτε συνεργατών του, δηλαδή με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και σε πλήρη σύμπνοια με τα μ.μ.ε. φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα την θεωρία των δύο άκρων. Και ενώ η ατζέντα του κράτους ήταν και είναι η ίδια φασιστική ατζέντα που προωθούν παρέα με τη Χ.Α. (εργασιακός μεσαίωνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε εστία αντίστασης), πάντα με την πλήρη στήριξη των μ.μ.ε., τώρα αποζητούν όλοι να ξεπλυθούν στην αντιφασιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όλοι αυτοί λοιπόν, που άνοιξαν τις αγκάλες τους και προώθησαν τη φασιστική ιδεολογία τώρα βαφτίζονται αντιφασίστες. Από το MEGA του Μπόμπολα, κυρίου μετόχου της ΕΛΛΑΣ GOLD που με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, βαφτίζοντας τους κατοίκους που αγωνίζονται τρομοκράτες, μέχρι το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη (συνεργάτη του Ρέστη και του Πάλλη) που διαφήμιζε και προωθούσε το «κοινωνικό έργο» της Χ.Α. Όλοι αυτοί δήθεν αποτροπιασμένοι από τη φασιστική δολοφονία και δήθεν ξαφνιασμένοι από τη δράση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, τώρα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας σκοπεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας τους, ταυτίζοντας τη «βία των άκρων».
Ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα οι εξουσιαστές ανασύρουν και πάλι την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της Μαρφίν σε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων. Στο πρόσωπο του συντρόφου Θοδωρή και κατά συνέπεια στο πρόσωπο του κάθε αναρχικού/ αντιεξουσιαστή βρίσκεται το άλλο άκρο της βίας που πρέπει κι αυτό να παταχθεί. Δίχως ίχνος σεβασμού, ούτε στη μνήμη των νεκρών, ούτε στο πένθος των συγγενών τους, πλασάρουν μια εξόφθαλμη κρατική σκευωρία και ξεκινούν ένα ακόμα μηντιακό κυνήγι μαγισσών. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα της φυλλάδας του Χατζηνικολάου Real News, στο οποίο δημοσιοποιούνται τα προσωπικά στοιχεία του συντρόφου μέσω του παραπεμπτικού βουλεύματος του εισαγγελέα, παρουσιάζοντάς τον ως εκ των προτέρων ένοχο πριν καλά καλά οριστεί η δίκη, δημιουργώντας έτσι κλίμα εναντίον του.
Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές δεν θα καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα συμψηφισμό ανάμεσα στην κοινωνική, ταξική αντιβία με τη βία της αστυνομίας, τη βία των αφεντικών στους χώρους εργασίας, τη βία των φασιστών ενάντια στους μετανάστες και όσους δεν ταιριάζουν στο «άριο» όραμά τους. Δεν αποδεχόμαστε την εξίσωση της βίας των από πάνω με αυτή των καταπιεσμένων. Στην έκφραση της κοινωνικής αντιβίας στο δρόμο είναι αυτονόητα αρχή μας ότι αυτή στρέφεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Η λογική της αδιάκριτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είναι ξένη προς εμάς. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκαμε τους όρους της «παράπλευρης απώλειας» ή της «κακιάς στιγμής» ως αναρχικοί. Αυτά είναι τα άλλοθι του κράτους και των αφεντικών προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες των μηχανισμών καταστολής, των δολοφονιών στα εργασιακά κάτεργα και τις φασιστικές επιθέσεις. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας, που προσπαθούμε να καταστρέψουμε και πάνω στα συντρίμμια του να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Δεν περιμένουμε το πόρισμα κανενός αστικού δικαστηρίου για να μας πείσει ότι ο σύντροφός μας είναι αθώος. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Εμείς οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Θοδωρή θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι δίπλα του ως το τέλος αυτής της δίωξης, ώσπου να καταρρεύσει και αυτή η σκευωρία. Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα γίνουμε αποδιοπομπαίοι τράγοι στο θέατρο του παραλόγου όσων συνειδητά τσαλαπατούν ανθρώπους και αγώνες.
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε Υπόθεση 5ης Μάη
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Πειραιά, στους 42 διωκόμενους από την κατάληψη του Δημαρχείου Κερατσινίου στις 5/12/2009, το ίδιο απόγευμα της αστυνομικής εισβολής στο Ρεσάλτο
αναδημοσίεση από το blog του Ρεσάλτο
http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/
κείμενα και αφίσες της κατάληψης – για την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο και το δημαρχείο Κερατσινίου- το Δεκέμβρη του 2009 εδώ
Δυο λόγια για τον Παύλο Φύσσα, τη δολοφονία του από φασίστες και το κάλεσμα για συγκέντρωση στο Κερατσίνι το απόγευμα της Τετάρτης 18/9, στο σημείο της δολοφονίας
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα μιλήσουμε για προσεγγίσεις και θέσεις σχετικά με τον φασισμό και τον αντιφασισμό. Η τραγικότητα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από φασίστες κάνει το μυαλό να μουδιάζει, τα μάτια να βουρκώνουν, τον κόμπο στο λαιμό να σε πνίγει σα θηλιά. Αμηχανία και οργή, πόνος και μίσος.
Παύλος Φύσσας, 34 ετών, χιπ χόπερ, αντιφασίστας, δολοφονημένος το βράδυ της Τρίτης 17/9 από φασίστες στο Κερατσίνι. Από εργατική οικογένεια. Δούλευε παλιότερα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, όταν είχε ακόμα δουλειά. Για κάποιον καιρό είχε φύγει σε νησί αναζητώντας βιοποριστικές λύσεις και είχε επιστρέψει ξανά. Παλιότερα ήταν στους ΑΝΤΑΡΤΑ, χιπ χοπ από την αντίστοιχη μουσική σκηνή του Περάματος, με βαθιά πολιτικό στίχο και άποψη. Πλέον δημιουργούσε σε ατομικό επίπεδο με το ψευδώνυμο Killah P διατηρώντας ατόφια την πολιτικότητα, την αντισυστημικότητα και τον αντιφασισμό που τον διέκρινε.
Ο Παύλος έπινε καφέ μαζί με την φίλη του και έναν ακόμα φίλο του σε καφετέρια της Αμφιάλης. Διαπληκτίστηκε λεκτικά με φασιστοειδές, το οποίο ζήτησε προφανώς τηλεφωνικά ενίσχυση από τους ομοϊδεάτες του στα τάγματα εφόδου και στις ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής. Ο φίλος του Παύλου ειδοποίησε τηλεφωνικά αντιφασίστες της περιοχής ότι έχουν διένεξη με χρυσαυγίτες, χωρίς αρχικά να ζητήσει συνδρομή και λίγα λεπτά αργότερα τηλεφώνησε ξανά και είπε ότι τα πραγμάτα έχουν δυσκολέψει και ότι τους την έχουν στημένη και ζήτησε στήριξη. Πριν προλάβει να φτάσει κανείς ο Παύλος ήταν μαχαιρωμένος στο έδαφος. Είχαν πάει να πάρουν τα μηχανάκια τους από το σημείο που τα είχαν παρκάρει στην Τσαλδάρη και δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από ομάδα φασιστών. Άλλοι πεζοί, άλλοι με μηχανές και ένα αυτοκίνητο που μπήκε ανάποδα στον κεντρικό δρόμο της Τσαλδάρη, από το οποίο βγήκε ο φασίστας που τον μαχαίρωσε. Ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν λίγα μέτρα από το σημείο δεν επενέβη παρά μόνο όταν η ομάδα διασκορπίστηκε στα γύρω στενά και συνέλαβε τον μαχαιροβγάλτη καθ’ υπόδειξη του αιμόφυρτου Παύλου. Πολύς κόσμος της περιοχής προσέτρεξε στο σημείο της δολοφονίας με την πληροφορία της φονικής επίθεσης. Και βέβαια το ασθενοφόρο έκανε αιώνες να εμφανιστεί.
Η γνωστή συμμορία των ανθρωποειδών θα αρνηθεί για μια ακόμη φορά να πάρει την ευθύνη για τις μισανθρωπικές της αιματηρές ασκήσεις. Τα καθεστωτικά μέσα θα περιμένουν τις «πραγματογνωμοσύνες». Οι μπάτσοι και οι υπουργοί θα μηχανευτούν κάθε εκδοχή μητροπολιτικής βίας για να συγκαλύψουν το προφανές. Οι δημοκράτες θα διαπραγματεύονται το δικαίωμα των θυμάτων να διαμαρτύρονται και των δολοφόνων να διαπράττουν δολοφονίες. Τα φίδια θα κουρνιάσουν και πάλι στις τρύπες τους με εκείνο το συριστικό τους χαμόγελο μέχρι να ξαναχτυπήσουν. Εμφύλιος πόλεμος…
Σήμερα το απόγευμα, Τετάρτη 18/9, στις 6.00μμ, καλείται συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας, Π. Τσαλδάρη 60, στην Αμφιάλη (Κερατσίνι). Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ
Αναδημοσίευση από το blog του “Ρεσάλτο”
Μηχανοκίνητη πορεία και συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Κώστα Σακκά
Κείμενο του Θ.Σ. σχετικά με τη δίωξή του για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010 και την παραπομπή του σε δίκη
Στις 29/4/2011 η ιστορία ξεκινάει με τις απρόσμενες προσαγωγές μας, τη δικιά μου και άλλων 2 συντρόφων. Απρόσμενες γιατί δεν βασίζονταν σε στοιχεία ή καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων αλλά σε «ανώνυμο σημείωμα» που τόσο «βολικά» έφτασε στα χέρια της αστυνομίας και μας κατονόμαζε εμένα και άλλους 2 συντρόφους, δίνοντας αριθμούς τηλεφώνων και διευθύνσεις.
Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας από την Κρατική Ασφάλεια και τα Μ.Μ.Ε. προσαγόμαστε, λοιπόν, ενώ ακολουθούν έρευνες σε σπίτια για δήθεν «ευρήματα» και η πολύωρη απομόνωση μου στη Γ.Α.Δ.Α. με χειροπέδες. Ταυτόχρονα άρχισε να πέφτει τόνους η λάσπη εναντίον μας επί δυο μέρες από τα Μ.Μ.Ε. φερέφωνα της Ασφάλειας, που ψευδόμενα μιλούσαν για τη «σύλληψη των εμπρηστών της Μαρφίν». Στη συνέχεια, μου επεφύλαξαν «ξενάγηση» στους ορόφους της Γ.Α.Δ.Α. με προορισμό έναν διαμορφωμένο χώρο αναγνώρισης, απ' όπου διάφοροι «μάρτυρες» πέρασαν ώστε δήθεν να με αναγνωρίσουν. Ύστερα το βράδυ εκείνης της μέρας μας δόθηκε κλήση για κατάθεση (ανωμοτί) στην Ασφάλεια (όλως τυχαίως για την 5/5/2011!) που αφορούσε το τραγικό γεγονός στην τράπεζα Μαρφίν και την επίθεση στο κατάστημα Ιανός, που συνέβησαν 1 χρόνο πριν, στην απεργιακή κινητοποίηση της 5/5/2010.
Στις καταθέσεις που δίνουμε αρνούμαστε όλες τις κατηγορίες και για τις δύο παραπάνω υποθέσεις. Από τα στοιχεία της δικογραφίας αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι κατηγορίες είναι εμφανώς κατασκευασμένες και αστήρικτες. Για ένα περίπου χρόνο η υπόθεση παραμένει ανοιχτή και ενώ πλησιάζει ο Μάιος του 2012 μας γνωστοποιείται ότι αναμένεται η κλήση μας για κατάθεση στον Ανακριτή. Εκείνη την περίοδο πραγματοποιούνται κινήσεις αλληλεγγύης από συντρόφους και συντρόφισσες. Τελικά, κλήση για κατάθεση σχετικά με την υπόθεση της Μαρφίν στέλνεται μόνο σε εμένα, για την 1η Φεβρουαρίου του 2013.
Μέσα σε κλίμα τρομολαγνείας αρνούμαι όλες τις κατηγορίες δίνοντας κατάθεση, ενώ τα χείλη πολλών επαναλαμβάνουν για άλλη μια φορά τις λέξεις αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι αφού αυτοί αναφέρονταν στην υπόθεση, μέσα από δελτία ειδήσεων και εφημερίδες, διαστρεβλώνοντας τη δικογραφία με τις εμετικές "αναλύσεις" τους, παίζοντας επικοινωνιακό παιχνίδι πάνω στους τάφους των τριών νεκρών της Μαρφίν και στοχοποιώντας με ως ένοχο!…
Παρά την προφανή απουσία στοιχείων εναντίον μου, υπήρξε διχογνωμία μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα (έχοντας ο δεύτερος άγνοια σημαντικού μέρους της δικογραφίας) για το ζήτημα της προφυλάκισής μου, οπότε παρέμεινα προσωρινά κρατούμενος στα δικαστήρια της Ευελπίδων περιμένοντας την απόφαση του συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Μετά από πολύωρη αναμονή, αφέθηκα ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Οι όροι αυτοί συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι σήμερα και έτσι βρίσκομαι σε ένα άτυπο «καθεστώς ομηρίας».
Στα μέσα Μαΐου έπεσε σαν κερασάκι στην τούρτα η απόφαση του Βουλεύματος που με παραπέμπει σε δίκη για την υπόθεση (ενώ οι σύντροφοι Ν.Λ. και Γ.Π., διωκόμενοι για τις υποθέσεις Ιανού και Μαρφίν αντίστοιχα, απαλλάσσονται από τις κατηγορίες) του εμπρησμού της τράπεζας Μαρφίν και το τραγικό αποτέλεσμα που αυτός είχε, τον θάνατο των τριών υπαλλήλων που βρίσκονταν εντός του καταστήματος.
Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί εγώ ειδικά παραπέμπομαι σε δίκη και με ποια στοιχεία… Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας, όπως έχω αναφέρει παλιότερα μέσα από τα γραφόμενα μου. Στην επιμονή τους η Ασφάλεια και οι δικαστικές αρχές να δείξουν αποτέλεσμα, εστιάζουν σε μένα λόγω ενός εξωτερικού χαρακτηριστικού, κοινού με τον υποτιθέμενο δράστη, που προφανώς είχαν χιλιάδες άλλοι διαδηλωτές εκείνη τη μέρα. Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι ανήκω στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό). Σύμφωνα με το παρανοϊκό τους σκεπτικό: «αφού υπάρχει ομοιότητα σε αυτό το χαρακτηριστικό και είναι αντιεξουσιαστής, τον καθιστούμε ύποπτο». Όπως τα άδεια μπουκάλια μπύρας, όταν βρίσκονται στην κατοχή αντεξουσιαστών, όπως στην περίπτωση της Villa Amalias, είναι υλικά κατασκευής μολότοφ. Προσπαθώντας να κλείσουν όπως-όπως μια σοβαρή υπόθεση, θέλοντας να δείξουν αποτελεσματικότητα στον τομέα της ασφάλειας στοχοποιούν πια οποιονδήποτε συμμετέχει σε διαδηλώσεις και αντιστέκεται στο κράτος έκτακτης ανάγκης…
Παρόλο που είμαι πεπεισμένος ότι σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο δεν θα δυσκολευόμουν να αποδείξω την αθωότητά μου, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ήσυχος, γιατί το κράτος έχει δείξει ότι δεν σέβεται τους νόμους που υποτίθεται ότι προασπίζει προκειμένου να ικανοποιήσει το συντηρητικό της κοινό. Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργίας πείνας από τις 4/6, ζητώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Για όποιον δεν γνωρίζει, ο Κώστας Σακκάς είναι στη φυλακή 3 χρόνια χωρίς να έχει δικαστεί. Το όριο της προφυλάκισης στην Ελλάδα είναι οι 18 μήνες. Για τους αναρχικούς, όμως, φαίνεται ότι ισχύει ένα άτυπο Γκουαντανάμο. Οι νόμοι και οι «τύποι» δεν είναι εμπόδια για τη νεοφασιστική συμμορία που μας κυβερνά. Τρανό παράδειγμα η Villa Amalias που εκκενώθηκε με αστείες κατηγορίες ή και η αδιαφορία της κυβέρνησης για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ανήκω στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους.
Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 ενάντια στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου, με τη συμμετοχή του κόσμου να αγγίζει τις 200.000 και με αγωνιστικό πνεύμα να πολιορκεί τη Βουλή επί ώρες, προσπαθώντας να εισβάλει και να ακυρώσει την ψήφιση του Μνημονίου.
Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται τώρα, η τελευταία μάχη θα δοθεί τώρα, λόγω της παραπομπής μου σε δίκη… Και από αυτή την τελική μάχη νικητές θα είναι οι αντιστεκόμενοι, οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές, όλοι εμείς, οι οποίοι σπιλώθηκαν και ένιωσαν τη σκευωρία, τη σαπίλα κράτους και ΜΜΕ να τους κυκλώνει, αφού στοχοποιώντας εμένα και τους άλλους δυο συντρόφους ως "ύποπτους" μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, φωτογράφιζαν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο ως υπεύθυνο για το τραγικό αποτέλεσμα που είχε ο εμπρησμός της Μαρφίν…
– ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ!
– ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!
Θ.Σ.
Ιούνης 2013
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους στην Τουρκία
Αφίσα που εξέδωσε η αναρχική συλλογικότητα "Χορός της Καρμανιόλας"
ως έκφραση αλληλεγγύης στους ξεγερμένους στην Τουρκία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Όταν ακούς ανάπτυξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει.
Τα φλεγόμενα οδοφράγματα στην Τουρκία μας στέλνουν το μήνυμα.
Έχουμε όλους τους λόγους για να πράξουμε…
Να επιτεθούμε στον αυταρχισμό, την καταπίεση και την καταστολή.
Να οργανώσουμε και να ενδυναμώσουμε τις εστίες αντίστασης στα
σχολεία, στις σχολές, στα εργασιακά κάτεργα, στις γειτονιές, παντού….
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Χορός της Καρμανιόλας | xorostiskarmaniolas.espivblogs.net
Παρασκευή 10 Μάη: Συγκέντρωση – Πορεία – Συναυλία στην πλ. Βικτωρίας.
Για μια δίκη παρωδία και μια απόφαση πολιτικής σκοπιμότητας
Για μια δίκη παρωδία και μια απόφαση πολιτικής σκοπιμότητας
Την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013 είχε οριστεί η δίκη για την πρώτη εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά και τη σύλληψη ενός συντρόφου, που είχε πραγματοποιηθεί στις 29 Ιουλίου 2011. Εκείνη την ημέρα είχε εκτελεστεί η μήνυση, που είχε καταθέσει η διοίκηση του ΝΑΤ (ιδιοκτήτης του κτιρίου) την επόμενη της πραγματοποίησης της κατάληψης (19/3/2009) και επικύρωσε ο τότε πρόεδρος του ταμείου Χρ. Φωτίου. Κατά την εισβολή κατασχέθηκαν 15 υπολογιστές και οι σημαίες της κατάληψης. Στο σύντροφο αποδόθηκαν οι κατηγορίες της διατάραξης οικιακής ειρήνης, της οπλοφορίας (για τις σημαίες της κατάληψης) και της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος (για τους –υποτίθεται κλεμμένους- υπολογιστές του εργαστηρίου πληροφορικής).
Η απόφαση του κατηγορούμενου συντρόφου και της συνέλευσης της κατάληψης ήταν να ζητηθεί αναβολή και η δίκη να διεξαχθεί σε ένα ύστερο χρονικό σημείο, λόγω και της απουσίας της συνηγόρου εξαιτίας της αγόρευσής της, την ίδια μέρα ως συνήγορος υπεράσπισης στη δίκη για την υπόθεση του επαναστατικού αγώνα. Σε αυτό το σημείο ξεκινάει το θέατρο του δικαστικού παραλόγου, με πρωταγωνιστές πρόεδρο και τον εισαγγελέα, που απέρριψαν το αίτημα για αναβολή, προσπερνώντας τη δικαστική δεοντολογία και επέλεξαν να ξεκινήσουν τη δίκη χωρίς νομική υπεράσπιση για τον κατηγορούμενο. Η απόλυτη επιθετικότητα από την πλευρά της έδρας συνεχίστηκε μέσω της απόρριψης αποιουδήποτε αιτήματος από την πλευρά της κατάληψης, είτε αυτό αφορούσε τη διακοπή (και όχι την αναβολή της διαδικασίας, έτσι ώστε να συνεχίσει σε άμεση επόμενη ημερομηνία), είτε αφορούσε την κλήση των εισβολέων μπάτσων ως μαρτύρων με ιδιαίτερη σημασία για τη δίκη, είτε εν τέλει ζητούσε την παρουσία τριών μαρτύρων υπεράσπισης, τη στιγμή, που το δικαστήριο δεχόταν μόνο δύο.
Εν μέσω λοιπόν μιας fast–track εκκίνησης της δίκης και απόρριψης κάθε αιτήματος, παρουσιάστηκαν ως μάρτυρες κατηγορίες δύο υπάλληλοι του ΝΑΤ, οι οποίοι παραδέχτηκαν οτι ουδεμία σχέση με το κτίριο είχαν παλιότερα και κλήθηκαν από τον απελθόντα πρόεδρο Φωτίου να έλθουν σε συνεννόηση με την αστυνομία και να παραλάβουν τα κλειδιά του κτιρίου, ύστερα από την εκκένωσή του. Μέσα στην τοποθέτησή τους φάνηκε η έλλειψη οποιουδήποτε ενδιαφέροντος από την πλευρά του ΝΑΤ για το συγκεκριμένο κτίριο, πέρα από την υποστήριξη της κατασταλτικής κίνησης, μιας και ως εργαζόμενοι στον τομέα τεχνικών υπηρεσιών του ταμείου δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ, ούτε με τον καθαρισμό του, ούτε με τυχόν επιδιόρθωση (στις ζημιές του) ή κάποια τυχόν αξιοποίησή του τα δέκα χρόνια, που είχε αφεθεί στην ερήμωση, πριν πραγματοποιηθεί η κατάληψη το Μάρτη του 2009. Ενδεικτική της φαιδρότητας των κατηγορίων ήταν η αποστροφή του ενός μάρτυρα, στη διάρκεια της κατάθεσής του, οτι για το λίγο χρόνο, που περιηγήθηκε στο κτίριο, δεν του φάνηκε τίποτα επιλήψιμο, ενώ ταυτόχρονα είχε υπάρξει από τους καταληψίες φροντίδα και αξιοποίηση του χώρου.
Στη συνέχεια ακολούθησαν οι καταθέσεις των δύο μαρτύρων υπεράσπισης (ένας σύντροφος από τη συνέλευση της πλατείας Βικτωρίας και ένας σύντροφος από την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά), εν μέσω προκλητικών διακοπών από την πλευρά της έδρας και αντιπαραθέσεων σε σχέση με τα περιεχόμενα των καταθέσεων. Μέσα από αυτές αναδείχτηκαν η ιστορικότητα της κατάληψης ως απότοκο των εξεγερσιακών γεγονότων του Δεκέμβρη 2008, ο πλούτος των εγχειρημάτων, που στεγάζονταν στο κτίριο και η πολυμορφία και ποικιλομορφία των δραστηριοτήτων, που αναπτύσσονταν στην κατάληψη (από τα εργαστήρια και τις υποδομές μέχρι τις εκδηλώσεις και τις προβολές), η συμμετοχή της κατάληψης σε πλήθος κοινωνικών αγώνων, η διασύνδεσή της με τις διεργασίες της γειτονιάς και η παρέμβασή της σε ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος και οι σχέσεις αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού, που είχαν αναπτυχθεί με τους γείτονες. Παράλληλα αποδομήθηκε πλήρως το κατηγορητήριο, μέσω της κατάθεσης οτι όλος ο «εξοπλισμός» της κατάληψης (που αφορούσε τον εμπλουτισμό των εργαστηρίων και της βιβλιοθήκης, με βιβλία, υπολογιστές, εργαλεία, ήδη οικιακής χρήσης κτλ) καθώς και οι εργασίες υποστήριξης του κτιρίου βασίστηκαν στην αποκλειστική συνδρομή δεκάδων συντρόφων και συντροφισσών, ενώ οι σημαίες αποτελούσαν τα διακριτά σύμβολα των κοινωνικών/ταξικών αγώνων και του αναρχικού αντιεξουσιαστικού κινήματος.
Η διαδικασία συνεχίστηκε με την απολογία του κατηγορούμενου συντρόφου, κατά τη διάρκεια της οποίας είχαμε άλλο ένα «πραξικόπημα» από την πλευρά της έδρας μιας και καταστρατηγήθηκε ακόμα και αυτό το «ιερό» για τον αστικό νομικό «πολιτισμό» δικαίωμα της απολογίας του κατηγορούμενου χωρίς παρεμβάσεις. Στη διάρκεια της «απολογίας» του ο σύντροφος αντέκρουσε από την πλευρά του τις κατηγορίες και υπερασπίστηκε πολιτικά τη συμμετοχή του στην κατάληψη και τις δραστηριότητες της και ανέδειξε την κεντρική κρατική επιλογή της καταστολής των καταλήψεων, των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και των ακηδεμόνευτων κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η δίκη ολοκληρώθηκε με την έδρα να απαλάσσει το σύντροφο από την κατηγορία της διατάραξης και της οπλοφορίας και να τον καταδικάζει σε 18 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή για την κατηγορία της αποδοχής προϊόντων εγκλήματος, δεχόμενη ως θέσφατη την αναγνωστέα κατάθεση των μπάτσων οτι εκείνη την περίοδο είχαν πραγματοποιηθεί κλοπές σε καταστήματα υπολογιστών και μάλλον οι υπολογιστές, που κατασχέθηκαν, προέρχονται από τέτοιες ενέργειες. Η κωμικοτραγική αυτή απόφαση, πέρα του να επιβεβαιώνει την υπαγωγή του δικαιϊκού συστήματος στον ευρύτερο κρατικό πολοτισμό έκτακτης ανάγκης, όπου ο κατηγορούμενος οφείλει να αποδείξει αυτός την αθωότητά του αντι να συμβαίνει το αντίθετο, «διανθίστηκε» από την απόφαση του προέδρου (σε σύμπλευση με τον εισαγγελέα) να δημευτούν οι υπολογιστές, τη στιγμή, που αποδέχτηκε την κατηγορία της κλοπής (άρα οι υπολογιστές είχαν ιδιοκτήτη) αντί να διατάξει την επιστροφή στον υποτιθέμενο νόμιμο ιδιοκτήτη τους. Στην απόφαση κατατέθηκε έφεση.
Η συγκεκριμένη δίκη πραγματοποιήθηκε σε μια περίοδο στοχοποίησης και καταστολής των καταλήψεων και βάναυσης επιθετικότητας από την πλευρά του κράτους σε κάθε κοινωνικό κομμάτι, που αντιστέκεται στις κυριαρχικές επιλογές. Μέσα σε ένα τέτοιο περιβάλλον η δικαστική εξουσία δεν θα μπορούσε επ’ ουδενί να παρεκκλίνει από τις βασικές κατευθύνσεις του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και για αυτό το λόγο καταδίκασε το σύντροφο με μια αστεία και αναπόδεικτη κατηγορία. Η σκοπιμότητα της απόφασης έγκειται στην απόλυτη σύμπλευση των εξουσιών, στην κατεύθυνση της επιβολής μια ολοκληρωτικής συνθήκης και στην εκπομπή ενός μηνύματος κοινωνικού εκφοβισμού, προς κάθε καταπιεσμένο/ή και αγωνιζόμενο/-η. Παρόλαυτά καμία δικαστική απόφαση δε μας πτοεί και δε μας φοβίζει. Θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με πυξίδα την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και την αντίσταση, απέναντι σε κάθε κοινωνικό διαχωρισμό, με προοπτική την κοινωνική απελευθέρωση.
Κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
Υ.Γ. Ευχαριστούμε τους/τις αλληλέγγυους/-ες συντρόφους/-ισσες, που προσέτρεξαν στο δικαστήριο όταν έγινε γνωστό οτι θα πραγματοποιηθεί η δίκη με τόσο δυσμενείς όρους και υποστήριξαν την κατάληψη και το διωκόμενο σύντροφο
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη
Στις 8/4 καλούνται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης 6 από τους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα με τις κατηγορίες της κατάληψης και των διακεκριμένων φθορών (3.500.000 ευρώ).
Κατηγορούνται από αυτούς που μετρούν τις ζωές μας σε χρήμα και τις πουλάνε στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Κατηγορούνται για τις πολιτικές τους επιλογές.
Γιατί ενάντια στην εξουσία και τα τσιράκια της έφτιαχναν δομές αλληλεγγύης και αντεπίθεσης για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας με βάσεις την αλληλεγγύη, την αντιιεραρχία, την κοινοκτημοσύνη.
Το κτίριο συντηρούνταν από τους καταληψίες και παραδόθηκε στην κοινωνία με τα παραπάνω πολιτικά χαρακτηριστικά.
Τώρα, μετά τη δέσμευσή του από το ΤΕΙ, ρημάζει από την εγκατάλειψη, την εποχή που η κατάληψη και τα προτάγματά μας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΕΛΤΑ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 8/4, 9 π.μ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Ανακοίνωση της Κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά για την απόπειρα ανακατάληψης του κτιρίου
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΝΑΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ 15/2/2013
Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο και την εξουσία. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αξιοπρέπειας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.
Ήταν λογικό, λοιπόν, να επιχειρήσουμε να επιστρέψουμε στο κτίριο της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά που επί τέσσερα χρόνια το φροντίσαμε, του δώσαμε ζωή, δημιουργήσαμε και αγωνιστήκαμε μέσα απ’ αυτό. Σε πείσμα της κρατικής καταστολής, της συγκυβέρνησης, του υπουργού δημόσιας τάξης, της αστυνομίας, του δήμου Αθηναίων, του διορισμένου προέδρου του ΝΑΤ, των ΜΜΕ, των φασιστών. Σε πείσμα του πολιτισμού του χρήματος, της εμπορευματοποίησης, της ατομικής ιδιοκτησίας, της εκμετάλλευσης, της καταπίεσης.
Εξαιτίας τεχνικών δυσκολιών η παραμονή μας στον δρόμο παρατάθηκε, με αποτέλεσμα την προσέλευση μεγάλων αστυνομικών δυνάμεων και την αποτυχία τελικά της προσπάθειας. Αυτό, όμως, που μένει είναι η πραγματικά συγκινητική στάση των σχεδόν 400 αλληλέγγυων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα της κατάληψης για συγκέντρωση έξω από το κτίριο, με σχετική ανακοίνωση (*) πριν την έναρξη της εκδήλωσης της Παρασκευής 15/2 στο Πολυτεχνείο, στο πλαίσιο του διημέρου εκδηλώσεων 15-16/2 από τον συντονισμό καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων, συλλογικοτήτων, συντρόφων και συντροφισσών : ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΣΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ & ΤΟ ΠΡΟΧΩΡΗΜΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ και τα μηχανοκίνητα τμήματα των ΔΕΛΤΑ, που όταν οργανώθηκαν επιτέθηκαν από όλες τις πλευρές με γκλοπς και χημικά, οι αλληλέγγυοι και οι αλληλέγγυες για 15 λεπτά δεν εγκατέλειπαν το δρόμο. Δεμένοι σα μια ανθρώπινη αλυσίδα, μόνο με τα γυμνά τους χέρια και την επιλογή της μη συμπλοκής με τις αστυνομικές δυνάμεις, όρθωσαν το ανάστημα της συντροφικότητας, της αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης. Μετά την αστυνομική επίθεση ο συγκεντρωμένος κόσμος, χωρισμένος σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων, διατηρώντας την ψυχραιμία του κατευθύνθηκε στον χώρο εκδηλώσεων του Πολυτεχνείου. Ακολούθησε εκτεταμένη αστυνομική επιχείρηση εισβολής και περικύκλωσης των Εξαρχείων με 49 προσαγωγές. Συγκινητική υπήρξε και η αλληλέγγυα στάση πολλών γειτόνων που αποδοκίμαζαν την αστυνομία και βοήθησαν κυνηγημένες συντρόφισσες και συντρόφους.
Κατά τη διάρκεια της αστυνομικής επίθεσης ένας αλληλέγγυος που είχε ανταποκριθεί στο κάλεσμα της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά για συγκέντρωση έξω από το κτίριο, αιχμαλωτίστηκε από τα ΜΑΤ και του αποδόθηκαν 5 κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος: φθορά ξένης ιδιοκτησίας, διατάραξη κοινής ειρήνης, κλοπή ρεύματος, εξύβριση και απόπειρα διακεκριμένων σωματικών βλαβών κατά αστυνομικών.
Εκτός ότι ο σύντροφος ανταποκρίθηκε απλώς στην ανακοίνωση-κάλεσμα, το κατηγορητήριο είναι γελοίο στη σύλληψή του. Η μόνη φθορά του κτιρίου εδώ και 14 χρόνια έχει προέλθει από την εγκατάλειψη, την ερείπωση και το γέμισμά του εσωτερικά και εξωτερικά με λαμαρίνες. Η μόνη διατάραξη κοινής ειρήνης ήταν αυτή που προκλήθηκε από τις κατασταλτικές δυνάμεις που επιτέθηκαν κατά της συγκέντρωσης αλληλεγγύης, γεμίζοντας την ατμόσφαιρα της ευρύτερης περιοχής με χημικά και προχωρώντας σε δεύτερο χρόνο σε αστυνομική κατοχή των Εξαρχείων και την προσαγωγή 49 ατόμων. Η μόνη εξύβριση που αναγνωρίζουμε είναι αυτή της ύπαρξης εξουσίας και κατασταλτικών δυνάμεων. Η μόνη απόπειρα διακεκριμένων σωματικών βλαβών ήταν αυτή των ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ που χρησιμοποιώντας την «φυσιολογική και νόμιμη βία» μπούκωσαν για άλλη μια φορά τα πνευμόνια μας με καρκινογόνα χημικά, χτύπησαν και τραυμάτισαν κάποιους από τους συγκεντρωμένους. Ενώ ακόμα και για στημένο κατηγορητήριο είναι απορίας άξιο ποιος εγκέφαλος συνέλαβε την κατηγορία της κλοπής ρεύματος, πέραν του ότι κάτι τέτοιο έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε.
Τελικά, σήμερα στα δικαστήρια της Ευελπίδων που μεταφέρθηκε ο σύντροφος, ο εισαγγελέας αφαίρεσε τις τρεις από τις πέντε κατηγορίες (της φθοράς ξένης περιουσίας, της κλοπής ρεύματος και της εξύβρισης) ενώ η απουσία των αστυνομικών μαρτύρων (που έτσι κι αλλιώς δεν τον αναγνωρίζουν να συμμετείχε ούτε στο άνοιγμα του κτιρίου ούτε στις σπρωξιές με τα ΜΑΤ) οδήγησε σε αναβολή της δίκης για την ερχόμενη Τρίτη 19/2. Ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος και αποχώρησε μαζί με τους δεκάδες αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί στον χώρο των δικαστηρίων.
Καλούμε τον κόσμο του αγώνα, των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων και εγχειρημάτων, των αυτοδιαχειριζόμενων δομών αντιπληροφόρησης, των ακηδεμόνευτων αντιστάσεων «από τα κάτω» να συμμετάσχει στη δεύτερη μέρα του διημέρου εκδηλώσεων στο Πολυτεχνείο με θέμα:
«Το ερώτημα της διασύνδεσης των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και αντιστάσεων «από τα κάτω»: καταλήψεις, στέκια σχολών και περιοχών, αυτοδιαχειριζόμενες δομές αντιπληροφόρησης, συνελεύσεις γειτονιών, σωματεία βάσης, πολιτικές, εργατικές, θεματικές ομάδες, πρωτοβουλίες και συνελεύσεις.»
– από τις 6.00μμ, έκθεση έντυπου υλικού αυτοοργανωμένων χώρων και καταλήψεων
-κινηματικές προβολές πριν την έναρξη της εκδήλωσης
-έναρξη εισηγήσεων 6.30μμ
Αλληλεγγύη στον συλληφθέντα σύντροφο μέχρι την απαλλαγή του από όλες τις γελοίες και ανυπόστατες κατηγορίες.
Συνεχίζουμε να απεργαζόμαστε την καταστροφή κάθε εκμεταλλευτικής και εξουσιαστικής σχέσης και δομής, κάθε πλαστού διαχωρισμού, κοινωνικής διάκρισης και ιεραρχίας.
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΑΝΤΟΥ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΑΠΕΡΓΙΕΣ, ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟΙ-ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ομάδες, συνελεύσεις και εγχειρήματα που κατοικούν στην
κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
Υ.Γ. Προς τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια: το κτίριο και οι καταληψίες δε λεγόμαστε ούτε Βίλα Σκαραμαγκά ούτε Βίλα Μαρία Κάλας αλλά Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά.
*Η ανακοίνωση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά πριν την έναρξη της εκδήλωσης στο Πολυτεχνείο την Παρασκευή 15/2
Συντρόφισσες-σύντροφοι,
Το διήμερο που διοργανώνεται στο Πολυτεχνείο από τον συντονισμό των καταλήψεων, αυτοοργανωμένων χώρων, συλλογικοτήτων, συντρόφων/ισσών, αποτελεί τη συνέχεια της διαρκούς κινηματικής διαδικασίας που έχει ξεκινήσει από τις 20 Δεκέμβρη με την εκκένωση της Villa Amalias και είχε θέσει τους εξής στόχους:
1) Την αναχαίτιση της κατασταλτικής επίθεσης που ακολούθησε: εισβολή στην ΑΣΟΕΕ, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της σχολής και την αρπαγή των μηχανημάτων του 98FM, εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, εισβολή στη Λέλας Καραγιάννη 37.
2) Την προώθηση της αλληλεγγύης στις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους.
3) Την ανάκτηση των εκκενωμένων χώρων.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αυτή τη στιγμή, πολυάριθμη πρωτοβουλία συντρόφων κινείται να προς την κατάληψη Σκαραμαγκά με σκοπό την ανακατάληψή της. Καλούμε όλο τον κόσμο να κινηθεί προς τα εκεί και να στηρίξει την ανακατάληψη καθώς και τη συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από το κτίριο. Η συνέλευση της κατάληψης και των εγχειρημάτων της αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη του ανοίγματος και όλος ο υπόλοιπος κόσμος είναι καλεσμένος στη συγκέντρωση.
Πρόθεσή μας είναι η μεταφορά της εκδήλωσης στο χώρο της κατάληψης. Η κίνησή μας έχει χαρακτήρα συλλογικό και αλληλέγγυο και δεν επιθυμούμε οποιαδήποτε συμπλοκή με τις αστυνομικές δυνάμεις. Αντιλαμβανόμαστε τον χαρακτήρα του αιφνιδιασμού που μπορεί να νιώθουν όσοι δεν γνώριζαν τις προθέσεις μας και την κίνηση αλλά το κινηματικό διακύβευμα είναι πολύ σημαντικό. Καλούμε όλο τον κόσμο που βρίσκεται στο Πολυτεχνείο να πλαισιώσει την κίνησή μας.
κράτος και παρακράτος δολοφονούν
Μικροφωνική & πορεία για τις δολοφονίες του Bbacar Ndiaye & του Σαχτζάτ Λουκμάν
Μικροφωνική (αντιπληροφόρησης και προπαγάνδισης της πορείας) την Τρίτη 12 Φλεβάρη, στις 17.00 στην πλ. Κολιάτσου, θα ακολουθήσει συνέλευση στην ΑΣΟΕΕ για την πορεία της Πέμτης
Πορεία αντιπληροφόρησης για την ανάδειξη των δύο πρόσφατων δολοφονιών (του Babacar Ndiaye την 1/2, και του Σαχτζάτ Λουκμάν στις 17/1 στα Πετράλωνα) , την Πέμπτη 14 Φλεβάρη, στις 17.00 στο Θησείο.
Για την απόπειρα εμπρησμού του Θερσίτη
Τα ξημερώματα της 7ης Φλεβάρη, έγινε απόπειρα εμπρησμού στον Θερσίτη. Ο εμπρηστικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε στην είσοδο, δεν προκάλεσε καμία ζημιά στο χώρο, παρά μόνο στο χρώμα του εξωτερικού τοίχου. Η απόπειρα δεν είναι άγνωστο από ποιους προέρχεται: τα «αγοράκια με τα σπίρτα» που προσπάθησαν ανεπιτυχώς να προκαλέσουν ζημιά στο χώρο του Θερσίτη, είναι οι καλοί φίλοι της αστυνομίας, των αφεντικών, των τραπεζών, του μισανθρωπισμού, του πολιτισμού της εξουσίας, της εκμετάλλευσης, της υποταγής. Οι φασιστικές συμμορίες που με κρατική στήριξη και επιχορήγηση μετεξελίχθηκαν σε νέα «τάγματα ασφαλείας» κάνουν αυτό που έκαναν πάντα –αυτό που έκαναν οι φυσικοί και πολιτικοί τους πρόγονοι στην κατοχή. Επιτίθενται μονάχα στους από κάτω, μονάχα σε αυτούς που αγωνίζονται. Δεν καίνε τράπεζες, καίνε αυτοοργανωμένους χώρους, χώρους αγώνα. Δεν την πέφτουν σε βίλες αφεντικών, αλλά σε φτωχόσπιτα μεταναστών. Δεν στηρίζουν τους αγώνες των φτωχών, στηρίζουν την «εθνική οικονομία» δηλαδή την οικονομία των αφεντικών. Θέλουν να επιβληθεί παντού ο νόμος, δηλαδή το δίκαιο των ισχυρών. Συνέχεια ανάγνωσης Για την απόπειρα εμπρησμού του Θερσίτη
μία λέξη μονάχα… Αξιοπρέπεια
Αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες συντρόφους στην Κοζάνη
Για τη σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων στην Κοζάνη, το βασανισμό και τη διαπόμπευσή τους από τη δημοκρατία.
Η ληστεία τράπεζας που πραγματοποιήθηκε στο Βελβεντό της Κοζάνης θα μπορούσε να έχει περάσει στα ψιλά των ειδήσεων, όπως αμέτρητες άλλες ληστείες τραπεζών. Η τεράστια διάσταση που αποδόθηκε στη συγκεκριμένη ληστεία από τα ΜΜΕ, κατόπιν εντολής του υπουργείου των μπάτσων, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι οι συλληφθέντες είναι αναρχικοί. Από την πρώτη στιγμή τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της αστυνομίας άρχιζαν να προσδίδουν στην υπόθεση «άρωμα τρομοκρατίας», μιλώντας για αδίστακτους κακοποιούς. Σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν το πεδίο για την πολιτική απομόνωση, την εγκληματοποίηση, το διασυρμό, τη διαπόμπευση και την απονοηματοδότηση των αγωνιστικών κινήτρων των συλληφθέντων. Γι΄ αυτό τα βασανιστήρια που υπέστησαν επί ώρες στα κρατητήρια και η συνειδητή πολιτική επιλογή από τη μεριά του κράτους να διατάξει τους εντολοδόχους του στα ΜΜΕ να δημοσιεύσουν τις – εμφανώς επεξεργασμένες- φωτογραφίες των παραμορφωμένων προσώπων των 4 αναρχικών, έχουν πολύ συγκεκριμένους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς.
Οι εξευτελισμοί, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες μέσα στα αστυνομικά τμήματα ήταν, είναι και θα είναι κομμάτι της εύρυθμης λειτουργίας τους. Συνέχεια ανάγνωσης Αλληλεγγύη στους 4 συλληφθέντες συντρόφους στην Κοζάνη
Αφίσα για την καταστολή από τη Συνέλευση για την Αντισπισιστική Δράση
Εμπρηστική απόπειρα εναντίον του Θερσίτη
Σήμερα τα ξημερώματα, έγινε απόπειρα εμπρησμού στον Θερσίτη. Ο εμπρηστικός μηχανισμός που τοποθετήθηκε στην είσοδο, δεν προκάλεσε καμία ζημιά στον χώρο, παρά μόνο στο χρώμα του εξωτερικού τοίχου, το οποίο και ήδη αποκαθίσταται.
Βρισκόμαστε σε μια μόνιμη περίοδο έντασης και έκτασης της κρατικής-καπιταλιστικής επίθεσης. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι αυτοοργανωμένοι χώροι είναι διαρκώς στο στόχαστρο των κρατικών μηχανισμών και των πρόθυμων και καλών τους φίλων: των φασιστών. Θα ξαναπούμε τα τετριμμένα: πως ο φόβος δεν μπορεί να κερδίσει τη ραδιουργία της ελευθερίας, η οποία έχει μάθει μέσα στα χρόνια να αντιγυρίζει τα χτυπήματα, τις στρατηγικές, τις μεθοδεύσεις του κόσμου της εξουσίας.
Το “βάσανο” της ελλάδας…
[Οι βασανιστές της χούντας στο εδώλιο της δημοκρατίας…]
[…] μαρτυρία του τέως ΕΣΑτζή Ιωάννη Κοντού, ο οποίος παρουσιάστηκε ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη:
«Από τον Σεπτέμβριο 1971 μέχρι τον Αύγουστο του 1973 υπηρέτησα στην ΕΣΑ. […] Μας παρέλαβαν οι υπαξιωματικοί εκπαιδευτές και γονατιστοί – κατόπιν βεβαίως ξυλοδαρμού – μας πήγαν στο άγαλμα της 21ης Απριλίου. Εκεί ορκιστήκαμε στο άγαλμα και στον διευθυντή μας. Αργότερα, με ξυλοδαρμούς πάντοτε, άρχισε η βασική εκπαίδευση η οποία ήταν: Ξύλο -πρωινό φαγητό, ξύλο- μεσημεριανό φαγητό, ξύλο -βραδινό φαγητό, ξύλο και ύπνος. Αυτή ήταν η εκπαίδευσή μας επί 90 ημέρες. Υποβληθήκαμε σε πολλά βασανιστήρια. […] Προσπαθούσαν να διαστρεβλώσουν τον χαρακτήρα μας. Αυτά που η πολιτεία αγωνιζόταν να μας μάθει, με τους γονείς μας, με το σχολείο, με την εκκλησία, αυτοί τα ανέτρεψαν όλα μέσα σε τρεις μήνες. Προσπαθούσαν να ξυπνήσουν τον εγκληματία μέσα μας, μας υπέβαλαν σε πολλά βασανιστήρια και ανάμεσά τους ο κ. Μαραγκός, ο οποίος μας έβαζε με τά γόνατα να κάνουμε τον γύρο του διοικητηρίου. Μας κρεμούσαν από τα δένδρα. […] Επί τρεις μήνες γινόταν αυτή η εκπαίδευση και προσπαθούσαν να μας μυήσουν στις ιδέες τους. Εκλήθην να υπηρετήσω την πατρίδα μου και ήμουν περήφανος για αυτό το πράγμα. Αλλά αργότερα κατάλαβα, ότι δεν υπηρέτησα την πατρίδα μου αλλά τις διεστραμμένες ιδέες ορισμένων αξιωματικών».
Ο Κοντός ήταν αυτόπτης μάρτυρας πολλών βασανιστηρίων.
«Μας έβαζαν στο διάδρομο των κελιών σκοπούς. Εκεί είδα τον Στ. Παναγούλη, ο οποίος ήταν σε κακά χάλια. Είδα στρατονόμους να χτυπούν άγρια τον κ. Παναγούλη. Έδερναν πάντα με εντολές. […]».
Στη συνέχεια ο Κοντός απευθύνθηκε στο προεδρείο του Στρατοδικείου:
«Μας είχαν κάνει κύριε Πρόεδρε πλύση εγκεφάλου με την κομμουνιστοφοβία. Τους αμόρφωτους σημάδευαν κυρίως. Έκαναν κατηχήσεις ότι οι κομμουνιστές θα μας σφάξουν με κονσερβοκούτια και όταν αναλάβουν την εξουσία θα μας βγάλουν τα μάτια. Και όταν ερχόταν κάποιον κρατούμενος το γενικό σύνθημα ήταν: «Κομμουνιστής. Πρέπει να πεθάνει!», «Τσακίστε τους», μας έλεγαν: «Θα σφάξουν όλη την Ελλάδα». Μας αφήρεσαν ό,τι καλό μας έδωσαν οι γονείς μας και η εκκλησία, να αγαπάμε τον πλησίον, μέχρι σημείου, μάλιστα, που να βλέπουμε άνθρωπο να σφαδάζει και να μη μας κάνει αίσθηση».
Περί άκρων ο λόγος #3
ΜΙΧΑΛΟΛΙΑΚΟΣ:
"Μάθαμε ότι αυτές τις μέρες βρίσκεται στη χώρα μας ο Ευρωπαίος, λέει, επίτροπος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, κάποιος κύριος Μούιζνιεκς. Ένας Μούιζνιεκς θα μας πει τι θα κάνουμε στην Ελλάδα. Στο διάολο ο κάθε Μούιζνιεκς, η κάθε Νew York Time, το κάθε Παρατηρητήριο του Ελσίνκι!"…."Έχετε αποδεικτικό βίντεο των νεκρών του Πολυτεχνείου;”
ΔΕΝΔΙΑΣ:
''Δεν ανακάλυψε ξαφνικά ο Guardian το θέμα. Δεν μπορεί έτσι να βλάπτεται ηθικά η ελληνική δημοκρατία. Καίμε τους κρατουμένους με αναπτήρα; Υιοθετούνται αυτά τα πράγματα χωρίς να έχουμε στέρεες αποδείξεις;''……."Το ρετουσάρισμα των φωτογραφιών έγινε για να ομοιάζουν οι συλληφθέντες με ένα μέσο άνθρωπο ώστε να αναγνωριστούν από τους φιλήσυχους πολίτες.”….”Υφίστανται θέμα βασανισμού συλληφθέντων μετά την σύλληψη τους ή τραυματισμός των τρομοκρατών κατά τη συμπλοκή και την αντίσταση τους πριν από τη σύλληψη τους;”…”Έχετε στοιχεία που να αποδεικνύουν τους βασανισμούς;”
Τέσσερις φωτογραφίες γέμισαν τις οθόνες μας προχθές για να μας δείξουν με το πιο χυδαίο τρόπο ότι οι βασανισμοί είναι πλέον παρόντες, και ίσως μέλλοντες, απέναντι στους πολιτικούς αντιπάλους της καθεστηκυίας τάξης. Δε θα ξεχάσουμε όμως πώς ξεκίνησαν στο παρελθόν: στα σώματα των μεταναστών, στα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Και βέβαια, δίχως να αφήνουμε εκτός τόσο τον τραυματισμό του Γιάννη Δημητράκη που αιμόφυρτο και ριγμένο στο έδαφος, από σφαίρες που έχει δεχθεί, των κλωτσάγανε μπάτσοι σπάζοντας του τα πλευρά αλλά και τόσο τον Σιμό Σεϊσίδη που χτυπημένος σοβαρά στο πόδι – και αυτός από σφαίρα – ξυλοκοπήθηκε άγρια κατά η σύλληψή του. Υπάρχει μια συνέχεια ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν… αλλά δεν είναι αυτό το επίδικο μας τώρα. Το γιατί χρησιμοποιήθηκε πρόγραμμα ρετουσαρίσματος φωτογραφιών περιγράφηκε λίγο πιο πάνω από τον ίδιο τον υπουργό δημόσιας τάξης. Η δήλωση του, άλλωστε, μας προϊδεάζει καταλλήλως: αν δεν γινόταν η επεξεργασία των φωτογραφιών, οι συλληφθέντες μάλλον δε θα θύμιζαν έναν (μέσο) άνθρωπο. Εν μέσω, λοιπόν, αυτών των επιλογών το μήνυμα κατέστη κατανοητό… και πολλαπλό.