Διασυλλογικό κείμενο από Ρεσάλτο, Σινιάλο, Θερσίτη, Αναρχικές-οι από τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά, που μοιράζεται σε χιλιάδες αντίτυπα στις αντίστοιχες περιοχές.
Ούτε με το κόμμα της Τάξης
ούτε με το κόμμα της Ενσωμάτωσης
Σε μια περίοδο έντονης ρευστότητας και πόλωσης, τα πολιτικά και κοινωνικά διακυβεύματα πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο. Το πρόβλημα, λοιπόν, για τους «από πάνω» δε θα μπορούσε παρά να είναι η λεγόμενη «ακυβερνησία». Ακυβερνησία, όχι με τη μορφή αδυναμίας συγκρότησης μονοκομματικού κυβερνητικού σχήματος αλλά με τη μορφή αδυναμίας άντλησης κοινωνικής νομιμοποίησης της Εξουσίας και των επιλογών της στο πεδίο της πολιτικής-οικονομικής διαχείρισης. Η αποτροπή ανεξέλεγκτων κοινωνικών μεταβλητών που θα μπορούσαν να ρηγματώσουν καταλυτικά την αστική κανονικότητα, οδήγησε το πολιτικό σύστημα στην επιλογή των εκλογών στις 6 Μάη (γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι δεν προμηνύονται εύκολες αυτοδυναμίες ή συμπράξεις). Ο ίδιος λόγος μετά τις εκλογές, το κάνει να «αφουγκράζεται» την «λαϊκή εντολή», και να σπεύδει να ψελλίσει περί επαναδιαπραγμάτευσης των «επαχθών οικονομικών όρων των μνημονίων». Οι εκλογές, με το «μαγικό» ραβδάκι της διαμεσολάβησης και της ανάθεσης, μπορούν να κάνουν έναν «ακυβέρνητο λαό», «κυρίαρχο λαό»…
Οι εκλογές της 6ης Μαΐου, πέρα από τις δημοσιογραφικές κοινοτοπίες, δεν ανέδειξαν νικητή τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε τους ναζί της Χρυσής Αυγής, ούτε κατέστησαν «τραγικά ηττημένο» τον δικομματισμό. Συνέχεια ανάγνωσης Από εκλογές σε εκλογές ή το πιο ισχυρό ναρκωτικό μετά τον φόβο είναι η ελπίδα →
