αναδημοσίεση από το blog του Ρεσάλτο
http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/

κείμενα και αφίσες της κατάληψης – για την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο και το δημαρχείο Κερατσινίου- το Δεκέμβρη του 2009 εδώ

Ως κύρια επιδίωξή της, μέσα από τις πολύμορφες δράσεις που αναλαμβάνει, η αυτόνομη αντιφασιστική συνέλευση Κερατσινίου έχει θέσει την προσπάθεια αλλαγής των κοινωνικών συσχετισμών. Το ξερίζωμα του φασισμού ως κοινωνική αντίληψη, πρακτική ή υποστήριξη, στις εργατογειτονιές και στους κόλπους της νεολαίας (γεγονός που αναμφίβολα δεν μπορεί να το κατορθώσει μόνη της, χωρίς την ενεργό συμβολή και άλλων κοινωνικών δυνάμεων, κυρίως τοπικών αλλά όχι μόνο). Ιδιαίτερα στις πολύπαθες περιοχές του Πειραιά που τον τελευταίο ενάμιση χρόνο βίωσαν την κεντρική επιλογή της Χρυσής Αυγής να επικεντρώσει σε αυτές τις προλεταριακές συνοικίες, ανοίγοντας γραφεία, περιφέροντας στους δρόμους παραστατιωτικά πεζοπόρα ή μηχανοκίνητα αποσπάσματα, πραγματοποιώντας τραμπούκικες και δολοφονικές επιθέσεις, στήνοντας δίκτυα μαφιόζικων εκδουλεύσεων και εκβιασμών.

Στη διαδήλωση της Τετάρτης 18/9, λίγες μόνο ώρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από θρασύδειλους φασίστες των περιβόητων “ταγμάτων εφόδου” (που πήγαιναν 30 μαζί για να «αντιμετωπίσουν» μεμονωμένους αντιφασίστες, μετανάστες, διαφορετικούς), το τοπικό αστυνομικό τμήμα, οι δυνάμεις καταστολής, οι τράπεζες και τα μαυραγορίτικα καταστήματα «αγοράζω χρυσό», ήρθαν αντιμέτωπα με την οργή του πλήθους. Στην πορεία της Παρασκευής 11/10, επιθυμία και επιδίωξή είναι να σειστεί η περιοχή από τον παλμό και τα συνθήματα, μιας διαδήλωσης δυναμικής, συνεκτικής, περιμετρικά περιφρουρούμενης, που θα συμβάλει στο στόχο της ενδυνάμωσης των αντιφασιστικών και αντισυστημικών κοινωνικών διεργασιών και της ανεπίστρεπτης απόσυρσης των φασιστοειδών από τη δημόσια σφαίρα.

Οι επόμενες δράσεις που έχουν αποφασιστεί από τη συνέλευση είναι:

– Αντιφασιστικά γκράφιτι στους τοίχους του πρώην εργοστασίου Καχραμάνογλου, στην οδό Κωνσταντινουπόλεως, στον Αγ. Παντελεήμονα, στα Ταμπούρια, την Κυριακή 13/10, στις 12 το μεσημέρι.

– Αντιφασιστικό τουρνουά μπάσκετ “3 on 3”, στο γηπεδάκι της Βλαχέρνας, στην Αμφιάλη (Πλ. Βλαχερνών & Τοσίτσα, 100μ από τη συμβολή Π. Τσαλδάρη & Σαλαμίνος ), το Σάββατο 19/10, στις 12 το μεσημέρι (δηλώσεις συμμετοχής είτε στη συνέλευση του Σαββάτου 12/10 είτε επιτόπου).

Επόμενη συνέλευση το Σάββατο 12/10, στις 6.00μμ, στην Πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), στην Αμφιάλη, όπως οι προηγούμενες δυο συνελεύσεις.

Στη συγκεκριμένη ανάρτηση δε θα μιλήσουμε για προσεγγίσεις και θέσεις σχετικά με τον φασισμό και τον αντιφασισμό. Η τραγικότητα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα από φασίστες κάνει το μυαλό να μουδιάζει, τα μάτια να βουρκώνουν, τον κόμπο στο λαιμό να σε πνίγει σα θηλιά. Αμηχανία και οργή, πόνος και μίσος.
Παύλος Φύσσας, 34 ετών, χιπ χόπερ, αντιφασίστας, δολοφονημένος το βράδυ της Τρίτης 17/9 από φασίστες στο Κερατσίνι. Από εργατική οικογένεια. Δούλευε παλιότερα στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη, όταν είχε ακόμα δουλειά. Για κάποιον καιρό είχε φύγει σε νησί αναζητώντας βιοποριστικές λύσεις και είχε επιστρέψει ξανά. Παλιότερα ήταν στους ΑΝΤΑΡΤΑ, χιπ χοπ από την αντίστοιχη μουσική σκηνή του Περάματος, με βαθιά πολιτικό στίχο και άποψη. Πλέον δημιουργούσε σε ατομικό επίπεδο με το ψευδώνυμο Killah P διατηρώντας ατόφια την πολιτικότητα, την αντισυστημικότητα και τον αντιφασισμό που τον διέκρινε.
Ο Παύλος έπινε καφέ μαζί με την φίλη του και έναν ακόμα φίλο του σε καφετέρια της Αμφιάλης. Διαπληκτίστηκε λεκτικά με φασιστοειδές, το οποίο ζήτησε προφανώς τηλεφωνικά ενίσχυση από τους ομοϊδεάτες του στα τάγματα εφόδου και στις ομάδες κρούσης της Χρυσής Αυγής. Ο φίλος του Παύλου ειδοποίησε τηλεφωνικά αντιφασίστες της περιοχής ότι έχουν διένεξη με χρυσαυγίτες, χωρίς αρχικά να ζητήσει συνδρομή και λίγα λεπτά αργότερα τηλεφώνησε ξανά και είπε ότι τα πραγμάτα έχουν δυσκολέψει και ότι τους την έχουν στημένη και ζήτησε στήριξη. Πριν προλάβει να φτάσει κανείς ο Παύλος ήταν μαχαιρωμένος στο έδαφος. Είχαν πάει να πάρουν τα μηχανάκια τους από το σημείο που τα είχαν παρκάρει στην Τσαλδάρη και δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από ομάδα φασιστών. Άλλοι πεζοί, άλλοι με μηχανές και ένα αυτοκίνητο που μπήκε ανάποδα στον κεντρικό δρόμο της Τσαλδάρη, από το οποίο βγήκε ο φασίστας που τον μαχαίρωσε. Ομάδα ΔΙΑΣ που βρισκόταν λίγα μέτρα από το σημείο δεν επενέβη παρά μόνο όταν η ομάδα διασκορπίστηκε στα γύρω στενά και συνέλαβε τον μαχαιροβγάλτη καθ’ υπόδειξη του αιμόφυρτου Παύλου. Πολύς κόσμος της περιοχής προσέτρεξε στο σημείο της δολοφονίας με την πληροφορία της φονικής επίθεσης. Και βέβαια το ασθενοφόρο έκανε αιώνες να εμφανιστεί.
Η γνωστή συμμορία των ανθρωποειδών θα αρνηθεί για μια ακόμη φορά να πάρει την ευθύνη για τις μισανθρωπικές της αιματηρές ασκήσεις. Τα καθεστωτικά μέσα θα περιμένουν τις «πραγματογνωμοσύνες». Οι μπάτσοι και οι υπουργοί θα μηχανευτούν κάθε εκδοχή μητροπολιτικής βίας για να συγκαλύψουν το προφανές. Οι δημοκράτες θα διαπραγματεύονται το δικαίωμα των θυμάτων να διαμαρτύρονται και των δολοφόνων να διαπράττουν δολοφονίες. Τα φίδια θα κουρνιάσουν και πάλι στις τρύπες τους με εκείνο το συριστικό τους χαμόγελο μέχρι να ξαναχτυπήσουν. Εμφύλιος πόλεμος…
Σήμερα το απόγευμα, Τετάρτη 18/9, στις 6.00μμ, καλείται συγκέντρωση στο σημείο της δολοφονίας, Π. Τσαλδάρη 60, στην Αμφιάλη (Κερατσίνι). Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΡΕΜΑΛΕΣ

Αναδημοσίευση από το blog του “Ρεσάλτο”

Την Παρασκευή 10 Μάη η συνέλευση της πλ. Βικτωρίας κλείνει 2 χρόνια ύπαρξης και δράσης: συστήθηκε με πρωτοβουλία κατοίκων αμέσως μετά τα φασιστικό πογκρόμ του 2011 με πρωταρχικό στόχο να μην γίνει η περιοχή μας ένας ακόμη Αγ. Παντελεήμονας. Ένας στόχος που όχι μόνο αποδείχτηκε εφικτός μέσα στην πορεία του χρόνου (οι φασίστες δεν μπόρεσαν έκτοτε να ξανακάνουν κίνηση στην περιοχή), αλλά που έδωσε το έναυσμα για συνολικότερες παρεμβάσεις με τη δημιουργία πραγματικών δικτύων σχέσεων στο πεδίο της γειτονιάς. Μικροφωνικές αντιπληροφόρησης, παρεμβάσεις και μοιράσματα κειμένων, γιορτές με συλλογική κουζίνα, προβολές και θεατρικό παιχνίδι, αλλά φυσικά και επανασυνδέσεις ρεύματος (τις οποίες δεν σταματήσαμε ποτέ και έχουν επεκταθεί μέχρι την περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα) είναι κομμάτια της δράσης που αρθρώθηκε στο πεδίο της γειτονιάς όλο αυτό το διάστημα. Επιπρόσθετα –και καθώς η διασύνδεση με τους μετανάστες ήταν εξαρχής κεντρικό ζητούμενο– η συμμετοχή μας τους τελευταίους μήνες στη Συνέλευση Μεταναστών & Αλληλέγγυων ΑΣΟΕΕ ήταν σημαντική ως επιλογή στο πεδίο της αντιθέσμισης για τον αντικατασταλτικό, αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό χαρακτήρα της συνέλευσης.

Όμως αν ο παρακρατικός φασισμός αποτραβήχτηκε από τη γειτονιά μας, ο θεσμικός και επίσημος όχι μόνο συνέχισε, αλλά και αναβαθμίστηκε σημαντικά. Η αστυνομική κατοχή του κέντρου της Αθήνας, το ανελέητο κυνήγι των μεταναστών με την επιχείρηση «ξένιος Ζευς», το αντίστοιχο των τοξικοεξαρτημένων και των άστεγων με την επιχείρηση «Θέτις», οι εισβολές στις καταλήψεις της Villa Αμαλίας και της Σκαραμαγκά και στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι ΑΣΟΕΕ, οι διαρκείς αστυνομικές επιθέσεις στον πανεπιστημιακό χώρο της ΑΣΟΕΕ, η πραγματική συμπόρευση του Δήμου Αθηναίων με τα περιεχόμενα και τα προτάγματα της Χρυσής Αυγής είναι η εφιαλτική πραγματικότητα του μητροπολιτικού κέντρου που η περιοχή της πλ. Βικτωρίας βιώνει σε καθημερινή βάση.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια καλούμε αύριο στις 6.00 το απόγευμα αντιφασιστική πορεία στην πλ. Βικτωρίας (και στη συνέχεια θα ακολουθήσει συναυλία Hip-Hop). Η στήριξή της θα ήταν πολύ σημαντική.

συνέλευση της πλ. Βικτωρίας

*αναδημοσίευση απο athens.indymedia.org

Στις 8/4 καλούνται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης 6 από τους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα με τις κατηγορίες της κατάληψης και των διακεκριμένων φθορών (3.500.000 ευρώ).

Κατηγορούνται από αυτούς που μετρούν τις ζωές μας σε χρήμα και τις πουλάνε στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Κατηγορούνται για τις πολιτικές τους επιλογές.

Γιατί ενάντια στην εξουσία και τα τσιράκια της έφτιαχναν δομές αλληλεγγύης και αντεπίθεσης για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας με βάσεις την αλληλεγγύη, την αντιιεραρχία, την κοινοκτημοσύνη.

Το κτίριο συντηρούνταν από τους καταληψίες και παραδόθηκε στην κοινωνία με τα παραπάνω πολιτικά χαρακτηριστικά.

Τώρα, μετά τη δέσμευσή του από το ΤΕΙ, ρημάζει από την εγκατάλειψη, την εποχή που η κατάληψη και τα προτάγματά μας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΕΛΤΑ

ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ 8/4, 9 π.μ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ

τέρμα με τα δάνεια, τέρμα με τα νοίκια

φτωχοί,
άνεργοι,
άστεγοι
ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤ' ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ

Με χαρά μάθαμε ότι το περασμένο Σάββατο 23/3 μια νέα κατάληψη στέγης άνοιξε στα Γιάννινα. Μέσα στο ζόφο των ημερών, σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να δώσουν ζωή σε ένα παρατημένο σπίτι στην οδό Σαχίνη 3 κυρίως όμως να ανακτήσουν οι ίδιοι τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά, ορίζοντας εν τη γενέσει της αντίτιμα και «κόστη».

Μετά από την επίθεση που δέχτηκαν οι καταλήψεις το τελευταίο διάστημα το νέο ήχησε πολύ όμορφα στα αφτιά μας, όχι μόνο ως αναρχικών αλλά και ως ανθρώπων που παλεύουμε καθημερινά με τον εκβιασμό της δουλειάς, τον τρόμο της ανεργίας, τους λογαριασμούς, τον αντιπαθή σπιτονοικοκύρη…

Ευχόμαστε από καρδιάς η "κατάληψη στέγης Σαχίνη 3" να ριζώσει, να αγκαλιαστεί, να προτάξει με την ίδια την πράξη της την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τη ρήξη με το υπάρχον.

Καλή δύναμη
Κι οι μπάτσοι μακριά μας!

Ακολουθεί το κείμενο αυτοπαρουσίασης της κατάληψης:

Κατεβάστε το pdf εδώ

ΠΑναδημοσίευση της ανακοίνωσης από το site του Αυτόνομου Ραδιοφώνου Ιωαννίνων http://radio-i.org/

http://radio-i.org/index.php/topika/229-saxini3.html

Η βάρβαρη σεξουαλική κακοποίηση μαζί με φόνο της νέας γυναίκας στην Ξάνθη στις 24-12-2012, καθώς και ο ομαδικός βιασμός με φόνο φοιτήτριας στην Ινδία, συζητήθηκαν έντονα στην κοινωνία μας,  πρόκειται όμως για αγανάκτηση και οργή που εκφράζεται κυρίως όταν ο βιασμός συνοδεύεται από φόνο. Ο βιασμός από μόνος του, σε άλλες περιπτώσεις, δεν έχει προκαλέσει την ίδια αντίδραση παρότι είναι ένα κακούργημα που ξετυλίγεται τακτικότατα πίσω από κλειστές πόρτες και έχει ανυπολόγιστες συνέπειες στη ζωή των θυμάτων. Επί πλέον, συχνά, τα θύματα κατηγορούνται ότι  «τα ήθελαν» πράγμα που τα αποθαρρύνει να καταγγείλουν. Ακόμη όμως και στη περίπτωση καταγγελίας, η δίωξη τελείται πλημμελώς,  από τις αστυνομικές  και  δικαστικές αρχές, κάτι που δεν βοηθά ούτε στην αποτροπή ούτε στην τιμωρία αυτού του κακουργήματος.

Στις 8 Φεβρουαρίου 2012 εκδικάζεται στον Άρειο Πάγο αναίρεση Έλληνα πολίτη που έχει καταδικασθεί με 5 χρόνια κάθειρξης σε βαθμό Εφετείου,  για το βιασμό μιας τουρίστριας το 2005. Έχει επίσης καταγγελθεί από άλλες τρεις στο αστυνομικό τμήμα της Ακρόπολης. Δυστυχώς η δίκη για αυτές τις τρεις δεν έχει ξεκινήσει ακόμα, λόγω των προβλημάτων του δικαστικού συστήματος και της πρωτοφανούς παρακώλυσης της δικαιοσύνης από τη συνήγορο του βιαστή. Συγκεκριμένα, ο κατηγορούμενος παραπέμφθηκε αρχικά για κατά συρροήν βιασμό 4 τουριστριών, μιας από βόρεια ευρωπαϊκή χώρα, μιας Καναδέζας και δύο Αυστραλέζων. Η δίκη όμως διαχωρίστηκε λόγω απουσίας των  τριών που δεν είχαν κλητευθεί νόμιμα στις μακρινές χώρες τους, οπότε η όλη διαδικασία για αυτές χρονοτριβεί μέχρι σήμερα.

Θυμίζουμε ότι ο κατηγορούμενος για κατά συρροή βιασμούς τριγύριζε στην Πλάκα, πλησίαζε νεαρές τουρίστριες και πρότεινε να τις ξεναγήσει. Συνέχεια ανάγνωσης Ο ΒΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑ ΖΗΤΟΥΜΕ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΓΙΑ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ →

του Γαλαξιάρχη

Γράφω χωρίς ψυχραιμία. Επέλεξα να γράψω χωρίς ψυχραιμία, γιατί υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που η εγρήγορση από την έκκριση αδρεναλίνης κάνει τις σκέψεις καθαρότερες. Αποτρέπει την αυτολογοκρισία της ενήλικης καθημερινότητας.

Αν και ζω σε μία χώρα που τα κατάπτυστα πρωτοσέλιδα εφημερίδων αποτελούν κοινό τόπο. Που η επίσημη κυβέρνηση και σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό σύστημα έχει νομιμοποιήσει το ρατσισμό, την ξενοφοβία και -γιατί όχι- το νεοναζισμό. Που δεν περνάει μέρα να μην διαφημίζεται  ένας τουλάχιστον παραλογισμός ως φυσιολογική κατάσταση. Αρνούμαι να αποδεχτώ αυτήν την “κανονικότητα”.

Ευχαριστώ συμπολίτες μου της αστικής ευγένειας, αλλά προτιμώ να οργιστώ.

Αρκετά όμως με την ψυχαναλυτική εισαγωγή.

Στο (Πρώτο) θέμα μας

Σήμερα το βράδυ, ή το αργότερο αύριο το πρωί, θα βρεις φίλε αναγνώστη στο περίπτερο της γειτονιάς σου το παρακάτω πρωτοσέλιδο. Μέσα σε σακούλα και κάτω από δεκάδες ένθετα κωλόχαρτα.

Αφήνω στην άκρη το προφανές της παραπληροφόρησης, καθώς το ρεπορτάζ κατά 99% (θέλει να) αγνοεί την ευρωπαϊκή πηγή της χρηματοδότησης για την σίτιση των έγκλειστων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης συνανθρώπων μας. Επίσης να μην αναφέρεται στο γεγονός ότι, επίσης προφανώς, συνέλληνες ιδιώτες χρεώνουν διπλά και τρίδιπλα τα περιττώματα με τα οποία ταΐζουν αυτούς τους ανθρώπους. Και τέλος να μην έχει πάρει χαμπάρι τις προτροπές που διατυμπάνιζε η “Γκάγκαρη” βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Φωτεινή Πιπιλή προς τους τοπικούς άρχοντες: “Μη μιλάτε εναντίον των κέντρων κράτησης, αφού θα φάμε ευρωπαϊκά κονδύλια“.

Αυτά, πίστεψέ με, είναι δευτερεύοντα. Σήμερα, μία μέρα μετά την άγρια δολοφονία 27χρονου ποδηλάτη Σαχτζάτ Λουκμάν* που πήγαινε ξημερώματα στην εργασία του, από ένστολο Έλληνα νεοναζιστή, κάποιοι νοσηροί εγκέφαλοι στο Πρώτο Θέμα αποφάσισαν να βγάλουν ένα τέτοιο τίτλο σε πρωτοσέλιδο. Κάποιοι “εργαζόμενοι” δημοσιογράφοι θεώρησαν λογικό να υπογράφουν ένα αρθρίδιο που στάζει ρατσιστικό μίσος. Κάποιοι “μεροκαματιάρηδες” υπάλληλοι να βοηθήσουν βαριεστημένοι (ή και με ενθουσιασμό ακόμη) στην παραγωγή του.

Όχι φίλε αναγνώστη. Δεν μου φταίει ο “κομιστής” ντοκουμέντων εκβιασμού, ο επιχειρηματίας πορνοκαλόγερος των ΜΜΕ, ο επαγγελματίας χαφιές και γλοιώδης υπάνθρωπος Θέμος Αναστασιάδης. Συνέχεια ανάγνωσης Ναζήδες, Ρουφιάνοι, Δημοσιογράφοι →

Σάββατο πρωί του Δεκέμβρη και η παραλία της Θερμής στη Μυτιλήνη γεμίζει σώματα νεκρών ανθρώπων. Ένας παππούς που συναντάμε στο λιμανάκι μας λέει «Είμαστε  συγκλονισμένοι, χρόνια τώρα η ίδια ιστορία, τρομάξαμε πια με τόσους θανάτους, άνθρωποι είναι και αυτοί». Οι έρευνες  του λιμενικού για το ναυάγιο της Παρασκευής άρχισαν το Σάββατο με τα πρώτα πτώματα που βγήκαν στην στεριά. Δεν έγινε καμιά κινητοποίηση ούτε από τις αρχές ούτε από τα ΜΜΕ την Παρασκευή το μεσημέρι. Κανείς δεν ανησύχησε για τον μισοπεθαμένο άνθρωπο που βρέθηκε για τους πιθανούς ναυαγούς  που μπορεί να πάγωναν στην θάλασσά  μας.

Ο νεαρός επιζών του ναυαγίου περισυνελλέγει μισοπεθαμένος από την Frontex μετά από πολύωρη παραμονή στα παγωμένα νερά. Έμεινε φρουρούμενος  στο νοσοκομείο, αναγνώρισε πτώματα, ανακρίθηκε επανειλημμένα. Σχεδόν 8 μέρες μετά κάποιος πολίτης του αγόρασε μια κάρτα των 5 euro, ώστε να μπορέσει να ειδοποιήσει την μητέρα του στο Ιράν ότι είναι ζωντανός. Στοιχειώδη φροντίδα για ένα θύμα ναυαγίου. Στοιχειώδη μέριμνα για έναν άνθρωπο που έχει  γονείς, συγγενείς, δικούς του ανθρώπους που η αγωνία για την τύχη του τους παραλύει. Κανένα κομμάτι του κρατικού μηχανισμού που ανέλαβε  δράση δεν μερίμνησε  για  αυτό.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες του υπήρχαν και άλλοι στη βάρκα 8-10 άνθρωποι που δεν βρέθηκαν. Γυναίκες ανάμεσά τους και παιδιά. Οι μέρες περνάνε, δεν ανασύρθηκαν. Δεν θα βρεθούν ποτέ; Αιτήματα αγωνιώδη συγγενών φτάνουν στην Μυτιλήνη, ερωτήματα κραυγές που η υπηρεσιακή διεκπεραίωση και γραφειοκρατία δεν μπορεί να ικανοποιήσει. Οι συγγενείς σε χώρες μακρινές, στο Αφγανιστάν, πρόσφυγες στο Ιράν ή σε  γειτονικές χώρες θα χρειαστούν μήνες ή και χρόνια πόνου και αγωνίας για να φτάσουν σε κάποια αβέβαιη πληροφορία για την τύχη του δικού τους ανθρώπου. Σε  κάθε περίπτωση η αναζήτηση καθορίζεται και από την οικονομική δυνατότητα, ο πόνος όμως για τον άνθρωπο που χάθηκε όχι.

Μπορούμε να φανταστούμε όμως την κινητοποίηση που θα είχαμε αν αυτοί οι νεκροί ήταν επιβάτες σε κρουαζιερόπλοιο ή και οποιοδήποτε επιβατικό πλοίο ή εμπορικό πλοίο. Συνέχεια ανάγνωσης Στιγμιότυπα μιας ανθρώπινης τραγωδίας που συνεχίζεται →

[Η εικόνα είναι του nassosv48]

Τα παιδιά στην Ελλάδα μένουν στο σπίτι των γονιών ως τα τριάντα τους, γι’ αυτό και συνεχίζουμε να τα λέμε «παιδιά». Τους κάνουμε δώρα, τα χαρτζιλικώνουμε, κι αν κάνουν και καμιά βλακεία, κάνουμε τα στραβά μάτια. Τα παιδιά είναι παιδιά.

Ο Σερντάρ ήταν εικοσιεφτά χρονών, δηλαδή παιδί. Χτες το βράδυ στα Πετράλωνα, με άλλα λόγια, δολοφονήθηκε ένα παιδί. Απλά, για παιδιά σαν τον Σερντάρ, το πράγμα είναι πιο περίπλοκο. Ο χρόνος δεν μετράει το ίδιο. Ο Σερντάρ δεν ήταν ακριβώς παιδί – όπως κανένας εργάτης δεν είναι παιδί. Δεν ήταν ούτε «παιδί από το Πακιστάν». Ήταν απλά Πακιστανός. Χτες το βράδυ στα Πετράλωνα, λοιπόν, δολοφονήθηκε ένας Πακιστανός. Και για να μη δραματοποιούμε καταστάσεις, ας πούμε απλά όπως η ΝΕΤ ότι ο 27χρονος Πακιστανός «έχασε τη ζωή του».

Ο Σερντάρ βέβαια δεν πέθανε από αδέσποτα πυρά ή από τρακάρισμα. Ο Σερντάρ δολοφονήθηκε από δύο άλλα παιδιά, εικοσιπέντε ο ένας και εικοσιεννιά ο άλλος – κανονικά παιδιά αυτά, δικά μας: με τις δουλειές τους, τα μηχανάκια τους, πολιτικοποιημένα.

Συνέχεια ανάγνωσης Πενήντα φυλλάδια πολιτικού κόμματος →