Σήμερα, 20/04/12, γύρω στις 6.00 το πρωί, πραγματοποιήθηκε συντονισμένη αστυνομική επιχείρηση στα Εξάρχεια παρουσία 3 εισαγγελέων με τον ταυτόχρονο αποκλεισμό της περιοχής από ισχυρές δυνάμεις, την εισβολή στα κατειλημμένα κτίρια του ΒΟΞ και της Βαλτετσίου 60 και το σφράγισμα αυτών. Η εντολή να επέμβει η αστυνομία δόθηκε ύστερα από τη μήνυση που κατέθεσε η Διοίκηση του ΙΚΑ και κατά τη διάρκεια της επιχείρισης συνελλήφθησαν 3 άτομα. Το έδαφος για την επέμβαση είχε προλειανθεί κατάλληλα με την στοχοποίηση της κατάληψης από την επερώτηση που είχε καταθέσει στη Βουλή ο φασίστας βουλευτής του ΛΑΟΣ, Πλεύρης, στις 09/03/12. Επίσης, να σημειώσουμε την παραγγελία, προ ολίγων ημερών, του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ιωάννη Τέντε στους προϊσταμένους των εισαγγελιών Εφετών για την αυτεπάγγελτη παρέμβασή τους στις περιπτώσεις καταλήψεων Πανεπιστημίων, Υπουργείων και άλλων δημοσίων κτιρίων. Η σημερινή κίνηση μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτη.

Η επιλογή της ημερομηνίας εισβολής στο κατειλημμένο έδαφος του ΒΟΞ προφανώς δεν ήταν τυχαία· μία μέρα πριν από την «επίσημη» παρουσίαση του εγχειρήματος στην κοινωνία, μέσα σ΄ένα ασφυκτικό καθεστώς άγριας καταστολής απέναντι σε μετανάστες και αγώνες και στη ρυπαρή προεκλογική πραγματικότητα προσπάθησε να αποτελέσει μία κίνηση εντυπωσιασμού της Δημοκρατίας ώστε να αναζητήσει τη  χαμένη της υπόληψη στις ατραπούς του Ισχυρού Κράτους, της Τάξης και της Ασφάλειας. Στο μοναδικό πεδίο, δηλαδή, που μπορεί να στοιχηματίσει λίγες μέρες πριν τις εκλογές. Μία επιλογή που μαζί με τα ρατσιστικά πογκρόμ της αστυνομίας και τις μαζικές φυλακίσεις των μεταναστών στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, φανερώνει την ολοκληρωτική όψη ενός παρόλα αυτά φοβικού συστήματος. Ενός απονομιμοποιημένου και απαξιωμένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος που στην ουσία στέκεται σε πήλινα πόδια… και που  ο καλύτερος τρόπος για να καταφέρει να ορθοποδήσει είναι να στηριχθεί στα παλιά, καλά και δοκιμασμένα δεκανίκια. Τα ακροδεξιά κελεύσματα της πατρίδας, οι εθνικιστικές κορώνες, οι αντικομμουνιστικές κραυγές και οι ναζιστικές πρακτικές αποτελούν το τελευταίο αποκούμπι για να καμφθεί ο αγώνας για χειραφέτηση και ελευθερία. Η μετατόπιση της πολιτικής ατζέντας στα άκρα της Δεξιάς, η υπερπροβολή των πρακτικών αυτών από τα ΜΜΕ και ο ακραία ρατσιστικός και συντηρητικός λόγος τους δεν σκοπεύουν απλά στην απόσπαση συναινετικών νευμάτων (και των συνακόλουθων ψήφων) από τα ακροδεξιά ακροατήρια αλλά έχουν ως στόχο τη συνολική μετατόπιση του πολιτικού άξονα της χώρας προς ακροδεξιές  θέσεις. Έχουν ως στόχο, δηλαδή, με φόντο τις επικείμενες εκλογές, τη δημιουργία κοινωνικών και θεσμικών αναχωμάτων απέναντι σε όλους αυτούς που εχθρεύονται τους εθνικούς, φυλετικούς και σεξουαλικούς  διαχωρισμούς, που πολεμούν την καταπίεση και την εκμετάλλευση, που συναντιούνται στις αντι-ιεραρχικές, αντιθεσμικές και αδιαμεσολάβητες κοινότητες αγώνα και που συγκρούονται βίαια στις απεργιακές πορείες και στα οδοφράγματα αμφισβητώντας έμπρακτα την επέλαση του κεφαλαίου και της βαρβαρότητας.

Οι επιθέσεις στις καταλήψεις και στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι επιθέσεις στον κόσμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα. Και ως τέτοιες θα απαντηθούν!

Θα μας βρίσκετε συνεχώς μπροστά σας

ΑΛΛΗΛΕΓΓΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΒΟΞ ΚΑΙ ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ 60

20/04/12

Χτές, στις 20 Απρίλη, πραγματοποίηθηκε στην Πλατεία Βικτωρίας από μερικές δεκάδες σύντροφους και συντρόφισσες μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης στους 3 συντρόφους που στοχοποιούνται για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010.

Από τις 4 το μεσημέρι και για δύο ώρες, μοιράστηκαν και διαβάστηκαν κείμενα στεκιών, καταλήψεων και συλλογικότητων καθώς και τα κείμενα των 3 συντρόφων που βρίσκονται στο στόχαστρο αυτής της ελεείνης και εξόφθαλμης κρατικής μεθόδευσης.

[Αναδημοσίευση από athens.indymedia]

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Δολοφόνοι είναι αυτοί που καταστρέφουν τη ζωή μας: η κυβέρνηση των τραπεζιτών, οι δανειστές (ΕΕ., Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ.), οι δυνάμεις καταστολής

Ως Λαïκή Συνέλευση καταγγέλλουμε την προσπάθεια του Κράτους, της Αστυνομίας, των Δικαστικών Αρχών και των Μ.Μ.Ε., να προσαγάγουν σε δίκη το μέλος της Λ.Σ., συναγωνιστή και σύντροφο, Νίκο. Λ., με βαρύτατο κατηγορητήριο για την υπόθεση του Ιανού, μια υπόθεση που σχετίζεται με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Όλα ξεκίνησαν από τη μεγάλη απεργιακή-αντιμνημονιακή κινητοποίηση στις 5 του Μάη 2010. Συνέχεια ανάγνωσης Καλό το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκους… →

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ 3 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 5ης ΜΑΗ 2010 (pdf)

Παρασκευή 29 Απρίλη 2011, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Κρατούνται εκεί για ώρες, χωριστά ο ένας από τον άλλο, χωρίς καν να τους αναφερθεί ο λόγος προσαγωγής τους. Παράλληλα γίνονται έρευνες στα σπίτια τους και στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός καθώς και τον εμπρησμό της τράπεζας μαρφίν στην οδό σταδίου, την 5η Μάη 2010. Εκκίνηση για την «επιχείρηση» αποτέλεσε ένα βολικό και ανώνυμο γράμμα κάποιου πληροφοριοδότη (λέγε με κρατική ασφάλεια), στο οποίο όχι απλά κατονομάζονται οι τρεις, αλλά εμπεριέχονται τα τηλέφωνα και οι διευθύνσεις τους(!). Το γράμμα αυτό, που αποτέλεσε έναυσμα για την άρση απορρήτου στα τηλέφωνά τους, αλλά και γενικότερα για την εμπλοκή τους με τις υποθέσεις, σήμερα ως δια μαγείας έχει εξαφανιστεί από τα αρχεία της ΓΑΔΑ. Πέρα από αυτό, τα στοιχεία που παρατέθηκαν εναντίον τους στάθηκαν αδύναμα για να τους κρατήσουν περισσότερο, γι αυτό και σχεδόν αμέσως αφέθηκαν ελεύθεροι. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, κι αφού η δικογραφία περιφέρθηκε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρεθούν “καινούριοι” ένοχοι, οι διωκτικές αρχές έχουν το θράσος να τους ξανακαλούν σε μια ακόμη απόπειρα να τους αποδώσουν τις κατηγορίες για ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών.

Για πολλούς λόγους, η 5η Μάη αποτελεί μια μέρα ορόσημο, τόσο για τους καταπιεσμένους και τους αγωνιζόμενους, όσο και για την κυριαρχία.

Μέσα στη βουλή ψηφιζόταν το πρώτο μνημόνιο, θέτοντας τα θεμέλια για τη ριζική καταστροφή του υπάρχοντος κοινωνικού συμβολαίου, την εκθεμελίωση του κόσμου της εργασίας από τις κατακτήσεις των αγώνων ενός αιώνα, την τελική διάλυση του κοινωνικού ιστού και συνόλου όπως τον ξέραμε. Ήταν ακριβώς η στιγμή που ενώθηκε «ο αστικός πολιτικός κόσμος», αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο με τη μεταπολίτευση και τις «ακρότητες» που τη συνοδεύουν έως σήμερα, τόσο σε σχέση με το πεδίο των κοινωνικών αγώνων όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, για ακόμα μια φορά τον βίαιο τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτείται η έννοια της“εθνικής σωτηρίας”. Η “σωτηρία” που φέρνει το μνημόνιο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το “κοινό συμφέρον”, χωρίς την κατασκευή ενός απέραντου “εμείς” που αγκαλιάζει όλη την κοινωνία, χωρίς την εμφάνιση δηλαδή του ειδώλου που παρουσιάζει το συμφέρον των αφεντικών/κυριαρχίας ως συμφέρον όλης της κοινωνίας υπό την εθνικοπατριωτική ρητορική να το συνοδεύει και να το επιτάσσει.

Και όμως, το καλειδοσκόπιο των κοινωνικοταξικών διαφορών στάθηκε πιο δυνατό από τον κοίλο φακό του “κοινού συμφέροντος”. Έξω από τη βουλή, μία μεγαλειώδης διαδήλωση ήρθε για να αντιπαρατεθεί με το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας και υποδούλωσης. Ο χείμαρρος αυτός των 150- 200 χιλιάδων διαδηλωτών κατέβηκε για να εκβάλλει την οργή του στο κοινοβούλιο. Η προσπάθεια προσέγγισης εξελισσόταν για περισσότερες από 4 ώρες, ξανά και ξανά, παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, τις κρότου-λάμψης, τις δολοφονικές επιθέσεις των μηχανοκίνητων ομάδων ΔΕΛΤΑ. Η κοινωνική αποδοχή του πολιτικού συστήματος και των θεσμών του βρέθηκε στο ναδίρ. Τίποτα δε φαινόταν να μπορεί να ανακόψει αυτόν τον ανθρώπινο χείμαρρο, να τραυματίσει την αποφασιστικότητά του, παρά μόνο το αδιανόητο γεγονός του θανάτου τριών εργαζομένων από εμπρησμό στη μαρφίν.

Αυτή η απώλεια έγινε μούδιασμα που πήρε χρόνο να ξεπεραστεί και έβαλε ξανά στο τραπέζι το ζήτημα των μέσων και της αντιβίας, ιδιαίτερα σε μέρες εξεγερτικές. Για εμάς, η βία δεν είναι ούτε αγαθή ούτε κακή, είναι μεταβλητή του κοινωνικού ανταγωνισμού και ως τέτοια κάθε φορά που εκδηλώνεται θα πρέπει να εμπεριέχει τις έννοιες της επιλογής, της ευθύνης της πράξης και του εν-δυνάμει αποτελέσματός της. Για τη χρήση των μέσων, η συζήτηση δεν μπορεί να εξαντλείται στις μολότωφ και τις πέτρες ως μέσα καθαυτά. Τα μέσα οφείλουμε να τα ορίζουμε πάντα σε διαλεκτική σχέση με το σκοπό, ανεξάρτητα από τη μέγιστη αποτελεσματικότητα τους ή μη. Και είναι ζητούμενο όλων όσων συμμετέχουν στους αγώνες, και μόνο αυτών• και η συζήτηση αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται και να διευρύνεται συνεχώς.

Από την άλλη, η εξουσία (που αδιαφορεί έτσι κι αλλιώς για το θάνατό τους) εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί τους νεκρούς της Μαρφίν αποκλειστικά ως προστατευτικό ανάχωμα για την ίδια.

Η επαναφορά αυτής της κατασκευασμένης δίωξης στοχεύει στην απονοηματοδότηση της συγκρουσιακότητας και της κοινωνικής αντιβίας ως άναρθρης, επικίνδυνης και δολοφονικής και έρχεται σε μια περίοδο που και τα ίδια τα μέσα καταστολής του κρατικού μηχανισμού αυξάνουν σε βιαιότητα και βαρβαρότητα, όντας πια μονόδρομος, αφού κάθε ίχνος κοινωνικής συναίνεσης καταρρέει.

Το κράτος διεκδικεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο της βίας, ως ο μοναδικός μηχανισμός που μπορεί να διαφυλάξει και να συγκροτήσει το κοινωνικό σύνολο στη βάση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, καταστέλλοντας τις φυγόκεντρες τάσεις της κοινωνίας.

Ιδιαίτερα σήμερα που οι αυτοοργανωμένες κοινωνικές αντιστάσεις και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες διευρύνονται συνεχώς στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στις απεργιακές κινητοποιήσεις, που μέρες όπως η 12η Φλεβάρη δίνουν σάρκα και οστά στον φόβο τους για τις επικείμενες εξεγέρσεις, η στοχοποίηση των αγωνιζόμενων, των συγκρουσιακών πρακτικών και κατά προέκταση των ίδιων των αγώνων, γίνεται ζωτικής σημασίας διακύβευμα. Ο λόγος ενάντια στην κοινωνική αντιβία όχι μόνο εξυπηρετεί την εθνική ομοψυχία που επιτακτικά χρειάζονται τα αφεντικά, αλλά προλειαίνει και τη στρατιωτικοαστυνομική εφαρμογή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει διακηρύξει το κράτος εδώ και καιρό, με την αστυνομοκρατία στο κέντρο της πόλης, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, την κατάλυση του ασύλου, τη βίαιη καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και προφυλακίσεις διαδηλωτών, τη στοχοποίηση των λαϊκών συνελεύσεων, τις απαγορεύσεις πορειών.

Μέσα από αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να δούμε τις διώξεις των συντρόφων μας. Ο εμπρησμός της Μαρφίν και του Ιανού, δεν αποτελούν ούτε αιτία, ούτε αφορμή. Αποτελούν την πρόφαση και το «καλύτερο δυνατό σενάριο» ρητορείας από την πλευρά των αρχών.

Οι σύντροφοί μας, από την πρώτη στιγμή έχουν δημοσιοποιήσει τη θέση τους για τα γεγονότα. Η εμμονή στα πρόσωπά τους έχει να κάνει με την αδιάλειπτη και συνεπή συμμετοχή τους μέσα στα χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική τους ταυτότητα ως αναρχικοί. Οι ζωές τους, όπως και η επαπειλούμενη φυλάκισή τους, γίνονται πεδίο κρατικού πειραματισμού, γίνονται πεδίο παραδειγματισμού για όσους αγωνίζονται και δη για το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα στο οποίο ανήκουν. Έτσι αρθρώνεται μια μεθοδευμένη απόπειρα να εγκληματοποιηθεί ,να περιθωριοποιηθεί και να αποκοπεί από τα κοινωνικά του ριζώματα, ένα κίνημα το οποίο έχει επιλέξει συνειδητά να προτάσσει και να δρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης -και που τα τελευταία χρόνια συνδιαλλέγεται και αλληλεπιδρά με ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που σύντροφοι/ισσες αντιμετωπίζουν κατασκευασμένα και διογκωμένα κατηγορητήρια, αυτή η δίωξη όμως διεκδικεί πρωτιά σε χυδαιότητα. Το κράτος έχει κάνει σαφές πως η εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, είτε ιδεολογική είτε φυσική, βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του και δεν πρόκειται να αρκεστεί στους αναρχικούς, όπως άλλωστε υποδεικνύουν οι εκατοντάδες προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη δίωξη, όπως και οι 4 προφυλακίσεις της 12ης Φλεβάρη, είναι ένα μήνυμα με αποδέκτες όσους και όσες κατεβαίνουν στο δρόμο, όσες και όσους αγωνίζονται.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τη δυσκολία της συγκυρίας που διανύουμε. Για τη διαρκή επίθεση από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Κι όσο η κρίση θα βαθαίνει, τόσο η εξουσία θα προσπαθεί επίμονα να επιστρέψει προς τη μεριά των καταπιεσμένων το φόβο που τη διακατέχει. Το φόβο για την έλλειψη συναίνεσης στους σχεδιασμούς της, για τη διαρκή ενδυνάμωση και ποιοτική αναβάθμιση των αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων εγχειρημάτων και αγώνων. Μα πάνω από όλα το φόβο ότι «στιγμιότυπα» όπως η εξέγερση του Δεκέμβρη, οι συγκρουσιακές- εξεγερτικές διαδηλώσεις της 5 Μάη 2010, του Ιούνη του 2011 και της 12 Φλεβάρη του 2012 θα αποτελέσουν απλά και μόνο μια πρόγευση της αντίστασης που θα αντιμετωπίσουν.

Όσο λοιπόν το κράτος προσπαθεί να διαχύσει το φόβο και να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, θα βρίσκει απέναντί του την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα.
Γιατί η αλληλεγγύη είναι σχέση που έχει χτιστεί και θα χτίζεται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των αγώνων, του κόσμου που αντιστέκεται.
Κανείς από τους συντρόφους μας δε θα μείνει μόνος, καμία δίωξη δε θα μείνει αναπάντητη.

Ούτε να το σκέφτεστε….

ΥΠΟΥΡΓΟΙ – ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ !
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ !

                                                                         Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Παρασκευή 6 Απρίλη 2012

ημέρα αλληλεγγύης στη ΑΣΟΕΕ (Πατησίων 76)

1. όλα για όλους, τίποτα για την εξουσία
5 μμ, ενημέρωση από την «ομάδα δικηγόρων για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών» σχετικά με το θεσμικό απαρτχάιντ και το καθεστώς εξαίρεσης

2. ενάντια στην καταστολή και την εξαθλίωση, η ζωή που αντιστέκεται και μοιράζεται
7μμ, συνέλευση-συζήτηση αντιστάσεις, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια απέναντι στα καθημερινά πογκρόμ του κράτους της αστυνομίας και των φασιστών κατά των μεταναστών στους δρόμους, τις πλατείες, έξω από τη Νομική και την ΑΣΟΕΕ

3. συλλογική κουζίνα
10 μμ, μετανάστες/τριες, αλληλέγγυοι/ες, η συλλογική κουζίνα των ανέργων και η συλλογική κουζίνα της Τετάρτης μαγειρεύουμε, μοιραζόμαστε το φαγητό, επικοινωνούμε στη γλώσσα της αλληλεγγύης και της ισότητας 

προβολές – μουσικές  

συγκάτοικοι από όλο τον κόσμο

Στις 4 Μαρτίου 2010 πραγματοποιείται απεργιακή συγκέντρωση στο Σύνταγμα, κατά τη διάρκεια της οποίας ο επαγγελματίας εργατοπατέρας πρόεδρος της ΓΣΕΕ, επίδοξος βουλευτής και υπάλληλος του ΣΕΒ Παναγόπουλος εκδιώκεται από τους απεργούς και υπο την προστασία των ΜΑΤ βρίσκει καταφύγιο εκεί που φιλοδοξεί να μπεί, δηλαδή στο κοινοβούλιο.

Μετά από χρόνια ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ έμαθε, αν και λίγο καθυστερημένα, τι σημαίνει  “εργατικό ατύχημα”  και ότι το να ξεπουλάς τους εργατικούς αγώνες και τα εργατικά κεκτημένα έχει κόστος…

Στις 4 Απριλίου 2012 δικάζονται 3 σύντροφοι για την εκδίωξη του Παναγόπουλου από την απεργιακή συγκέντρωση.

Στα πλαίσια των συντονισμένων δράσεων αλληλεγγύης στους 4 προφυλακισμένους διαδηλωτές της 12ης Φλεβάρη και ενόψει της συγκέντρωσης αλληλεγγύης των λαϊκών συνελεύσεων της Αθήνας στο Σύνταγμα στις 6 το απόγευμα της Τρίτης  3 Απρίλη, πραγματοποιήθηκε το μεσημερί του Σαββάτου 31 Μάρτη από τη Συνέλευση της Πλατείας Βικτωρίας και σύντροφους-συντρόφισσες μικροφωνική, μοίρασμα κειμένων και αφισσοκόληση στην ευρύτερη περιοχή.

η Αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

ας το χρησιμοποιήσουμε…

Και η προκρυξη που μοιράστηκε: προκύρηξη συνελευσης πλατειας Βικτωριας για φυλακισμένους 12ης Φλεβάρη σε pdf

Οι αντιστάσεις δεν ποινικοποιούνται, δεν φυλακίζονται

Στις 12 Φλεβάρη, ημέρα ψήφισης της νέας δανειακής σύμβασης, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο κέντρο της Αθήνας για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στα νέα μέτρα, την υποτίμηση της εργασίας και την εξαθλίωση των ζωών μας. Στη συγκέντρωση καλούσαν εργατικά συνδικάτα και σωματεία βάσης, πολιτικοί χώροι και λαϊκές συνελεύσεις γειτονιών, οι οποίες βρίσκονταν εκεί δημιουργώντας διακριτά μπλοκ με τα πανό τους, όπως είχε αποφασιστεί την προηγούμενη μέρα στη κεντρική συνέλευση των συνελεύσεων γειτονιάς της Αθήνας.

Ο κόσμος είχε κατακλύσει το κέντρο της Αθήνας από πολύ νωρίς. Η συγκέντρωση απλωνόταν από την Ακαδημίας και τα γύρω στενά ως τη Μητροπόλεως και από την Συγγρού στις στήλες Ολυμπίου Διός ως τα στενά του Ψειρή. Οι απρόκλητες επιθέσεις, η χρήση έκδηλης βίας και χημικών ήταν μερικά από τα μέσα καταστολής που επέλεξε η αστυνομία θέλοντας να σπείρει στους διαδηλωτές τρομοκρατία και φόβο. Έτσι εξαρχής προσπάθησε να διαλύσει τη συγκέντρωση αποτρέποντας παράλληλα άλλο κόσμο από το να προσεγγίσει την πλατεία Συντάγματος. Η επιμονή και η αποφασιστικότητα των συγκεντρωμένων να παραμείνουν στο δρόμο, είχε σαν αποτέλεσμα να ξεσπάσουν συγκρούσεις, οι οποίες διήρκεσαν μέχρι αργά το βράδυ.

Μέχρι το τέλος της συγκέντρωσης η αστυνομία προκάλεσε πολλούς τραυματισμούς και προέβηκε σε 79 συλλήψεις, 4 από τους συλληφθέντες προφυλακίστηκαν με ένα σαθρό κατηγορητήριο χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία. Τους αποδίδονται κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και πράξεις από κοινού παρά το γεγονός ότι πιάστηκαν ο καθένας μόνος του, σε διαφορετικά σημεία και διαφορετικές χρονικές στιγμές. Πρέπει να αναφερθεί πως ο ένας από αυτούς έχει μεταφερθεί στις φυλακές Κορυδαλλού ενώ οι 3 βρίσκονται ακόμα στη Γ.Α.Δ.Α. σε άθλιες συνθήκες κράτησης.

Είναι φανερό πως η καταστολή των συγκεντρώσεων, η σύλληψη και προφυλάκιση ατόμων με κατασκευασμένες κατηγορίες έχει σκοπό να τρομοκρατήσει τον κόσμο και να ποινικοποιήσει τις αντιστάσεις. Στο στόχαστρο μπαίνουν πια και οι λαϊκές συνελεύσεις οι οποίες με το λόγο, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσεις τους αποτελούν πεδία συλλογικοποίησης και ριζοσπαστικοποίησης του αγώνα καθώς και πρόταγμα ενάντια σε ένα σύστημα που δεν μπορεί να υποσχεθεί πια τίποτα παρά φτώχεια και εξαθλίωση. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποιες από αυτές φωτογραφήθηκαν σε δημοσιεύματα τις επόμενες μέρες, καθώς και ότι ένας από τους 4 προφυλακισμένους είναι μέλος της λαϊκής συνέλευσης Αγίας Παρασκευής και μάλιστα κρατούσε το πανό της.

Στη θέση των 4 προφυλακισμένων θα μπορούσε να βρίσκεται ο καθένας από εμάς που επιλέξαμε να διαμαρτυρηθούμε εκείνη την ημέρα. Κανένας δεν πρέπει να μένει μόνος του απέναντι στην καταστολή. Η αλληλεγγύη είναι το όπλο που μας δίνει τη δύναμη να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε όλοι μαζί παίρνοντας τις ζωές μας στα χέρια μας.

Δεν πρέπει να τους φοβόμαστε αυτοί πρέπει να μας φοβούνται

Άμεση απελευθέρωση των προφυλακισμένων της 12^ης Φλεβάρη
Απόσυρση όλων των κατηγοριών

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 3 Απρίλη, 18:00 στο Σύνταγμα

συνέλευση πλατείας Βικτώριας

_{αναδημοσίευση απο athens.indymedia.org}

Σε πολλές πόλεις έγινε προσπάθεια να πραγματοποιηθεί το πανηγύρι των εξουσιαστών. Καμία από τις σημερινές παρελάσεις δεν έγιναν με την “τάξη και ασφάλεια” που προσπαθούν εδώ και δύο χρόνια να επιβάλλουν. Σε όλες τις πόλεις της χώρας, το εξουσιαστικό πανηγύρι μετατράπηκε σε ταξικό αγώνα που συνάντησε την καταστολή και την τρομοκρατία της φανερά φοβισμένης εξουσίας. Οι παρελάσεις τους λοιπόν έγιναν σχεδόν παντού με συγκρούσεις, ρίψη χημικών, αρκετές προσαγωγές ήδη από την προηγούμενη μέρακαι πολλές συλλήψεις.

Στη Βέροια σήμερα 25 Μάρτη, 26 άτομα συνελλήφθησαν με την κατηγορία της αντίστασης. Μια “κατηγορία” που για όλους όσους αγωνίζονται αποτελεί τιμή. Αμέσως μετά μπάτσοι εισέβαλαν και λεηλάτησαν το Αυτόνομο Στέκι Baruti. 

[Γράμμα από τα κελιά της Βέροιας | Ενημέρωση από τους συλληφθέντες: Αφήνονται ελεύθεροι ανά 5 άτομα αφού τους απαγγελθούν κατηγορίες | Ανακοίνωση από την Βέροια]

Στην Πάτρα και στην Λάρισα έγιναν συλλήψεις ενώ υπήρξαν και τραυματίες ενώ στα Χανιά έγιναν αρχικά 4 προσαγωγές από τις οποίες οι 3 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά την αποχώρηση αλληλέγγυων από το μπατσομέγαρο ακολούθησαν συγκρούσεις με φασίστες με αποτέλεσμα άλλες 30 προσαγωγές αλληλέγγυων. Αντίθετα στο Ηράκλειο της Κρήτης ο κόσμος διεκδίκησε το δρόμο και κατάφερε με την παρέμβασή του να ακυρώσει την παρέλαση αφού προηγουμένως είχαν προηγηθεί μικροσυγκρούσεις με χημικά [Φωτο: 1 | 2 ]

Συνολικός απολογισμός  299 προσαγωγές και 40 συλλήψεις, σε όλη τη χώρα

Ενημέρωση από όλες τις πόλεις:

Στις γειτονιές της Αθήνας: Ζωγράφου | Δάφνη & Υμηττός | Αιγάλεω | Πειραιάς | Βριλήσσια | Κερατσίνι |

Σε άλλες πόλεις: Λαμία | Σέρρες | Τρίκαλα | Ζάκυνθος | Βόλος | Νάξος | Κοζάνη | Λιβαδειά | Χανιά | Λάρισα |

[Αναδημοσίευση του κεντρικού άρθρου του athens.indymedia]

Ενάντια στην εκστρατεία βίας και τρομοκρατίας που εξαπέλυσε η εταιρεία «ελληνικός χρυσός» στη B.A. Χαλκιδική

Την Τρίτη 20 Μάρτη, η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» (της οποίας σημαντικός μέτοχος είναι ο όμιλος ΕΛΛΑΚΤΩΡ του Λ. Μπόμπολα) επιχείρησε να ξεκινήσει εργασίες στην τοποθεσία Σκουριές του όρους Κάκαβος, όπου σχεδιάζει να ανοίξει έναν τεράστιο κρατήρα επιφανειακής εξόρυξης χρυσοφόρων και χαλκοφόρων κοιτασμάτων με εξαιρετικά καταστροφικές συνέπειες τόσο για τη φύση όσο και για τους κατοίκους της περιοχής. 

Συγκεκριμένα, συνεργείο της εταιρείας μαζί με υπάλληλο της αρχαιολογικής υπηρεσίας ανέβηκε στο βουνό για να κάνει αρχαιολογικές τομές προκειμένου να πιστοποιηθεί ότι δεν υπάρχουν αρχαιολογικά ευρήματα στην περιοχή ούτως ώστε στη συνέχεια η «Ελληνικός Χρυσός», αφού έχει  ήδη λάβει από το περασμένο καλοκαίρι και την έγκριση του Υπουργείου Περιβάλλοντος, να προχωρήσει απρόσκοπτα στο καταστροφικό της έργο.

Μετά από συγκέντρωση πλήθους κατοίκων – από το κοντινό στις Σκουριές χωριό της Μ. Παναγίας, αλλά και από την Ιερισσό- οι οποίοι αγωνίζονται ενάντια στα σχέδια της εταιρείας, οι εργασίες του συνεργείου σταματούν. 

Συνέχεια ανάγνωσης Αλληλεγγύη στον αγώνα της Μ. Παναγίας και της Ιερισσού ενάντια στα μεταλλεία χρυσού →

Το Σάββατο 24 Μαρτίου, το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο της κατάληψης Σκαραμαγκά θα είναι οικονομικής ενίσχυσης στον σύντροφο Βαγγέλη Κ. που συνελήφθη και προφυλακίστηκε για τα γεγονότα της 12ης Φλεβάρη.