Αρχείο κατηγορίας Αλληλεγγύη
Αλληλεγγύη στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα, που διώκεται για το τραγικό γεγονός στη marfin
Το κείμενο της συνέλευσης αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα
H ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ
Στις 5/5/2010, ημέρα ψήφισης του πρώτου μνημονίου και αμέσως μετά την προσφυγή της χώρας στην τρόικα και την ανακοίνωση των πρώτων «μέτρων», κηρύσσεται γενική απεργία και σχεδόν μισό εκατομμύριο κόσμου διαδηλώνει στους δρόμους, με άγριες διαθέσεις προσπαθώντας να προσεγγίσει τη βουλή. Η μαχητικότητα του κόσμου είναι τέτοια που διαφαίνεται η πιθανότητα το πλήθος να εισβάλλει ακόμα και μέσα στο κοινοβούλιο. Ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους διαδηλωτές και τις δυνάμεις καταστολής με τις δεύτερες να φαίνονται ανήμπορες να ανακόψουν την ορμή του κόσμου. Λίγες ώρες αργότερα διαδίδεται η είδηση ότι στην τράπεζα της Μαρφίν στην οδό Σταδίου, 3 εργαζόμενοι έχασαν τη ζωή τους λόγω πυρκαγιάς που εκδηλώθηκε στο σημείο. Με την επιβεβαίωση του συμβάντος ο κόσμος παγώνει και η οργή μετατρέπεται σε απογοήτευση και θλίψη σημαίνοντας και το τέλος αυτής της πολλά υποσχόμενης διαδήλωσης.
Στις 29/4/2011, επετειακά της 5ης Μάη, προσάγονται με χολιγουντιανό τρόπο 4 άτομα εκ των οποίων τρεις σύντροφοι και καλούνται να καταθέσουν ως ύποπτοι για τον εμπρησμό της τράπεζας Μαρφίν, ενώ γίνονται έλεγχοι στα σπίτια τους από όπου κατάσχονται ρούχα και προσωπικά αντικείμενα. Και ενώ από την πρώτη στιγμή τα μ.μ.ε. μιλούν για συλλήψεις και στοχοποιούν τον αναρχικό/αντιεξουσιαστικό χώρο, τα «στοιχεία» που διαθέτει στα χέρια της η ελληνική αστυνομία είναι ένα ανυπόγραφο και ασύντακτο σημείωμα που αναφέρει όλα τα προσωπικά στοιχεία των προσαχθέντων (ονόματα, τηλέφωνα, πινακίδες οχημάτων, διευθύνσεις κατοικιών), κατονομάζοντάς τους ως τους υπεύθυνους του εμπρησμού της τράπεζας και κατά συνέπεια του θανάτου των τριών εργαζομένων και της απόπειρας ανθρωποκτονίας των υπολοίπων που βρίσκονταν εκεί. Το άλλο υποτιθέμενο στοιχείο είναι κάποιες φωτογραφίες από κάμερες, οι οποίες όμως δεν εμφανίζουν κάποιον από τους προσαχθέντες να έχει σχέση με τον εμπρησμό της τράπεζας. Μετά την κατάθεσή τους αφήνονται ελεύθεροι και τα «στοιχεία» μαζί με τις καταθέσεις στέλνονται στον εισαγγελέα, ο οποίος όμως δεν μπορεί να τεκμηριώσει καμία κατηγορία και επιστρέφει το φάκελο πίσω στην αστυνομία και η όλη υπόθεση φαίνεται να οδεύει προς το αρχείο.
Στις 5/5/2013 και πάλι επετειακά και χωρίς να έχει προκύψει κανένα στοιχείο, ο ανακριτής αποφασίζει να αποδώσει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της τράπεζας Μαρφίν και σε ένα ακόμα άτομο από τους 4 για την υπόθεση του βιβλιοπωλείου Ιανός. Για τους άλλους δύο συντρόφους δεν προχωράει καμία διωκτική διαδικασία. Στην απολογία του, τον Μάιο του 2013, ο σύντροφος καταθέτει αυτό που δηλώνει από την αρχή: «Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας.» Αφού περάσει από τον ανακριτή, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (χαρακτηριστικός όρος η απαγόρευση συμμετοχής του σε μελλοντικές διαδηλώσεις). Στις 9 Δεκεμβρίου, ημερομηνία εκδίκασης της υπόθεσής του, ο σύντροφος Θοδωρής Σίψας θα κληθεί να αποδείξει ότι δεν είναι ούτε σούπερμαν ούτε ελέφαντας.
Στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 δολοφονείται στο Κερατσίνι ο Παύλος Φύσσας από τον Γ. Ρουπακιά και άλλους χρυσαυγίτες με την παρουσία αστυνομικών ΔΙΑΣ. Ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται αφού υπάρχουν πολλές μαρτυρίες που δεν μπορούν να αποσιωπηθούν. Αφού λοιπόν το κράτος δε μπορεί να αποκρύψει αυτή τη δολοφονία, όπως έχει κάνει με τόσες άλλες, επιδιώκει να την εκμεταλλευτεί, φορώντας αντιφασιστικό προσωπείο. Το επικοινωνιακό παιχνίδι αρχίζει με τις συλλήψεις των ενίοτε συνεργατών του, δηλαδή με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής και σε πλήρη σύμπνοια με τα μ.μ.ε. φέρνουν ξανά στην επικαιρότητα την θεωρία των δύο άκρων. Και ενώ η ατζέντα του κράτους ήταν και είναι η ίδια φασιστική ατζέντα που προωθούν παρέα με τη Χ.Α. (εργασιακός μεσαίωνας, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και περιθωριοποιημένων κοινωνικών ομάδων, διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, μηδενική ανοχή απέναντι σε κάθε εστία αντίστασης), πάντα με την πλήρη στήριξη των μ.μ.ε., τώρα αποζητούν όλοι να ξεπλυθούν στην αντιφασιστική κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όλοι αυτοί λοιπόν, που άνοιξαν τις αγκάλες τους και προώθησαν τη φασιστική ιδεολογία τώρα βαφτίζονται αντιφασίστες. Από το MEGA του Μπόμπολα, κυρίου μετόχου της ΕΛΛΑΣ GOLD που με τη βία προσπαθεί να επιβάλει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, βαφτίζοντας τους κατοίκους που αγωνίζονται τρομοκράτες, μέχρι το Πρώτο Θέμα του Αναστασιάδη (συνεργάτη του Ρέστη και του Πάλλη) που διαφήμιζε και προωθούσε το «κοινωνικό έργο» της Χ.Α. Όλοι αυτοί δήθεν αποτροπιασμένοι από τη φασιστική δολοφονία και δήθεν ξαφνιασμένοι από τη δράση των φασιστικών ταγμάτων εφόδου, τώρα επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του μοναδικού εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας σκοπεύοντας στη διατήρηση και ενίσχυση της εξουσίας τους, ταυτίζοντας τη «βία των άκρων».
Ελάχιστες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα οι εξουσιαστές ανασύρουν και πάλι την υπόθεση του εμπρησμού της τράπεζας της Μαρφίν σε μια προσπάθεια εξίσωσης των δύο γεγονότων. Στο πρόσωπο του συντρόφου Θοδωρή και κατά συνέπεια στο πρόσωπο του κάθε αναρχικού/ αντιεξουσιαστή βρίσκεται το άλλο άκρο της βίας που πρέπει κι αυτό να παταχθεί. Δίχως ίχνος σεβασμού, ούτε στη μνήμη των νεκρών, ούτε στο πένθος των συγγενών τους, πλασάρουν μια εξόφθαλμη κρατική σκευωρία και ξεκινούν ένα ακόμα μηντιακό κυνήγι μαγισσών. Δεν είναι τυχαίο το δημοσίευμα της φυλλάδας του Χατζηνικολάου Real News, στο οποίο δημοσιοποιούνται τα προσωπικά στοιχεία του συντρόφου μέσω του παραπεμπτικού βουλεύματος του εισαγγελέα, παρουσιάζοντάς τον ως εκ των προτέρων ένοχο πριν καλά καλά οριστεί η δίκη, δημιουργώντας έτσι κλίμα εναντίον του.
Εμείς από την πλευρά μας ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές δεν θα καταδικάσουμε τη βία από όπου κι αν προέρχεται. Γιατί δεν αποδεχόμαστε κανένα συμψηφισμό ανάμεσα στην κοινωνική, ταξική αντιβία με τη βία της αστυνομίας, τη βία των αφεντικών στους χώρους εργασίας, τη βία των φασιστών ενάντια στους μετανάστες και όσους δεν ταιριάζουν στο «άριο» όραμά τους. Δεν αποδεχόμαστε την εξίσωση της βίας των από πάνω με αυτή των καταπιεσμένων. Στην έκφραση της κοινωνικής αντιβίας στο δρόμο είναι αυτονόητα αρχή μας ότι αυτή στρέφεται ενάντια στο κράτος και τον καπιταλισμό. Η λογική της αδιάκριτης απαξίωσης της ανθρώπινης ζωής είναι ξένη προς εμάς. Ποτέ δεν οικειοποιηθήκαμε τους όρους της «παράπλευρης απώλειας» ή της «κακιάς στιγμής» ως αναρχικοί. Αυτά είναι τα άλλοθι του κράτους και των αφεντικών προκειμένου να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες των μηχανισμών καταστολής, των δολοφονιών στα εργασιακά κάτεργα και τις φασιστικές επιθέσεις. Αυτός είναι ο σάπιος κόσμος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας, που προσπαθούμε να καταστρέψουμε και πάνω στα συντρίμμια του να δημιουργήσουμε έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
Δεν περιμένουμε το πόρισμα κανενός αστικού δικαστηρίου για να μας πείσει ότι ο σύντροφός μας είναι αθώος. Αν ψάχνουν για ανθρωποκτόνους ας κοιταχτούν στον καθρέφτη.
Εμείς οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες του Θοδωρή θα παραμείνουμε αλληλέγγυοι δίπλα του ως το τέλος αυτής της δίωξης, ώσπου να καταρρεύσει και αυτή η σκευωρία. Δηλώνουμε προς κάθε κατεύθυνση πως δεν θα γίνουμε αποδιοπομπαίοι τράγοι στο θέατρο του παραλόγου όσων συνειδητά τσαλαπατούν ανθρώπους και αγώνες.
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τον σύντροφο Θοδωρή Σίψα.
Για περισσότερες πληροφορίες δείτε Υπόθεση 5ης Μάη
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Πειραιά, στους 42 διωκόμενους από την κατάληψη του Δημαρχείου Κερατσινίου στις 5/12/2009, το ίδιο απόγευμα της αστυνομικής εισβολής στο Ρεσάλτο
αναδημοσίεση από το blog του Ρεσάλτο
http://anarxiko-resalto.blogspot.gr/
κείμενα και αφίσες της κατάληψης – για την αστυνομική εισβολή στο Ρεσάλτο και το δημαρχείο Κερατσινίου- το Δεκέμβρη του 2009 εδώ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια Ευελπίδων, Πέμπτη 31/10 -9.30,για τη δίκη της εκκένωσης της κατάληψης Σκαραμαγκά στις 9/1/2013
αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Στις 9/1/2013 πραγματοποιείται η 2η εκκένωση της Κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, συλλαμβάνονται 7 συντρόφισσες/οι και έκτοτε το κτήριο παραμένει σφραγισμένο. Η εκκένωση εντάσσεται στο πλαίσιο μίας γενικότερης πολιτικής επίθεσης που τον περσινό χειμώνα εξαπολύει το κράτος απέναντι στις καταλήψεις και το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα, ενώ παράλληλα ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κύμα αλληλεγγύης που αναχαιτίζει την κρατική μεθόδευση, με αποκορύφωμα τη μεγαλειώδη πορεία στις 12/01/13 10.000 διαδηλωτών. Κι ενόσω το κράτος για το υπόλοιπο της χρονιάς είναι “απασχολημένο” με τη στρατιωτική διαχείριση των απεργιών (βλ. επιστράτευση απεργών) και του αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές Χαλκιδικής, το κλείσιμο της ΕΡΤ, τα αστυνομικά πογκρόμ σε μετανάστες και το γέμισμα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, μέσα στο κατακαλόκαιρο εξαπολύει ένα δεύτερο κύμα εκκενώσεων 9 καταλήψεων σε Αθήνα, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Γιάννενα, Ηγουμενίτσα, Μεσολόγγι.
Όλες οι παραπάνω επιθέσεις στο κίνημα αντίστασης, η στρατιωτικοποίηση της εργασίας και της καθημερινής ζωής, πάνε χέρι-χέρι με τον εκφασισμό του κράτους και την εδραίωση ενός καθεστώτος “έκτακτης ανάγκης” (μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο και οι πρόσφατες συλλήψεις μαθητών με την κατηγορία της «διατάραξης υπηρεσιακής ειρήνης» για την κατάληψη των σχολείων τους σε Λαμία και Ηγουμενίτσα). Γιατί η κατάληψη δεν αποτελεί αυτοσκοπό ή απλώς εργαλείο αγώνα, αλλά διεκδικεί έμπρακτα την απαλλοτρίωση του κλεμμένου χώρου και χρόνου. Εκεί όπου τα ξυπνητήρια σιωπούν, τα ρολόγια της εργασιακής εκμετάλλευσης παγώνουν, τα εμπορεύματα χάνουν την “αξία” τους, και τα “ντουβάρια μας” στεγάζουν υποδομές και αντιιεραρχικές σχέσεις. Εκεί που η εξουσία δε ρυθμίζει «έννομα» τη ζωή μας, εκεί που μπορούμε να ιχνηλατούμε τους δρόμους προς την ελευθερία.
και σε κάθε αυτοοργανωμένο εγχείρημα
«Θεωρία των άκρων;» Συγγνώμη, λοιπόν, δε θα το ξανακάνουμε, από δω και πέρα θα τηρούμε τους νόμους της Δημοκρατίας! Θα γίνουμε υπάκουοι και πειθήνιοι, θα επιβιώνουμε με 400 ευρώ ή άνεργοι, θα ανεχόμαστε τα τάγματα εφόδου των μπάτσων και των φασιστών στους δρόμους, θα υπομένουμε την ύπαρξη χιλιάδων εξαθλιωμένων και άστεγων στο βωμό του Νόμου, της Τάξης και της Ιδιοκτησίας σας. Ρε δε πάτε στο διάολο…
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στους 7 διωκόμενους συντρόφους/ισσες και την κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά
ΠΕΜΠΤΗ 31/10, ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ, 9.30πμ
η συνέλευση της κατάληψης Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
εκδήλωση στην πλατεία Βικτωρίας,Σάββατο 19/10,16.00
Να κάνουμε τις πλατείες και τις γειτονιές μας χώρους συνάντησης και αλληλεγγύης, ελευθερίας και ζωής.
παιδικό εργαστήρι
έκθεση φωτογραφίας
προβολή
Σάββατο 19/10,16.00
εκδήλωση στην πλατεία Βικτωρίας
Αντιφασίστες-αντιφασίστριες από τις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας
____________________
Pour faire nos places et nos quartiers des lieux de rencontre et de solidarité, de liberté et de vie
atelier des enfants
exposition de photographies
projection
Samedi 19/10, 16h00
place Victoria
antifascistes des quartiers du centre d’Athènes
____________________
To make our squares and neighborhoods meeting places of solidarity, freedom and life
children’s workshop
photography exhibition
projection
Saturday, the 19th/10, 16.00
Victoria Square
antifascists from neighborhoods of downtown Athens
____________________
باهم ایجاد کنیم درمیادین هاو محله ها محل ملاقات ماهمبستگی، آزادی و زندگی
کارگاه آموزشی کودکان
نمایشگاه عکاسی
وفیلم
شنبه، 19/10، 16.00
میدان ویکتوریا ازطرف ضد فاشیستهای محل وضدی فاشیستهای مرکزشهراتن
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στα δικαστήρια Ευελπίδων 1/10 για τον σύντροφο Νίκο Β. που συνελήφθη κατά την απόπειρα ανακατάληψη του κτιρίου της Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
οι ρίζες μας είναι βαθιές
Είναι η παρισινή κομμούνα, τα χειμερινά ανάκτορα του τσάρου, η Βαρκελώνη της ισπανικής επανάστασης, η Οαχάκα και η Τσιάπας, αλλά και οι παραγκουπόλεις στην περιφέρεια των καπιταλιστικών μητροπόλεων. Είναι η στιγμή που οι μαθητές και οι μαθήτριες απαλλοτριώνουν τον χώρο και τον χρόνο ενός σχολείου-φυλακή και οι εργάτες/τριες μπλοκάρουν εκείνη τη μηχανή που ισοπεδώνει τη ζωή τους. Είναι στεγαστικές κολλεκτίβες, ραδιόφωνα, κοινωνικά ιατρεία, εργαστήρια. Η κατάληψη είναι πράξη και αποτέλεσμα της επαναστατικής κίνησης για τη χειραφέτηση, την αυτοοργάνωση, την ελευθερία. Είναι ένα άπειρο πλήθος συλλογικών κόσμων που γεννιούνται και εδραιώνονται κάθε στιγμή από τη θέληση, το πείσμα, την επιμονή εκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι το ώριμο τέκνο της οργής, της αδήριτης ανάγκης και της ασίγαστης επιθυμίας.
όσο η ιστορία
Αν το παρόν είναι εφιαλτικό, αν εκατομμύρια άνθρωποι καταδικάζονται σε φτώχεια και εξαθλίωση, αν το δίλλημα βρίσκεται ανάμεσα στον σκουπιδοτενεκέ της ανεργίας και το κάτεργο μιας εξοντωτικής και συχνά απλήρωτης εργασίας, αν το σχολείο γίνεται ακόμη περισσότερο κρεατομηχανή της νεότητας και τα νοσοκομεία απαγορευμένος τόπος. Αν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης –σύμβολο και υλική συμπύκνωση του πιο απόλυτου τρόμου στην ιστορία– πολλαπλασιάζονται διαρκώς στο σώμα μιας λεηλατημένης κοινωνίας. Αν φασιστικά μαχαίρια δολοφονούν αντιφασίστες και η ζωή των 19χρονων αποτιμάται όσο ένα εισιτήριο στο τρόλεϊ. Ακόμη και τότε, είναι τρελοί και βαθιά ανιστόρητοι όσοι νομίζουν ότι αυτό το παρόν έχει οποιοδήποτε μέλλον. Η αναμέτρηση ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο είχε πάντα προδιαγεγραμμένο τέλος…
κατάληψη για πάντα, κατάληψη παντού
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟ ΝΙΚΟ Β.
που συνελήφθη κατά την απόπειρα επανακατάληψης του κτιρίου της πατησίων 61 & σκαραμαγκά
Τρίτη 1 Οκτώβρη, δικαστήρια ευελπίδων, 9.00πμ
η συνέλευση της κατάληψης πατησίων 61 & σκαραμαγκά
Μηχανοκίνητη πορεία και συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Κώστα Σακκά
Κείμενο του Θ.Σ. σχετικά με τη δίωξή του για τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010 και την παραπομπή του σε δίκη
Στις 29/4/2011 η ιστορία ξεκινάει με τις απρόσμενες προσαγωγές μας, τη δικιά μου και άλλων 2 συντρόφων. Απρόσμενες γιατί δεν βασίζονταν σε στοιχεία ή καταθέσεις αυτοπτών μαρτύρων αλλά σε «ανώνυμο σημείωμα» που τόσο «βολικά» έφτασε στα χέρια της αστυνομίας και μας κατονόμαζε εμένα και άλλους 2 συντρόφους, δίνοντας αριθμούς τηλεφώνων και διευθύνσεις.
Μέσα σε κλίμα τρομοκρατίας από την Κρατική Ασφάλεια και τα Μ.Μ.Ε. προσαγόμαστε, λοιπόν, ενώ ακολουθούν έρευνες σε σπίτια για δήθεν «ευρήματα» και η πολύωρη απομόνωση μου στη Γ.Α.Δ.Α. με χειροπέδες. Ταυτόχρονα άρχισε να πέφτει τόνους η λάσπη εναντίον μας επί δυο μέρες από τα Μ.Μ.Ε. φερέφωνα της Ασφάλειας, που ψευδόμενα μιλούσαν για τη «σύλληψη των εμπρηστών της Μαρφίν». Στη συνέχεια, μου επεφύλαξαν «ξενάγηση» στους ορόφους της Γ.Α.Δ.Α. με προορισμό έναν διαμορφωμένο χώρο αναγνώρισης, απ' όπου διάφοροι «μάρτυρες» πέρασαν ώστε δήθεν να με αναγνωρίσουν. Ύστερα το βράδυ εκείνης της μέρας μας δόθηκε κλήση για κατάθεση (ανωμοτί) στην Ασφάλεια (όλως τυχαίως για την 5/5/2011!) που αφορούσε το τραγικό γεγονός στην τράπεζα Μαρφίν και την επίθεση στο κατάστημα Ιανός, που συνέβησαν 1 χρόνο πριν, στην απεργιακή κινητοποίηση της 5/5/2010.
Στις καταθέσεις που δίνουμε αρνούμαστε όλες τις κατηγορίες και για τις δύο παραπάνω υποθέσεις. Από τα στοιχεία της δικογραφίας αποδεικνύεται περίτρανα ότι οι κατηγορίες είναι εμφανώς κατασκευασμένες και αστήρικτες. Για ένα περίπου χρόνο η υπόθεση παραμένει ανοιχτή και ενώ πλησιάζει ο Μάιος του 2012 μας γνωστοποιείται ότι αναμένεται η κλήση μας για κατάθεση στον Ανακριτή. Εκείνη την περίοδο πραγματοποιούνται κινήσεις αλληλεγγύης από συντρόφους και συντρόφισσες. Τελικά, κλήση για κατάθεση σχετικά με την υπόθεση της Μαρφίν στέλνεται μόνο σε εμένα, για την 1η Φεβρουαρίου του 2013.
Μέσα σε κλίμα τρομολαγνείας αρνούμαι όλες τις κατηγορίες δίνοντας κατάθεση, ενώ τα χείλη πολλών επαναλαμβάνουν για άλλη μια φορά τις λέξεις αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι αφού αυτοί αναφέρονταν στην υπόθεση, μέσα από δελτία ειδήσεων και εφημερίδες, διαστρεβλώνοντας τη δικογραφία με τις εμετικές "αναλύσεις" τους, παίζοντας επικοινωνιακό παιχνίδι πάνω στους τάφους των τριών νεκρών της Μαρφίν και στοχοποιώντας με ως ένοχο!…
Παρά την προφανή απουσία στοιχείων εναντίον μου, υπήρξε διχογνωμία μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα (έχοντας ο δεύτερος άγνοια σημαντικού μέρους της δικογραφίας) για το ζήτημα της προφυλάκισής μου, οπότε παρέμεινα προσωρινά κρατούμενος στα δικαστήρια της Ευελπίδων περιμένοντας την απόφαση του συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Μετά από πολύωρη αναμονή, αφέθηκα ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται και η απαγόρευση συμμετοχής σε οποιαδήποτε πορεία ή διαδήλωση. Οι όροι αυτοί συνεχίζουν να ισχύουν μέχρι σήμερα και έτσι βρίσκομαι σε ένα άτυπο «καθεστώς ομηρίας».
Στα μέσα Μαΐου έπεσε σαν κερασάκι στην τούρτα η απόφαση του Βουλεύματος που με παραπέμπει σε δίκη για την υπόθεση (ενώ οι σύντροφοι Ν.Λ. και Γ.Π., διωκόμενοι για τις υποθέσεις Ιανού και Μαρφίν αντίστοιχα, απαλλάσσονται από τις κατηγορίες) του εμπρησμού της τράπεζας Μαρφίν και το τραγικό αποτέλεσμα που αυτός είχε, τον θάνατο των τριών υπαλλήλων που βρίσκονταν εντός του καταστήματος.
Πολλοί θα αναρωτηθούν γιατί εγώ ειδικά παραπέμπομαι σε δίκη και με ποια στοιχεία… Από τη δικογραφία αποδεικνύεται περίτρανα, μέσα από καταθέσεις μαρτύρων, φωτογραφικό υλικό και βίντεο από κάμερες, ότι δεν έχω ουδεμία σχέση με καμία επίθεση σε κανένα χρονικό σημείο εκείνης της μέρας στο κέντρο της Αθήνας, όπως έχω αναφέρει παλιότερα μέσα από τα γραφόμενα μου. Στην επιμονή τους η Ασφάλεια και οι δικαστικές αρχές να δείξουν αποτέλεσμα, εστιάζουν σε μένα λόγω ενός εξωτερικού χαρακτηριστικού, κοινού με τον υποτιθέμενο δράστη, που προφανώς είχαν χιλιάδες άλλοι διαδηλωτές εκείνη τη μέρα. Ο δεύτερος λόγος είναι το ότι ανήκω στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο (Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό). Σύμφωνα με το παρανοϊκό τους σκεπτικό: «αφού υπάρχει ομοιότητα σε αυτό το χαρακτηριστικό και είναι αντιεξουσιαστής, τον καθιστούμε ύποπτο». Όπως τα άδεια μπουκάλια μπύρας, όταν βρίσκονται στην κατοχή αντεξουσιαστών, όπως στην περίπτωση της Villa Amalias, είναι υλικά κατασκευής μολότοφ. Προσπαθώντας να κλείσουν όπως-όπως μια σοβαρή υπόθεση, θέλοντας να δείξουν αποτελεσματικότητα στον τομέα της ασφάλειας στοχοποιούν πια οποιονδήποτε συμμετέχει σε διαδηλώσεις και αντιστέκεται στο κράτος έκτακτης ανάγκης…
Παρόλο που είμαι πεπεισμένος ότι σε ένα αμερόληπτο δικαστήριο δεν θα δυσκολευόμουν να αποδείξω την αθωότητά μου, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνομαι ήσυχος, γιατί το κράτος έχει δείξει ότι δεν σέβεται τους νόμους που υποτίθεται ότι προασπίζει προκειμένου να ικανοποιήσει το συντηρητικό της κοινό. Τη στιγμή που γράφω αυτό το κείμενο ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργίας πείνας από τις 4/6, ζητώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Για όποιον δεν γνωρίζει, ο Κώστας Σακκάς είναι στη φυλακή 3 χρόνια χωρίς να έχει δικαστεί. Το όριο της προφυλάκισης στην Ελλάδα είναι οι 18 μήνες. Για τους αναρχικούς, όμως, φαίνεται ότι ισχύει ένα άτυπο Γκουαντανάμο. Οι νόμοι και οι «τύποι» δεν είναι εμπόδια για τη νεοφασιστική συμμορία που μας κυβερνά. Τρανό παράδειγμα η Villa Amalias που εκκενώθηκε με αστείες κατηγορίες ή και η αδιαφορία της κυβέρνησης για την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Όπως ανέφερα και παραπάνω, ανήκω στον Αναρχικό-Αντιεξουσιαστικό χώρο και μέσα από ανοιχτά συλλογικά εγχειρήματα αγωνίζομαι στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης. Παλεύω για μια κοινωνία ελεύθερη, αταξική, χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση, καταπίεση. Ως εργάτης, βιώνοντας στο πετσί μου το καθεστώς της μισθωτής σκλαβιάς, συμμετέχω στους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες, πλάι στους καταπιεσμένους.
Με βάση όλα αυτά, ήταν αυτονόητο για μένα να συμμετάσχω σε μια από τις πιο πολυπληθείς στα χρονικά απεργιακές διαδηλώσεις στις 5/5/2010 ενάντια στην υπογραφή του 1ου Μνημονίου, με τη συμμετοχή του κόσμου να αγγίζει τις 200.000 και με αγωνιστικό πνεύμα να πολιορκεί τη Βουλή επί ώρες, προσπαθώντας να εισβάλει και να ακυρώσει την ψήφιση του Μνημονίου.
Η τελευταία πράξη του έργου παίζεται τώρα, η τελευταία μάχη θα δοθεί τώρα, λόγω της παραπομπής μου σε δίκη… Και από αυτή την τελική μάχη νικητές θα είναι οι αντιστεκόμενοι, οι αναρχικοί και οι αντιεξουσιαστές, όλοι εμείς, οι οποίοι σπιλώθηκαν και ένιωσαν τη σκευωρία, τη σαπίλα κράτους και ΜΜΕ να τους κυκλώνει, αφού στοχοποιώντας εμένα και τους άλλους δυο συντρόφους ως "ύποπτους" μέσα στα τελευταία 3 χρόνια, φωτογράφιζαν έναν ολόκληρο πολιτικό χώρο ως υπεύθυνο για το τραγικό αποτέλεσμα που είχε ο εμπρησμός της Μαρφίν…
– ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ!
– ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ!
Θ.Σ.
Ιούνης 2013
Κείμενο της συνέλευσης της κατάληψης για την απεργία πείνας του Κ. Σακκά
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Από τις 4 Ιουνίου, ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της παρατεταμένης προφυλάκισής του αφού έκλεισε πλέον 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει ακόμα καταδικαστεί για κάποια υπόθεση. Από τις 17/6 μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στο δωμάτιο-κελί του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, φρουρούμενος από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Ο Κ. Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010, στο πλαίσιο μιας ακόμα θεαματικής επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής σε διάφορα σημεία της Αθήνας και της Κρήτης με ΕΚΑΜίτες, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αναρχικών, δημοσιεύσεις φωτογραφιών και διοχέτευση σεναρίων επί σεναρίων στα κοράκια των ΜΜΕ. Αποτέλεσμα του mega project ήταν 6 συλλήψεις που μετατράπηκαν σε προφυλακίσεις με κατηγορία για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση» και διακεκριμένη οπλοκατοχή. Τέσσερις μήνες μετά, η δικογραφία άλλαξε και από τότε κατηγορείται για συμμετοχή στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς μολονότι δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία. Πριν τη λήξη όμως, της 18μηνης προφυλάκισης η κράτησή του παρατάθηκε και πάλι για 12 μήνες κατηγορούμενος για μια σειρά ενεργειών της Σ.Π.Φ. Αυτή τη φορά η γελοιότητα των διωκτικών-δικαστικών μηχανισμών έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε στη δικογραφία ο Σακκάς να μην αναφέρεται ούτε ονομαστικά σε κάποια δράση της οργάνωσης.
Ο Κώστας Σακκάς δεν αρνήθηκε την πολιτική του ταυτότητα ή το γεγονός της σύλληψής του με οπλισμό. Αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στην οποία αυθαίρετα τον εντάσσουν, πράγμα που αρνείται άλλωστε και η ίδια η οργάνωση. Στην περίπτωση του συντρόφου το κράτος επιδιώκει την εξόντωσή του προς παραδειγματισμό όσων βρίσκονται έξω από τα τείχη, όσων αντιστέκονται ξεφεύγοντας από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας.
Είναι πασιφανές ότι η πρακτική των τεμαχισμένων δικογραφιών και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις σε ήδη φυλακισμένους συντρόφους γίνεται προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή αποφυλάκιση υπόδικων, ιδίως όταν αυτοί υπερασπίζονται την αναρχική και ανατρεπτική τους δράση. Πρακτική βέβαια που χρόνια τώρα εφαρμόζεται σιωπηρά όσο και απρόσκοπτα σε κομμάτι του γενικού πληθυσμού των κρατουμένων.
Οι φαινομενικές «αυθαιρεσίες» του κράτους και η επαναλαμβανόμενη και σε κάθε πεδίο επέμβαση των λειτουργών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αστικής δικαιοσύνης και των αστυνομικών μηχανισμών, προκειμένου όχι μόνο να επιβάλουν το νόμο αλλά και να τον παραβιάσουν δεν αποτελεί μόνο νομική ή συνταγματική εκτροπή. Ο νόμος άλλωστε, και κυρίως ο τρόπος που εφαρμόζεται δια της επιβολής ή της συναίνεσης, είναι μια δυναμική διαδικασία, απότοκος των κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών και μεταβολών.
Σήμερα, από πλευράς της κυριαρχίας κάθε προσπάθεια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης ως μέθοδος διατήρησης των «ισορροπιών», δηλαδή διατήρησης της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής διαστρωμάτωσης έχει εγκαταλειφτεί. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί αποτυπώνεται εν μέρει με τους αλλεπάλληλους βιασμούς που υφίστανται οι καταπιεσμένοι οι οποίοι καλούνται να τους αποδεχθούν ως «θυσίες» με πρόσχημα την έξοδο από την κρίση.
Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι επιστρατεύεις απεργών, οι χιλιάδες απολύσεις, τα χαράτσια, η κατάργηση της μετενέργειας και η γενικότερη υποτίμηση της εργασίας δεν είναι κυβερνητική αυθαιρεσία. Οι άνευ προηγουμένου επιθέσεις και οι συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ο «Ξένιος Δίας» και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι ξυλοδαρμοί κρατουμένων στις φυλακές από τα ΕΚΑΜ, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών με τις ευλογίες της επιστήμης (ΚΕΕΛΠΝΟ), η καταστολή εις βάρος των κατοίκων που αγωνίζονται στις Σκουριές προς χάριν μιας επένδυσης κι άλλα τόσα παραδείγματα κρατικής βαρβαρότητας δεν είναι απλώς μια μελανή σελίδα της δημοκρατίας. Είναι η μία όψη του καπιταλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, του τρόπου που σήμερα, εν μέσω κρίσης, αναδιατάσσεται και ανασυντάσσεται προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις. Διασπείροντας ταυτόχρονα, το αίσθημα του φόβου, της ματαίωσης και της ενοχής και προσφεύγοντας κάθε τόσο στον κοινωνικό αυτοματισμό προκειμένου η οργή να εκτονώνεται μεταξύ των από κάτω.
Έτσι, οι «δικαστικές αυθαιρεσίες» που υφίσταται ο αναρχικός Κώστας Σακκάς –όπως και ο Γερ. Τσάκαλος, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στη ΣΠΦ και βρίσκεται στο ίδιο καθεστώς– οι εύκολες «προληπτικού τύπου» προφυλακίσεις και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις συνιστούν κομμάτι αυτή της κατάστασης. Η επιμονή των δικαστικών αρχών να επιτείνουν με κάθε τρόπο, ακόμη και χωρίς στοιχεία, την κράτηση του Σακκά δεν είναι παρά ένα μήνυμα προς όλους εμάς και προς κάθε ζωντανό και εξεγερμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας που περνά από την διαμαρτυρία και την αντίσταση, στην έμπρακτη ρήξη με τις αξίες, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς αυτού του συστήματος. Από τις δικαστικές ακροβασίες μέχρι τις φωτογραφίες συλληφθέντων με μελανιασμένα πρόσωπα και τις διώξεις βάσει DNA το μήνυμα είναι κοινό και αφορά μια ηχηρή υπενθύμιση ότι όποιος τολμά να αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας θα εξοντώνεται, θα απομονώνεται, θα φυλακίζεται και θα δίνεται βορρά στην προπαγάνδα των media προκειμένου να αποπολιτικοποιήσουν την ουσία και τα νοήματα του αγώνα.
Η απεργία πείνας του Κ. Σακκά δεν είναι κάποιο είδος παράκλησης, αλλά η ύστατη ίσως προσπάθεια του φυλακισμένου να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως όπλο και μέσο διεκδίκησης. Η απεργία πείνας με όλο τον κίνδυνο που εμπεριέχει δεν είναι άρνηση της ζωής, αλλά αποφασιστική διεκδίκηση της, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που όταν κανείς αγωνίζεται για την ελευθερία βρίσκεται να ρισκάρει την ίδια του την ελευθερία. Μα πάνω από όλα η απεργία του συντρόφου δεν είναι απλά μια ατομική επιλογή αγώνα, αλλά μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη που θα έχει. Όσο δύσκολη κι αν είναι η συγκυρία μέσα στην οποία διεξάγεται, άλλο τόσο πεισμωμένος πρέπει να είναι ο αγώνας από τη μεριά μας. Τη μεριά των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων, όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά επιμένουν και αντιστέκονται. Να γίνουμε η φωνή του Κώστα Σακκά έξω από τη φυλακή διεκδικώντας την απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του ενάντια στο καθεστώς, που επιτείνει έναν κόσμο καθολικής εκμετάλλευσης.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ,
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 11.30
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
Αφίσα-κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στον Κ.Σακκά
Αφίσα – κάλεσμα στην πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό απεργό πείνας Κ. Σακκα απο την ομάδα "Αναρχικοί – ες απο τις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά"
Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Κώστα Σακκά-απεργία πείνας από 4/6
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Ο αναρχικός Κώστας Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010 και προφυλακίστηκε για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση». Τέσσερις μήνες αργότερα η δικογραφία αλλάζει, με κατηγορίες για συμμετοχή αυτή τη φορά στη Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς, χωρίς να παρουσιάζονται καν νέα στοιχεία και με τον ίδιο να αρνείται τη συμμετοχή του σε αυτή. Πριν τη λήξη του 18μηνου ορίου προφυλάκισης η κράτησή του παρατείνεται για ακόμη 12 μήνες. Συμπληρώνοντας 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει καταδικαστεί, του επιβάλλεται και τρίτη προφυλάκιση για 6 επιπλέον μήνες. Από τις 4 Ιουνίου, ο Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την απελευθέρωσή του, ενώ από τις 17/6 νοσηλεύεται φρουρούμενος στο γενικό κρατικό Νίκαιας. Συνέχεια ανάγνωσης Πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό Κώστα Σακκά-απεργία πείνας από 4/6
κείμενο για την απεργία πείνας του Κ. Σακκά από το “χορό της καρμανιόλας”
O αναρχικός Κώστας Σακκάς συνελήφθη στις 04/12/10 στα πλαίσια μιας ακόμα θεαματικής και πολυδιαφημισμένης από το καθεστώς αντι-”τρομοκρατικής” επιχείρησης και φυλακίστηκε με τις κατηγορίες Συνέχεια ανάγνωσης κείμενο για την απεργία πείνας του Κ. Σακκά από το “χορό της καρμανιόλας”
Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης για τη σύλληψη του Μιχάλη Τόλη.
Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για τη σύλληψη του ολικού αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη.
Το πρωί της Δευτέρας 3 Ιούνη συλλαμβάνεται στα Γιάννινα ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης. Η σύλληψη γίνεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου, ύστερα από σχετική ενεργοποίησή του από τον εισαγγελέα του στρατοδικείου του Ρουφ. Αυτή η κίνηση των στρατοκρατών δεν μας αιφνιδίασε. Τους τελευταίους μήνες έχουμε ολοένα συχνότερες ενεργοποιήσεις αυτοφώρων, μία πρακτική η οποία επανέρχεται ύστερα από αδράνεια 10 περίπου χρόνων μετά την κατάργηση, το 2003, της κατάστασης γενικής επιστράτευσης (που είχε επιβληθεί ύστερα από τα γεγονότα της Κύπρου το 1974). Αυτή η συχνότητα δείχνει μία πρόθεση των διωκτικών αρχών να καθιερώσουν αυτού του είδους τις διώξεις. Και επιβεβαιώνει τις πολιτικές αποφάσεις των στρατιωτικών επιτελείων να διατηρήσουν ανοιχτό το μέτωπο με όσους αρνούνται για πολιτικούς λόγους να γίνουν μέρος μίας μηχανής που ξερνάει μίσος, ρατσισμό και θάνατο.
Τα χρηματικά πρόστιμα των 6000 ευρώ και η οικονομική ομηρία που συνεπάγονται, τα εντάλματα σύλληψης, τα διαρκή και επαναλαμβανόμενα αυτόφωρα (με τις μεταγωγές σε πόλεις αρκετά χιλιόμετρα μακριά), οι ποινικές διώξεις και τα στρατοδικεία, η απαγόρευση εξόδου από την χώρα, αποτελούν σημάδια της εκδικητικότητας της στρατιωτικής μηχανής απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.
Η επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης συνοδεύεται από τη μετατόπιση προς νέες ολοκληρωτικές κατευθύνσεις. Οι ανακατατάξεις μέσα στο στράτευμα και η επικράτηση των φίλιων προσώπων της ακροδεξιάς κυβερνητικής πτέρυγας έχουν τη δικιά τους βαρύτητα εφόσον αφορούν έναν από τους νευραλγικούς πυλώνες αυτών των κατευθύνσεων. Αλλά δεν είναι και ο μοναδικός. Έχουμε την οικονομική αφαίμαξη και το άπλωμα της φτώχειας σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Τη συνεχή ανάδειξη των εθνοκεντρικών αφηγήσεων σε καιρούς καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Τη σταθερή προετοιμασία και αναβάθμιση των αστυνομικών σωμάτων για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις του μέλλοντος. Τη διαχείριση των κοινωνικών αντιστάσεων μέσα από στρατιωτικά μοντέλα. Τον κοινό τόπο ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (από την ακροδεξιά ως την αριστερά) για την «υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος» στο Αιγαίο, όπως αυτό προβάλλεται μέσα από τον καθορισμό των ΑΟΖ.
Δεν μπορούν να μας κάμψουν, δεν μπορούν να μας αλλάξουν μυαλά. Έχουμε επιλέξει να κατανείμουμε τους χρόνους μας προετοιμάζοντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Έχουμε επιλέξει να βρισκόμαστε σε εκείνους τους χώρους όπου η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η αυτοοργάνωση αντικατοπτρίζονται στις σχέσεις με τον διπλανό και την διπλανή.
Κανένας εσώκλειστος στα στρατόπεδα. Κανένας φαντάρος ποτέ και πουθενά.
Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη.
* Συνεχής ενημέρωση στο site της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης
http://olikiarnisi.espivblogs.net
Αλληλεγγύη στους εξεγερμένους στην Τουρκία
Αφίσα που εξέδωσε η αναρχική συλλογικότητα "Χορός της Καρμανιόλας"
ως έκφραση αλληλεγγύης στους ξεγερμένους στην Τουρκία.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕΧΡΙ ΕΔΩ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
Όταν ακούς ανάπτυξη, ανθρώπινο αίμα μυρίζει.
Τα φλεγόμενα οδοφράγματα στην Τουρκία μας στέλνουν το μήνυμα.
Έχουμε όλους τους λόγους για να πράξουμε…
Να επιτεθούμε στον αυταρχισμό, την καταπίεση και την καταστολή.
Να οργανώσουμε και να ενδυναμώσουμε τις εστίες αντίστασης στα
σχολεία, στις σχολές, στα εργασιακά κάτεργα, στις γειτονιές, παντού….
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Χορός της Καρμανιόλας | xorostiskarmaniolas.espivblogs.net
Πέμπτη 25/4:Πορεία αλληλεγγύης στα μέσα αντιπληροφόρησης
Σάββατο 20 Απρίλη | συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μενέλαο Εξίογλου.
Μήπως βρισκόμαστε σε καθεστώς επιστράτευσης;
Το πρωί της Πέμπτης 18 Απρίλη συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι του στην Θεσσαλονίκη ο ολικός αρνητής στράτευσης Μενέλαος Εξίογλου. Η σύλληψή του έγινε έπειτα από την έκδοση εντάλματος από την στρατιωτική εισαγγελία Αθηνών για ανυποταξία του. Τα περιστατικά έκδοσης ενταλμάτων και συνακόλουθων διώξεων που έχουν καταγραφεί τον τελευταίο καιρό ολοένα και αυξάνονται.
Αυτή η κατασταλτική στρατηγική με την ενεργοποίηση ενταλμάτων σύλληψης στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν (και μέχρι το 2003) κατά την περίοδο της γενικής επιστράτευσης που ακολούθησε τα γεγονότα της Κύπρου το 1974.
Η διαφαινόμενη επαναφορά αυτού του μοντέλου επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε σε ένα νέο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις ανυπότακτων και αρνητών στράτευσης, τα πρόστιμα των 6000 ευρώ και ο οικονομικός εκβιασμός που αυτά συνεπάγονται, η προβολή εθνοκεντρικών αντιλήψεων μέσα σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης, είναι σημάδια του ρόλου που έχει αναλάβει ο στρατός μέσα σε αυτό το καθεστώς.
Όμως τα μοντέλα εκπειθάρχησης και εκφοβισμού είναι ευρύτερα. Δεν αφορούν μόνο όσους αρνούνται τον στρατιωτικό μηχανισμό, αλλά όσους και όσες βρίσκουν τον εαυτό τους στον αντίποδα της συστημικής και καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.
Είναι στο χέρι των από-τα-κάτω να δυναμώσουν την αλληλεγγύη μεταξύ τους, πέρα από κάθε επιταγή εθνικής ενότητας και εθνικής συστράτευσης.
Καμία δίωξη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μενέλαο Εξίογλου
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο στρατοδικείο Αθηνών
Σάββατο 20 Απριλίου, 10 π.μ.
Αμφιπόλεως και Κωνσταντινουπόλεως, Ρουφ
http://olikiarnisi.espivblogs.net
***
*Συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης | Δεκέμβριος 2012
Αλληλεγγύη στους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα στη Θεσσαλονίκη
Στις 8/4 καλούνται στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης 6 από τους συλληφθέντες της κατάληψης Δέλτα με τις κατηγορίες της κατάληψης και των διακεκριμένων φθορών (3.500.000 ευρώ).
Κατηγορούνται από αυτούς που μετρούν τις ζωές μας σε χρήμα και τις πουλάνε στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Κατηγορούνται για τις πολιτικές τους επιλογές.
Γιατί ενάντια στην εξουσία και τα τσιράκια της έφτιαχναν δομές αλληλεγγύης και αντεπίθεσης για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας με βάσεις την αλληλεγγύη, την αντιιεραρχία, την κοινοκτημοσύνη.
Το κτίριο συντηρούνταν από τους καταληψίες και παραδόθηκε στην κοινωνία με τα παραπάνω πολιτικά χαρακτηριστικά.
Τώρα, μετά τη δέσμευσή του από το ΤΕΙ, ρημάζει από την εγκατάλειψη, την εποχή που η κατάληψη και τα προτάγματά μας είναι πιο επίκαιρα από ποτέ.
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΕΛΤΑ
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΔΕΥΤΕΡΑ 8/4, 9 π.μ. ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Για την νέα Κατάληψη στέγης Σαχίνη 3 στα Γιάννινα
τέρμα με τα δάνεια, τέρμα με τα νοίκια
φτωχοί,
άνεργοι,
άστεγοι
ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤ' ΑΔΕΙΑ ΣΠΙΤΙΑ
Με χαρά μάθαμε ότι το περασμένο Σάββατο 23/3 μια νέα κατάληψη στέγης άνοιξε στα Γιάννινα. Μέσα στο ζόφο των ημερών, σύντροφοι και συντρόφισσες αποφάσισαν να δώσουν ζωή σε ένα παρατημένο σπίτι στην οδό Σαχίνη 3 κυρίως όμως να ανακτήσουν οι ίδιοι τη ζωή που μας κλέβουν καθημερινά, ορίζοντας εν τη γενέσει της αντίτιμα και «κόστη».
Μετά από την επίθεση που δέχτηκαν οι καταλήψεις το τελευταίο διάστημα το νέο ήχησε πολύ όμορφα στα αφτιά μας, όχι μόνο ως αναρχικών αλλά και ως ανθρώπων που παλεύουμε καθημερινά με τον εκβιασμό της δουλειάς, τον τρόμο της ανεργίας, τους λογαριασμούς, τον αντιπαθή σπιτονοικοκύρη…
Ευχόμαστε από καρδιάς η "κατάληψη στέγης Σαχίνη 3" να ριζώσει, να αγκαλιαστεί, να προτάξει με την ίδια την πράξη της την αλληλεγγύη, την αυτοοργάνωση και τη ρήξη με το υπάρχον.
Καλή δύναμη
Κι οι μπάτσοι μακριά μας!
Ακολουθεί το κείμενο αυτοπαρουσίασης της κατάληψης:
Κατεβάστε το pdf εδώ
ΠΑναδημοσίευση της ανακοίνωσης από το site του Αυτόνομου Ραδιοφώνου Ιωαννίνων http://radio-i.org/
http://radio-i.org/index.php/topika/229-saxini3.html
Λίγα λόγια για τις Σκουρίες Χαλκιδικής (μπροσούρα απο την ομάδα “Χορός της Καρμανιόλας”)
(για να ανοίξετε το αρχείο σε pdf κάντε κλίκ στην εικόνα)
«H Β.Α. Χαλκιδική ίσως μοιάζει πολύ μακριά. Πολύ μακριά για να έχουμε άμεση γνώση του αγώνα που δίνουν οι κάτοικοι εκεί ενάντια στη δημιουργία ανοιχτού μεταλλείου χρυσού στην περιοχή τους. Πολύ μακριά για να είναι πρόδηλο ότι αυτός ο αγώνας συμπυκνώνει κοινωνικές αντιστάσεις και αιχμές που χτυπούν στην καρδιά της κυριαρχίας – και χτυπιέται γι’ αυτό. Ίσως ακόμα πολύ μακριά για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα ισχυρό κίνημα συνδρομής και αλληλεγγύης σε αυτόν τον αγώνα. Κι όμως, η Β.Α. Χαλκιδική βρίσκεται τόσο κοντά μας, όσο κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη που υπερασπίζεται το φυσικό περιβάλλον στο οποίο ζει, που αντιτάσσεται στο πρόσταγμα της αδηφάγου καπιταλιστικής ανάπτυξης, που τελικά δίνει έναν αγώνα για την ίδια την ελευθερία και την αξιοπρέπειά του.
Η μακρόχρονη αντίσταση των χωριών της Ιερισσού και της Μεγ. Παναγιάς ενάντια στη δημιουργία ανοιχτού μεταλλείου χρυσού στον τόπο τους, έρχεται να διαδεχτεί άλλους παλαιότερους, δυναμικούς και μάλιστα νικηφόρους αγώνες στην περιοχή, απέναντι σε αντίστοιχα σχέδια στο παρελθόν. Όμως η τρέχουσα κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που αποτυπώνεται στη συγκυρία ως οικονομική κρίση που σαρώνει την κοινωνία και διαμορφώνει συνθήκες εξαίρεσης, λειτουργεί για το κράτος ως το προσφορότερο έδαφος εκβιασμού για την ολοκληρωτική επιβολή του πιο στυγνού νεοφιλελευθερισμού. Γιατί αυτό που διακυβεύεται στις Σκουριές δεν είναι απλώς ένα ζήτημα «περιβαλλοντικής ευαισθησίας» απέναντι στο «αναπτυξιακό όραμα». Αυτό που διακυβεύεται στις Σκουριές είναι το δόγμα που θα ορίζει τη ζωή μας στο άμεσο μέλλον…»
εισαγωγικό απόσπασμα από τη μπροσούρα
που τυπώθηκε το φλεβάρη του 2013 σε 1000 κομμάτια
Το blog της συλλογικότητας μεταφέρθηκε στον φιλόξενο κινηματικό server του espiv, στην ακόλουθη διεύθυνση: http://xorostiskarmaniolas.espivblogs.net/
