Τα ξημερώματα της Τετάρτης 16 Φεβρουαρίου 2011 αστυνομικές δυνάμεις προβαίνουν στην εκκένωση της κατάληψης ΠΙΚΠΑ στο Ηράκλειο Κρήτης. Οι 3 πρώτοι αλληλέγγυοι σύντροφοι που καταφθάνουν λίγο αργότερα προσάγονται. Στη συνέχεια, σαν μια πρώτη απάντηση, γίνεται κατάληψη του παραρτήματος του υπουργείου υγείας και απαιτείται η απελευθέρωση των τριών προσαχθέντων, πράγμα που γίνεται κάμποση ώρα αργότερα αφού πρώτα στον έναν εξ αυτών απαγγέλλονται κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα συνοδευόμενες από χρηματικό πρόστιμο (3.500€ για φθορές δημόσιας περιουσίας και 10.500€ για κλοπή ρεύματος ). Το ίδιο βράδυ πραγματοποιείται πορεία στους δρόμους του Ηρακλείου που προσπαθεί να προσεγγίσει το κτήριο του ΠΙΚΠΑ το οποίο έχει στην κυριολεξία ρημαχτεί από τους πραγματικούς εισβολείς του (έχουν αφαιρεθεί πόρτες, παράθυρα και όλα τα αντικείμενα-υποδομές που υπήρχαν στο κτήριο). Ακολουθεί σύγκρουση με τις διμοιρίες των ΜΑΤ που φρουρούσαν το κτήριο και στο κυνηγητό που εξαπολύουν συλλαμβάνονται με αρκετό ξύλο 4 άτομα.
Δυο μέρες αργότερα, σε συνέχεια των απαντήσεων ενάντια στην κρατική πρακτική του φόβου και της τρομοκρατίας πραγματοποιείται Παγκρήτια πορεία με συμμετοχή 400 ατόμων που θα δηλώσουν δυναμικά την αλληλεγγύη τους στην κατάληψη. Το πρωί της Τρίτης 22 Φεβρουαρίου οι 4 συλληφθέντες της πορείας περνούν από εισαγγελέα, ο οποίος αρχικά αποδίδει κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα στους δύο και πλημμεληματικού στους άλλους δύο. Την ίδια στιγμή σύντροφοι που βρίσκονται συγκεντρωμένοι έξω από τα δικαστήρια δέχονται νέα επίθεση από τα παρατεταγμένα ΜΑΤ. Η υπόθεση μετά από διχογνωμία ανακριτή και εισαγγελέα για την προφυλάκισή τους ή μη, οδηγείται σε συμβούλιο πλημμελειοδικών. Τελικά και οι 4 αφήνονται ελεύθεροι, μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης, με περιοριστικούς όρους και εξοντωτικές χρηματικές εγγυήσεις (2.000€ και 3.000€ αντίστοιχα για τα πλημμελήματα και 20.000€ στον κάθε ένα για τα κακουργήματα).
Το κτήριο του ΠΙΚΠΑ κατελήφθη το Μάιο του 2009 και αποτελούσε μια ακόμα εστία αντίστασης και δημιουργίας που ξεπήδησε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 08. Επί 2 σχεδόν χρόνια στέγαζε τις επιθυμίες και τις αρνήσεις αυτών που το πλαισίωναν και λειτουργούσε με χαρακτηριστικά αυτοοργάνωσης χτίζοντας παράλληλα αντιιεραρχικές και αντιεμπορευματικές σχέσεις. Στεκόμενη έξω και απέναντι από θεσμικά όρια η κατάληψη ΠΙΚΠΑ, όπως και κάθε απελευθερωμένο έδαφος δεν μπορεί παρά να αποτελεί κίνδυνο και στόχο της τοπικής και κεντρικής εξουσίας. Της τοπικής εκφρασμένη από τα λόγια και τις πράξεις του εισαγγελέα Μαρκάκη που μιλάει για αφανισμό κάθε αναρχικού ψήγματος από την Κρήτη και της τοπικής κτηματικής υπηρεσίας στην οποία υπάγεται το κτήριο αλλά και της κεντρικής που με αφορμή την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προβαίνει σε εκκενώσεις χρόνια εγκαταλελειμμένων κτηρίων που έχουν καταληφθεί από ριζοσπαστικά κοινωνικά κομμάτια, πραγματώνοντας στην πράξη το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης. Τελευταίο παράδειγμα η εκκένωση της κατάληψης “Μαραγκοπούλειο” στην Πάτρα, που υπάγεται στο Υπ. Υγείας, ανήμερα των Χριστουγέννων αλλά για κακή τους τύχη επανακατελήφθη από τους συντρόφους/ισσες που δρουν εκεί. Σημαντικό βέβαια ρόλο έπαιξε και το γεγονός ότι το τελευταίο διάστημα η κατάληψη ΠΙΚΠΑ υπολειτουργούσε σε μια προσπάθεια επαναπροσδιορισμού του χαρακτήρα και των στοχεύσεών της.
Ειδικά στην παρούσα χρονική συγκυρία με την συστημική κρίση να εξαπλώνεται και την προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου για έναν συνολικό και βίαιο μετασχηματισμό των κοινωνικών σχέσεων οποιοδήποτε εγχείρημα, επιθετικό στην κυριαρχία, στοχοποιείται και επιχειρείται να απομονωθεί από τις κοινωνικές του αναφορές. Η επανοικιοποίηση και το άνοιγμα στην κοινωνία εγκαταλελειμμένων και ρημαγμένων κτηρίων ως εστιών αντίστασης και σφυρηλάτησης αδιαμεσολάβητων σχέσεων ανάγεται στο γνωστό κατασκεύασμα του εσωτερικού εχθρού και ως τέτοιο καταστέλλεται. Οι καταλήψεις, ως πεδία σύνθεσης ριζοσπαστικών αντιλήψεων και πρακτικών αλλά και ως εύκολα οικειοποιήσημα παραδείγματα αυτο-διαχείρισης της καθημερινότητας πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε μια γενικευμένη υποταγή και αποξένωση.
Η απάντησή μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την αλληλεγγύη και τη συνέχιση του αγώνα με τους δικούς μας όρους. Δίπλα-δίπλα με κάθε καταπιεσμένο, κάθε έναν που δέχεται καθημερινά στο πετσί του την κρατική καταστολή, κάθε κολασμένο, κάθε αντιστεκόμενο που επιζητεί την καταστροφή αυτού του καπιταλιστικού εκτρώματος κάθε έναν που σηκώνει κεφάλι ατενίζοντας μονοπάτια ελευθερίας.
Μέχρι την τελική νίκη…
10,100,1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ 5 ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά