ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ
Από τις 4 Ιουνίου, ο αναρχικός Κώστας Σακκάς βρίσκεται σε απεργία πείνας απαιτώντας την παύση της παρατεταμένης προφυλάκισής του αφού έκλεισε πλέον 2,5 χρόνια φυλακισμένος χωρίς να έχει ακόμα καταδικαστεί για κάποια υπόθεση. Από τις 17/6 μεταφέρθηκε και νοσηλεύεται στο δωμάτιο-κελί του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Νίκαιας, φρουρούμενος από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις.
Ο Κ. Σακκάς συνελήφθη με οπλισμό τον Δεκέμβρη του 2010, στο πλαίσιο μιας ακόμα θεαματικής επιχείρησης της αντιτρομοκρατικής σε διάφορα σημεία της Αθήνας και της Κρήτης με ΕΚΑΜίτες, εισβολές σε σπίτια και απαγωγές αναρχικών, δημοσιεύσεις φωτογραφιών και διοχέτευση σεναρίων επί σεναρίων στα κοράκια των ΜΜΕ. Αποτέλεσμα του mega project ήταν 6 συλλήψεις που μετατράπηκαν σε προφυλακίσεις με κατηγορία για ένταξη σε «άγνωστη τρομοκρατική οργάνωση» και διακεκριμένη οπλοκατοχή. Τέσσερις μήνες μετά, η δικογραφία άλλαξε και από τότε κατηγορείται για συμμετοχή στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς μολονότι δεν παρουσιάστηκαν νέα στοιχεία. Πριν τη λήξη όμως, της 18μηνης προφυλάκισης η κράτησή του παρατάθηκε και πάλι για 12 μήνες κατηγορούμενος για μια σειρά ενεργειών της Σ.Π.Φ. Αυτή τη φορά η γελοιότητα των διωκτικών-δικαστικών μηχανισμών έφτασε σε τέτοιο σημείο, ώστε στη δικογραφία ο Σακκάς να μην αναφέρεται ούτε ονομαστικά σε κάποια δράση της οργάνωσης.
Ο Κώστας Σακκάς δεν αρνήθηκε την πολιτική του ταυτότητα ή το γεγονός της σύλληψής του με οπλισμό. Αρνήθηκε τη συμμετοχή του στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στην οποία αυθαίρετα τον εντάσσουν, πράγμα που αρνείται άλλωστε και η ίδια η οργάνωση. Στην περίπτωση του συντρόφου το κράτος επιδιώκει την εξόντωσή του προς παραδειγματισμό όσων βρίσκονται έξω από τα τείχη, όσων αντιστέκονται ξεφεύγοντας από τα όρια της απλής διαμαρτυρίας.
Είναι πασιφανές ότι η πρακτική των τεμαχισμένων δικογραφιών και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις σε ήδη φυλακισμένους συντρόφους γίνεται προκειμένου να αποφευχθεί πιθανή αποφυλάκιση υπόδικων, ιδίως όταν αυτοί υπερασπίζονται την αναρχική και ανατρεπτική τους δράση. Πρακτική βέβαια που χρόνια τώρα εφαρμόζεται σιωπηρά όσο και απρόσκοπτα σε κομμάτι του γενικού πληθυσμού των κρατουμένων.
Οι φαινομενικές «αυθαιρεσίες» του κράτους και η επαναλαμβανόμενη και σε κάθε πεδίο επέμβαση των λειτουργών του, συμπεριλαμβανομένων αυτών της αστικής δικαιοσύνης και των αστυνομικών μηχανισμών, προκειμένου όχι μόνο να επιβάλουν το νόμο αλλά και να τον παραβιάσουν δεν αποτελεί μόνο νομική ή συνταγματική εκτροπή. Ο νόμος άλλωστε, και κυρίως ο τρόπος που εφαρμόζεται δια της επιβολής ή της συναίνεσης, είναι μια δυναμική διαδικασία, απότοκος των κοινωνικών και ταξικών συσχετισμών και μεταβολών.
Σήμερα, από πλευράς της κυριαρχίας κάθε προσπάθεια απόσπασης της κοινωνικής συναίνεσης ως μέθοδος διατήρησης των «ισορροπιών», δηλαδή διατήρησης της υπάρχουσας κοινωνικής και ταξικής διαστρωμάτωσης έχει εγκαταλειφτεί. Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί αποτυπώνεται εν μέρει με τους αλλεπάλληλους βιασμούς που υφίστανται οι καταπιεσμένοι οι οποίοι καλούνται να τους αποδεχθούν ως «θυσίες» με πρόσχημα την έξοδο από την κρίση.
Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, οι επιστρατεύεις απεργών, οι χιλιάδες απολύσεις, τα χαράτσια, η κατάργηση της μετενέργειας και η γενικότερη υποτίμηση της εργασίας δεν είναι κυβερνητική αυθαιρεσία. Οι άνευ προηγουμένου επιθέσεις και οι συλλήψεις στις διαδηλώσεις, ο «Ξένιος Δίας» και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, οι εκκενώσεις καταλήψεων, οι ξυλοδαρμοί κρατουμένων στις φυλακές από τα ΕΚΑΜ, η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών με τις ευλογίες της επιστήμης (ΚΕΕΛΠΝΟ), η καταστολή εις βάρος των κατοίκων που αγωνίζονται στις Σκουριές προς χάριν μιας επένδυσης κι άλλα τόσα παραδείγματα κρατικής βαρβαρότητας δεν είναι απλώς μια μελανή σελίδα της δημοκρατίας. Είναι η μία όψη του καπιταλιστικού συστήματος. Συγκεκριμένα, του τρόπου που σήμερα, εν μέσω κρίσης, αναδιατάσσεται και ανασυντάσσεται προκειμένου να συνεχίσει να υπάρχει και να αναπαράγεται με τις λιγότερες δυνατές κοινωνικές αναταράξεις. Διασπείροντας ταυτόχρονα, το αίσθημα του φόβου, της ματαίωσης και της ενοχής και προσφεύγοντας κάθε τόσο στον κοινωνικό αυτοματισμό προκειμένου η οργή να εκτονώνεται μεταξύ των από κάτω.
Έτσι, οι «δικαστικές αυθαιρεσίες» που υφίσταται ο αναρχικός Κώστας Σακκάς –όπως και ο Γερ. Τσάκαλος, ο οποίος έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για συμμετοχή στη ΣΠΦ και βρίσκεται στο ίδιο καθεστώς– οι εύκολες «προληπτικού τύπου» προφυλακίσεις και η απόδοση κατηγοριών σε δόσεις συνιστούν κομμάτι αυτή της κατάστασης. Η επιμονή των δικαστικών αρχών να επιτείνουν με κάθε τρόπο, ακόμη και χωρίς στοιχεία, την κράτηση του Σακκά δεν είναι παρά ένα μήνυμα προς όλους εμάς και προς κάθε ζωντανό και εξεγερμένο κομμάτι αυτής της κοινωνίας που περνά από την διαμαρτυρία και την αντίσταση, στην έμπρακτη ρήξη με τις αξίες, τους θεσμούς και τους μηχανισμούς αυτού του συστήματος. Από τις δικαστικές ακροβασίες μέχρι τις φωτογραφίες συλληφθέντων με μελανιασμένα πρόσωπα και τις διώξεις βάσει DNA το μήνυμα είναι κοινό και αφορά μια ηχηρή υπενθύμιση ότι όποιος τολμά να αμφισβητεί το κρατικό μονοπώλιο της βίας θα εξοντώνεται, θα απομονώνεται, θα φυλακίζεται και θα δίνεται βορρά στην προπαγάνδα των media προκειμένου να αποπολιτικοποιήσουν την ουσία και τα νοήματα του αγώνα.
Η απεργία πείνας του Κ. Σακκά δεν είναι κάποιο είδος παράκλησης, αλλά η ύστατη ίσως προσπάθεια του φυλακισμένου να χρησιμοποιήσει το σώμα του ως όπλο και μέσο διεκδίκησης. Η απεργία πείνας με όλο τον κίνδυνο που εμπεριέχει δεν είναι άρνηση της ζωής, αλλά αποφασιστική διεκδίκηση της, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που όταν κανείς αγωνίζεται για την ελευθερία βρίσκεται να ρισκάρει την ίδια του την ελευθερία. Μα πάνω από όλα η απεργία του συντρόφου δεν είναι απλά μια ατομική επιλογή αγώνα, αλλά μια αμφίδρομη διαδικασία η οποία σε μεγάλο βαθμό εξαρτάται από την αλληλεγγύη και την έμπρακτη στήριξη που θα έχει. Όσο δύσκολη κι αν είναι η συγκυρία μέσα στην οποία διεξάγεται, άλλο τόσο πεισμωμένος πρέπει να είναι ο αγώνας από τη μεριά μας. Τη μεριά των καταπιεσμένων, των εκμεταλλευόμενων, όλων των αγωνιζόμενων ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι, αλλά επιμένουν και αντιστέκονται. Να γίνουμε η φωνή του Κώστα Σακκά έξω από τη φυλακή διεκδικώντας την απελευθέρωση του και συνεχίζοντας τον αγώνα του ενάντια στο καθεστώς, που επιτείνει έναν κόσμο καθολικής εκμετάλλευσης.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΑΒΒΑΤΟ 29 ΙΟΥΝΙΟΥ,
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 11.30
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά