Για τη σύλληψη των τεσσάρων συντρόφων στην Κοζάνη, το βασανισμό και τη διαπόμπευσή τους από τη δημοκρατία.
Η ληστεία τράπεζας που πραγματοποιήθηκε στο Βελβεντό της Κοζάνης θα μπορούσε να έχει περάσει στα ψιλά των ειδήσεων, όπως αμέτρητες άλλες ληστείες τραπεζών. Η τεράστια διάσταση που αποδόθηκε στη συγκεκριμένη ληστεία από τα ΜΜΕ, κατόπιν εντολής του υπουργείου των μπάτσων, οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στο γεγονός ότι οι συλληφθέντες είναι αναρχικοί. Από την πρώτη στιγμή τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια της αστυνομίας άρχιζαν να προσδίδουν στην υπόθεση «άρωμα τρομοκρατίας», μιλώντας για αδίστακτους κακοποιούς. Σε μια προσπάθεια να διαμορφώσουν το πεδίο για την πολιτική απομόνωση, την εγκληματοποίηση, το διασυρμό, τη διαπόμπευση και την απονοηματοδότηση των αγωνιστικών κινήτρων των συλληφθέντων. Γι΄ αυτό τα βασανιστήρια που υπέστησαν επί ώρες στα κρατητήρια και η συνειδητή πολιτική επιλογή από τη μεριά του κράτους να διατάξει τους εντολοδόχους του στα ΜΜΕ να δημοσιεύσουν τις – εμφανώς επεξεργασμένες- φωτογραφίες των παραμορφωμένων προσώπων των 4 αναρχικών, έχουν πολύ συγκεκριμένους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς.
Οι εξευτελισμοί, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες μέσα στα αστυνομικά τμήματα ήταν, είναι και θα είναι κομμάτι της εύρυθμης λειτουργίας τους. Άλλωστε οι μπάτσοι δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από συμμορίες βασανιστών. Αναφορές από το πρόσφατο παρελθόν υπάρχουν αμέτρητες. Από τα βασανιστήρια των 15 της αντιφασιστικής περιπολίας και των αλληλέγγυων στα δικαστήρια , τις δολοφονίες μεταναστών και τοξικοεξαρτημένων, μέχρι τους βιασμούς γυναικών, τους βιντεοσκοπημένους εξευτελισμούς μεταναστών και ομοφυλόφιλων, και πολλά αλλά που συμβαίνουν καθημερινά και δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Στην συγκεκριμένη περίπτωση των 4 το όλο σκηνικό αναβαθμίστηκε, στο επίπεδο της επισημοποίησης των πρακτικών αυτών ( άλλωστε οι φωτογραφίες είναι τόσο άθλια και κοροϊδευτικά επεξεργασμένες), αλλά και της επίδειξης δύναμης μέσω της περιφοράς των φωτογραφιών-τρόπαιων από κανάλι σε κανάλι. Ένα μήνυμα της εξουσίας προς πάσα ενδιαφερόμενο. Παλιά πρακτική, που την αναπολούν μάλλον, από τους ναζί που άφηναν τα πτώματα κρεμασμένα στα δέντρα σε κοινή θέα για μέρες ή των χιτών και ταγματασφαλιτών που περιέφεραν τα κομμένα κεφάλια των ανταρτών από πλατεία σε πλατεία.
Από τη μεριά μας δε θα μιλήσουμε ούτε για «παρεκτροπές» ούτε για «ελλείμματα δημοκρατίας», όπως δήλωσαν στα κανάλια διάφοροι δεξιοί και αριστεροί στυλοβάτες του συστήματος, με "δάκρυα" υποκρισίας. Ούτε θα περιοριστούμε σε ρητορικές ερωτήσεις του τύπου «γιατί δεν είχαν την ίδια μεταχείριση οι δύο χρυσαυγίτες δολοφόνοι του πακιστανού μετανάστη Shehzdad Luqman στα Πετράλωνα». Θα επαναλάβουμε ότι η δημοκρατία βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Ότι αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ένας συνολικός μετασχηματισμός του κρατικού-καπιταλιστικού οικοδομήματος σε μια ολοκληρωτική κατεύθυνση. Ότι η φτώχια και η εξαθλίωση, ο κοινωνικός εκφασισμός και η κοινωνική νομιμοποίηση των ναζί της Χρυσής Αυγής δε μπορούν να επιβληθούν παρά μόνο με το φόβο και την καταστολή , με το στρατό των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ. Ότι κάθε κοινωνικός και ταξικός αγώνας, κάθε αγωνιζόμενος θα χτυπιέται, θα επιχειρείται να απομονωθεί, να διασυρθεί, να γονατίσει. Ότι η βία που βιώνουμε στα σώματα και στο μυαλό μας ,συνεχώς θα διογκώνεται και θα αναβαθμίζεται. Κι όλα αυτά δεν αποτελούν κραυγές αγωνίας, αλλά οργής. Αποτελούν ανάγκη κατανόησης της συγκυρίας που διανύουμε, ώστε η τοποθέτηση και η παρεμβατικότητα μας να είναι όσο γίνεται πιο διεισδυτική. Για να δημιουργήσουμε και να ενδυναμώσουμε αυτοοργανωμένες κοινότητες αγώνα και σχέσεις αλληλεγγύης. Για να απαντήσουμε στη βία που εισπράττουμε καθημερινά σε κάθε κοινωνικό πεδίο με τη δική μας κοινωνική-ταξική αντιβία. Με όλους εκείνους τους ανθρώπους που δε σκύβουν το κεφάλι, μάχονται και αγωνίζονται. Όπως και οι 4 αναρχικοί συλληφθέντες της Κοζάνης, που παρά τα βασανιστήρια και το καθεστώς τρόμου που επιχειρήθηκε να τους επιβληθεί, δεν σκύβουν το κεφάλι, αλλά το σηκώνουν για να φτύσουν κατάμουτρα την Εξουσία και να φωνάξουν:
ZΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΡΕ ΚΟΥΦΑΛΕΣ
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά