"…όσα τα κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά…"
Από τις 17 Ιανουαρίου οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ και στον ΗΣΑΠ απεργούν, ενάντια στην ένταξή τους στο ενιαίο μισθολόγιο και την ταυτόχρονη κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας που λήγει τον Απρίλιο του 2013. Μέσα σε μια συνθήκη ευρύτερης φτωχοποίησης, οι εργαζόμενοι, αρνούνται να παραδώσουν τις ζωές τους ως λάφυρα στον πόλεμο που έχουν κηρύξει σε ολόκληρη την κοινωνία, το κράτος και το ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο. Σε τέτοιες μαζικές εργατικές κινητοποιήσεις το επίδικο δεν είναι μόνο οι μειώσεις των αποδοχών της συγκεκριμένης ομάδας εργαζομένων αλλά η δυνατότητα να διαπραγματεύονται οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τους όρους εργασίας τους, η δυνατότητα της συλλογικής απάντησης στην καπιταλιστική επέλαση και κυρίως η δυνατότητα της έμπρακτης κοινωνικής – ταξικής αντίστασης.
Αυτό ακριβώς είναι που δε μπορεί να αφήσει η τρικομματική κυβέρνηση να περάσει έτσι. Γι 'αυτό από τις πρώτες κιόλας μέρες, στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης όλοι οι ακριβοπληρωμένοι κονδυλοφόροι ξεχύθηκαν να διασύρουν τους απεργούς. Αναφέρονται στη δήθεν καλοπέραση της συγκεκριμένης εργασιακής ομάδας σε σχέση με άλλες, λες και το κριτήριο στις εργασιακές συνθήκες είναι οι γαλέρες, αναπαράγουν συνεχώς το κλασικό επιχείρημα των διεφθαρμένων συνδικαλιστών (που το ίδιο το κράτος στηρίζει πάντα), υπηρετώντας τη λογική του "μαζί τα φάγαμε" και φυσικά όλα αυτά μέσα σε ένα "θρήνο" για την κοινωνία που ταλαιπωρείται, που δε μπορεί ο κόσμος να πάει στις δουλειές του και άλλα τραγελαφικά.
Ο κυβερνητικός συρφετός μετά τη λάσπη περί συντεχνιών και τυφλής σύγκρουσης των εργαζομένων, προχωρά σε κήρυξη της απεργίας σε παράνομη και εξαγγέλλει πολιτική επιστράτευση. Όπως σε κάθε απεργιακή κινητοποίηση που υπερβαίνει την "σιωπηλή διαμαρτυρία" (π.χ. της ΠΟΕ-ΟΤΑ το 2011) έτσι και τώρα οι απεργοί απειλούνται με απολύσεις και συλλήψεις. Για άλλη μία φορά η κρατική βαρβαρότητα δείχνει τα δόντια της, παίζοντας το μόνο χαρτί που της έχει απομείνει, αυτό της καταστολής. Έτσι τα ξημερώματα της Παρασκευής 25/1/13 ο στρατός της δημοκρατίας εισέβαλε στο αμαξοστάσιο και απομάκρυνε τους καταληψίες. Με την εδραίωση του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, ψηφίζοντας συνεχώς έκτακτα νομοθετικά διατάγματα, εφαρμόζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής, επιχειρεί να επιβάλλει τη σιωπή, το φόβο και εν τέλει την αδράνεια των κοινωνικών αντιστάσεων αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο για την κοινωνική λεηλασία.
Γνωρίζουν όμως, πως στην κοινωνία του 26% των ανέργων, των χιλιάδων ανασφάλιστων και επισφαλώς εργαζομένων, το πρόβλημα δεν είναι η απεργία στο μετρό και το τρένο. Γνωρίζουν, πως ο κόσμος σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι, το τι είναι νόμιμο και τι παράνομο δεν έχει καμία σημασία όταν νόμος, είναι αυτά που νομοθετεί η εκάστοτε δράκα που κυβερνάει και πως κάποια στιγμή θα έρθει η συλλογική απάντηση που τους αντιστοιχεί. Ήδη η πρώτη απάντηση στις απειλές περί επίταξης δόθηκε από το σύνολο των εργαζομένων στις συγκοινωνίες και είναι η απεργία όλων των Μ.Μ.Μ. Ελπίζουμε να ακολουθήσουν κι άλλες.
Ως αναρχικοί-ές δε μπορούμε να μην εντάξουμε την επίθεση που δέχονται οι εργαζόμενοι στο μετρό και το τρένο, στην ευρύτερη επίθεση που δέχεται οτιδήποτε αποτελεί εστία αντίστασης στην εξαθλίωση και την εξατομίκευση. Από τις εκκενώσεις αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων μέχρι την καταστολή απεργιακών κινητοποιήσεων, το πρόταγμα της συλλογικοποίησης, γίνεται τώρα πιο επίκαιρο από ποτέ και ο καθένας και η καθεμία από την θέση που βρίσκεται, δε μπορεί να μην αναγνωρίζει τον εαυτό του ως μέρος μιας συνολικότερης εικόνας. Η σύνδεση των κοινωνικών – ταξικών αγώνων και η ζύμωση μεταξύ διαφορετικών κοινωνικών ομάδων είναι στοιχεία που δομούν ένα κίνημα που είναι σε θέση να απαντά, να αντιστέκεται και να οργανώνεται αποτελεσματικά απέναντι στην επίθεση μιας κυριαρχίας που το μόνο που φοβάται είναι ακριβώς αυτό.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά