Όταν ο ρατσισμός αλλάζει “πατρίδα”
Είδηση 1η:
«Σε κέντρα κράτησης έμειναν προσωρινά δεκάδες Έλληνες που θέλησαν να επισκεφτούν την Αυστραλία, καθώς οι αρχές δεν πείστηκαν για τον τουριστικό σκοπό του ταξιδιού τους και με την πρώτη ελεύθερη πτήση στάλθηκαν πίσω στην Ελλάδα.»
Είδηση 2η:
«Δυο Έλληνες μετανάστες στην Bεστφαλία, 35 και 51 ετών έπεσαν θύματα ρατσιστικής βίας από νεαρούς νεοναζί. Σύμφωνα με μαρτυρίες οι δύο Έλληνες μετανάστες πουλούσαν εφημερίδες στους δρόμους της πόλης όταν περικυκλώθηκαν από ομάδα νεαρών ακροδεξιών οι οποίοι τους ζήτησαν να τους δείξουν αν έχουν άδεια να πουλάνε εφημερίδες.»
Έτσι είναι, λοιπόν. Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός «Ξένιος Ζευς» στέλνει μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης με στόχο την απέλασή τους και τα ελληνικά δημοκρατικά εκλεγμένα «τάγματα εφόδου» εφορμούν -με τη γνωστή θρασυδειλία τους- ενάντια σε μετανάστες μικροπωλητές, ο ρατσισμός (θεσμισμένος ή μη) αλλάζοντας “πατρίδα” ακονίζει τα μαχαίρια του μπροστά στην απειλή που λέγεται «έλληνες μετανάστες».
Έτσι είναι, λοιπόν. Γιατί τα διάτρητα παραμύθια των εθνολάγνων δημαγωγών, των επικαλούντων την ανωτερότητα της ελληνικής ράτσας, μπορούν να γοητεύουν μονάχα όσους έχουν την τύχη να μην περάσουν τα σύνορα. Και αρκούν μόνο λίγα μέτρα απόσταση για να μετατραπείς από ισχυρός σε ανίσχυρο, από άνθρωπος σε μίασμα, από κομμάτι ενός κοινωνικού συνόλου σε ανεπιθύμητο, από αξιοπρεπής σε κυνηγημένο.
Έτσι είναι, αρκεί να έρθει η σειρά του για να ανακαλύψει κανείς ότι το αίμα του δεν είναι «καθαρότερο» από των άλλων όταν στολίζει -ως λάφυρο- τα μαχαίρια μιας δράκας υπάνθρωπων που εξελέγησαν για να καθαρίσουν τον τόπο από εκείνον.
Αυτό που μένει να δούμε, είναι το πώς θα οργανώσουμε την ανελέητη οργή μας στην κατεύθυνση της συντριβής του όπου γης αίσχους, απέναντι σε κάθε ιδεολόγημα ανελευθερίας, μισαλλοδοξίας και μισανθρωπισμού.