Για την επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης Μαραγκοπούλειο
Την Τρίτη 28 Δεκέμβρη, στις 7.30 το πρωί, δεκάδες μπάτσοι εισέβαλλαν και εκκένωσαν την κατάληψη Μαραγκοπούλειο στην Πάτρα προσαγάγοντας 11 συντρόφους και συντρόφισσες που περιφρουρούσαν εκείνη την ώρα το χώρο, σε 9 από τους οποίους απαγγέλθηκε η κατηγορία της διατάραξης οικιακής ειρήνης. Η κατάληψη στο εγκαταλελειμμένο εδώ και είκοσι χρόνια Μαραγκοπούλειο (πρώην ΠΙΚΠΑ) πραγματοποιήθηκε πριν από 21/2 περίπου μήνες από το αναρχικό – αντιεξουσιαστικό συλλογικό εγχείρημα λόγου και δράσης το «Πέρασμα». Το κτίριο ανήκει στο Υπουργείο Υγείας, το οποίο έχει υποβάλλει εδώ και καιρό σχετική μήνυση, γεγονός που αποτέλεσε σύμφωνα με τον εισαγγελέα την αφορμή για την εκκένωση του χώρου. Το κράτος επέλεξε να εκκενώσει το χώρο της κατάληψης, εν μέσω των διακοπών των Χριστουγέννων εκτιμώντας ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να απαλλαγεί από ένα ακόμη «ενοχλητικό» απελευθερωμένο έδαφος στο κέντρο της Πάτρας. Θεωρώντας ότι είναι η κατάλληλη συγκυρία ώστε η επιχείρηση εκκένωσης να πραγματοποιηθεί «αναίμακτα» με την ελάχιστη δυνατή αντίδραση από τη μεριά του κινήματος, αλλά και τον περιορισμό των διαστάσεων που θα μπορούσε να λάβει ευρύτερα κοινωνικά. Κι όμως όλα συνεχίζονται…. Την Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου, στις 8 το πρωί, δεκάδες σύντροφοι και συντρόφισσες ανακατέλαβαν το Μαραγκοπούλειο προβαίνοντας παράλληλα σε μαζικά μοιράσματα και αφισοκολλήσεις, κίνηση που αγκαλιάστηκε εκ νέου θερμά από τη γειτονιά. Η επιλογή της ανακατάληψης είναι η έμπρακτη επιμονή των συντρόφων/ισσών να οργανώσουν σε ένα απελευθερωμένο έδαφος την καθημερινότητα και τη συλλογική τους αντίσταση.
Aπό την «τοπική»….
Η Πάτρα έχει αποτελέσει από τα τέλη της δεκαετίας του ’80 πεδίο όξυνσης των ταξικών και κοινωνικών διεργασιών, αλλά και σημείο εφαρμογής τόσο κατασταλτικών όσο και ριζικών αναδιαρθρωτικών αλλαγών, που αντανακλούν σε κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυριαρχίας. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Απεργιακές συγκρούσεις στα εργοστάσια την περίοδο ’89 – ’90, δολοφονία του Τεμπονέρα από κρατικό – παρακρατικό μηχανισμό κατά τη διάρκεια του μαθητικού – φοιτητικού κινήματος το ’90 – ’91. Συγκρούσεις και συλλήψεις στο Λάγκουρα ενάντια στον ΑΣΕΠ το ’98, καταστολή και συλλήψεις στις διαδηλώσεις στα πλαίσια των μαθητικών – φοιτητικών καταλήψεων του ’98 – ’99. Ενεργοποίηση του δολοφονικού κρατικού –παρακρατικού μηχανισμού, αποτελούμενου από μπράβους, φασίστες, ασφαλίτες, το Δεκέμβρη του ’08, όταν το κράτος αδυνατούσε να αντιμετωπίσει στο δρόμο τους εξεγερμένους. «Διαχείριση», με δολοφονίες και βασανιστήρια, των μεταναστευτικών ροών στο λιμάνι με αποκορύφωμα την πυρπόληση του καταυλισμού των μεταναστών τον Ιούλη του ’09. Το τελευταίο διάστημα το κράτος επέλεξε να χτυπήσει τη διαδήλωση της 17 Νοέμβρη με χημικά, μετέφερε το κλίμα τρομολαγνείας με εισβολές και ψαξίματα σε σπίτια συντρόφων, ενώ αποπειράθηκε ανεπιτυχώς να ενεργοποιήσει χρυσαυγίτες (απωθήθηκαν βίαια από συντρόφους) στην περιοχή του Aγ. Διονυσίου με αφορμή τις συμπλοκές και εθνοτικές διαμάχες μεταξύ των μεταναστών στην περιοχή.
…στη «γενική» συνθήκη
Οι αναταράξεις που επέφερε ο σεισμός του Δεκέμβρη του ’08 σε όλη την ελλαδική περιφέρεια είχαν σαν αποτέλεσμα την ριζοσπαστικοποίηση εκτεταμένων κοινωνικών κομματιών, την ποιοτική αναβάθμιση του πολιτικού λόγου και πρακτικών, τη δημιουργία και ενδυνάμωση δομών και σημείων ρήξης με την κανονικότητα (καταλήψεις, στέκια, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα). Είναι πλέον σαφές ότι η εξάπλωση των κοινωνικών – ταξικών αντιστάσεων στην περιφέρεια παίρνει σάρκα και οστά αποτελώντας ένα από τα βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά, σημείο εμπλουτισμού του αγώνα πέρα από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε, οι περιοχές εκτός Αθηνών πλέον λαμβάνουν και το κομμάτι που τους αναλογεί στην «πίτα» της κατασταλτικής μεθόδευσης, ως στρατηγική επιλογή της κρατικής – καπιταλιστικής ανασυγκρότησης, εν μέσω κρίσης. Η ενίσχυση του στρατού κατοχής στην περιφέρεια (μηχανοκίνητες ομάδες ΔΙΑΣ), οι διώξεις με τον τρομονόμο και για απαλλοτρίωση σε σουπερμαρκετ στη Λάρισα, τα μαθητοδικεία στην Ορεστιάδα, οι επιθέσεις των μπάτσων στις τελευταίες πορείες της 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη σε αρκετές πόλεις, ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός συλλήψεων και διώξεων είναι μόνο μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Η επιχείρηση εκκένωσης της κατάληψης μόνο σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να ιδωθεί και να ερμηνευθεί.
Kατάληψη για πάντα, εξέγερση παντού
Η περίοδος της συστημικής κρίσης που διανύουμε χαρακτηρίζεται από τη συνολική απόπειρα μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων, την επίθεση της κρατικής – καπιταλιστικής μηχανής σε όλο το φάσμα της καθημερινότητας. Η μόνη υπόσχεση από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών είναι αυτή της περαιτέρω υποτίμησης και λεηλασίας των ζωών μας, της γενικευμένης υποταγής, της οικονομικής, πνευματικής και ηθικής εξαθλίωσης. Η διάχυση του φόβου στο κοινωνικό σώμα και η καταστολή αποτελούν τον κύριο (αν όχι το μόνο) τρόπο για την πραγμάτωση αυτών των επιλογών. Άλλωστε η απαξίωση του πολιτικού συστήματος και η σαπίλα των θεσμών έχουν ήδη αναδυθεί. Εστίες αντίστασης γεννιούνται ή ενδυναμώνονται στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας και εκπαίδευσης, στο δρόμο, αποτελώντας την απαρχή μιας διαδικασίας αγώνα που απαιτεί υπομονή, επιμονή και σταθερή επικοινωνία με τις κοινωνικές διεργασίες που ψάχνει να βρει απαντήσεις και μονοπάτια για την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση. Επιλέγουμε την κατάληψη ως ένα από τα μέσα για την οργάνωση της καθημερινότητας και του αγώνα έξω από εμπορευματικές και εξουσιαστικές σχέσεις, επιτιθέμενοι στην ατομική ιδιοκτησία, την παραίτηση, την ανάθεση και τη διαμεσολάβηση, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη. Οι καταλήψεις αποτελούν από τη μία εστίες αντίστασης, ανάχωμα στην επέλαση της κρατικής – καπιταλιστικής βαρβαρότητας, από την άλλη ψήγμα αντιπρότασης για την οικοδόμηση μιας απελευθερωμένης κοινωνίας. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη Μαραγκοπούλειο ως ένα από τα πολυάριθμα τμήματα του δικτύου στεκιών, καταλήψεων, συλλογικοτήτων και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων που διαρκώς διευρύνεται και απλώνεται από τις γειτονιές στο κέντρο, από τη μητρόπολη στη περιφέρεια, προωθώντας τη ρήξη και την ανατροπή της υπάρχουσας εκμεταλλευτικής και καταπιεστικής συνθήκης. Που τοποθετείται στον ορίζοντα της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης, για το γκρέμισμα αυτού του κόσμου μέχρι την αταξική κοινωνία.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΜΑΡΑΓΚΟΠΟΥΛΕΙΟ
10,100 ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά
