Είναι φορές που σου δίνεται η εντύπωση πως ζούμε μέσα σε έναν ωκεανό αδιαφορίας. Πως ανασαίνουμε έναν κόσμο που, ως επί το πλείστον, ο θησαυρός της ζωής είναι ένα ανεπίγνωστο αντικείμενο της επιθυμίας που ‘χει την ιδιότητα να μεταβολίζει τα πάντα και να τα μετατρέπει σε απάθεια. Κι ενώ το αντικείμενο αυτό συνεχώς μας διαφεύγει – όσο το πλησιάζεις, τόσο αυτό μεταλλάσσεται σε νέα μορφή, πάλι και πάλι, επ’ άπειρον, ακολουθώντας την κίνηση μιας αναπόδραστης απληστίας – η επιθυμία για το αντικείμενο μεταστρέφεται σε επιθυμία για την ίδια την πράξη της κατανάλωσης. Μία μεταστροφή που μυστικοποιεί το αντικείμενο, εμφανίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον καταναλωτισμό ως την κινητήρια δύναμη για την αναζήτησης του ιερού γκράαλ της ύπαρξης· του φυλακτού των φυλακτών· του χαμένου πράγματος που θα μας υποστασιοποιεί. Στο μύθο της πρωτοκοσμικής αφθονίας η ζωογόνος αυτή λειτουργία της επιθυμίας μας καθιστά, με δικά μας έξοδα, τοποτηρητές του συστήματος. Διότι το αντικείμενο που αναζητούμε – ως εμπόρευμα – αποτελεί το δομικό στοιχείο που μας επάγει στους κύκλους της εκμετάλλευσης. Η επιθυμία δε θέλει να ικανοποιηθεί, αλλά θέλει να διαιωνίζεται. Παραγωγικότητα – ανάπτυξη – πρόοδος – κατανάλωση – ευημερία.
Εικ.1 : Πανεπίστημίου & Ιπποκράτους. Η ουρά άρχισε να δημιουργείται τα χαράματα…για προμήθεια εισιτηρίων των Red Hot Chili Peppers.
Οι τεράστιες ουρές μπροστά από τα ταμεία για την αγορά του «πολυπόθητου» εισιτηρίου για την συναυλία των Red Hot Chilli Peppers μας υπενθυμίζουν τις υποσχέσεις ενός μυθικού κόσμου που φαίνεται να χάνεται από τον ορίζοντα, αποκαλύπτοντας τις κραυγαλέες αποδείξεις της ματαιότητας. Οι υποσχέσεις για μια καλή θέση εργασίας, για έναν καλό μισθό, για μια ζωή με πλούσια τα ελέη, μεταφράζονταν στην πρώτη θέση στο λάιβ, στην πρώτη θέση στο γήπεδο, πρώτο τραπέζι πίστα…
Εικ. 2: Ουρά έξω από κατάστημα του ΟΑΕΔ
Είναι ο μυθικός κόσμος των αιώνιων Χριστουγέννων· ο υπέροχος κόσμος της πλησμονής, ο κόσμος των αείποτε ακόρεστων επιθυμιών και των χαμένων αντικειμένων· ο κόσμος που μας συνήθισε στην ιδέα μιας βουλιμικής κατανάλωσης δίχως πίστωση. Η μυθική πλάνη των μάγων και των αηβασίληδων εικονίζει την αιχμαλωσία αυτού του κόσμου στο ψεύδος του να πιστεύει πως μπορεί να ξοδεύει άδωρα και να δωρίζει ανέξοδα· και ταυτόχρονα διασώζει κάτι από το ίδιο το παραμύθι: στις μορφολογικές ομοιότητες ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα μπορούμε να αναζητήσουμε το κατώφλι που μας περνά από το ένα στο άλλο. Και σε αυτήν την οριακή στιγμή του μύθου ίσως αντιληφθούμε στην πιο αδιόρατη μορφή εκείνο το γοητευτικό στοιχείο που μας πλάνεψε. Κι αυτό δεν είναι κάποιο ψέμα που μας είπαν· θα πιστεύαμε άλλωστε ένα ψεύτη που θα μας έλεγε ότι λέει ψέματα;
Βρισκόμαστε στο κατώφλι μιας νέας εποχής· στο κρίσιμο σημείο της. Ένας μυθικός κόσμος που φαίνεται να γκρεμίζεται – ή να απομαγεύεται – ωθώντας τις συνεπαγωγές στις ακραίες εκδοχές τους, μεταλλάσει τα ίδια τα περάσματα στον νέο κόσμο. Τα ανεκπλήρωτα όνειρα παρόλα αυτά οφείλουν να διασωθούν, και οι επιθυμίες να πραγματοποιηθούν. Διότι αυτό που μας γοήτεψε, που μας έδεσε με τις μαγικές του λέξεις στο (φαινομενικά) αιώνιο ξόρκι, και που στέκεται στέρεο (ανέγγιχτο στην ιερή υπόστασή του) στο κατώφλι ανάμεσα στους δύο κόσμους δεν ήταν τελικά το ψέμα του μύθου της κατανάλωσης, αλλά η αλήθεια της ανάγκης να επιθυμούμε. Η σαγηνευτική δύναμη των «θέλω» μας ανάγκασε να κυνηγάμε τα φετίχ της στιγμής, ακόμα και αν τα σνομπάραμε με ένα χαμόγελο. Παύοντας να κοιτάμε τα άστρα, υποκύπτουμε στη γοητεία των αστρονομικών μεγεθών. Και είναι η ίδια ορμή των «θέλω» που θα γκρεμίσει αυτόν τον κόσμο των εμπορευμάτων – των ποσοτικών αξιών και των εμπράγματων σχέσεων – ξεριζώνοντας τα παλιά αρχοντικά κτήρια του και σβήνοντας τα ίχνη του ανυπόφορου· της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Να κηρύξουμε τον πόλεμο ενάντια στην ονειρεμένη πόλη, να τρυπήσουμε την καρδιά της.
«Το εμπόρευμα εξαντλήθη λόγω κατεδαφίσεως… ορεν ντουβάρ!»
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=exM_qF2WmXo&feature=related[/youtube]
Dr. Henry Jones