Μία σημαντική συνάντηση πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στη Χαλυβουργία Ελλάδος. Μία στιγμή που ούτε απρόσμενη, ούτε τυχαία ήταν. Το αντίθετο, πρόκειται για ένα συμβάν που το περιμέναμε καιρό τώρα. Η διασταύρωση των αγώνων που δίνονται στις πλατείες των λαϊκών συνελεύσεων και αυτών στους εργασιακούς χώρους αποτελεί την παρακαταθήκη όσων ονειρευόμαστε για το μέλλον. Η διάχυση της αντίστασης, της ανυπακοής, της αυτοοργάνωσης και φυσικά της αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων αποτελεί το αμμοχάλικο στις παραγωγικές μονάδες του κοινωνικού εργοστασίου. Φρέζες, τόρνοι, δράπανα, τρυπάνια, πρέσες, ψαλίδια ας σιωπήσουν. 36 μέρες απεργία…
Περίπου 350 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των συνελεύσεων γειτονιάς από τις περιοχές του Πειραιά και της Αθήνας και συναντήθηκαν γύρω στις 12.30μμ στη διασταύρωση Ιεράς Οδού και Θηβών, απ’ οπού πορεύτηκαν με μηχανοκίνητα μέσα μέχρι το εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο. Με την άφιξή στο εργοστάσιο, οι απεργοί υποδέχτηκαν με ενθουσιασμό τους αλληλέγγυους φωνάζοντας από κοινού συνθήματα όπως «χωρίς εσένα γρανάζι δε γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά», «οι χαλυβουργοί δεν είναι μόνοι, η αλληλεγγύη μας ενώνει» και «η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στον πόλεμο των καπιταλιστών», και παραδόθηκε στην απεργιακή επιτροπή η οικονομική ενίσχυση και όσα τρόφιμα είχαν συγκεντρωθεί από τις λαϊκές συνελεύσεις και τους λοιπούς αλληλέγγυους.
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=T-IiTNOwfto&feature=player_embedded[/youtube]
Μετά από μιάμιση περίπου ώρα μικροφωνικής και ανακοινώσεων, γνωριμίας και ενημέρωσης για την εξέλιξη της απεργίας, πραγματοποιήθηκε συντεταγμένη αποχώρηση του κόσμου ενώ ανταλλάχθηκαν οι υποσχέσεις για την επόμενη συνάντησή μας, διότι…
αν δεν μοιραστούμε τον αγώνα, θα μοιραστούμε την ήττα
