9 Δεκέμβρη του 2008 : Ο Αλ. Κούγιας, δικηγόρος των εκτελεστών του Γρηγορόπουλου δηλώνει αναφορικά με το γεγονός της δολοφονίας το αξέχαστο… «όλα είναι δυστυχώς μια παρεξήγηση».
9 Δεκέμβρη του 2011 : Ο Χρ. Παναγιωτόπουλος, διευθυντής ειδήσεων του MEGA με αφορμή την 6η Δεκέμβρη αλλά και τις πρόσφατα «λάθη του μοντάζ» (ρεπορτάζ για πορεία 17 Νοέμβρη) αρθρογραφεί στο διαδίκτυο αναφορικά και με την παραποίηση του βίντεο της δολοφονίας του Αλέξη. Στο μοναδικό οπτικοακουστικό ντοκουμέντο θυμίζουμε ότι είχαν προστεθεί ήχοι από συγκρούσεις και σπασίματα προς χάριν εντυπώσεων. Ο Πάναγιοτώπουλος λοιπόν, δικαιολογείται δηλωνοντας μέσα σε όλα τα άλλα ότι τότε «Δυστυχώς, όλα πήγαν λάθος».
«Μοντέρ σε σύγχυση» που στολίζουν οπτικοακουστικά τα ρεπορταζ, «γραμμές παραγωγής»-«αλυσίδες με σπασμένους κρίκους», «ειδικοί ρόλοι», «ατομικές ευθύνες» και «ανθρωπινά λάθη» έρχονται να απαντήσουν στους «καχύποπτους», σε όσους αγνοούν πως δουλεύει το εργοστάσιο της ενημέρωσης, στους «συκοφάντες και τους ακραίους συνομωσιολόγους». Πιο πολύ όμως, ο μεγαλοδημοσιογράφος σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση θέλησε να πει στο αδαές κοινό «τι έχει συμβεί;» γιατί όπως πιστεύει «τίποτα δεν είναι πάνω από την αλήθεια».
***
Η αλήθεια είναι…πως αυτά που προφασίζεται θα μπορούσαν να είναι αλήθεια.
Η παραποίηση γεγονότων, η επιλεκτική ενημέρωση και η παραπληροφόρηση, η διασπορά του φόβου και η αναπαραγωγή του συστημικού λόγου έχουν γίνει ρουτίνα, μηχανιστική διαδικασία και από ένα σημείο και μετά ίσως και ασυνείδητη για μια σειρά ανθρώπων που συντελούν στην παραγωγή του ειδησεογραφικού προϊόντος. Κι αν υπάρχουν εξαιρέσεις αξιοπρεπούς στάσης είναι τόσες που δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα. Φαίνεται εξωφρενικό το πόσο αυτονόητη είναι η δραματοποίηση, τα κλισέ και ο περιορισμένος ξύλινος δημοσιογραφικός λόγος, οι εντυπωσιακές και γελοίες αναπαραστάσεις των ρεπόρτερ με τα υποβλητικά ηχητικά τρόμου, τα γραφικά και όσα άλλα συντελούν κατά την κατασκευή της είδησης που δεν περίμενε κανείς τις «αποκαλύψεις» του Παναγιωτόπουλου για να καταλάβει τι είχε συμβεί τότε. Γιατί συνέβη ό,τι συμβαίνει καθημερινά. Γιατί ο μοντέρ έκανε όσα του έχουν μάθει ό,τι πρέπει να κάνει για να «πουλάει» το προϊόν.
Όσο η πληροφόρηση παραμένει εμπόρευμα, όσο αφήνεται στα χέρια είτε της θεσμικής εξουσίας, είτε των επαγγελματιών μιας υποτιθέμενης αντικειμενικότητας, τόσο οι συνειδήσεις θα διαμορφώνονται στους καναπέδες και τόσο η «αλήθεια» των καθεστωτικών Μέσων, των «μεγάλων καναλιών» και κάθε νέας ΥΕΝΕΔ θα πυροβολεί τη σκέψη και θα σκοτώνει στο μέτρο που της αναλογεί την δυνατότητα της κοινωνικής και ατομικής απελευθέρωσης.
* ο τίτλος του σχολίου αποτελεί παράφραση στίχου των Διάφανων Κρίνων