Πολύγλωσσο κείμενο που μοιράστηκε στις εκδηλώσεις της Τετάρτης 12/10 στη Βικτώρια από τη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας.
Ζητείται ελπίδα
Καθημερινά, ο κόσμος που ζούμε και εργαζόμαστε στο ευρύτερο κέντρο της Αθήνας έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια πραγματικότητα σκληρή και απάνθρωπη να μας φέρνει όλο και πιο κοντά στα όριά μας ως ανθρώπους.
Μια βόλτα στις γειτονιές αυτές, όπως για παράδειγμα στην πλατεία Βικτωρίας, δεν είναι ένας απλός περίπατος. Είναι μια διαδρομή ανάμεσα, σε ανθρώπους ξεριζωμένους από τον τόπο τους που προσπαθούν να χωρέσουν όλοι σε ελάχιστα τετραγωνικά πλατείας, ανάμεσα σε κάθε είδους αστυνομικές δυνάμεις (πεζές περιπολίες, περιπολικά, μηχανές) με πρόφαση την ασφάλεια και σε ανθρώπους με γρήγορο βάδισμα και το φόβο μήπως κάποιος τους περιμένει στη γωνία.
Η εικόνα της σχεδιασμένης υπερσυσσώρευσης των μεταναστών, είναι αυτή που προκαλεί σε όλους μας τη μεγαλύτερη ανησυχία. Ανησυχία που έχουν φροντίσει επιμελώς να καλλιεργήσουν στις συνειδήσεις μας όλοι αυτοί που μας έχουν φέρει σε αυτή την κατάσταση. Μέσα δηλαδή στην ανεργία, τους πετσοκομμένους μισθούς και συντάξεις, τους εκατοντάδες ανασφάλιστων και την απροκάλυπτη κλοπή του κοινωνικού πλούτου. Ο κόσμος αναζητάει τους φταίχτες σε αυτούς που ουσιαστικά είναι στο τέλος της διαδρομής που μας επιφυλάσσουν και εμάς. Γιατί ακόμα είμαστε στην αρχή, μιάς βαθιάς κρίσης που ακόμα δε βλέπουμε το τέρμα της. Τα βιώματα όμως όσων αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν από την Ελλάδα για διάφορους προορισμούς (Αμερική, Αυστραλία κτλ) καθρεφτίζονται στο σήμερα. Όπως και τότε έτσι και τώρα οι μετανάστες από όπου κι αν προέρχονται είναι οι βρώμικοι, οι εγκληματίες, αυτοί που δέχονται επιθέσεις ακόμα και στα σπίτια τους και βιώνουν ένα αδιάκοπο ανθρωποκυνηγητό. Και ενώ μας κλέβουν τις ζωές, οι καταπιεσμένοι στρεφόμαστε ο ένας ενάντια στον άλλο, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι ενάντια στους δημόσιους, ο λευκός γείτονας ενάντια στο μελαμψό, ο έλληνας ενάντια στον ξένο. Τα πρώτα σημάδια εκφασισμού μιας κοινωνίας. Οι από πάνω, μας θέλουν μόνους, μακριά από τις πλατείες, κλεισμένους στο σπίτι, να μην αντιδρούμε, να θεωρούμε το γείτονα εχθρό και το μετανάστη υπεύθυνο για όλα μας τα προβλήματα.
Ειδικά η Βικτώρια, εδώ και χρόνια δεν ήταν ακριβώς αυτό που λέμε φιλήσυχη γειτονιά. Χρόνια πριν έρθει το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Ασία δεν κυκλοφορούσες και ακριβώς ανέμελα τη στιγμή που η διακίνηση ναρκωτικών και γυναικείων σωμάτων έδινε κι έπαιρνε. Μια κατάσταση που προυπήρχε και χρόνια κρατούσε τη γειτονιά υποβαθμισμένη, ήρθε και γιγαντώθηκε όταν σε ένα τόσο μικρό κομμάτι σπρώχνεται κόσμος απελπισμένος που οι φασιστικές επιθέσεις, σε συνεργασία με την αστυνομία, δεν του επιτρέπουν να υπάρχει πουθενά αλλού. Η αστυνομία που έχει πολλαπλασιαστεί, υποτίθεται για ασφάλεια, όταν δεν κατευθύνει τα μαχαιρώματα σε μετανάστες από φασιστοειδή ή τη διακίνηση ναρκωτικών, είναι πάντα παρούσα να καταπνίξει κάθε είδους κοινωνική αντίσταση.
Και εκεί που τα ταμεία είναι άδεια, αναγγέλονται έργα και αναπλάσεις δημόσιων χώρων. Το κοντινό μας Πεδίο του Άρεως έχει πνιγεί σε ακόμα περισσότερο τσιμέντο και τεράστια ποσά έχουν σπαταληθεί σε μεγαλοεργολάβους όταν δεν έχουν φροντίσει τα βασικά όπως το να ποτίζονται τα δέντρα. Έχει σχεδιαστεί ανάπλαση με επίκεντρο την οδό Φυλής και τους γύρω δρόμους με υποτιθέμενες δεντροφυτεύσεις και διαπλατύνσεις πεζοδρομίων. Όλα φυσικά για να έρθουν στη γειτονιά μας επενδυτές να την αναβαθμίσουν, επιχειρήσεις και εμπορικά κέντρα όπως το πρόσφατο Capitol. Γιατί είναι κακό αυτό θα πει κάποιος; Γιατί να μην είναι η γειτονιά μας γυαλιστερή;
Γιατί οι γειτονιές δεν αναβαθμίζονται με γυαλιστερές βιτρίνες και μεγαθήρια σχεδιασμένα να μπαίνεις μέσα και να μη βλέπεις τι γίνεται έξω. Οι γειτονιές αναβαθμίζονται όταν αναβαθμίζεται η ζωή των ανθρώπων που τις κατοικούν. Όταν μπορούν τα παιδιά να βγαίνουν και να παίζουν σε πλατείες που δε χρειάζεται να πληρώσουν για να βρίσκονται εκεί, όταν τα μικρομάγαζα δεν κλείνουν το ένα μετά το άλλο, όταν οι κάτοικοι από όποια χώρα και αν προέρχονται μπορούν να απολαμβάνουν εξίσου το δημόσιο χώρο.
Στο κέντρο της Αθήνας συμπυκνώνεται ολόκληρη η πολιτική του κράτους και του κεφαλαίου. Αυτή η πολιτική που θέλει τους μετανάστες χωρίς κανένα δικαίωμα στην υγεία, την παιδεία, την εργασία και μετά τους βαφτίζει εξ ορισμού εγκληματίες και στρέφει το λαό εναντίον τους. Το ίδιο λαό που καθημερινά καταληστεύει μέσα από τα εισιτήρια για τη μετακίνησή του, μέσα από τα ‘φακελάκια’ που πρέπει να πληρώσει στη δημόσια υγεία, μέσα από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ, αλλά του προσφέρει άφθονο τσιμέντο και τεράστια εμπορικά κέντρα να βλέπει αλλά να μη μπορεί να αγγίξει.
Η μόνη μας ελπίδα είναι να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας, να βγούμε από την απομόνωση και την απάθεια. Να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλο δημιουργώντας μέσα στις γειτονιές μας κοινότητες αντίστασης στην καταπίεση και γέφυρες αλληλεγγύης. Να συναντιόμαστε και να μοιραζόμαστε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας και να τις κάνουμε πράξη συλλογικά. Χωρίς ιεραρχίες και ψεύτικους διαχωρισμούς να χτίσουμε μια κοινότητα αλληλοβοήθειας και αμοιβαιότητας.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟΣ
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΌΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Συνέλευση πλατείας Βικτωρίας
Η συνέλευση πραγματοποιείται κάθε Τετάρτη στις 18.00 στην πλατεία Βικτωρίας.
Το κείμενο σε μορφή pdf
[More in english, française]
Hope wanted
Living and working in the center and nearby areas of Athens, our everyday world is challenged from a cruel and inhuman reality, which brings us closer to our limits of tolerance.
Strolling through these neighborhoods ,for example Victoria square, its not just a walk. It’s a walk through people uprooted from their homelands, trying to fit in the space-limited square among with every kind of cops’ forces (patrols, police cars, motorbikes),who use “security” as an excuse. It’s a walk through people walking quickly, fearing that someone in the corner is waiting for them.
The image of a well-planned amassment of immigrants is what causes to all of us the greatest anxiety. An anxiety carefully planted in our conscience from people who actually brought us in this situation: unemployment, wage cuts and pensions, hundreds of people without social security and shameless theft of social wealth. We seek for someone to blame among the people who are actually in the end of the road we are heading to, since we are in the beginning of a deep crisis, in which the bottom is yet to be seen. Life stories of people who were forced to migrate from Greece to several destinations, like Australia or the USA, are reflecting present days. Back then, exactly like today, immigrants,regardless their origins, were considered dirty people, criminals but also the ones who were attacked even in their own houses and experience a restless manhunt.
While our lives are being stolen from us, we,the suppressed people, are turning against each other:
private employees against civil servants, white people against dark-skinned people, locals against foreigners. The first signs of a society applying fascism. Those in power want us alone, away from the squares, staying at home, reacting to nothing, seeing our neighbors as enemies and immigrants
as responsible for all of our problems.
Especially the area of Victoria, was never what we call a ”quiet neighborhood”. Years before the wave of immigration from Asia, one wouldn’t walk recklessly there since drug dealing and trafficking were in bloom. This was a preexisting situation which kept the area degraded for years and got worsened later when in this small area people got piled-up.Hopeless people who were pushed there by fascistic attacks,which were made with cooperation of the police, and therefore weren’t allowed anywhere else.
And police forces, which are doubled in the area, under the excuse of security, are either encouraging fascistic attacks and drug dealing or repressing any kind of social resistance.
While treasuries are empty, more and more new projects and re-shaping of public places are announced. Pedion Areos, our nearby park, is loaded with even more concrete and lots of money are wasted in big-time developers, whereas basic needs of the park, like trees being watered, are not taken care of. A re-shaping around Filis street is planned with so-called plantings and pavement widenings. A lure to investors to upgrade our neighborhood, to start businesses and to build
malls like recently built Capitol. Why this should be bad, someone would ask. Why shouldn’t our neighborhood become shiny and fabulous?
Because it does not take a shiny storefront or a huge mall to upgrade a neighborhood. Neighborhoods are upgraded when lives of people living there are upgraded. When children can go out and play on squares, where they dont have to pay to access in, when small businesses are not shut down one after another, when inhabitants, regardless their origin, can all enjoy public places.
The situation in the center of Athens reflects state practices and capital. This kind of practice deprives immigrants of their right to health care, education, employment and then labels them criminals by definition and turns the people against them. The same people who are being robbed through public transportation tickets, through briberies they have to pay for health care, through PublicPowerCompany accounts, and yet they re offered profuse concrete and huge malls where they can see but not touch.
The only hope is to take our lives in our own hands, to escape from our isolation and apathy. To start caring for each other, creating communities of resistance within our neighborhoods and building bridges of solidarity. To meet,to share our needs and desires and realize them collectively.
In order to create a community of mutual support and solidarity without hierarchies and false segregation.
SOCIAL CANNIBALISM IS NOT THE ANSWER TO THE CRISIS
RESISTANCE-SOLIDARITY
COMMON SOCIAL FIGHTS FROM LOCALS AND IMMIGRANTS
Victoria square assembly