Ξημερώματα Πέμπτης 15/09/2011 και ώρα 3:30π.μ η κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου που βρίσκεται στη συμβολή των οδών Διονύσου & Σόλωνος στο Μαρούσι, δέχεται εμπρηστική επίθεση. Αποτέλεσμα της πυρκαγιάς είναι να καταρρεύσει η στέγη και να καούν 4 δωμάτια του κτιρίου. Η Έπαυλη Κουβέλου, που τελεί υπό κατάληψη από τις 7 Απριλίου του 2010, αποτελεί για εμάς στέγη των πολιτικών μας ιδεών και ορμητήριο των πολιτικών μας δράσεων ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί και ως ελεύθερος κοινωνικός χώρος. Μέσα σ’ αυτό το χρονικό διάστημα με πρόταγμα μας την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη, λειτουργώντας με αντιιεραρχικές δομές καταφέραμε να καθαρίσουμε το χώρο και να τον καταστήσουμε λειτουργικό, να πραγματοποιήσουμε εκδηλώσεις πολιτικού περιεχομένου, καθώς και να παρέμβουμε στην τοπική κοινωνία με δράσεις αντιπληροφόρησης.

Σε περίοδο συστημικής κρίσης, (πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής, θεσμικής) και ενώ παρατηρούνται φαινόμενα κοινωνικής όξυνσης και κοινωνικού αναβρασμού, το κράτος επιλέγει να θωρακιστεί εντείνοντας το βαθμό καταστολής για να διατηρήσει τη θέση ισχύος του. Στόχος του είναι να «χτυπήσει» κάθε κομμάτι του κοινωνικού συνόλου που αντιστέκεται στους σχεδιασμούς του. Τα πολιτικά στέκια και οι καταλήψεις αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι αυτού του αγώνα βρίσκονται στο στόχαστρο του κατασταλτικού μηχανισμού, ο οποίος δρα εναντίον τους με εκκενώσεις, έρευνες και αποδόσεις κατηγοριών που πολλές φορές συνοδεύονται από υπέρογκες εγγυήσεις. Κι αυτό διότι αποτελούν εστίες πολιτικών ζυμώσεων, συσπείρωσης των αγωνιζόμενων και συλλογικοποίησης της δράσης τους.

Η πολιτική δράση τέτοιων εγχειρημάτων, που αυξάνονται τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο, είναι φυσικό να βρίσκει απέναντί της και διάφορες νεοφασιστικές ομάδες. Ομάδες που ενοχλούνται άμεσα από τα προτάγματα που προβάλλονται από αυτούς τους χώρους, όπως αυτά της ισότητας και της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κοινωνικών υποκειμένων χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς. Οι εμπρηστικές επιθέσεις σε κατειλημμένους χώρους και στέκια αποτελούν συνηθισμένη τους τακτική, καθώς έχουν σημειωθεί επίσης και κάποιοι τραυματισμοί συντρόφων που συμμετέχουν σ’ αυτούς. Επιπλέον δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε δει τη σύμπραξη κράτους και παρακράτους σε συμμορίτικα χτυπήματα, όχι μόνο ενάντια σε πολιτικούς χώρους αλλά και σε πογκρόμ μεταναστών, πορείες κλπ.

Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν την εμπρηστική επίθεση που έγινε στην κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου ως αναμενόμενη στάση του πολιτικού μας εχθρού, που πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση μπορεί να μας φοβίσει και να αποδυναμώσει την πολιτική μας συλλογικότητα. Όμως η φωτιά, μπορει να προκάλεσε υλικές φθορές αλλά δυνάμωσε τη θέλησή μας και την αποφασιστικότητά μας για συνέχιση του αγώνα μας ως πολιτική οντότητα. Τέλος ως κομμάτι του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου, θεωρούμε ότι ένα τέτοιο χτύπημα δεν αποτελεί χτύπημα σε μια μεμονωμένη ομάδα αλλά σε έναν ευρύτερο πολιτικό χώρο. Έναν χώρο που βασισμένο στις αρχές της αλληλεγγύης συσπειρώνεται και αντιστέκεται δυναμικά σε τέτοιου είδους φασιστικές επιθέσεις.

10, 100, 1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Κατάληψη Έπαυλης Κουβέλου

Διονύσου & Σόλωνος, Μαρούσι