Το πρωί της 16/06 αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην κατάληψη «Ορφανοτροφείο», στην Άνω Τούμπα Θεσσαλονίκης. Αφού απέκλεισαν τη γύρω περιοχή ώστε να αποτρέψουν αλληλέγγυους/ες και κόσμο της γειτονιάς να πλησιάσουν, εισέβαλλαν στο κτίριο όπου βρισκόντουσαν πέντε σύντροφοι. Αν και οι πρώτες πληροφορίες που άφησαν να διαρρεύσουν ήταν συγκεχυμένες και ανέφεραν πως η εισαγγελική εντολή για έρευνα αφορούσε ανώνυμες καταγγελίες για διακίνηση ναρκωτικών, ως αναγκαία αιτιολογία ικανής να στηρίξει την κατά τα άλλα χωρίς προφανή λόγο εισβολή, ο πρώτος στόχος της αστυνομικής επιχείρησης φαινόταν πως είχε ήδη επιτευχτεί: η δημιουργία σύγχυσης, η συκοφάντηση του εγχειρήματος και των συντρόφων/ισσών που το απαρτίζουν στη γειτονιά και εν τέλει η προσπάθεια αποσύνδεσης του εγχειρήματος από το κοινωνικό πεδίο που εδράζεται, νομιμοποιείται και αναπνέει.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας “ξεσκόνισαν” και χαρτογράφησαν κάθε σπιθαμή της κατάληψης εισβάλλοντας στον προσωπικό χώρο των ανθρώπων που κατοικούν εκεί, κατέσχεσαν προσωπικά αντικείμενα και τους Η/Υ, αφήνοντας πίσω τους την κατάληψη σε χαώδη κατάσταση. Οι πέντε σύντροφοι που ήταν μέσα, οδηγήθηκαν στη Γ.Α.Δ.Θ., αποδόθηκαν πλημμεληματικές κατηγορίες στους τέσσερις από αυτούς, ορίζοντας τους δικάσιμους για τις 28/06/11, και στη συνέχεια αφέθηκαν ελεύθεροι. Ταυτόχρονα, οι ίδιες κατηγορίες απαγγέλθηκαν σε ακόμη δύο συντρόφους που τη στιγμή εκείνη απουσίαζαν. Κατά την αποχώρησή τους οι αστυνομικές δυνάμεις επιφύλαξαν ένα βάρβαρο κατευόδιο και για τους 200 αλληλέγγυους που είχαν συγκεντρωθεί πέριξ του ορφανοτροφείου, όταν στο τέλος της επιχείρησης τους, τους ξυλοκόπησαν και τραυμάτισαν πέντε από αυτούς.
Στη συγκεκριμένη πολιτική-κοινωνική-οικονομική συγκυρία, κι ενώ ολόκληρο το πολιτικό σύστημα βρίσκεται υπό αμφισβήτηση και σχεδόν σε αποσάθρωση, στην προσπάθειά του να αναδιαρθρωθεί και να αυτοπεριφρουρηθεί, δίνει ολοένα και πιο αναβαθμισμένο ρόλο στην καταστολή. Σε πλήρη συστοιχία, η Ασφάλεια της Θεσσαλονίκης, το τελευταίο διάστημα έχει αποφασίσει να σκληρύνει τη στάση της απέναντι στους συντρόφους/ισσες με τρόπους που για ακόμη μία φορά ξεπερνούν τα όρια της αστικής νομιμότητας. Η εισβολή στην κατάληψη «Ορφανοτροφείο» υπάγεται σε μια λογική ¨αντίποινων¨ και συμμορίτικου τσογλανισμού που έχει υιοθετηθεί τελευταία. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των συντρόφων/ισσών ήταν “απάντηση” σε επίθεση με γκαζάκια που δέχτηκαν κάποια γραφεία του πασοκ τις προηγούμενες μέρες κι αποτελεί συνέχεια σε μια σειρά περιστατικών: η ανάλογη εισβολή σε κατοικίες συντρόφων/ισσών πριν κάποιους μήνες (μετά από εμπρηστική επίθεση και πάλι) χωρίς στοιχεία που να συνδέουν τις επιθέσεις με τους “ερευνηθέντες”, οι νυχτερινές “επισκέψεις” σε σπίτια συντρόφων/ισσών, οι δολιοφθορές στα οχήματά τους, με αποκορύφωμα τον ξυλοδαρμό του ενός στην αυλή του σπιτιού του από κρανοφόρους τραμπούκους της, αποτελούν επεισόδια μιας άθλιας ακολουθίας κατασταλτικής πολιτικής.
Η κατάληψη στέγης του ορφανοτροφείου (κτίριο που ανήκει στο υπουργείο Υγείας) λειτουργεί από τον Οκτώβρη του 2006. Οι σύντροφοι και συντρόφισσες που συμμετέχουν χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες, κατοικούν σ’ αυτό, προτάσσουν και πραγματώνουν την αυτοοργάνωση της καθημερινότητας και των αναγκών τους ζώντας συλλογικά, εναντιόμενοι σε σχέσεις κυριότητας, εξατομίκευσης και εξουσίας. Με αυτόν τον τρόπο η στεγαστική κατάληψη αποτελεί ένα ¨απελευθερωμένο έδαφος¨ και ένα πεδίο πολιτικών ζυμώσεων και διεργασιών για πολλούς ανθρώπους. Η λογική των “αντιποίνων”, η στοχοποίηση αγωνιστών και του φιλικού τους περιβάλλοντος, η διαπόμπευσή και η κοινωνική απομόνωση είναι πάγιες τακτικές του κράτους και της ασφάλειας. Έτσι, η επιλογή εισβολής σε μία κατάληψη αυτήν τη χρονική συγκυρία προφανώς και δεν μας δημιουργεί έκπληξη. Μας φέρνει όμως προ των «ευθυνών» μας. Των επιλογών μας δηλαδή να στεκόμαστε ενάντια στο Υπάρχον, στην κυριαρχία, και στις σχέσεις που αυτή παράγει: τη διαμεσολάβηση, την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Των επιλογών μας να φανταζόμαστε και να δημιουργούμε νέα σχήματα, πραγματώνοντας κοινότητες που απεμπολούν τις σχέσεις εξουσίας που αναπαράγονται καθημερινά. Των επιλογών μας να δημιουργούμε τους τόπους του αγώνα και της ελευθερίας. Αδιαμεσολάβητα, αυτοοργανωμένα. Και φυσικά αλληλέγγυα.
Καμία κρατική μεθόδευση δε θα μείνει αναπάντητη
Αλληλεγγύη στους συντρόφους που διώκονται
Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις