Χθες το βράδυ
πάνω στη στέγη
μαύρες γάτες
ψιλοβρέχει
δεν μπορείς να πας και πουθενά
συνεχίζω να αναπνέω μηχανικά
παίρνω τηλέφωνα με δυσκολία
μου διαφεύγουν τα ονόματα
κοιτάω πίσω και δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται
μόνο τους ακούω που κοπανάνε την πόρτα
οι γείτονες έχουν βγει στα μπαλκόνια
σπασμένα κεραμίδια στα χέρια
αγωνία ξεραμένη στα χείλια
οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι μου
τι έγινε;
ο χώρος της συνέλευσης πεδίο μάχης
ευτυχώς όλοι είναι καλά
μετά
κόσμος πολύς
καλά πότε ήρθανε τόσο γρήγορα;
λες την ίδια ιστορία πολλές φορές
μετά μπάτσοι
δακρυγόνα
κυνηγητά στο σκοτάδι
φεύγουν
αύριο
θα δούμε αύριο
από http://www.serratiam.blogspot.com/