Την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010 στην περιοχή του Βύρωνα 9 σφαίρες καταλήγουν στην πλάτη του διερχόμενου περαστικού Nicholas Toddi κατά τη διάρκεια «μυστικής επιχείρησης» των μπάτσων για την σύλληψη “περιβόητων κακοποιών”. Μια επιχείρηση που ο διευθυντής της Ασφάλειας Αττικής χαρακτήρισε “επιτυχημένη, αφού συνελήφθησαν οι δύο αδίσταχτοι και επικίνδυνοι κακοποιοί”, με τη σύμφωνη γνώμη του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. πως “Δεν πήγε τίποτα λάθος”. Κι όλα αυτά ένα χρόνο σχεδόν μετά από ένα ακόμα “ατυχές” περιστατικό στην περιοχή του Βύρωνα, όπου τον Μάρτιο του 2009 χάθηκε η ζωή μιας γυναίκας, υπαλλήλου στο κατάστημα Γερμανός, όταν ένας “προστάτης του πολίτη”, που βρισκόταν εκτός υπηρεσίας, σε ρόλο ήρωα τράβηξε το όπλο του για να καταδιώξει έναν ληστή. Ένα ακόμα “μεμονομένο περιστατικό” λοιπόν. Ένας εν ψυχρώ φόνος από τα έμπειρα χέρια των ράμπο της ελληνικής αστυνομίας που έρχεται να προστεθεί σε τόσους άλλους, σε καθημερινούς εξευτελισμούς, βασανιστήρια και θανάτους σε Α.Τ., μια “παράπλευρη απώλεια” του ανηλεούς πολέμου που διεξάγεται καθηνερινα στο μητροπολιτικό πεδίο.
Ως ελάχιστη απάντηση το Σάββατο 27 Φεβρουαρίου 2010 εξακόσια άτομα πορεύονται στους δρόμους του Βύρωνα, επιχειρώντας να σπάσουν την συνενοχική σιωπή που η δημοκρατία επιβάλλει για να αποχρωματίσει τα “μελανά της σημεία”, τις “ατυχίες” και “αστοχίες” της. Όταν κανείς δεν μιλάει, όλοι συναινούν.
Κατά τη διάρκεια της πορείας σπάζονται ΑΤΜ και τζαμαρία των γραφείων του ΠΑΣΟΚ της περιοχής. Με αφορμή αυτό, τη στιγμή που οι διαδηλωτές προσεγγίζουν την πλατεία Δεληολάνη όπου και θα τερμάτιζε η πορεία, διμοιρίες των ΜΑΤ επιτίθενται με μένος κατά των διαδηλωτών, καθιστώντας σαφές πως πρόκειται για πολιτική εντολή διάλυσης της πορείας. Στην επίθεση έρχονται να δώσουν ένα χεράκι – ξύλο- και μηχανές της ομάδας Δέλτα διευμβολίζοντας την πορεία και πέρνοντας στο κατόπι όποιον βρισκόταν στο δρόμο. Ο στρατός της δημοκρατίας έρχεται να συνετίσει, κυνηγώντας για 20 λεπτά και μοιράζοντας απλόχερα μπόλικο ξύλο, όσους η συναίνεση και το δόγμα της “τάξης” και της “ασφάλειας” δεν κατάφερε να φιμώσει, προσαγάγοντας 18 άτομα κι αποδίδοντας μετέπειτα κατηγορίες σε 11 εξ αυτών. Ένας εκ των συλληφθέντων δε, νοσηλεύεται στον Ευαγγελισμό τραυματισμένος στο κεφάλι από τα γκλομπ των μπάτσων.
Η επίθεση, αναντίστοιχης κλίμακας σε σχέση με τα γεγονότα και με περίσσιο το θράσος των μπάτσων, που πριν 10 μέρες είχαν δολοφονήσει έναν ακόμα άνθρωπο σε εκείνο το σημείο, έρχεται σαν μια προσχεδιασμένη άσκηση πειθάρχησης. Μετά τα γεγονότα της Τετάρτης, την απεργειακή πορεία, όπου ο κόσμος βγήκε κατά χιλιάδες στους δρόμους του κέντρου και συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής και την αντιρατσιστική-αντιφασιστική συγκέντρωση και πορεία στην Κυψέλη, το μέγα εργαλείο της δημοκρατίας για την εξασφάλιση της κοινωνικής ειρήνης, ο φόβος, έπρεπε να μπει ξανά δυναμικά στο παιχνίδι. Με ποιο καλύτερο τρόπο από την εγγραφή στα σώματα των αντιστεκόμενων της κρατικής βίας, μέσω των γκλομπς των μπάτσων και την αντίστοιχη εγγραφή στη συλλογική συνείδηση, μέσω της εικόνας λυσσασμένων μπάτσων να τρέχουν από πίσω με δολοφονικές διαθέσεις.
Κι έπειτα έρχεται η σειρά της δικαιοσύνης να καθορίσει τι είναι νόμιμο και τι όχι, τι είναι ανεκτό από την εξουσία και να βαφτίσει ότι ξεφεύγει από τα θεσπισμένα της όρια παράνομο και εγκληματικό. Είναι νόμιμο να πυροβολείς ότι κινείται, αλλά παράνομο να πετάς πέτρες. Είναι νόμιμο να βαράς ανθρώπους με το γκλομπ, αλλά παράνομο να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και τους συντρόφους σου. Είναι νόμιμο να κάθεσαι απαθής στον καναπέ σου, αλλά παράνομο να διαδηλώνεις δυναμικά στο δρόμο, διεκδικώντας όσα σου αρπάζουν. Είναι νόμιμο να προσάπτεις κατηγορίες έως και κακουργηματικού χαρακτήρα σε 11 άτομα, που “παρανόμησαν” με την παρουσία τους σε μια πορεία εναντίον της κρατικής καταστολής και τρομοκρατίας. Είναι μήπως “παράνομο” να διεκδικείς μια αξιοπρεπή ζωή με συλλογικούς όρους; Για την δημοκρατία της εκμετάλλευσης, της εξατομίκευσης και της αδράνειας, ναι είναι.
Πόσες δολοφονίες ακόμα χρειάζονται για να πάψει η καραμέλα του “μεμονωμένου περιστατικού”; Είναι ήδη πάρα πολλές. Πόσοι ακόμα πρέπει να νιώσουν σφαίρες μπάτσων να καρφώνονται στο σώμα τους, ένα γκλομπ να κατεβαίνει στο κεφάλι τους, μια υποτιμητική εξακρίβωση της ύπαρξης τους, μια χυδαία προσβολή της αξιοπρέπειας τους πριν αντιληφθούμε ότι το μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι δεν είναι απλώς ένα γραφικό σύνθημα. Η αστυνομία, το μακρύ χέρι της δημοκρατίας, έρχεται να χτυπήσει εκεί που η εθνική συνείδηση, η κοινωνική συναίνεση, τα ΜΜΕ, η κρίση δεν αρκούν.
Πόσες ακόμα κατεστραμμένες ζωές και λεηλατημένες υπάρξεις χρειάζονται για να αποφασίσουμε να τελειώνουμε με αυτόν τον σάπιο κόσμο;
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ & ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ 27ης ΦΛΕΒΑΡΗ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά