Σήμερα 25/2, στις 19.30, πραγματοποιήθηκε παρέμβαση από περίπου 60 συντρόφους/ισσες στη γκαλερί ΑΔΑΜ, στο Κολωνάκι, μισή ώρα πριν τα εγκαίνια έκθεσης έργων τέχνης από εκπροσώπους του αστικού, πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, για την προώθηση του "ευγενούς" σκοπού της δημιουργίας Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης στο κατειλημένο κτίριο της οδού Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Πιο αναλυτικά τους "ευγενείς" σκοπούς της συγκεκριμένης εταιρίας μπορεί κάποιος να τους βρεί στη σελίδα http://orama-opera.gr/ Στην παρέμβαση πετάχτηκαν τρικάκια και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο.

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΠΙΟ ΤΡΕΛΑ ΣΑΣ ΟΝΕΙΡΑ

Μια διόλου πρωτότυπη συμμαχία, μεταξύ εκπροσώπων της αστικής τάξης (όπως η Μαριάννα Βαρδινογιάννη) και ανθρώπων του «πνεύματος» (όπως ο συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός) και της «τέχνης» (όπως η υψίφωνος Βάσω Παπαντωνίου που προΐσταται και της προσπάθειας) με πρόσχημα τη δημιουργία Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης επιχειρεί να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις για την αστυνομική εισβολή και βίαιη εκκένωση του κατειλημμένου κτιρίου στην οδό Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά. Πρόκειται για την «Εταιρία για το Κτήριο της Όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης ‘‘Maria Callas’’» με την επωνυμία «Όπερα-Όραμα», η οποία αφού «κατόρθωσε» τη χρηματοδότηση για νέα Εθνική Λυρική Σκηνή στο Φαληρικό Δέλτα από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» (!!!), πραγματοποιεί από 25/2 έως 20/3/2010 «έκθεση έργων τέχνης» στην γκαλερί ΑΔΑΜ, στην οδό Ν. Βάμβα στο Κολωνάκι, για την προώθηση και του δεύτερου σκοπού της (την Ακαδημία Λυρικής Τέχνης) με τη συλλογή υπογραφών και χρημάτων (?! – αφού τους χρηματοδοτούν με εκατομμύρια ευρώ τα ιδρύματα των κεφαλαιοκρατών τι τα θέλουν μερικές χιλιάδες ευρώ που θα καταφέρουν να συλλέξουν;). Κι όλα αυτά, όλως τυχαίως, σε μια περίοδο έντονης κρατικής και παρακρατικής στοχοποίησης των αυτοοργανωμένων χώρων, στεκιών και καταλήψεων.

Το εν λόγω κτίριο που εποφθαλμιούν, στη συμβολή των οδών Πατησίων & Σκαραμαγκά, ανήκει στο ΝΑΤ (ταμείο των ναυτικών) και από τον Σεπτέμβρη του 1999 είχε εγκαταλειφθεί στη φθορά, τη βρώμα και την ερείπωση, ενώ στο παρελθόν είχε ζήσει σε αυτό για κάποια χρόνια η Μαρία Κάλλας.

Στις 19 Μάρτη 2009 όμως (3 μήνες μετά τον ασύλληπτο <<Δεκέμβρη>>), δεκάδες άνθρωποι εισήλθαμε στο κτίριο, το καθαρίσαμε, αποκαταστήσαμε φθορές και ζημιές (οι εργασίες συνεχίζονται) και του δώσαμε ζωή, μετατρέποντας το σε ένα ανοιχτό κοινωνικό πείραμα συλλογικοποίησης, αυτοοργάνωσης, κοινωνικής-πολιτικής δράσης, αλληλεγγύης και δημιουργικότητας, σε ένα απελευθερωμένο έδαφος από την εξουσία, την εκμετάλλευση, την ιεραρχία και κάθε είδους μεσολαβήσεις. Ένα μικρό σύμπαν πολυποίκιλων επιθυμιών, επιλογών και προσπαθειών γύρω από τα ζητήματα της αλληλεγγύης σε μετανάστες και πρόσφυγες, των διακρίσεων με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, της ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, της καπιταλιστικής κρίσης, της υπεράσπισης των δημόσιων-ελεύθερων χώρων, της αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές και εγχειρήματα που αντιμετωπίζουν την κρατική ή φασιστική καταστολή, της αυτομόρφωσης (δηλαδή της οριζόντιας μετάδοσης γνώσης χωρίς διδασκαλικές αυθεντίες και χρηματικά ή άλλου είδους ανταλλάγματα), της ανθρώπινης δημιουργίας (σώμα, χορός, θέατρο, video, μουσική) έξω από θεαματικά πρότυπα, εμπορικά δίκτυα και σχέσεις χρηματικής συναλλαγής. Σημείο σύμπτωσης όλων των προσπαθειών η γενική συνέλευση της κατάληψης, μια φορά την εβδομάδα.

Η κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά, αποτελώντας τόσο τμήμα της ιστορικής κοινωνικής πρακτικής της οικειοποίησης εγκαταλειμμένων κτιρίων και της μετατροπής τους σε ελεύθερους κοινωνικούς χώρους όσο και ως ένας από τους σπόρους του ελευθεριακού ριζοσπαστικού μετασχηματισμού των κοινωνικών σχέσεων που άφησε ως παρακαταθήκη η εξέγερση του Δεκέμβρη, ήρθε για να μείνει. Γι’ αυτό οι καλοθελητές και νεροκουβαλητές της κρατικής καταστολής, που καμώνονται πως δεν γνωρίζουν ότι το κτίριο δεν είναι άδειο και εγκαταλειμμένο καλό θα έκαναν να προσανατολιστούν σε άλλες στεγαστικές «ιδέες» του εγχειρήματος τους. Το πόσο καλά το γνωρίζουν, άλλωστε, το αποκαλύπτει περσινή τους ανακοίνωση, ένα μήνα μετά την επαναλειτουργία του κτιρίου, με τον μελοδραματικό τίτλο «Το σπίτι της Μαρίας Κάλλας κινδυνεύει», όπου κατέθεταν τη λύπη τους για την κατάληψη του κτιρίου και την ανησυχία τους για την πιθανή καταστροφή του (?!).

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΤΗΣΙΩΝ 61 & ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

ΔΕΚΑ, ΕΚΑΤΟ, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά