Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός, ο πατέρας πάντοτε αρεσκόταν να μας λέει ιστορίες περί του πόσο τυπικές και νοικοκύρισσες ήταν παλιά οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες δεν πήγαιναν πίσω και τότε στα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι μαγείρευαν διαφορετικά φαγητά και… εμείς τότε παιδί μου τρώγαμε τον τραχαχανά, που τον απλώναμε… και τι είναι μπαμπά ο τραγανάς…και μένα μου φαινότανε πολύ αηδής η περιγραφή του τραγανού τραγανά, γιατί είχαμε κάτι κιβώτια κρουασάν που δώριζε η πρόνοια, μα και μπισκότα που μπορούσες να βουτήξεις μποοοόλικα το πρωί στο γάλα σου, το οποίο τότε ήταν απαραιτήτως συμπυκνωμένο γιατί το φρέσκο ήταν παράνομο αφού μόλις είχε αμολυθεί το τσερνομπίλ, κάποιο θηρίο που μόλυνε όλα τα γάλατα μα άφησε μόνο τα συμπυκνωμένα για να έχουμε και εμείς τα παιδιά να πίνουμε κάτι διότι αν περιμέναμε από τον τραχαχανά… μερικές φορές τον έβλεπα στον ύπνο μου ώσπου τον είδα και τώρα τελευταία, σε γκουρμέ  εστιατόριο, πηγαίνοντας με τον πατέρα μου που παραλειπομένου του καταρράκτη του είδε να ξεπροβάλλει ευθαρσώς από τον κατάλογο η λέξη τραχανάς με γράμματα ολοστρόγγυλα και ωραία και μου είπε πως αυτό το εστιατόριο παιδί μου πρέπει να είναι παλιό, όπως λέμε από το 1952 και με παράδοση στην ποιότητα, ενάντια στα μεταλληγμένα, μέχρι που του εξήγησα ότι ο τραχανάς του έχει γίνει της μοδός.

ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

πατησίων 61 και σκαραμαγκά

δευτέρα 12 Οκτώβρη, 16.00, συλλογικό γεύμα