ΓΙΑ ΜΙΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Είμαι χειρότερος απ’ τους αλήτες, τις αρτίστες

αυτοί μπορούν και ζουν, δεν περιμένουνε

μα εγώ ό,τι παίρνω γίνεται προπέτασμα καπνού

για όσα ζητώ, και προπαντός μια εξιλέωση

στην τέλεια σχέση να σωθώ ή να μαρτυρήσω

Μα ο άλλος είναι ανέφικτος, γιατί

δεν είναι μόνο σώμα ή κατανόηση

μα κάποια ανεπανάληπτη φωνή. Κι αν προχωρήσω

εγκάρσια μέσα του έντρομος θα δω

πως μένει θεατής. Δεν είναι

ετοιμασμένος για μαρτύριο ή για μοίρασμα

σκοτώνοντας τη σίγουρη μικρή του ελευθερία

Φυλάγεται και σε καλεί μονάχα αν υπογράψεις

πως όλα θα τα σεβαστείς, και το κυριότερο

τη σίγουρη μικρή του ελευθερία.

(Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, 1974)