Αρχείο κατηγορίας Αντιμιλιταρισμός

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης για τη σύλληψη του Μιχάλη Τόλη.

Ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας για τη σύλληψη του ολικού αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη.

Το πρωί της Δευτέρας 3 Ιούνη συλλαμβάνεται στα Γιάννινα ο ολικός αρνητής στράτευσης Μιχάλης Τόλης. Η σύλληψη γίνεται με τη διαδικασία του αυτοφώρου, ύστερα από σχετική ενεργοποίησή του από τον εισαγγελέα του στρατοδικείου του Ρουφ. Αυτή η κίνηση των στρατοκρατών δεν μας αιφνιδίασε. Τους τελευταίους μήνες έχουμε ολοένα συχνότερες ενεργοποιήσεις αυτοφώρων, μία πρακτική η οποία επανέρχεται ύστερα από αδράνεια 10 περίπου χρόνων μετά την κατάργηση, το 2003, της κατάστασης γενικής επιστράτευσης (που είχε επιβληθεί ύστερα από τα γεγονότα της Κύπρου το 1974). Αυτή η συχνότητα δείχνει μία πρόθεση των διωκτικών αρχών να καθιερώσουν αυτού του είδους τις διώξεις. Και επιβεβαιώνει τις πολιτικές αποφάσεις των στρατιωτικών επιτελείων να διατηρήσουν ανοιχτό το μέτωπο με όσους αρνούνται για πολιτικούς λόγους να γίνουν μέρος μίας μηχανής που ξερνάει μίσος, ρατσισμό και θάνατο.

Τα χρηματικά πρόστιμα των 6000 ευρώ και η οικονομική ομηρία που συνεπάγονται, τα εντάλματα σύλληψης, τα διαρκή και επαναλαμβανόμενα αυτόφωρα (με τις μεταγωγές σε πόλεις αρκετά χιλιόμετρα μακριά), οι ποινικές διώξεις και τα στρατοδικεία, η απαγόρευση εξόδου από την χώρα, αποτελούν σημάδια της εκδικητικότητας της στρατιωτικής μηχανής απέναντι στους πολιτικούς της αντιπάλους.

Η επιβολή ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης συνοδεύεται από τη μετατόπιση προς νέες ολοκληρωτικές κατευθύνσεις. Οι ανακατατάξεις μέσα στο στράτευμα και η επικράτηση των φίλιων προσώπων της ακροδεξιάς κυβερνητικής πτέρυγας έχουν τη δικιά τους βαρύτητα εφόσον αφορούν έναν από τους νευραλγικούς πυλώνες αυτών των κατευθύνσεων. Αλλά δεν είναι και ο μοναδικός. Έχουμε την οικονομική αφαίμαξη και το άπλωμα της φτώχειας σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Τη συνεχή ανάδειξη των εθνοκεντρικών αφηγήσεων σε καιρούς καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης. Τη σταθερή προετοιμασία και αναβάθμιση των αστυνομικών σωμάτων για τις κατασταλτικές επιχειρήσεις του μέλλοντος. Τη διαχείριση των κοινωνικών αντιστάσεων μέσα από στρατιωτικά μοντέλα. Τον κοινό τόπο ολόκληρου του πολιτικού φάσματος (από την ακροδεξιά ως την αριστερά) για την «υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος» στο Αιγαίο, όπως αυτό προβάλλεται μέσα από τον καθορισμό των ΑΟΖ.

Δεν μπορούν να μας κάμψουν, δεν μπορούν να μας αλλάξουν μυαλά. Έχουμε επιλέξει να κατανείμουμε τους χρόνους μας προετοιμάζοντας τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες του παρόντος και του μέλλοντος. Έχουμε επιλέξει να βρισκόμαστε σε εκείνους τους χώρους όπου η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η αυτοοργάνωση αντικατοπτρίζονται στις σχέσεις με τον διπλανό και την διπλανή.

Κανένας εσώκλειστος στα στρατόπεδα. Κανένας φαντάρος ποτέ και πουθενά.

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μιχάλη Τόλη.

 

* Συνεχής ενημέρωση στο site της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης
http://olikiarnisi.espivblogs.net

 

 

Αφίσα αλληλεγγύης εν όψει του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Νιώτη

ΑΦΙΣΑ στρατοδικειο Νιωτης

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΩΝ «ΑΠΟ ΚΑΤΩ»

ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΥΗΤΗΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

  • Παραγωγός εθνικιστικών και ρατσιστικών ιδεολογημάτων, φρουρός του κράτους και του κεφαλαίου, πρότυπο του μιλιταρισμού και της υποτέλειας.
  • Υπεύθυνος για την υπέρογκη «μαύρη τρύπα» μίας χρεωκοπημένης οικονομίας, με εξοπλισμούς μαμούθ που συνεχίζονται ακόμα και όταν φτωχοποιείται μία ολόκληρη κοινωνία.
  • Συμμέτοχος στην κατοχή του Αφγανιστάν, στον πόλεμο της Λιβύης, στις περιπολίες σε Μεσόγειο και Σομαλία, στις ΝΑΤΟϊκές επεμβάσεις ανά τον κόσμο, σε εκπαιδευτικά προγράμματα του ισραηλινού στρατού.
  • Συνεργός στη χάραξη και την εκπλήρωση της εσωτερικής αστυνόμευσης, σε ασκήσεις καταστολής πλήθους, στην αντι-εξεγερτική εκστρατεία με βάση τα σύγχρονα ΝΑΤΟϊκά δόγματα για τους «εσωτερικούς εχθρούς».

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΩΤΗ

που δικάζεται στο στρατοδικείο Ιωαννίνων (απέναντι από τη δημοτική βιβλιοθήκη),

στις 21/05: ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, 9πμ

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ:

  • 16/05  Αθήνα, Πολυτεχνείο-Γκίνη, 7μμ: Παρουσίαση του βιβλίου «Πόλεις επί χάρτου» (έκδοση της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης, Αθήνα 2013) – Συζήτηση για τη στρατιωτική καταστολή και τις αντιστάσεις
  • 18/05  Ιωάννινα, πλ. Μαβίλη-Μώλος: Γιορτή Αλληλεγγύης ενάντια στους εθνικούς μύθους και το μιλιταρισμό με συλλογική κουζίνα και με χορούς με την ομάδα παραδοσιακών χορών του Θερσίτη
  • 19/05  Ιωάννινα, Κατάληψη Αντιβίωση, 7μμ: Παρουσίαση του βιβλίου «Πόλεις επί χάρτου» (έκδοση της Πρωτοβουλίας για την Ολική Άρνηση Στράτευσης, Αθήνα 2013) – Συζήτηση για τη στρατιωτική καταστολή και τις αντιστάσεις

Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης

Αλληλεγγύη στον ολικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Νιώτη

ΚΕΙΜΕΝΟ_ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ_21_05_13_Page_1 ΚΕΙΜΕΝΟ_ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ_21_05_13_Page_2

 

Για κάθε εκπλήρωση εντολών των ανωτέρων
κάθε φανατική πλειοδοσία μεσαίων στελεχών
κάθε προσπάθεια πειθούς ή αναγκασμού
πόσες ζωές, πόσοι νεκροί πιο πίσω;
Κι οι αποφάσεις ένδοξων τότε αρχηγών
τώρα να φαίνονται από μακριά
σαν αποτυχημένες κινήσεις του σκακιού,
τ’ άσπρα πιόνια εμείς, οι αντίπαλοι τα μαύρα
κι όλοι μαζί στρατιώτες στην αχανή σκακιέρα
για μια πατρίδα που άλλοι την αποφάσιζαν…

(Τ. Πατρίκιος, Κατοικία της Μνήμης)

 

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΟΥΣ, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟ ΝΟΜΟ ΤΟΥΣ, ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ

Στις 21 Μαΐου, ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Νιώτης δικάζεται στο στρατοδικείο Ιωαννίνων για την άρνησή του να καταταγεί στον ελληνικό στρατό. Πρόκειται για μια ξεκάθαρη πολιτική δίωξη που έρχεται να προστεθεί με τη σειρά της στην πρόσφατη έξαρση της στρατιωτικής καταστολής, με τις εκδικητικές διώξεις, τις ολιγοήμερες «προσωρινές κρατήσεις» και την οικονομική καταστολή αρνητών στράτευσης. Στην περίπτωση αυτή, ο «κατηγορούμενος για ανυποταξία» – ένας αναρχικός που εδώ και χρόνια συμμετέχει σε κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και σε διάφορα πολιτικά/κοινωνικά εγχειρήματα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης – έχει τοποθετηθεί δημόσια, μέσω συλλογικής δήλωσης ολικής άρνησης στράτευσης, για την πολιτική και αξιακή του αντίθεση στη θητεία, τους εθνικούς στρατούς και κάθε μηχανισμό καθυπόταξης και καταπίεσης. Το στρατοδικείο που τον δικάζει, διόλου τυχαία, έχει «φιλοξενήσει» στο παρελθόν κι άλλες δίκες αρνητών στράτευσης, με πιο χαρακτηριστική τη δίκη του Γεράσιμου Κορωναίου στις 13 Δεκέμβρη του 2011. Την ημέρα εκείνη, δεκάδες ένστολοι πραιτοριανοί επιβεβαίωσαν την πολιτικότητα και εκείνης της δίωξης με την πολυπληθή παρουσία τους στο δικαστήριο, απέναντι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης που διεξαγόταν έξω από το στρατοδικείο…

Ο Δ. Νιώτης είναι κομμάτι ενός αγώνα που δεν αναγνωρίζει καμιά υποχρέωση προς έναν εχθρικό μηχανισμό επιβολής και αυταρχισμού. Ενός αγώνα που εναντιώνεται στην κρατική βαρβαρότητα, στους απανταχού εθνικούς μύθους, τους σωβινισμούς και τους πατριωτισμούς. Ενός αγώνα με αντιθεσμικό χαρακτήρα που αρνείται το αστικό δικαίωμα της αντίρρησης συνείδησης που προϋποθέτει την αποδοχή της ιδιότητας του πολίτη. Ενός αγώνα που προκρίνει την ελευθερία της συνείδησης και του αυτοκαθορισμού σε ατομική και συλλογική βάση, με οριζόντιο και αυτοοργανωτικό τρόπο. Ενός αγώνα μακριά από κάθε πασιφιστική ρητορεία για τον εξευγενισμό και τον εξανθρωπισμό ενός δολοφονικού μηχανισμού. Ενός αγώνα που προτάσσει τη ρήξη με τον πιο σκληρό πυρήνα του κράτους και τους πολέμους της κυριαρχίας.

Η συγκεκριμένη δίωξη αλλά και οι διώξεις πολλών ακόμη αρνητών στράτευσης την τελευταία περίοδο, δεν μπορούν να εξεταστούν έξω από τις ευρύτερες συστημικές εξελίξεις. Η δομική κρίση του καπιταλισμού σε ένα καθεστώς παγκοσμιοποίησης, οι «μεταρρυθμίσεις» των παραγωγικών μοντέλων, η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων, η ακροδεξιά στροφή των κυβερνήσεων και ο καθεστωτικός ολοκληρωτισμός, διαμορφώνουν αντίστοιχα και το νέο επιθετικό χαρακτήρα του μιλιταρισμού και του εθνοκεντρισμού.

Εδώ και περίπου τρία χρόνια, η ελληνική κοινωνία έχει κηρυχτεί σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης», με αποτέλεσμα το βομβαρδισμό της από πραξικοπηματικούς νόμους, οικονομική τρομοκρατία, χαράτσια, φόβο και απόγνωση. Μια συνθήκη που συνοδεύεται από αδιάκοπη αστυνομικοστρατιωτική καταστολή όσων αντιστέκονται, με συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια, δικαστική ομηρία και φυλακίσεις. Μια συνθήκη που συνοδεύεται από την κοινωνική διάχυση του μιλιταρισμού, με τελική επιδίωξη την εκπειθάρχηση και την, ενεργητική ή παθητική, συμμετοχή της κοινωνίας στις προσταγές της εξουσίας. Ο εκφασισμός αυτός της κοινωνίας έρχεται και ως αποτέλεσμα της αγαστής συνεργασίας θεσμών του κράτους (στρατός, αστυνομία, δικαιοσύνη, εκπαίδευση κ.ά.) με πολιτικούς σχηματισμούς που αντικατοπτρίζουν τις συστημικές επιλογές (ακροδεξιές κυβερνήσεις, φασιστικά κόμματα, συντηρητισμός κ.ά.). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο μιλιταρισμός στρέφεται και αυτός σε νέες ολοκληρωτικές και φασιστικές κατευθύνσεις. Οι πρόσφατες κρίσεις στην ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων που οδήγησαν στην επικράτηση των φίλιων προσώπων της ακροδεξιάς κυβερνητικής πτέρυγας της ελληνικής βουλής το επιβεβαιώνουν…

Την εποχή, λοιπόν, που ο μιλιταρισμός χρησιμοποιείται από την εξουσία για να επιβληθεί η κοινωνική σιωπή και να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των «από πάνω», δεν έχουμε παρά να τον ξεριζώσουμε από οπουδήποτε επιχειρεί να ριζωθεί. Την εποχή που ο στρατιωτικός μηχανισμός επιχειρεί να διαμορφώσει τους υπηκόους και τους φαντάρους που χρειάζονται οι «από πάνω», δεν έχουμε παρά να αρνηθούμε κάθε στρατιωτική θητεία. Την εποχή που πληθαίνουν οι αυτοκτονίες μέσα στα στρατόπεδα, δεν μπορούμε παρά να απεχθανόμαστε τους στρατώνες. Την εποχή που ο στρατός υποβοηθά τον κατασταλτικό πόλεμο και τη διαχείριση των «ασύμμετρων απειλών» της μετανάστευσης, δεν έχουμε παρά να αγωνιστούμε ενάντια σε σύνορα και πλαστούς διαχωρισμούς. Την εποχή που ο στρατός, σε πλήρη αρμονία και συνεργασία με τις υπόλοιπες αστυνομικές-κατασταλτικές δυνάμεις, ετοιμάζεται να βγει στους δρόμους για να καταπνίξει τις κοινωνικές εκρήξεις που παράγουν οι μνημονιακές και ολοκληρωτικές πολιτικές, δεν έχουμε παρά να στήσουμε οδοφράγματα στην επέλασή του. Την εποχή που οι πόλεμοι νομιμοποιούνται με το ιδεολόγημα της «εθνικής σωτηρίας» και την επίκληση των εθνικών γεωστρατηγικών προσόδων, δεν έχουμε παρά να λιποτακτήσουμε από τα εθνικά τους μέτωπα και να ενισχύσουμε τους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Την εποχή που οι ένοπλες δυνάμεις καλούνται να πάρουν θέση απέναντι στον «οικονομικό πόλεμο» τον οποίο βιώνει η ελληνική κοινωνία –έτσι όπως τουλάχιστον ισχυρίζονται διάφοροι υπουργοί, δεν έχουμε παρά να μένουμε μακριά από τα πολεμικά μέτωπα που στήνουν οι στρατάρχες. Την εποχή που η επιστράτευση απεργών επιβάλλεται ως μέθοδος καταστολής κοινωνικών αγώνων, δεν έχουμε παρά να απαντούμε με γενικευμένη ανυποταξία στην εξουσία. Την εποχή που οι κοινωνικές αντιστάσεις τίθενται στο στόχαστρο των στρατιωτικών μελετών και των οπλοπολυβόλων, δεν έχουμε παρά να απλώσουμε την αλληλεγγύη και τις απελευθερωτικές προοπτικές. Την εποχή που η εξουσία θέλει να εγκαταστήσει μόνιμους στρατούς στις ζωές μας για να επιβάλλει το νόμο και την τάξη, δεν έχουμε παρά να τους αποβάλουμε μια και καλή από την καθημερινότητά μας!

Η αλληλεγγύη μας στο διωκόμενο σύντροφο και σε όλους τους ολικούς αρνητές στράτευσης δεν είναι μόνο μια στάση αντίθεσης προς τα έθνη, τα κράτη και τους στρατοκράτες. Είναι μια επιθετική στάση προς κάθε θεσμική και παραθεσμική μιλιταριστική έκφραση της κυριαρχίας. Η επιλογή των ολικών αρνητών να στέκονται ευπρόσωπα και επιθετικά απέναντι στο στρατό, δηλώνοντας δημόσια πως ανήκουν στους αγώνες των «από κάτω» και πως δε διαθέτουν τον εαυτό τους σε κανένα στρατηγό, σε κανέναν υπουργό, σε κανένα έθνος- κράτος και σε καμιά εξουσία, είναι μια επιλογή που διαμορφώνει και το πεδίο της αλληλεγγύης. Τη στιγμή μάλιστα που οι υπερασπιστές του συστήματος αποποιούνται καθημερινά κάθε ευθύνη για τις εγκληματικές επιλογές τους, επικαλούμενοι τους νόμους και τις εντολές που λαμβάνουν (καλυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία και τις κουκούλες τους), η αλληλεγγύη σε ανθρώπους που με το σώμα τους επικυρώνουν το συνειδητό τους αγώνα είναι κάτι παραπάνω από δεδομένη…

Η θεσμική σκλήρυνση που τα τελευταία χρόνια έχει επιβληθεί στον ελλαδικό χώρο προς την ανυποταξία και την άρνηση στράτευσης (χρηματικά πρόστιμα, οικονομική ομηρία, εντάλματα σύλληψης, διαρκή κι επαναλαμβανόμενα αυτόφωρα, ποινικές διώξεις, στοχοποιήσεις κ.ά.) δε μπορεί να μένει αναπάντητη. Για αυτό και είναι κρίσιμο να απλώσει η αλληλεγγύη προς κάθε έναν/μία από αυτούς/ες που βρίσκονται στο στόχαστρο των κατασταλτικών μηχανισμών. Τη στιγμή που χαράτσια, πρόστιμα, φόροι και οικονομική τρομοκρατία αποτελούν καθημερινότητα για όλη την κοινωνία, τη στιγμή που κατά διαστήματα έρχονται νέοι νόμοι να σπείρουν φτώχεια, εξαθλίωση και απόγνωση, η αλληλεγγύη μεταξύ των «από κάτω» γίνεται το βασικό επίδικο της εποχής…

Όταν η εξουσία οργανώνει τον παγερό της μονόλογο, όταν θέλει να μας κλείσει μέσα στα στρατόπεδα για να ξεχάσουμε πώς είναι το συλλογικό και το «από κοινού», όταν θέλει να μας αφανίσει με την εξατομίκευση και τον «ωχαδερφισμό» που επιβάλλει, όταν θέλει να δεχτούμε τη μιζέρια και τη μοιρολατρία ως όρους ζωής, όταν θέλει να μας ντύσει με στολές συναίνεσης, φόβου και παραλλαγής, εμείς, οι «από κάτω», οφείλουμε να ενδυναμώνουμε τις φωνές μας και να στεκόμαστε ακόμη πιο πολύ ο ένας δίπλα στην άλλη. Πέρα από λογικές διακρίσεων και διαχωρισμών, με πυξίδα την αλληλεγγύη, συγκρουόμαστε με τον πολιτισμό της εξουσίας, της πειθαρχίας, της ιεραρχίας, του ρατσισμού, του εθνικισμού, του σεξισμού. Και δημιουργούμε το δικό μας κόσμο. Τον κόσμο της ισότητας, της αυτοοργάνωσης, των αντιστάσεων και των αντιδομών. Τον κόσμο της ελευθερίας.

Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ,
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗ ΝΙΩΤΗ
που δικάζεται την Τρίτη 21 Μαΐου στο στρατοδικείο Ιωαννίνων για την άρνησή του να καταταγεί στον ελληνικό στρατό

21.05.2013, 09:00, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ (απέναντι από τη δημοτική βιβλιοθήκη) 

Πρωτοβουλία για την Ολική Άρνηση Στράτευσης – Αθήνα

Σάββατο 20 Απρίλη | συγκέντρωση αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Μενέλαο Εξίογλου.

Μήπως βρισκόμαστε σε καθεστώς  επιστράτευσης;

Το πρωί της Πέμπτης 18 Απρίλη συλλαμβάνεται έξω από το σπίτι του στην Θεσσαλονίκη ο ολικός αρνητής στράτευσης Μενέλαος Εξίογλου. Η σύλληψή του έγινε έπειτα από την έκδοση εντάλματος  από την στρατιωτική εισαγγελία Αθηνών για ανυποταξία του. Τα περιστατικά έκδοσης ενταλμάτων και συνακόλουθων διώξεων που έχουν καταγραφεί τον τελευταίο καιρό ολοένα και αυξάνονται.

Αυτή η κατασταλτική στρατηγική με την ενεργοποίηση ενταλμάτων σύλληψης στο πλαίσιο της αυτόφωρης διαδικασίας είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν (και μέχρι το 2003) κατά την περίοδο της γενικής επιστράτευσης που ακολούθησε τα γεγονότα της Κύπρου το 1974.

Η διαφαινόμενη επαναφορά αυτού του μοντέλου επιβεβαιώνει ότι βρισκόμαστε σε ένα νέο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι επαναλαμβανόμενες ποινικές διώξεις ανυπότακτων και αρνητών στράτευσης, τα πρόστιμα των 6000 ευρώ και ο οικονομικός εκβιασμός που αυτά συνεπάγονται, η προβολή εθνοκεντρικών αντιλήψεων μέσα σε καιρούς καπιταλιστικής κρίσης, είναι σημάδια του ρόλου που έχει αναλάβει ο στρατός μέσα σε αυτό το καθεστώς.

Όμως τα μοντέλα εκπειθάρχησης και εκφοβισμού είναι ευρύτερα. Δεν αφορούν μόνο όσους αρνούνται τον στρατιωτικό μηχανισμό, αλλά όσους και όσες βρίσκουν τον εαυτό τους στον αντίποδα της συστημικής και καπιταλιστικής ολοκλήρωσης.

Είναι στο χέρι των από-τα-κάτω να δυναμώσουν την αλληλεγγύη μεταξύ τους, πέρα από κάθε επιταγή εθνικής ενότητας και εθνικής συστράτευσης.

Καμία δίωξη στον ολικό αρνητή στράτευσης Μενέλαο Εξίογλου

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο στρατοδικείο Αθηνών
Σάββατο 20 Απριλίου, 10 π.μ.
Αμφιπόλεως και Κωνσταντινουπόλεως, Ρουφ

 

Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης
http://olikiarnisi.espivblogs.net

 

***

*Συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης | Δεκέμβριος 2012

 

 

Συλλογική Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης, Δεκέμβριος 2012

Η δήλωση αυτή είναι το αποτέλεσμα της κοινής στάσης πέντε συντρόφων από την Αθήνα απέναντι στον στρατό. Αποφασίστηκε και συντάχθηκε με συλλογικές και αυτοοργανωμένες διαδικασίες στη βάση τόσο της ατομικής μας βούλησης όσο και της πολιτικής μας προταγματικής. Με τη στήριξη αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών μοιράστηκε για πρώτη φορά σε 2.000 αντίτυπα στη συγκέντρωση της πορείας για τη 17η Νοέμβρη του 2012, θέλοντας η κίνησή μας αυτή να διεμβολίσει τους συμβολισμούς της ημέρας και να της προσδώσει την επικαιροποίηση μιας διαρκούς άρνησης απέναντι στον μιλιταρισμό.

 
Η δήλωση αυτή αποτελεί κομμάτι των εαυτών μας και των αρνήσεών μας απέναντι όχι μόνο στον στρατό αλλά και συνολικότερα στον πολιτισμό της εξουσίας. Το κείμενο της δήλωσης μπορεί κανείς να βρει αρχικά σε αυτοοργανωμένους χώρους και καταλήψεις της Αθήνας και του Πειραιά. Πρόθεσή μας είναι να φτάσει σε κάθε χώρο αντίστασης, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης στην ελλαδική επικράτεια αλλά και έξω από τα σύνορά της. 
 
Για έναν κόσμο αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας, για έναν κόσμο δίχως έθνη, κράτη, τάξεις, σύνορα και στρατούς.
 
Για να εμφανίσετε και να κατεβάσετε τη συλλογική δήλωση σε pdf, πατήστε εδώ.
 

Συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

Κληθήκαμε να υπηρετήσουμε στο στρατό σε μία περίοδο κρίσης και έντονων κοινωνικών και οικονομικών αντιθέσεων. Από καιρό είχαμε πάρει θέση με τη συμβολή μας στην ανάπτυξη των κοινωνικών αντιστάσεων σε κάθε γειτονιά, χώρο εργασίας και απέναντι σε κάθε προσπάθεια υποταγής της νεολαίας και τον υποτελών κοινωνικών ομάδων. Όμως, σήμερα, όταν παράλληλα παρατηρείται άνοδος της ακροδεξιάς ρητορικής, είναι αναγκαίο όλοι μας να διατηρήσουμε ζωντανή την αξιοπρέπειά μας και να ενισχύσουμε, με την πρακτική και το λόγο μας, τον αγώνα απέναντι σε κάθε μορφή εξουσίας, σε κάθε έκφανση της ζωής μας.

Όταν ήρθε, λοιπόν, και σε εμάς το χαρτί της κατάταξης στο στρατό, δεν μπορούσαμε παρά να αρνηθούμε να καταταγούμε. Συνέχεια ανάγνωσης Συλλογική δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

Μιλιταρισμός και αντιμιλιταρισμός στο Ισραήλ

Μια συζήτηση με έναν σύντροφο της συλλογικότητας ''αναρχικοί ενάντια στο τείχος'' και ένα κείμενο της αρνήτριας στράτευσης Sahar Vardi.

 

[scribd id=109268292 key=key-174nmebb21fucx8gsjdr mode=scroll]

 
'' Στο Ισραήλ, το να βλέπεις στρατιώτες παντού, γίνεται τελικά μέρος της ζωής σου. Αν πας στο σούπερ μάρκετ, σίγουρα θα πέσεις πάνω σε κάποιο φαντάρο, αν πας στο νοσοκομείο θα δεις στρατιωτικούς, οπουδηποτε και να πας στο Ισραήλ πάντα βλέπεις στρατιώτες. Και το κυριότερο, τους βλέπεις με τα όπλα τους. Και έτσι ο στρατός γίνεται κάτι το οικείο. Εδώ, για παράδειγμα, αν κάποιος έβγαινε για βόλτα στη Ρόμπλας (σ.τ.μ από τους κεντρικότερους και πιο πολυσύχναστους δρόμους στη Βαρκελώνη) με ένα αυτόματο Μ16 να κρέμεται στον ώμο του, ο κόσμος θα αναφωνούσε <<Μα τι στο διάολο συμβαίνει>>. ''
 

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης από τον Βαγγέλης Τ.

[Το κείμενο σε pdf]

Το πρωινό τηλεφώνημα εκείνης της Κυριακής αντήχησε στα αυτιά μου σαν φάρσα. «Ήρθε το χαρτί κατάταξής σας στο στρατό, να περάσετε από το αστυνομικό τμήμα να το παραλάβετε». Το ελληνικό κράτος, όμως, δεν αστειεύεται. Ιδίως μέσα σε συνθήκες οριακές για τη συγκρότησή του ως μηχανισμού διαμεσολάβησης και νομής της εξουσίας. Ο στρατός αποτελεί ένα από τα τελευταία αποκούμπια του, ένα από τα τελευταία ιδεολογικά εδάφη μέσα από τα οποία επιδιώκει να οριοθετεί και να ελέγχει εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας που χαρακτηρίζεται για τη ρευστότητα του -τη νεολαία-, είναι ίσως η τελευταία ιδεολογική μηχανή που έχει παραμείνει συγκροτημένη ως τέτοια και συνεχίζει να ξερνάει μίσος, διαχωρισμούς, ψευδαισθήσεις και υποχρεώσεις.

Η όλη συζήτηση γύρω από την αύξηση της στρατιωτικής θητείας έρχεται να επικυρώσει μία σημαντική λειτουργία του στρατού σε καιρούς οικονομικής και πολιτικής κρίσης. Συνέχεια ανάγνωσης Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης από τον Βαγγέλης Τ.

1821… μύθοι

Έντυπη έκδοση ενάντια στους εθνικούς μύθους και τα εθνικά ιδεώδη. Εκδόθηκε από στέκια, καταλήψεις, χώρους και ομάδες στις δυτικές συνοικίες της Αθήνας και του Πειραιά. Διανέμεται σε 6.000 αντίτυπα, χέρι με χέρι, σε γειτονιές, σε δρόμους, σε πλατείες, σε σχολεία περιοχών της δυτικής Αθήνας και του Πειραιά.

[scribd id=85939142 key=key-21ya9h91qikndhbwaq11 mode=list]

Για να κατεβάσετε την μπροσούρα πατήστε εδώ

 

Εκδήλωση – Συζήτηση για την Ολική Άρνηση Στράτευσης στη Βίλα Ζωγράφου

 
Το Σάββατο 10 Μαρτίου, στις 7.00μμ
 
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ ΣΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ…
 
Γιατί προάγει την ψυχική, σωματική και πολιτική καταπίεση μέσω του φόβου, της εκπειθάρχησης και του "σωφρονισμού".
 
Γιατί επιβάλλει την ομοιομορφία σε συμπεριφορά και εμφάνιση, την υποταγή στην ιεραρχία, τον σεξισμό και τον εθνικισμό.
 
Γιατί αποτελεί βασικό μηχανισμό υπεράσπισης των αφεντικών και συστημικό πυλώνα καταστολής των κοινωνικών εξεγέρσεων.
 
Γιατί δε θα γίνουμε συνένοχοι στα εγκλήαμτά τους.
 
…ΓΙΑΤΙ Η ΘΕΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΕ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ-ΦΥΛΑΚΕΣ
 
Η εκδήλωση καλείται από

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης (Δ. Χατζηβασιλειάδης)

“Όταν ακούω ότι για να πετύχει κάτι είναι απαραίτητη η συμμετοχή μου σκέφτομαι το στιφάδο” (Ο λαγός)

Είμαι εχθρός του ελληνικού έθνους και κάθε έθνους. Διότι πρόκειται για πολεμικούς μηχανισμούς κοινωνικής αποσύνθεσης και υποδούλωσης. Η εθνική συνείδηση είναι το προκάλυμμα της αφομοίωσης στον αστικό ολοκληρωτισμό, της αφομοίωσης στον ιδιωτικό ωφελιμισμό, στην εκμετάλλευση και στην συσσώρευση, στην δικτατορία του νόμου· είναι η φοβική και μισάνθρωπη κέλευση της υποταγής στο κράτος. Κεφαλαιούχοι, πολιτικάντηδες, λόγιοι βρικόλακες και μισθοφόροι συναποτελούν τον πυρήνα του έθνους εξαπαρχής του. Εκατόν ενενήντα χρόνια εξαπάτησης, καταπίεσης, αποικειοποίησης και μητροπολιτικού εγκλεισμού, η ιστορία του έθνους μέσα στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Εκατόν ενενήντα χρόνια πολεμικής συστράτευσης με τις μεγάλες δυνάμεις του κεφαλαίου, η θέση του ελληνικού έθνους στην εξέλιξη της διακρατικής κυριαρχίας.
Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου.
Το ελληνικό κράτος και η εθνική συνείδηση, συνείδηση υποτελούς ομοιογενοποίησης, συγκροτήθηκαν μέσα από εμφύλιους πολέμους, καταστολή, ταξικό έλεγχο. Η στρατιωτική κυριαρχία θεμελιώνει το έθνος. Το φάντασμα της στρατοκρατίας φυλάει την δημοκρατία των αφεντικών. Τα όπλα του έθνους βγαίνουν στο προσκήνιο για να υπερασπιστούν το καθεστώς ή για να προσαυξήσουν τα κατεχόμενα φέουδά του.
Ο ελληνικός στρατός αποτελεί δραστήριο όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Στα σύνορα του ευρωπαϊκού κάτεργου δολοφονεί τους κατατρεγμένους οι οποίοι έχουν ξεριζωθεί από τις βόμβες και τον λιμό που σπέρνει η πλανητική δημοκρατία του κεφάλαιου. Στην Πίνδο και στον Έβρο η ελληνική σημαία έχει ποτιστεί με το αίμα των απόκληρων. Μέσα στην μητροπολιτική φυλακή, τώρα που οξύνεται η ταξική αντεπίθεση και δυναμώνουν τα εγχειρήματα κοινωνικής αυτοοργάνωσης ενάντια στην κρατική τυραννία, ο εθνικός στρατός προετοιμάζεται για την αντεπανάσταση.
Το κράτος καλεί τους υπηκόους του να υπηρετήσουν την πολεμική μηχανή του. Η θητεία είναι ένας εκβιαστικός εγκλεισμός. Ο φαντάρος στρατωνίζεται δια της βίας και εκπαιδεύεται να υποτάσσεται στην ιεραρχική πυραμίδα του τρόμου, να ανέχεται την βία της και να δολοφονεί ο ίδιος για λογαριασμό της. Ο στρατός αποτελεί το πρότυπο και το θεμέλιο του καταναγκασμού. Ιστορικά, ο αστικός κόσμος αναπτύχθηκε ως πολιτισμός των στρατοπέδων. Τα κάτεργα, τα σχολεία, οι φυλακές αναπαράγουν την οργάνωση του στρατοπέδου και ο εθνικός στρατός υπάρχει για την έσχατη υπεράσπιση της εκμεταλλευτικής τάξης.
Σ’ ετούτο τον επί αιώνες δυναστευόμενο κόσμο έχω πάρει θέση στον πόλεμο για την κοινωνική απελευθέρωση από το κράτος και το κεφάλαιο. Είμαι στρατευμένος στην κοινή πάλη για την ανατροπή της λεηλασίας του ανθρώπινου και του φυσικού πλούτου, για την ανάπτυξη της αντιθεσμικής κοινωνικής αυτοοργάνωσης, για την εξάλειψη όλων των συνόρων και των παρτίδων. Θα παραμείνω στις γραμμές του εξεγερσιακού αγώνα εως ότου αποσυντεθούν όλα τα έθνη, εως ότου διαλυθούν οι στρατιές των τυράννων, με την επαναστατική προέλαση του παγκόσμιου προλεταριάτου.

“Εθελότυφλοι υπηρέτες, σ’ εσάς πατάνε οι θεοί, σ’ εσάς και οι αφέντες”

Η φιλελεύθερη κατοχή έχει χώρο για ιδιοτροπίες. Θέλεις να μην υπηρετήσεις στην πρώτη γραμμή της καπιταλιστικής μηχανής; Ο νόμος πια επιτρέπει εναλλακτικά την εκδούλευση σε άλλους κρατικούς μηχανισμούς. Εναλλακτική θητεία, δηλαδή άμισθη εργασία για να εμφανίζεται το καθεστώς ως παροχέας κοινωφελούς έργου. Οι προνοιακές υπηρεσίες του κράτους, που τώρα παραδίδονται στους κερδοσκόπους επιχειρηματίες ή καταργούνται, ήταν επί έναν σχεδόν αιώνα αφενός ένα τεράστιο πεδίο υπερεκμετάλλευσης μέσω εργολαβιών και προνομιακών διευκολύνσεων προς τις ιδιωτικές εταιρείες και ταυτόχρονα η κύρια πηγή κομματικού ελέγχου και αφετέρου το χρυσωμένο χάπι της συγκεντρωτικής αντικοινωνικής διεύθυνσης.
Ο εθελοντισμός παρέχει την πλέον ασυνείδητη στήριξη στους επιτήδειους που λυμαίνονται τις κάθε είδους κρατικές επενδύσεις και επιχορηγήσεις (τράπεζες, επιχειρήσεις καινοτομίας, εκπαιδευτικά, πολιτιστικά ή φιλανθρωπικά ιδρύματα, μ.κ.ο. κλπ.). Οι ανθρωπιστικές και οι περιβαλλοντικές παράτες των κρατικών αρχών, των εταιρειών και της εκκλησίας επιχειρούν να συγκαλύψουν την επίταση της θεσμικής ληστρικότητας.
Ως αναρχικός έχω αρνηθεί προ καιρού να υπηρετήσω με οποιονδήποτε τρόπο τις μηχανές του κράτους. Η κοινωνική αλληλεγγύη αποκτά το διαυγέστερο και αρτιότερο νόημα της στην συνεχή εξέγερση ενάντια στην παγκόσμια διακρατική κυριαρχία. Ότι έργο μπορώ να προσφέρω ανήκει στις συλλογικές διεργασίες αυτονόμησης από τα κρατικά δεσμά. Ο κόσμος της αναρχίας είναι ήδη εδώ και δεν μας περισσεύει ούτε μια μέρα για τον λεβιάθαν.

“Φυλακές, στρατός, ψυχιατρεία, να πια είναι η εξουσία” (παλαιό σύνθημα)

Ο προσφιλέστερος τρόπος αποφυγής της στρατιωτικής θητείας είναι το λεγόμενο τρελόχαρτο. Η αποφυγή του εγκλεισμού στα πολεμικά κάτεργα έχει ως τίμημα την αναγνώριση του τεχνομυστικιστικού ολοκληρωτισμού του κράτους πάνω στις επιθυμίες, στις συνειδήσεις και στις κοινωνικές σχέσεις. Οι υπεκφυγές επιτρέπονται, αφού επιβεβαιώνουν το αυτιστικό υπόβαθρο της υποταγής στην εξουσία. Το θέατρο της σχιζοφρένειας ή της κατάθλιψης χαριεντίζεται με τον κατακερματισμό και την σήψη ενός κόσμου τυραννευόμενου από το κεφάλαιο και ουδετεροποιεί την γενοκτονία που τελείται στα ψυχιατρεία και με την χημική καταστολή παντού. Οι «ανίκανοι» προστρέχουν στους ιεροεξεταστές ενός κατεξοχήν μανιακού πολιτισμού, στους αυθέντες των ανθρωπιστικών επιστημών της αστικής κυριαρχίας. Για να επιστρέψουν ένας ένας στο ιδιωτικό λαγούμι τους, την ίδια στιγμή που η θεσμική κρεατομηχανή δουλεύει ασταμάτητα. Αυτές οι παραιτήσεις αθροίζονται σε μια τεράστια σιωπή, σε μια εκτεταμένη απομόνωση ανατροφοδοτούμενη, σε μια συνθλιπτική ματαίωση της άρνησης στην στρατοκρατία· αποτελούν μια εσωτερικευμένη αντιεξέγερση.
Ενάντια σε μια τέτοια κανονικότητα η αντίσταση οφείλει να μιλάει ανοιχτά και να αναλαμβάνει το κόστος της σύγκρουσης με το καθεστώς. Για να μην σαρωθούμε από την πολεμική μηχανή της κυριαρχίας συστρατευόμαστε πρωτοβουλιακά και αλληλέγγυα σε συγκεκριμένα πεδία ρήξης. Ο ατομικός γλιτωμός είναι μια επιτάχυνση στον γενικό εξανδραποδισμό. Το κάθε εξεγερσιακό ανάχωμα, ατομικό ή συλλογικό, είναι δύναμη στο συνολικό ανατρεπτικό μέτωπο.

“Κι όταν έρθουν να σου πουν ότι εδώ δεν είναι τόπος και χρόνος για τέτοια πράγματα, τράβηξε την φαλτσέτα και θέρισε”  (Κατερίνα Γώγου)

Η ολική άρνησή μου να στρατευτώ είναι ένα σημείο του κινήματος ενάντια στον στρατό, ένα σημείο του κοινωνικού αντικρατικού αγώνα. Στα χαρακώματα του κοινού πολέμου απέναντι στην διακρατική κυριαρχία και στους στρατούς της αναμετράται ο κόσμος της ελευθερίας και της αλληλεγγύης με τον κόσμο της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης.

Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια στα κελεύσματα της εξουσίας.

 

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ο «μέγας στρατηλάτης» και η ολική άρνηση στράτευσης στα Γιάννινα

 

Φωτογραφία από άγαλμα πολεμόχαρου στρατηλάτη των προχριστιανικών χρόνων που βρίσκεται σε κεντρικό δρόμο των Ιωαννίνων

 

Τις τελευταίες ημέρες, η πόλη των Ιωαννίνων βρίσκεται στο επίκεντρο ενός αντιμιλιταριστικού αγώνα καθώς στα εδάφη της, την Τρίτη 13 Δεκέμβρη, διεξάγεται το στρατοδικείο του ολικού αρνητή στράτευσης Γεράσιμου Κορωναίου. Ταυτόχρονα, σε πολλές άλλες πόλεις της Ελλάδας, πραγματοποιούνται πλήθος παρεμβάσεων αλληλεγγύης στο διωκόμενο ολικό αρνητή Γ.Κ. διαμορφώνοντας το πεδίο μιας ευρύτερης καμπάνιας ενάντια στον στρατό και τα εθνικά ιδεώδη. Αυτές τις μέρες, στους δρόμους και τις πλατείες των Ιωαννίνων, μια πόλη γεμάτη με σύμβολα εθνικών πολέμων και σφαγών, μια πόλη με υπό λειτουργία μεραρχίες, στρατόπεδα και στρατοδικεία, αποτυπώνεται δημόσια και ένας «διαφορετικός», ένας «αντίπαλος» στην εξουσία κόσμος.

 

Πανό αλληλεγγύης στον ολικό αρνητή στράτευσης Γ.Κ. στην απέναντι πλευρά του δρόμου

 

Ο κόσμος της αλληλεγγύης και του αγώνα ενάντια στην στρατοκρατία, τις εθνικές αυταπάτες, την κάθε είδους στράτευση. Η πόλη είναι γεμάτη με αφίσες, συνθήματα, τρικάκια και πανό ενάντια στον στρατό και για την αλληλεγγύη στον Γ.Κ. Ας σημειώσουμε τέλος πως το Σάββατο 10 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε εκδήλωση-συζήτηση για τον ρόλο του στρατού μέσα στην κρίση, τη Δευτέρα 12 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε σε κεντρικό σημείο της πόλης συγκέντρωση-μικροφωνική αλληλεγγύης στον Γ.Κ. ενώ σήμερα Τρίτη 13 Δεκέμβρη πραγματοποιείται συγκέντρωση αλληλεγγύης (από περίπου 150 άτομα) στο στρατοδικείο Ιωαννίνων όπου δικάζεται ο Γ.Κ.

 

Ακούστε τον Γεράσιμο Κορωναίο σε επικοινωνία του με την ενημερωτική ζώνη του ραδιοφωνικού σταθμού 1431 ΑΜ μία ημέρα πριν την εκδίκαση της υπόθεσής του εδώ.

 

Από τα Γιάννενα μέχρι τη Ρόδο κι από τα Χανιά μέχρι τον Έβρο…

κανένας φαντάρος ποτέ και πουθενά!

 

υγ: Με ελάχιστη ποινή φυλάκισης 6μηνών με 3ετή αναστολή καταδικάστηκε τελικά ο Γ.Κ. Κορωναίος ύστερα από απόφαση του στρατοδικείου Ιωαννίνων. Η ποινή αυτή δύναται στο εφετείο να μειωθεί… Να σημειώσουμε πως η μέγιστη ποινή μιας πρωτόδικης καταδίκης για την υπόθεση του Γ.Κ. μπορούσε να φτάσει μέχρι τους 18μήνες φυλάκιση… Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!

 [Αναδημοσίευση από το site του Θερσίτη]

Η δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης του Γεράσιμου Κορωναίου

Δήλωση ολικής άρνησης στράτευσης

 

Προς Στρατολογικό Γραφείο Πατρών

Δηλώνω ότι δεν επιθυμώ να καταταγώ στον στρατό ούτε να έχω καμία επαφή με αυτήν την δομή του εξουσιαστικού συστήματος, δεν επιθυμώ καμία εναλλακτική θητεία ούτε καν να εμφανιστώ ενώπιον σας για κάποιου είδους απαλλαγή.

Η απόφαση αυτή πάρθηκε ύστερα από πολλές σκέψεις σχετικά με την ώρα που θα ερχόμουν αντιμέτωπος με αυτό το ζήτημα. Πιστεύω ότι οι δρόμοι είναι δύο: ή πας ή δεν πας. Φυσικά το δεν πας έχει διάφορες προεκτάσεις και τρόπους ώστε να γίνει. Σέβομαι την επιλογή της απαλλαγής Ι5, αλλά δεν υποστηρίζω την εναλλακτική θητεία που επιλέγουν οι αντιρρησίες συνείδησης για το λόγο ότι δε σε αποδεσμεύει ως άτομο από την κράτηση χρόνου και έργου. Επιλέγω το δρόμο της ολικής άρνησης ως αναρχικός που δεν θέλει ούτε να περάσει απ’ έξω από κάποιο στρατόπεδο ούτε να’ ρθει σε επαφή με χακί-ζώα για κανένα λόγο παρά μόνο απέναντί τους και πάντα με εχθρική στάση. Είναι μια καθαρά πολιτική επιλογή η οποία δε θα εκφραζόταν αν αποφάσιζα να χρησιμοποιήσω κάποιον άλλον τρόπο ώστε να μην υπηρετήσω. Και όπως κάθε πολιτική επιλογή εμπεριέχει ένα σύνολο σκέψεων και απόψεων, έτσι και αυτή έχει αρκετές προεκτάσεις. Από την κοινωνικοποίηση σε καθεστώς εγκλεισμού στον σεξισμό, από τον εθνικισμό στην υποχρέωση, από τον ιμπεριαλισμό στην οικονομία. Προεκτάσεις και λόγοι που βιώνουμε καθημερινά σε όλες τις εκφάνσεις και δομές του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο στρατός σε κάνει άντρα: φυσικά και αρνούμαι το πρότυπο και την ισχυρή θέση που έχει επιβάλει το αρσενικό φύλο στην κοινωνία και που βρίσκει την καλύτερη έκφραση του στον καπιταλισμό όπου ο σωστός άντρας διαμορφώνεται από κάποιες συγκεκριμένες δομές. Δυνατό παιδί από μικρό να είναι το αγόρι μας, στην εφηβεία να έχει μια γκομενίτσα (διαφορετική κάθε μήνα, κατά προτίμηση του άντρα πατέρα), να πάει στο σχολείο του και όταν φύγει από τα χέρια των γονιών του να πάει στρατό όπου θα ολοκληρώσει την εκπαίδευση του ως αρσενικό. Που βοηθάει ο στρατός? Μαθαίνεις να ζεις μόνο με άντρες για αρκετό διάστημα με αποτέλεσμα να ισχυροποιούνται τα στερεότυπα που υπάρχουν μέσα σου. Προσπαθείς να γίνεις μυικά πιο δυνατός για να ανταπεξέρθεις ,και καλά, στις δυσκολίες και όχι απλά για να ενισχύσεις την εικόνα σου u969 ως αρσενικό. Έχω σιχαθεί να βλέπω φωτογραφίες φαντάρων με τα σώβρακα να κρατάνε όπλα στους θαλάμους με τσιγάρο στο στόμα και μπουκάλια αλκοόλ τριγύρω. Και στην άδεια πας και σε κανά μπουρδέλο γιατί τώρα που δεν έχεις χρόνο και είσαι μέσα μπορείς να πας να τα ακουμπήσεις για ένα γαμήσι αφού είσαι και πιο άντρας από πριν. Πολλοί έρχονται σε επαφή με τον αγοραίο έρωτα την περίοδο που είναι φαντάροι. Πιστεύω στην ανεξαρτησία του κάθε ατόμου χωρίς διακρίσεις φύλου. Η ανωτερότητα του άντρα είναι αυτή που προωθείται μέσα από το στρατό με σκοπό να συντηρήσει την πατριαρχική δομή της κοινωνίας και να εξυψώσει τις σχέσεις εξουσίας μέσα στο σύνολο.

Γνωρίζεις κόσμο και μένουν δυνατές φιλίες μετά τη θητεία σου: σε συνθήκες εγκλεισμού η μόνη επιλογή που έχεις για να μην σαλτάρεις είναι να προσπαθήσεις να βρεις κάποιους ανθρώπους να συναναστρέφεσαι. Από προηγούμενες εμπειρίες μου

δουλεύοντας στα πλοία διαπίστωσα ότι οποιαδήποτε συναναστροφή σε συνθήκες πίεσης σε απομακρύνει από τον εαυτό σου και λειτουργεί ως παραίσθηση κοινωνικότητας. Φυσικά στο στρατό το να συναναστρέφεσαι με ένα πλήθος ατόμων που σε άλλες συνθήκες δεν θα γνώριζες καν, κάτω από ένα πρίσμα το οποίο απαγορεύει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών διαβιώνοντας κάτω από συνθήκες άθλιες χωρίς πολλές επιλογές, μόνο κοινωνικοποίηση δεν είναι αλλά αναγκαστική σπατάλη της διάθεσης για συνεύρεση.

Είναι υποχρέωσή σου να υπηρετήσεις την πατρίδα: δεν είμαι έλληνας απλά έτυχε να γεννηθώ σε αυτό τον χώρο, δεν έχω καμία εθνική υπερηφάνεια και δεν νιώθω καμία συγκίνηση κάτω από το γαλανόλευκο πανί το οποίο κάθε φορά που καίγεται λέω “γαμώ τη σημαία σας”. Ο στρατός της ελλάδας που δημιουργήθηκε στις απαρχές του ελληνικού κράτους είναι αναγκαστική συνθήκη για να υπάρξει ένα κράτος (σύνορα-στρατός). Είναι το μέσο που εξασφαλίζει την επέκταση του κράτους μέσα από μαζικές δολοφονίες, επεκτατικούς πολέμους και σύμπραξη συμμαχιών για την οικονομική επέκταση. Δηλαδή όπου η ελλάδα έχει οικονομικά συμφέροντα έχει και στρατό π.χ. σερβία – αφγανιστάν. Στο στρατό εγκολπώνεται η μερίδα αυτή της κοινωνίας που επιθυμεί να συνεισφέρει έμπρακτα σε αυτή τη συνθήκη (φασίστες, χουντοβασιλικοί, μεγαλοιδεάτες). Στο στρατό θα σε διδάξουν πώς στην πράξη θα καταφέρεις να πραγματώσεις όλα αυτά που σου μαθαίνουν στο σχολείο, υποστηρίζοντας την ανωτερότητα της φυλής σου. Από το 1821 μέχρι σήμερα έχουμε πήξει στους λεβέντες κολοκοτρωναίους, καραισκάκηδες, παλικαράδες του αέρα που με το ένα παπούτσι διέσχισαν την αλβανία. Καθάρματα τούρκους, γερμανούς, ιταλούς που έσφαζαν έλληνες για το κέφι τους μόνο και μόνο για μια σημαία στην ακρόπολη. Οι λεβέντες του ‘21 που έσφαζαν επαναστατημένους έλληνες, αλβανούς, τούρκους υπηρετώντας την εξουσία, τα τάγματα που είχαν φύγει για να πολεμήσουν με τους τσάρους στην επαναστατημένη ουκρανία (μαύρος καβαλάρης), τη θέση των στρατιωτικοπολιτικών που εκφράστηκε στο αποκορύφωμά της με τη χούντα του 1967 δεν την αναφέρουν πουθενά στο στρατό. Λοιπόν επειδή ούτε στην παγίδα του σχολείου έπεσα, άλλο τόσο δεν θα μπω και στο βούρκο του στρατού αποσκοπώντας στην ενδυνάμωση της πατριωτικής μου συνείδησης. Είμαι εχθρός κάθε κράτους κάθε έθνους και εν δυνάμει καταστροφέας τους.

12 μήνες είναι θα περάσουν: Ζώντας σε μια κοινωνία που ο χρόνος του ατόμου έχει μετατραπεί σε πρόγραμμα, 12 μήνες από τη ζωή φαίνονται λίγοι.!!!! Ε δεν είναι!!!! Μιλάμε για δώδεκα μήνες κενού, δώδεκα μήνες εκπαίδευσης στο όνομα μιας σάπιας ιδέας, δώδεκα μήνες ομοιογένειας στην εμφάνιση κοινής με αυτή των χακί – δολοφόνων, δώδεκα μήνες μακριά από φίλους και συντρόφους, δώδεκα μήνες αποχής από τον έρωτα, δώδεκα μήνες χωρίς άποψη για την κοινωνική πραγματικότητα λόγω αποχής, δώδεκα μήνες μέσα σε συρματοπλέγματα, δώδεκα μήνες που κρατάς όπλο χωρίς να έχεις τη δυνατότητα να το στρέψεις στον εχθρό σου (ο εχθρός είναι η εξουσία που σε κουμαντάρει), δώδεκα μήνες κενού. Τους χαρίζω μόνο τις ώρες που γράφω αυτήν την επιστολή. Επιλέγω να διαχειρίζομαι το χρόνο μου δημιουργικά σε ότι θέλω με το λιγότερο κόστος και δεν πετάω στα σκουπίδια ένα χρόνο στον οποίο μπορώ να ζήσω τόσα άλλα πράγματα.

Στρατός – φονιάς: Ο στρατός πέρα από την εσωτερική του ύπαρξη ως θεσμού δρα και

εκτός συνόρων, άλλοτε κρυφά άλλοτε φανερά. Έχει πάντα και ας μην τη χρησιμοποιεί τη δυνατότητα να προκαλέσει μαζικές καταστροφές και δολοφονίες. Έχει συγκεκριμένο επιστημονικό περιεχόμενο που σχετίζεται με την ανακάλυψη τεχνικών και όπλων για ακόμα μεγαλύτερους ολέθρους από αυτούς που ήδη μπορεί να προκαλέσει. Φυσικά για να καλύψει όλες αυτές τις ενέργειες του απομυζά χρήματα από το μόχθο των ιδίων που αυτός σκοτώνει. Εκτός από θανάτους σε καιρό πολέμου ευθύνεται για το θάνατο αρκετών νέων που τους οδηγεί στην αυτοκτονία. Επίσης ευθύνεται για αρκετές ψυχολογικές διαταραχές που προκαλούνται σε άτομα κατά τη θητεία τους. Είναι ρυθμιστής της κίνησης των συνόρων, άλλοτε σκοτώνοντας μαζικά σε ναρκοπέδια μετανάστες, άλλοτε σκοτώνοντας φαντάρους που τυχαίνει να δουν κάποια σύμπραξη στρατιωτικών με εμπόρους ναρκωτικών-λευκής σάρκας –όπλων. Εκπαιδεύει μαζικά δολοφόνους στις ειδικές δυνάμεις, πολλοί από τους οποίους μετά βρίσκονται στα σώματα ασφαλείας ή απαρτίζουν φασιστικές και παρακρατικές ομάδες. Εν ολίγης είναι μια δεξαμενή θανάτου υπηρετώντας τα σχέδια κρατιστών, καπιταλιστών, και μη.

 

ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΡΑΤΟΣ – ΚΑΜΙΑ ΣΗΜΑΙΑ – ΚΑΝΕΝΑ ΚΡΑΤΟΣ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΔΙΩΚΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΕΤΗΣΟΥΝ

 

Γεράσιμος Κορωναίος Οκτώβρης 2009

Αντιμιλιταριστικό 2ήμερο αλληλεγγύης στα Γιάννενα

Στις 13 Δεκέμβρη έχει προσδιοριστεί το στρατοδικείο του συντρόφου Γεράσιμου Κορωναίου που σχετίζεται με τη δίωξή του από στρατιωτικό εισαγγελέα και αφορά την άρνησή του να καταταγεί στον ελληνικό στρατό  ως ολικός αρνητής στράτευσης. Για την υπόθεση του συντρόφου έχει προγραμματιστεί και οργανώνεται αντιμιλιταριστικό διήμερο στα Γιάννενα η κορύφωση του οποίου θα περιλαμβάνει συγκέντρωση στο στρατοδικείο Ιωαννίνων την Τρίτη 13 Δεκέμβρη.

Εκδήλωση – Συζήτηση: Σάββατο 10/12/11 στις 7.00 μμ. στην κατάληψη Αντιβίωση (Γιάννενα)

Συγκέντρωση αλληλεγγύης: Τρίτη 13/12/11 στις 9.00 πμ. στο Στρατοδικείο Ιωαννίνων

O στρατός, η συγκυρία, η ολική άρνηση στράτευσης και οι κοινωνικές αντιστάσεις

Η κρίση τους ετοιμάζει να βγάλει το στρατό στους δρόμους…

…είναι στην κρίση μας να αρνηθούμε το στρατό και να βγούμε στους δρόμους

Όσο βαθαίνει η πολιτική και οικονομική κρίση, οι κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις διογκώνονται, τα εθνικά ιδεολογήματα κατασκευάζουν νέες πατριωτικές σανίδες σωτηρίας, τα κράτη τοποθετούν ακόμη πιο επιθετικά τους μηχανισμούς τους απέναντι στην κοινωνία, τα πολεμικά δόγματα στοχεύουν κάθε αντίσταση με ακόμη περισσότερα κανόνια, οι εθνικοί και υπερεθνικοί χωροφύλακες ορθώνουν νέους φράχτες στα σύνορα και τις γειτονιές, η αστυνομία θα μοιάζει με στρατό κι ο στρατός με αστυνομία…

Εκδήλωση | Συζήτηση "O στρατός, η συγκυρία, η ολική άρνηση στράτευσης και οι κοινωνικές αντιστάσεις"

Η εισήγηση περιλαμβάνει προβολές ολιγόλεπτων video, θεατρικό δρώμενο, βιωματικές εμπειρίες και παρουσίαση σχετικής μπροσούρας

Παρασκευή 11/11 στις 19:00 στην κατάληψη

 

ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΑΝΤΑΡΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

 Πρωτοβουλία για την ολική άρνηση στράτευσης, συντρόφισσες/σύντροφοι

 

[scribd id=72112291 key=key-2nurdeszyw0j3uu2rz0g mode=list]

Η μπροσούρα της εκδήλωσης

Παρέμβαση στη ΔΟΥ Αιγάλεω για τα χαράτσια προς τους ανυπότακτους

[Αναδημοσίευση από το blog της κατάληψης Σινιάλο]

 

Σήμερα το πρωί στις 8 σύντροφοι/ισσες από το Σινιάλο, ολικοί αρνητές στράτευσης και αλληλέγγυοι/ες προχωρήσαμε σε παρέμβαση στην ΔΟΥ Αιγάλεω σχετικά τόσο με το πρόστιμο των 6.000 ευρώ που επιβάλλεται στους ανυπότακτους του ελληνικού στρατού όσο και με τα υπόλοιπα χαράτσια. Σε καιρούς που πολλά ακούγονται για την παρεμβατικότητα του στρατού εν μέσω κρίσης όλα επιβεβαιώνουν την στενή αλυσιδωτή τους σχέση.  Μοιράσαμε ένα κείμενο-εκτροπή των εντολών πληρωμής στο Δημόσιο (συμβολική επιστροφή του προστίμου προς κάθε αρμόδιο) και μιλήσαμε με τους εργαζόμενους στην κατεύθυνση της ενεργοποίησης της ταξικής και κοινωνικής τους ευαισθησίας.

 Οι αντιδράσεις των εργαζομένων ήταν ανάλογες των θέσεων στην εργασιακή ιεραρχία. Οι του ΑΣΕΠ ήταν δεκτικοί και, όπως είναι φυσικό, οι «αξιωματούχοι» από αδιάφοροι έως αρνητικοί. Η διευθύντρια μάλιστα της ΔΟΥ μας είπε ότι δεν έχει υπογράψει ποτέ πρόστιμο που αφορά ανυπότακτους παρά το ότι η υπογραφή της  είναι φαρδιά πλατιά πάνω στο έντυπο εντολής πληρωμής προς τον σύντροφό μας. Ή λοιπόν πρόκειται για κλασσική δημοσιοϋπαλληλική αποποίηση ευθύνης ή για τυπική γραφειοκρατική διεκπεραίωση της υπογραφής από υφιστάμενο. Όπως και να’ χει υπενθυμίσαμε την ευθύνη της υπογραφής. Επιπλέον αυτή η άμεση επίκληση της αδυναμίας «άρνησης άνωθεν εντολών» από μεριάς μερικών εργαζομένων που θυμίζει επιχειρήματα των ναζί έχει αρχίσει να γίνεται όλο και πιο εκνευριστική. Σ’ αυτή μας την αντιστοίχιση μια εργαζόμενη μας είπε «εμείς δεν σκοτώσαμε κανέναν»… ξεχνώντας ότι τα χαράτσια εξαθλιώνουν συναθρώπους μας και καταστρέφουν ζωές.

Οι οικονομικές εφορίες αποτελούν σημεία τριβής που θα παράξουν «υψηλές θερμοκρασίες» ευθέως ανάλογες της αθροιστικής επιβολής των κάθε είδους χαρατσιών. Και, όπως είναι φυσικό,  σε αυτές τις καταστάσεις με τον ένα ή τον άλλο τρόπο όλοι θα πάρουν θέση. Ο εμφύλιος γίνεται ακόμη και στη βάση του καπιταλιστικού καταμερισμού της εργασίας. Αυτοί που τον υπερασπίζονται συνειδητά θα μας βρίσκουν απέναντί τους.  Αυτό θέλαμε απλά να υπενθυμίσουμε προς κάθε κατεύθυνση.

Κι είμαστε ακόμη στην αρχή…


Συλλογική Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης

 

Μην υπολογίζετε σε εμάς!

 

Μας είπανε: «Πρέπει να εξακολουθήσουμε τον πόλεμο έως το τέλος, για να είναι αύριο η ειρήνη μας διαρκής». Ε, καλά, δεχόμαστε τα λόγια τους για δικά μας. Θα εξακολουθήσουμε τον κοινωνικό πόλεμο έως το τέλος, για να ‘ναι διαρκής η τελική ειρήνη, η συγχώνευση των τάξεων, η αληθινή ειρήνη ανάμεσα στον κόσμο.»

Ερρίκος Μπάρμπυς
Εναρκτήριος λόγος στο Διεθνές Συνέδριο των Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού
Γενεύη 3 Απριλίου και 1 και 2 Μαΐου 1920* 

 

Ήρθαν στα σπίτια μας και μάς αναζητούσαν. Μάς φέρανε και χαρτί επίσημο, με διαταγές μέσα. Με  σφραγίδες, σήματα του  στρατού, κωδικές ονομασίες, γεμάτο υπογραφές καραβανάδων. Μας ανακοίνωσαν πως έχουμε χρέος απέναντι στην πατρίδα, το έθνος, τη φυλή. Καθήκον να υπερασπιστούμε τα ιερά και τα όσια ετούτου του τόπου. Χωρίς πολλές χρονοτριβές, να ντυθούμε στο χακί, να γίνουμε επιτέλους άντρες, να γίνουμε επιτέλους στρατιώτες.

Στην αρχαία πόλη-κράτος ο πόλεμος δεν ήταν δουλειά των σκλάβων. Ουδείς διανοείτο να αναθέσει την προστασία και την εξάπλωση των συμφερόντων της πόλης-κράτους στους σκλάβους. Ήταν κοινός τόπος πως οι σκλάβοι δεν είχαν κανένα λόγο να πολεμάνε για τα συμφέροντα των δυναστών τους. Απεναντίας, είχαν όλους τους λόγους του κόσμου να ξεσηκωθούν ενάντια τους. Σοφά λοιπόν, τότε, κανείς δεν εμπιστευότανε το δόρυ στα χέρια τους. Όμως εσείς τα φέρατε όλα αυτά τούμπα. Μας έχετε μεταδώσει την υποχρέωση να πολεμάμε για λογαριασμό σας. Να σκοτωνόμαστε αναμεταξύ μας, οι σύγχρονοι σκλάβοι όπου γης, και εσείς να απολαμβάνετε τους καρπούς του αίματός μας. Θαυμάσια αντιστροφή. Σας αξίζουν συγχαρητήρια. Αλλά θα πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά.

Εμείς, που υπογράφουμε  αυτή τη δήλωση, έχουμε από καιρό αντιληφθεί τη θέση μας σε αυτόν τον κόσμο, τον οποίο εσείς επιμένετε να αποκαλείτε πολιτισμένο και εμείς επιμένουμε να αγωνιζόμαστε για να τον ανατρέψουμε. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η ευνομία και η ευταξία που προστατεύει ο μηχανισμός που ονομάζεται στρατός, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η διασφάλιση της άριστης λειτουργίας ενός πλέγματος σχέσεων εξουσίας και κυριαρχίας, το οποίο παράγει εκμετάλλευση, καταπίεση, θάνατο, πόνο για εμάς τους «από κάτω» και πλούτη, προνόμια, απολαύσεις για όλους τους «από πάνω». Ξέρουμε επίσης αρκούντως καλά, πως για τη νομή του πλούτου που εμείς παράγουμε, ανταγωνίζεστε μεταξύ σας, όπως οι ύαινες πάνω από ένα κουφάρι. Και πως για να πετάξετε έξω από το παιχνίδι της νομής τους ανταγωνιστές σας, φτάνετε σε σημείο να αλληλοσπαράζεστε,  διατάσσοντας ο ένας απέναντι στον άλλο τους στρατούς σας. Το εξοργιστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι έχετε την απαίτηση να σκοτωθούμε, όντας ο στρατός σας, για να εξασφαλίσετε την απεριόριστη νομή στον πλούτο που εμείς παράξαμε. Σε κάθε περίπτωση, απαιτείτε τη ζωή μας για τα πλούτη σας, ξεγελώντας μας με πολύχρωμες καταναλωτικές χάντρες.

Εσείς, τα αφεντικά αυτού του κόσμου, μαζί με τους κοινωνικούς σας συμμάχους, έχετε περιουσίες και ιδιοκτησίες να υπερασπιστείτε,  συμφέροντα και σφαίρες επιρροής να επεκτείνετε, επιχειρηματικές ευκαιρίες  να  αρπάξετε, πλουτοπαραγωγικές πηγές να κατακτήσετε, εθνική, περιφερειακή ή υπερεθνική κυριαρχία να διατηρήσετε, business και τράπεζες  να επεκτείνετε,  ανθρώπινη εργασία να εκμεταλλευτείτε, ανθρώπινη ζωή να θερίσετε.  Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι αυτού του κόσμου, τι από όλα αυτά έχουμε να κάνουμε; Τι από όλα αυτά μας ενώνει στο στρατόπεδο σας; Ποια συμφέροντα θα μας βάλουν δίπλα δίπλα για να τα υπερασπιστούμε; Τι από όλα αυτά θα μας φέρει πιο κοντά στην απόλυτη ισότητα, την ελευθερία και την παύση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο;

Τι περιμένατε δηλαδή; Να πιστέψουμε πως είμαστε σύμμαχοι, επειδή έτυχε να γεννηθούμε στο ίδιο κομμάτι γης με εσάς; Να πιστέψουμε πως είναι εχθρικό,  κάθε τι έξω από το χωράφι που διαφεντεύετε; Να ξεράσουμε μίσος για ό,τι μας πλασάρατε ως ξένο; Να σας προστατέψουμε από τους εχθρούς σας, στα πεδία του ενδοκαπιταλιστικού σας ανταγωνισμού; Περιμένατε να σας περνάμε για «δικούς μας», «συνέλληνες με κοινή μοίρα», «συμπολεμιστές που θα υπερασπίσουμε το ανάδελφο έθνος μας», επειδή με το ζόρι μας βαφτίσατε στη θρησκεία σας, μας ευνουχίσατε στα σχολεία σας, μας αποκοιμίσατε στις τηλεοράσεις  σας, μας πετσοκόψατε στις πυρηνικές ελληνορθόδοξες οικογένειές σας, μας καλουπώσατε στους έμφυλους ή/ και φυλετικούς σας διαχωρισμούς, μας εμψυχώσατε εθνικά στις παρελάσεις  σας, μας μπουκώσατε με τη δήθεν ανωτερότητα του πολιτισμού σας, μας αποκοιμίσατε στις κάλπες σας; Αν περιμένατε να γίνουμε σαν τα μούτρα σας, να αιματοκυλούμε κάθε γωνιά της γης για τα συμφέροντα σας, να ξέρετε ότι αποτύχατε. Αποτύχατε, γιατί αποκτήσαμε κοινωνικό αισθητήριο και ταξικό κριτήριο. Δεν έχουμε τίποτα κοινό με τους γδάρτες των ζωών και των ονείρων μας, εντός και εκτός συνόρων. Τίποτα κοινό με εσάς.

Αντιθέτως, έχουμε κοινά με τους εκμεταλλευόμενους  αυτού του κόσμου, αυτούς που προσπαθείτε να μας μάθετε να μισούμε, επειδή έχουν διαφορετική καταγωγή, γλώσσα, θρησκεία κτλ. Απέναντι στο εθνικιστικό δηλητήριο προτάσσουμε τη διεθνιστική αλληλεγγυή, τους κοινούς αγώνες όλων των εκμεταλλευόμενων ενάντια στους κυρίαρχους αυτού του κόσμου. Το σαμποτάρισμα της ντόπιας μιλιταριστικής μηχανής, αποτελεί τη δική μας συνεισφορά σε αυτό το διεθνιστικό αγώνα.

Αρνούμαστε να επανδρώσουμε τη δολοφονική σας μηχανή, που φροντίζει για τη διατήρηση των συμφερόντων σας εντός και εκτός του χωραφιού που λέγεται ελληνικό κράτος.

Αρνούμαστε να γίνουμε κρέας για οβίδες.

Αρνούμαστε να γίνουμε αριθμοί για τις γεωστρατηγικές μοιρασιές κατά την υπογραφή των συνθηκών «ειρήνης» ή «πολέμου».

Αρνούμαστε να επανδρώσουμε έναν από τους θεμελιώδεις μηχανισμούς του κράτους για την αναπαραγωγή και εδραίωση των υφιστάμενων σχέσεων κυριαρχίας και εκμετάλλευσης.

Αρνούμαστε να υπηρετήσουμε τη βαρβαρότητα και την περαιτέρω αποκτήνωση αυτού του κόσμου, είτε με την διογκούμενη στρατιωτικοποίηση της καθημερινής ζωής σε καιρούς «ειρήνης», είτε με τη συμμετοχή μας σε εκστρατείες, εθνοκαθάρσεις, γενοκτονίες, βιασμούς, καταστροφές, δολοφονίες σε καιρούς «πολέμου».

Αρνούμαστε να συνεισφέρουμε σε ένα ζοφερό μέλλον, για τα ταξικά μας αδέλφια, που έτυχε να γεννηθούνε έξω από το χωράφι που διαφεντεύουν οι ντόπιοι ταξικοί μας εχθροί.

Αρνούμαστε να φυλάξουμε σύνορα και πατρίδες, που το μόνο που κάνουν είναι να χωρίζουν τους ανθρώπους.

Ενώνουμε τη φωνή μας με τους χιλιάδες συντρόφους αρνητές στράτευσης, εντός και εκτός Ελλάδας, που έδωσαν και δίνουν τη μάχη ενάντια στη βαρβαρότητα του μιλιταρισμού, ακόμα και σε συνθήκες πολύ πιο δύσκολες από αυτές που αντιμετωπίζουμε εμείς σήμερα.

 

Μην υπολογίζετε σε εμάς λοιπόν.

Ή καλύτερα, αν υπάρχει κάτι για το οποίο θα έπρεπε να μας υπολογίζετε είναι μόνο αυτό:

Υπολογίστε μας για κοινωνικούς-ταξικούς σας εχθρούς.

 

Αλέξης Κοσμάς / Βαγγέλης Ζήκος / Μιχάλης Τόλης / Χρύσανθος Σταθάς
Θεσσαλονίκη – Γιάννινα / Σεπτέμβρης 2011

 

* «Πόλεμος κατά του Πολέμου», Διεθνής Βιβλιοθήκη, 1975, Αθήνα