Δύο μέρες, δύο πόλεις, δύο κοινωνικοί χώροι στις φλόγες… δύο οι ηθικοί αυτουργοί: κράτος και παρακράτος.
Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, την Τρίτη 11 Ιουλίου, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος της κατάληψης «Apertus» στο Αγρίνιο δέχεται επίθεση με αυτοσχέδιο εμπρηστικό-εκρηκτικό μηχανισμό με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές στον προαύλιο χώρο.
Δύο μέρες αργότερα, την Παρασκευή 13 Ιουλίου, εμπρηστική επίθεση δέχεται το κτήριο της κατάληψης «Δράκα» στην Κέρκυρα, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική καταστροφή του 1ου ορόφου της κατάληψης.
Και στις δύο περιπτώσεις, στόχος των εμπρηστών ήταν η καταστροφή ενός αυτό-οργανωμένου και κοινωνικού χώρου με ελευθεριακά προτάγματα. Κοινή συνισταμένη των επιθέσεων ήταν η καταστροφή των απελευθερωμένων εδαφών που έχουν καταληφθεί από ανθρώπους που επέλεξαν να πάρουν τις ζωές τους στα χέρια τους, να αυτοδιαχειριστούν την καθημερινότητά τους, να στεγάσουν τις επιθυμίες τους και να προτάξουν την αντίσταση, την αυτοοργάνωση και την αλληλεγγύη. Αυτοί οι κινηματικοί χώροι, λοιπόν, με παρουσία στους τοπικούς αγώνες των περιοχών και πλούσιο ρεπερτόριο κοινωνικής δράσης (εκδηλώσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, προβολές, θεατρικές παραστάσεις, μαθήματα ξένων γλωσσών, χαριστικά παζάρια, καφενεία, κουρεία κα.) δεν θα μπορούσαν παρά να μπουν στο μάτι κράτους και παρακράτους.
Τι κι αν το Νοσοκομειακό Σύστημα καταρρέει υπό την ασφυκτική πίεση της αφαίμαξης των δημοσίων πόρων, οδηγώντας στην εξαθλίωση και το θάνατο χιλιάδες ασθενείς και τους εργαζόμενους στη φτώχεια και την ανεργία. Μία κατάληψη ενός (εγκαταλελειμμένου εδώ και 15 χρόνια) δημοσίου κτηρίου που βρίσκεται υπό την ευθύνη του Νοσοκομείου Κέρκυρας αποτελεί την «δαμόκλειο σπάθη» του δημοσιονομικού ελλείμματος της χώρας. Ικανοποιητικός λόγος δεν είναι άλλωστε για να επιχειρηθεί να παρουσιαστεί μία κατάληψη ως αποδιοπομπαίος τράγος;
Τι κι αν η φασιστική ατζέντα έχει καταλάβει το κέντρο της πολιτικής σκηνής με την κατασκευή συγχρόνων στρατοπέδων συγκέντρωσης, τη στοχοποίηση των μεταναστών, την εγκληματοποίηση των οροθετικών εκδιδόμενων γυναικών, την υποστήριξη των ρατσιστικών πρακτικών με την εθελοτυφλία της αστυνομίας και των ΜΜΕ, την έξαρση των εθνικιστικών κορόνων και των αντικομμουνιστικών κραυγών. Ένας αυτοοργανωμένος χώρος σε μία πόλη σαν το Αγρίνιο, δεν αποτελεί παρά το «άλλο άκρο» της ακροδεξιά. Ικανοποιητικός λόγος δεν είναι άλλωστε για να επιχειρηθεί να παρουσιαστούν οι κοινωνικοί αγωνιστές ως «συμμορίτες»;
ΟΧΙ! Όλα αυτά είναι «ικανοποιητικοί λόγοι» μονάχα για τους κουτούς, τους εθελοτυφλούντες και τους επικίνδυνους. Είναι γνωστό ότι σε περιόδους εξαθλίωσης και καταστολής η αντίσταση είναι η μοναδική διέξοδος για επιβίωση. Όπως επίσης είναι γνωστό ότι ο κοινωνικός κανιβαλισμός και το ιδεολόγημα του «όλοι εναντίον όλων» είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποπολιτικοποιηθούν οι κοινωνικοί αγώνες και να καμφθούν οι συλλογικές αντιστάσεις των εκμεταλλευόμενων. Επίσης είναι γνωστό ότι η εδραίωση του Ολοκληρωτισμού πρέπει να περάσει πρώτα στις συνειδήσεις των καταπιεζόμενων ως προσωπική ευθύνη: ότι φταίμε για το «δημόσιο» χρέος, για τη φτώχεια μας, το άγχος και την κατάθλιψή μας. Και ότι η αντίσταση στη βαρβαρότητα αποτελεί ματαιοπονία· ότι «μόνο μια χούντα θα μας σώσει».
Είναι γνωστή η προσπάθεια των νεοναζί της Χρυσής Αυγής να ανοίξουν γραφεία στη Λεωφ. Αλεξάνδρας, την κεντρική οδό της Κέρκυρας όπου στεγάζεται και η κατάληψη Δράκα. Όπως είναι γνωστή η πλούσια αντιφασιστική ιστορία του Αγρινίου και τα κοινωνικά ριζώματα των αναρχικών της πόλης εδώ και δεκαετίες.
Είναι εν τέλει γνωστή – και πιο οφθαλμοφανής από ποτέ – η συνεργασία κράτους και παρακράτους. Της αστυνομίας, της μαφίας και της Χρυσής Αυγής. Καθώς και η υποστήριξη των αφεντικών (μικρών ή μεγάλων) σε καθετί που εξασφαλίζει την καθυπόταξη των εργαζομένων με όπλα την εξατομίκευση και τον φόβο. Μας θέλουν μόνες, φοβισμένους και γονατιστούς.
Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε κάτι. Και θα συνεχίζουμε να τους το υπενθυμίζουμε με κάθε τρόπο. Ότι δεν ανεχόμαστε κανένα νταβατζή που προσπαθεί να μας «πουλήσει προστασία»: είτε αυτό λέγεται κράτος, είτε αστυνομία, είτε μαφία, είτε Χρυσή Αυγή. Και, τέλος, ότι οι κοινότητες αγώνα, οι καταλήψεις, τα «άπαρτα κάστρα» μας είναι «οι ιδέες μας, οι σχέσεις μας, είναι ο κόσμος που οραματιζόμαστε και προσπαθούμε να χτίσουμε». Ότι…
Η ΦΩΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ
ΓΙΑΤΙ…
Η ΦΩΤΙΑ ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
APERTUS (ΑΓΡΙΝΙΟ) ΚΑΙ ΔΡΑΚΑ (ΚΕΡΚΥΡΑ)
20/07/12
Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά