Άγριος ξυλοδαρμός μετανάστη από την Ομάδα ΔΙΑΣ και ασφαλίτες

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=RG4Cf1T8bR4[/youtube]

Σήμερα, 20 Απρίλη, στις 6 πμ, πλήθος κατασταλτικών δυνάμεων με τρεις εισαγγελείς απέκλεισαν όλη την περιοχή των Εξαρχείων, ξυπνώντας μνήμες της εγκαθίδρυσης της Χούντας το ’67. Υλοποιώντας άμεσα και για πρώτη φορά την εντολή του εισαγγελέα Αρείου Πάγου Τέντε και με την αγαστή συνεργασία της εισαγγελέως Ράϊκου προχώρησαν στη σφράγιση του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ, χρησιμοποιώντας το πιλοτικά για να στείλουν ξεκάθαρο μήνυμα καταστολής των καταλήψεων και των ανοικτών κοινωνικών χώρων όπου λειτουργούν αυτοδιαχειριζόμενα εγχειρήματα, αλλά και ευρύτερων αγώνων που χρησιμοποιούν την κατάληψη ως μέσο αγώνα. Το ΒΟΞ ήταν η αρχή.

Μετά από εισαγγελικούς εκβιασμούς η Διοίκηση του ΙΚΑ προέβει σε μήνυση κατά του κατειλημμένου κοινωνικού κέντρου ΒΟΞ προσφέροντας έτσι και τυπικά τη νομιμοποίηση της ήδη προαποφασισμένης εκκένωσης. Ήδη το εγχείρημα αυτό στοχοποιήθηκε όπως και άλλες καταλήψεις στο πρόσφατο παρελθόν  με αφορμή επερωτήσεις μνημονιακών και μη βουλευτών αλλά πάντα πρόθυμων να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στη «διατήρηση του νόμου και της τάξης».

Όσον αφορά την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ που συνεπικουρούν πάντα τις κατασταλτικές επιθέσεις, θριαμβολογώντας με απευθείας συνδέσεις, στήνοντας το γνωστό μιντιακό υπερθέαμα και εκτοξεύοντας τόνους λάσπης, εμείς δεν έχουμε την υποχρέωση να απαντήσουμε στο παραλήρημά τους.

Είναι προφανές ότι στόχος τους είναι η καταστολή όλων των κοινωνικών-πολιτικών εγχειρημάτων που θέτουν στο επίκεντρο του λόγου και της δράσης τους τον αντιιεραρχικό, αυτοοργανωμένο, αντικαθεστωτικό αγώνα, ειδικά σήμερα που τέτοια εγχειρήματα μέσα σε συνθήκες ολοκληρωτισμού  αποτελούν κομμάτι ενός δικτύου πολύμορφων κοινωνικών αντιστάσεων. Στα πλαίσια αυτά, στις αρχές του 2012, άτομα από τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο καταλάβαμε το ΒΟΞ με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο.

Η πρωτοφανής αυτή κατασταλτική επιχείρηση δε θα μείνει αναπάντητη.

Ως πρώτη κίνηση, καλούμε το Σάββατο στις 6 μμ σε συγκέντρωση στην πλατεία Εξαρχείων, όπου θα ακολουθήσει η προγραμματισμένη συναυλία του Κοινωνικού Κέντρου ΒΟΞ.

Το ΒΟΞ ή θα είναι κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ή  δε θα είναι τίποτα

Κάτω τα χέρια από τις καταλήψεις

Αντίσταση – Αυτοοργάνωση – Αλληλεγγύη  

Κατειλημμένο Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ

Ιδιωτικός στρατός της εταιρίας '"Ελληνικός Χρυσός" με κουκούλες και αλεξίσφαιρα στο δάσος των Σκουριών (Χαλκιδική)

Απόγευμα Μ. Σαββάτου έξι γυναίκες από την περιοχή, επιβαίνουσες σε δύο αυτοκίνητα, ξεκίνησαν με πρόθεση μια βόλτα στις Σκουριές και επίσκεψη σε χωράφι με μηλιές εκεί. Φτάνοντας λίγο πριν τον ήδη υπάρχοντα κρατήρα αντιλήφθηκαν την ύπαρξη μπλόκου με κινούμενη μπάρα και αγκαθωτό συρματόπλεγμα μέσα στον κεντρικό δασικό δρόμο, καθώς και την παρουσία ιδιωτικών σεκιούριτι με ολοπρόσωπη κάλυψη και εργαζομένων. Αρνηθήκαν να καταθέσουν τα στοιχεία που τους ζητήθηκαν αλλά παρόλα αυτά καταγράφηκαν τα χαρακτηριστικά και οι πινακίδες των αυτοκινήτων. Κατόπιν τους επιτράπηκε να συνεχίσουν την πορεία. Πηγαίνοντας προς τον κρατήρα και με πρόθεση να μεταβούν στο χωράφι, αντιλήφθηκαν ότι ακολουθούνταν από δύο αγροτικά αυτοκίνητα της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, τα οποία και τις προπηλάκισαν κλείνοντάς τες τον δρόμο και ακινητοποιώντας τα αυτοκίνητά τους, με το πρόσχημα ότι ο χώρος είναι ιδιωτικός. Ακολούθησε ομηρία των γυναικών για τουλάχιστον 20 λεπτά της ώρας, η οποία συνοδεύτηκε από λεκτική και σωματική βία, απειλές κατά της σωματικής τους ακεραιότητας καθώς και απειλές για μελλοντική τους ενοχοποίηση σε τυχόν γεγονότα. Από την μεριά των γυναικών κλήθηκε η αστυνομία και ζητήθηκε παρέμβαση εισαγγελέα. Τα γεγονότα καταγράφηκαν σε κάμερα στα πλαίσια της ύπαρξης αποδεικτικών στοιχείων στις απειλές που δέχθηκαν κατά την διάρκεια των γεγονότων. Τελικά αφεθήκαν ελεύθερες μετά από τηλεφωνική εντολή που δόθηκε από τον κ. Ζαγοράκη(πρόεδρος τοπικού συμβουλίου Στρατωνίου) και γενικό επιτελάρχη της εταιρίας στο βουνό της M. Παναγίας. Αυτή είναι η εικόνα που παρουσιάζει το δάσος των Σκουριών αυτές τις τελευταίες 25 μέρες από την εγκατάσταση των κατοχικών δυνάμεων της εταιρίας εκεί. Αυτές είναι εικόνες πανελλαδικής πρωτοτυπίας… στην Ελλάδα του 2012 οι βόλτες σε ορισμένα δάση απαγορεύονται.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=p4Nqm6fVwTc[/youtube]

[Αναδημοσίευση από seleo.gr]

ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΟΞ

Στις πρώτες μέρες του 2012, άτομα που οριζόμαστε πολιτικά μέσα από τη συμμετοχή μας στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο και ταξικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, προχωρήσαμε σε κατάληψη του κτιρίου ΒΟΞ (ιδιοκτησίας ΙΚΑ) στην πλατεία Εξαρχείων, με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο

Το Κ*ΒΟΞ θέλουμε να αποτελέσει ένα χώρο αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, συναναστροφής και δημιουργίας, χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς, θεαματικά και καταναλωτικά πρότυπα.

Ένα χώρο συντροφικότητας, αλληλεγγύης και αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.

ΣΑΒΒΑΤΟ 21/04/2012, 18.00

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ Κ*ΒΟΞ (ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ)
ΣΥΝΑΥΛΙΑ DEUS EX MACHINA

*Τρίτη  έως Κυριακή, 12.00 με 23.00, στο χώρο λειτουργεί αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο, του οποίου τα έσοδα προορίζονται για την κάλυψη αναγκών φυλακισμένων αγωνιστών

Για ακόμη μία φορά οι φασίστες βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ χρησιμοποιούν την κοινοβουλευτική τους ιδιότητα για να στοχοποιήσουν μία κατάληψη καταθέτοντας επερώτηση στη Βουλή. Όπως έχουμε ήδη καταγράψει (για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ), τον τελευταίο ένα χρόνο, οι βουλευτές Γεωργιάδης, Πλεύρης και Ανατολάκης έχουν ξεκινήσει ένα κύκλο τοποθετήσεων και επερωτήσεων προς τους αρμόδιους υπουργούς αναφορικά με τις καταλήψεις και την κατάσταση στο 6^ο Διαμέρισμα της Αθήνας. Έτσι ακολουθώντας την τακτική προβληματικοποίησης των καταλήψεων, των αυτοοργανωμένων χώρων και εν γένει των επιλογών και πρακτικών του α/α χώρου προσπαθούν να εδραιώσουν στον δημόσιο διάλογο μία αντίληψη στοχοποίησής του που θα τον καθιστά εύκολη λεία στα κατασταλτικά σχέδια. Αυτουργός αυτή τη φορά είναι ο Αθ. Πλεύρης, ο οποίος κατέθεσε ερώτηση προς τους υπουργούς ΠΡΟ.ΠΟ και Εργασίας & Κοινωνικής Ασφάλισης αναφορικά με την κατάληψη του κτηρίου ΒΟΞ στα Εξάρχεια που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα από συντρόφους και συντρόφισσες για τη μετατροπή του σε κοινωνικό κέντρο (το πρώτο κείμενο της κατάληψης το διαβάζετε εδώ).

Η επερώτηση και οι απαντήσεις βρίσκονται εδώ.

Ακολουθεί η ανακοίνωση της κατάληψης:

Στις αρχές του 2012, άτομα που προερχόμαστε από τον αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο, καταλάβαμε το κτίριο ΒΟΞ στα Εξάρχεια, με στόχο τη μετατροπή του σε ανοιχτό κοινωνικό κέντρο. Η επιλογή μας αυτή έχει να κάνει τόσο με τη διεύρυνση των κοινωνικοπολιτικών αγώνων μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις, σε μια εποχή όπου η οικονομική – συστημική κρίση απειλεί και επιτίθεται σε κάθε κομμάτι της κοινωνίας, όσο και με την οικοδόμηση σχέσεων αλληλεγγύης και επικοινωνίας με τη γειτονιά.

Το Κοινωνικό Κέντρο ΒΟΞ  θα αποτελέσει ένα χώρο αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, ζύμωσης και δημιουργίας, χωρίς ιεραρχίες, προτάσσοντας τη συντροφικότητα, την αυτοοργάνωση, την αλληλεγγύη και τον αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.

Σε μια περίοδο κοινωνικών, πολιτικών και ταξικών αναταράξεων, οι απελευθερωμένοι χώροι αγώνα αποτελούν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο για την κυριαρχία. Η επερώτηση του βουλευτή Πλεύρη του ΛΑΟΣ εντάσσεται σε μια κεντρική πολιτική του κράτους που στοχοποιεί συστηματικά τα ανταγωνιστικά ριζοσπαστικά εγχειρήματα, όπως οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένοι χώροι.

Η απάντησή μας προς το κράτος και σε κάθε φασιστοσυμμορίτη, είναι πως το κτίριο αξιοποιείται ήδη, από αγωνιζόμενους ανθρώπους που αμφισβητούν τον κυρίαρχο τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας και θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για μια αταξική κοινωνία ισότητας και αλληλεγγύης χωρίς αποκλεισμούς και εκμετάλλευση.

Οι κινήσεις αυτές δε μας τρομάζουν. Αντίθετα επιβεβαιώνονται οι φόβοι της εξουσίας σε καθετί που αντιστέκεται, που δεν ελέγχεται και δεν περιορίζεται από τους θεσμούς και τους παράγοντες του συστήματος. Οι καταλήψεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα για ελευθερία.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

 

Κατάληψη ΒΟΞ

09/04/12

 

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Δολοφόνοι είναι αυτοί που καταστρέφουν τη ζωή μας: η κυβέρνηση των τραπεζιτών, οι δανειστές (ΕΕ., Ε.Κ.Τ. και Δ.Ν.Τ.), οι δυνάμεις καταστολής

Ως Λαïκή Συνέλευση καταγγέλλουμε την προσπάθεια του Κράτους, της Αστυνομίας, των Δικαστικών Αρχών και των Μ.Μ.Ε., να προσαγάγουν σε δίκη το μέλος της Λ.Σ., συναγωνιστή και σύντροφο, Νίκο. Λ., με βαρύτατο κατηγορητήριο για την υπόθεση του Ιανού, μια υπόθεση που σχετίζεται με τα γεγονότα της 5ης Μάη 2010. Όλα ξεκίνησαν από τη μεγάλη απεργιακή-αντιμνημονιακή κινητοποίηση στις 5 του Μάη 2010. Συνέχεια ανάγνωσης Καλό το παραμύθι σας, αλλά δεν έχει δράκους… →

ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΟΧΟΠΟΙΗΣΗ 3 ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ 5ης ΜΑΗ 2010 (pdf)

Παρασκευή 29 Απρίλη 2011, 3 σύντροφοι και ένα ακόμα άτομο απαγάγονται από τις αστυνομικές αρχές και οδηγούνται στη ΓΑΔΑ. Κρατούνται εκεί για ώρες, χωριστά ο ένας από τον άλλο, χωρίς καν να τους αναφερθεί ο λόγος προσαγωγής τους. Παράλληλα γίνονται έρευνες στα σπίτια τους και στα κανάλια ανακοινώνονται «συλλήψεις υπόπτων» για την επίθεση στο βιβλιοπωλείο Ιανός καθώς και τον εμπρησμό της τράπεζας μαρφίν στην οδό σταδίου, την 5η Μάη 2010. Εκκίνηση για την «επιχείρηση» αποτέλεσε ένα βολικό και ανώνυμο γράμμα κάποιου πληροφοριοδότη (λέγε με κρατική ασφάλεια), στο οποίο όχι απλά κατονομάζονται οι τρεις, αλλά εμπεριέχονται τα τηλέφωνα και οι διευθύνσεις τους(!). Το γράμμα αυτό, που αποτέλεσε έναυσμα για την άρση απορρήτου στα τηλέφωνά τους, αλλά και γενικότερα για την εμπλοκή τους με τις υποθέσεις, σήμερα ως δια μαγείας έχει εξαφανιστεί από τα αρχεία της ΓΑΔΑ. Πέρα από αυτό, τα στοιχεία που παρατέθηκαν εναντίον τους στάθηκαν αδύναμα για να τους κρατήσουν περισσότερο, γι αυτό και σχεδόν αμέσως αφέθηκαν ελεύθεροι. Σήμερα, ένα χρόνο μετά, κι αφού η δικογραφία περιφέρθηκε σε μια απέλπιδα προσπάθεια να βρεθούν “καινούριοι” ένοχοι, οι διωκτικές αρχές έχουν το θράσος να τους ξανακαλούν σε μια ακόμη απόπειρα να τους αποδώσουν τις κατηγορίες για ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών.

Για πολλούς λόγους, η 5η Μάη αποτελεί μια μέρα ορόσημο, τόσο για τους καταπιεσμένους και τους αγωνιζόμενους, όσο και για την κυριαρχία.

Μέσα στη βουλή ψηφιζόταν το πρώτο μνημόνιο, θέτοντας τα θεμέλια για τη ριζική καταστροφή του υπάρχοντος κοινωνικού συμβολαίου, την εκθεμελίωση του κόσμου της εργασίας από τις κατακτήσεις των αγώνων ενός αιώνα, την τελική διάλυση του κοινωνικού ιστού και συνόλου όπως τον ξέραμε. Ήταν ακριβώς η στιγμή που ενώθηκε «ο αστικός πολιτικός κόσμος», αποκόπτοντας τον ομφάλιο λώρο με τη μεταπολίτευση και τις «ακρότητες» που τη συνοδεύουν έως σήμερα, τόσο σε σχέση με το πεδίο των κοινωνικών αγώνων όσο και σε ιδεολογικό επίπεδο. Αναδεικνύοντας, ταυτόχρονα, για ακόμα μια φορά τον βίαιο τρόπο με τον οποίο νοηματοδοτείται η έννοια της“εθνικής σωτηρίας”. Η “σωτηρία” που φέρνει το μνημόνιο δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το “κοινό συμφέρον”, χωρίς την κατασκευή ενός απέραντου “εμείς” που αγκαλιάζει όλη την κοινωνία, χωρίς την εμφάνιση δηλαδή του ειδώλου που παρουσιάζει το συμφέρον των αφεντικών/κυριαρχίας ως συμφέρον όλης της κοινωνίας υπό την εθνικοπατριωτική ρητορική να το συνοδεύει και να το επιτάσσει.

Και όμως, το καλειδοσκόπιο των κοινωνικοταξικών διαφορών στάθηκε πιο δυνατό από τον κοίλο φακό του “κοινού συμφέροντος”. Έξω από τη βουλή, μία μεγαλειώδης διαδήλωση ήρθε για να αντιπαρατεθεί με το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικό πρόγραμμα κοινωνικής λεηλασίας και υποδούλωσης. Ο χείμαρρος αυτός των 150- 200 χιλιάδων διαδηλωτών κατέβηκε για να εκβάλλει την οργή του στο κοινοβούλιο. Η προσπάθεια προσέγγισης εξελισσόταν για περισσότερες από 4 ώρες, ξανά και ξανά, παρά τις διμοιρίες των ΜΑΤ, τα δακρυγόνα, τις κρότου-λάμψης, τις δολοφονικές επιθέσεις των μηχανοκίνητων ομάδων ΔΕΛΤΑ. Η κοινωνική αποδοχή του πολιτικού συστήματος και των θεσμών του βρέθηκε στο ναδίρ. Τίποτα δε φαινόταν να μπορεί να ανακόψει αυτόν τον ανθρώπινο χείμαρρο, να τραυματίσει την αποφασιστικότητά του, παρά μόνο το αδιανόητο γεγονός του θανάτου τριών εργαζομένων από εμπρησμό στη μαρφίν.

Αυτή η απώλεια έγινε μούδιασμα που πήρε χρόνο να ξεπεραστεί και έβαλε ξανά στο τραπέζι το ζήτημα των μέσων και της αντιβίας, ιδιαίτερα σε μέρες εξεγερτικές. Για εμάς, η βία δεν είναι ούτε αγαθή ούτε κακή, είναι μεταβλητή του κοινωνικού ανταγωνισμού και ως τέτοια κάθε φορά που εκδηλώνεται θα πρέπει να εμπεριέχει τις έννοιες της επιλογής, της ευθύνης της πράξης και του εν-δυνάμει αποτελέσματός της. Για τη χρήση των μέσων, η συζήτηση δεν μπορεί να εξαντλείται στις μολότωφ και τις πέτρες ως μέσα καθαυτά. Τα μέσα οφείλουμε να τα ορίζουμε πάντα σε διαλεκτική σχέση με το σκοπό, ανεξάρτητα από τη μέγιστη αποτελεσματικότητα τους ή μη. Και είναι ζητούμενο όλων όσων συμμετέχουν στους αγώνες, και μόνο αυτών• και η συζήτηση αυτή θα πρέπει να συνεχίζεται και να διευρύνεται συνεχώς.

Από την άλλη, η εξουσία (που αδιαφορεί έτσι κι αλλιώς για το θάνατό τους) εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί τους νεκρούς της Μαρφίν αποκλειστικά ως προστατευτικό ανάχωμα για την ίδια.

Η επαναφορά αυτής της κατασκευασμένης δίωξης στοχεύει στην απονοηματοδότηση της συγκρουσιακότητας και της κοινωνικής αντιβίας ως άναρθρης, επικίνδυνης και δολοφονικής και έρχεται σε μια περίοδο που και τα ίδια τα μέσα καταστολής του κρατικού μηχανισμού αυξάνουν σε βιαιότητα και βαρβαρότητα, όντας πια μονόδρομος, αφού κάθε ίχνος κοινωνικής συναίνεσης καταρρέει.

Το κράτος διεκδικεί για τον εαυτό του το μονοπώλιο της βίας, ως ο μοναδικός μηχανισμός που μπορεί να διαφυλάξει και να συγκροτήσει το κοινωνικό σύνολο στη βάση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, καταστέλλοντας τις φυγόκεντρες τάσεις της κοινωνίας.

Ιδιαίτερα σήμερα που οι αυτοοργανωμένες κοινωνικές αντιστάσεις και οι ακηδεμόνευτοι αγώνες διευρύνονται συνεχώς στις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους, στις απεργιακές κινητοποιήσεις, που μέρες όπως η 12η Φλεβάρη δίνουν σάρκα και οστά στον φόβο τους για τις επικείμενες εξεγέρσεις, η στοχοποίηση των αγωνιζόμενων, των συγκρουσιακών πρακτικών και κατά προέκταση των ίδιων των αγώνων, γίνεται ζωτικής σημασίας διακύβευμα. Ο λόγος ενάντια στην κοινωνική αντιβία όχι μόνο εξυπηρετεί την εθνική ομοψυχία που επιτακτικά χρειάζονται τα αφεντικά, αλλά προλειαίνει και τη στρατιωτικοαστυνομική εφαρμογή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης που έχει διακηρύξει το κράτος εδώ και καιρό, με την αστυνομοκρατία στο κέντρο της πόλης, τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, την κατάλυση του ασύλου, τη βίαιη καταστολή των απεργιακών κινητοποιήσεων, τις συλλήψεις και προφυλακίσεις διαδηλωτών, τη στοχοποίηση των λαϊκών συνελεύσεων, τις απαγορεύσεις πορειών.

Μέσα από αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να δούμε τις διώξεις των συντρόφων μας. Ο εμπρησμός της Μαρφίν και του Ιανού, δεν αποτελούν ούτε αιτία, ούτε αφορμή. Αποτελούν την πρόφαση και το «καλύτερο δυνατό σενάριο» ρητορείας από την πλευρά των αρχών.

Οι σύντροφοί μας, από την πρώτη στιγμή έχουν δημοσιοποιήσει τη θέση τους για τα γεγονότα. Η εμμονή στα πρόσωπά τους έχει να κάνει με την αδιάλειπτη και συνεπή συμμετοχή τους μέσα στα χρόνια στους κοινωνικούς αγώνες και την πολιτική τους ταυτότητα ως αναρχικοί. Οι ζωές τους, όπως και η επαπειλούμενη φυλάκισή τους, γίνονται πεδίο κρατικού πειραματισμού, γίνονται πεδίο παραδειγματισμού για όσους αγωνίζονται και δη για το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα στο οποίο ανήκουν. Έτσι αρθρώνεται μια μεθοδευμένη απόπειρα να εγκληματοποιηθεί ,να περιθωριοποιηθεί και να αποκοπεί από τα κοινωνικά του ριζώματα, ένα κίνημα το οποίο έχει επιλέξει συνειδητά να προτάσσει και να δρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης -και που τα τελευταία χρόνια συνδιαλλέγεται και αλληλεπιδρά με ολοένα και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας.

Δεν είναι η πρώτη φορά που σύντροφοι/ισσες αντιμετωπίζουν κατασκευασμένα και διογκωμένα κατηγορητήρια, αυτή η δίωξη όμως διεκδικεί πρωτιά σε χυδαιότητα. Το κράτος έχει κάνει σαφές πως η εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων, είτε ιδεολογική είτε φυσική, βρίσκεται ψηλά στην ατζέντα του και δεν πρόκειται να αρκεστεί στους αναρχικούς, όπως άλλωστε υποδεικνύουν οι εκατοντάδες προσαγωγές, συλλήψεις και ξυλοδαρμοί διαδηλωτών τα τελευταία χρόνια. Η συγκεκριμένη δίωξη, όπως και οι 4 προφυλακίσεις της 12ης Φλεβάρη, είναι ένα μήνυμα με αποδέκτες όσους και όσες κατεβαίνουν στο δρόμο, όσες και όσους αγωνίζονται.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τη δυσκολία της συγκυρίας που διανύουμε. Για τη διαρκή επίθεση από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Κι όσο η κρίση θα βαθαίνει, τόσο η εξουσία θα προσπαθεί επίμονα να επιστρέψει προς τη μεριά των καταπιεσμένων το φόβο που τη διακατέχει. Το φόβο για την έλλειψη συναίνεσης στους σχεδιασμούς της, για τη διαρκή ενδυνάμωση και ποιοτική αναβάθμιση των αυτοοργανωμένων, ακηδεμόνευτων εγχειρημάτων και αγώνων. Μα πάνω από όλα το φόβο ότι «στιγμιότυπα» όπως η εξέγερση του Δεκέμβρη, οι συγκρουσιακές- εξεγερτικές διαδηλώσεις της 5 Μάη 2010, του Ιούνη του 2011 και της 12 Φλεβάρη του 2012 θα αποτελέσουν απλά και μόνο μια πρόγευση της αντίστασης που θα αντιμετωπίσουν.

Όσο λοιπόν το κράτος προσπαθεί να διαχύσει το φόβο και να τρομοκρατήσει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους, θα βρίσκει απέναντί του την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα.
Γιατί η αλληλεγγύη είναι σχέση που έχει χτιστεί και θα χτίζεται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον των αγώνων, του κόσμου που αντιστέκεται.
Κανείς από τους συντρόφους μας δε θα μείνει μόνος, καμία δίωξη δε θα μείνει αναπάντητη.

Ούτε να το σκέφτεστε….

ΥΠΟΥΡΓΟΙ – ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ !
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ !

                                                                         Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Κύριο μέλημά μου είναι να μην ολισθήσω σε καμία συναισθηματική πρόταση.

Παρασκευή 6 Απρίλη 2012

ημέρα αλληλεγγύης στη ΑΣΟΕΕ (Πατησίων 76)

1. όλα για όλους, τίποτα για την εξουσία
5 μμ, ενημέρωση από την «ομάδα δικηγόρων για τα δικαιώματα προσφύγων και μεταναστών» σχετικά με το θεσμικό απαρτχάιντ και το καθεστώς εξαίρεσης

2. ενάντια στην καταστολή και την εξαθλίωση, η ζωή που αντιστέκεται και μοιράζεται
7μμ, συνέλευση-συζήτηση αντιστάσεις, αυτοοργάνωση και αλληλοβοήθεια απέναντι στα καθημερινά πογκρόμ του κράτους της αστυνομίας και των φασιστών κατά των μεταναστών στους δρόμους, τις πλατείες, έξω από τη Νομική και την ΑΣΟΕΕ

3. συλλογική κουζίνα
10 μμ, μετανάστες/τριες, αλληλέγγυοι/ες, η συλλογική κουζίνα των ανέργων και η συλλογική κουζίνα της Τετάρτης μαγειρεύουμε, μοιραζόμαστε το φαγητό, επικοινωνούμε στη γλώσσα της αλληλεγγύης και της ισότητας 

προβολές – μουσικές  

συγκάτοικοι από όλο τον κόσμο