Σώπα μη μιλάς…. (του Αζίζ Νεσίν)

[youtube width=”425″ height=”25″]http://www.youtube.com/watch?v=zCx2-IwnI4M&feature=related[/youtube]

Σώπα, μη μιλάς , είναι ντροπή
κόψ’ τη φωνή σου
σώπασε κι επιτέλους
αν ο λόγος είναι αργυρός
η σιωπή είναι χρυσός.

Τα πρώτα λόγια, οι πρώτες λέξεις  που άκουσα από παιδί
έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα μου λέγανε:
“σώπα”.

Στο σχολείο μου κρύψαν την αλήθεια τη μισή,
κι μου λέγανε :”εσένα τι σε νοιάζει ; Σώπα!”

Με φιλούσε το πρώτο αγόρι  που ερωτεύτηκα και μου λέγε:
“κοίτα μην πεις τίποτα, και σώπα!”

Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.

Ο λόγος του μεγάλου
η σιωπή του μικρού.

Έβλεπα αίματα στα πεζοδρόμια,
“Τι σε νοιάζει εσένα;”, μου λέγανε,
“θα βρεις το μπελά σου, τσιμουδιά, σώπα”.

Αργότερα φώναζαν οι προϊστάμενοι
“Μη χώνεις τη μύτη σου παντού,
κάνε πως δεν καταλαβαίνεις  και σώπα”

Παντρεύτηκα κι  έκανα παιδιά  και τα ‘μαθα να σωπαίνουν
ο άντρας μου ήταν τίμιος κι εργατικός  και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή , που του λεγε “Σώπα”.

Στα χρόνια τα δίσεκτα οι γείτονες με συμβούλευαν :
“Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα και σώπα”
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμίες  ζηλευτή,
 μας ένωνε , όμως, το Σώπα.

Σώπα ο ένας, σώπα ο άλλος, σώπα οι επάνω, σώπα οι κάτω,
σώπα όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
Σώπα οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας.
Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του “Σώπα”.
και μαζευτήκαμε πολλοί
μία πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη ,αλλά μουγκή!

Πετύχαμε πολλά και φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε και παράσημα,
κι όλα πολύ εύκολα , μόνο με το Σώπα.
Μεγάλη τέχνη αυτή το “Σώπα”.

Μάθε το στα παιδιά σου, στη γυναίκα σου και στην πεθερά σου
κι όταν νιώθεις ανάγκη να μιλήσεις  

ξερίζωσε τη γλώσσα σου
και καν’ την να σωπάσει.
Κόψ’ την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.

Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες , τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ’ το βραχνά να μιλάς ,
χωρίς να μιλάς να λες “έχετε δίκιο, είμαι με ‘σας”
Αχ! Πόσο θα ‘θελα να μιλήσω ο κερατάς

και δεν θα μιλάς ,
θα γίνεις φαφλατάς ,
θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς .

Κόψε τη γλώσσα σου, κοψ’ την αμέσως.
Ίσως δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις , καλύτερα να το τολμήσεις

 Κόψε τη γλώσσα σου.

Για να ‘σαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσα μου,
γιατί νομίζω πως θα’ ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο ,
με έναν ψίθυρο , με ένα τραύλισμα , με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *