Αλληλεγγύη στις καταλήψεις (Συνέλευση πλ. Βικτωρίας)

Αν δεν αντισταθούμε σ’όλες τις γειτονιές

<<  Δήμαρχος Καμίνης  >>

Από «συνήγορος του πολίτη» , συνήγορος του μνημονίου και κυνηγός κεφαλών :

  • συμβασιούχων του Δήμου
  • αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος
  • διαδηλωτών
  • μεταναστών
  • μικροπωλητών
  • αστέγων
  • αυτοδιαχειριζόμενων χώρων και καταλήψεων

Ο κατ’ επίφαση προοδευτικός δήμαρχος της Αθήνας, σε πλήρη σύμπλευση με τους κυβερνώντες, συντονίζει τα πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες μικροπωλητές, προσπαθεί να μετατρέψει το κέντρο της Αθήνας σε μια “υγειονομική ζώνη”, στην οποία δεν θα έχουν θέση οι άνθρωποι που αγωνίζονται αλλά οι άνθρωποι που καταναλώνουν.

Και βασικός στόχος οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι και οι καταλήψεις. Η δημοτική αγορά ένας πρώην εγκαταλελειμμένος χώρος που εδώ και 6 χρόνια  αποτελεί ζωντανό σημείο συνάντησης ανθρώπων και σκεπτικών και η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 που επί 20 χρόνια τώρα είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

 

οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές

Συνέλευση πλατείας Βικτωρίας

Μικροφωνική αλληλεγγύης στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 και Δημ. Αγορά Κυψέλης

Σήμερα το απόγευμα, στην Πλ. Αμερικής, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής με συνεχείς απειλές για εκκένωση. Στην παρέμβαση συμμετείχαν πλήθος συντρόφων και συντροφισσών από διάφορες συλλογικότητες, καταλήψεις, αυτοοργανωμένους χώρους και συνελεύσεις γειτονιάς και μοιράστηκαν εκατοντάδες κείμενα αλληλεγγύης. Οι δράσεις αντιπληροφόρησης θα συνεχιστούν τις επόμενες μέρες ενώ καλείται πορεία στη Δημοτική Αγορά Κυψέλης, το Σάββατο, 3 Μαρτίου στις 12.00 το μεσημέρι.

Θα είμαστε όλοι και όλες εκεί.

Οι καταλήψεις είναι αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών αγώνων

[.pdf]

από τη στοχοποίηση των καταλήψεων Λέλας Καραγιάννη 37 και Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη…

Το Γενάρη του 2012, ύστερα από τις απαντήσεις που δόθηκαν στη Βουλή από την υπουργό παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου και τον υπουργό προστασίας του πολίτη Χρήστο Παπουτσή σε μια ακόμη επερώτηση των φασιστών του ΛΑΟΣ για τις καταλήψεις, γνωστοποιείται ότι έχει ασκηθεί αυτεπάγγελτη εισαγγελική δίωξη στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 (κοντά στην πλατεία Αμερικής). Η συγκεκριμένη δίωξη ουσιαστικά έρχεται να συμπληρώσει και να επεκτείνει το πλαίσιο της κατασταλτικής μεθόδευσης απέναντι στην κατάληψη, ακολουθώντας τον αποκλεισμό της από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και την απειλή για εισβολή τον Ιούλη του 2010, καθώς και την απόπειρα διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος στο κτίριο τον Ιούλη του 2011.

Παράλληλα, το Νοέμβρη του 2011, κλιμάκιο του υπουργείου προστασίας του πολίτη, της ΓΑΔΑ και της δημοτικής αστυνομίας παρευρέθηκε στο 6ο διαμερισματικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων, στοχοποιώντας άμεσα την κατάληψη της δημοτικής αγοράς στην Κυψέλη. Η συγκεκριμένη κίνηση αποτελεί την κορύφωση των απειλών για εκκένωση που δέχεται το τελευταίο διάστημα η κατειλημμένη αγορά, τόσο από τους φασίστες του ΛΑΟΣ με πλήθος συκοφαντικών δημοσιευμάτων και επερωτήσεων στη Βουλή, όσο και από το Δήμο Αθηναίων με κύριο εκφραστή τους τον Καμίνη. Ο δήμαρχος, μάλιστα, εμφανίστηκε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς στη Φωκίωνος Νέγρη, βγάζοντας λόγο στους «δημότες» ακριβώς έξω από τη δημοτική αγορά, κίνηση που πέρα από το συμβολικό της χαρακτήρα υποδηλώνει και τις άμεσες προθέσεις του.

…στην ευρύτερη κατασταλτική επίθεση του κράτους στο κέντρο της Αθήνας

Η περιοχή του κέντρου της Αθήνας που εκτείνεται από την Πατησίων μέχρι τη Λιοσίων, από την Ομόνοια μέχρι και τα Άνω Πατήσια, συμπυκνώνει με ιδιαίτερη ένταση πλήθος ταξικών-κοινωνικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, αλλά και αποτελεί διαρκές πεδίο εκδήλωσης επιθετικών και κατασταλτικών στρατηγικών από το κράτος και τα αφεντικά. Στη συγκεκριμένη περιοχή το κράτος επέλεξε –εδώ και χρόνια– να συσσωρευτεί ένα μεγάλο μέρος του πιο υποτιμημένου και κοινωνικά αποκλεισμένου πληθυσμού της πόλης, οι μετανάστες και οι μετανάστριες. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιήθηκε σε πλήρη συνεργασία με τους προέδρους των μεταναστευτικών κοινοτήτων και των κυκλωμάτων διακίνησης, οι οποίοι έχουν καταλυτικό ρόλο στην προσπάθεια των μεταναστών για εύρεση σπιτιού, χαρτιών, δουλειάς ή τρόπων μετάβασης σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

Με αυτό τον τρόπο το κράτος αποσκοπούσε στην οριοθέτηση ζωνών –ελέγχου και αποκλεισμού κάθε πτυχής της ζωής των μεταναστών– επιλέγοντας ουσιαστικά να διαχειριστεί το μεταναστευτικό ζήτημα με καθαρά πολεμικούς όρους. Με επιχειρήσεις-σκούπα, δολοφονίες, συλλήψεις, ξυλοδαρμούς και οχετό ρατσιστικής προπαγάνδας από τα ΜΜΕ για την «εγκληματικότητα» στο κέντρο της Αθήνας, που δυστυχώς αναπαράγεται από μέρος των ντόπιων κατοίκων. Με την ενεργοποίηση των φασιστικών και παρακρατικών εφεδρειών, ώστε να εγκαθιδρυθεί στον Άγιο Παντελεήμονα και στην πλατεία Αττικής ένα ναζιστικού τύπου καθεστώς απαρτχάιντ και να εκκαθαριστούν οι συγκεκριμένες πλατείες από τους μετανάστες, ύστερα από τα φασιστικά πογκρόμ, τους ξυλοδαρμούς και τα μαχαιρώματα υπό την ανοχή και με τη συνεργασία της αστυνομίας. Με τη μετατροπή του κέντρου της Αθήνας στο κατεξοχήν πεδίο απόπειρας κοινωνικού εκφασισμού και εκδήλωσης φαινομένων κοινωνικού κανιβαλισμού.

Το τελευταίο διάστημα το κράτος έχει μεταφέρει την πολεμική του στον άξονα της Πατησίων διεξάγοντας κατασταλτικές επιχειρήσεις παράλληλα σε διάφορα «μέτωπα». Επιχειρήσεις-σκούπα πραγματοποιούνται, σε εβδομαδιαία βάση, τόσο στην πλατεία Βικτωρίας όσο και στην πλατεία Αμερικής και έχουν ως αποτέλεσμα τη σύλληψη δεκάδων μεταναστών που συγκεντρώνονται εκεί καθημερινά. Ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ και της δημοτικής αστυνομίας επιτίθενται στους μετανάστες μικροπωλητές που συγκεντρώνονται γύρω από το κτίριο της ΑΣΟΕΕ, με την πρόφαση της πάταξης του «παραεμπορίου». Η σθεναρή αντίσταση των μικροπωλητών και αλληλέγγυων φοιτητών έχει ως αποτέλεσμα τη συχνή μετατροπή της Πατησίων σε πεδίο συγκρούσεων, τον αποκλεισμό τους εντός του πανεπιστημίου και την «απειλή» εισόδου των ΜΑΤ στο άσυλο. Ταυτόχρονα το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ στοχοποιείται από κατευθυνόμενα δημοσιογραφικά δημοσιεύματα, καθώς και από επιστολή του ίδιου του πρύτανη της σχολής προς την εισαγγελία Αθηνών.

Οι συγκεκριμένες κατασταλτικές επιχειρήσεις εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο διαχείρισης του «ζητήματος» του κέντρου της Αθήνας, πραγματοποιούνται όμως με μια σημαντική ποιοτική διαφοροποίηση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Με φόντο τη βαθιά συστημική κρίση των τελευταίων χρόνων, η φτώχια και η εξαθλίωση στις γειτονιές και κεντρικά σημεία της πόλης συνεχώς διευρύνονται, αγγίζοντας ολοένα μεγαλύτερα τμήματα και του ντόπιου πληθυσμού. Η δυνατότητα εκμαίευσης συναίνεσης στους καπιταλιστικούς σχεδιασμούς βρίσκεται στο ναδίρ και οι κοινωνικοί αγώνες αγκαλιάζονται από ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια. Έτσι το κράτος επενδύει στην ήδη διαμορφωθείσα «εκρηκτική» συνθήκη στο κέντρο της Αθήνας, προσπαθώντας για ακόμη μια φορά να στρέψει τους ντόπιους κατοίκους απέναντι στους μετανάστες, να βαθύνει τους διαχωρισμούς και τον κατακερματισμό μεταξύ των καταπιεσμένων, να εκμηδενίσει τη δυνατότητα συνεύρεσης και κοινής αντιμετώπισης της ολομέτωπης επίθεσης που δέχεται το κοινωνικό σώμα.

Τα παπαγαλάκια της εξουσίας οδύρονται για την «εγκληματικότητα» των μεταναστών, ενώ το «παράνομο» κεφάλαιο των μαφιών και των μπράβων τους, των πρεζέμπορων και των νταβατζήδων διεκδικεί συνεχώς ζωτικό χώρο στις γειτονιές και σε κεντρικά σημεία της πόλης, υπό την άμεση εποπτεία και τον έλεγχο της αστυνομίας. Το «παραεμπόριο» και οι μετανάστες μικροπωλητές υποδεικνύονται ως υπαίτιοι για την πτώση του τζίρου των καταστημάτων, ώστε να υπάρξει επικοινωνιακή διαχείριση της δυσαρέσκειας των εμπόρων-καταστηματαρχών, ενώ οι επιχειρήσεις θα συνεχίσουν να κλείνουν η μία μετά την άλλη ως απόρροια της οικονομικής κρίσης και της συνεπαγόμενης καταστροφής του μη παραγωγικού μικρομεσαίου κεφαλαίου. Η ρητορική περί ανάπλασης επανέρχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα στο προσκήνιο, τόσο από δεξιούς όσο και από αριστερούς στυλοβάτες του συστήματος, αποτελώντας το «παραγωγικό» συμπλήρωμα της καταστολής στους σχεδιασμούς για το κέντρο. Έτσι παρουσιάζονται σχέδια επί σχεδίων για τραμ, πεζοδρομήσεις, εμπορικά κέντρα, γκαλερί και μουσεία αστικής τέχνης, που από τη μία μπορεί να αποτελούν διακαή πόθο και ονείρωξη των αφεντικών, από την άλλη, στη συγκυρία που διανύουμε είναι όνειρο θερινής νυκτός και μόνο τους λακέδες τους ή κάποιους αφελείς θα έπειθαν. Ο Δήμος Αθηναίων αποκτά αναβαθμισμένο θεσμικό ρόλο και αυτοπαρουσιάζεται ως εγγυήτρια δύναμη για την ανάπτυξη, την ασφάλεια και την εύρυθμη λειτουργία της πόλης, ενώ απολύει εργαζόμενους, λαμβάνει νομοθετική πρωτοβουλία για την απαγόρευση των διαδηλώσεων, διώκει άστεγους που κατέλαβαν το πνευματικό κέντρο, στοχοποιεί τη δημοτική αγορά Κυψέλης και διακόπτει την παροχή νερού στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων.

Όλα αυτά αποτελούν βασικές πτυχές της ιδεολογικής και ταξικής επίθεσης που διεξάγουν το κράτος και τα αφεντικά και ουσιαστικά αποσκοπούν στη διεύρυνση των ελεγχόμενων και αποστειρωμένων ζωνών στην πόλη, στην αναχαίτιση των κοινωνικών αγώνων και αντιστάσεων και στο ξόρκισμα του εφιάλτη ενός νέου Δεκέμβρη, όπου ντόπιοι και μετανάστες με κοινό πεδίο συνύπαρξης τους δρόμους ταρακούνησαν συθέμελα το καπιταλιστικό οικοδόμημα.

οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι αναπόσπαστο τμήμα των κοινωνικών αγώνων

Στον αντίποδα της ζοφερής κοινωνικής πραγματικότητας που εκτυλίσσεται στο κέντρο της Αθήνας, γεννιούνται ή ενδυναμώνονται πλήθος ριζοσπαστικών κινήσεων, αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων και κοινωνικών αγώνων. Καταλήψεις, αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και πάρκα, συνελεύσεις γειτονιάς, πρωτοβουλίες αγωνιζόμενων ανθρώπων συνιστούν ένα πολύμορφο φάσμα κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων, που με πείσμα και επιμονή εκδηλώνονται στην περιοχή και αποτελούν ανάχωμα στους κρατικούς-καπιταλιστικούς σχεδιασμούς, τόσο σε «τοπικό» όσο και σε κεντρικό επίπεδο. Αναδεικνύουν αρκετά ζητήματα σε σχέση με την κρίση, είτε μέσω εκδηλώσεων-συζητήσεων είτε με τις δράσεις για ελεύθερες μετακινήσεις στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ελεύθερη πρόσβαση στα νοσοκομεία και την άρνηση καταβολής του χαρατσιού της ΔΕΗ, τη συμμετοχή στις απεργιακές διαδηλώσεις και την έμπρακτη στήριξη κινητοποιήσεων των εργαζομένων. Οργανώνουν συλλογικές κουζίνες και χαριστικά-ανταλλακτικά παζάρια για την προώθηση της ύπαρξης δικτύων αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας της τάξης των καταπιεσμένων. Υπερασπίζονται την ελεύθερη πρόσβαση στους δημόσιους χώρους, καθώς και τις ελάχιστες οάσεις πρασίνου που έχουν απομείνει στην περιοχή, όπως το πάρκο Κύπρου και Πατησίων και το Πεδίο του Άρεως. Πραγματοποιούν αυτοοργανωμένες συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, προβολές, που χαρακτηρίζονται από ανταγωνιστικό πρόσημο προς τον κυρίαρχο πολιτισμό της εκμετάλλευσης, του εμπορεύματος και της εξουσίας. Αναμετρώνται με το φασισμό στους δρόμους και τις πλατείες της πόλης και στέκονται αλληλέγγυα με τους μετανάστες προβάλλοντας τις κοινές ταξικές και κοινωνικές ρίζες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητα, σε αντίθεση με την ασφυκτική αστυνόμευση και τη συστημική προώθηση του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Γι’ αυτό και βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής, με πιο πρόσφατη τη μεθόδευση ενάντια στις καταλήψεις της Λέλας Καραγιάννη 37 και της Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη. Γι’ αυτό και οι καταλήψεις έχουν δεχτεί στο παρελθόν εισβολές της αστυνομίας, φασιστικές και παρακρατικές επιθέσεις. Γι’ αυτό και επιλέγονται ως ένα από τα πολυαγαπημένα ζητήματα ενασχόλησης των φασιστών στη βουλή και το δημοτικό συμβούλιο με συνεχείς επερωτήσεις και «πιέσεις» για εκκένωσή τους. Γι’ αυτό, άλλωστε, επαναλαμβάνεται συνεχώς η αποτυχημένη απόπειρα κατασυκοφάντησης και απομόνωσής τους από τις κοινωνικές τους αναφορές. Όπως και στο 6ο διαμερισματικό συμβούλιο του δήμου Αθηναίων (το Νοέμβρη), όπου οι εκπρόσωποι των μπάτσων αναπαρήγαγαν τη συνήθη λάσπη που εξαπολύουν τα φερέφωνά τους στα ΜΜΕ και οι φασίστες: « Οι καταλήψεις είναι ορμητήρια επιθέσεων, οπλοστάσια και χώροι τέλεσης εγκληματικών πράξεων».

 

Από το κατειλημμένο έδαφος της Σκαραμαγκά, αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι οι καταλήψεις ήταν, είναι και θα είναι ορμητήρια και οπλοστάσια αλληλεγγύης και συντροφικότητας. Εστίες αντίστασης, ανάχωμα στην επέλαση της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας και κύτταρα ανατρεπτικών προτάσεων για την οικοδόμηση μιας απελευθερωμένης κοινωνίας. Θα στέκονται στο πλευρό κάθε καταπιεσμένου και καταπιεσμένης, κάθε εκμεταλλευόμενου και εκμεταλλευόμενης. Θα συνεχίσουν να αποτελούν καταλύτες άλλα και αναπόσπαστα τμήματα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων που διεξάγονται.

Όπως άλλωστε δηλώνουν οι καταληψίες της Λέλας Καραγιάννη: «…με εμπιστοσύνη στις πολιτικές, κοινωνικές και ταξικές δυνάμεις με τις οποίες έχουμε μοιραστεί και εξακολουθούμε ανυποχώρητα να μοιραζόμαστε τους ίδιους αγώνες για μια νέα κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!» Γι’ αυτό οποιαδήποτε επιχείρηση καταστολής των καταλήψεων Λέλας Καραγιάννη και Δημοτικής Αγοράς στην Κυψέλη, όπως και κάθε αυτοδιαχειριζόμενου εγχειρήματος δε μπορεί παρά να εκληφθεί ως επίθεση στο σύνολο των αδιαμεσολάβητων και αυτοοργανωμένων κοινωνικών αγώνων. Και ως τέτοια θα αντιμετωπιστεί.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΛΕΛΑΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ 37

ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΣΤΗΝ ΚΥΨΕΛΗ

 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΠΑΝΤΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ

 

πορεία αλληλεγγύης

Σάββατο 3 Μάρτη, 12.00μμ, Δημοτική Αγορά Κυψέλης

 

κατάληψη πατησίων 61 & σκαραµαγκά

Πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις Λέλας Καραγιάννη 37 και Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Στα μέσα Νοέμβρη, εγκαινιάστηκε μια νέα συνεργασία Δήμου Αθηναίων και αστυνομικών αρχών. Μαζί ξεκινάει ένας νέος κύκλος διαχείρισης του κέντρου της Αθήνας. Αρχικά, στο στόχαστρο μπαίνει η κατειλημμένη “Δημοτική Αγορά Κυψέλης”, που στεγάζει ανάγκες των κατοίκων της περιοχής, ενώ ακολουθεί αυτεπάγγελτη δίωξη στην κατάληψη “Λέλας Καραγιάννη 37”, δίνοντας το πράσινο φως για ενδεχόμενες επεμβάσεις.

Η φτώχια και η εξαθλίωση στις γειτονιές του κέντρου της Αθήνας συνεχώς διευρύνονται. Παράλληλα, οξύνονται διαρκώς τα ανθρωποκηνυγητά μπάτσων και παρακρατικών σε μετανάστες και μικροπωλητές, σε άστεγους και τοξικοεξαρτημένους. Άλλωστε, η προώθηση του κοινωνικού κανιβαλισμού και ο γενικότερος ιδεολογικός πόλεμος συνιστούν τη δοκιμασμένη τακτική του “διαίρει και βασίλευε”. Σε αυτή την προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου ο Δήμος Αθηναίων αναλαμβάνει αναβαθμισμένο θεσμικά ρόλο, αυτόν του εγγυητή της ανάπτυξης και της εύρυθμης λειτουργίας της πόλης…

Σήμερα, με την κρίση πιο εμφανή από ποτέ, με όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα να εξαθλιώνονται
και με τις εξεγέρσεις να μην έχουν πλέον ανάγκη από σπίθες …όλο περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να ανιχνεύουν το δρόμο του αγώνα.

Έτσι, οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, τόποι συνάντησης αλλά και διασταύρωσης των αγώνων βρίσκονται και πάλι στο στόχαστρό της καταστολής.

Και επειδή οι κατηγορίες που μας προσάπτουν καλά κρατούν, δηλώνουμε ευθαρσώς ότι…

Είμαστε οπλοστάσιο αλληλοσεβασμού και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων και εστίες αδιαμεσολάβητης αντίστασης.
Είμαστε κέντρα διακίνησης προταγμάτων, μέσων και πρακτικών αγώνα εχθρικών προς στο υπάρχον
Είμαστε εργαστήρια ζύμωσης αναγκών και επιθυμιών μακριά από εθνοτικούς, έμφυλους και θρησκευτικούς διαχωρισμούς

Αντίσταση στα σχέδια “αποστείρωσης” του κέντρου της Αθήνας
Κάτω τα χέρια από την κατάληψη Λέλας Καραγιάννη 37 και την κατειλημμένη Δημοτική Αγορά Κυψέλης

Πορεία Αλληλεγγύης
Σάββατο 3 Μάρτη, 12.00μμ, Δημοτική Αγορά Κυψέλης

 

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

Εκδήλωση για την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική και τις κοινωνικές αντιστάσεις

μπουρλότο!

Εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους και άγριας φύσης οριστικά αφανισμένα, εκατομμύρια λίτρα βαρέων τοξικών αποβλήτων, ολόκληρες κοινότητες κατεστραμμένες. Στη δεκαετία του ‘90, η απόπειρα της πολυεθνικής tvxgold να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα χρυσού της Χαλκιδικής συναντά τη λυσσαλέα αντίσταση των κατοίκων σε µια μάχη ζωής ή θανάτου για χιλιάδες ανθρώπους. Κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος, απαγορεύεται η κυκλοφορία τα βράδια, οι συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις, τα χωριά περικυκλώνονται σε μόνιμη βάση από διμοιρίες ΜΑΤ, εκατοντάδες άνθρωποι συλλαμβάνονται. Σε έναν αγώνα που κράτησε χρόνια, οι κάτοικοι στήνουν οδοφράγματα, επιτίθενται επανειλημμένα στις αστυνομικές δυνάμεις, πυρπολούν και καταστρέφουν τα γεωτρύπανα της εταιρίας. Και στο τέλος νικούν.

Όμως σήμερα, το κεφάλαιο επιχειρεί τη ρεβάνς και όχι µόνο στη Χαλκιδική, αλλά επιπλέον στο Κιλκίς, τον  Έβρο και τη Ροδόπη. Με το πρόσχημα της κρίσης και τις σημαίες της ‘‘ανάπτυξης’’, η εξόρυξη χρυσού απειλεί να μετατρέψει σε σεληνιακό τοπίο το έδαφος και τις ζωές, σε µια κλίμακα που δεν έχει προηγούμενο.

ο αγώνας ενάντια στην ανάπτυξη
είναι αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση

Μέσα στη συνθήκη της κρίσης, αναδύονται κοινωνικοί αγώνες που ενώ φαινομενικά διαφεύγουν από το πεδίο της οικονομίας, στην πραγματικότητα το αμφισβητούν ριζικά και το ακυρώνουν. Αγώνες συνολικοί και πολυδιάστατοι, που αρνούνται την προσταγή της ανάπτυξης και επιχειρούν να επανατοποθετήσουν το πρόταγμα του μέλλοντος στην κατεύθυνση της συνολικής απελευθέρωσης.

εκδήλωση – συζήτηση

µε συντρόφους/ισσες της “πρωτοβουλίας ενάντια στις βλαπτικότητες” από την Χαλκιδική. Για την αντιπληροφόρηση, την αλληλεγγύη και τον συντονισμό της δράσης σε ένα ακόμη μέτωπο στο οποίο η εξουσία διεκδικεί τον θάνατο ενάντια στη ζωή.

Σάββατο 3 Μάρτη, 7.00µµ

[µια πρωτοβουλία συντρόφων από την]
κατάληψη πατησίων 61 & σκαραµαγκά

Έκφυλο καφενείο στην κατάληψη κτήματος Πραπόπουλου

Αυτή την Παρασκευή 24/2, στις 19.00 θα πραγματοποιηθεί στην κατάληψη του κτήματος Πραπόπουλου παρουσίαση της μπροσούρας: "η δύναμη των γυναικών και η κοινωνική ανατροπή" των Selma James & Mariorosa Dalla Costa από την ομάδα mιγaδa . Ο χώρος της κατάληψης βρίσκεται στην οδό Προφήτη Ηλία 49, απέναντι απο την είσοδο του Θεατρου Ρεματιάς. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ.

 

Ασφουγγάριστα σημεία

Φαντάζομαι πως κι εγώ αν περνούσα από μια βιτρίνα μαγαζιού κι έβλεπα από μέσα τα τελευταία απομεινάρια της θρακικής μεσαίας τάξης να καπνίζουν ηλεκτρονικά τσιγάρα σαν να μην υπάρχει αύριο, παρέα με το ντόπιο φοιτηταριάτο σε αναλογία 80% γυναίκες- 20% άντρες και το Milo z με τη μπάντα του live να γκρουβάρουν στο ρυθμό του funk, ε θα την κολλούσα τη μούρη μου στο τζάμι. Και θα έκανα και τις σβούρες μου και τις χειρονομίες μου και θα ήμουν και ωραίος. Από αυτή την άποψη τα τρία τσιγγανάκια που κάναν ακριβώς το ίδιο τις προάλλες, δεν κάναν και τίποτα περίεργο. Μόνο που αυτά φορούσαν κουρέλια, σέρναν ένα καρότσι σούπερ μάρκετ γεμάτο σίδερα και προφανώς για το γειτονικό Τενεκέ Μαχαλά τραβούσαν. Κι έτσι για κάνα εικοσάλεπτο βρεθήκαμε όλοι μας να συγκατοικούμε στο ίδιο κάδρο, με την ασφάλεια μιας βιτρίνας στη μέση να εξασφαλίζει πως μπορούμε μεν να πλησιάσουμε, αλλά όχι να έρθουμε σε επαφή. Μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις που ο καταστηματάρχης και τα τσιράκια του θέλησαν να τη διαγράψουν. Πράγμα δύσκολο βέβαια όταν έχεις να κάνεις με τσιγγάνους, με τους ανθρώπους αυτούς που αν κάτι μας έλκει πάνω τους και μας απωθεί ταυτόχρονα, είναι η παντελής έλλειψη εξουσίας του δικού μας τρόπου ζωής πάνω σε κάθε έκφανση του δικού τους βίου. Σύντομα φάνηκαν και πέντε, έξι ακόμα πιτσιρικάδες μουσουλμάνοι με BMX, οι οποίοι δεν είχαν καλύτερη τύχη. Να ‘μαστε λοιπόν σε μία άλλη πλευρά της Ελλάδας. Στην Ελλάδα των μειονοτήτων και της σημασίας του αυτοπροσδιορισμού.

Τίποτα καλύτερο από την ανατροπή του ψέμματος του Ελλάς, Ελλήνων, Χριστανών. Εδώ στη Θράκη τουλάχιστον. Οι φίλοι μας από τη Μακεδονία θα μας τα πουν κάποια άλλη φορά. Ιστορίες για αγρίους. Μία μειονότητα που στην πραγματικότητα είναι μειονότητες,  Πομάκοι και τσιγγάνοι που ντε και καλά βαφτίζονται Τούρκοι και αναγκάζονται να μάθουν τουρκικά σε ελληνικά σχολεία, στρατός(!) που εκδίδει λεξικό πομακικής γλώσσας, πανεπιστήμια που ιδρύονται για εθνικούς λόγους. Και άλλες ιστορίες για αγρίους. Μπάρες που κόβαν την πρόσβαση σε Έλληνες υπηκόους μέσα σε ελληνικό έδαφος, Αλεβίτες κυνηγημένοι από Σουνίτες, Χριστιανοί “ντόπιοι” που μάξιμουμ πάνε τέσσερεις γενιές πίσω. Σαν μία εικόνα των Βαλκανίων είναι η Θράκη, προτού επιβληθεί αυτή η μπούρδα του έθνους κράτους. Ένας μικρός παράδεισος για εθνικιστές και κοινωνικούς επιστήμονες. Και είναι σημαντικό πως δεν υπάρχει τίποτε να επιλύσουμε, παρά μόνο να φανούμε λογικοί και να κατανοήσουμε, ότι η μόνη πραγματική μας  ταυτότητα είναι αυτή του Ανθρώπου.

Εδώ το site της μοναδικής πομάκικης εφημερίδας
Εδώ ένα πολύ ωραίο blog για τα Πομακοχώρια
Και εδώ μία συνοπτική ιστορία της Πομακόκατάστασης.

Τώρα βέβαια τι σου ‘ναι ο άνθρωπος; Γιατί άνθρωποι είναι και τα καθάρματα.

Θεσσαλονίκη, 07: 00 πμ.
Στάση λεωφορείου.

Ένα ζευγάρι τσιγγάνων δέχονται άμεσα και απροκάλυπτα την ωμή λεκτική βία ενός μπασμένου ρατσιστή με βλέμμα τρελλού. Υπό το κράτος του φόβου μένω άφωνος και άπραγος μπροστά σε αυτό που συμβαίνει. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κάτσω δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους μέσα στο λεωφορείο, κοιτάζοντάς τους στα μάτια εγώ και κοιτάζοντάς με στα μάτια αυτοί, κάθε φορά που αυτό το μίασμα από μπροστά φωνάζει πως θα τους γαμήσει τη μάνα αν δε φύγουν από τη χώρα.

Στο δρόμο προς το σιδηροδρομικό σταθμό Θεσσαλονίκης. Προς αυτό το μνημείο σκοταδισμού, όπου ασφαλίτες σε ψάχνουν ακόμα βγαίνοντας από το τρένο, με τις τρισάθλιες τουαλέτες και εκείνο το χριστιανικό εκκλησάκι μέσα αριστερά να σου υπενθυμίζει τι;

[Αναδημοσίευση από arxediaMEDIA]

Σήμερα στα μαθήματα αυτομόρφωσης

…για τον “Mετασχηματισμό της αξίας της εργατικής δύναμης σε μισθό”. Έχοντας τελειώσει τις δύο μεγάλες ενότητες μαθημάτων για την απόλυτη και τη σχετική υπεραξία, αλλάζουμε πλέον θεματική ενότητα και μπαίνουμε στη θεωρία του Mαρξ για το μισθό. Eίναι μια πλευρά του Kεφαλαίου ελάχιστα γνωστή σε σχέση με όσα έχουμε συζητήσει μέχρι σήμερα και πολύ επίκαιρη τώρα που τον πίνουμε στο θέμα των μισθών. Για την επικαιροποίηση στείλτε υλικό σε σχέση με τις αλλαγές στα “εργασιακά”. Tο λέμε επίτηδες έτσι γιατί όπως θα δούμε αύριο, για τον Mαρξ οι όροι “εργασιακές σχέσεις” και “μισθός” είναι μυστικοποιητικές έννοιες. Παρότι θα πηγαίνουμε μπρος-πίσω σε όσα έχουμε πει μέχρι τώρα, επιστρέφοντας στην εργασιακή-χρηματική θεωρία της αξίας, γι’ αυτό το πρώτο εισαγωγικό μάθημα στη θεωρία των μισθών χρειάζεται να διαβάσετε το 15ο κεφάλαιο (σελ. 535-546) και το 17ο κεφάλαιο (σελ. 552-559). 

Τα SOPA / PIPA & οι Κοινωνικές Αντιστάσεις

Σε κάθε ένα από τα δύο νομοθετικά σώματα (κογκρέσο/ γερουσία) των ΗΠΑ έχουν σχεδόν ταυτόχρονα εισαχθεί προς ψήφιση δύο διαφορετικά νομοσχέδια, που θέτουν σε σοβαρό κίνδυνο τα ψηφιακά μας δικαιώματα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν τελικά οποιοδήποτε από τα νομοσχέδια αυτά ψηφιστεί, θα συσταθεί με βάση αυτό ένας πανίσχυρος μηχανισμός διαδικτυακής λογοκρισίας, οι επιπτώσεις του οποίου θα επεκταθούν πέρα από τα σύνορα των ΗΠΑ και θα αλλάξουν για πάντα το διαδίκτυο όπως το ξέρουμε. Η εισαγωγή των νομοσχεδίων προς ψήφιση έχει ξεσηκώσει θύελλα κοινωνικών αντιδράσεων τόσο στο διαδίκτυο όσο και στην Αμερικάνικη κοινωνία, ενώνοντας ένα ευρώ μέτωπο κινημάτων, φορέων και οργανώσεων καθώς εταιρειών – κολοσσών.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=63JyXmu0fqM&list=UUTj8r4GDQLXfSgc0arvKg0Q&index=1&feature=plcp[/youtube]

Συνέχεια ανάγνωσης Τα SOPA / PIPA & οι Κοινωνικές Αντιστάσεις

Κάτω τα ξερά σας από το indymedia

Από τη στιγμή που η γενικευμένη επίθεση που δεχόμαστε σαν κοινωνία στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά μας δικαιώματα απαντήθηκε μαζικά την περασμένη Κυριακή 12/2 με την  συγκέντρωση εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών σε όλη την Ελλάδα, η εξουσία παίζει το τελευταίο της χαρτί αυτό της όξυνσης της καταστολής για να αποσβέσει την κοινωνική οργή.

Την Κυριακή το πρωί δεκάδες αγωνιστές απήχθησαν από το κράτος τρομοκράτη, μερικοί ακόμα και μέσα από τα σπίτια τους. Τέσσερις διαδηλωτές στην Αθήνα, υπερασπιστές του δικαιώματος για ζωή, όχι επιβίωση, προφυλακίστηκαν. Κάποιοι άλλοι διώχθηκαν 3 μέρες μετά τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Λίγες μέρες πριν, ξεπουλημένοι πολιτικοί, συνεργάτες των τροικανών εγείρουν θέματα στα κανάλια για την λειτουργία και ύπαρξη του Indymedia.

Με ανακοίνωση της, το μεσημέρι της Παρασκευής 17/2, η Πρυτανεία του Πολυτεχνείου αναγγέλει διακοπές ηλεκτροδότησης σε κτίρια για “λόγους συντήρησης”!! Bρήκαν έτσι τον τρόπο να φιμώσουν το athens.indymedia, κόβοντάς του το ρεύμα. Δεν είναι μακριά άλλωστε οι ηλεκτρονικές επιθέσεις στον σέρβερ την περασμένη Κυριακή 12/2 κατά την διάρκεια των μεγάλων διαδηλώσεων σε όλη τη χώρα.

Η ανακοίνωση αυτή βρωμάει από χιλιόμετρα κρατική καταστολή, λαμβάνοντας υπόψη την αλληλουχία των γεγονότων και των πιέσεων της βδομάδας που διανύσαμε με την σκλήρυνση της στάσης του καθεστώτος. Βρωμάει εν όψει νέας κινητοποιήσης κοινωνικών κομματιών την Κυριακή, τη στιγμή που το Athens IMC είναι ένα από τα κομβικά και ελάχιστα σημεία που τα γεγονότα επικοινωνούνται από τους συμμετέχοντες χωρίς την διαμεσολάβηση και την διαστρέβλωση των υποτακτικών ΜΜΕ.

Θα μας βρουν μπροστά τους….

ΥΓ. Δεν ξεχνάμε βέβαια τις προηγούμενες αποτυχημένες κατασταλτικές μεθοδεύσεις του κράτους σε συντονισμό με τους φασίστες, ακόμα και τότε που δεν συνεργάζονταν επίσημα και τύποις κρατούσαν κάποιες αποστάσεις.

 

Συλλογικότητα του IMC-Athens

Αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο στη Σκαραμαγκά

Θέλω να συναντιόμαστε

κάπου που δε θα μαστε πελάτες
που θα συζητάμε και δε θα γκρινιάζουμε
και οι πράξεις θα ξεπηδούν ανάμεσα απ’ τις λέξεις
που θα δίνουμε εμείς χρώμα και περιεχόμενο στα βράδια μας
που θα μοιραζόμαστε γνώσεις, ιδέες, εμπειρίες
που θα αμφισβητούμε τους χώρους κατανάλωσης και τη μαζική κουλτούρα
που δε θα υπακούμε σε νόρμες, μόδες και στερεότυπα
που θα υφαίνουμε συλλογικά τον ιστό της ελευθερίας

Στο ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ λειτουργούμε χωρίς τη διαμεσολάβηση του χρήματος,  την αναπαραγωγή του θεάματος, των έμφυλων και φυλετικών διαχωρισμών.
ΑΝΤΙΙΕΡΑΡΧΙΚΑ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ

ΑΠΟ 18/2 ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΑΒΒΑΤΟ ΣΤΙΣ 19:00

Μαθήματα αυτομόρφωσης “Το Κεφάλαιο” (update)

Προστέθηκαν στο blog της βιβλιοθήκης της κατάληψης τα τελευταία 4 μαθήματα που πραγματοποιήθηκαν μέσα στο Γενάρη. Το σημερινό μάθημα έχει ως θέμα τη διάκριση παραγωγικής και μη παραγωγικής εργασίας. Για περισσότερες λεπτομέρειες δείτε εδώ

ΟΛΟΙ & ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Το ‘κανες πάλι το θαύμα σου.
Συν θεώ.
Μεταξύ άλλων, προξένησες
τραύματα θλαστικά, συντριπτικά κατάγματα
και έναν θάνατο εκκρεμή.
Είχες την ατυχία,
αυτή η εποποιία της λύσσας να βιντεοσκοπηθεί.
Και τότε μόνο απολογήθηκες πως εκτελούσες το καθήκον.
Αυτό που εγώ ονομάζω
μείγμα βλακείας και ευπείθειας εκρηκτικό.

Λοιπόν σ’ ενημερώνω ότι
εκτός από τα θύματα σου
εκκρεμούν κι οι πέτρες.

 

Της Μιράντας Παπαδοπούλου από την ποιητική συλλογή “ΧΩΡΙΣ

 

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=xoymNy8hSGg[/youtube]

Σχετικά με την κατάληψη ορφανοτροφείου στη Θεσσαλονίκη

Παραχώρηση της κατάληψης ορφανοτροφείου στη Μητρόπολη (pdf)

Στις 31/1 αναρτήθηκε στο site της κυβέρνησης «Διαύγεια», απόφαση του υπουργείου υγείας, με την οποία κοινοποιεί την παραχώρηση του κατειλλημένου ορφανοτροφείου στην Ιερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, με σκοπό την δημιουργία ιδρύματος για χρόνια πάσχοντες.

Σε μια περίοδο κρίσης, που τα αφεντικά επιτίθονται σε όλο και μεγαλύτερα κοινωνικά κομμάτια με σκοπό την μεγιστοποίηση του κέρδους τους, που όλο και περισσότερος κόσμος οδηγείται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια, που οι άνεργοι και οι άστεγοι αυξάνονται καθημερινά, το κράτος και η εκκλησία βάζουν μπροστά την «φιλανθρωπική» τους μηχανή. Ενώ η εκκλησία πολλαπλασιάζει συνεχώς τα ιερά της κέρδη, μέσα από την διαχείρηση μιας αμύθητης ακίνητης περιουσίας και ενώ πολλά κτήρια κρατικά και εκκλησιαστικά παραμένουν άδεια, κάποιοι κρίνουν και αποφασίζουν πως το μόνο κτήριο κατάλληλο για φιλανθρωπικούς σκοπούς είναι αυτό που τυγχάνει να είναι κατειλλημένο από άτομα του αντιεξουσιαστικού χώρου, με σκοπό την στέγαση και την διαχείρηση των αναγκών τους.  Μετά από την πρώτη επίθεση στην κατάληψη «σχολείο», όπου στεγάζονται καθημερινά διάφορες δραστηριότητες και την εκκένωση της κατάληψης «επιβίωση», όπου είχαν καταφύγει κάποιοι προκειμένου να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες, έρχεται η σειρά του ορφανοτροφείου για να ολοκληρωθεί το «φιλανθρωπικό» έργο κράτους και εκκλησίας.

Εμείς σαν κατάληψη ορφανοτροφείου δεν έχουμε καμία πρόθεση να παραδώσουμε το κτήριο στα χέρια οποιασδήποτε εξουσίας, κρατικής ή εκκλησιαστικής. Εδώ και 6 χρόνια έχουμε μάθει να οργανώνουμε τις ζωές μας συλλογικά, να υπερασπιζόμαστε τις αρνήσεις μας, να αγωνιζόμαστε και να πολεμάμε. Και σ’ αυτήν την πορεία που ακολουθούμε το ορφανοτροφείο αποτελεί μια βασική συντεταγμένη. Θα υπερασπιστούμε αυτό το χώρο όπως υπερασπιζόμαστε και στηρίζουμε κάθε χώρο μέσα στον οποίο οικοδομείται ένας κόσμος χωρίς εκμετάλλευση και κυριαρχία.

ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΣΤΟ ΣΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΤΣΙΦΛΙΚΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΚΟΜΠΙΝΑΔΟΡΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 

κατάληψη ορφανοτροφείου

OTE PLUS: διαλογή ανθρώπων

8.10π.μ. Κατεβαίνω από το μετρό Ακρόπολης. Όλα καλά, έφτασα αρκετά νωρίτερα. Κατευθύνομαι προς την Αθ. Διάκου. Θα βρω εύκολα το ξενοδοχείο; Περπατάω μες το κρύο και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι είμαι μέρος ενός πλήθους ανθρώπων, γύρω στα 50 άτομα, που όλοι βγήκαμε απ’ το ίδιο τρένο. Κάποιοι κρατάνε μπλοκ και κομπιουτεράκι. Περπατάμε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς να μιλάμε και νιώθω όλο και πιο σίγουρη ότι πηγαίνουμε στο ίδιο σημείο. Θα το βρω σίγουρα, σκέφτομαι. Το πλήθος μαζί με εμένα φτάνει στο ξενοδοχείο. Γύρω στα 30 άτομα είναι έξω και καπνίζουν. Κάτι μου λέει ότι κι αυτοί «δικοί μου» είναι. Το πλήθος μπουκάρουμε μέσα και ενσωματωνόμαστε σε ένα άλλο που κινείται δεξιά προς ακαθόριστο σημείο. Πηγαίνουμε κι εμείς χωρίς να ρωτήσουμε. Μας περιμένει μια χλιδάτη αίθουσα, με μεγάλες δερμάτινες πολυθρόνες, επιχρυσωμένους καθρέφτες, περίτεχνα τραπεζάκια και εκλεκτές πλάκες στο πάτωμα. Ποια νοσηρά μυαλά σκέφτηκαν να μας φέρουν εδώ, σκέφτομαι, στο Royal Olympic, ξενοδοχείο πέντε αστέρων… Τι εξυπηρετεί η υπογράμμιση αυτή της αντίθεσής μας με όλη αυτή την πολυτέλεια; Γιατί γύρω μου βλέπω μόνο φτωχούς ανθρώπους, κυρίως νέους κάτω από 30, με κόκκινες ακόμα μύτες, πολυφορεμένα παλτό και ταλαιπωρημένα παπούτσια. Επικρατεί σιωπή. Λίγοι μόνο μιλάνε μεταξύ τους. Υπάρχει άγχος.

8.30π.μ. Αρχίζει η αναγνώριση στοιχείων. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι κατευθυνόμαστε προς τους ελεγκτές. Είναι ιδέα μου ότι σπρωχνόμαστε; Τελικά μπαίνουμε στην αίθουσα εξέτασης. Καθόμαστε ανά δύο σε δέκα σειρές των 20 περίπου γραφείων. Είμαστε μάλλον παραπάνω από 200! Συμπληρώνουμε τα στοιχεία μας σε μια φόρμα και αρχίζει η επικεφαλής της εξεταστικής επιτροπής να εκφωνεί από το μικρόφωνο: « Πρόκειται για εξετάσεις επιλογής προσωπικού στελέχωσης τηλεφωνικών κέντρων του ΟΤΕ. Θα εξεταστείτε στην αριθμητική, σε ερωτήσεις αντίληψης και στη γνώση αγγλικών. Όποιος παραβεί τους κανονισμούς θα αποβληθεί». Δε λέει βέβαια αυτό που ψιθυρίζεται: ότι έστειλαν βιογραφικό 30.000 άνθρωποι, ότι από αυτούς επέλεξαν 8.000 και ότι εμείς σήμερα είμαστε μόνο ένα μέρος αυτών. Ότι όσοι πετύχουν στις εξετάσεις, θα περάσουν από προσωπική συνέντευξη κι αν τα καταφέρουν και σ’ αυτό, θα μπορέσουν να γίνουν τηλεφωνητές και τηλεφωνήτριες, δουλεύοντας 4ωρο, 6ωρο ή 8ωρο εποχιακοί ή και αορίστου χρόνου.

9.30π.μ. Έχουμε 20 λεπτά να απαντήσουμε σε ένα μεγάλο όγκο ερωτήσεων. Το τεστ κατανόησης είναι πάνω σε μικρά κείμενα που εξυμνούν εταιρείες, διαφημιστικά κόλπα, επιχειρηματικές ιδέες και την εργασία γενικότερα, ενώ συνοδεύονται από προτάσεις που πρέπει να χαρακτηρίσουμε με: Σωστό-Λάθος-Δεν μπορώ να απαντήσω με βάση το κείμενο. Moυ φαίνονται περίεργες. Ένας γύρω στα 40, ξεσπάει: «τι απαντήσεις είναι αυτές; Μοιάζουν όλες ίδιες» οπότε η επικεφαλής τρέχει προς το μέρος του φωνάζοντάς του επιτακτικά: «ησυχάστε κύριε» και καταφέρνει αμέσως να τον ησυχάσει. Και όλοι βυθιζόμαστε και πάλι στα γραπτά μας. Η αριθμητική είναι ασκήσεις πάνω σε πωλήσεις, επιτυχίες προώθησης προϊόντων, ποσοστά, μπόνους –για να τα εμπεδώνουμε ευθύς εξαρχής… Και είναι πολλές. Αδύνατο να προλάβω. Και υποτίθεται ότι τα μαθηματικά είναι το δυνατό μου χαρτί… Η διπλανή μου έχει αρχίσει να ξεφυσάει. Τέλος χρόνου.

10.00π.μ. Αρχίζει το τεστ αγγλικών. Προσπαθώ, ενώ μας εξηγούν τους κανόνες, να πω στη διπλανή μου, αν κολλήσω να με βοηθήσει, μιας που είπε ότι ξέρει τέλεια αγγλικά, αλλά μου κόβει απότομα την κουβέντα. Έπρεπε να το περιμένω. Εδώ μέσα ο «θάνατός σου η ζωή μου». Όταν η επικεφαλής τελειώνει με τις οδηγίες, συμβαίνει το αναπάντεχο: η διπλανή μου φανερά μετανιωμένη μου λέει απολογητικά ότι μπορώ να δω ό,τι θέλω απ’ το γραπτό της και μου ζητάει επίμονα συγγνώμη. Κι άλλη ειρωνία ή δεν είναι τυχαίο; Το κείμενο στα αγγλικά μιλάει για τον τεηλορισμό και τη θεωρία του Φορντ για τους εργάτες. Ένα ερώτημα αναφέρει: σύμφωνα με τον Φορντ τι είναι αυτό που θέλουν οι εργάτες: να κάνουν τη δουλειά τους εύκολα ή να παίρνουν περισσότερα λεφτά; Μπαίνω στον πειρασμό να δώσω δική μου απάντηση. Η Μ., δίπλα μου, πάλι ξεφυσάει και με δυσκολία απαντάει στις ερωτήσεις.

10.20π.μ. Απελευθερωνόμαστε. Η διαλογή ανθρώπων ολοκληρώθηκε. Προσπαθώ να παρηγορήσω την Μ.. Δεν τα πήγε καθόλου καλά. Όπως κι εγώ. «Ούτε για τηλεφωνήτρια δεν κάνω γαμώτο» μου λέει. Μπροστά μας και πίσω μας δυο τύποι κοκορεύονται ότι ήταν γελοίο το τεστ, ανταλλάσσουν φιλοφρονήσεις κι άλλες τέτοιες αηδίες που στενοχωρούν ακόμα περισσότερο την Μ.

10.30 π.μ. Είμαστε στο μετρό με την Μ. Συζητάμε για την κοινή μας εμπειρία και αφήνουμε επιτέλους το θυμό μας να εκφραστεί. Μου λέει ότι ντρέπεται πολύ όταν τη ρωτάνε τι δουλειά κάνει κι εκείνη λέει «τίποτα». Συνεχίζουμε την κουβέντα και το νιώθω, ξαναβρίσκουμε σιγά σιγά και πάλι τους εαυτούς μας. Χωρίζουμε, λέγοντας η μία στην άλλη ότι το πιο ωραίο ήταν ότι συναντηθήκαμε.

Κάθε φορά το ίδιο συναίσθημα ψάχνοντας για δουλειά. Ένα μόνιμο άγχος για την δύσκολη επιβίωση, οι προσωπικές υποχωρήσεις για μια θέση σε κάτεργο να διαπλέκονται και να θολώνουν την πιο βαθιά πεποίθηση: ότι όλα πρέπει να πάνε στο διάολο. Εκεί όπου ένα χαιρέκακο χαμόγελο θα μπει στη θέση των σφιγμένων χειλιών

[Aναδημοσίευση από το site του  “Θερσίτη”]

Αναβλήθηκε η δικη στη Λάρισα

Αναβολή πήρε η δίκη των τεσσάρων συντρόφων/ισσών (η υπόθεση της απαλλοτρίωσης αγαθών από super-market) για τις 7 Νοεμβρίου 2012.

Μετά την ανακοίνωση της αναβολής ομάδα 30 περίπου συντρόφων πραγματοποίησαν παρέμβαση στο κέντρο της πόλης και έπειτα στην λαϊκή αγορά με σπρέι, τρικάκια και κείμενα.

Ενημέρωση για την υπόθεση της Στέλλας Αντωνίου και κάλεσμα συζήτησης

Απορρίφθηκε η αίτηση αποφυλάκισης της Στέλλας Αντωνίου

Στις 31/1 βγήκε το βούλευμα που αφορά στην υπόθεση με τα παγιδευμένα δέματα, που είχαν αποσταλεί σε διάφορους στόχους από την Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, και στην υπόθεση των συλλήψεων της 4/12/2010, όπου είχαν συλληφθεί οι σύντροφοι Γιώργος Καραγιαννίδης, Αλέξανδρος Μητρούσιας, Κώστας Σακκάς, Χρήστος Πολίτης, Δημήτρης Μιχαήλ και Στέλλα Αντωνίου.

Με εξαίρεση την απαλλαγή των Χρήστου Πολίτη και Δημήτρη Μιχαήλ (που δεν έπρεπε να είχαν συλληφθεί και προφυλακιστεί εξ αρχής…), το βούλευμα μένει πιστό στην ΕΝΤΟΛΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ, που έχει δοθεί για όσους κατηγορούνται για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ., είτε έχουν αναλάβει την ευθύνη, είτε όχι.

Ενδεικτικά, παραπέμπει τους Μητρούσια και Καραγιαννίδη να δικαστούν ξανά για συμμετοχή στην ίδια οργάνωση, αλλά και για την υπόθεση με τα δέματα, επιβαρύνει ορισμένα από τα μέλη τις Σ.Π.Φ., με τις κατηγορίες όσων συνελλήφθησαν στη Ν.Σμύρνη και απορρίπτει όλες τις αιτήσεις των κατηγορούμενων για εξέταση κατά αντιπαράσταση.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗΣ ΤΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ.

Όπως είναι γνωστό, η συντρόφισσα πάσχει από σοβαρό πρόβλημα υγείας, που όχι μόνο δεν είναι αντιμετωπίσιμο μέσα στη φυλακή, αλλά αντίθετα έχει επιδεινωθεί. Παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας της όμως, και παρά την απουσία στοιχείων εναντίον της, η εξουσία εξακολουθεί να την τιμωρεί για την πολιτική της ταυτότητα, την αλληλεγγύη της στους συντρόφους της, και γιατί ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΨΕΙ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΣΘΕΝΟΣ μέσα στη φυλακή.

Ακριβώς όμως λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσής της, κάνει κάτι παραπάνω από το να την τιμωρεί: ΥΠΟΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ.

Για τους ίδιους ακριβώς λόγους κι εμείς, ΔΕ ΘΑ ΤΟ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ

Η ΣΤΕΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΗ ΤΗΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ, ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ-ΓΚΙΝΗ, ΤΕΤΑΡΤΗ 1 ΦΛΕΒΑΡΗ, 20.00.

 

Συνέλευση αλληλεγγύης,αλληλέγγυοι σύντροφοι