Το πρόγραμμα του “What Queer Fest?”

Παρασκευή 26/11

Στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά

Εθνικισμοί

 

18.00 -19.00 Προβολές

PINK CAMOUFLAGE

Σκηνοθεσία : Sarah Bracke 2009 Διάρκεια : 60′

Κάθε πόλεμος χρειάζεται ιστορίες να τον καμουφλάρουν. Η ομοφυλοφιλία αποτελεί για τον «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», έναν από τους πυλώνες της «σύγκρουσης των πολιτισμών»: τα δικαιώματα ομοφυλόφιλων και λεσβιών ανήκουν υποθετικά στη δύση και καταπιέζονται στην παρουσία του Ισλάμ. Σε αυτό το βίντεο-δοκίμιο,  LGBTQ ακτιβιστές από το Λίβανο και το Βέλγιο, παρουσιάζουν τις σκέψεις τους για τους τρόπους που διασταυρώνεται η σεξουαλικότητα, η γεωπολιτική και ο πόλεμος

19.00 – 22.00 Συζήτηση

Έθνος, φύλο, σεξουαλικότητα: Τα όρια της ταυτότητας και η διαπλοκή των συστημάτων εξουσίας [μπροσούρα]

22.00 Performances

Dr. D: Είμαστε όλοι μετανάστες. A lecture performance

Άκου είμαστε όλοι μετανάστες. Aπό που κι ως που είμαι εγώ μετανάστης; Αλλά γιατί ρε γαμώτο συχνά αισθάνομαι μετανάστης; Το ίδιο αισθάνονται όλοι; Θα το πιάσω από την ιστορία, από τη θεωρία και ακόμα κι από την εμπειρία και θα ισχυριστώ ότι… παίζει

tranny Blues: a leather tribute to venus in furs

Τραύμα. Σοκ + Ουλή. Το πέρασμα από τη μια κατάσταση στην άλλη, η επούλωση. Μια διαδικασία αργή.

Εκδίκηση. Διαχείριση του τραύματος με την πρόκληση ενός νέου.

Αυτό το πρότζεκτ επιθυμεί να μας τραυματίσει. Εκδικητικά μεν αφού σκοπός είναι να πληγώσει, αλλά με κίνητρα αγάπης κι όχι μίσους.

Το σοκ είναι το αρχικό σημείο 0 εντός του τραύματος, η πρόκληση  του, ορισμένα απαραίτητο για να περά-σουμε στο στάδιο της επούλωσης.

Μόνο όταν διασχίσουμε μέσα από τη διαδικασία της επούλωσης μπορούμε να καταλάβουμε τη ζημιά του τραύματος.

Χρειάζεται ένα ελεγχόμενο τραύμα για να θυμηθούμε [όσες έχουμε ξε-χάσει] τη βαρύτητα του τραύματος.

Ακριβώς γι αυτό το λόγο το πρότζεκτ περιέχει κάποια ακραία στοιχεία.

Ας το λάβουμε υπόψη μας πριν ανοίξουμε την πόρτα στον κόσμο του..

υ.γ. ο έρωτας είναι τραύμα?

PERFORMANCE BY Nesrin DraGuerilla (Istanbul)

 

 

Σάββατο 27/11

Στο κοινωνικό κέντρο Τσαμαδού 15

Επιστημονισμοί

 

12.00 – 14.00 Παρουσίαση | Συζήτηση

Παρουσίαση από το Μωβ Καφενείο της μπροσούρας “Γυναίκες στην Πυρά. Το κυνήγι των μαγισσών στην ευρώπη, οι περιφράξεις και η ανάδυση του καπιταλισμού” της Lady Stardust [μπροσούρα].

14.00 – 16.00 Εργαστήρι Αυτοεξέτασης

Birdwatching: Εργαστήρι Αυτοεξέτασης [μπροσούρα]

Birdwatching με κολπο…σκόπιο.

Εκεί που χαζεύαμε το πρόγραμμα του What Queer Fest και διερωτόμασταν τι είναι όλα αυτά τα παράξενα και κουίαρ πράγματα που θα γίνουν αυτό το Σαββατοκύριακο με ένα τρελό πηγαινέλα στα διάφορα στέκια, είδαμε και το απίστευτο: Birdwatching, λέει.

Ωραία, βρε παιδιά, αλλά η Αθήνα εκτός από τα κακόμοιρα περιστέρια στη βουλή τι άλλο έχει;

Ας βάλουμε λοιπόν το εργαστήρι στο μικρο…σκόπιο.

Πού;

Μαζευόμαστε στις 14.00 (αυστηρά) στο Κοινωνικό Κέντρο της Τσαμαδού στον πάνω όροφο ο οποίος θα είναι αποκλειστικά στη διάθεσή μας και θα τον έχουμε διαμορφώσει ειδικά για το εργαστήρι. Οι πόρτες θα κλείσουν στις 14.15.

Τι και πώς…

Όταν μαζευτούμε όλες/οι θα κάνουμε μια κουβέντα γνωριμίας και εξοικείωσης μεταξύ μας παίρνοντας τσάι, καφέ και κανένα μπισκοτάκι! Σε αυτή την κουβέντα θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας το γιατί μας ενδιαφέρει αυτό το εγχείρημα και να ακούσουμε και τις δικές σας σκέψεις.

Μετά θα κάνουμε μια σύντομη «πρόβα τζενεράλε» (εμείς που το διοργανώνουμε εννοείται! Τι νομίζετε ότι κάναμε τον ελεύθερό μας χρόνο πριν το φεστ;) για το πώς γίνεται η αυτοεξέταση του αιδοίου με τη βοήθεια και την υποστήριξη του ζευγαριού μας. Μετά θα έχετε το χρόνο να το δοκιμάσετε κι εσείς με το ζευγάρι σας. Για να μπορέσουμε να κοιτάξουμε μέσα στο μουνί μας θα χρειαστούμε ένα κολποσκόπιο, ένα φακουδάκι και ένα καθρεφτάκι (αυτά θα τα φέρουμε εμείς). Στο εργαστήρι λοιπόν θα εξοικειωθούμε με την εικόνα του τραχήλου, τα διαφορετικά υγρά μας και το τι σημαίνουν όλα αυτά για τον κύκλο.

Συμμετοχή

Έχουμε βάλει τα δυνατά μας ώστε να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές και οικείο περιβάλλον. Για το λόγο αυτό στο εργαστήρι μπορούν να συμμετέχουν μόνο άτομα με αιδοίο. Επίσης ζητάμε από σας να έρθετε παρέα με ένα άτομο που ήδη το νιώθετε οικείο. Κάθε ζευγάρι θα έχει προσωπικό χώρο και βέβαια ό,τι υποστήριξη χρειαστεί.

Σας περιμένουμε να κάνουμε παρέα αυτή την περιήγηση στα άδυτα.

15.00 – 17.00 Συλλογική Χορτοφαγική Κουζίνα

17.00 – 20.00 Συζήτηση

Ιστορίες έρωτα και τρέλας: περί επιστημονικού κύρους και ψυχιατρικής [μπροσούρα]

Ανιχνεύουμε τις διαδρομές μέσω των οποίων η επιστήμη της ψυχιατρικής διαπλέκεται με τις σεξουαλικότητες και τις έμφυλες ταυτότητες μέσα στον χρόνο. Βρισκόμαστε στον δυτικό κόσμο, έναν κόσμο οι αλήθειες του οποίου καλούνται επιστημονικές καιορθολογικές. Πώς αυτές οι Αλήθειες συγκροτούνται και τι αντίκτυπο έχει στα ίδια τα υποκείμενα που καλούνται να ενταχθούν στις ψυχιατρικές -εδώ- κατηγοριοποιήσεις; Κάνοντας φόκους στο βασικό ψυχιατρικό εγχειρίδιο από το Β’ παγκόσμιο πόλεμο και μετά, τοDSM, προσπαθούμε να προσεγγίσουμε τη δημιουργία και εμπέδωση αυτού του κυρίαρχου λόγου που μας διαφοροποιεί ιεραρχικά σε φυσιολογικές και μη, παθολογικές και υγιείς.

20.00 – 22.00 Προβολές

TRANSVESTITES

Σκηνοθεσία:  Aykut Atasay 2008 Διάρκεια:  12′

Το transvestites ανήκει στο είδος των mockumentaries, που θα πει ότι είναι μια παρωδία ντοκιμαντέρ, στην οποία φανταστικά γεγονότα παρουσιάζονται ως γεγονότα. Το Transvestites, παρακολουθεί τις τρανς που ζούνε στην περιοχή Beyoglu, και σχολιάζει τον υστερικό καθωσπρεπισμό που θέλει τις πόλεις καθαρές από τα μιάσματα

BORN QUEER, DEAR DOCTORS

Σκηνοθεσία: Shorona se Mbessakwini 2003 Διάρκεια: 5′

Το born queer, dear doctors είναι ένας μικρός αυτοβιογραφικός μονόλογος της Mbessakwini. Σκέψεις για την ταυτότητα, την επιβίωση, την αναπαράσταση του εαυτού, το σώμα, την επιθυμία, τους καταναγκασμούς των γιατρών, δένονται με μονταρισμένες εικόνες όπου τα γυμνά σώματα και η καύλα είναι σε πρώτο πλάνο και έχουν τον πρώτο λόγο

L’ORDRE DES MOTS

Σκηνοθεσία: Cynthia Arra & Melissa Arra 2007 Διάρκεια: 75′ * trailer

Μακριά από μια συνηθισμένη διαπραγμάτευση τρανσέξουαλ, διαφυλικών, διεμφυλικών και ανάμεσα-στα-φύλα ζητημάτων, η ταινία αυτή, μέσα από την επιλογή πορτραίτων ατόμων που εμπλέκονται ενεργά στο τρανς κίνημα στη Γαλλία, θίγει χωρίς περιστολές ζητήματα γύρω από την έμφυλη ταυτότητα. Την εξετάζει ως μια κοινωνική νόρμα, μια κατασκευή που σπάνια αμφισβητείται, μια κεντρική προβληματική δομή από την οποία απορρέει η παθολογικοποίηση της τρανς κοινότητας

παράλληλα Έκθεση: “Ιστορία της υστερικοποίησης του γυναικείου σώματος”

22.00 Party

 

 

Κυριακή 28/11

Στο Αυτόνομο Στέκι Ζωδόχου Πηγής 95-97  & Ισαύρων

Κινήματα | Κοινότητες

 

12.00 – 16.00 Εργαστήρι

We Are Born Naked – The Rest Is Drag

Εργαστήρι Παρενδυσίας

Έμφυλη σύμβαση νο1: υπάρχουν 2 ρόλοι που αντιστοιχούν σε 2 σώματα

Έμφυλη σύμβαση νο2: ο κάθε ρόλος είναι διαφορετικός από τον άλλο

Έμφυλη σύμβαση νο3: πρέπει κανείς να παίζει/επιτελεί, σίγου ρα και συγκεκριμένα, ένα και μόνο ρόλο.

Θέλοντας να αναδείξουμε αυτές τις συμβάσεις ως τέτοιες, αποφασίζουμε να παίξουμε με αυτές και να τις μπαχαλέψουμε. Μέσα από αυτό το εργαστήρι, διαδικασία αναπόφευκτα διαδραστική, επικοινωνιακή, διερευνούμε την ελευθερία του σώματος, το πώς εκφραζόμαστε, μέσα από αυτό και πώς το παιχνίδι και το πείραμα ανατρέπουν κυρίαρχες συμβάσεις, που συνειδητά ή όχι ενσ αρκώνουμε.

Λέμε πως οι ταυτότητες, έμφυλες, ταξικές, φυλετικές, συγκροτούνται ως θεατρικές πράξεις, όχι ως ελεύθερος αυτοσχεδιασμός, περισσότερο βάση ενός σφιχτοδεμένου σεναρίου με αυστηρούς σκηνοθέτες, και πολλές ρωγμές κατά τη διάρκεια της παράστασης, λάθη, επαναλήψεις, αφηρημάδες, ποινές για τους απρόσεκτους ηθοποιούς και επιβραβεύσεις για τους διαβασμένους.

Στο εργαστήρι αυτό προτείνουμε να ξεχάσουμε αυτό που μάθαμε πως “είναι η φύση μας” και να εστιάσουμε στα θραύσματα, τις ρωγμές και τα λάθη, αυτά που, κρυφά ή φανερά, αγαπάμε, αυτά που φαντασιωνόμαστε ή που δεν έχουμε σκεφτεί ποτέ. Αλλάζοντας ρούχα, βάδισμα, στυλ φτιάχνουμε το φύλο, όχι απαραίτητα εντός των τειχών του διπόλου αρσενικό- θηλυκό, προς όποια κατεύθυνση αγαπάμε. Επανανοηματοδοτούμε σωματικές επιφάνειες, ανταλλάζουμε ρόλους.

Με αφετηρία το παιχνίδι, την περιέργεια ή και πιο ενδόμυχες σκέψεις, δοκιμάζουμε το σώμα μας, την (επ)ένδυσή του (ρούχα, αξεσουάρ, δωδεκάποντο που ψηλώνει!), τη μορφή του (κουρέματα, χτενίσματα, μουστάκια, νύχια, μακιγιάζ, αλλά και επιδέσμους, γεμίσματα…), τον τρόπο που το διαχειριζόμαστε (στεκόμαστε, χειρονομούμε, μιλάμε, περπατάμε). Σε αυτό το παιχνίδι θα μας εμπνεύσουν και θα μας βοηθήσουν οι συμπαίχτες μας, τα ρούχα που βρίσκονται σπαρμένα στο χώρο, από τα πριν αλλά και ό,τι “ξεφορτώνονται” οι υπόλοιποι, αξεσουάρ και μακιγιάζ, τρίχες και κόλλα και πάνω από όλα οι επιθυμίες μας!

Βόλτα Στη Πόλη

Πικνίκ

17.00 – 19.00 Προβολές

TRAVEL QUEERIES

Σκηνοθεσία: ELLIAT GRANEY – SAUCKE 2009 Διάρκεια: 60′ * trailer

Είναι ένα ντοκιμαντέρ που εξετάζει τον πολιτισμό, την τέχνη και τον ακτιβισμό της ριζοσπαστικής queer σκηνής στη σύγχρονη Ευρώπη. Με προσωπικές συνεντεύξεις και αποσπάσματα από περφορμανς, φεστιβάλ, queer χώρους, κ.α. η ταινία  προσπαθεί να καταλάβει πως η queer κουλτούρα έχει βγάλει ρίζες σε διαφορετικές χώρες της περιοχής. Το Travel Queeries ταξίδεψε ανάμεσα σε Ισπανία, Αγγλία, Σερβία, Πολωνία, Γερμανία και Δανία, κατέγραψε σκέψεις και εμπειρίες ανθρώπων ερευνώντας τις περιπλοκότητες, τις καινοτόμες αξίες και το αλλόκοτο πνεύμα, όπως αυτά σχετίζονται με το ανταγωνιστικό κίνημα

QUEER BEOGRAD Διάρκεια: 30′

Η ενότητα των βίντεο για το φεστιβάλ queer beograd, παρουσιάζει τρεις στιγμές στην ιστορία του φεστιβάλ

στιγμή πριν: ακριβώς πριν την απόφαση της ομάδας queer beograd να οργανώσει ένα queer φεστιβάλ στο Βελιγράδι
την πρώτη στιγμή: το πρώτο φεστιβάλ τον μάιο του 2005
την τελευταία (μέχρι στιγμής) στιγμή: το πέμπτο φεστιβάλ, τον σεπτέμβρη το 2008

Το πρώτο βίντεο, γυρισμένο από την βιντεοκολεκτίβα AK KRAAK, παρουσιάζει την κατάσταση στο lgbt κίνημα στο Βελιγράδι το 2004, τρία χρόνια μετά την απόπειρα να οργανωθεί gay pride, η οποία δέχτηκε βίαιη επίθεση από φασιστικές ομάδες και ένα χρόνο πριν την οργάνωση του πρώτου φεστιβάλ queer beograd, που σήμανε την δημόσια επαναδιεκδίκηση της lgbt ορατότητας. Το δεύτερο βίντεο, παρουσιάζει το πρώτο φεστιβάλ, με όλη τον ενθουσιασμό και την χαρά, του να καταφέρνεις να πάρεις πίσω κομμάτια του χώρου που σου έχουν στερήσει. Το τελευταίο βίντεο είναι ένα αυτοσχέδιο βίντεο που φτιάξαμε εμείς, για τα όσα ζήσαμε στο πέμπτο κατά σειρά φεστιβάλ, τον σεπτέμβρη του 2008.

19.00 – 21.00 Συζήτηση

Φτιάχνοντας κινήματα, οργανώνοντας κοινότητες: Φύλο ↔ Σεξουαλικότητα ↔ Πρακτικές ↔ Θεωρίες ↔ Στρατηγικές & Συλλογικά Εγχειρήματα [μπροσούρα]

Θα συζητήσουμε με τις ομάδες :

Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, Terminal119, QueerTrans Forum, Glory Hopes, Queericulum Vitae(QV), Antifa Str, και Μωβ Καφενείο, για το πως κάνουμε πολιτική σχετικά με το φύλο και τη σεξουαλικότητα και για το πώς κάνουμε πολιτική γενικώς, για τα αναλυτικά μας εργαλεία, για τις στρατηγικές και τις πρακτικές. Θα σκεφτούμε πανω στις συνάφειες, τις συμμαχίες και τη σημασια της αυτομόρφωσης και θα ξεδιπλώσουμε τους πολλούς και διαφορετικούς τρόπους που έχουμε για να οργανώνουμε κοινότητες και να φτιάχνουμε κινήματα που μπορούν να διεκδικήσουν και να αντισταθούν.

παράλληλα χώρος με υλικό ομάδων που έχουν κάνει πολιτική τα τελευταία χρόνια με άξονα το φύλο & τη σεξουαλικότητα

21.00 Συναυλίες | Performances

Στη Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

La Libela

Ms Ratter

A Neuroleptic is my Boyfriend“ by Alex C and Who Fucks the Others

Σχετικά με το εγχείρημα ενός queer φεστιβάλ

Τον Νοέμβρη του 2009 μετά από πρωτοβουλία κάποιων μελών της ομάδας “Στην Πρίζα”, καλέστηκε μια συνάντηση σε μονοκατοικία των Πετραλώνων όπου συμμετείχε κόσμος από συλλογικότητες που δουλεύουν με αφετηρία το φύλο και την σεξουαλικότητα στα πλαίσια του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Θέμα της συνάντησης η συζήτηση για την πιθανότητα διοργάνωσης ενός queer φεστιβάλ στην Αθήνα. Αυτή η πρώτη αναγνωριστική κουβέντα εξελίχθηκε σε μια σταθερή συνέλευση που κλείνει πλέον ένα χρόνο δουλειάς. Αρχικά οι συνελεύσεις μας γίνονταν στο Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας και στη συνέχεια στην κατάληψη της Σκαραμαγκά.

Αν και αυτές τις μέρες γίνεται πια πολύς λόγος για το “queer” σε κινηματικούς και όχι μόνο κύκλους, μπορεί και εξαιτίας της μετάφρασης στα ελληνικά του έργου της δημοφιλούς, στα όρια του pop-icon, αμερικανίδας φιλοσόφου Τζούντιθ Μπάτλερ, η έννοια και το πολιτικό της περιεχόμενο παραμένει κατά τη γνώμη μας σε μεγάλο βαθμό ασαφής και αδιευκρίνιστη. Ακόμη περισσότερο θεωρούμε ότι τείνει να εγκλωβιστεί σε διάφορες ερμηνείες χοντροκομμένες και εκλαϊκευτικές με την κακή την έννοια, και να σηματοδοτήσει κάτι δήθεν “προχώ” το πολιτικό βάθος όμως του οποίου μένει “χαμένο στη μετάφραση”.

Έτσι παρόλο που εδώ παρουσιάζουμε ένα queer φεστιβάλ, και που κάποιοι και κάποιες από την συνέλευσή μας αυτοπροσδιορίζονται ως queers, ελπίζουμε να μπορέσουμε επί της ουσίας να επικοινωνήσουμε την πολιτική μας αντίληψη πέρα από το queer ως ταμπέλα. Στόχος μας δεν είναι να απαντήσουμε στην ερώτηση “τι είναι το κουίαρ”, αλλά ούτε και “να φέρουμε το queer εδώ”. Το πρόγραμμα του φεστιβάλ ελπίζουμε να δίνει από μόνο του μια σχετικά καθαρή εικόνα τόσο για το πολιτικό σύμπαν το οποίο θέλουμε να χτίσουμε, όσο και για τις πολιτικές διαδρομές που προσπαθούμε να περπατήσουμε.

Οι πολιτικές -θεωρητικές και πρακτικές- αναφορές μας, συναντιούνται σε μεγάλο βαθμό στους διάφορους φεμινισμούς των τελευταίων δεκαετιών, κυρίως αυτούς που οργανώνονται γύρω από την κριτική της ουσιοκρατίας, στην πρακτική και στο λόγο του ριζοσπαστικού κινήματος που θέτει το ζήτημα του φύλου και της σεξουαλικότητας ως ζήτημα εξουσίας και κυριαρχίας και στις βασικές αρχές της αυτοργάνωσης, της ομοφωνίας, της αντιιεραρχίας. Κάποιοι/ες από εμάς συμμετέχουν στο αναρχικό κίνημα, άλλοι σε ή/και δίπλα από χώρους αυτονομίας, ή χώρους που οργανώνονται γύρω από τα ίχνη της παράδοσης του ελευθεριακού κομμουνισμού -κάποιες πάλι με μεθοδικότητα περιδιαβαίνουμε ελεύθερα, αν και όχι πάντα χωρίς ενοχές, τα σύνορα όλου αυτού του πολιτικού μωσαϊκού.

Αυτές μας οι επιλογές κάνουν πραγματικά δύσκολο, ίσως ανέφικτο, να ορίσουμε μια, κάποια, σταθερή ταυτότητα μέσω της οποίας να συστηθούμε –ταυτόχρονα όμως το γεγονός αυτό αποτελεί και μια από τις βασικές μας αφετηρίες: οι ταυτότητες, πολιτικές, σεξουαλικές, φύλου, εθνικές και άλλες είναι το έδαφος της εμπειρίας μας, την ίδια στιγμή που τις αναγνωρίζουμε ως προϊόν της εξουσίας των κυρίαρχων λόγων και ταυτόχρονα τις χρησιμοποιούμε ως μια συνθήκη προσωρινή, καταστασιακή, στην οποία συναντιόμαστε. Για αυτό και θα μπορούσε απλώς να πούμε ότι η συνέλευση αποτελείται από όσες και όσους την ίδια στιγμή που στριμώχνονται μέσα στο δίπολο του γραμματικού γένους (βλ. όσοι και όσες) παλεύουν να το διαρρήξουν, ή ζουν ήδη μέσα και πάνω στις αναμφισβήτητες ρωγμές του: αλλόκοτες ετερο, τρανς, λεσβίες (και) φεμινίστριες, αδερφές, πούστηδες, υποκείμενα και σώματα που εν γένει η κυριαρχία σπρώχνει εκτός του ομαλού και χρησιμοποιεί για να συγκροτήσει την εξουσιαστική ιδέα του “φυσικού/φυσιολογικού”, της νόρμας. Η πολιτική μας πράξη εν μέρει στοχεύει στο να αναδείξει αυτές τις διεργασίες της εξουσίας, να δημιουργήσει συλλογικές προϋποθέσεις τόσο για την άρνηση τους όσο και για την υπέρβασή τους, και να υπονομεύσει το σύστημα της αναπαραγωγής της κυριαρχίας που στηρίζεται στην κανονικοποίηση της επιθυμίας, στον ντεντερμινισμό του δίπολου αρσενικό-θηλυκό, και τις δικαιϊκές πράξεις νομιμοποίησης των σεξουαλικών ταυτοτήτων (βλ. γάμος, στρέιτ ή γκέι). Παράλληλα προσπαθούμε να καλλιεργήσουμε μια πρακτική και θεώρηση του πολιτικού που να μας επιτρέπει να χτίσουμε κοινότητες μέσα στις οποίες να φροντίζουμε τα σώματα και τις επιθυμίες μας στο εδώ και τώρα, να γιορτάζουμε τις ανάγκες και τα θέλω τους -κοινότητες οι οποίες μπορούν να μεταβάλλονται και να μετασχηματίζονται την ίδια στιγμή που λειτουργούν υποστηρικτικά, τροφοδοτώντας και πραγματώνοντας την ουσιαστική αλληλεγγύη.

Σε καμία περίπτωση δεν αντιλαμβανόμαστε το πολιτικό μας πρόγραμμα ως “θεματικό”, όπως συχνά αποκαλείται στους πολιτικούς χώρους που συναντιόμαστε. Το φύλο και η σεξουαλικότητα δεν είναι “θέματα”, παρά μόνο με την έννοια πώς όλα τα κομμάτια της ζωής μας είναι “θέματα” προς διαπραγμάτευση και τόποι από τους οποίους μπορεί να στηθεί η δημιουργική αποδιοργάνωση των εξουσιαστικών σχέσεων. Αμφισβητούμε επίσης πως μπορεί να υπάρξει ένα μοναδικό νήμα το οποίο να συνδέσει τις πολιτικές αντιστάσεις απέναντι στην κυριαρχία. Και φυσικά δεν νομιμοποιούμε σε καμία περίπτωση έναν κινηματικό θεωρητικό λόγο που στηρίζεται σε εργαλεία πλήρως απαρχαιωμένα και αναφέρεται σε “κύριες” και “δευτερεύουσες” αντιθέσεις. Ως εκ τούτου ένα πρώτο πεδίο δράσης είναι για εμάς τα ίδια τα ριζοσπαστικά κινήματα μέσα στα οποία ζούμε και τα οποία θρέφουν τις τρανσφοβικές, μισογύνικες, σεξιστικές και ομοφοβικές αντιλήψεις και πρακτικές του κυρίαρχου. Αντιλήψεις και πρακτικές από τις οποίες κανείς και καμιά μας δεν έχει ανοσία. Ούτε και εμείς, αν αναρωτιέστε.

Μαζί με όλα τα παραπάνω και παρόλο που πιστεύουμε πως δεν υπάρχει μία πολιτική δομή/θεωρία αντίστασης που να εκπροσωπήσει την “επανάσταση” ή κάποιο πρόγραμμα καθολικής πολιτικής ανατροπής, θεωρούμε πως έχοντας ως αφετηρία το δίπολο των φύλων και την κατηγορία της σεξουαλικότητας χρειάζεται οπωσδήποτε να εξερευνήσουμε το πως αυτά διαρθρώνονται σε πλέγματα με άλλες εξουσιαστικές δομές ή κατηγορίες παράγοντας τα υποκείμενα και τις διάφορες μορφές υποτέλειας στην κοινωνία που ζούμε. Στο πρόγραμμα του φεστιβάλ μέσα από τους άξονες έθνος και φύλο, Ψ-λόγος, επιστήμη, σώματα που αντιστέκονται και κινήματα/κοινότητες, κάνουμε μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση.

Αποτελούμε εν τέλει εκτός από μια συνέλευση και μια κοινότητα που νιώθει κυριολεκτικά στο πετσί της την εξουσία του καταναγκασμού “των δύο φύλων και της μίας σεξουαλικότητας”.  Με αυτό το τριήμερο φεστιβάλ δεν στοχεύουμε απλώς στο να σπάσουμε τα στερεότυπα αλλά  να δείξουμε πώς αυτά σπάνε καθημερινά πάνω στο κοινωνικό μας σώμα. Θα θέλαμε, ιδανικά, πέρα από τα όρια των συμβατικών ταυτοτήτων να διαπραγματευτούμε από κοινού τα σώματα και τις επιθυμίες μας όπως τα βιώνουμε σε ένα πλαίσιο καπιταλιστικών, πατριαρχικών σχέσεων και κυρίαρχων εθνικών αφηγήσεων. Να δούμε πέρα από και κριτικά ένα φορμαλιστικό λόγο περί “δικαιωμάτων των μειονοτήτων” αλλά και πέρα από κενά σχήματα γενικής και αόριστης αλληλεγγύης προς κάποιους “άλλους” καταπιεσμένους. Και να προάγουμε πολιτικές που αντιμετωπίζουν τα ίδια μας τα σώματα ως φορείς εξουσίας και καθιστούν έτσι την ανάλυση της εμπειρίας και του βιώματος αναγκαία προϋπόθεση για να ανιχνεύσουμε και να κατανοήσουμε τις εξουσίες εντός μας.

Τέλος, επειδή η χωροταξία είναι πολύ σημαντική, αποφασίσαμε ότι η ιδέα “τρεις μέρες σε τρεις χώρους” καλύπτει σε μεγάλο βαθμό τόσο την ποικιλία των πολιτικών μας διαδρομών αλλά και ταιριάζει με το πώς θα θέλαμε ως συνέλευση να αποδιοργανώνονται ενίοτε τα όρια/σύνορα ανάμεσα στους κινηματικούς χώρους δημιουργώντας νέες, περιστασιακές γεωγραφίες που θα επιτρέπουν τη συνάντηση διαφόρων υποκειμένων και διαφορετικών πολιτικών αντιλήψεων και πρακτικών. Η κατάληψη της Σκαραμαγκά, το κατειλημμένο κτίριο της Τσαμαδού 15 του Στεκιού Μεταναστών και το Αυτόνομο Στέκι είναι οι τρεις πολιτικοί χώροι που θα αποτελέσουν τους τόπους δημιουργίας του φεστιβάλ.

η συνέλευση του What Queer Fest?

http://whatqueerfest.espivblogs.net/

Μας θέλουν φοβισμένους, μόνους και γονατιστούς

Σε μια έκθεση προορισμένη για κυβερνητικά στελέχη, ο Christian Morrisson, αξιωματούχος του Οργανισμού για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ), επιχειρεί να φτιάξει έναν μπούσουλα για κυβερνήσεις σε κρίση, που θέλουν να περάσουν σκληρά μέτρα: «Στρατηγική για περικοπές μισθών: μπόνους μπορούν να περικοπούν σε συγκεκριμένους τομείς, χρησιμοποιώντας μια πολιτική διακρίσεων, έτσι ώστε να αποφευχθεί το ενδεχόμενο να ενωθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι σε ένα κοινό μέτωπο. Προφανώς δε συμβουλεύουμε να κοπούν τα μπόνους των δυνάμεων ασφαλείας σε δύσκολες πολιτικές καταστάσεις, όπου η κυβέρνηση μπορεί να τους χρειαστεί. Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από το να λαμβάνονται καθολικά οικονομικά μέτρα για να λυθεί ένα μακροοικονομικό πρόβλημα. Για παράδειγμα, αν η κυβέρνηση θέλει να μειώσει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους κόψει σε έναν τομέα, να τους παγώσει σε άλλον και ακόμα και να τους αυξήσει σε έναν πολιτικά ευαίσθητο τομέα» (οδηγίες ΔΝΤ).

ΜΑΣ ΘΕΛΟΥΝ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ, ΜΟΝΟΥΣ ΚΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΤΟΥΣ

Το τελευταίο διάστημα, ταυτόχρονα με τα μνημόνια κοινωνικής υποδούλωσης και λεηλασίας, που ξεθεμελιώνουν τις κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα κοινωνικών-ταξικών αγώνων και εξεγέρσεων (πολλές φορές αιματηρών), είμαστε αντιμέτωποι με μια πρωτόγνωρη όξυνση της καταστολής.

Η ιδεολογική και κατασταλτική αντι-εξεγερτική εκστρατεία κράτους, ΜΜΕ και καθεστωτικών διανοούμενων, που ακολούθησε την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, αποτέλεσε την εισαγωγή σε ένα «καθεστώς έκτακτης ανάγκης», στο οποίο κρατική τρομοκρατία, καπιταλιστική ερημοποίηση και μηχανισμοί προπαγάνδας βαδίζουν χέρι-χέρι.

Όπως υπέδειξε η τεράστια αποχή στις πρόσφατες «αυτο»διοικητικές εκλογές, οι δυνατότητες του καθεστώτος για την απόσπαση συναινέσεων στερεύουν. Οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες (οι ξεφτιλισμένοι και ξεπουλημένοι εργατοπατέρες) έχουν ξεφτίσει στην κοινωνική συνείδηση. Τα κόμματα εξουσίας (οι κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση δυνάστες και άρπαγες της ζωής μας) καταρρέουν, ενώ τα κόμματα της αριστεράς και της οικολογίας δικαίως δυσκολεύονται να πείσουν. Το θεσμικό πλέγμα χειραγώγησης της δυσφορίας και ενσωμάτωσης-παροπλισμού των κοινωνικών αντιδράσεων έχει διαρραγεί.

Το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα γνωρίζει ότι δεν έχει τίποτα πλέον να «υποσχεθεί» στους υπηκόους του πέρα από περισσότερη φτώχεια (υλική, συναισθηματική, διανοητική), κοινωνική ισοπέδωση, ανθρώπινα ερείπια, φοβικά σύνδρομα, επιτήρηση και καταστολή. Γνωρίζει ότι η βαθύτατη κρίση του και η ολομέτωπη επίθεσή του κατά της κοινωνίας, με την εφαρμογή πολιτικών-σοκ, θρυμματίζει τη βιτρίνα των κοινωνικών ψευδαισθήσεων.

Η βαρβαρότητα δεν μπορεί πλέον να εξωραϊστεί. H πολιτική και οικονομική εξουσία -εγχώρια και υπερεθνική- απαιτεί υποτέλεια και υπακοή χωρίς καλλωπισμούς και ανταλλάγματα. Μέσα από τα συντρίμμια του «κοινωνικού συμβολαίου» των μεταπολιτευτικών δεκαετιών ξεπροβάλλουν οι διμοιρίες, τα γκλοπ, τα δακρυγόνα, οι «αντι»τρομοκρατικές υπηρεσίες, οι μηχανοκίνητες ομάδες και τα περίστροφα των ένστολων συμμοριών αποκατάστασης της Τάξης. Ξεπροβάλλουν η τήβεννος του δικαστή, τα κάγκελα του κρατητηρίου, κάποιες φορές και τα συρματοπλέγματα των φυλακών. Η καταστολή, από «σιδερένια φτέρνα» του καθεστώτος εκεί που τελειώνει η «επιστήμη» της συναίνεσης, μετατρέπεται στον βασικό πυλώνα διασφάλισης και διαιώνισης των κυριαρχικών προνομίων και συμφερόντων. Στο πλάι της στέκονται επάξια οι μηχανισμοί προπαγάνδας των ΜΜΕ. Η ασφυξία της κρατικής μέγγενης εξαπλώνεται μαζί με τη δυσωδία του δημοσιογραφικού οχετού.

ΜΟΝΗ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Ένας αστυνομικός στρατός κατοχής έχει απλωθεί απ’ άκρη σ’ άκρη σε κάθε γωνιά της πόλης μαζί με ένα εκτεταμένο δίκτυο παρακολούθησης προσώπων, τηλεφώνων και ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Τα δελτία ειδήσεων έχουν μετατραπεί σε γραφείο τύπου της κυβερνητικής εξουσίας. Τα δημοσιογραφικά φερέφωνα αναμασούν ασταμάτητα τα «επιχειρήματα» των αφεντικών τους και των πολιτικών τους προϊσταμένων. Φωτογραφίες «καταζητούμενων» αντικαθεστωτικών περιφέρονται στις τηλεοπτικές οθόνες σε ένα σύγχρονο κυνήγι κεφαλών και σε μια προσπάθεια εμπέδωσης της κοινωνικής ρουφιανιάς.

Κάθε ακηδεμόνευτος αγώνας κυνηγιέται λυσσαλέα. Όπως οι πρόσφατες μαθητικές καταλήψεις, με τους μπάτσους να πιέζουν διευθυντές σχολείων και καθηγητές να καταδώσουν τους «πρωταίτιους» καταληψίες. Κάθε κινητοποίηση ποινικοποιείται και καταστέλλεται. Όπως η νομοθετική αναβάθμιση -σε μια νύχτα- του αδικήματος της παρακώλυσης συγκοινωνιών από πλημμέλημα σε κακούργημα για τον εκβιασμό των μεταφορέων που απέκλειαν τις εθνικές οδούς. Όπως οι αστυνομικές «περιποιήσεις» κατά των συμβασιούχων του υπουργείου πολιτισμού στην ακρόπολη και των συμβασιούχων δασοπυροσβεστών στο σύνταγμα. Κάθε διαδήλωση χτυπιέται από τις δυνάμεις καταστολής και δεκάδες διαδηλωτές σέρνονται στα κρατητήρια και στα δικαστήρια με βαρύτατες κατηγορίες. Όπως στη φετινή πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, με τους δεκάδες προσαχθέντες και τους 22 συλληφθέντες, εκ των οποίων οι 15 παραπέμφθηκαν με τον κουκουλονόμο (που υποτίθεται ότι θα είχε καταργηθεί εδώ και 1 χρόνο βάσει κυβερνητικής εξαγγελίας). Τα αυτοδιαχειριζόμενα στέκια και καταλήψεις συνεχίζουν να είναι στοχοποιημένα, με πιο πρόσφατη την κατασταλτική επιχείρηση λίγες ώρες μετά την κατάληψη χώρου στα πρώην «ψαράδικα» στο Περιστέρι (απέναντι από το νέο δημαρχείο) από ακηδεμόνευτη πρωτοβουλία κατοίκων, σε συνέχεια των αστυνομικών εισβολών στις 5 & 6 Δεκέμβρη 2009 στο αναρχικό στέκι Ρεσάλτο στο Κερατσίνι και στον Αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο στα Γιάννενα και το βράδυ της 5ης Μάη στο Στέκι Μεταναστών στην οδό Τσαμαδού και στον κατειλημμένο χώρο για την πολύμορφη αναρχική δράση στην οδό Ζαΐμη, στα Εξάρχεια. Στο κέντρο της μητρόπολης, στο πλαίσιο του κρατικού σχεδίου «καθαρή Αθήνα», τα αστυνομικά πογκρόμ κατά των φτωχοδιάβολων μεταναστών (με τη συνδρομή παρακρατικών συμμοριών) συνιστούν καθημερινό φαινόμενο, συμπληρωματικά στην εφιαλτική επαναφορά των στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Κορωνίδα των κατασταλτικών μεθοδεύσεων αποτελεί μια πραγματική βιομηχανία διώξεων, που έχει στηθεί για τον εκφοβισμό και την υποχώρηση των αντιστεκόμενων ανθρώπων και κοινωνικών κομματιών. Εκατοντάδες αγωνιζόμενοι βρίσκονται σε καθεστώς δικαστικής ομηρίας και δεκάδες φυλακισμένοι αγωνιστές κρατούνται αιχμάλωτοι του κοινωνικού-ταξικού πολέμου στις φυλακές της δημοκρατίας, προερχόμενοι κατά κύριο λόγο από το αναρχικό-αντιεξουσιαστικό κίνημα. Την ίδια στιγμή, οι ανακριτικές κλητεύσεις για απολογίες ή «μαρτυρικές» καταθέσεις πολλαπλασιάζονται, σε μια σαφή ποινικοποίηση των φιλικών, συντροφικών ή συγγενικών σχέσεων.

Ο φόβος του κράτους και των αφεντικών για γενικευμένο ξεσηκωμό και εκτεταμένες κοινωνικές συγκρούσεις αποτυπώνεται με τη μεγαλύτερη σαφήνεια στην πρόσφατη ψήφιση του τρομονόμου Νο.3 (εντελώς στα κρυφά, στις 26 Αυγούστου, στο θερινό τμήμα της βουλής). Με τη συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση, πρακτικές πλήθους που σχετίζονται με διαδηλώσεις, απεργίες και καταλήψεις δημόσιων κτιρίων, εντάσσονται πλέον (ως κακούργημα) στη «σύσταση τρομοκρατικής ομάδας». Το κατασταλτικό δόγμα διευρύνεται από τον «εσωτερικό εχθρό» στις «επικίνδυνες τάξεις» για να «αγκαλιάσει» κάθε πτυχή της κοινωνικής αντίστασης. Το καθεστώς μας ενημερώνει: «είσαστε όλοι ίσοι απέναντι στον τρομονόμο».

ΜΟΝΗ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η πρόσφατη εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, έδειξε το απέραντο βάθος των κοινωνικών-ταξικών δυνατοτήτων για αξιοπρέπεια και σύγκρουση με την εξουσία, για δημιουργικότητα και συλλογικοποίηση, για συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Με την παντελή απουσία «προσωπικοτήτων» και ηγετών. Με την έμπρακτη αμφισβήτηση κάθε κοινωνικού διαχωρισμού στη βάση του φύλου, της φυλής, της ηλικίας, των επιβεβλημένων κοινωνικών ρόλων. Με τη μαζική κάθοδο στους δρόμους. Με τις επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, κρατικά κτίρια, στους ναούς του χρήματος και της κατανάλωσης. Με τις αναμετρήσεις με τα σώματα ασφαλείας. Με τις αντιιεραρχικές συνελεύσεις κατοίκων και τις καταλήψεις δημαρχείων και άλλων δημοτικών κτιρίων. Με τις μικρές κομμούνες, συλλογικής ζωής, καθημερινής διαβίωσης και συνελεύσεων, των κατειλημμένων πανεπιστημίων. Με την πολυήμερη κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ από τη Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών. Με τις αχρηστεύσεις ακυρωτικών μηχανημάτων για την ελεύθερη μετακίνηση με τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Με τις καταλήψεις ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών. Με τις παρεμβάσεις σε εργασιακούς χώρους. Με τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης έξω από κρατητήρια, δικαστήρια και φυλακές.

Έτσι και σήμερα, η εξέγερση ενάντια στον ζυγό της σύγχρονης πολιτικής και οικονομικής τυραννίας και η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεζόμενων και αγωνιζόμενων ανθρώπων αποτελούν βασική προϋπόθεση για την αναχαίτιση της κυριαρχικής επέλασης, για το σπάσιμο του απομονωτισμού και την ενδυνάμωση των κοινωνικών αντιστάσεων, για το άνοιγμα περασμάτων προς την κοινωνική και ατομική απελευθέρωση.

Ρήξη με τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, της εξατομίκευσης, των κοινωνικών διακρίσεων και της υποταγής. Εξέγερση ενάντια στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Αυτοοργάνωση των αγώνων, των εγχειρημάτων μας και της καθημερινής μας ζωής. Αλληλοβοήθεια και αλληλεγγύη μεταξύ των «από κάτω». Για έναν κόσμο ελεύθερο, χωρίς εξουσία. Κανένας μόνος, ποτέ και πουθενά.

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ & ΚΕΦΑΛΑΙΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ


Νοέμβρης 2010

αναρχικές/οι από τις δυτικές συνοικίες της αθήνας και του πειραιά

το κείμενο σε μορφή pdf

Εκδήλωση με συντρόφους/ισσες από Ελβετία & Βέλγιο

Εμπειρίες αγώνα: Ενάντια στη μεταναστευτική πολιτική και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Εκδήλωση | Συζήτηση με συντρόφους/ισσες από την Ελβετία και το Βέλγιο

Δευτέρα 8 Νοέμβρη στις 19.30

Η μπροσούρα της εκδήλωσης