Το ξέρει το κράτος, το ξέρουμε εμείς, ας το μάθει και η κοινωνία

Παρασκευή 13/11 μετά τα μεσάνυχτα, ομάδα ασφαλιτών στημένη στη συμβολή Πατησίων και Ηπείρου. Στην κατάληψή μας (μόλις 50 μέτρα από το παραπάνω σημείο ) πραγματοποιείται πάρτυ γενεθλίων με εκατοντάδες ανθρώπους. Τέσσερις εξ αυτών αποχωρούν τα ξημερώματα για τα σπίτια τους και φτάνοντας στη συμβολή Πατησίων και Ηπείρου απαγάγονται από τους ασφαλίτες, που τους βάζουν μέσα σε αυτοκίνητα με τύπους της «αντι»τρομοκρατικής με κουκούλες. Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι, οι 3 από τους απαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι, ενώ μια συντρόφισσα (η Αντιγόνη) κρατείται βάσει εντάλματος σύλληψης, που εκδόθηκε εναντίον της την Πέμπτη 12/11 για συμμετοχή στη «ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ».

Ενοχοποιητικό στοιχείο σε βάρος της ένα αποτύπωμά της σε κινητό αντικείμενο που βρέθηκε στην περιβόητη «γιάφκα» του Χαλανδρίου. Μια «γιάφκα» που δεν αποτελεί τίποτε άλλο από το σπίτι ενός από τους 3 προφυλακισμένους από τα τέλη Σεπτέμβρη, που κατηγορούνται για μέλη της συγκεκριμένης οργάνωσης. Ένα σπίτι, δηλαδή, που μετονομάστηκε σε «γιάφκα» για να «ευσταθεί» το σενάριο ότι κάθε επισκέπτης του σπιτιού ενοχοποιείται ως «μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης» βάσει του τρομονόμου. Αυτό, εξάλλου, είναι εξαρχής το πλαίσιο της κατασταλτικής μεθόδευσης,  από  τις 4 αρχικές συλλήψεις, την προφυλάκιση των 3 και την άμεση έκδοση 6 ενταλμάτων σύλληψης, μέχρι την πρόσφατη έκδοση άλλων 5 ενταλμάτων και τη σύλληψη της Αντιγόνης: ποινικοποίηση των διαπροσωπικών, κοινωνικών και συντροφικών σχέσεων και δημιουργία ολοένα και περισσότερων  «ομήρων» για την επίδειξη «αντι»τρομοκρατικού έργου, με την περιφορά των συλληφθέντων  στα κανάλια ως τρόπαια μιας κάποιας αστυνομικής επιτυχίας.

Η επιλογή σύλληψης της συντρόφισσας έξω από την κατάληψη και όχι σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της πόλης (πχ, στο σπίτι της ή στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής της, στο οποίο ήταν υποχρεωμένη 1η και 15 κάθε μήνα να παρουσιάζεται μετά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις του 2006/07) δεν είναι διόλου τυχαία. Το σενάριο που έχει παιχτεί και άλλες φορές και ξαναπαίζεται -έστω και ήπια- και στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι οι απελευθερωμένοι κατειλημμένοι χώροι αποτελούν καταφύγια διωκόμενων και ορμητήρια εμπρηστικών και ένοπλων ενεργειών. Ένα σενάριο που -μαζί με πολλά άλλα- αξιοποιείται στο μέτρο του πολέμου ενάντια στον αναρχικό-αντεξουσιαστικό χώρο και σε ευρύτερα κοινωνικά κομμάτια, που αντιστέκονται και δεν ενσωματώνονται στις επιταγές της κυρίαρχης ιδεολογίας. Πρόκειται για τον προληπτικό πόλεμο-εκστρατεία απέναντι στον κόσμο που εξεγέρθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη και συνεχίζει, είτε μέσα από οργανωμένες συλλογικότητες είτε ως άτομα, να αποτελεί απειλή για τη συγκρότηση της κοινωνικής συναίνεσης στους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου για τη συντήρηση της κοινωνικής ειρήνης και των εκμεταλλευτικών εξουσιαστικών σχέσεων.

Εμείς από την πλευρά μας επιφυλασσόμαστε για το άμεσο μέλλον σχετικά με μια σφαιρική τοποθέτηση για την εξελισσόμενη κατασταλτική μεθόδευση και τις ευρύτερες επιδιώξεις της μέσα στο συνολικό πλαίσιο της κατασταλτικής στρατηγικής του κράτους από τη νέα πολιτική διαχείριση και δίνουμε ραντεβού για την Τετάρτη το πρωί μαζί με όλους τους υπόλοιπους αλληλέγγυους/ες στα δικαστήρια της Ευελπίδων, όπου η Αντιγόνη θα περάσει από ανακριτή.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας

το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης

Κατάληψη Πατησίων 61 & Σκαραμαγκά

μαθήματα μοντάζ

Στο πλαίσιο των συναντήσεων αυτομόρφωσης την Πέμπτη 12/11 στις 6.00 στην κατάληψη θα γίνει παρουσίαση του προγράμματος ψηφιακού Μοντάζ  Finalcut  (Mac) ( υπολογιστής όχι απαραίτητος, η παρουσίαση γίνεται με προτζέκτορα.)

Οι μολότωφ των φασιστοειδών ως τροχιοδεικτικά της κρατικής καταστολής.

Μετά τις πρόσφατες επιθέσεις φασιστοειδών χτες και προχτές στις καταλήψεις Βίλα Αμαλίας και Λ. Καραγιάννη φαίνεται ότι οι –κατειλημμένοι- αυτοδιαχειριζόμενοι κοινωνικοί χώροι τοποθετούνται στο στόχαστρο της καταστολής με νέα δεδομένα. Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση προσεγγίζει το δόγμα της ασφάλειας με την ίδια νεοφιλελεύθερη ένταση και με τη διαφορά ότι διαστέλλει την θεσμική παρουσία. Η αστυνομοκρατία απλώνεται σε κάθε εκατοστό της πόλης και η κοινωνία ελέγχου διευρύνει το βεληνεκές της. Η ακρολαϊκοδεξιά χειροκροτεί την σοσιαλδημοκρατική επιβεβαίωση των δικών της επιλογών. Έτσι, ο λειτουργικός χώρος που απομένει στις παρακρατικές συμμορίες δεν είναι άλλος από τις «παραδοσιακές» νυχτερινές εμπρηστικές επιθέσεις σε ανοιχτούς κοινωνικούς χώρους που αποτελούν προπύργια αδιαπραγμάτευτης και ακηδεμόνευτης κοινωνικής αντίστασης. Αναμοχλεύεται η κοινωνική πρόσληψη μιας καθαρά πολιτικής αντίθεσης ως πόλεμος συμμοριών έτσι ώστε να θεωρείται λυτρωτική η έγκληση της Δημοκρατίας για αποκατάσταση της τάξης. Οι μολότωφ των φασιστοειδών λειτουργούν ως τροχιοδεικτικά της κρατικής καταστολής.

Την ίδια στιγμή το παράδειγμα του Αγ. Παντελεήμονα μεταρσιώνεται σε κυβερνητική άσκηση πολιτικής των ίσων αποστάσεων με νομιμοποίηση τόσο της «αντιρατσιστικής» παρουσίας στην πλατεία όσο και της «επιτροπής κατοίκων». Οι αριστερές οργανώσεις είχαν «συνεννοηθεί» με την αστυνομία σε μια θεσμική διευθέτηση των ορίων της παρουσίας τους. Τα φασιστοειδή της «επιτροπής κατοίκων» περιορίστηκαν «διακριτικά» από την αστυνομία σε μερικές χειρονομίες ανάμεσα στις κούνιες και τις τραμπάλες της παιδικής τους χαράς, αυτό το νέο ιερό γκράαλ των πιπίκιων της περιοχής.

Έχει δηλωθεί τόσο επίσημα («εστίες ανομίας») όσο και ανεπίσημα (ξεθεμελίωμα των καταλήψεων) ότι η υπόθεση των κατειλημμένων χώρων βρίσκεται στο άμεσο ενδιαφέρον της κατασταλτικής στρατηγικής. Στο βαθμό που οι καταλήψεις αποτελούν εχθρό κάθε τυραννίας θα ήταν περίεργο να μην στοχοποιούνται από αυτήν. Καμία έκπληξη λοιπόν…

Έχουμε κάνει τις επιλογές μας, τις χαιρόμαστε, οι μικρές μας κομμούνες αποτελούν τα κύτταρα της κοινωνίας που πρεσβεύουμε, είναι οι ψηφίδες ενός ατίθασου και ελεύθερου σύμπαντος που όσο περισσότερο λατρεύει τη ζωή και την ελευθερία άλλο τόσο μισεί τους μισάνθρωπους εχθρούς της ελευθερίας.

Μια ψηφίδα από τη μικρή μας κομμούνα

ο τύραννος είναι γελοίος εξ ορισμού

“Πραγματικά, ο λεγόμενος Ιωάννης Μεταξάς, υπήρξε ένας άνθρωπος μικρός πλην με συγκροτημένη τη δύναμη της μικρότητάς του κι από την άποψη τούτη σπουδαίος. Υπήρξε ταυτόχρονα ένας τραγικός τύπος -είχε συνείδηση της μικρότητάς του, χτυπήθηκε ανήλεα με τη μοίρα του χωρίς να μπορεί να την καταβάλει. Η αντίθεσή του στον κοινοβουλευτισμό (όπου επανειλημμένα δοκίμασε, χωρίς επιτυχία, να σταδιοδρομήσει) είχε μανιακό χαρακτήρα. Όταν στα 1928 βούλιαξε στις βουλευτικές εκλογές, τηλεγράφησε στη γυναίκα του “τώρα θα ζήσουμε σαν άνθρωποι”! Μια νοσηρή οικογενειακοή του καταβολή βάραινε ανεπανόρθωτα στην ψυχοφδιανοητική του οντότητα. Η κεφαλλονίτικη καταγωγή του χρωμάτισε την αδίστακτη δράση του.

Από καθαρά ανθρώπινη άποψη, που είναι το υπέρτατο κριτήριο στη ζωή, υπήρξε ένας άνθρωπος δυστυχής. Τίποτε δεν υπήρχε μέσα του που θα μπορούσε να τον έκανε διαφορετικό απ΄ ό,τι ήταν, μια ιδιοφυία κοινωνικού παιδονόμου. Η ζωή του πέρασε να καραδοκεί. Η καρδιά του ποτέ δεν τραγούδησε, για να μην τον ακούσει ο εχθρός…

Στην Ελλάδα όπου κάθε αναχρονιστικό παραλήρημα θεωρείται πατριωτισμός, έγινε πολιτικό πρόσωπο κι έπαιξε επαίσχυντο ρόλο.

Τίποτε δεν εμποδίζει ένα γελοίο να κάνει κάτι σημαντικό. Ούτε κι έναν άνθρωπο σοβαρό να κάνει πράξεις γελοίες, όταν μάλιστα μπει μέσα του ο διάολος να κυβερνήσει τους άλλους. Κι ο τύραννος είναι γελοίος εξ ορισμού”

Ασημάκης Πανσέληνος, “τότε που ζούσαμε“, σελ. 246

Ο τύραννος είναι γελοίος εξ ορισμού.. Οι γελοιότητές του; Τον καιρό του επελαύνοντος κοινωνικού εκφασισμού με τη δημοκρατία να γεμίζει τις πόλεις μας αστυνομικούς, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, βάρβαρη λιτότητα και κοινωνικούς αποκλεισμούς είναι υποκρισία να μιλάμε για θεσμικό αντιφασισμό… Δημοκρατικά ταρατατζούμ, παράτες στις θλιβερές εξέδρες, παρελάσεις στιγνή διαφήμιση του φασισμού… κατεχόμενες οι μέρες μας, θλιμένη η αργία…


Λευτεριά σε όλους!

η ζωή μας κύκλους κάνει

Τα τελευταία σοβαρά γεγονότα με την ωμή κρατική δολοφονία του Μοχάμεντ στη Νίκαια, την πορεία στο ΑΤ Νίκαιας, τις συλλήψεις που ακολούθησαν, την απόπειρα ενεργοποίησης του «κουκουλονόμου», την κατάληψη της Πρυτανείας… δεν επέτρεψαν την επικοινωνιακή μας συνέπεια.

Η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που έχει αφήσει ήδη τα «ίχνη» της στα Εξάρχεια και τους μεταλλεργάτες του Σκαραμαγκά, οργανώνει την επιθετικότητά της στις λεγόμενες «εστίες ανομίας» που δεν είναι άλλες βέβαια από την κάθε ακηδεμόνευτη πολιτική απόπειρα, διαχέει πληροφορίες για την καταστολή των καταλήψεων και συγκροτεί  ένα νέο δόγμα εγκληματοποίησης/ποινικοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών αντιλήψεων.

Η ζωή μας κύκλους κάνει… και έχουν καταντήσει βαρετά αυτά τα βαρύγδουπα πολιτικά/προσωπικά στοιχήματα που χάνονται τελικά κάθε φορά μέσα στον κουρνιαχτό της βλακείας τους. «Η Ιστορία ξέρει να μιλάει».

Συνεχίζουμε…

Ο παραγκωνισμός του τραχανά και άλλα δοκίμια

Θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός, ο πατέρας πάντοτε αρεσκόταν να μας λέει ιστορίες περί του πόσο τυπικές και νοικοκύρισσες ήταν παλιά οι γυναίκες, αλλά και οι άνδρες δεν πήγαιναν πίσω και τότε στα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι μαγείρευαν διαφορετικά φαγητά και… εμείς τότε παιδί μου τρώγαμε τον τραχαχανά, που τον απλώναμε… και τι είναι μπαμπά ο τραγανάς…και μένα μου φαινότανε πολύ αηδής η περιγραφή του τραγανού τραγανά, γιατί είχαμε κάτι κιβώτια κρουασάν που δώριζε η πρόνοια, μα και μπισκότα που μπορούσες να βουτήξεις μποοοόλικα το πρωί στο γάλα σου, το οποίο τότε ήταν απαραιτήτως συμπυκνωμένο γιατί το φρέσκο ήταν παράνομο αφού μόλις είχε αμολυθεί το τσερνομπίλ, κάποιο θηρίο που μόλυνε όλα τα γάλατα μα άφησε μόνο τα συμπυκνωμένα για να έχουμε και εμείς τα παιδιά να πίνουμε κάτι διότι αν περιμέναμε από τον τραχαχανά… μερικές φορές τον έβλεπα στον ύπνο μου ώσπου τον είδα και τώρα τελευταία, σε γκουρμέ  εστιατόριο, πηγαίνοντας με τον πατέρα μου που παραλειπομένου του καταρράκτη του είδε να ξεπροβάλλει ευθαρσώς από τον κατάλογο η λέξη τραχανάς με γράμματα ολοστρόγγυλα και ωραία και μου είπε πως αυτό το εστιατόριο παιδί μου πρέπει να είναι παλιό, όπως λέμε από το 1952 και με παράδοση στην ποιότητα, ενάντια στα μεταλληγμένα, μέχρι που του εξήγησα ότι ο τραχανάς του έχει γίνει της μοδός.

 

ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΑ ΣΤΗ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ

πατησίων 61 και σκαραμαγκά

δευτέρα 12 Οκτώβρη, 16.00, συλλογικό γεύμα

 

Από την Ομάδα Χορού της κατάληψης

Βρεθήκαμε κι αυτή την Τετάρτη 7/10 ως ομάδα για να κουβεντιάσουμε και να φτιάξουμε το χώρο μας. Από τη συνέλευση βγήκε ένα προσωρινό πρόγραμμα γι αυτήν την εβδομάδα με τα εργαστήρια καθώς και τις εργασίες που χρειάζεται ο χώρος.

Δευτέρα 6:00 με 9:00 το απόγευμα εργαστήριο αυτοσχεδιασμού.

Τρίτη 8:30 με 10:30 το βράδυ σύχγρονος χορός.

Εκτός αυτών έχουμε δώσει ραντεβού την Τετάρτη στις 7:00 (μέχρι τις 10:00) για εργασίες διαμόρφωσης του χώρου του χορού..

Για την συνδιαμόρφωση των επόμενων εργαστηρίων και των χαρακτηριστικών της ομάδας, επόμενη συνέλευση την Τετάρτη 14/10 στις 10:00 μετά τις εργασίες.

Highlights…

Λόγω της τοποθεσίας της κατάληψης (Πατησίων 61) βρισκόμαστε δυστυχώς μόνιμα στο μάτι του “κυκλώνα” των κεντρικών προεκλογικών συγκεντρώσεων των κομμάτων (μπροστά από την ΓΣΕΕ στο Πεδίο του Άρεως). Τις τελευταίες μέρες, για δεύτερη φορά φέτος, διασταυρωθήκαμε με την πεμπτουσία της εκλογικής μάζας. Καταγράφουμε μερικά χάι-λάιτ της χτεσινής μέρας με όσα διαδραματίστηκαν μπροστά στην πόρτα μας.

Βλέπουμε μερικές από τις απρόκλητες από μεριάς μας (για διάφορους ευνόητους λόγους στρατηγικής αλλά επιπλέον και του μεγάλου οίκτου που νιώθουμε γενικά για τα κομματόσκυλα) εξυβρίσεις “λόγω και έργω” από χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της “συντηρητικής παράταξης”:

DSCF0041

DSCF0042

DSCF0056

Στην παρακάτω φωτογραφία φαίνονται μετανάστες που παίρνουν εντολές από ένα “άτομο” για το πού πρέπει να στηθούν. Πριν λίγο είχαν κάνει λάθος, έχασαν τον προσανατολισμό τους και κατέβηκαν προς την Μάρνης. Από εκεί τους μάζεψε το εν λόγω “άτομο”…

DSCF0013

Αντιεκλογική αφίσα της κατάληψης

004_b_r

Πολιτικοί, διανοούμενοι, ειδικοί αναλυτές, δημοσιογράφοι κραυγάζουν: “η Οικονομία βρίσκεται σε Μεγάλη Ύφεση”, “διερχόμαστε περίοδο Κρίσης”. Όμως, η κρίση, εγγενές στοιχείο του καπιταλισμού, δεν είναι μόνο οικονομική. Την ίδια στιγμή ναρκοθετείται η συγκρότηση της κοινωνικής συναίνεσης, η πίστη στη Δημοκρατία και τους θεσμούς, διακυβεύονται οι όροι συνοχής των κοινωνικών σχηματισμών. Είναι Κρίση συστημική.

Με σπαρμένο ήδη από την εξέγερση του Δεκέμβρη τον σπόρο της αμφισβήτησης του κοινωνικού συμβολαίου, που διασφαλίζει την κοινωνική ειρήνη, το κυριαρχικό πλέγμα, εν μέσω σκανδάλων διαφθοράς και πλουτισμού, που προκαλούν απέχθεια προς το πολιτικό σύστημα, διαβλέπει έναν υπαρκτό κίνδυνο: αυτόν της σύγκρουσης και της ανατροπής.

Μπροστά στο ενδεχόμενο της πλήρους απαξίωσής της από την κοινωνία, η Δημοκρατία έρχεται να περισώσει τον εαυτό της, επιστρατεύοντας το βαρύ της πυροβολικό: τις εκλογές. Ως βαλβίδα αποσυμπίεσης και εκτόνωσης, ως απόπειρα κατευνασμού των υφιστάμενων και επερχόμενων αντιδράσεων και εντάσεων. Επιδίωξη των κυρίαρχων δεν αποτελεί απλώς η εκμαίευση της συναίνεσης στην αφαίμαξη των εκμεταλλευόμενων στρωμάτων “για να αντιμετωπιστεί η κρίση”. Οι εκλογές συνιστούν, απ’ τη μια, τη μέθοδο διαπραγμάτευσης για μια νέα κοινωνικό-ταξική συμφωνία, με ακόμη δυσμενέστερους όρους για τους καταπιεσμένους, ενώ, απ’ την άλλη, ορίζουν το δημοκρατικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα απορροφηθούν οι κοινωνικές εντάσεις.

Καμιά ανακωχή με τη Δημοκρατία. Αποχή από τις εκλογές. Αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια. Να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, χωρίς αντιπροσώπους και ειδικούς, με αντιιεραρχικές διαδικασίες και άμεση, αδιαμεσολάβητη δράση. Για το σμπαράλιασμα αυτού του κόσμου που γεννά ανισότητα! Για την κοινωνική απελευθέρωση!

Ποδηλατοσυνεργείο της κατάληψης

Ξανανοίγει το ποδηλατοσυνεργείο της Σκαραμαγκά

Θα είμαστε εκεί κάθε Πέμπτη από τις 6 μέχρι τις 9  (η είσοδος του συνεργείου είναι από Σκαραμαγκά), με μουσικούλα, κάποια λίγα εργαλεία και ανταλλακτικά (όποιος θέλει και μπορεί να συνεισφέρει, ευχαρίστως!) και πολύ όρεξη για αυτομάθηση και γνωριμία, για αλληλεγγύη και αυτό-οργάνωση.

Ελάτε να επισκευάσουμε μαζί τα ποδήλατά σας, και κυρίως να μάθουμε ο ένας απ’ τον άλλον.

Παλιά ποδήλατα και εξαρτήματα δεκτά (σε αξιοποιήσιμη κατάσταση πάντα!)

*Το ποδηλατο-συνεργείο μετακομίζει κατά μία μέρα

Κάθε πέμπτη λοιπόν, 6 με 9,
στο πίσω κήπο της σκαραμαγκά

Από την Ομάδα Χορού της κατάληψης

ΟΜΑΔΑ ΧΟΡΟΥ

Η εδαφικοποίηση των επιθυμιών μας για την καταστροφή του Υπάρχοντος, προτάσσει και την καταστροφή των προεκτάσεών του στα σώματά μας.

Μέσα από το πέρας του χρόνου, εμφανίστηκε η επιθυμία να πειραματιστούμε, με ελευθεριακούς όρους, με τα σώματά μας, και να λειτουργήσουμε σε πειραματικές δομές (εργαστήρια) ως οργανικό μέρος της κατάληψης, μέσα από τα οποία θα αυτομορφωνόμαστε.

Έντονη επιθυμία μας είναι να αποδομηθεί η συνήθης σχέση διδάσκοντα-διδασκόμενου που συνήθως υφίσταται στην πλειονότητα των διαδικασιών “επιμόρφωσης”

Στα πλαίσια αυτής της αναζήτησης, αυτοοργανωνόμαστε σε εργαστήρια που θα κινούνται με αντιεμπορευματικούς όρους. Για την οργάνωση αυτών, και προκειμένου να μη παγιδευτούμε σε μία προαποφασισμένη εβδομαδιαία δομή “ωρολόγιου” προγράμματος, κάθε δεύτερη Τετάρτη, συναντιόμαστε σε συνέλευση χορού, για τη διαμόρφωση των μαθημάτων των επόμενων δεκαπέντε ημερών, όσες και όσοι ενδιαφέρονται να οδηγήσουν και να παρακολουθήσουν κάποιο εργαστήριο σωματικής έκφρασης.

Επόμενη προγραμματισμένη συνάντηση είναι την Τετάρτη 23 Σεπτέμβρη στις 21:00.

September song

Το “βαθύ καλοκαίρι” τελείωσε μαζί με τις απειλές του Σανιδά και του Μαρκογιαννάκη που χωνεύτηκαν πιά από τον αστερισμό της εκλογικής αυταπάτης. Η Αθήνα μοιάζει με κατεχόμενη περιοχή από το κέντρο μέχρι τις συνοικίες της σε μια προσπάθεια να εμπεδωθεί κοινωνικά το καθεστώς της πολιτικής σταθερότητας. Αυτοί που πληρώνουν βαριά το τίμημα των κατασταλτικών παιχνιδιών είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που έχουν γεμίσει κρατητήρια και φυλακές ανά την επικράτεια. Περιμένοντας… Οι εκλογές έχουν υποστείλει την πολιτική διαχείριση και ο σκληρός πυρήνας του κρατικού μηχανισμού διεκπεραιώνει τις θεσμικές εκκρεμότητες ως συνήθως μέχρι νεωτέρας.

Αντίστοιχο “πάγωμα” υφίστανται και οι ανοιχτές κοινωνικές ρηγματώσεις που αμέσως μετά τις εκλογές θα ξεδιπλώσουν τις δυναμικές τους. Όλοι όσοι δεν επενδύουμε ούτε στο ελάχιστο στο εκλογικό πανηγύρι έχουμε ήδη πάρει τις θέσεις μας ενάντια σε κάθε ενδεχόμενη απόχρωση της καθεστωτικής διαχείρισης. Ο αγώνας για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση συνεχίζεται πιο πλούσιος, πιο ζωντανός και πιο εμπνευσμένος. Απτόητοι συνεχίζουμε την αντίστασή μας στην καθεστωτική παλινόρθωση μετά από την λαμπρή εξέγερση του Δεκέμβρη. Αποτελούμε έναν απελευθερωμένο θύλακα, ανάμεσα σε άλλους, ως φυγόκεντρη παρακαταθήκη της εξέγερσης με όλα τα αντίστοιχα ενέχυρα στις συνειδήσεις μας, στις συλλογικές στοχεύσεις και διαδικασίες μας. Συνεχίζουμε!

IMG_0286Αύγουστος 2009, ταράτσα της κατάληψης, συζήτηση μετά από προβολή στο σινεμα Inferno

Παραστάσεις υποκριτικής από αστυνομικούς σήμερα και αύριο στην Ευελπίδων

Με αφορμή την απόπειρα σύλληψης τριών ατόμων που έκαναν γκραφίτι σε τοίχο επί της οδού Σόλωνος το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, εξαπολύθηκε εκτεταμένο κατασταλτικό πογκρόμ στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Το πάρκο στη Ναυαρίνου δέχτηκε επίθεση, υπέστη βανδαλισμούς και πολλά άτομα απάντησαν για αρκετές ώρες στις αστυνομικές χυδαιότητες. Απότοκο αυτής της κατάστασης είναι οι συλλήψεις πέντε ατόμων, του ενός γκραφιτά που ειναι με αναστολη απο αλλη υποθεση και κατηγορειται με πλημελληματα (εξετάζεται ενδεχόμενη προφυλάκισή του αυτές τις ώρες)  και άλλοι 4 απο τους οποιους καποιοι εχουν 3 κακουργηματα και διαφορα πλημελληματα (εξετάζεται η περίπτωσή τους αύριο). Τις προηγούμενες μέρες κρατήθηκαν οι 3 στη γαδα και ο ενας νοσηλευεται στον ευαγγελισμο καθως ειχε τρυπησει τον πνευμονα του απο τα χτυπηματα των μπατσων. Μόνοι μάρτυρες κατηγορίας σ’ αυτό το πανηγύρι του ψεύδους δεν είναι άλλοι βέβαια από τους μπάτσους. Χαρακτηριστικό είναι ότι ενώ την παρασκευή δεν έπεσε ούτε μια μολότωφ τα κακουργήματα αφορούν ρίψεις μολότωφ!

Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη

Όλοι στην Ευελπίδων σήμερα και αύριο από τις 11πμ

Cinema El Inferno: Πρόγραμμα τρίτης εβδομάδας

Τρίτη βδομάδα προβολών στην ταράτσα μας..

Δευτέρα 24/8: τι έκανες στον πόλεμο μπαμπά

Τρίτη 25/8: 4 λεπτά

Τεταρτη 26/8: χαρακίρι

Πέμπτη 27/8: west side story

Παρασκευή 28/8: μερικοί το προτιμούν καυτό

Κάντε το σωστό σήμερα…

Η σημερινή ταινία στο σινεμά El Inferno:”Do The Right Thing” του Spike lee από το 1989, μας μεταφέρει λεπτές αλλά και brutal βιωματικές αποχρώσεις του ρατσισμού από μια γειτονιά της Νέας Υόρκης σε φόντο Rap.

*Εν μέσω περιφρουρήσεων δεν ξεχνάμε τον Θοδωρή στην 36η μέρα απεργία πείνας του στο νοσοκομείο φυλακών Κορυδαλλού.

Δεν είναι μόνος!